Οι υποσχέσεις των πολιτικών συχνά δεν τηρούνται. Ορισμένες όμως φορές η μη τήρηση τους καταντά εμπαιγμός. Ειδικά όταν Υφυπουργός δεσμεύεται από το βήμα της Βουλής ότι εργαζόμενοι θα πληρωθούν μέσα σε δεκαπέντε μέρες, περνάνε μήνες και οι εργαζόμενοι παραμένουν ακόμα απλήρωτοι.
Μία ακραία περίπτωση τέτοιων κυβερνητικών υποσχέσεων υπενθύμισε στον Υπουργό Εσωτερικών ο Βουλευτής Αττικής του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς Θανάσης Λεβέντης με Επίκαιρη Ερώτησή του για τους 800 συμβασιούχους εργαζόμενους του δήμου Αχαρνών, οι οποίοι παραμένουν απλήρωτοι 9 μήνες τώρα, κι αυτό παρά τη ρητή δέσμευση τον περασμένο Δεκέμβριο από τον Υφυπουργό Εσωτερικών κ. Ανδρεουλάκο ότι θα πληρώνονταν οσονούπω.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή, ο αρμόδιος Υφυπουργός Εσωτερικών κ. Νάκος βρήκε μία άλλη διέξοδο για να απαντήσει στο ερώτημα. Προσποιήθηκε ότι δεν καταλαβαίνει την Ερώτηση, και δήλωσε ευθαρσώς ότι οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι μπορούν να πάνε στον αγύριστο, γιατί το θέμα δεν τον αφορά ποσώς: «Απορώ να κατανοήσω γιατί να τους πληρώνει το δημόσιο, όλους αυτούς τους εργαζόμενους με μηδενικό αντικείμενο», δήλωσε. «Αυτοί μπήκαν από το παράθυρο», συμπλήρωσε σε λαϊκίστικο τόνο, «έτσι αποδίδετε εσείς κοινωνική δικαιοσύνη;» προκάλεσε το Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Λεβέντης συνέκρινε τον Υφυπουργό με τη Μαρία Αντουανέττα: «κι αυτή δεν μπορούσε να καταλάβει, αφού πεινά ο λαός γιατί δεν έχει ψωμί, γιατί δεν τρώει παντεσπάνι». Προσπάθησε να εξηγήσει στον κ. Υφυπουργό ότι οι Αχαρνές είναι ένας από τους μεγαλύτερους δήμους της χώρας, είναι ένας δήμος φτωχός, που αντιμετωπίζει πολλά και σοβαρά προβλήματα, ότι οι πληγές από το σεισμό του 1999 δεν έχουν ακόμα επουλωθεί στην περιοχή, και ότι οι εργαζόμενοι αυτοί προσλήφθηκαν από δήμαρχο που πρόσκειται στο κόμμα του κ. Υφυπουργού. «Είναι ζήτημα στοιχειώδους ευαισθησίας τουλάχιστον να πληρωθούν για τις υπηρεσίες που έχουν προσφέρει οι άνθρωποι αυτοί», συμπλήρωσε ο κ. Λεβέντης και αναλογίστηκε τις προεκλογικές δηλώσεις του κ. Πρωθυπουργού, ότι όλοι οι συμβασιούχοι θα μονιμοποιηθούν.
To Γραφείο Τύπου