- Είχαμε χθες τον κύριο Κωστόπουλο.... Πιστεύετε ότι κουκουλώνει τα θέματα της διαπλοκής ο κύριος Καραμανλή, ότι συμβιβάστηκε μαζί της;
Η εικόνα που κάθε μέρα έχουμε στην πολιτική ζωή του τόπου είναι μια ιστορία πολιτικής ιλαροτραγωδίας, ή θα έλεγα μια καθημερινότητα ρωμαϊκής παρακμής. Έτσι όπως λειτουργεί το πολιτικό σύστημα δεν πείθει κανέναν. Βεβαίως τις ευθύνες τις έχει η κυβέρνηση, γιατί η κυβέρνηση ήρθε στην εξουσία με μία ορμητική διακήρυξη ότι θα βάλει τάξη στα πράγματα και θα αποκαλύψει τις σκοτεινές και γκρίζες πλευρές του πολιτικού συστήματος.
Είναι φανερό πλέον ότι εντός του κυβερνητικού μοντέλου δεν παράγεται εκείνη η πολιτική η οποία να αντιμετωπίζει τα σοβαρά προβλήματα που είναι οι κοινωνικές εκκρεμότητες, οι στρεβλώσεις της οικονομίας, η διάβρωση των θεσμών και η έλλειψη αισιοδοξίας στην κοινωνία για το μέλλον.
- Υπάρχουν στοιχεία και δεν τα βγάζει η κυβέρνηση; Θα τα πει αργότερα; Υπάρχουν σκοπιμότητες, τι ακριβώς κατά τη γνώμη σας συμβαίνει;
Εάν μιλάμε για το συγκεκριμένο θέμα του Χρηματιστηρίου θα σας πω ευθέως την άποψή μου. Τελικά δεν υπάρχει πολιτική θέληση. Έχει διαμορφωθεί, μέσα στο Χρηματιστήριο και στο σκάνδαλο το οποίο αναμφισβητήτως υπήρξε, μια διπλή κατάσταση συνενοχής. Υπάρχει και συνενοχή στα πλαίσια του δικομματισμού και συνενοχή στα πλαίσια της κοινωνίας.
Δεν είναι μονάχα να διερευνήσεις δικαστικά και να καταλογίσεις ευθύνες και να οδηγήσεις στη δικαστική εκκαθάριση αυτή την υπόθεση. Είναι και το πολιτικό μέρος. Και κυρίως εκεί είναι που διαπιστώνει κανένας ότι δεν γίνεται καν ο στοιχειώδης έλεγχος για το που πήγαν ή που διατέθηκαν τα χρήματα που αντλήθηκαν από το Χρηματιστήριο και εάν διατέθηκαν ή όχι σύμφωνα με τις υποχρεώσεις που πρέπει να δεσμεύουν -εάν θέλουμε να εφαρμόσουμε έστω και τυπικά το νόμο- στα πλαίσια μιας χρηματιστηριακής οικονομίας.
Έλλειψη πολιτικής θέλησης αφήνει το θέμα του Χρηματιστηρίου να είναι ένα άταφο πτώμα, το οποίο ολοένα και περισσότερο θα σαπίζει και θα κακοφορμίζει και την κοινωνία και το πολιτικό μας σύστημα.
Και βέβαια ο κύριος Κωστόπουλος, μαζί με άλλους Υπουργούς ή στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, ήταν στην επιτροπή εκείνη που διερευνούσε τα θέματα. Και διερευνούσε και τα θέματα του πολιτικού χρήματος. Και ήταν εξ εκείνων οι οποίοι έφερναν προτάσεις και κατέθεταν θέσεις της Νέας Δημοκρατίας.
- Είχε δίκιο σε αυτά που είπε;
Δεν το ξέρω. Αλλά δεν μπορεί η πολιτική ζωή του τόπου στα πλαίσια μιας χρηστής διακυβέρνησης να ασκείται με υπονοούμενα, με υπαινιγμούς, με μασημένα λόγια, με διοικητικές διαδικασίες, με νυχτερινές καρατομήσεις και, επιτρέψτε μου να πω, με ημερήσιες δημαγωγίες. Κάπου πρέπει αυτά τα πράγματα να τελειώνουν.
Πιστεύετε ότι αισθάνεται ικανοποιημένος ο Έλληνας πολίτης αυτή τη στιγμή; Τι βλέπει ο απλός πολίτης; Βλέπει ένα πολιτικό σύστημα που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις πιέσεις των καιρών, στις ανάγκες της χώρας και στα εσωτερικά του προβλήματα προκειμένου να μην βουλιάζει έτσι όπως βουλιάζει κάθε μέρα.
- Φαντάζομαι την ίδια διαπίστωση κάνετε και για την άλλη υπόθεση που μας απασχολεί αυτήν την περίοδο, την υπόθεση των Πακιστανών, όπου ο Συνασπισμός έδειξε απ... την πρώτη στιγμή την ευαισθησία του γι... αυτό το θέμα και διαπιστώνουμε τώρα ότι τα πράγματα κι εκεί πάνε για ένα κουκούλωμα. Αν όχι κάτι άλλο έτσι;
Υπάρχει σοβαρό πολιτικό θέμα. Και η υπόθεση των υποκλοπών και η υπόθεση των απαγωγών και των ανακρίσεων που έγιναν δείχνει ότι στην ουσία κάτω και πάνω από το συνταγματικό πλαίσιο λειτουργεί ένα παρασύνταγμα το οποίο ενεργοποιούν ειδικοί μηχανισμοί. Ανεξέλεγκτοι μηχανισμοί από την ελληνική δημοκρατία.
- Στο εσωτερικό της χώρας κύριε Πρόεδρε;
Μην αναζητάτε την ευθύνη σε γραμματείες, προϊσταμένους, διευθυντές, διοικητές.... Η ευθύνη είναι στον κύριο Πρωθυπουργό. Έχει ευθύνη ο κύριος Καραμανλής, διότι και στις δύο υποθέσεις, των υποκλοπών και της απαγωγής των Πακιστανών, το πολιτικό μας σύστημα παραμερίστηκε, το κράτος δικαίου καταπατήθηκε, οι εγγυήσεις για την προστασία των αναφαίρετων ανθρωπίνων δικαιωμάτων περιφρονήθηκαν και επιβλήθηκε η δύναμη δηλαδή του σκοτεινού μηχανισμού. Αυτό σημαίνει πάρα πολύ επικίνδυνη εκτροπή και πολύ νοσηρή αλλοίωση του πολιτικού μας συστήματος.
- Αυτό που είπατε για ανεξέλεγκτους μηχανισμούς, εννοείτε στο εσωτερικό της χώρας;
Που αλλού συνέβησαν οι απαγωγές, στο εσωτερικό της χώρας συνέβησαν.
Το δικαστικό πόρισμα λέει πολλά και θα πρέπει να διερευνηθούν προς πάσα κατεύθυνση. Ποιοι μηχανισμοί έδρασαν; Έδρασαν για λογαριασμό ξένων υπηρεσιών ελληνικά στελέχη; Έδρασαν για λογαριασμών ελληνικών υπηρεσιών ιδιωτικοί μηχανισμοί ασφάλειας; Έδρασαν για λογαριασμό ξένων και ελληνικών αρχών μηχανισμοί οι οποίοι κάθε φορά επιστρατεύονται για να κάνουνε τις βρώμικες δουλειές;
Σε άλλες χώρες με τέτοια διαδικασία συγκλονίστηκαν τα πολιτικά συστήματα. Να αναφερθώ στη Γαλλία για τις δολοφονίες των αλλοδαπών των Μαροκινών, να αναφερθώ στην Ιταλία για τις απαγωγές των, επίσης, Πακιστανών μετά την 11η Σεπτεμβρίου, να αναφερθώ στην Αγγλία...
Δεν είναι τόσο απλά τα ζητήματα ώστε να εξαντλούνται και να εξανεμίζονται σε ένα παιχνίδι προσωποποιημένων αντιπαραθέσεων μεταξύ διαφόρων στελεχών.
Δεν μπορεί η κυβέρνηση να μην αναλάβει τις ευθύνες της. Ο κύριος Πρωθυπουργός οφείλει να πάει στη Βουλή και να αναλάβει τις ευθύνες του. Και βεβαίως υπάρχει θέμα πλέον εκδημοκρατισμού των αντίστοιχων υπηρεσιών γιατί διαπιστώνεται ότι, με επίκληση την ανάγκη αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, ουσιαστικά επιβάλλεται ένα ειδικό νομικό καθεστώς το οποίο ολοένα και περισσότερο πλησιάζει προς εκείνο το καθεστώς που περιγράφουμε, ολοκληρωτικό σύστημα εποπτείας, ελέγχου και προληπτικής καταστολής των πάντων στα πρότυπα του καθεστώτος του Μεγάλου Αδερφού.
- Εσείς πιστεύετε ότι ο Πρωθυπουργός γνώριζε για την υπόθεση των Πακιστανών πράγματα που αποσιωπεί και αρνείται και σήμερα ότι γνώριζε;
Αν δεν γνώριζε, είναι μεγαλύτερη ακόμη η ευθύνη του. Εάν γνώριζε εξακολουθεί να υπάρχει ευθύνη του. Είναι αδιανόητο με τέτοια ζητήματα, που υπερβαίνουν στοιχειώδεις εγγυήσεις ευνομούμενης δημοκρατίας, να ασχολούμαστε με το ποιος γνώριζε και ποιος δεν γνώριζε.
Συνέβησαν; Συνέβησαν. Έχει την πολιτική ευθύνη η Κυβέρνηση; Την έχει. Ο Πρωθυπουργός, λοιπόν, πρέπει να αναλάβει την πολιτική του ευθύνη. Και να μη την μετατοπίζει ούτε σε Υπουργούς, ούτε σε γραμματείς, ούτε σε Φαρισαίους.
- Πάντως η παραμονή του κυρίου Βουλγαράκη κάτι σηματοδοτεί κύριε Πρόεδρε...
Εμμονή, εμμονή ότι «αυτά τι να κάνουμε, συμβαίνουν». Και, επίσης, ένα μήνυμα με κλείσιμο του ματιού προς την κοινωνία, «τώρα τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς», άρα αποδεχτείτε αυτό το οποίο αποτελεί καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας -κι επιτρέψτε μου να πω- καταρράκωση της ουσίας της δημοκρατίας.
- Αν ο κύριος Καραμανλής δεν προσέλθει αύριο στη Βουλή που οι πληροφορίες μας λένε ότι δεν θα προσέλθει γιατί έχει προγραμματίσει μια επίσκεψη στους Δελφούς σε μια εκδήλωση του κυρίου Αρσένη;
Νομίζω ότι οι εκδηλώσεις συνεδριακού τύπου είναι δευτερεύουσας σημασίας από την ανάγκη μέσα στη Βουλή να ριχθεί άπλετο φως και να αναληφθούν πολιτικές ευθύνες. Εάν αυτές οι δραστηριότητες εξακολουθήσουν να αποτελούν την καθημερινή πρόκληση αυτών των ειδικών παρασυνταγματικών και παραπολιτικών και παρανομικών μηχανισμών, τότε η πολιτική ζωή του τόπου θα βρεθεί σε ακόμη πιο δυσάρεστες εκπλήξεις και προκλήσεις.
Ξέρετε τι σημαίνει αυτό που λέει το δικαστικό πόρισμα; Ότι ουσιαστικά έδρασε ένα παρακράτος, ότι ουσιαστικά στο όνομα ενός παρασυντάγματος παρέλυσαν τα πάντα για να εξαπολυθεί μία επιχείρηση, η οποία είναι από τις επιχειρήσεις αυτές που σε όλες τις περιόδους της ιστορίας της πολιτικής χαρακτηρίζονται ως αντιδημοκρατικές.
- Ήθελα να σας ρωτήσω, λοιπόν, κύριε Πρόεδρε πως είδατε την πρόταση Πάγκαλου για κυβερνήσεις συνεργασίας και τι προϋποθέσεις χρειάζεται κάτι τέτοιο.
Χαίρομαι που, έστω και καθυστερημένα, οι προτάσεις που είχα διατυπώσει εδώ και δέκα χρόνια αποκτούν οπαδούς. Αυτό έχει μεγάλη αξία.
Είναι αναγκαίο να επισημάνω ότι δεν μπορεί να μιλάμε για μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμούς, εάν δεν προωθήσουμε άλλου τύπου πολιτικό σύστημα και σύστημα διακυβέρνησης της χώρας.
Συγκεκριμένα: Να αλλάξει ο εκλογικός νόμος. Αρκετά παιχνίδια παίχτηκαν με τον νόμο της ενισχυμένης δυσαναλογικής για να εξασφαλίζονται μονοκομματικές πλειοψηφίες.
Να αλλάξει το πρωθυπουργοκεντρικό μοντέλο. Είναι ουσιαστικά ένα μοντέλο που παραλύει και το υπουργικό συμβούλιο και την κυβερνητική πλειοψηφία και τη Βουλή.
Να δοθεί τέλος στη μονοκομματική αυτοδυναμία και στις μονοκομματικές κυβερνήσεις.
Να αποκτήσουμε επιτέλους κουλτούρα προγραμματικών συμφωνιών και κυβερνητικών συνεργασιών.
Να αναβαθμιστεί ο ρόλος της Βουλής, ώστε να μην είναι η Βουλή, η Βουλή που παρακολουθεί, που θεάται της πολιτικής καθημερινότητας και συζητάει απλώς, αλλά να έχει τη δυνατότητα να είναι ζωντανή, να μπορεί να παρεμβαίνει.
Και ακόμα, να το πω έτσι πολύ ωμά, πρέπει να υπάρξουν διαρθρωτικές αλλαγές για την αντιμετώπιση του προβλήματος των κομμάτων. Δυστυχώς τα κόμματα δίνουν μάχες οπισθοφυλακών, μάχες για την εξουσία και στο εσωτερικό τους μαστίζονται από έναν εσωτερικό συνδικαλισμό και παραγοντισμό. Δέστε τι γίνεται στην Κυβέρνηση, δέστε τι γίνεται στο ΠΑΣΟΚ. Ακόμη κι αν αύριο αλλάξει η κυβέρνηση, σε ταχύτατο χρονικό διάστημα θα εκδηλωθούν αυτά τα φαινόμενα.
Αν λοιπόν δεν αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα του εκλογικού νόμου, του μοντέλου διακυβέρνησης, των μονοκομματικών αυτοδυναμιών, των μονοκομματικών κυβερνήσεων, του ρόλου της Βουλής και της κρίσης που έχουν τα κόμματα που λειτουργούν περισσότερο με λογικές παραγοντισμού και συνδικαλισμού εξουσίας, τότε το πολιτικό σύστημα θα σέρνεται.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS