27/06/2005

Ύστατος χαιρετισμός του Προέδρου του ΣΥΝ Αλέκου Αλαβάνου στον Μανόλη Αναγνωστάκη

Από μέρους του Συνασπισμού της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας θέλω να σε κατευοδώσω Μανόλη Αναγνωστάκη.

Από όλους εμάς - χωρίς εξαίρεση.

Από αυτούς που σε βίωναν, όπως χαρακτηριστικά είπε ο φίλος σου ο Λεωνίδας ως «σημαιοφόρο της ανανέωσης σε όλους τους τομείς και σε ιδέες πρακτικές… που τόλμησε αλήθειες βροντερές στον καιρό τους, αδιαφορώντας για το κόστος, ανοίγοντας δρόμους που ύστερα τους περπατούσαν πολλοί».

Από εμάς, τότε στην άλλη όχθη, που ο ήχος των αδελφικών συγκρούσεων της αριστεράς δεν άφηνε χώρο για ποίηση και άλλες λεπτομέρειες. Μάταια βέβαια. Γιατί αυτό που λέχθηκε ως προφητεία για το μέλλον έγινε δεκτό ως προειδοποίηση από το παρελθόν, προσθέτοντας στο μήνυμα σου δέος και δύναμη.

Και από όλους εκείνους που «είναι νέοι, είναι παιδιά» και τους περιμένουμε στις αυλές της ανανεωτικής αριστεράς. Που για να την γνωρίσουν, πρέπει να σε γνωρίσουν: «όταν μια άνοιξη / χαμογελάσει / και θα ντυθείς μια καινούργια φορεσιά / και θα ‘ρθεις να σφίξεις / τα χέρια τους / παλιέ μας φίλε».

Ο φίλος σου ο Δημήτρης μας έφερε σήμερα τη δήλωση σου από τις τελευταίες εκλογές, όπου έλεγες : «Απευθύνομαι στους πολίτες που έχουν αποστασιοποιηθεί από την Αριστερά ,σ’ εκείνους που θέλουν την ενότητα της Αριστεράς και τους ζητώ να στηρίξουν τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, για να δυναμώνει η ελπίδα αντίστασης».

Μόνο όταν αυτή την πεζή φαινομενικά πολιτική δήλωση καταφέρουμε να την διαβάζουμε ως ποίημα, με τον ίδιο τρόπο που διαβάζουμε το «την ασήμαντη παρουσία μου / βρίσκω σε κάθε γωνιά» ή το «ήμασταν όλοι μαζί, μα θαρρείς / πως αυτός ήταν όλοι» ή το « ας μη δει ο ήλιος / τη στερνή του φρουρά / να παραδίδει τα όπλα της» , θα έχουμε αποκωδικοποιήσει τον χρησμό σου, θα έχουμε καταλάβει τι ήθελες να πεις, τότε, τον Μάρτη του 2004. Πολύ δύσκολο είναι για μας. Θα προσπαθήσουμε.

Καλό σου ταξίδι μέσα στον χρόνο, σύντροφε.

To Γραφείο Τύπου