30/04/2006

Σε ποιον ανήκει η Αρχαία Ολυμπία; 'Αρθρο του Γιάννη Μπαλάφα στην ΑΥΓΗ.

- Δεύτερη μέρα του Πάσχα, τα βήματα μου (ή μάλλον το αυτοκίνητό μου) με έφεραν στη μοναδική γη της αρχαίας Ολυμπίας στην Ηλεία.

Μοναδική, πραγματικά! Η φύση, ήρεμη και οργιαστική ταυτόχρονα. Ο αρχαιολογικός χώρος, αιώνες στη βεβηλωμένη μεγαλοσύνη του. Το αρχαίο στάδιο, στολίδι απαράμιλλο, κληρονομιά ανεκτίμητη.

Τους διάλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες τους χώρους της λατρείας τους και παρά τις καταστροφές τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, παρά τους αιώνες που έχουν παρελάσει, είναι εκεί οι αρχαίες πέτρες, εκπέμποντας πολιτισμό και ιερότητα. Απαιτώντας, θα έλεγα, σεβασμό.

Μέσα στη σιωπή τους σε κυριεύουν ολοκληρωτικά.

- Εκεί, στο αρχαίο στάδιο, με τα μάτια της φαντασίας μου να ταξιδεύουν σε αθλητές, ελλανοδίκες και ιέρειες και τις αισθήσεις μου παραδομένες στην οργιαστική απριλιάτικη φύση, ανακάλεσα στη μνήμη μου την εντυπωσιακή παρέλαση στα ΜΜΕ, τις τελευταίες μέρες, σειράς βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, σε μια μοναδική ομοψυχία. Όλοι τους καταδίκαζαν το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ), που, με ομόφωνη απόφασή του, γνωμοδότησε αρνητικά στο αίτημα να δοθεί άδεια για την διεξαγωγή διεθνών αγώνων στίβου στην αρχαία Ολυμπία.

Σύμφωνα με τους βουλευτές, το ΚΑΣ - για το γενικότερο ρόλο του ελάχιστα γνωρίζω - κακώς αξιολόγησε τις αρνητικές επιπτώσεις και τους κινδύνους για το χώρο της αρχαίας Ολυμπίας. 'Αλλα πράγματα προέχουν!

- Όταν βρέθηκα στον ιερό χώρο, ιδιαίτερα μπροστά στο αρχαίο θέατρο, ξανασκέφτηκα γιατί από την πρώτη στιγμή που άκουσα τις αντιδράσεις των βουλευτών κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Και εκεί κατέληξα. Οι βουλευτέςς έχουν άδικο, σωστά δεν δόθηκε η άδεια για αγώνες στην αρχαία Ολυμπία. Στις μέρες που μεσολάβησαν δεν γνωρίζω αν υπήρξε συνέχεια. Κατά τη γνώμη μου, όμως και οι αρχαιολόγοι πρέπει να επιμείνουν στην άρνηση τους και ο Υπουργός Πολιτισμού να μην υποχωρήσει στις πιέσεις.

Ας αφήσουμε στη, σχετική έστω, ησυχία του το χώρο. Ας σεβαστούμε την ιερότητά του, τη φύση που τον περιβάλλει, αυτή την πολιτιστική μας κληρονομιά. Ας μην παραδοθούν όλα στο οικονομικό αλισβερίσι. Θυμίζω ότι στους Ολυμπιακούς του 2004, στο αρχαίο στάδιο της Ολυμπίας διεξήχθη το αγώνισμα της σφαιροβολίας. Ως εξαίρεση, με έγνοια μεγάλη για το ίδιο το στάδιο. Ας περιμένουμε λοιπόν τους επόμενους Ολυμπιακούς που θα γίνουν στη χώρα μας. Αν σήμερα προτείνεται η διεξαγωγή διεθνών αγώνων στίβου, αύριο μπορεί να ανοίξει η όρεξη για άλλα ολυμπιακά αθλήματα, από πυγμαχία μέχρι χόκεϊ.

- Ας μου επιτραπεί να επιμείνω. Γιατί οι υποστηριχτές της διεξαγωγής των αγώνων μιλάνε για τη διεθνή προβολή της χώρας μας, με προσδοκώμενα μεγάλα οικονομικά οφέλη. Προφάσεις εν αμαρτίαις; Λανθασμένη εκτίμηση; Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για βεβήλωση. Εδώ τραντάζεται ο τόπος από τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Πουλάμε αγώνες ή πουλάμε τη μοναδικότητα; Αγώνες στην Ολυμπία σήμερα, στους Δελφούς αύριο, γιατί όχι τελετές στην Ακρόπολη;

Αλήθεια, η σχεδιαζόμενη πεζοδρόμηση σε όλον τον περιβάλλοντα χώρο πότε θα προχωρήσει;

- Επειδή θεωρώ πολύ σημαντικό το όλο ζήτημα, με έχει εντυπωσιάσει η αφωνία του Συνασπισμού. Γιατί; Για το πολιτικό κόστος; Για να μην δυσαρεστηθούν κάποιοι δικοί μας άνθρωποι; Μήπως δεν πρόκειται για σοβαρό θέμα; Και ας μου επιτραπεί μια γενίκευση. Πέρα από το χρέος μιας πολιτικής δύναμης να παρεμβαίνει, ειδικά για το Κόμμα μας, η απόλυτα επιθυμητή διακριτότητά του σχετίζεται προνομιακά με ζητήματα όπως η σχέση αθλητισμού - κερδών, η οικολογική προστασία, η πολιτιστική κληρονομιά. Και ταυτόχρονα οι τοποθετήσεις πρέπει να είναι κρουστικές, διαφορετικές από τις κυριαρχούσες. Να μην υποκλίνονται στο «πολιτικό κόστος» όταν υποστηρίζουν το σωστό. Έτσι ο ΣΥΝ θα εκφράσει, θα αντιπροσωπεύσει πολίτες με ανησυχίες και ευαισθησίες. Έτσι καταξιώνεται και ξεχωρίζει, τον διακρίνουν και τον επιλέγουν.

- Ένα μεγάλο αεροπανώ, που δεσπόζει τον κεντρικό εμπορικό δρόμο της σημερινής πόλης της Αρχαίας Ολυμπίας, επισημαίνει στους διερχόμενους ότι η Αρχαία Ολυμπία πρέπει να αποφασίζει και όχι οι ξένοι. Και εδώ γεννιέται το ερώτημα. Σε ποιόν, αλήθεια, ανήκει η αρχαία Ολυμπία; Στους σημερινούς κατοίκους του παρακείμενου οικισμού; Στους Έλληνες όπου γης, έστω;. ΄Η στην ανθρωπότητα, σε κάθε πολίτη του κόσμου μας;

ΥΓ 1:

Στην απόφαση να γράψω και μάλιστα εν θερμώ το σημείωμα αυτό, με ενθάρρυνε η συνταξιδιώτισσά μου. Με τη γνώμη της και την επιμονή της, Την ευχαριστώ!

ΥΓ 2:

Νίκο, φίλε μου. Σε σκέφτομαι τώρα που γράφω, σε σκεφτόμουν και στη