Η Αυτοδιοικητική Πανελλαδική συνάντηση που πραγματοποιούμε σήμερα για να συζητήσουμε τις θέσεις μας και την τακτική μας εν όψει των εκλογών της άλλης χρονιάς, είχαμε προτείνει να έχει το χαρακτήρα Θεματικού Συνεδρίου όπως ακριβώς είχαν και οι αντίστοιχες του 1997 και του 2001. Η πλειοψηφία της ΚΠΕ απέρριψε αυτή την πρόταση, μετέτρεψε το Θεματικό Συνέδριο σε Συνδιάσκεψη και καταλήγουμε ουσιαστικά σε ένα ακτίφ στελεχών με ιδιαίτερα περιορισμένη συμμετοχή της βάσης του κόμματος. Κρίμα. Υποβαθμίστηκε αυτή η διαδικασία πάρα πολύ και αυτό δεν ταιριάζει καθόλου στον ανοιχτό και δημοκρατικό χαρακτήρα του κόμματος.
Δεν είναι τυχαία αυτή η εικόνα. Προηγήθηκε μία περίοδος όπου το Κόμμα δεν συμμετείχε σ΄αυτό που είχε αποφασίσει η ΚΠΕ για το μεσοδιάστημα μέχρι το Πανελλαδικό σώμα. Την ανάπτυξη δηλαδή ενός πλούσιου εσωκομματικού διαλόγου με παρουσίαση των απόψεων και των διαφορών που θα μας βοηθούσε ίσως στην καλύτερη δυνατή κατάληξη.
Η συζήτηση πάνω στα κείμενα της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας ήταν μηδαμινή. Και ο διάλογος υποβαθμίστηκε και το τελικό σώμα του Σαββατοκύριακου είναι υποβαθμισμένο. Έχω τη γνώμη και λυπάμαι που το λέω, πως η πλειοψηφία της ΚΠΕ φοβήθηκε και το διάλογο και το τελικό σώμα. Επειδή είχε και έχει αμφιβολίες για το κατά πόσο γίνεται αποδεκτή από το Κόμμα η γραμμή που εκπέμπει για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, η πλειοψηφία προτίμησε από τη βάσανο του διαλόγου την ασφάλεια των συσχετισμών στην Κεντρική Επιτροπή. Μια γραμμή όμως αν δεν περπατάει αλλάζει, δεν επιβάλλεται.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οι Αυτοδιοικητικές εκλογές του 2006 αποκτούν ιδιαίτερη πολιτική σημασία και ενδιαφέρον γιατί θα πραγματοποιηθούν σε ένα καινούργιο πολιτικό τοπίο μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2004, με τη ΝΔ στην κυβέρνηση και συνεχιζόμενη την αντιπαράθεση της Αυτοδιοίκησης με το κεντρικό Κράτος σχετικά με το μέλλον του θεσμού και το περιεχόμενο της αποκέντρωσης.
Και το νέο τοπίο έχει για την Αυτοδιοίκηση και ένα ακόμα ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς σε ευρωπαϊκό επίπεδο προσδιορίζεται και από το σημαντικό νέο ρόλο των πόλεων και των περιφερειών.
Το ευρωπαϊκό και το εθνικό συναρθρώνονται πια άμεσα και ωθούν την Αυτοδιοίκηση προς την μεγάλη υπέρβαση για να είναι άξια, δηλαδή παρούσα και δρώσα.
Στη σημερινή Ελλάδα μέγα ζήτημα παραμένει το άκαμπτο και συγκεντρωτικό κεντρικό κράτος.
Απέναντι σε ένα τέτοιο κράτος, που μάχεται με νύχια και με δόντια για να μην αποκεντρωθούν πόροι και εξουσίες, η Αυτοδιοίκηση σήμερα είναι χώρος προσπαθειών, αγώνων και προοπτικής.
Παρά τα όποια θετικά βήματα που έγιναν τις τελευταίες δεκαετίες, με τον Καποδίστρια, την αιρετή Νομαρχία και απόπειρες ενίσχυσης της τοπικής αυτονομίας, ο συγκεντρωτισμός εξακολουθεί να χαρακτηρίζει απόλυτα την κεντρική εξουσία και η θεσμική υστέρηση είναι δεδομένη.
Η Αυτοδιοικητική Αριστερά, ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, είναι υποχρεωμένος να συνεχίσει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή.
Γι΄αυτό και η παρέμβασή μας είναι απολύτως αναγκαία, γι΄αυτό και οι συσκέψεις για αυτό και οι ανησυχίες γι΄αυτό και οι διαφορές γι΄αυτό και ίσως η ελπίδα για μια προωθητική συνεννόηση όλων μας
Δεν θέλω εισηγούμενος ένα μειοψηφικό κείμενο να φάω πολύ χρόνο επαναλαμβάνοντας πράγματα που όλοι συμφωνούμε. Θα εντοπίσω τις κατά την γνώμη μου διαφορές με τη βεβαιότητα ότι έτσι θα συμβάλλουμε καλύτερα ως μειοψηφία στη συζήτηση.
Σε τρία βασικά ζητήματα που είναι η ουσία και στα δύο κείμενα είναι οι διαφορές:
Στο πρώτο θέμα:
Στην άποψη της πλειοψηφίας η Αυτοδιοίκηση σήμερα στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται απαξιωτικά, θεωρείται ως χώρος που αναπτύσσεται κυρίως η αδιαφάνεια, η ρεμούλα, η διαφθορά και εμφανίζεται ως πιστό αντίγραφο του κεντρικού κράτους και του δικομματισμού.
Χωρίς δε να μηδενίζεται (γιατί αυτό δεν μπορεί να γίνει), η παρουσία του ΣΥΝ στην Αυτοδιοίκηση σήμερα (430!!! εκλεγμένοι / 25 δήμαρχοι, 70 νομαρχιακοί σύμβουλοι, 2 νομάρχες και πάνω από 300 δημοτικοί σύμβουλοι), οι αρνητικές κρίσεις που ακολουθούν για παραγοντισμούς, αδυναμίες και απομακρύνσεις των αυτοδιοικητικών μας στελεχών και η περιγραφή των αρνητικών φαινομένων στην οργανωτική μας λειτουργία και στη σύνδεση της κομματικής και της δημοτικής δουλειάς είναι τόσο ανισοβαρείς που δίνουν την εντύπωση ενόχλησης!! για την επιτυχία να είμαστε 3η δύναμη στο χώρο.
Εμείς δεν συμφωνούμε με τέτοιες κρίσεις.
Στη σημερινή Ελλάδα το μέγα ζήτημα είναι το άκαμπτο και συγκεντρωτικό κεντρικό κράτος και η απέχθειά του για τη λογική της αποκέντρωσης εξουσιών και πόρων.
Και η Αυτοδιοίκηση παρά τις πασίγνωστες αρνητικές πλευρές που είχε πάντοτε και θα εξακολουθήσει πάντα να έχει ως χώρος δημόσιος ως θεσμός εξουσίας που ασκείται από πρόσωπα, είναι σήμερα κοντά στον πολίτη κι παίζει σοβαρό ρόλο και βασικά θετικό στην καθημερινότητά του.
Δεν αρνούμαστε τις αδυναμίες, αρνούμαστε τις δήθεν αριστερές ισοπεδωτικές εκτιμήσεις. Για δε το κόμμα μας στην Αυτοδιοίκηση είμαστε περήφανοι για όσα έχει κερδίσει και για το σημαντικό ρόλο που παίζει σήμερα. Όσα θετικά έχουν παραχθεί σε προγραμματικό επίπεδο τα τελευταία χρόνια στην Αυτοδιοίκηση έχουν τη δική μας υπογραφή.
Γι αυτό είμαστε και ιδιαίτερα ενοχλημένοι γι αυτή την απαξίωση από στελέχη μας της σημερινής μας εικόνας στην Αυτοδιοίκηση. Φράσεις και θέσεις του τύπου: «τι να τους κάνουμε τόσους, και που τους έχουμε τι προσφέρουν, παράγοντες είναι κ.λ.π. κ.λ.π.», δεν είναι απλώς λυπηρό, είναι οδυνηρό να ακούγονται στο χώρο μας.
Στο δεύτερο θέμα:
Δεν έχουν σημασία οι γενικολογίες, οι βερμπαλισμοί και οι κοινοτυπίες. Όλοι λέμε χωρίς να διαφωνούμε, τα γενικά:
«Να παρέμβει η Αριστερά αποφασιστικά για να αλλάξουν οι συσχετισμοί κ.λ.π.».
«Εμπρός για Αυτοδιοίκηση χωρίς οικονομικά προβλήματα κ.λ.π».
«Ναι στην αποκέντρωση, όχι στο διορισμένο Περιφερειάρχη κ.λ.π.».
Αυτά για να στηριχτούν, όμως, χρειάζονται τομές και προτάσεις συγκεκριμένες από τη σύγχρονη Αριστερά. Αυτές που είχαμε παλέψει και τις είχαμε περάσει, σχεδόν όλες, στα Συνέδρια ΚΕΔΚΕ, ΕΝΑΕ.
Διαπιστώνουμε ότι αποσιωπούνται ή εγκαταλείπονται σήμερα προγραμματικές επιλογές που είχαμε επεξεργαστεί ως Αυτοδιοικητικός ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ.
Τις αναφέρω συγκεκριμένα:
1. Στήριξη των Καποδιστριακών δήμων οικονομική και τεχνική. Ο «Καποδίστριας» υπήρξε σημαντική θεσμική τομή και η κριτική μας συνίσταται στο ότι δεν στηρίχτηκε και όχι στο ότι έγινε.
2. Το κεντρικό κράτος εισπράττει λεφτά (φόρους) στο όνομα της Αυτοδιοίκησης για να της τα αποδώσει και τα κατακρατεί (πάνω από 1 τρις έχουν υπεξαιρεθεί). Προτείνουμε απόδοση φορολογικής εξουσίας στους δήμους στο πλαίσιο ριζικής φορολογικής μεταρρύθμισης χωρίς νέους φόρους στους πολίτες.
3. Το Σύνταγμα προβλέπει 2 βαθμούς Αυτοδιοίκησης. Το να λέμε θέλουμε 3 βαθμούς, δηλ. και αιρετή Περιφέρεια είναι σαν να συζητάμε για το τι θα προτείνουμε 10 χρόνια αργότερα στη νέα Συνταγματική Αναθεώρηση (αν γίνει). Υπάρχουν δε και ισχυρές ενστάσεις αν αντέχει η Ελλάδα 3 βαθμούς Αυτοδιοίκησης. Προτείνουμε ο 2ος βαθμός να είναι η Περιφέρεια με τις Νομαρχίες αποκεντρωμένους Περιφερειακούς θεσμούς με αιρετά όργανα και αρμοδιότητες. Όλη η ανάπτυξη (περιφερειακά προγράμματα, αναπτυξιακά, χρηματοδοτήσεις, έργα κ.λ.π.) γίνονται μέσω των περιφερειών. Σήμερα τα χειρίζεται δια του διορισμένου Περιφερειάρχη πάλι το κεντρικό κράτος. Το να διαπιστώνεις το φαινόμενο και να το καταριέσαι δεν οδηγεί πουθενά. 'Αποψη χρειάζεται και τόλμη.
4. Στα μεγάλα οικιστικά συγκροτήματα (Αθήνα ευρύτερη, Θεσσαλονίκη κ.λ.π.) τώρα πια τα προβλήματα είναι υπερτοπικά. Η καθημερινότητα είναι κοινή και ολόιδια στο Παγκράτι και τον Βύρωνα ή στο Αιγάλεω και στο Χαϊδάρι που τα χωρίζει ένας δρόμος. Να ανιχνεύσουμε και να προχωρήσουμε στις αποτελεσματικότερες μορφές Μητροπολιτικών Διοικήσεων χωρίς να καταργούνται οι υπάρχουσες ιδιαιτερότητες, αλλά και χωρίς να υποκύπτει η πραγματικότητα στις κατεστημένες εδώ και δεκαετίες αντιλήψεις «περί συνόρων!! του Δήμου κ.λ.π.». Εδώ να συγκρουστούμε με παραγοντισμούς αν έχουμε κότσια.
5. Καθιέρωση της Απλής Αναλογικής για να πάρει σάρκα και οστά η έννοια της συμμετοχής.
Στο τρίτο θέμα:
Το κείμενο της πλειοψηφίας ζητάει τη συγκρότηση και τη κάθοδο σε όλες τις Νομαρχίες και τις πρωτεύουσες των νομών και σε όλους τους δήμους πλην των μικρών Καποδιστριακών, αριστερών ψηφοδελτίων στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ και όσων ανένταχτων ή διαγραμμένων ή αποχωρούντων από άλλους πολιτικούς χώρους θέλουν να μετάσχουν. Και αυτό το ψηφοδέλτιο το ονομάζει πλατύ και δηλώνει ότι επειδή καλεί και ανένταχτους ή διαμαρτυρόμενους άλλων χώρων αυτό δίνει στην εκλογική τακτική ευρύτητα πέραν του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για απέλπιδα προσπάθεια να διασκεδαστεί ο απομονωτισμός της γραμμής που υποστηρίζει η πλειοψηφία της ΚΠΕ, δηλ. «παντού μόνοι μας ενάντια στο δικομματισμό». Αυτή η γραμμή είναι ανοιχτή μόνο προς ΚΚΕ, αλλά το ΚΚΕ ως γνωστόν όταν δεν μας βρίζει απλώς αδιαφορεί. Αυτή η γραμμή δε είναι και πρωτοφανής για την Αριστερά στο χώρο της Αυτοδιοίκησης, χώρο κατ΄εξοχήν πλατειών συνεργασιών.
Εμείς δεν αρνούμαστε οι δυνάμεις του ΣΥΝ να διευρυνθούν στις δημοτικές μας κινήσεις, όσο μπορούν και με ΣΥΡΙΖΑ και με άλλους κ.λ.π., αν υπάρχουν βέβαια.
Το ζητούμενο είναι αν αυτές οι συσπειρώσεις οι δικές μας, οι διευρυμένες όσο γίνεται, θα μπορούν αν θέλουν και αν οι συνθήκες προσφέρονται σε οποιαδήποτε Νομαρχία ή Δήμο να κατέβουν σε συνεργασία και με άλλες πολιτικές δυνάμεις (π.χ. ΠΑΣΟΚ ή ΚΚΕ κ.λ.π.). Όχι μόνο με πρόσωπα, αλλά και με πολιτικούς χώρους. Εμείς λέμε Ναι αν το επιλέξουν οι πολιτικές μας κινήσεις. Η πλειοψηφία λέει Όχι.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS