(Βασικά σημεία)
Θεωρώ ότι όλη αυτή η συζήτηση γύρω από το άρθρο 24 που πάει και έρχεται ανάλογα με τις εποχές και τις κυβερνήσεις δείχνει την εμμονή του συστήματος διακυβέρνησης της χώρας, σε ξεπερασμένα μοντέλα, να χρησιμοποιούν το περιβάλλον, το φυσικό πλούτο της χώρας για πελατειακές σχέσεις ή για την εξασφάλιση διαφόρων συμφερόντων.
Θα σας έλεγα κα Παπαδάκου ότι αντί να συζητάνε τα κόμματα που κυβερνούνε, σήμερα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ παλιότερα, για το άρθρο 24 και να βάζουν στο στόχαστρο διαφόρων ρυθμίσεων τα δάση, καλά θα κάνουν να εξηγήσουν συγκεκριμένα στους πολίτες τι δεν υπάρχει κτηματολόγιο στην Ελλάδα, γιατί δεν υπάρχει δασολόγιο και δασικοί χάρτες, γιατί δεν υπάρχει εθνικός χωροταξικός σχεδιασμός, γιατί δεν υπάρχει συγκεκριμένη πολιτική χρήσεων γης η οποία να σέβεται το περιβαλλοντικό κριτήριο, το κριτήριο δηλαδή της περιβαλλοντικής αρμονίας, το κοινωνικό κριτήριο, το κριτήριο δηλαδή της ποιότητας ζωής όλων, το οικονομικό κριτήριο, το κριτήριο δηλαδή έμφασης σε υποδομές και όχι άδειες πολεοδόμησης με τις διαδοχικές γενεές των αυθαιρέτων.
Υπάρχουν κοινωνικά θέματα που θα έπρεπε και μπορούν να ρυθμιστούν, χωρίς να εκποιείται το δημόσιο συμφέρον, τα συλλογικά αγαθά και επίσης μπορεί να αντιμετωπιστούν χωρίς να δημιουργούνται αυτές οι ευρύτερες ανατροπές γιατί δεν είναι μονάχα η καταστροφή των δασών είναι η αχρήστευση της δικαιοσύνης, η αχρήστευση του Συμβουλίου της Επικρατείας μέσω του συνταγματικού δικαστηρίου.
Διότι ουσιαστικά θα οδηγήσει στην πολεοδόμηση και στην εκμετάλλευση για άλλες χρήσης δασικών εκτάσεων. Διότι διεκδικούνται με τον αποχαρακτηρισμό και με την νομιμοποίηση αυθαιρέτων και με την θεσμοθέτηση αυτής της πρακτικής θα αλλάζουμε συνεχώς τις συνταγματικές και νομοθετικές ρυθμίσεις. Και είναι πολύ μεγάλης σημασίας η λογική περιορισμού και αποχαρακτηρισμού των δασικών εκτάσεων μπαίνει ως λογική στο Σύνταγμα. Από κει και πέρα θα αρχίσει διαφορετική εφαρμογή και ερμηνεία των νόμων. Και αυτό έχει μεγάλες συνέπειες τις οποίες έχουμε πληρώσει, στο κλίμα. Στην Ελλάδα συμβαίνουν μόνο αυτά τα παράδοξα και συντελούνται αυτές οι ανατροπές. Πρώτα χτίζουμε την παραλία και μετά φέρνουμε το νόμο για το τι είναι παραλία. Πρώτα χτίζουμε να δάση και μετά μιλάμε στα λόγια περί φυσικού πλούτου που έχει η χώρα μας για να προσελκύσει επισκέπτες και να βελτιώσει την ζωή των κατοίκων.
Εγώ δεν θα ήθελα όσο διαρκούν οι έρευνες να αναπτύξω εκδοχές ή σενάρια, θεωρώ ότι με μεγάλη ευκολία διακινούνται σεναριολογίες οι οποίες πολλές φορές προκαλούν σύγχυση και αποπροσανατολισμό. Θα έλεγα όμως ότι αυτό το γεγονός δεν πρέπει να αποτελέσει αφορμή και άλλοθι, για να επικρατήσει μια αντιδημοκρατική υστερία η οποία θα έχει ως στόχο το περιορισμό των εγγυήσεων προστασίας των δικαιωμάτων των ελευθεριών του πολίτη. Δεν πρέπει τα ηλεκτρονικά κυκλώματα παρακολούθησης να είναι πάνω από τους θεσμούς δημοκρατικής νομιμότητας. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, υπάρχει ο κίνδυνος η δημοκρατία των εγγυήσεων προστασίας του πολίτη να παραμεριστεί από την εξουσία των μηχανισμών προληπτικής καταστολής. Και σε μια τέτοια εξέλιξη δεν θα μιλάμε πια για κοινωνίες των ενεργών πολιτών αλλά για σιωπηλές και υποταγμένες κοινωνίες υπόπτων. Όλοι είμαστε δυνάμει ύποπτοι με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να φαντάζει ως εφιαλτικό το ενδεχόμενο να έχουμε όλοι πάνω μας ένα μικρό ηλεκτρονικό τσιπ έτσι ώστε να καταγράφεται το τι κάνουμε, το που πάμε, πως σκεφτόμαστε…
Κατ΄αρχήν είναι ηθελημένη σύγχυση και ύποπτη η σκοπιμότητα που ανατρέπει τη σχέση δημοκρατίας ελευθερίας και ασφάλειας και επιδιώκει στο όνομα της ασφάλειας να παραβιάζονται προληπτικά όλα τα προσωπικά δεδομένα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ουσία της δημοκρατίας είναι η ανθρώπινη ύπαρξη και η ανθρώπινη ελευθερία οι εγγυήσεις προστασίας. Όταν λοιπόν ανατρέπεται η σχέση αυτή δημοκρατίας, ελευθερίας και ασφάλειας υπέρ της ασφάλειας τότε στο όνομα αυτής της λογικής θα επιτρέπεται και ο ακρωτηριασμός της δημοκρατίας και οι περιορισμοί της ελευθερίας. Και ουσιαστικά δεν θα μιλάμε πια για κράτος δικαίου θα μιλάμε για κράτος του Όργουελ για κράτος του Μεγάλου Αδελφού. Στην εξέλιξη των κοινωνιών και των ιδεών το κράτος δικαίου είναι ένα ελκυστικό χαρακτηριστικό του πολιτισμού μας. Ποτέ ο πολιτισμός μας δεν θεώρησε ως επιθυμητό το ενδεχόμενο εγκαθίδρυσης ενός ολοκληρωτικού κράτους Μεγάλου Αδελφού. Σήμερα, λοιπόν, αυτές οι λογικές που λένε πρώτα ασφάλεια και μετά όλα τα άλλα ουσιαστικά οδηγούν στο να ανατρέπεται η προτεραιότητα της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Ναι ασφάλεια με δημοκρατική αντιμετώπιση των κοινωνικών αιτίων που παράγουν την τρομοκρατία, ναι ασφάλεια αλλά με συμμετοχή των πολιτών και την επαρκή λειτουργία του κράτους δικαίου.
Πίσω από αυτή τη λογική που χρησιμοποιεί ως πρόταγμα την ασφάλεια διαμορφώνεται μια από τις μεγαλύτερες νέες αγορές, η αγορά ασφάλειας, με φοβερούς ανταγωνισμούς οικονομικού τύπου. Πόσα δεν πληρώσαμε εμείς. Πρώτο, λοιπόν, μια νέα αγορά ασφάλειας με οικονομική επιβάρυνση. Δεύτερον, ποιος αξιοποιεί τα δεδομένα, ποιος τα επεξεργάζεται, ποιος τα συστηματοποιεί. Ξέρετε τι προβλέπουν αυτά τα συστήματα; Όχι μόνο καταγραφή κινήσεων, όχι μόνο αξιοποίηση πληροφοριών, προβλέπουν και δυνατότητα ελέγχου του τρόπου με το οποίο θα αντιδρά ο καθένας μας, σε συνθήκες ενθουσιασμού, φόβου.
Το επισημαίνετε πάρα πολύ εύστοχα. Ο Αλ. Τσίπρας πολύ καλά κάνει και το επισημαίνει. Όλα αυτά τα συστήματα ουσιαστικά ενεργοποιούνται και αξιοποιούνται σ΄ αυτή τη γκρίζα περιοχή των μυστικών υπηρεσιών. Παύουν πλέον οι θεσμοί να έχουν τον πρώτο λόγο και το πρώτο λόγο έχουν οι μυστικές υπηρεσίες. Αυτή η διαπλοκή μυστικών υπηρεσιών οικονομικών συμφερόντων ηλεκτρικών κυκλωμάτων ουσιαστικά διαστρέφει κάθε έννοια πολιτικής, κοινωνικής συμμετοχής, ελέγχου και δημοκρατικής νομιμότητας.
Και αν μεν πρόκειται να τροφοδοτούνται σενάρια αποσταθεροποίησης είναι η μια πλευρά της επικίνδυνης πλέον χρήσης. Πέρα των σεναρίων αποσταθεροποίησης πολλές φορές χρησιμοποιούνται για πίεση σε κυβερνήσεις, για πολιτικούς εκβιασμούς. Το είπα από την πρώτη στιγμή, το είπα και σε σας η υπόθεση των υποκλοπών είναι η μεγαλύτερη υπόθεση κατασκοπείας σε βάρος της ελληνικής δημοκρατίας. Και δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση το κράτος δικαίου να οργανώνει την αντεγκληματική του πολιτική παραδίδοντας τέτοιες εξουσίες σε μηχανισμούς που δρουν έξω από τη νομιμότητα. Γιατί αν δεν υπάρχει νομιμότητα, δεν υπάρχει δημοκρατικός έλεγχος.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS