-Ολοκληρώνετε έναν κύκλο επαφών...
Την άλλη Τετάρτη με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας..
-Να μας πείτε τα συμπεράσματά σας...
Είναι φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σ' έναν παροξυσμό χυδαιότητας. Και, επίσης, βρισκόμαστε μπροστά σε μία ωμή πρόκληση εναντίον και της δημοκρατίας αλλά και του πολιτισμού, εναντίον και της κοινωνίας αλλά και των αρχών μιας ελεύθερης και αξιόπιστης δημοσιογραφίας. Αυτό το κακέκτυπο δημοσιογραφίας, το οποίο προβάλλεται, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα ομοίωμα ζούγκλας. Και το βαρέλι της ζούγκλας πια έχει ξεχειλίσει από λάσπη σε τέτοιο σημείο, ώστε να προκαλεί και την αποστροφή του κόσμου. Κι αυτό είναι φυσικό, δημιουργεί μεγαλύτερο εκνευρισμό σε όλους αυτούς οι οποίοι, πίσω από το γυαλί και πίσω από το μικρόφωνο, θεωρούν ότι μπορούν να εξουσιάζουν τα πάντα, να είναι υπερεξουσιαστές, τηλε-δικαστές, να είναι καθοδηγητές και να είναι εξουσία στη θέση της εξουσίας.
Είναι αναγκαίο να υπάρξουν ρυθμίσεις, γιατί η απειλή είναι γενικότερη. Είναι απειλή έναντι των θεσμών μιας δημοκρατικής πολιτείας, είναι απειλή γιατί οδηγεί στον εκβαρβαρισμό της καθημερινότητας και του πολιτισμού της. Είναι απειλή εναντίον των εργασιακών σχέσεων και της ουσίας της δημοσιογραφίας. Είναι απειλή εναντίον και του τρόπου με τον οποίον λειτουργεί η αγορά. Πουθενά δεν φυτρώνει από μόνη της και ξαφνικά η ζούγκλα, ούτε στην αγορά, ούτε στη δημοκρατία, ούτε στην κοινωνία. Γι αυτό και πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα φαινόμενο εκφυλιστικής αλλοίωσης όλων των δομών που διαμορφώνουν κοινωνική συνοχή αλλά και δημοκρατική νομιμότητα.
-Γιατί εσείς μπήκατε στο στόχαστρο αυτής της δημοσιογραφίας και του συγκεκριμένου δημοσιογράφου;…
Αύριο στη θέση που είμαι εγώ σήμερα θα είναι κάποιος άλλος.. Επίσης, αυτοί που σήμερα σπεύδουν ως εντιμότατοι φίλοι της ζούγκλας να την πλαισιώσουν και να τη νομιμοποιήσουν, αύριο θα υποστούν την εκβιαστική συκοφαντία και την εκβιαστική επίθεση. Δεν είναι τυχαίο ότι πίσω απ' όλον αυτόν τον κανιβαλισμό λειτουργούν διαδικασίας και συναλλαγής και εκβιασμού. Γι αυτό και είναι αναγκαίο να πάψουν οι πολιτικές δυνάμεις, οι πνευματικές δυνάμεις, οι κοινωνικές δυνάμεις, οι εκπρόσωποι συνδικαλιστικών χώρων, οι εργαζόμενοι, οι απλοί πολίτες να πάψουν να πλαισιώνουν τέτοια φαινόμενα. Γιατί τέτοιες διαδικασίες εκμαυλισμού και εκφυλισμού θέλουν να διαμορφώσουν κοινωνίες της συνενοχής και της ανοχής. Καμία ανοχή απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, γιατί ευτελίζουν όλα εκείνα για τα οποία αγωνιστήκαμε. Τόσες γενιές επί τόσες δεκαετίες δεν αγωνίστηκαν για να κυριαρχεί στο δημόσιο βίο της χώρας όλος αυτός ο εξευτελισμός αξιών, αρχών, θεσμών και προσώπων.
-Δέχεστε εσείς μια πρωτοφανή σε έκταση και σε διάρκεια επίθεση…
Είναι περίπου 15 χρόνια…
-Τώρα όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει πάρει πρωτοφανή χαρακτηριστικά… Πάει να μηδενιστεί όλη σας η ζωή.. Θα πάνε και στα παιδικά σας χρόνια……
Κάποια στιγμή, επειδή είναι μάστορες στην παρασκευή και στη διασπορά λάσπης, λέγανε ότι έχω κακές σχέσεις με τον αδελφό μου και είμαστε στα μαχαίρια, αλλά συμβαίνει να μην έχω αδελφό. Επίσης λένε διάφορα, διότι δεν ξέρω τι τους ενοχλεί… Τους ενοχλεί ότι υπάρχω, δικαίωμά τους. Εγώ θα υπάρχω και θα υπάρχω ανάμεσα σε όλους εσάς, όπως κι εσείς θα υπάρχετε, ανάμεσα σε όλους μας που είμαστε φίλοι, που έχουμε αλληλεγγύη…
-Υπάρχει πολύς κόσμος που νιώθει ανυπεράσπιστος, που νιώθει ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα… Άμα περνάει τέτοιου είδους λασποπολιτική για τέτοια πρόσωπα που έχουν τη δυνατότητα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, εμείς, σου λέει, είμαστε γυμνοί ανάμεσα σε λύκους…
Αυτό το επιδιώκουν, να δημιουργήσουν έναν φόβο, να δημιουργήσουν, κάτω από την επίδειξη ακόρεστης εχθρότητας και χυδαίας προκλητικότητας, να δημιουργήσουν αυτό το κλίμα.
Επί χρόνια ήμουν ο υπερασπιστής των συνήθως υπόπτων, ο υπερασπιστής των αναρχικών, ο υπερασπιστής όλων εκείνων οι οποίοι κατηγορούντο για τρομοκρατικές οργανώσεις, ο υπερασπιστής όλων εκείνων οι οποίοι αντιμετώπιζαν διώξεις για φρονήματα… Έψαχναν απεγνωσμένα, και την ίδια ώρα με εμφάνιζαν ως δυνάμει ύποπτο σε αυτό τον χώρο. Τώρα είμαι ο δικηγόρος των επωνύμων και των εκδοτών.
Η πρώτη απόπειρα που επεχείρησαν ήταν εκεί να με διαβάλλουν. Και με αφορμή όλα αυτά τα σχετικά με την τρομοκρατία και την αντίθεση του ΣΥΝ στα θέματα των τρομονόμων και με την επιμονή του να υπερασπίζεται τα δικαιώματα. Μετά άρχισαν να ασχολούνται με την προσωπική μου ζωή, να μου αμφισβητήσουν την έμπρακτη καταξίωση στη ζωή μου, των αρχών μου για τα δικαιώματα, τις ελευθερίες και για την ισονομία, την ισότητα και την αλληλεγγύη. Τώρα πηγαίνουν στην επαγγελματική μου δραστηριότητα. Ταυτόχρονα επιχειρούν να μηδενίσουν την πολιτική μου ιδιότητα. Δηλαδή εγώ δεν μπορώ να υπάρχω ούτε ως δικηγόρος-επαγγελματίας, ούτε ως νομικός επιστήμονας, ούτε ως πολιτικός της δράσης, ούτε ως άνθρωπος ώστε να επικοινωνώ με τους φίλους μου, με εκείνους που με ξέρουν επί 40 χρόνια στο δρόμο.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Αμέσως γίνεται η αναβάθμιση της επίθεσης. Ο Συνασπισμός, το «ΚΟΚΚΙΝΟ», όλος ο χώρος. Αποκαλείται όλος ο χώρος της ανανεωτικής Αριστεράς, της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που έχει συγκρουστεί με αρχηγισμούς, δογματισμούς, λαϊκισμούς και μηχανισμούς εξουσίας, όλος αυτός ο χώρος, κατά την άποψη ορισμένων τύπων που θέλουν να παριστάνουν ότι συνομιλούν με την ιστορία, ότι διανέμουν χαρακτηρισμούς, όλος αυτός ο χώρος είμαστε κλέφτες..
-Kleft... Kleft... Από το Left.. Αριστερά… K left.,... Ναι...
Αντιλαμβάνεστε ότι έναν ολόκληρο χώρο, που υπάρχει ιστορικά στο όνομα της κοινωνικής του ευθύνης, της αγωνιστικής του αυτοθυσίας και της εμμονής του στην ουσία της πολιτικής ηθικής έναντι της πατρίδας μας, όλον αυτόν τον χώρο προσπαθούν να τον εμφανίσουν ως ένα άθυρμα κλεφτών. Kleft είπε τον χώρο μας.
-Υπάρχει η άποψη ότι ορισμένα εξωθεσμικά κέντρα, με αφορμή την επίθεση που δέχεστε εσείς, χθες κάποιοι άλλοι, αύριο δεν ξέρω ποιοι… ότι στοχεύουν στην αποσταθεροποίηση του πολιτικού μας συστήματος.. Ισχύει κάτι τέτοιο;…
Όλος αυτός ο λαϊκισμός έχει δύο αιχμές. Πρώτον, λοιδορεί όλα τα κόμματα. Δεν υπάρχει πιο αντιδημοκρατική προπαγάνδα από αυτήν η οποία αχρηστεύει, απαξιώνει και λασπώνει όλα τα κόμματα. Τα κόμματα είναι κατάκτηση της δημοκρατίας, είναι μορφή οργάνωσης της κοινωνίας.
Η μία αιχμή, λοιπόν, είναι τα κόμματα. Τέτοια επίθεση εναντίον των κομμάτων μόνο οι δικτατορίες κάνουν, μόνο οι φασίζουσες νοοτροπίες. Η δεύτερη αιχμή είναι, δυσπιστία έναντι όλων των αξιών που κρατούν την κοινωνική συνοχή, έτσι ώστε η κοινωνία να είναι ευάλωτη, δύσπιστη, καχύποπτη, εκτεθειμένη σε ένα διαβρωτικό και νοσηρό λαϊκισμό.
Ναι, είναι στο στόχαστρο το πολιτικό σύστημα της χώρας, οι κοινωνικές αξίες της δημοκρατίας, οι οργανωμένοι θεσμοί για την αλληλεγγύη, τη δικαιοσύνη και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων. Και είναι στο στόχαστρο και αυτό που λέμε πολιτισμικές κατακτήσεις ενός λαού και μιας χώρας. Δεν είναι λοιπόν ποτέ δυνατόν στη θέση των θεσμών μιας δημοκρατικής πολιτείας και των αγώνων μιας κοινωνίας να μπαίνει αυτό το μίξερ της ζούγκλας που τα αλέθει όλα, αυτό το καζάνι στο οποίο βράζουν όλοι και γύρω-γύρω γίνεται ο ανθρωποφαγικός χορός.
-Εσείς είδατε τον κ. Πρωθυπουργό, τον κ. Παπανδρέου, θα δείτε σήμερα την κυρία Παπαρήγα… Τι αντιδράσεις υπήρξαν από τους ανθρώπους με τους οποίους συνομιλήσατε, από τους παράγοντες με τους οποίους συνομιλήσατε και, δεύτερον, εσείς τι προτείνετε, πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα;...
Κατ' αρχήν υπάρχει προβληματισμός έντονος σε όλους, σε όλες τις πλευρές. Υπάρχει και στους ίδιους τους πολίτες. Αυτά που μέχρις ενός σημείου πολλοί πολίτες τα θεωρούσαν γραφικά, τώρα πια τα αντιμετωπίζουν ως επικίνδυνα φαινόμενα. Και εκεί που κάποιοι μπορεί και να χάζευαν βλέποντας κάποιους να χοροπηδάνε στην τηλεόραση παριστάνοντας τους τηλε-σταρ αφέντες, τώρα έχουν αρχίσει και αηδιάζουν.
Με όλους λοιπόν τους συνομιλητές ο προβληματισμός είναι κοινός. Είναι κεντρικό θέμα της πολιτικής, της δημοκρατίας, της κοινωνίας οι σχέσεις συντεταγμένων θεσμών και άτυπων εξουσιών που διαθέτουν μηχανισμούς με υπέρτερη δύναμη, όπως είναι τα ΜΜΕ. Στη χώρα μας το τοπίο είναι άναρχο. Ηθελημένα έχει μείνει άναρχο. Πρέπει λοιπόν να υπάρξει ρύθμιση σε αυτό το τοπίο. Πρέπει να υπάρξουν κανόνες αυτορρύθμισης και δεοντολογίας. Όχι για να περιοριστεί ο έλεγχος και η κριτική, αλλά για να μην ταυτίζεται ο λίβελος με τη δημοσιογραφική κριτική. Στις χώρες της Ευρώπης όταν η κριτική, που πρέπει να είναι έντονη, όταν ο έλεγχος, που πρέπει να είναι αυστηρός, αγγίζουν τα όρια του λίβελου, οι νομοθεσίες αντιδρούν. Εδώ, λοιπόν, πρόκειται για θεσμοθέτηση του λίβελου, Πάει να γίνει καθεστώς ο λίβελος. Καλείται ο απλός πολίτης κάθε μέρα να αποδεικνύει ότι δεν είναι εκείνο που θέλουν να του αποδώσουν τέτοιοι μηχανισμοί.
Υπάρχει θέμα λειτουργίας της αγοράς. Δεν μπορεί να λειτουργεί έτσι. Στο όνομα μιας ανταγωνιστικής τηλεθέασης να μετατρέπονται οι πολίτες σε νούμερα που τους μετράνε τα μηχανάκια της AGB. Οι πολίτες, αντί να κάθονται να τους μετράνε ως θεατές, να διεκδικήσουν να τους υπολογίζουν ως ελεύθερες υπάρξεις και προσωπικότητες.
Υπάρχει, τρίτον, το μεγάλο θέμα, του ποιος παίρνει άδεια. Διότι, αν κάποιος έχει καταδικαστεί για συκοφαντική δυσφήμιση, δεν μπορεί να πάρει άδεια για κανάλι. Μέσα όμως στο κανάλι, που λειτουργεί όπως λειτουργεί σ' αυτό το καθεστώς ρευστότητας και ανομίας, μέσα στο κανάλι μπορεί ο υπότροπος συκοφάντης να αγοράζει τηλεοπτικό χρόνο, να είναι παραγωγός εκπομπών, να έχει εταιρεία διαφήμισης, να εισπράττει και να διανέμει από την ανθρωποφαγία και τον κανιβαλισμό αξιών και προσώπων χρήματα και να εμφανίζεται ως ο ενσαρκωτής του δημοσιογράφου.
Έχουν φτάσει στο σημείο κάποιοι μεγαλομανείς να νομίζουν ότι ενσαρκώνουν τα ιδανικά πρότυπα διαφόρων εργασιακών χώρων. Αυτά είναι αρμοδιότητας άλλων επιστημών, ιατρο-κοινωνικών επιστημών.
Το δια ταύτα λοιπόν είναι ότι πρέπει να υπάρξει ένα συστηματικό πλαίσιο ρυθμίσεων, όχι κατασταλτικών ή περιοριστικών, αλλά ρυθμίσεων λειτουργικών. Και, τελειώνοντας αυτή τη διαδικασία της πρωτοβουλίας που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη, θα καταθέσουμε από την πλευρά του Συνασπισμού πλήρη πρόταση. Αυτό το δια ταύτα, μετά τη συνάντηση και με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα δημοσιοποιηθεί.
-Σας προβληματίζει το γεγονός ότι στις δημοσκοπήσεις που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας και στη γνώμη τους για την πολιτική υπάρχει μια απαξία…και κάποιοι άνθρωποι πανηγυρίζουν… Οι νέοι άνθρωποι, βλέποντας όλα αυτά, πιστεύετε ότι μπορούν να αντιδράσουν;.. Και πόσο σας προβληματίζει αυτό;…
Το φαινόμενο που επισημαίνεται είναι καίριο. Όταν καλλιεργείται η απαξίωση προς κάθε μορφή πολιτικής συμμετοχής, κοινωνικής αγωνιστικότητας και ιδεολογικής αναζήτησης, όταν όλα αυτά μηδενίζονται και πολτοποιούνται, τότε μένει ακάλυπτος ο χώρος της πολιτικής εγρήγορσης της κοινωνίας και καταπατιέται από τους λεγόμενους «καταπατητές εξουσίας».
Όχι απλώς με προβληματίζει και με ανησυχεί. Θεωρώ ότι είναι κατ' εξοχήν επικίνδυνη αυτή η δραστηριότητα τέτοιων εκπομπών που διαμορφώνουν στην ελληνική κοινωνία μία απαξίωση έναντι όλων. Με αποτέλεσμα, ο καθένας να εγκλωβίζεται στον ατομισμό του, ο καθένας να διεκδικεί τον ωφελιμισμό του και όλοι να αλέθονται από τις κρεατομηχανές εκείνων οι οποίοι θέλουν να εμφανίζονται ως υπερεξουσιαστές. Το προστάδιο του εκφασισμού μιας κοινωνίας είναι η λοιδορία των δημοκρατικών θεσμών και η απαξίωση των κοινωνικών αξιών.
-Ωστόσο υπάρχουν και αυτοί που λένε.. ότι ο Κωνσταντόπουλος τα θυμήθηκε αυτά τώρα που δέχεται ο ίδιος μια επίθεση τέτοιου είδους και δεν τα θυμόταν πριν… και το προσωπικό του ζήτημα το έκανε μέγα θεσμικό και πολιτικό ζήτημα…
Πρώτον, δεν τα θυμήθηκα τώρα. Ακριβώς διότι δεν τα θυμήθηκα τώρα, χτυπιέμαι τώρα. Χτυπιέμαι τώρα διότι επί 15 χρόνια λέω αυτά τα πράγματα. Και ευκαιρίας δοθείσης.. θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο ΣΥΝ, με συνέπεια και με κόστος εντόπισε από την πρώτη στιγμή ότι εδώ θα υπάρξουν αναμετρήσεις, αναμετρήσεις εξουσίας.
Πρώτα υπάρχει το κεντρικό ερώτημα. Η πολιτική θα είναι κομπάρσος;.. Η πολιτική ως κοινωνική δράση, ως ιδεολογική αναζήτηση, ως έκφραση αρχών και αξιών θα είναι κομπάρσος σε μια κοινωνία του 21ου αιώνα; Και τα πολιτικά στελέχη θα είναι εκείνα τα οποία θα πλαισιώνουν τέτοια αντιαισθητικά φαινόμενα;
Δεύτερον. Την προσωπική μου υπόθεση θα την αντιμετωπίσω με τα μέσα που έχει κάθε πολίτης για να υπερασπιστεί την ανθρώπινη ύπαρξη. Εδώ είναι πέραν από την προσωπική υπόθεση. Είναι ευθύνη πια πολιτική όλων να το αντιμετωπίσουμε ως πρόβλημα γενικότερο. Είναι ποτέ δυνατόν να υπάρξει πολίτης σ' αυτή τη χώρα που να μην αντιληφθεί ότι η επίθεση ξεκίνησε σκηνοθετημένη παραμονές εκλογών; Παραμονές των δημοτικών εκλογών μπήκε στο στόχαστρο ο Συνασπισμός! Για να ειπωθεί τότε γενικώς και αορίστως, μετά να εξειδικευθεί στους δικηγόρους του ΣΥΝ και εν τέλει να καταλήξει αυτή τη στιγμή να αμφισβητείται ακόμα και ο ραδιοφωνικός σταθμός «ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ»..
-Και κρυφές κάμερες υπήρξαν και στο σταθμό…
Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι μέθοδοι που πρέπει να αντιμετωπίσει η κοινωνία. Γι αυτό λέω ότι είναι ώριμες οι συνθήκες για πρωτοβουλίες, για ένα κίνημα τηλεθεατών, για ένα μέτωπο αντίστασης σ' αυτήν την υποκουλτούρα, για ένα κέντρο συνάντησης προβληματισμού και δράσεων έτσι ώστε να μην καταντήσει η πολιτική κομπάρσος και η δημοκρατία άθυρμα και λάφυρο τέτοιων δραστηριοτήτων.
-Μήπως χρειάζεται και πιο σθεναρή στάση των κομμάτων, των πολιτικών και άλλων φορέων απέναντι σ' αυτά τα φαινόμενα;…
Αναμφισβήτητα. Τα κόμματα δεν είναι μονάχα για να μετράνε ψήφους και να πηγαίνουν στις εκλογές. Τα κόμματα είναι γιατί, εκτός των άλλων, διαμορφώνουν κώδικες αξιών στους πολίτες, υπερασπίζονται διαχρονικές αξίες. Τα κόμματα δεν πρέπει να είναι προϊόντα προς διαφήμιση. Είναι φορείς μέσα από τους οποίους εκφράζεται διαχρονικά η προσπάθεια της κοινωνίας για να εξασφαλίσει αυτό που λέμε προκοπή, με προτεραιότητα τις μεγάλες αξίες των οραμάτων για τα οποία θυσιάστηκαν τόσες γενιές. Η αλληλεγγύη, η δικαιοσύνη, οι μετασχηματισμοί στην κοινωνία, στη λειτουργία της παραγωγής, οι διαρθρωτικές αλλαγές στους θεσμούς έτσι ώστε να απομακρυνθούμε από αυταρχισμούς, από φαυλοκρατίες, από κομματαρχισμούς, από υπερεξουσίες που θέλουν τους πολίτες απλούς ψηφοφόρους.
Να λοιπόν γιατί και τα κόμματα οφείλουν να υπερασπιστούν τους στοιχειώδεις κώδικες της πολιτικής, της ιδεολογίας και της κοινωνικής ευθύνης.
-Και υπάρχει κι ένα θέμα στάσης των πολιτικών ανδρών και γυναικών… Πολλές φορές συναλλάσσονται, συμβιβάζονται, σιωπούν.. συνηγορούν με τέτοια φαινόμενα εν ονόματι της προσωπικής τους ανέλιξης.. Μερικές φορές εδώ έχουμε γίνει αποδέκτες μιας κριτικής και μιας πολεμικής γιατί και αριστεροί πολιτικοί έχουν συμμετάσχει στις εκπομπές του Δημοσιογράφου κι έχουμε ακούσει διάφορα...
Όταν κυριαρχεί εντέχνως το κριτήριο της αναγνωρισιμότητας, της τηλεοπτικής αναγνωρισιμότητας ως κριτήριο το οποίο είναι υπέρτερο της κοινωνικής νομιμοποίησης και της πολιτικής αποδοχής, τότε θα δείτε στον πολιτικό βίο της χώρας να κυριαρχεί το σύνδρομο της μαϊμούς. Και η μαϊμού περιφέρεται και κάνει τα νάζια της προκαλώντας τα γέλια, αλλά στο δημόσιο βίο της χώρας δεν είναι ποτέ δυνατόν να επιδιώκουν κάποιοι αναγνώριση κρατώντας την ουρά της μαϊμούς.
Επιτρέψτε μου να διατυπώσω ένα τελικό ερώτημα. Διανοήθηκε ποτέ κανείς ιδιωτική εξουσία, δίκην συμμορίας, να εισβάλει στο χώρο λειτουργίας ενός ραδιοφωνικού σταθμού ή μιας εφημερίδας; Υπάρχει πουθενά παραβίαση του χώρου ελευθερίας, που είναι ένας χώρος εργασίας των δημοσιογράφων για την ενημέρωση, την ψυχαγωγία και την επιμόρφωση, που να παραβιάζεται έτσι ωμά από μηχανισμούς ιδιωτικής εξουσίας; Είναι κεντρικό θέμα του πολιτικού μας συστήματος. Μπορεί να εισβάλει ο οιοσδήποτε ως συμμορία εναντίον ενός χώρου κατοχυρωμένου από μια δημοκρατική νομιμότητα και σε τελευταία ανάλυση από βασικές αρχές ελευθεροτυπίας;… Και μάλιστα αυτό να γίνεται στο όνομα μιας εκπομπής. Μιας εκπομπής η οποία πουλιέται διαφημιστικά. Η εισβολή στο χώρο της εργασίας σας γίνεται υλικό για μια εκπομπή η οποία πουλιέται μέσω διαφημιστικής εταιρείας και για λογαριασμό της οποίας συναλλάσσεται ο παραγωγός.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS