Επιτρέψτε μου να απευθυνθώ στη Νεολαία του ΣΥΝ, στους φοιτητές του Δικτύου, στους φοιτητές που ακολουθούν άλλες ίσως αντιλήψεις από εμάς σε πολλά ζητήματα αλλά συνέβαλαν σ΄ αυτόν τον μεγάλο ενωτικό αγώνα, εδικά τις τελευταίες βδομάδες, της Πανσπουδαστικής, τους διαφωνούντες της ΠΑΣΠ, της Γένοβα, των ΕΑΑΚ, όλους αυτούς οι οποίοι έδωσαν μία σημαντική και ενωτική μάχη. Να απευθυνθώ στα μέλη της ΠΟΣΔΕΠ, στους καθηγητές, οι οποίοι, παρά την πίεση και παρά την προσπάθεια απαξίωσης, αντέξανε έναν από τους πιο μακρόχρονους, όχι μόνο με τα ελληνικά, αλλά με τα ευρωπαϊκά μέτρα αγώνες, και μας δίνουν σήμερα την ευκαιρία να πούμε ότι, ναι, επισφραγίζεται η νίκη.
Είχαμε πει πριν από δύο μέρες, στην έναρξη του συνεδρίου του Ινστιτούτου «Ν. Πουλαντζάς», ότι είναι ζήτημα ημερών ή εβδομάδων ή ωρών το θέμα της νίκης. Σήμερα επισφραγίζεται η νίκη. Επισφραγίζεται με την τοποθέτηση κυβερνητικών στελεχών και κυβερνητικών εφημερίδων που αναγνωρίζουν πια ότι η ελπίδα να συγκεντρώσουν 180 ψήφους στο θέμα της συνταγματικής αναθεώρησης γενικά και ειδικά στο άρθρο 16 αλλά και στο άρθρο 24 και στα άλλα άρθρα, τα οποία είναι ιδιαίτερα σημαντικά, εξανεμίζεται Και επισφραγίζεται με τις τοποθετήσεις που κάνει ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε συνέντευξη που έδωσε, από την οποία φαίνεται πια ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν θα συμμετάσχει στο δεύτερο κύκλο της αναθεωρητικής διαδικασίας, η οποία συνεχίζεται και θα καταλήξει βέβαια σε αδιέξοδο και αποτυχία.
Νομίζω ότι μπορούμε εμείς τα μέλη της ΚΠΕ, μπορούμε να αισθανθούμε αυτό το νικηφόρο αποτέλεσμα, μπορούμε να αισθανθούμε αυτό το γιορταστικό κλίμα μέσα σε μία πορεία αγώνων, οι οποίοι αγώνες συνεχίζονται, με μορφές που θα επιλεγούν, διότι υπάρχει και το θέμα του νόμου πλαισίου, το θέμα δηλαδή να φέρουνε έστω και με πιο μικρά αποτελέσματα μέσα από ένα νόμο, το θέμα της ιδιωτικοποίησης από τα μέσα του Πανεπιστημίου και, βέβαια, στον πολύ μακρινό ορίζοντα, το θέμα της αναθεώρησης και του άρθρου 16.
Παρόλα αυτά, οι πολιτικές δυνάμεις οι οποίες στάθηκαν απέναντί μας, δηλαδή η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, με την επίσημη στάση τους στην αναθεώρηση του άρθρου 16, με την έννοια ότι θα επιτραπούν ιδιωτικά Πανεπιστήμια, οι δυνάμεις αυτές αναγνωρίζουν ότι διαμορφώθηκε μια διαφορετική πραγματικότητα.
Θέλω να πω κάτι το οποίο είχα πει και στην παρέμβασή μου στον «Πουλαντζά», Έχει σημασία. Μιλάμε με την μήτρα μερικών κατακτήσεων από τον ανθρώπινο πολιτισμό .. Έχουμε επαφή και συνηχούμε με αγώνες γιατί αναρωτηθήκαμε ποια είναι η ιστορία μας και τι περιλαμβάνει η ιστορία μας. Με αγώνες αιώνων, που πάνε πίσω, πολύ πίσω και από τον Μαρξ και από τον Έγνκελς και από τους ουτοπικούς σοσιαλιστές, πολύ πίσω. Το πρώτο Πανεπιστήμιο γεννήθηκε στην Μπολόνια της Ιταλίας. Γεννήθηκε τον 11ο αιώνα. Πήρε το όνομα Univercitas. Μας έφτασε με το όνομα Univercitas. Για αιώνες τώρα το όνομα Univercitas σήμαινε το Πανεπιστήμιο και όλες οι άλλες γλώσσες μ΄ αυτόν τον όρο ουσιαστικά κινούνται. Κι εδώ ο Κοραής το 1810 σε αντιστοίχιση δημιουργεί τον όρο Πανεπιστήμιο. Και τι σήμαινε ο όρος Univercitas; Univercitas ήταν το όνομα των δύο φοιτητικών συλλόγων, οι οποίοι δημιουργήθηκαν στο πρώτο Πανεπιστήμιο. Σήμαινε όλοι οι φοιτητές του πρώτου Πανεπιστημίου. Πανεπιστήμιο σημαίνει φοιτητές, σημαίνει συμμετοχή, σημαίνει φοιτητικό κίνημα. Δεν είναι τίποτα αναιδείς τα σημερινά παιδιά, οι σημερινοί φοιτητές και οι φοιτητές των προηγούμενων γενιών και οι φοιτητές του Πολυτεχνείου και οι φοιτητές πιο πριν, την εποχή των Λαμπράκηδων και οι φοιτητές του αύριο και οι φοιτητές του μεθαύριο που θα ζητούν να συμμετέχουν στο Πανεπιστήμιο. Το Πανεπιστήμιο είναι η κοινότητά του και η κοινότητά του είναι πρώτα απ΄ όλα οι φοιτητές του. Univercitas, Univercity σημαίνει φοιτητικός σύλλογος. Κι αυτός ο φοιτητικός σύλλογος έβγαλε τον rector, τον επικεφαλής. Rector σημαίνει πρύτανης σήμερα στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Και σ΄ αυτόν τον φοιτητικό σύλλογο οφείλανε να ορκιστούν οι καθηγητές, πριν αναλάβουν, ότι θα ακολουθούν τους όρους τους οποίους καθορίζει και το περιεχόμενο των μαθημάτων και αλλιώς θα πληρώνουν πρόστιμο.
Κι άλλη μια ιστορική λεπτομέρεια. Οι πρώτοι αιώνες και όλοι οι αιώνες των Πανεπιστημίων είναι αιώνες μάχης. Είναι οι αιώνες μάχης και θα είναι αιώνες μάχης και ποτέ δεν θα τελειώσει, θα είναι αέναη αυτή η μάχη. Μάχη της ελευθερίας της γνώσης απέναντι στις δυνάμεις που θέλουν να την υποτάξουν, είτε αυτές είναι η Εκκλησία, είτε είναι η Κυβέρνηση, η οποία αρνείται την αυτοτέλεια, είτε είναι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Μάχη δόθηκε και στους πρώτες αιώνες. Και το δεύτερο Πανεπιστήμιο, έναν αιώνα μετά την Μπολόνια, είναι στο Παρίσι. Και γίνονται σκληρές μάχες με τον Επίσκοπο και μ΄ όλη την Καθολική ιεραρχία του Παρισιού, η οποία συνδράμονταν από την βασιλική εξουσία. Μάχες σκληρές. Δεν είναι τίποτα αυτά που γίνονται εδώ. Τίποτα δεν είναι, που κάποιοι σύντροφοι τα φοβούνται κιόλας. Δεν είναι τίποτα.
Και το 1220 φεύγει ένα μεγάλο μέρος της φοιτητικής και της διδακτικής κοινότητας από το Παρίσι και ιδρύει το Πανεπιστήμιο εκείνο το οποίο για αιώνες έχει μείνει ως σύμβολο –και είναι ακόμη σύμβολο, και όχι μόνο σύμβολο σ΄ ένα βαθμό της Πανεπιστημιακής επίδοσης της Ευρώπης-, δηλαδή την Οξφόρδη.
Μέσα από εκεί βγήκαμε, μ΄ αυτά συνηχούμε. Έχουμε μεγάλη ιστορία πίσω μας. Έχουμε τις ωραίες ιδέες της ανθρωπότητας, του πολιτισμού. Έχουμε δημιουργικές μάχες. Σήμερα, σε μια εποχή που πιέζουν τα πάντα, έχουμε μια νίκη, μεγάλη νίκη.
Έχουμε τα θέματα του δημόσιου τομέα, των ελευθεριών, του κοινωνικού κράτους. Μπορούμε να βγούμε στον κόσμο, στην κοινωνία με δυνατότητες, με αυτοεκτίμηση, με αυτοεμπιστοσύνη και να φέρουμε σημαντικά αποτελέσματα.
Φυσικά μέσα απ΄ αυτή τη διαφορετική πραγματικότητα -και απευθύνομαι στα μέλη της ΚΠΕ- πρέπει να δούμε το κεντρικό ζήτημα της εκλογικής μας ετοιμασίας, που είναι πολιτικό. Το κεντρικό ζήτημα της πολιτικής μας ετοιμασίας είναι να έχουμε εμείς την ικανότητα, την ωριμότητα να εκφράσουμε σε πολιτικό επίπεδο αυτό το μεγάλο ρεύμα για το δημόσιο Πανεπιστήμιο στο οποίο συμβάλαμε πολύ στο να πυροδοτηθεί και να αναπτυχθεί, και το οποίο δεν είναι ένα επιμέρους ζήτημα πανεπιστημιακό ή εκπαιδευτικό γενικά. Να αναφέρουμε εδώ τη συμβολή των καθηγητών της Μέσης Εκπαίδευσης, την συμβολή των δασκάλων. Όλα αυτά είναι δεμένα Δεν είναι ένα εκπαιδευτικό ζήτημα. Εκφράζει τη διαφορετική εκείνη αντίληψη σχετικά με το κοινωνικό κράτος, σχετικά με το δημόσιο τομέα και τις ελευθερίες. Μας δίνει τη δυνατότητα να το εκφράσουμε αυτό με έναν τρόπο δυναμικό, εμπνευσμένο, ενωμένοι και να έχουμε τα αποτελέσματα εκείνα, ανάλογα με αυτά που είχαν άλλες δυνάμεις, συγγενείς μας δυνάμεις σε άλλες χώρες, όπως τελευταία στην Ολλανδία. Όπου με τα θέματα του κοινωνικού κράτους, τα θέματα του δημόσιου τομέα, τα θέματα των ελευθεριών σε σχέση ιδιαίτερα με τον ρατσισμό που έχει πάρει τεράστια έκταση σ΄ αυτή την ιδιαίτερα ανεκτική μέχρι τώρα χώρα, καταφέρανε να διαμορφώσουνε ένα νέο σκηνικό πια, και πολιτικό και κοινοβουλευτικό, με μια δύναμη που είχε 6% και εμφανίστηκε στο επόμενο Κοινοβούλιο με 16%.
Έχουμε όλες τις δυνατότητες. Το άρθρο 16 ήταν το σημείο μάχης μέσα από το οποίο περνούσαν όλες οι αντιθέσεις μας μ΄ αυτό που αποκαλούμε πολλές φορές και δεν γίνεται κατανοητό στην ευρύτερη κοινή γνώμη, με την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού και με τις πολιτικές της ανεξέλεγκτης αγοράς και τις πολιτικές της κατακρήμνισης του κοινωνικού κράτους και τις πολιτικές του απόλυτου αυταρχισμού.
Βέβαια τα ζητήματα του Πανεπιστημίου και του άρθρου 16, με τον τρόπο που συμπυκνώνουν γενικότερα ζητήματα, θα καθορίζουν και την κίνησή μας. Είναι σαφές ότι έχουμε κάθετες διαφορές σε αυτά τα ζητήματα με τη Ν.Δ. ως κόμμα. Είναι επίσης σαφές ότι έχουμε ουσιαστικές διαφορές με το ΠΑΣΟΚ. Σήμερα ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε συνέντευξή του επιβεβαιώνει ότι θέση τους είναι να υπάρξει αλλαγή στο άρθρο 16, να επιτραπούν τα ιδιωτικά, μη κερδοσκοπικά, όπως λέει, Πανεπιστήμια, απλώς θα γίνει σε μία ή δύο Βουλές παραπέρα. Είναι σαφές ότι με μια τέτοια τοποθέτηση πεδίο προεκλογικής –παρότι κανείς δεν το ζήτησε εδώ πέρα- ή μετεκλογικής συνεργασίας με τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση δεν υπάρχει. Αντίθετα, για μας στόχος μας είναι να επιδιώξουμε μία τέτοια ουσιαστική διαφορά στο συσχετισμό των κοινοβουλευτικών δυνάμεων σήμερα που θα μπορεί να προξενήσει καταλυτικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό.
Δεν πίστευαν πολλοί ότι θα έχουμε αυτή την εξέλιξη με το άρθρο 16. Σήμερα δεν πιστεύουν πολλοί -αν και στη Ν.Δ. ήδη ψυλλιάζονται ορισμένα πράγματα- ότι μπορεί να έχουμε τέτοιες καταλυτικές αλλαγές σε σχέση με την ισχύ του δικομματισμού στη νέα Βουλή. Ακόμα και αν υπάρχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ένας νέος συσχετισμός και μια ενωτική Αριστερά, με ανοιχτά φτερά, με πολλαπλάσιες δυνάμεις, αρχίζει και κινεί εξελίξεις και λειτουργεί ως ένας μεγάλος καταλύτης.
Δεν είναι απ΄ έξω από μας καμία λογική, ή δεν είναι παράπτωμα να σκεφτούμε λογικές διαμόρφωσης μεγάλων πλειοψηφιών που κάποτε θα μπορούσαν να διακυβερνήσουν και τη χώρα μας. Αλλά αυτό σημαίνει ότι τα θέματα μπαίνουν με εντελώς νέους όρους και φυσικά αποκλείουμε το να παίξουμε εμείς τον ρόλο της στήριξης σε μια μικρή παρένθεση της μιας ή της άλλης πλευράς αυτού που λέμε σύστημα δύο κομμάτων τα οποία εναλλάσσονται στην εξουσία.
Πρέπει όμως να μην δίνουμε και κάποιες ιερές διαστάσεις σ΄ αυτά τα θέματα κυβερνητισμού. Είναι λάθος. Και πρέπει να φύγουμε από μια αντίληψη την οποία έχει η δικιά μας η Αριστερά από τη γέννησή της, που λέει ότι όταν το προλεταριάτο ακολουθήσει το κόμμα κι όταν γίνουν πλειοψηφία ή έχουν τη δύναμη να την επιβάλουν, παίρνουν την εξουσία –την κυβέρνηση και τις άλλες εξουσίες- και λύνονται τα προβλήματα της ανθρωπότητας και πάμε αμέριμνα σε μια κοινωνία της ισότητας και της δικαιοσύνης. Δεν πρέπει να τόχουμε αυτό στο μυαλό μας.
Απ΄ όλες αυτές τις απόψεις που ακούγονται σήμερα για τον κόσμο μας, πώς τον αντιλαμβανόμαστε, για την κοινωνία κ.λπ., απόψεις που έχουν κατηγοριοποιηθεί και ως μεταμοντέρνες, απόψεις που μπορεί να έχουμε κάποιες επιφυλάξεις, πρέπει να πάρουμε κάποια στοιχεία όμως στον προβληματισμό μας. Όπως, ότι δεν μπορεί να βλέπουμε ότι η εξέλιξη περιστρέφεται γύρω από ένα ζήτημα, ποιος θα είναι κυβέρνηση.
Εμείς κινιόμαστε σε πολλά επίπεδα. Μπορεί το να έχουμε έναν Υπουργό και τρεις υφυπουργούς και πεντακόσιους συμβούλους στα Υπουργεία να σημαντικό, είναι όμως πολύ πιο σημαντικό να είμαστε το κόμμα της νεολαίας. Η εξέλιξη και η παρέμβαση του ΣΥΝ εξαρτιέται από πολλά. Από την κουλτούρα μας, από το ήθος μας, από την σχέση μας με τη νεολαία, από τις ανανεωτικές μας ιδέες και προτάσεις, όχι ως παράσημα, σαν κι αυτά που έχουν κάτι παλιοί σοβιετικοί αγωνιστές, αλλά ως δύσκολη πράξη της καθημερινής πραγματικότητας. Και βλέπουμε ότι το κίνημα σήμερα, στο οποίο συμβάλαμε κι εμείς με το δικό μας τρόπο, το κίνημα αυτό το μεγάλο, το εκπαιδευτικό και λαϊκό θάλεγα κίνημα, παρεμβαίνει σε κυβερνητικό επίπεδο στις διαδικασίες διακυβέρνησης και στις επιλογές σχετικά με τη διακυβέρνηση της χώρας μας πολύ πιο ουσιαστικά απ΄ ότι θα μπορούσε πιθανά να παρέμβει ένα αριστερό κόμμα που θα συμμετείχε εικονικά και τιμητικά σε μία κυβέρνηση.
Έχουμε μεγάλες δυνατότητες κι αυτές δεν πρέπει να τις υποτιμήσουμε καθόλου.
Έρχομαι τώρα στα ζητήματα της προετοιμασίας των εκλογών, όπως τα συζητήσαμε.
Ξαναείπα, το μεγάλο πρόβλημα για μένα είναι να μπορέσουμε να εκφράσουμε αυτόν τον κόσμο που πίστεψε σ΄ αυτό που έγινε κι αυτόν τον κόσμο που είχε δυσπιστία και να του την σπάσουμε τη δυσπιστία που είχε, Και να πούμε ότι ναι, μπορούμε να συμβάλουμε στην εξέλιξη των πραγμάτων.
Έρχομαι στα δικά μας. Το πώς ετοιμάζουμε την πορεία μας προς τις εκλογές.
Νομίζω ότι ακολουθήσαμε μία συνταγή την οποία δοκιμάσαμε και την είχαμε ακολουθήσει στις δημοτικές εκλογές, νωρίς, αν και το νωρίς με τις εκλογές τώρα.. δεν ξέρω πόσο νωρίς είναι, γιατί, απ΄ ΄ότι καταλαβαίνουμε, κάθε μήνα μπορεί να γίνουν. Νομίζω ότι αυτό συνέβαλε πολύ, ήταν ένας παράγοντας, μια προϋπόθεση για να αναπτύξει τη δυναμική της η «Ανοιχτή Πόλη» και άλλες προσπάθειές μας.
Υπήρχε και μια δεύτερη προϋπόθεση. Η ικανότητα της συντροφικής ομάδας στην «Ανοιχτή Πόλη» να λειτουργήσει με άλλους όρους απ΄ ότι λειτουργούσαμε μέχρι τώρα. Να λειτουργήσει όχι ως ένα κοινοβούλιο ρευμάτων και απόψεων και τάσεων, αλλά να λειτουργήσει ως ένα σύνολο συντρόφων σε μια σαφή βάση, με συνοχή, με αλληλοεκτίμηση και σεβασμό και με απόφαση να νικήσουμε, ξεκινώντας από τις πιο δύσκολες συνθήκες που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί, δηλαδή μια βαθιά κρίση μέσα στο δικό μας κόμμα. Και είδαμε τα αποτελέσματα.
Εάν την έγκαιρη ετοιμασία, μαζί με τη δυνατότητά μας να ξεπεράσουμε τον τρόπο που λειτουργεί η ΚΠΕ, η οποία δεν μπορεί, είναι δύσκολο να ακολουθήσει την πολιτική δυναμική στην οποία συμμετείχε ο ΣΥΝ ή τον τρόπο που αρχίζουν πια να σκέφτονται και να απαιτούν οι νέοι σύντροφοι. Παρόλα αυτά όμως μπορούμε να δώσουμε προϋποθέσεις για να δημιουργηθούν αυτά.
Αν κρίνει κανείς τη συζήτηση στην ΚΠΕ είμαι αισιόδοξος. Θυμάμαι τη συζήτηση τη δραματική στο ΤΙΤΑΝΙΑ σχετικά με την «Ανοιχτή Πόλη». Θυμάμαι ότι πολλοί σύντροφοι, που λένε τώρα για λάθος και μεταλλάξεις και όλα αυτά τα θέματα, λέγανε πολύ χειρότερα πράγματα, πολύ πιο έντονα πράγματα. Τα θυμάμαι όλα αυτά. Γι αυτό είμαι αισιόδοξος ότι θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε καλά, πολύ περισσότερο που όλοι οι σύντροφοι, δεν υπήρξε ένας σύντροφος, ο οποίος, με διαφορετικές διαβαθμίσεις, να μην είπε ότι το κόμμα μας έχει σημαντική πολιτική παρουσία κι ότι έχουμε πετύχει πολλά πράγματα.
Κάποιος σύντροφος είπε για τις δημοσκοπήσεις. Να ξέρετε ό,τι και να κάνουμε, και άριστα 10 να πάρουμε, οι δημοσκοπήσεις, πηγαίνοντας προς τις εκλογές, θα παίζουν. Θα έχουμε και φάσεις που θα περάσουμε «Κάβο Ντόρους» και πρέπει να είμαστε ώριμοι, να ξέρουμε ότι αυτό που πιστεύουμε θα γίνει, μπορεί να γίνει, ότι η κοινωνία μπορεί να μας ακούσει και να σταματήσουν πια οι δημοσκοπήσεις να παίζουν το ρόλο του αντικαταθλιπτικού ή του καταπραϊντικού ή του διεγερτικού στο κόμμα μας. Ειδικά εμείς ως ηγεσία του κόμματος έχουμε αυτή την ικανότητα.
Ακούω τους πιο μετρημένους συντρόφους, που σου λένε μην υπερβάλουμε για το ρόλο μας κ.λπ. Πρέπει να σκεφτούμε όμως ότι αυτό που γίνεται στο κόμμα, υπέθετε κάποιες επιλογές και προϋπέθετε κάποιες πολιτικές αντιλήψεις και προϋπέθετε κάποιες κατευθύνσεις, τις οποίες λάβαμε και τις ακολουθήσαμε στο Κοινωνικό Φόρουμ, στις δημοτικές εκλογές, στο εκπαιδευτικό κίνημα, στις κοινοβουλευτικές εκλογές. Δεν νομίζω ότι κανείς είπε ότι έχουμε τη μια το ένα, τη μια το άλλο. Είχαμε μια σταθερή κατεύθυνση.
Και άρα καλώ όλους τους συντρόφους να σκεφτούν σοβαρά, αν έχουμε πολιτικό αποτέλεσμα, γιατί το έχουμε; Μήπως λοιπόν κάποιοι σύντροφοι είναι απόλυτοι στις σκέψεις τους και στις ιδέες τους;
Είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος γιατί ακούω τις φωνές του κόμματος που χτίζουμε. Δεν δέχομαι ότι είμαστε σε «μετάλλαξη». Γιατί το μετάλλαξη σημαίνει κάτι κακόηθες συνήθως. Πιστεύω ότι είμαστε σε μετασχηματισμό. Κι εγώ προσωπικά βλέπω το ρόλο μου να συμβάλω στον μετασχηματισμό αυτού του κόμματος. Αν με ρωτήσετε προσωπικά ποιος είναι ο κύριος ρόλος μου σ΄ αυτό το κόμμα, πέρα από την πολιτική μας, είναι να συντελέσω σ΄ ένα δημιουργικό προσανατολισμό αυτού του κόμματος. Και αισθάνθηκα μεγάλη αισιοδοξία ακούγοντας την τοποθέτηση του Αλ. Τσίπρα, ακούγοντας την τοποθέτηση του Δημ. Τζανακόπουλου, ακούγοντας και μερικές άλλες τοποθετήσεις. Θα αναφερθώ σε μερικούς συντρόφους, απλώς για να πω πώς μπορούμε να λειτουργούμε διαφορετικά. Όχι απ΄ αυτούς που συμμερίζονται ίσως τις απόψεις μαζί μου, αλλά που έχουν ενστάσεις. Αισθάνθηκα αισιοδοξία όταν άκουσα την ομιλία του σύντροφου του Ζάμπα, αισθάνθηκα αισιοδοξία όταν άκουσα την ομιλία του σ. Μουταφίδη, αισθάνθηκα αισιοδοξία όταν άκουσα την ομιλία της σ. Ελενης Παπαπέτρου. Κι είμαι τυχερός, γιατί έτσι ήρθα και με αισιόδοξη διάθεση στο βήμα, αισθάνθηκα αισιοδοξία όταν άκουσα την ομιλία του Μιχ. Παπαγιαννάκη.
Πιστεύω ότι, όταν βγούμε από τη λογική των περιχαρακώσεων στον ΣΥΝ, ανοίγουμε τις βρύσες για να βγει ένα τρομερό δυναμικό.
Υπήρξε μια συζήτηση για τις συμμαχίες. Πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Δεν μ΄ αρέσουν εμένα οι όροι αμφίπλευρη, ούτε δεξιά, αριστερά, βορρά, νότου. Εγώ πιστεύω στις συμμαχίες. Η πρώτη συμμαχία που πρέπει να κάνουμε, κι έχει δυσκολίες, είναι η «συμμαχία» με τις δυνάμεις εκείνες που περικλείει το κόμμα και δεν μπορούν ναρθούν στην επιφάνεια. Είναι οι απλοί σύντροφοι που θέλουν ενωμένο το κόμμα, τα νέα παιδιά που θέλουν ένα διαφορετικό κόμμα από μας, είναι η δυνατότητα που μας δίνεται από τους συντρόφους αυτούς να επικοινωνήσουμε με την κοινωνία των 25άρηδων και των 30άρηδων. Η πρώτη συμμαχία. Και αποδεικνύεται ότι όταν κάνουμε αυτή τη συμμαχία, δηλαδή όταν βρεις δυνάμεις οι οποίες είναι κρυμμένες μέσα στο δικό σου κόμμα, μπορείς να έχεις εκπληκτικά αποτελέσματα.
Πιστεύω ότι αυτό έγινε με τον Αλ. Τσίπρα. Πιστεύω ότι αυτό έγινε με την προβολή συντρόφων μας οι οποίοι έχουν μια αντίληψη προωθημένη στα οικολογικά ζητήματα. Πιστεύω ότι έχουμε μια τεράστια δύναμη. Επομένως μην πνίγουμε τις δυνάμεις του κόμματός μας, οι οποίες δεν φαίνονται μέσα από την καθημερινή του δραστηριότητα, τον Πρόεδρο, τα γνωστά μέλη της Γραμματείας, τους βουλευτές, οι οποίες περιμένουν να ανοίξουμε τη σπηλιά να βγουν έξω.
Δεύτερη συμμαχία. Ο χώρος ο οποίος βρίσκεται στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Φυσικά. Μ΄ αυτό που λέει κάποιος αριστερή σοσιαλδημοκρατία, προωθημένους σοσιαλιστές, διαφωνούντες σοσιαλιστές, φυσικά. Θα ήταν μεγάλο λάθος το όχι. Ποιο ρεύμα όμως κυρίως είναι; Είναι το ρεύμα που διαμορφώθηκε πάνω στους αγώνες για το άρθρο 16. Είναι το ρεύμα εκείνο που πίεσε το ΠΑΣΟΚ, άλλαξε τη στάση του ΠΑΣΟΚ. Όχι μόνο αυτοί βέβαια αλλά και άλλοι και σε κοινωνικό επίπεδο και σε οικολογικό επίπεδο. Αυτό όμως που είναι το πιο μεγάλο, το πιο διαμορφωμένο, το πιο συγκροτημένο ρεύμα, το πιο πλατύ ρεύμα, το ρεύμα που αγκαλιάζει τη νεολαία, που είναι στα Πανεπιστήμια, που δεν θα περνούσαν πολλές αποφάσεις των συνελεύσεων χωρίς την συμμετοχή των παιδιών που ανήκαν ή ανήκουν ακόμη στην ΠΑΣΠ, είναι το ρεύμα γύρω από το άρθρο 16 Και πώς, θα προχωρήσουμε μαζί τους; Να μην τους διαψεύσουμε. Να δουν ευθύνη από μας. Να δουν σταθερότητα στο στόχο. Να δουν επιμονή, να δουν σαφήνεια και να δουν ένα ανοιχτό χέρι που δίνουμε όλοι μας. Και νομίζω ότι οι σύντροφοι που το προτείνανε πρέπει να παίξουν εδώ έναν ακόμη πιο μεγάλο ρόλο.
Τρίτη συμμαχία Υπάρχει και ο μεγάλος χώρος, ο πολύ σημαντικός χώρος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Υπάρχει Ριζοσπαστική Αριστερά και δεν είμαστε μόνοι εμείς. Υπάρχει μέσα στο Κοινωνικό Φόρουμ, στις κινητοποιήσεις και υπάρχει μέσα στις ψυχές του κόσμου. Ξέρουμε όλοι όσοι προερχόμαστε από αυτή τη διχασμένη Αριστερά τι δύναμη έχει η ενότητα και η κοινή δράση. Κι όποιοι δεν το ξέρανε, ας δουν τις εκλογές στο Ελληνικό και στη Ν. Σμύρνη. Δεν στέκεται κανένα οχυρό στη δύναμη για κοινή δράση, εάν αυτή είναι ειλικρινής κι αν είναι πολιτικά εύστοχη.
Είχαμε προβλήματα με μερικούς. Στο ΤΕΕ δεν ήταν μαζί μας. Μα άμα στο ΤΕΕ δεν ήταν μαζί μας, να προσπαθήσουμε να είμαστε μαζί τώρα. Κι αν στις ευρωεκλογές δεν ήταν μαζί μας, να προσπαθήσουμε να είμαστε μαζί τώρα.
Τι θάχουμε σύντροφοι; Θάχουμε ένα ποινικό μητρώο που θα ζητάμε, κι εμείς το δικό μας ποινικό μητρώο θα το έχουμε στην τσέπη; Και μήπως πρέπει να το ανοίγουμε το δικό μας πρώτα πριν έχουμε τέτοιες απαιτήσεις;.
Μα αυτό είναι ενότητα μέσα στη διαφορετικότητα κι αυτό είναι το DNA του ΣΥΝ, αφού μιλήσαμε για ιδρυτικά σύμφωνα κ.λπ. Ότι οι δύο πόλοι της Αριστεράς, οι οποίοι είχαν μια άγρια αντιπαράθεση, μια ζημιογόνα αντιπαράθεση, η οποία γονάτισε το αριστερό κίνημα, η οποία άνοιξε δρόμο στο ΠΑΣΟΚ, οι δύο πόλοι αυτοί συνευρέθηκαν μέσα στο ΣΥΝ. Αυτή είναι η κληρονομιά μας, η κληρονομιά που μας αφήνει ο Λ. Κύρκος, ο Χαρ. Φλωράκης όταν ήταν στο ΚΚΕ με αυτή τη στάση. Πάνω σ΄ αυτή θα κινηθούμε.
Επομένως σύντροφοι έχει μια μεγάλη σημασία. Και είναι εύκολη, δεν είναι δύσκολη αυτή η συνεργασία, που δεν είναι η μόνη συνεργασία. Είναι μια πλευρά των συνεργασιών.
Άνοιγμα στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, άνοιγμα στις δικές μας δυνάμεις, άνοιγμα στον οικολογικό χώρο.
Υπάρχει το θέμα του κειμένου. Θα πάω πάλι στο μεταμοντέρνο και θα πω υπάρχει ένα σλόγκαν που περιλαμβάνει μια αντίληψη που λέει ότι ο χάρτης είναι η περιοχή. Δηλαδή το κείμενο είναι όλη η πραγματικότητα. Δεν είναι κείμενο μόνο ένα χαρτί, σύντροφοι. Κείμενα είναι όλα μας. Κείμενο είναι η δράση μας, το ήθος μας, η κουλτούρα μας, κείμενο είναι η πολιτική μας παρουσία. Όλα αυτά είναι κείμενο. Πάνω εκεί αντιλαμβάνεται ο πολίτης τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς κι αυτή τη συνεργασία.
Φυσικά παίζει ρόλο και το κείμενο, το καθ΄ αυτό κείμενο. Παίζει ρόλο για μας. Έχει αδυναμίες; Έχει αδυναμίες. Δέχομαι την πρόταση του Μ. Παπαγιαννάκη και θα πλειοδοτήσω σε σχέση με αυτό που είπε ο Μιχάλης και είχε μια πολύ θετική συμβολή, κατά τη γνώμη μου, εδώ πέρα. Δηλαδή ο Μιχάλης είπε, εντάξει, περάσει, δεν περάσει το κείμενο, να αναλάβουμε τη δέσμευση ότι θα έχουμε ένα προγραμματικό κείμενο που θα καταγράφει. Συμφωνώ απόλυτα. Ο Μιχάλης το λέει με μια άνεση, γιατί ενδεχομένως, απ΄ ότι κατάλαβα, θα καταψηφίσει το κείμενο. Εγώ όμως, επειδή θα το ψηφίσω το κείμενο ως βάση συζήτησης, θέλω να βελτιωθεί αυτό το κείμενο. Επομένως η δικιά μου θέση είναι ότι το κείμενο αυτό το προχωράμε, το εγκρίνουμε ως μια βάση συζήτησης με τους άλλους του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, παίρνοντας υπ΄ όψιν την παρατήρηση του Μιχ. Παπαγιαννάκη, ότι δεν είναι το μόνο κείμενο, παίρνοντας υπόψη άλλες θετικές παρατηρήσεις, όπως του σύντροφου του Μουταφίδη, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κείμενα όπως του Κοινωνικού Φόρουμ (παρότι δεν τόχω στο μυαλό μου τώρα), παίρνοντας υπόψη την παρατήρηση του Δημ. Παπαδημούλη να κάνουμε προτάσεις και σας καλώ -εγώ τουλάχιστον αυτό θέλω να κάνω, να ψηφίσω αυτό το κείμενο ως βάση συζήτησης-, να πούμε ότι είναι ανάγκη οπωσδήποτε να συνοδευτεί από ένα προγραμματικό κείμενο και την ίδια στιγμή να βελτιώσουμε αυτό το κείμενο. Και κυρίως να δώσουμε εκείνο το κείμενο, ξαναλέω, με την ευρύτερη έννοια του κειμένου, που περιλαμβάνει και τη δράση και την παρουσία μας, με έναν απλό και εύληπτο τρόπο ώστε να μπορούμε, μέσα απ΄ αυτό το εγχείρημα και μέσα από το κόμμα μας, μαζί με κάποιες άλλες δυνάμεις, να βλέπουν τον εαυτό τους και την προοπτική τους οι νέοι που κολλητός τους είναι ο Αλβανός μέσα στο σχολείο, αυτοί που κλείνουν την τηλεόραση την ώρα που μιλάει για την φραπελιά, αυτοί που χρειάζονται τη βοήθεια στο σπίτι, οι καθαρίστριες, αυτοί που πήγαν και είδα τη «Ζωή των άλλων», αυτοί που πήγαν και είδαν τον «Λαβύρινθο του Πάνα» και κλάψανε και είδαν ότι η Αριστερά είναι ένα παιδικό όνειρο. Παρά τα μαυρόασπρα και το εμπορικό στοιχείο που έχει, είδαν ότι η Αριστερά είναι ένα παιδικό όνειρο. Ήταν παιδικό όνειρο και για την Κομμούνα και για την Σοβιετική Επανάσταση και για εμάς και για όλους, το οποίο τροφοδοτεί τον πολιτισμό της ανθρωπότητας.
Έρχομαι στα ανανεωτικά χαρακτηριστικά. Υπάρχουν κίνδυνοι για τα ανανεωτικά χαρακτηριστικά; Κατ΄ αρχήν κάθε συνεργασία έχει κινδύνους και έχει τεράστιες δυνατότητες. Πιστεύω όμως ότι η ανανέωση δεν είναι μία επιγραφή που μπορούμε να έχουμε. Είναι δύσκολο πράγμα η ανανέωση. Και θα αναφέρω ένα εγχείρημα ανανεωτικό στο οποίο δεν συμμετείχαμε, αλλά το παρακολούθησα από κοντά, που έγινε στο κόμμα μας αυτές τις μέρες, βδομάδες. Η ανανέωση είναι ένα εγχείρημα κουραστικό, είναι κοπιώδες και είναι αρκετά μακρόχρονο. Ποιό; Μία ομάδα από πανεπιστημιακούς και καθηγητές της Μέσης Εκπαίδευσης, που ήταν ο Θαν. Βλάχος και ο Π. Χαραμής και την ίδια στιγμή ήταν η Σόνια η Τσιτύλου. Ήταν ο Μπαλτάς και την ίδια στιγμή ήταν ο Γαβρόγλου, που δεν είναι μέλος του κόμματος. Ήταν ο Αλ. Φλαμπουράρης και ήταν ο Ολύμπιος Δαφέρμος, ο οποίος δεν είναι μέλος του κόμματος και ξέρετε πού κινείται ο άνθρωπος περίπου. Και οι οποίοι, μετά από μία κοπιώδη προσπάθεια, κατέληξαν σε μια σειρά προτάσεων που σκοπεύουμε να τις εμφανίσουμε την επόμενη ή την μεθεπόμενη εβδομάδα, δέχονται παρατηρήσεις, ενστάσεις κ.λπ, σχετικά με το θέμα της ελεύθερης πρόσβασης στο Πανεπιστήμιο. Αυτό είναι ανανέωση σύντροφοι. Και καλούμαστε να την κάνουμε κάθε στιγμή. Είναι εξαιρετικά δύσκολο.
Ποιος είναι ο κίνδυνος του κόμματός μας για την ανανέωση. Είναι ο Ρούντι; Είναι ο Μπανιάς ο κίνδυνος; Όχι, δεν είναι. Είναι η έλλειψη δύναμης που έχουμε. Η έλλειψη όχι μόνο αυτοπεποίθησης, και αυτοπεποίθησης, αλλά κυρίως ικανότητας. Η έλλειψη ικανότητας, η άγνοια του πόσο δύσκολο είναι να είσαι ανανεωτικός, δηλαδή να προτείνεις προγραμματικές λύσεις οι οποίες βλέπουν στο μέλλον. Και αύριο θα έχουμε μια τέτοια δυνατότητα πάλι, με τη συνέντευξη που έχει το οικολογικό Τμήμα, πάνω στα θέματα του θερμοκηπίου και την άλλη λογική τη δικιά μας, που λέει, πώς μπορούμε να μιλάμε για το Σύνταγμα και το άρθρο 24 και τον αιγιαλό, όταν η θάλασσα μπορεί να είναι 60 πόντους παραπάνω στο τέλος του αιώνα;
Υπάρχει κι ένα θέμα με τα ευρωπαϊκά. Φυσικά εμείς δεν θέλουμε αλλοίωση των χαρακτηριστικών μας. Αλλά και ποια είναι τα χαρακτηριστικά μας.. Δεν είναι να κλείνουμε την ΟΝΕ και το ευρώ σε διάφορες πτώσεις -είναι και άκλιτα συν τοις άλλοις- αλλά να δούμε όντως ένα δρόμο που έχει ακολουθήσει ο ΣΥΝ, ένα δρόμο ο οποίος προήλθε από το ΚΚΕ Εσωτερικού, δηλαδή η Ευρώπη ως ένας στίβος πάλης και προβολής εναλλακτικών δυνατοτήτων, πώς θα τον ακολουθήσουμε.
Ξέρετε ποιο είναι το πιο ανανεωτικό πράγμα, κατά τη γνώμη μου, που έχει κάνει ο ΣΥΝ, στα ευρωπαϊκά αυτά τα δύο τουλάχιστον τελευταία χρόνια; Θα σας πω. Πριν από ένα μήνα είχε σύνοδο των ηγετών του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο Βερολίνο. Την συνέντευξη του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς τη δώσανε τρεις επικεφαλής. Ο Γραμματέας του Κόμματος Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, που φιλοξενούσε τη συνάντηση, ο Γραμματέας της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, ο Πρόεδρος είναι ο Μπερτινότι, και ο Πρόεδρος του ΣΥΝ. Γιατί ο Πρόεδρος του ΣΥΝ; Φυσικά γιατί έχουν κάνει μια καλή δουλειά η Νατάσα, ο Στέλιος ο Παππάς, μια εξαιρετική δουλειά. Γιατί όμως ο Πρόεδρος του ΣΥΝ; Για τα Πανεπιστήμια. Διότι το θέμα το οποίο τους συντάραξε -και δεν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε. Σκεφτείτε πώς διαβάζαμε και βλέπαμε στην τηλεόραση, στις εφημερίδες και προσπαθήσαμε να ανοίξουμε και καμιά γαλλική εφημερίδα όταν γινόταν αυτό το ποτάμι, που εγώ έτυχε να το παρακολουθήσω, στους δρόμους του Παρισιού με την ανασφάλιστη εργασία. Ήταν ένα ποτάμι, το οποίο αμφισβητούσε μία κεντρική επιλογή του νεοφιλελευθερισμού, που είναι οι ευλύγιστες σχέσεις εργασίας και η διάλυση των ασφαλιστικών κατακτήσεων. Με ακριβώς τον ίδιο τρόπο παρακολουθήσανε -και νομίζω ότι η πιο ανανεωτική συμβολή μας ήταν ότι βγήκε μία τοποθέτηση των ηγετών του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς σχετικά μ' αυτά τα ζητήματα.
Υπάρχει το θέμα του τίτλου. Το καλύτερο πράγμα για να κάνουμε συνεργασία, μεταξύ μας, αφήστε τους άλλους, είναι να βάζουμε ο ένας τον εαυτό του στη θέση του άλλου. Βάζω τον εαυτό μου στην θέση των εταίρων στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και καταλαβαίνω γιατί έχουν ενστάσεις για τον τίτλο. Το κατανοώ. Έχουν ενστάσεις γιατί φοβούνται ότι αυτός ο τίτλος μηδενίζει την ύπαρξή τους ή την μειώνει. Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε και δεν πρέπει να τους καταγγείλουμε γι αυτό. Εμείς εμμένουμε και πιστεύω ότι είναι δεκτό αυτό το πράγμα, εμμένουμε ότι η θέση μας είναι Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, κατανοώντας τις ανησυχίες τους και λέμε ότι μπορούν να καταγραφούν από κάτω με σειρά όλα τα ονόματα. Και νομίζω ότι διαμορφώνεται μια κοινή βάση.
Επικεφαλής. Δεν θα ήταν παράνομο να θέσουν οι εταίροι μας θέμα επικεφαλής. Θα μπορούσαν και άλλοι σύντροφοι να είναι επικεφαλής. Ο Μ. Γλέζος θα μπορούσε να ήταν επικεφαλής του καινούργιου εγχειρήματος. Είναι η ιστορία της Αριστεράς. Είναι ανανέωση ο Μ. Γλέζος γιατί μέχρι τα 84 μπορεί να είναι έξω, να γυρνά στα σχολεία και να μιλά για φασισμό και ρατσισμό. Γι αυτό είναι ανανέωση.
Ουδείς έχει βάλει θέμα επικεφαλής και όλοι αποδέχονται ότι επικεφαλής του εγχειρήματος αυτού θα είναι ο Πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας.
Πλουραλιστική εκπροσώπηση. Αν εμείς δεν ήμασταν η μεγαλύτερη δύναμη; Εδώ γίνεται τόση συζήτηση μεταξύ μας. Γίνεται τόση ζημιά στο κόμμα για το ποιοι θα είναι βουλευτές. Τι θα λέγαμε αν πηγαίναμε με κάποιους άλλους μεγαλύτερους; Θα μας ενδιέφερε η πλουραλιστική εκπροσώπηση; Θα ζητούσαμε κάποιες προϋποθέσεις; … Εγώ προσωπικά θα το ζητούσα. Άλλοι σύντροφοι μπορεί να έχουν μια πολύ πιο ευρεία στάση απ΄ ότι έχω εγώ. Επομένως;.. Είναι δύναμη η πλουραλιστική εκπροσώπηση. Θέλουμε. Δεν είναι παραχώρηση. Κι επίσης είναι δυνατότητα. Αν το εγχείρημα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α προχωρήσει καλά, θα τρίβουμε τα μάτια μας, κατά τη γνώμη μου, από τις δυνάμεις που θα ενεργοποιηθούν και οι οποίες θα μπορούν να έχουν παρουσία στα περιφερειακά ή στα κεντρικά μας ψηφοδέλτια. Μεγάλες δυνάμεις. Δεν υπάρχει ανάγκη πιστεύω αν εξελιχθεί καλά η υπόθεση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να παίρνουμε μέτρα. Αλλά τι μέτρα παίρνουμε;
Η πρόταση και η σκέψη ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας να ανήκει στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Θα τον κρίνουμε βέβαια κι εμείς. Να πάρουμε μέτρα, αν χρειάζεται και δεν φαίνεται να χρειάζεται, σε κάποια έδρα να διευκολύνουμε με σοβαρότητα την εκλογή υποψηφίου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Υπάρχουν έδρες που μπορούν να βγουν. Έχουν προσωπικότητες που αξίζουν τον κόπο, όπως αξίζουν πολλοί από εμάς, που είναι γνωστοί στην κοινωνία, που έρχονται από διάφορους χώρους,
Επομένως δεν είναι πρόβλημα η πλουραλιστική εκπροσώπηση. Και για να είμαστε ειλικρινείς εδώ, επειδή έχω παρακολουθήσει τις συνεννοήσεις με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και το αν μας κάνανε ζημιά και δημιουργήσανε αυτοί την βουλευτολογία. Όχι σύντροφοι. Ούτε ο Μπανιάς, ούτε ο Γλέζος, ούτε ο Ρινάλντι, ούτε ο Νταβανέλος. Είναι μέλη της Γραμματείας μας. Και θέλω να πω ότι το κόμμα το δικό μας έδειξε τον κακό δρόμο.
Είδα την περασμένη βδομάδα -και αισθάνθηκα άσχημα και θέλω να το συμμεριστώ μαζί σας. Θέλω ως Πρόεδρος του κόμματος να έχω εμπιστοσύνη σε όλους τους συντρόφους, ειδικά σ΄ αυτούς που ξέρω. Αισθάνθηκα άσχημα, λίγες ώρες μετά από μια συνεδρίαση που λέμε πρωϊνή συνάντηση, να την βλέπω και μάλιστα με ειδική οπτική γωνία, δημοσιευμένη σε εφημερίδα της Αθήνας. Δεν ήταν ούτε καν συνεδρίαση της Γραμματείας που είναι ανοιχτή. Μιλάμε για την πρωινή συνάντηση.
Νομίζω ότι έχουμε πολλές δυνατότητες. Πρέπει να προχωρήσουμε σ΄ αυτή την πορεία.
Θέλω να μιλήσω για την υποψηφιότητα την προσωπική και την πρόταση που έγινε. Εννοείται ότι πρέπει να εγκριθεί από την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή και γι αυτό περιλαμβάνεται στην εισήγηση και το κείμενο. ΄Όταν το κείμενο λέει, στηρίζουμε αυτή την πρόταση του Προέδρου, αυτό εννοεί.
Ο καθένας έχει την άποψή του. Εγώ σέβομαι όλες τις απόψεις για το τι θα έκαναν αν ήταν στη θέση μου. Πιστεύω ότι ο ΣΥΝ έχει τη δυνατότητα με τους εταίρους του να κινηθεί προς διπλασιασμό των δυνάμεών του. Και με βάση αυτό, και χωρίς να βιαζόμαστε, θα κάνουμε την επιλογή του πού θα αξιοποιηθεί ο Πρόεδρος, εφ΄ όσον εγκριθεί φυσικά και από την ΚΠΕ. Ας πάρουμε όμως μαθήματα από την κοινωνία για τον τρόπο που αυτή η υπόθεση ανεβάζει το κόμμα μας, να την αφήσουμε. Μην την κατεβάζουμε στα μέτρα των ανασφαλειών, σε αντιλήψεις ότι οι αριστεροί ή οι κοκκινοπράσινοι ή η ανανεωτική πλευρά έχει τη μία ή την άλλη περιφέρεια. Αντιλήψεις που πιστεύω ότι προσβάλουν, προσβάλουν τους ίδιους τους συντρόφους, τους φίλους, την ιδέα του κόμματος και οι οποίες από αστοχία νομίζω ότι ειπώθηκαν.
Με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισα τη δική μου πρόταση, με τον ίδιο τρόπο σεβασμού στη σοβαρότητα, μέσα σε πλαίσια εντιμότητας και ευθύνης, όπως τόπε και ο Αλ. Τσίπρας, αντιμετώπισα την πρόταση του Ν. Κωνσταντόπουλου, ο οποίος δεν αποχωρεί. Ο Ν. Κωνσταντόπουλος στάθηκε -και το λέω προσωπικά- δίπλα μας και δίπλα σε εμένα τις δύσκολες στιγμές, τις πρώτες στιγμές, τις άπειρες στιγμές και με τον ίδιο τρόπο είναι παρών και έχει να δώσει πολλά, πάρα πολλά στην υπόθεση της Αριστεράς.
Νομίζω ότι υπάρχει ένα καλό πλαίσιο στο οποίο μπορούμε να προχωρήσουμε. Αν το συγκρίνουμε με τις δημοτικές εκλογές είναι χειμώνας με καλοκαίρι. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ίσως σε κάποιες επιλογές. Αλλά ο σεβασμός είναι απόλυτος σε κάθε άποψη.
Θέμα διαρκούς συνεδρίου. Φυσικά θα κάνουμε διαρκές συνέδριο. Δεν είναι δυνατόν να μην κάνουμε διαρκές συνέδριο σ΄ αυτές τις εκλογές, όταν το διαρκές συνέδριο μας συνοδεύει σε κάθε εκλογική παρουσία.
Υπάρχει και το θέμα του τακτικού συνεδρίου. Το τακτικό συνέδριο κανονικά γίνεται προς το τέλος του 2007. Σε περίπτωση που οι εκλογές, είναι μικρή η περίπτωση και ίσως αυτό μας διευκολύνει, σε περίπτωση που οι εκλογές γίνουν κανονικά στη λήξη της τετραετίας, το τακτικό συνέδριο θα γίνει. Δεν μπορώ εγώ ως Πρόεδρος του κόμματος να μείνω ούτε μία μέρα παραπάνω από τα καταστατικά όρια. Ή να πούμε ότι την εφαρμόσαμε αυτή την τακτική μια άλλη φορά, ας την εφαρμόσουμε πάλι. Γιατί αυτό σημαίνει έλλειψη σεβασμού στον καταστατικό μας χάρτη.
Μ' αυτή την έννοια υπάρχει το θέμα του διαρκούς συνεδρίου, το οποίο πρέπει να γίνει. Υπάρχει το ενδεχόμενο του τακτικού συνεδρίου. Πρέπει να τα δούμε όλα αυτά και να δούμε και τον χρόνο. Και θα έλεγα ότι μπορούμε να πάμε και στα δύο ενδεχομένως. Διαρκές συνέδριο να το κάνουμε σύντομα, να μπούνε τα μέλη του κόμματος, όχι με έναν εσωστρεφή και τοξικό τρόπο. Μπορούμε να μπούμε με έναν τρόπο συζήτησης παράλληλα με το άνοιγμά μας στην κοινωνία.
Νομίζω ότι αυτός ο κύκλος που έκανε το εκπαιδευτικό κίνημα και η παρουσία του κόμματός μας εκεί, πρέπει να εκφραστεί και με μία πολιτική δραστηριότητα προς τα έξω. Κάνω την πρόταση, οι οργανώσεις της Αθήνας να δουν άμεσα μια μεγάλη συγκέντρωση, σε ανοιχτό γήπεδο, ανοιχτό χώρο, που πρέπει να κάνουμε για τα ζητήματα της πολιτικής του ΣΥΝ. Την απόφαση της ΚΠΕ, το εκπαιδευτικό κίνημα κ.λπ. Η Θεσσαλονίκη, απ΄ ότι ξέρω, ήδη το ετοιμάζει.
Νομίζω ότι οι σύντροφοι του Οργανωτικού Γραφείου, που χρειάζεται είπαμε ανασχηματισμό, πρέπει να δουν σ΄ όλη την Ελλάδα συγκεντρώσεις τέτοιες.
Πρέπει να δούμε το θέμα της οικονομικής εξόρμησης. Είμαστε σε δύσκολη οικονομική κατάσταση. Μην το υποβαθμίσουμε. Να δώσουμε τις δυνάμεις μας, να έχει μια βάση και μια άνεση το κόμμα να κινηθεί.
Και θάθελα να καταλήξω λέγοντας: Είχαμε το Κοινωνικό Φόρουμ, αυτή την πρωτοφανή διαδήλωση στην Αθήνα του 4ου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ. Είχαμε τα αποτελέσματα στις δημοτικές εκλογές. Έχουμε τώρα το σημαντικότερο νομίζω πολιτικό γεγονός, δηλαδή την ακύρωση της συνταγματικής αναθεώρησης, το άρθρο 16, που προωθούσαν τα δύο κόμματα, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Μπορούμε με αισιοδοξία και με κύριο στήριγμά μας τη νέα γενιά των συντρόφων να προχωρήσουμε στη συνέχεια της πολιτικής μας δράσης και στις εκλογές.
Ευχαριστώ πολύ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS