Το διήμερο συνέδριο που διοργανώθηκε τις τελευταίες μέρες από ΤΕΕ & ΓΣΕΕ με θέμα «Αμίαντος μια διαρκής απειλή», έφερε στην επιφάνεια τη «βόμβα αμιάντου» που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία, από την αλόγιστη ως τώρα χρήση του σε διάφορες δραστηριότητες. Παρ� ότι η επικινδυνότητα του υλικού είναι γνωστή τις τελευταίες δεκαετίες, τα κέρδη των εταιριών για μια ακόμα φόρα μπήκαν πάνω από τους ανθρώπους. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, πάνω από 150.000 εργαζόμενοι έχουν εκτεθεί ως σήμερα σε χρήσεις αμιαντούχαν υλικών, ενώ σε αρκετές χιλιάδες ανέρχονται οι προσβληθέντες από καρκίνο και διάφορα αναπνευστικά προβλήματα στη χώρα. Παράλληλα ελλοχεύει σοβαρός κίνδυνος για όλους τους πολίτες, από τις φθαρμένες επιφάνειες και διάφορες χρήσεις αμιάντου σε κτήρια, κατοικίες, σχολεία, νοσοκομεία, σωλήνες ύδρευσης, μέρη αυτοκίνητου, πλοίων, αεροσκαφών, κλιματισμούς, κά. Παρά την επίσημη απαγόρευση της χρήσης του από 1.1.2005, δεν υπάρχει ως σήμερα συγκροτημένη πολιτική εκ μέρους της κυβέρνησης, για την αντιμετώπιση της απειλής, παρά μόνο αποσπασματικές και ευκαιριακές δράσεις».
Ο ΣΥΝ κατ� επανάληψη έχει φέρει το θέμα στη Βουλή και Ευρωβουλή και έχει πραγματοποιήσει ειδικές εκδηλώσεις με συγκεκριμένες προτάσεις. Αυτές οι παρεμβάσεις ήταν καταλυτικές για να αρχίσει η αποψίλωση του αμιάντου από τις σχολικές μονάδες και την έναρξη διαπίστευσης εργαστηρίων για μέτρηση ινών αμιάντου. Κατά συνέπεια αυτό που χρειάζεται άμεσα, είναι η προώθηση μιας δέσμης μέτρων για ουσιαστικό περιορισμό της απειλής. Ειδικότερα χρειάζεται:
Α) Συγκρότηση θεσμικού οργάνου (εθνικής αρχής), με την ευθύνη της επεξεργασίας εθνικής στρατηγικής και συγκεκριμένων μέτρων, καθώς επίσης και συντονισμό δράσεων για την αντιμετώπιση των κινδύνων.
Β) Δημιουργία μητρώου όλων των κτηρίων (δημόσιων και ιδιωτικών, ιδιαίτερα σχολείων, νοσοκομείων, παιδικών σταθμών, κά), που έχουν φθαρμένες πλάκες αμιάντου. Προγραμματισμός αφαίρεσης από διαπιστευμένα συνεργεία, έλεγχος της σωστής εκτέλεσης εργασιών και προστασία των εργαζόμενων σε αυτές.
Γ) Καθορισμός χώρου εναπόθεσης αμιαντούχων υλικών, με αυστηρούς όρους υγειονομικής ταφής, ουσιαστική ενημέρωση και συγκατάθεση των τοπικών κοινωνιών.
Δ) Πρόβλεψη αναγκαίων κονδυλίων για αντικατάσταση των επικίνδυνων υλικών από τα δημόσια κτήρια. Ανάληψη του κόστους απομάκρυνσης στα ιδιωτικά κτήρια από τις επιχειρήσεις.
Ε) Ανάληψη δράσεων για την προστασία της δημόσιας υγείας, μέσω των διευθύνσεων του υπ.Υγείας και του ΚΕΕΛΠΝΟ, για την επιδημιολογική παρακολούθηση των επιπτώσεων του αμιάντου, καθώς επίσης την καταγραφή και παρακολούθηση των επαγγελματικών ασθενειών.
ΣΤ) Συστηματικός έλεγχος της εφαρμογής των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας. Θεσμοθέτηση των επαγγελματικών ασθενειών και εργατικών ατυχημάτων για τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Δημιουργία τμημάτων Ιατρικής Εργασίας στα δημόσια νοσοκομεία, κά.
Ζ) Αντιμετώπιση της κινδυνολογίας για την «αποψίλωση» του αμιάντου με σωστή ενημέρωση του πληθυσμού.
Δυστυχώς, η γενικότερη φιλοσοφία που εκπέμπει η κυβερνητική πολιτική, είναι η λατρεία του «ιδιωτικού» και της «αγοράς», ενώ χλευάζει και υποβαθμίζει το «δημόσιο» και το «κοινωνικό». Ωστόσο η αντιμετώπιση ενός ακόμα συγκεκριμένου προβλήματος, επιβάλλεται να γίνει με «όρους κοινωνίας», λαμβάνοντας υπ' όψη την οικονομική, υγειονομική, εργασιακή, περιβαλλοντική, κλπ, διάσταση.
Το συνδικαλιστικό κίνημα, οι κοινωνικοί φορείς, η αυτοδιοίκηση, οι επιστημονικές οργανώσεις και άλλες συλλογικότητες, χρειάζεται να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο, στην προώθηση και σωστή εφαρμογή των μέτρων αντιμετώπισης της «απειλής αμίαντου». Ο ΣΥΝ θα στηρίξει δραστήρια κάθε τέτοια πρωτοβουλία.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS