Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Έπρεπε να το κάνουμε αυτό το συνέδριο τελικά. Και πιστεύω ότι ήταν ένα καλό συνέδριο. Όχι μόνο γιατί το κλίμα των εργασιών ήταν σ' ένα πολύ πιο δημιουργικό επίπεδο, αλλά αποδείξαμε, παρά τα επανειλημμένα δημοσιεύματα για τα εσωτερικά του ΣΥΝ, ότι, όταν είμαστε δυναμικά παρόντες στους αγώνες κι όταν είμαστε μέσα στα κινήματα, κανείς δεν μπορεί να μας σταματήσει. Κυρίως, όμως, είναι ένα καλό και ωραίο συνέδριο, γιατί υπάρχει κάτι διαφορετικό.
Άκουσα από πολλούς συντρόφους να μιλάνε για όρους τους οποίους εγώ δεν τους χρησιμοποιώ και δεν θα τους χρησιμοποιήσω και στην ομιλία μου. Πλειοψηφία και μειοψηφία του ΣΥΝ. Χρησιμοποιούνται και έχουν μια νοηματοδότηση. Για πρώτη φορά, όμως, με τόση συμμετοχή νέων συντρόφων απ' αυτό το βήμα και με τόσες χρήσιμες προτάσεις που ακούστηκαν, και αυτοί που είναι πλειοψηφία και αυτοί που λέγονται μειοψηφία, όλοι εμείς είμαστε στον ελπιδοφόρο δρόμο να γίνουμε μειοψηφία και να διαμορφωθεί μία πλειοψηφία στο ΣΥΝ από νέους ανθρώπους που θα εκφράζουν τη σημερινή κοινωνία, θα ανοίγουν δρόμους και θα φυτέψουν την Αριστερά στον αιώνα που ζούμε.
Κυρίως, όμως, πιστεύω ότι άξιζε να γίνει αυτό το συνέδριο, για να ακουστούν πέντε λέξεις, μία πρόταση, που είπε μια συντρόφισσα από τη Γραμματεία της Νεολαίας, η οποία δραστηριοποιείται σε θέματα που έχουν σχέση με το μαθητικό κίνημα. Πιστεύω ότι άξιζε αυτό το συνέδριο για να ακούσω απ' αυτή τη συντρόφισσα να λέει, «είμαστε περήφανοι για τον Συνασπισμό». Αυτό σημαίνει, πιστεύω, ότι είμαστε σε σωστό δρόμο.
Επειδή συζητήθηκε πολύ ένα θέμα, θέλω να στείλω, ξεκινώντας, ένα μήνυμα προς την κυβέρνηση της Ν.Δ. Κάνετε λάθος. Δεν πρόκειται να μας εκφοβίσετε. Δεν πρόκειται να μας κάνετε να δειλιάσουμε, δεν πρόκειται να γυρίσουμε πίσω, ούτε με τους χαρακτηρισμούς έκνομοι ή εκτός κοινοβουλευτικής νομιμότητας. Ούτε με τα στελέχη της Ν.Δ., που παρελαύνουν από τους τηλεοπτικούς σταθμούς, φτάνει να δείξουν το πάσο, ότι θα κάνουμε κριτική στο ΣΥΝ. Ούτε με την απουσία του Πρωθυπουργού από τη Βουλή. Εμείς θα είμαστε παρόντες. Κι επειδή συζητήθηκε πολύ αυτό το θέμα με τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, θα πω, ναι, το καταλαβαίνω. Το κατεστημένο θέλει τον Πρόεδρο ενός κόμματος, τουλάχιστον στις δύο η ώρα να κοιμάται ή να βλέπει κάποιες εκπομπές στην τηλεόραση. Στην πραγματικότητα τον θέλει να κοιμάται ολόκληρη την ημέρα μπροστά στις απαιτήσεις της ελεύθερης και της ασύδοτης αγοράς.
Θέλω να πω ότι εμείς δεν κοιμόμαστε. Η Αριστερά δεν κοιμάται. Πολλοί συμπολίτες μας δεν το κατάλαβαν. Και το αναγνωρίζουμε αυτό. Δεν κατάλαβαν πώς, μ' αυτά που έγιναν σ' εκείνη τη διαδήλωση, ο Πρόεδρος ενός κόμματος στις 2 η ώρα να είναι έξω από τη ΓΑΔΑ. Κατάλαβαν, πιστεύω, οι περισσότεροι την επόμενη ημέρα, όταν είδαν ότι μέσα στα δικαστήρια ήταν τα ΜΑΤ και πέσανε χημικά.
Θέλουμε όμως να τους το πούμε καθαρά και θέλουμε να ξέρει η Ν.Δ. καλά τη σχέση μας με τη νέα γενιά. Οπου καταπατείται δικονομικό δικαίωμα νέων ή και μεγαλύτερων ανθρώπων, ο ΣΥΝ θα είναι εκεί. Όπου οι φοιτητές πλήττονται, είτε από τη βία των ΜΑΤ, είτε από τις ομάδες βίας τις οποίες η κυβέρνηση τις συντηρεί και αναδεικνύει σε παράγοντες των πολιτικών εξελίξεων, ο ΣΥΝ θα είναι εκεί. Όπου υπάρχει ουρά έξω από τον ΟΚΑΝΑ νέων ανθρώπων που περιμένουν να βρουν ένα διαφορετικό δρόμο στη ζωή τους, ο ΣΥΝ θα είναι εκεί. Όπου υπάρχει ένα νέο παιδί ή μια νέα κοπέλα σε σχολείο που καταπιέζεται επειδή είναι ο πατέρας της ή η μάνα της Αλβανός ή Πακιστανός ή Ινδός ή Ρουμάνος ή Σέρβος, ο ΣΥΝ θα είναι εκεί. Εκεί θα μας βρίσκει η Ν.Δ.
Σύντροφοι και συντρόφισσες, πρέπει να δούμε το νέο χαρακτηριστικό της πολιτικής ζωής. Υπάρχει ένα νέο χαρακτηριστικό. Είχαμε συνηθίσει να λειτουργούμε έχοντας ένα υπαρξιακό πρόβλημα. Υπάρχουμε; Θα υπάρξουμε; Ο ΣΥΝ συμπιέζεται ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ. Ποιος είναι ο ρόλος του ΣΥΝ; Χρειάζεται ένα τέτοιο κόμμα; Και σήμερα βλέπουμε στις εφημερίδες ότι ανάμεσα στην κυβέρνηση και το ΣΥΝ συμπιέζεται η αξιωματική αντιπολίτευση. Ποιος το περίμενε; Ποιος το περίμενε ότι στις πολιτικές διεργασίες στις μεγάλες αυτές μάχες το δικό μας μικρό κόμμα, το μικρότερο κοινοβουλευτικό κόμμα, το κόμμα με τους έξι βουλευτές μπορούσε να παίξει ένα τέτοιο ρόλο σαν κι αυτόν τον οποίον παίζει σήμερα.
Η πολιτική αντιπαράθεση δεν εξαντλείται μέσα στις δευτερεύουσες αντιθέσεις που υπάρχουν στο πλαίσιο του δικομματισμού και οι οποίες κυριαρχούσαν. Για πρώτη φορά, έτσι, με τέτοιο τρόπο, επί τόσους μήνες, επί τόσο χρόνο, η μεγάλη αντιπαράθεση γίνεται ανάμεσα στις πολιτικές της ανεξέλεγκτης αγοράς, των ιδιωτικοποιήσεων, της αφαίρεσης ελευθεριών που προωθεί η Ν.Δ. και στην Αριστερά. Και μέσα στην Αριστερά κυρίαρχο ρόλο, σημαντικό ρόλο παίζει η δράση του ΣΥΝ.
Έχουμε δυνατότητες για πρώτη φορά, χρησιμοποιώντας και αυτά τα νέα στοιχεία του εκλογικού νόμου, τα οποία πια σε ένα άλλο σκηνικό αποκτάνε μια πολύ μεγαλύτερη λειτουργικότητα, να προχωρήσουμε στη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για ένα νέο πολιτικό σκηνικό, όπου ο ΣΥΝ, μέσα σε ένα ουράνιο τόξο δυνάμεων συνεργασίας, που ξεκινάνε από τη σοσιαλδημοκρατική αμφισβήτηση και φτάνουν μέχρι την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, μπορεί να παίξει έναν κεντρικό ρόλο. Και μόνον έτσι θα μπορέσουμε να καταλάβουμε ίσως και τις προσπάθειες που γίνονται μέσα από τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Πρέπει να λειτουργήσουμε σε κινηματική βάση. Και η κινηματική δυναμική δίνει αποτελέσματα πολιτικά. Δίνει αποτελέσματα σε σχέση με τη διακυβέρνηση της χώρας. Να το καταλάβουμε αυτό. Καμία συμμαχία, ενδεχομένως, δεν θα μπορούσε να οδηγήσει σε κατάρρευση την μητέρα των μεταρρυθμίσεων της Ν.Δ., που ήταν το άρθρο 16 και η συνταγματική αναθεώρηση. Καμία συμμαχία, καμία συνεργασία. Όπως μπόρεσε να το κάνει το πανεπιστημιακό κίνημα, διαμορφώνοντας πραγματικά νέους όρους στον τρόπο που διεξάγεται η πολιτική ζωή της χώρας μας. Η κινηματική δυναμική έχει την ίδια στιγμή κυβερνητική διάσταση. Δεν πρέπει να φοβηθούμε. Έχοντας την ικανότητα να δούμε τον χάρτη και την ανάγκη να απαντήσουμε σε προγραμματικό επίπεδο, σε ένα επίπεδο που θα δημιουργεί τον πυρήνα και το έμβρυο μιας αυριανής, μεθαυριανής, του επόμενου μήνα, της επόμενης δεκαετίας διακυβέρνησης της χώρας μέσα σε μια εναλλακτική πορεία. Γι αυτό έχει μεγάλη σημασία η προγραμματική μας δράση, η οποία δεν έρχεται σε αντίθεση με την κινηματική μας δυναμική.
Γι αυτό ο ΣΥΝ προσπάθησε με δυσκολία κι έκανε κάτι εξαιρετικά σημαντικό. Μια μεγάλη ομάδα καθηγητών της τριτοβάθμιας, της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, νεολαίων, επεξεργάστηκε δύο δέσμες προτάσεων σχετικά με το εκπαιδευτικό κίνημα, την στιγμή που θα μπορούσαμε να πούμε απλώς είμαστε αντίθετοι και θέλουμε μια Παιδεία για το λαό και θέλουμε να πάμε στο σοσιαλισμό. Δώσαμε τις προτάσεις μας για την ελεύθερη πρόσβαση στα Πανεπιστήμια ,και στο νόμο-πλαίσιο. Ήμασταν εμείς το μόνο κόμμα μέσα στη Βουλή, το οποίο πρότεινε ένα αντι-νομοσχέδιο μέσα από μια δέσμη 28 τροπολογιών, όσα ήταν ακριβώς τα άρθρα του σχεδίου νόμου της κυβέρνησης. Και διαμορφώνουμε μια ρεαλιστική, προωθητική, καινοτόμα, ριζοσπαστική πρόταση, τεκμηριωμένη, συγκροτημένη για τα Πανεπιστήμια.
Επομένως έχουμε δυνατότητες. Μην αντιπαρατεθούμε. Ας κινηθούμε και στο προγραμματικό και στο κινηματικό και στο συμμαχικό επίπεδο, χωρίς να φέρνουμε το ένα αντίθετο στα άλλα. Μπορούμε να παίξουμε αυτόν τον ευρύτερο ρόλο; Για να τον παίξουμε υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις. Δεν θα τον παίξουμε αυτόν τον ρόλο, αν το κόμμα μας αυτή τη στιγμή που αναλαμβάνει μεγάλες ευθύνες δεν έχει ισχυρή ενότητα. Ενότητα μέσα στις συνθήκες που ξέρουμε εμείς, του διαλόγου, της συζήτησης, της ύπαρξης πολλών ρευμάτων ιδεών μέσα στον ΣΥΝ, της προσπάθειας σύνθεσης, του σεβασμού στην πλειοψηφία του κόμματος. Εάν το κατακτήσουμε αυτό, αίρουμε μία προϋπόθεση που μας αποδυναμώνει. Και, δεύτερον. Δεν θα μπορέσουμε να το κάνουμε, εάν δεν αντιμετωπίσουμε τα οργανωτικά μας προβλήματα.
Και μπορούμε, βέβαια, να το συνεχίσουμε, εάν είμαστε παρόντες σε μια σειρά μέτωπα.
Πρώτο μέτωπο, κατά τη γνώμη μου. Να φέρουμε αυτό το κίνημα αμφισβήτησης, το κίνημα ελπίδας, το κίνημα αγώνα, αισιοδοξίας που είδαμε στα Πανεπιστήμια, στη νεολαία, εκτός Πανεπιστημίων, στην κοινωνία, στους εργαζόμενους. Να βρούμε τη νεολαία, τη νέα γενιά έξω από τα Πανεπιστήμια. Να ολοκληρώσουμε αυτό που ξεκινήσαμε, την προσπάθειά μας να αναπτυχθεί ένα μεγάλο φοιτητικό κίνημα.
Το δεύτερο είναι το κίνημα Παιδείας. Το κίνημα Παιδείας το οποίο δίνει μάχες και θα δίνει μέχρι τις εκλογές μάχες, με τις μορφές που θα επιλέξει. Μορφές πάλης δεν είναι αυτές μόνο, οι σκληρές, στις οποίες καταφέρανε και ανταπεξήλθαν, που ακολουθούνται σήμερα, μέχρι τις εκλογές. Διότι εκκρεμεί το άρθρο 16, εκκρεμεί η ακύρωση του νόμου-πλαισίου. Ναι, ζητάμε την ακύρωση του νόμου-πλαισίου. Και μην μας πουν ότι είμαστε κόμμα ενάντια στη νομιμότητα, γιατί θα τους ρωτήσουμε, εσείς, που μας κατηγορείτε ότι θέτουμε θέμα μη εφαρμογής του νόμου-πλαισίου, εφαρμόζετε το Σύνταγμα; Όχι ένα νόμο. Εφαρμόζετε το άρθρο 14 για το βασικό μέτοχο. Ποιος το εφαρμόζει; Εφαρμόζετε τις Οδηγίες της Ε.Ε.; Πόσα χρόνια; Έξι και πάνω χρόνια έμεινε εντελώς ανεφάρμοστη και σήμερα μερικώς η Οδηγία της Ε.Ε. για τους συμβασιούχους. Εφαρμόσατε δικούς σας νόμους; Γιατί θέλετε να θυμίσουμε; Και το ξαναλέω αυτό. Είναι ο νόμος Τρίτση του 1987 για την εκκλησιαστική περιουσία, ο οποίος πέρασε από τη Βουλή και δεν εφαρμόστηκε, γιατί αντιδράσανε οι επίσκοποι και αντέδρασε η Εκκλησία. Και μέσα στο 1988 φέρνουν άλλο νόμο. Τι θέλετε δηλαδή; Ο μόνος δρόμος για να μην εφαρμοστεί ένας νόμος είναι να βγουν οι φοιτητές με εξαπτέρυγα και με εικόνες των τριών Ιεραρχών και με λιβανιστήρια για να αμφισβητήσουν αυτό το νόμο;
Το τρίτο ζήτημα που θέλω να αναφέρω είναι το οικολογικό. Το Τμήμα Οικολογίας και ο Μιχ Παπαγιαννάκης παρουσίασαν τις θέσεις μας- και είμαστε το μόνο κόμμα, νομίζω, που έχει παρουσιάσει μία δέσμη θέσεων- για το θέμα του φαινομένου του θερμοκηπίου. Και γενικά, τι πρέπει να γίνει στον ευρωπαϊκό χώρο και τι πρέπει να γίνει στην Ελλάδα. Και για να συμβάλουμε στη γενική λύση αλλά και για να μειώσουμε τις επιπτώσεις που θα υπάρχουν στην Ελλάδα απ' αυτό το φαινόμενο. Αυτό πρέπει να μας οδηγήσει σε πολλαπλές δράσεις. Πρέπει να γίνει ένα θέμα παρέμβασης όλων των κομματικών οργανώσεων.
Ακόμα, είναι τα θέματα δημοκρατίας, τα θέματα υγείας, περιφερειακής ανάπτυξης, εξωτερικής πολιτικής. Δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε μ' αυτό το σφαγείο στο Ιράκ. Και πρέπει να συνεχίσουμε παγκοσμίως μ' αυτή τη μεγάλη κινητοποίηση, που θύμιζε περίοδο Βιετνάμ, που γίνεται σ' όλο τον κόσμο και μέσα στην καρδιά των ΗΠΑ. Δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε μ' ένα νέο πρόγραμμα πυραύλων στον ευρωπαϊκό χώρο. Δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι το Ιράν μπορεί να γίνει νέο Ιράκ. Και δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε και με πολλά θέματα στην Ε.Ε., όπως το γεγονός ότι στην Πολωνία, για παράδειγμα, εκατοντάδες άνθρωποι μπαίνουν σε μια εξέταση και δημιουργείται ένα κλίμα φόβου, ένα κλίμα τρομοκράτησης, στο οποίο όλη η προοδευτική ανθρωπότητα πρέπει να αντισταθεί.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο σύντροφοι ιδιαίτερη σημασία έχουν οι συμμαχίες μας. Κι εδώ δεν πρέπει να αντιπαραθέτουμε τη μία με την άλλη. Οι συμμαχίες μας είναι σε πολλαπλά επίπεδα. Πρώτα με τις δυνάμεις της νεολαίας. Νομίζω ότι είναι το πιο βασικό, το πιο ελπιδόφορο κι αυτό που έχει μεγαλύτερη χρονική διάρκεια.
Δεύτερο, η συνεργασία μας με τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Τρίτον, η συνεργασία μας με τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατικής αμφισβήτησης.
Αυτά δεν έρχονται σε αντίθεση
Δέστε και τις σημερινές εφημερίδες. Δίνουν κάποια στοιχεία αριθμητικά. Ένας μεγάλο μέρος, που ανήκει στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, βλέπει προς τον ΣΥΝ, βλέπει, παρακολουθεί, κοιτάζει τι κάνουμε. Τι κάνουμε στα κινήματα. Πώς αντιμετωπίζουμε το άρθρο 16. Πώς αντιμετωπίζουμε το νόμο-πλαίσιο. Πώς έχουμε σταθεί στις ιδιωτικοποιήσεις. Βλέπει. Ένα μέρος του αποστασιοποιείται. Μπαίνει σε ενέργειες συνεργασίες, όπως αυτές που έγιναν μέσα στη Νεολαία.
Έρχομαι τώρα στο Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς και σε κάποιες ανησυχίες που υπάρχουν για τη διακήρυξη.
Θα το ξαναπώ. Δεν υπάρχει κείμενο. Υπάρχει ανάγνωση. Είναι πολλές απόψεις. Δεν είναι το κείμενο που θα κρίνει τα πάντα. Αν έχουμε μια αρνητική προκατάληψη, θα οδηγούμε αρνητικά. Αν έχουμε μια θετική αντιμετώπιση, θα οδηγηθούμε διαφορετικά.
Ποιοι είναι στο ΣΥΡΙΖΑ; Πρώτα απ' όλα είναι η ανένταχτη Αριστερά. Και, δεύτερον, ακόμη κι αν ήταν μόνο οι ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ με τον Μ. Γλέζο, άξιζε να έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα συμβολισμό, όπου ενώνει τη δικιά μας Αριστερά που έχει τον Φιλίνη, τον Κύρκο, έχει τον Μπενά, έχει τόσους άλλους, με την ιστορία της Αριστεράς. Και ειδικά σε μια στιγμή που αμφισβητούν τα πατριωτικά αισθήματα των φοιτητών και φοιτητριών και τους βάζουν όλους, ότι έχουν πυρπολήσει, αυτοί, τον Άγνωστο Στρατιώτη. Θέλουμε να πούμε ότι αυτά τα παιδιά και ειδικά τα παιδιά που είναι στον ΣΥΝ δεν έρχονται από το πουθενά. Έρχονται από τους μεγάλους αγώνες για την ελευθερία της πατρίδας, απέναντι στον ιμπεριαλισμό, απέναντι στους κατακτητές, αγώνες που συμβόλισε με τον καλύτερο τρόπο ο Μ. Γλέζος και ο Απ. Σάντας, όταν κατέβαζαν τη σημαία από το Βράχο της Ακρόπολης. Αυτοί είμαστε εμείς.
Έχει σημασία να δώσουμε τον συμβολισμό ότι είμαστε κομμάτι της ιστορίας της Αριστεράς. Δεν ερχόμαστε από το πουθενά. Είμαστε συνέχεια.
Έχουμε καταφέρει κάτι πολύ μεγάλο. Το ερώτημα που μας έβαζαν και μας έβαζαν στη γωνία, να το κάνουμε εμείς πολιτικό ερώτημα με αποτελέσματα προς τις άλλες πλευρές. Διότι, όταν καταφέραμε να βγει ο Κορτζίδης στο Ελληνικό και να βγει ο Τζόκας στην Καισαριανή, το ερώτημα υπήρχε και το είχαμε βάλει και διαπέρασε τα πιο σκληρά τείχη, προς τους κομμουνιστές, αν αξίζει να στηρίξουμε μία κοινή δράση των δυνάμεων της Αριστεράς και μια δυνατότητα να έχει πάλι αριστερό δήμαρχο η Καισαριανή ή το Ελληνικό ή οποιοσδήποτε άλλος δήμος. Το ερώτημα το βάλαμε προς το ΠΑΣΟΚ και το βάλαμε με τρομερή επιτυχία η νεολαία μας μέσα στα Πανεπιστήμια. Όχι αν θα πάμε εμείς με την ΠΑΣΠ, αλλά αν η ΠΑΣΠ θα έρθει με τα μέτωπα κατάληψης, αν η ΠΑΣΠ θα βρεθεί δίπλα στον ΣΥΝ, αν η ΠΑΣΠ θα βρεθεί δίπλα στις άλλες αριστερές ομάδες. Ας καταλάβουμε ότι μπορούμε να είμαστε ένα σκαλί παραπάνω κι όλα αυτά που τα έβαζαν και μας πιέζανε, μπορούμε εμείς πια να τα αξιοποιήσουμε, για να οδηγήσουμε, όχι απλώς σε μια άνοδο τον ΣΥΝ, αλλά σε μια άλλη κατάσταση την Ελλάδα.
Μέσα σ' αυτά τα θέματα έχει σημασία το κόμμα μας. Μην είμαστε καχύποπτοι. Ακούστηκαν πολλά για τις τοποθετήσεις του Ν. Κωνσταντόπουλου. Εγώ τις θεωρώ συμβολή. Πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε ανοιχτό τον προβληματισμό. Δεν φοβόμαστε. Πιστεύω ότι πολλές προσεγγίσεις, όπως το να ανοιχτούμε από την αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας μέχρι την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά είναι προσεγγίσεις που όλους πρέπει να μας ενδιαφέρουν. Να παίρνουμε θετικές προτάσεις.
Και μη διαιρούμε το κόμμα σε πτέρυγες. Η μεγάλη ικανότητα είναι να ακούμε κι αυτόν που κάνει την πιο σκληρή κριτική. Κι όχι να την ακούμε μόνο για να την απορρίψουμε. Να την απορρίψουμε, αν διαφωνούμε. Αλλά για να παίρνουμε, εάν υπάρχουν μέσα εκεί, θετικά σημεία.
Κλείνοντας να πω το εξής. Καλώ τα στελέχη της Π.Γ. και της ΚΠΕ, με την ίδια ζέση με την οποία συμμετείχαν σ'αυτό το δίδυμο της παρουσίας των απόψεων που υπήρξαν στην ΚΠΕ του ΣΥΝ στις οργανώσεις του κόμματος, μ' αυτή τη ζέση να συνεχίσουν να οργώνουν ολόκληρη την Ελλάδα προκειμένου να φέρουμε το πολιτικό μήνυμα, τις θέσεις του ΣΥΝ, τις αποφάσεις του συνεδρίου.
Θέλω να τελειώσω πάλι με τη νεολαία. Είναι μια μεγάλη συνάντηση αυτή. Είναι ένα μεγάλο εγχείρημα. Τίποτα δεν είναι σίγουρο. Έχουμε κάνει βήματα μπροστά. Είμαστε ένα σημείο αναφοράς. Είμαστε ένα σημείο κριτικής. Είναι ξένα σημείο που δέχεται πόλεμο. Όλα αυτά ήταν ακριβώς μέσα σ' αυτό το τεράστιο εγχείρημα. Τη νεολαία-φυτό, τη συντηρητική νεολαία, την κοιμισμένη νεολαία, τη νεολαία που δεν μοιάζει με τις προηγούμενες γενιές να συμβάλουμε κι εμείς να είναι μια νεολαία παρούσα, αγωνιστική, η οποία συζητάει με την Αριστερά, η οποία βλέπει τις ιδέες της, η οποία ανακαλύπτει την ιστορία της και η οποία θέλει να δημιουργήσει ιστορία.
Καταλήγοντας, θάθελα να τελειώσω με τον ίδιο τρόπο. Σύντροφοι, αισθάνομαι περήφανος για τη νεολαία του ΣΥΝ, που πιστεύω πολύ σύντομα θα είναι ο ΣΥΝ.
Ευχαριστώ.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS