- Πώς παρακολουθείτε όλη αυτή τη συζήτηση των τελευταίων ημερών με αιχμή τον ΣΥΝ και πόσο ταυτίζεται με τους κουκουλοφόρους ή πόσο αποστασιοποιημένος είναι….
Εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι ο Συνασπισμός δεν είναι αυτός που μας είχαν μάθει να φοβόμαστε ότι μπορεί νάμαστε. Δηλαδή ότι είναι μια παρέα του Κολωνακίου ή οι συμβιβασμένοι με το κατεστημένο, που ακούγαμε από κάποιες πλευρές από τον χώρο της αριστεράς. Και είναι μια ενεργή πολιτική δύναμη. Κι αυτό πιστεύω ότι είναι από μόνο του σημαντικό.
Το δεύτερο, νομίζω ότι γίνεται μια εκστρατεία επιθετική και ακραία συκοφαντική απέναντι στον Συνασπισμό, όταν μάλιστα ο ΣΥΝ έχει διασαφηνίσει τις θέσεις του σ΄ όλα αυτά τα ζητήματα. Και γιατί επιλέγεται το μικρότερο κόμμα της Βουλής; Νομίζω ότι ο ένας λόγος είναι ότι γιατί είναι ένα κόμμα το οποίο με μια πολιτική κοινωνική, ριζοσπαστική, συμμετοχή στο Κοινωνικό Φόρουμ, ενωτική, ιδιαίτερα ευαίσθητη στα θέματα της Παιδείας, έχει παίξει ένα σημαντικό ρόλο –όχι μόνο- μέσα στο εκπαιδευτικό κίνημα, το οποίο είναι νομίζω το μεγαλύτερο κίνημα που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια και, ο δεύτερος λόγος είναι ότι, ενώ κάποιοι θάθελαν να συζητιέται «θα μπει-δεν θα μπει ο Συνασπισμός στη Βουλή και να εμφανιζόμαστε με το χέρι απλωμένο για ελεημοσύνη για να πουν ας μπουν κι αυτοί οι κακομοίρηδες, κάτι έχει να πουν στη Βουλή, ο ΣΥΝ –κι αυτό φάνηκε στις αυτοδιοικητικές εκλογές και στα κινήματα- ότι ετοιμάζεται να παίξει έναν ουσιαστικό ρόλο στις μετεκλογικές πολιτικές εξελίξεις.
- Πώς όμως θα τον παίξετε αυτό το ρόλο, την στιγμή που διακρίνω ένα είδος πολιτικής μοναξιάς... Δηλαδή, η Ν.Δ. σας έχει στο στόχαστρο, το ΚΚΕ θεωρεί ότι δεν θέλετε να συνεργαστείτε μαζί του και ούτως ή άλλως δεν θέλει κι αυτό να συνεργαστεί μαζί σας και με το ΠΑΣΟΚ δεν έχει και μια ιδιαίτερα αναπτυγμένη πολιτική επικοινωνία….
Μια πολιτική δύναμη νιώθει μοναξιά όταν είναι απομονωμένη και μοναχική σε σχέση με την κοινωνία. Όταν είμαστε εμείς μία από τις κεντρικές δυνάμεις που συμβάλαμε, για παράδειγμα, στην μεγαλύτερη κινητοποίηση των τελευταίων χρόνων που έγινε στην Ελλάδα, που ήταν η διαδήλωση του 4ου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ που έγινε στην Αθήνα, δεν αισθανόμαστε μοναξιά. Επίσης δεν αισθανόμαστε μοναξιά γιατί είμαστε μία δύναμη που κάνει προτάσεις. Κάνουμε προτάσεις για συνεργασία και δεν έχουμε και ταμπού. Εμείς δεν έχουμε ταμπού. Λέμε ότι έχουμε εντελώς διαφορετικές φιλοσοφίες, διαφορετικές κατευθύνσεις με το ΠΑΣΟΚ, όταν όμως μπορούμε να βρεθούμε σ΄ ένα σημείο, όπως χθες για παράδειγμα στο θέμα του να γίνει εξεταστική επιτροπή για τα θέματα των υποκλοπών που ακολούθησε μετά και το ΚΚΕ, προχωρούμε. Δεν διστάζουμε εμείς να συνεργαστούμε με την κυρία Παπαδημητρίου για να μην περάσει το άρθρο 24.
Μ' αυτή την έννοια σας βεβαιώνω δεν είμαστε μοναχικοί. Είμαστε μαζί με τις άλλες δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, κινήματα, οργανώσεις, μικρότερα κόμματα. Και νομίζω ότι είμαστε σε μια φάση διεργασιών, δημιουργίας, ζυμώσεων, οι οποίες πιστεύω να μην είναι θετικές μόνο για τον ΣΥΝ, να είναι θετικές για την Αριστερά και για όλη τη χώρα.
- Πάντως η κα Παπαρήγα χθες ήταν σαφής σε ότι αφορά μια ενδεχόμενη μεταξύ σας συνεργασία... Είπε ότι ο ΣΥΝ δεν θέλει την συνεργασία με το ΚΚΕ -και καλά κάνει- όπως δεν την θέλουμε κι εμείς. Απλώς ο ΣΥΝ κάνει το εξής, δεν βγαίνει να πει ότι δεν θέλει τη συνεργασία με το ΚΚΕ, το λέει όμως στα ντοκουμέντα του... και προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη και σε εμάς. Την ευθύνη έχουμε και οι δυο.
Αυτή είναι μια καινούργια εκδοχή που ακούω από το ΚΚΕ, ότι τη συνεργασία δεν την θέλουν και οι δύο. Υπάρχουν μερικά απλά και μερικά πράγματα μπροστά μας, για παράδειγμα, θα μπορούσε και θα έδινε πολύ μεγαλύτερη δύναμη, αν στις κινητοποιήσεις για την Παιδεία, είτε για τα κοινωνικά δικαιώματα, αντί να έχουμε δύο εκδηλώσεις, μία όλων των άλλων και μία ξεχωριστή του ΚΚΕ, να έχουμε μία. Ας γίνει αυτό το πρώτο βήμα. Εμείς είμαστε έτοιμοι να το δεχθούμε. Μία για το Ιράκ, μία ενάντια στην αμερικάνικη Πρεσβεία, μαζί για το άρθρο 16, μαζί για τις δημοκρατικές ελευθερίες, και από κει και πέρα μπορεί να δούμε και ακόμη πιο ενδιαφέροντα πράγματα.
- Από τη μία δεν μπορείτε να συνεννοηθείτε σε επίπεδο Αριστεράς, από την άλλη δεν υπάρχει και μία δυναμική κεντροαριστερής συνεργασίας, για παράδειγμα όπως στην Ιταλία… Αυτό δεν είναι ένας είδος στρατηγικού αδιέξοδου;...
Δεν είναι έτσι. Βλέπετε ότι οι πολίτες της Αριστεράς αρχίζουν και κατανοούν και θέλουν μια κοινή δράση της Αριστεράς. Αυτό που λέτε ίσως να είχε νόημα πριν από τις δημοτικές εκλογές. Οι δημοτικές εκλογές δείξανε, και στην περίπτωση της «Ανοιχτής Πόλης» στο δήμο της Αθήνας αλλά και σε περιπτώσεις δήμων τη δεύτερη Κυριακή, όπως είναι το Ελληνικό, η Καισαριανή, η Ν. Φιλαδέλφεια, η Ν. Σμύρνη, ότι μπορεί η αριστερή πρόταση να συσπειρώσει τόσο μεγάλες δυνάμεις, ώστε να μπορέσει να ξεπεράσει και τις επιλογές του δικομματισμού.
- Είναι διαφορετικό πράγμα οι δημοτικές εκλογές... και διαφορετικό οι βουλευτικές εκλογές...
Χωρίς ψήφους που προέρχονταν από το ΚΚΕ δεν μπορούσε να υπάρξει νίκη στο Ελληνικό ή στην Καισαριανή. Αλλά μην μείνουμε μόνο στις δημοτικές εκλογές. Δέστε το κίνημα Παιδείας. Το κίνημα Παιδείας φυσικά είναι στις πλάτες των φοιτητών, των καθηγητών, των συνδικαλιστικών οργανώσεών τους κ.λπ. Σε πολιτικό όμως επίπεδο είναι μόνο η Αριστερά που το στηρίζει. Έχει απέναντί της την κυβέρνηση, με την τεράστια δύναμη που έχει, την μεγάλη επιρροή που έχει συνολικά στους πολίτες σε σχέση με την Αριστερά. Έχει απέναντί της την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία σ΄ αυτό το θέμα έχει ταυτιστεί με τη Ν.Δ., πηγαίνοντας στην τροποποίηση του άρθρου 16 από την πρώτη Βουλή κιόλας, από σήμερα. Οι μόνες πολιτικές δυνάμεις που δίνουν στήριξη σ΄ αυτό το χώρο είναι ο χώρος της Αριστεράς. Αυτός ο χώρος, με την πολιτική του παρέμβαση, με την επαφή του με την κοινωνία, έχει καταφέρει να παραλύσει ουσιαστικά την κυβερνητική πολιτική και επιλογές. Ποιοι άλλοι νόμοι έχουν μπει τόσους μήνες στο συρτάρι και δεν τολμάει κανείς να τους βγάλει πέρα από τα θέματα της Παιδείας;
- Εμείς δεν αμφισβητούμε ούτε το δυναμισμό του κόμματός σας και την ανοδική του πορεία τα τελευταία χρόνια.. Όμως είναι άλλο αυτό και άλλο να έχει κανείς μία προοπτική σε βάθος χρόνου.. Εκεί χρειάζεται μία στρατηγική επιλογή, την οποία δεν είστε σε θέση να κάνετε. Δηλαδή στα αριστερά δεν έχετε πουθενά να πάτε, στα κεντροαριστερά μάλλον δεν θέλετε να πάτε... επομένως... μπορεί να κρατήσετε ορισμένους νόμους στα συρτάρια... Είναι αυτό το ζητούμενο για ένα κόμμα της Αριστεράς; ...
Όχι, δεν είναι το ζητούμενο, αλλά νομίζω η πραγματικότητα έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο απ΄ αυτό που λέτε. Είναι σωστό, ναι, ότι δεν δεχόμαστε εμείς αυτή την ιδέα της κεντροαριστεράς, δεν μπορούμε σε γενικό επίπεδο να συνεργαστούμε με την αξιωματική αντιπολίτευση γιατί έχουμε διαφορές στα θέματα της Ε.Ε και του Ευρωσυντάγματος, έχουμε διαφορές στο θέμα της Παιδείας και του άρθρου 16, έχουμε διαφορές στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, έχουμε διαφορές στα θέματα των εργασιακών σχέσεων κ.λπ, άρα είναι αδύνατον να υπάρξει μια γενική συνεργασία. Όμως στην άκρη του ορίζοντα για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση παρουσιάζεται η δυνατότητα, ο μεγάλος στόχος της Αριστεράς, να ξεφύγουμε από το πλαίσιο του δικομματισμού, να μην υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση, να καταρρεύσει αυτό το σύστημα ελέγχου των πολιτικών εξελίξεων και να ανοίξουν εντελώς άλλες διεργασίες τις οποίες δεν μπορούμε ίσως και οι ίδιοι να τις προβλέψουμε με σαφήνεια, βρίσκεται μπροστά μας.
Βλέπετε τις τοποθετήσεις γνωστών και διαπρεπών καθηγητών που ασχολούνται με τα θέματα των δημοσκοπήσεων και μιλάνε για πρώτη φορά μετά απ΄ αυτές τις εκλογές για τη δυνατότητα να μην έχουμε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Που σημαίνει ότι θα ανοίξουν άλλου τύπου εξελίξεις. Αυτό είναι σημαντικό και αυτό δίνει έναν πολύ μεγάλο ρόλο στην Αριστερά.
- Μπορεί να πει κανείς, αν δεχτείτε μετεκλογικά να συνεργαστείτε με το ΠΑΣΟΚ, το κάνετε για θώκους και αξιώματα...γιατί θα μπορούσατε να προβλέψετε την εξέλιξη και να συνεργαστείτε προεκλογικά...
Ούτε προεκλογικά, ούτε μετεκλογικά μ΄ αυτή τη γραμμή που έχει το ΠΑΣΟΚ δεν είναι δυνατόν ούτε για εμάς, ούτε για το ΠΑΣΟΚ να συνεργαστούμε….
- 'Αρα για ποιες μετεκλογικές συνεργασίες συζητάτε…..
Νομίζω ότι είμαστε σε ένα σημείο τομής -δεν είναι σίγουρο ότι θα το φτάσουμε αυτό- που αλλάζουν όλα τα δεδομένα των πολιτικών διεργασιών στην Ελλάδα στην περίπτωση που δεν υπάρξει αυτοδυναμία. Αλλάζουν όλα τα δεδομένα και αυτό είναι κάτι εξαιρετικά σημαντικό. Δίνει τη δυνατότητα στην κοινωνία να ξαναμπεί στην πολιτική, δίνει τη δυνατότητα στην Αριστερά να παίξει ρόλο, δίνει τη δυνατότητα να διευρυνθούν με πολλαπλασιαστικό τρόπο οι ριζοσπαστικές εξελίξεις και η παρουσία των ριζοσπαστικών δυνάμεων μέσα στη χώρα και αυτό δεν είναι, πρώτον, ασήμαντο και, δεύτερον, έρχεται και αγγίζει ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, που λέει, ας φύγουμε πια τελικά από την εναλλαγή των δύο κομμάτων.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS