-Καλύπτονται οι ανάγκες από την ισχύουσα νομοθεσία ή πρέπει να προχωρήσουμε σε κάτι διαφορετικό;
Για μια ακόμη φορά η συζήτηση για το άσυλο γίνεται με λάθος τρόπο. Διατυπώνονται διλήμματα που εξυπηρετούν εντυπώσεις και σκοπιμότητες της στιγμής και ουσιαστικά αμφισβητείται η αναγκαιότητα ύπαρξης κατοχυρωμένου ακαδημαϊκού ασύλου. Το Πανεπιστημιακό άσυλο είναι συνυφασμένο με τη λειτουργία της Πανεπιστημειάδας, του Πανεπιστημίου ως κέντρου έρευνας, αμφισβήτησης και δημιουργίας ιδεών.
Είναι ευθύνη και της Πανεπιστημιακής κοινότητας, των διδασκόντων αλλά και του φοιτητικού κινήματος, αυτό το κατακτημένο δικαίωμα, που είναι συνυφασμένο με τις κοινωνικές και πολιτικές ελευθερίες όλων των κοινωνιών σε όλες τις εποχές, να το υπερασπιστούν με τον καλύτερο τρόπο, και για να μην το εκθέτουν σε αμφισβητήσεις και σε υπονομεύσεις και για να μην το προσφέρουν σε εύκολες διαβολές και προληπτικές καταστολές και ανεύθυνες καταστροφές.
-Βλέπετε όμως ότι και οι προτάσεις που γίνονται... αλλά και η συζήτηση που έχει ξεκινήσει... ακόμη και ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ μίλησε για κάποιες τροποποιήσεις, νομοθετικές προφανώς εννοούσε...
Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι δημόσιο αγαθό και πρέπει να καταξιώνεται κάθε φορά στη λειτουργία του, ανάλογα δηλαδή με τον τρόπο με τον οποίον συμβάλει στο να διευρύνονται οι χώροι της ελευθερίας, της αμφισβήτησης και της κατοχυρωμένης έρευνας. Αν αρχίσουμε με νομοθετικές ρυθμίσεις να προσαρμόζουμε τη λειτουργία βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών στις σκοπιμότητες της εκάστοτε συγκυρίας, τότε θα αρχίσουμε να πετσοκόβουμε, να ακρωτηριάζουμε ή να απονευρώνουμε βασικά δικαιώματα που, όταν δεν υπάρχουν εν λειτουργία, γίνονται μουσειακά εκθέματα.
-Απαιτείται μια απάντηση στο πώς αντιμετωπίζονται κάποια φαινόμενα σαν αυτά που παρακολουθούμε κατά καιρούς...
Είναι εύλογο αυτό. Είναι θεμιτό να προβληματίζεται ο κόσμος. Εδώ είναι λοιπόν στάδιο δόξης λαμπρό για την επίδειξη και την ανάληψη ευθύνης από πλευράς των οργανωμένων κοινοτήτων προς όφελος των οποίων υπάρχει το πανεπιστημιακό άσυλο. Οι καθηγητές και οι φοιτητές μπορούν να το αντιμετωπίσουν. Και η πολιτεία, αντί να τους βλέπει καχύποπτα, να τους βοηθήσει.
Η υπόθεση λοιπόν σήμερα είναι να δώσουμε μια απάντηση θεσμική, μια απάντηση αρχών. Είναι ποτέ δυνατόν το 2006 να μην μπορεί το φοιτητικό κίνημα και η πανεπιστημιακή κοινότητα να περιφρουρήσουν δημιουργικά το κατακτημένο πανεπιστημιακό άσυλο; Εγώ πιστεύω πως πρέπει να δώσουμε μια απάντηση, πως δεν θα έπρεπε να μην μπορούν.
-Χθες είχαμε παρέμβαση Δικηγορικού Συλλόγου .. η οποία επί της ουσίας εγκαλεί την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων ότι δεν υπερασπίζεται ως θα όφειλε τους πολίτες από αυθαιρεσίες, από υποκλοπές, από κάμερες στους δρόμους.. από τα τηλεδικεία�. Πιστεύετε ότι πράγματι δεν κάνει καλά τη δουλειά της η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων;�.
Ζούμε σε μια περίοδο που ενισχύονται οι μηχανισμοί προληπτικού ελέγχου και διαρκούς εποπτείας όλου του κοινωνικού, πολιτικού και του προσωπικού γίγνεσθαι. Όλα θέλουν αυτοί οι μηχανισμοί να τα εποπτεύουν, να τα αποθηκεύουν, να τα ελέγχουν και να τα αξιοποιούν. 'Αρα, λοιπόν, είναι αναγκαίο, απέναντι σ΄ αυτόν τον υπαρκτό και διευρυνόμενο κίνδυνο να αποκτήσουμε θεσμούς οι οποίοι να διευρύνουν τις κατοχυρώσεις, να διευρύνουν την προστασία�να διευρύνουν τις εγγυήσεις...
-Δεν είναι αυτός ο ρόλος της Αρχής Προστασίας...
Είναι αυτός ο ρόλος της Αρχής Προστασίας. Δεν αρκεί μόνο η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Χρειάζεται να υπάρξει συγκεκριμένο επιχειρησιακό σχέδιο βελτίωσης της θεσμικής θωράκισης, διότι οι θεσμοί προστασίας των δικαιωμάτων γίνονται πολλές φορές μηχανισμοί διεκπεραίωσης αυταρχικών μέτρων. Τα δικαστήρια χάνουν το κύρος τους και αναγορεύονται τα τηλε-δικεία ως όργανο επιβολής του νόμου της ζούγκλας.
-Δεν αρκεί η υπάρχουσα νομοθεσία; Όταν αυταποδείκτως λειτουργούν κρυφές κάμερες, δεν θάπρεπε αυτεπαγγέλτως να παρεμβαίνει ο εισαγγελέας;
Βεβαίως θα έπρεπε να ενεργοποιούνται αμέσως και αυτεπαγγέλτως. Την ίδια ώρα υπάρχουν δομές που διαμορφώνονται, οι οποίες περιορίζουν αυτή την αυτεπάγγελτη δράση των υπαρχόντων θεσμών�.Και αυτές οι δομές διαμορφώνονται με τις κοινές αποφάσεις των υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών των χωρών της Ε.Ε., που έχουν φτιάξει ένα παρα-θεσμικό πλαίσιο, στο όνομα της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας, προωθώντας την προληπτική καταστολή και τον προληπτικό έλεγχο, με άλλοθι την ασφάλεια.
Εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα. Υπάρχει κίνδυνος για τη λαϊκή κυριαρχία και για τη δημοκρατική νομιμότητα απέναντι είτε σε έναν τηλεοπτικό βοναπαρτισμό, είτε σε μία ασυδοσία των μηχανισμών ελέγχου.
-Από τη μια μεριά όμως υπάρχει ο ασφυκτικός έλεγχος και από την άλλη μεριά υπάρχει η ασυδοσία ... Δεν είναι λίγο ασύμπτωτα αυτά τα πράγματα;
Πιστεύω ότι είναι μια δραματική αντίφαση της σύγχρονης δημοκρατίας. Απ΄ αυτή την αντίφαση προκύπτει η μετάλλαξη της δημοκρατίας των θεσμών σε μία μετα-δημοκρατία των μηχανισμών. 'Αρα λοιπόν ένα κεντρικό θέμα είναι με ποιες εγγυήσεις σήμερα προστατεύονται τα κοινωνικά, τα ανθρώπινα και τα δημοκρατικά δικαιώματα. Στη χώρα μας είμαστε εκτεθειμένοι από πολλές πλευρές. Πολλαπλασιάζονται τα φαινόμενα της δράσης μηχανισμών προληπτικού ελέγχου.. Έχουμε μία εκτεταμένη υπόθεση διαπλοκής. Έχουμε επίσης και μία εκτεταμένη υπόθεση υποκλοπών. Η θεσμική εγρήγορση κάτω απ΄ αυτά τα παρακμιακά φαινόμενα δεν είναι εκείνη που θα έπρεπε να είναι.
-Βλέπετε στην εν εξελίξει αναθεώρηση του Συντάγματος... να υπάρχουν οι δυνατότητες κάποιας παρέμβασης, και συνταγματικής, σ' αυτά τα φαινόμενα;�
Δυστυχώς δεν γίνεται καμία τέτοια θεσμική, ούτε πολιτική συζήτηση για τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές που πρέπει να υπάρξουν στο δημοκρατικό μας σύστημα. Δυστυχώς ο πυρήνας αυτή τη στιγμή των ελευθεριών και των δικαιωμάτων δεν είναι κατοχυρωμένος. Ο σκληρός πυρήνας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ολοένα και περισσότερο βάλλεται. Είμαστε σε μία περίοδο όπου περιορίζονται όλα εκείνα τα ελκυστικά φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά της πολιτισμικής δημοκρατικής Ευρώπης, της κοινωνικής Ευρώπης: Το κοινωνικό κράτος δικαίου, η κοινωνική δηλαδή δικαιοσύνη και η πολιτική δημοκρατία και από την άλλη πλευρά περιορίζονται όλες οι εγγυήσεις προστασίας της ανθρώπινης ύπαρξης.
Χθες είχαμε μια δημοσκόπηση της MRB στον ALPHA� Να σημειώσω πως ο ΣΥΝ πηγαίνει καλύτερα�.. Από την άλλη μεριά βλέπουμε ότι, ενώ η εικόνα της κυβέρνησης είναι κακή, ενώ η πλειοψηφία του λαού δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση για την υλοποίηση των προεκλογικών δεσμεύσεων, ωστόσο προηγείται θεαματικά η Ν.Δ. έτσι που θεωρείται βέβαιο ότι θα κερδίσει και τις επόμενες εκλογές� Αυτό θα πρέπει να καταλογιστεί στην ελλειμματικότητα της αντιπολίτευσης στο σύνολό της� και αφορά κι εσάς�
Όσο ο κόσμος δεν βλέπει κάτι προγραμματικά διαφορετικό και διαφορετικό από πλευράς αξιοπιστίας, από πλευράς ειλικρίνειας, δίνει την ευκαιρία στη Ν.Δ. να συνεχίζει την ίδια τακτική της. Είναι πρόβλημα όμως και της λειτουργίας του πολιτικού εκλογικού συστήματος, διότι αυτό το πολιτικό εκλογικό σύστημα έτσι προκαθορίζει τους εκλογικούς συσχετισμούς�
-Εννοείτε να αλλάξει τον εκλογικό νόμο...
Βεβαίως. Προκαθορίζει τους εκλογικούς συσχετισμούς ώστε να είναι αναντίστοιχοι με την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Ένα όμως είναι βέβαιο. Ότι βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο που βρισκόμασταν και πριν από τις προηγούμενες εκλογές. Η πλειοψηφία του κόσμου δυσανασχετεί και προς την κυβερνητική πολιτική της Ν.Δ. και προς την προηγούμενη πολιτική του ΠΑΣΟΚ, και η πλειοψηφία του κόσμου δείχνει να επιλέγει, με ένα ποσοστό πάνω από 80% αυτά τα κόμματα για την κυβερνητική πολιτική των οποίων δυσανασχετεί.
-Που σημαίνει υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες αλλά και εσείς δεν μπορείτε περισσότερο...
Βεβαίως. Να, λοιπόν γιατί χρειάζεται αυτή η διαφορετικού τύπου πολιτική η οποία θα μας βγάλει απ΄ αυτή την στασιμότητα η οποία γεμίζει τον κόσμο πικρία και απογοήτευση.
Δείτε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα με την Έκθεση Μπολκενστάιν που ψηφίστηκε χθες...
-Είναι βελτιωμένη από την προηγούμενη...
Είναι βελτιωμένη από την προηγούμενη αλλά δεν παύει να κυριαρχείται από την ίδια λογική. Ότι το κοινωνικό κράτος είναι εχθρικό μέγεθος και εμποδίζει την ανταγωνιστικότητα, την σύγκλιση και τη βιωσιμότητα.
Με αυτή την Οδηγία μεγαλώνουν τα κοινωνικά ελλείμματα, τα οποία έχουν προκαλέσει την αντίδραση όλων των κοινωνιών της Ευρώπης, όπως εκδηλώθηκε στα δημοψηφίσματα για το Ευρωσύνταγμα.
-Γίνεται συζήτηση στο κόμμα σας γύρω από την πρόταση, την ιδέα του κ. Αλαβάνου για την ανάδειξη της νέας γενιάς των στελεχών σε ηγετικές θέσεις. Έχει προκαλέσει αυτή η ιδέα δυσπιστία... Δικαιολογημένα νομίζετε;
Το θέμα της ανανέωσης σε μια ριζοσπαστική Αριστερά είναι οργανικό. Όπως επίσης οργανικό πρόβλημα για την ανανεωτική Αριστερά είναι η δημοκρατική σύνθεση. Επίσης οργανικό πρόβλημα είναι και η πολιτική των διαρθρωτικών αλλαγών. Το θέμα λοιπόν της ανανέωσης δεν αφορά μόνο τον ΣΥΝ. Αφορά και όλο το κομματικό σύστημα της χώρας. 'Αλλωστε το υπογραμμίζουν όλοι, το δείχνουν και τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα.
Με το να μην θελήσω να συνεχίσω διεκδικώντας την προεδρία του ΣΥΝ, έδειξα και το δρόμο της δικής μου σκέψης. Όσο σημαντικό είναι το θέμα της ανανέωσης, άλλο τόσο σημαντικό είναι της εμπέδωσης της εσωκομματικής δημοκρατίας, της συλλογικότητας στη λήψη των αποφάσεων και της συνθετικής λειτουργίας των καταστατικών οργάνων. Όλα αυτά τα ζητήματα πρέπει να αντιμετωπιστούν δημοκρατικά, οργανωμένα, με την ανοιχτή λειτουργία των καταστατικών οργάνων.
-Βλέπετε να αμφισβητείται το καθεστώς των εσωκομματικών τάσεων;
Η ύπαρξη ρευμάτων και τάσεων είναι ένα βήμα για την εσωκομματική δημοκρατία. Έχουμε συγκεντρώσει πολλαπλή πείρα που μας επιτρέπει αυτό το πρόβλημα να το βάλουμε σε συζήτηση με ψυχραιμία και νηφαλιότητα προκειμένου να επαναπροσδιορίσουμε το περιεχόμενο και τη λειτουργία αυτής της καταστατικής αρχής.
-Λέτε λοιπόν ότι η όποια προσπάθεια για ανανέωση πρέπει να γίνει οργανωμένα, συστηματικά και με σεβασμό στις συλλογικότητες του ΣΥΝ...
Δεν είναι θέμα συγκυρίας. Είναι ένα διαρκές αίτημα που πρέπει να επιδιωχθεί με ευρύτατες αναφορές, όργανα, λειτουργίες, πρόσωπα, καταστατικές αρχές, θητείες στελεχών, στελεχική πολιτική. Δεν είναι τεχνικό ζήτημα η πολιτική ανανέωση.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS