Σε λίγες μέρες συνέρχεται το «διαρκές συνέδριο» που σύμφωνα με το καταστατικό του ΣΥΝ, θα εξετάσει «ζητήματα καθορισμού εκλογής τακτικής και σύναψης συμμαχιών». Η σύγκλιση του (που επιταχύνθηκε λόγω πιθανών εκλογών Μάϊο-Ιούνιο), γίνεται σε ευνοϊκό κλίμα για το ΣΥΝ, μετά τις πετυχημένες παρεμβάσεις στο χώρο της παιδείας, στις αυτοδιοικητικές εκλογές, στη διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Φόρουμ και άλλες δράσεις κινηματικού ή κοινοβουλευτικού χαρακτήρα. Όλα δείχνουν ότι έχουμε ξεφύγει από το οριακό ποσοστό κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης και μπορούμε (χωρίς βέβαια εφησυχασμούς) να κάνουμε μεγάλο βήμα εμπρός. Ωστόσο αυτό απαιτεί ανάλογο εσωκομματικό κλίμα. Να σταματήσει η εσωστρέφεια και η συνεχής αμφισβήτηση επιλογών που μας φέρνουν καρπούς, στο όνομα βάσιμων, είτε «εν πολλοίς» δευτερεύουσας σημασίας διαφορών, που διογκώνονται για δικαίωση ανεδαφικών θεωρήσεων.
Κεντρικό θέμα «κόντρας», η πολιτική συμμαχιών με τις δυνάμεις του «χώρου διαλόγου και κοινής δράσης της αριστεράς», που στις προηγούμενες εκλογές πήρε το όνομα «Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς». Το θετικό αποτέλεσμα της συνεργασίας, κανείς νομίζω δεν μπορεί βάσιμα να το αμφισβητήσει. Βέβαια υπήρξαν προσδοκίες για καλύτερα αποτελέσματα. Σύμφωνοι. Όμως η καθυστέρηση εμφάνισης του σχήματος και οι γνωστές «γκρίνιες», προφανώς περιόρισαν την εμβέλεια του. Ωστόσο αυτό που αξίζει να τονίσουμε είναι ότι ήταν επιλογή της προηγούμενης ηγετικής ομάδας (πλειοψηφίας), ως διορθωτική κίνηση στην «κεντροαριστερή» επιλογή που κυριαρχούσε στο προηγούμενο διάστημα και η οποία ως γνωστόν μας έβλαψε (πολιτικά και οργανωτικά). Τώρα ξαφνικά ορισμένοι που υποστήριζαν την «αριστερή στροφή» και ψήφισαν στο τελευταίο συνέδριο την «επαναδραστηριοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ, άλλαξαν ριζικά στάση, προβάλλοντας άλλοτε ανοικτά και άλλοτε συγκεκαλυμμένα, κεντροαριστερά σενάρια. Βεβαίως και οι τρεις τάσεις της μειοψηφίας, αρνούνται φραστικά την «εδώ και τώρα» συνεργασία με ΠΑΣΟΚ. Ορισμένοι τη βλέπουν μετά τις εκλογές, γιαυτό ζητούν επεξεργασία «εναλλακτικής πρότασης εξουσίας», ενώ άλλοι δυνητικά ως προϊόν «συμπόρευσης των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού» (εννοείται και με ΠΑΣΟΚ), γιαυτό θέλουν «εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης» και όχι απλά εκλογικό πρόγραμμα που πρέπει να έχουμε.!
Αυτή ακριβώς η αντίληψη «συμμαχιών», αποτελεί το βαθύτερο λόγο αμφισβήτησης της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ, η οποία στηρίχτηκε με μεγάλη πλειοψηφία στο τελευταίο συνέδριο. Και η εναλλακτική επιλογή; Αμφίπλευρες συνεργασίες λένε οι σύντροφοι.! Νομίζω ότι κρούουν ανοικτές θύρες. Στις προηγούμενες εκλογές είχαμε τέτοιες συνεργασίες (περίπτωση Μ.Φραγκιαδάκη) και δεν υπάρχει λόγος αν υπάρξουν να τις αρνηθούμε. Όμως νομίζω ότι το «αμφίπλευρο» αποτελεί υπεκφυγή. Το κύριο είναι η απόρριψη του «πακέτου ΣΥΡΙΖΑ», ως συνολική αντίληψη συνεργασιών, με βασικό «επιχείρημα-υποψία» ότι τα πράγματα πάνε αλλού, στην αλλοίωση της φυσιογνωμίας του ΣΥΝ με όχημα το ΣΥΡΙΖΑ.! Μια τέτοια στάση δεν βγάζει πουθενά και σε καμιά συνεργασία. Η άρνηση της κεντροαριστεράς έγινε γιατί ο ΣΥΝ έπαιξε με την ιδέα και έχασε, όπως έχασαν και άλλα αριστερά κόμματα της Ευρώπης. Η δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ και η συγκεκριμένη στρατηγική συμμαχιών, είναι προϊόν του «χώρου διαλόγου και κοινής δράσης της αριστεράς». Αποτελεί ένα μικρό βήμα προς την κατεύθυνση δημιουργίας της «μεγάλης αριστερής παράταξης», της μόνης που μπορεί να αμφισβητήσει το δικομματισμό και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που στηρίζει. Είναι μια συνεργασία που στέλνει γόνιμο μήνυμα σε όλους τους χώρους της «οργανωμένης» και ανένταχτης αριστεράς και κυρίως δίνει πολιτικό προσανατολισμό στο ριζοσπαστισμό που γεννούν τα εκρηκτικά προβλήματα της κοινωνίας. Λειτουργεί ως καταλύτης για μεγάλες πολιτικές ανακατατάξεις, για αποτελεσματικότερη αντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό και ανατροπή των κυρίαρχων συμφερόντων που εξυπηρετεί. Όποιος από τις οργανωμένες δυνάμεις της αριστεράς απορρίπτει αυτήν την ιδέα, αργά ή γρήγορα θα εισπράξει τις συνέπειες. Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές είχαμε τα πρώτα σημάδια. Ο ΣΥΝ πρέπει να μείνει σταθερός σε αυτήν την επιλογή και έχει πολλά να κερδίσει ως κόμμα, όπως η αριστερά και η ελληνική κοινωνία.
Δεν επιτρέπει ο χώρος για εκτεταμένες αναλύσεις. Μερικές σύντομες επισημάνσεις σε τρία θέματα. Πολλές «μουρμούρες» με αρκετή δόση «κινδυνολογίας» ότι ο ΣΥΝ χάνει τα «ανανεωτικά χαρακτηριστικά», το «φιλοευρωπαϊκό του πρόσωπο», ότι κάποιοι ονειρεύονται το μοντέλο του «υπαρκτού», κά. Νομίζω ότι θα συμφωνήσουν όλοι, το copyright ανανέωσης της αριστεράς (ιδεολογικής, πολιτικής, οργανωτικής, ηλικιακής, κλπ), δεν το έχει κανένας προνόμιο. Άλλωστε και όσοι με «πάθος» το επικαλούνται, σε κρίσιμα θέματα έχουν διαφορετικές απόψεις μεταξύ τους. Η ζωή έχει δείξει ότι κάθε θεωρητική κατασκευή παραμένει «υπόθεση εργασίας», μέχρι να δοκιμαστεί στην πράξη. Η «κεντροαριστερά» δοκιμάστηκε και δεν μας ωφέλησε. Ας αφήσουμε να περπατήσει η νέα επιλογή (ΣΥΡΙΖΑ) και σε επόμενα συνέδρια τα ξαναλέμε.! Όσον αφορά για τα «ευρωπαϊκά», είναι σαφές ότι κανένας στο ΣΥΝ δε μιλάει για «ηρωϊκές εξόδους». Η απόρριψη του νεοφιλελεύθερου συντάγματος της ΕΕ, έχει το ίδιο σκεπτικό με την απόρριψη της νεοφιλελεύθερης αναθεώρησης του ελληνικού που επιχειρεί η ΝΔ. Λέμε ναι σε ένα ευρωπαϊκό σύνταγμα που πάει μπροστά και λέμε όχι όταν μας πάει πίσω από τα ήδη υπάρχοντα των χωρών της ΕΕ. Αντίστοιχα «σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία» και «υπέρβαση των εκμεταλλευτικών σχέσεων του σημερινού συστήματος», παραμένει όραμα μας και όχι ο εξωραϊσμός και η διατήρηση των σημερινών δομών οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Όλα αυτά, τα κρίσιμα και σημαντικά, δεν αποτελούν αντικείμενο του «διαρκούς» αλλά ενός τακτικού συνεδρίου. Το «διαρκές» καθορίζει την τακτική με βάση τη στρατηγική που χάραξε το τελευταίο συνέδριο. Κατά συνέπεια πιστεύω ότι στο διαρκές πρέπει «να κατέβουν οι τόνοι», να σκεφτούμε με σύνεση και νηφαλιότητα και να αποφύγουμε τα.... «αυτογκόλ», όπως εύστοχα έγραψε σύντροφος στην «Αυγή», γιατί μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι αντίπαλοί μας. Φυγή λοιπόν προς τα εμπρός, εξωστρέφεια, κινηματική δράση, άνοιγμα στην κοινωνία και ο «κόσμος της δουλειάς και του πνεύματος» θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα μας.!
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS