Πώς διαμορφώνετε το πολιτικό σκηνικό σήμερα;
Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Νομίζω ότι και τα δύο μεγάλα κόμματα απομακρύνονται όταν ποντάρουν στην πόλωση από τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Πάνω από την ελληνική κοινωνία σήμερα έχει κάτσει ένα βαρύ νέφος ματαίωσης. Οι συνταξιούχοι αισθάνονται ότι ματαιώνονται οι αγώνες της ζωής τους. Οι εργαζόμενοι αισθάνονται ότι ματαιώνονται οι αγώνες για μια δύσκολη πραγματικότητα. Οι νέοι αισθάνονται ότι ματαιώνονται πολλές από τις προσδοκίες τους για ένα καλύτερο μέλλον.
Δυστυχώς υπάρχει πολιτική και κοινωνική κρίση και κρίση θεσμών. Δεν αντιμετωπίζεται αυτή η σύνθετη κρίση μετρώντας εξισώσεις δημοσκοπήσεων. Είναι φανερό ότι η πολιτική έχει περάσει στα χέρια των ειδικών της επικοινωνίας, στα χέρια των τεχνικών της επικοινωνίας και της δημοσκόπησης.
Τα μεγάλα προβλήματα σήμερα είναι ανοιχτά. Υπάρχει κλονισμένη κοινωνική συνοχή. Ολοένα και πιο πολλοί αισθάνονται ότι αποκλείονται από τη ζωή. Γιατί, όταν αποκλείεις κάποιον από την εργασία, όταν τον αποκλείεις από την ασφάλιση, όταν δεν τους δίνεις τη δυνατότητα να σπουδάσει για να προκόψει, ουσιαστικά τον αποκλείεις από τη ζωή.
Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα πολιτικής αναξιοπιστίας.
Αυτά είναι τα σοβαρά προβλήματα και όχι τα δύο μεγάλα κόμματα να τραγουδάνε τα δικά τους εμβατήρια, μετρώντας αριθμούς, στρατούς οπαδών και ποσοστά δημοσκοπήσεων.
Οι δημοσκοπήσεις παίζουν το δικό τους ρόλο...
Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Βεβαίως. Δεν είπε κανένας να τις πετάξει στο καλάθι των αχρήστων. Αλλά οι δημοσκοπήσεις έχουν την αξία τους όταν τις βλέπει κανένας διαχρονικά. Και πάνω από τις δημοσκοπήσεις είναι η πολιτική. Η πολιτική ρυθμίζει, η πολιτική παράγει κοινωνικές συνέπειες. Αν λοιπόν σήμερα κάθε μέρα που περνάει αναστατώνεται η κοινωνία, αποστρέφεται την πολιτική ο πολίτης και διαβρώνονται και σαπίζουν οι θεσμοί, τότε...
Ποιοι κερδίζουν απ΄ αυτή την ιστορία;...
Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Απ' αυτή την ιστορία κερδίζουν οι λαϊκιστές, κερδίζουν εκείνοι οι οποίοι μεταθέτουν τα προβλήματα εις το μεταφυσικό μέλλον, κερδίζουν οι ακραίες, δογματικές και λαϊκιστικές κραυγές που θέλουν να ξαφρίσουν την κοινωνική δυσφορία, επιδιώκοντας εδώ και τώρα να πάρουν ότι περισσότερο μπορούν από την κοινωνική δυσφορία και αδιαφορώντας για το εάν αποδομείται, στην κυριολεξία, ολόκληρο το κοινωνικό κράτος.
Γιατί δεν είναι μονάχα ο θυμός που αισθάνεται η ελληνική κοινωνία όταν βλέπει τους εργοδότες να τα θέλουν όλα, με μία απληστία πρωτοφανή...
3,8 φτάσανε...
Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όλα τα θέλουνε. Και αυτό είναι αντιαισθητικό και άδικο είναι και κοινωνικά επιζήμιο. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου πια δεν ασχολείται κανένας με αυτό που έρχεται αύριο. Τα Πανεπιστήμια, η Παιδεία, η εκπαίδευση, οι γνώσεις αιχμής, η κοινωνίας της Γνώσης, η ανοιχτή κοινωνία των πολιτών τινάζεται στον αέρα, όταν αποδομούνται έτσι όλοι οι αρμοί μιας αξιόπιστης δημοκρατίας.
Η λογική δεν οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα κόμματα της Αριστεράς, τα «μικρά» κόμματα και δη τα κόμματα της Αριστεράς θα έπρεπε να είναι κερδισμένα;
Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Νομίζω ότι αυτό πρέπει να κάνουμε εμείς από την πλευρά του ΣΥΝ. Πρέπει να βάλουμε το κεντρικό πολιτικό πρόβλημα στο τραπέζι και να πάρουμε πρωτοβουλίες μιλώντας προς όλη την κοινωνία, και κυρίως επιδιώκοντας να ενεργοποιήσουμε, να αναζωογονήσουμε το ενδιαφέρον της μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής προοδευτικής πλειοψηφίας του τόπου.
Πρέπει λοιπόν να πούμε ότι εδώ έχουμε ένα σύνθετο πρόβλημα, έχουμε κρίση της κοινωνικής συνοχής, έχουμε αδιέξοδα στο πολιτικό σύστημα, έχουμε επιβολή της διαπλοκής και των μέσων ενημέρωσης, έχουμε αποδόμηση του εκπαιδευτικού συστήματος, άρα λοιπόν χρειάζονται διαφορετικοί τρόποι άσκησης της πολιτικής.
Δεν το βλέπουν όλοι οι πολίτες ότι κάθε μέρα που περνάει πέφτει το επίπεδο της ελληνικής δημοκρατίας; Δεν το βλέπουν όλοι ότι απομακρύνεται κάθε μέρα που περνάει ολοένα και πιο πολύ ο πολίτης από το πολιτικό του ενδιαφέρον; Δεν το βλέπουν όλοι ότι πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν ξαμολυθεί για να κάνουν λαθρεμπόριο ψήφων εν όψει των επόμενων εκλογών στο όνομα μιας αδιέξοδης δογματικής ή λαϊκίστικης δημαγωγίας;
Χτες στην παρουσίαση του βιβλίου του Πάμπλο μίλησαν, μεταξύ των άλλων ο κ. Αλαβάνος και ο κ. Γ. Παπανδρέου. Στο κλείσιμο της ομιλίας του ο κ. Παπανδρέου, απευθυνόμενος προς τα κόμματα της Αριστεράς, ζήτησε να πέσουν τα τείχη, να πάψουν οι δογματισμοί μεταξύ των αριστερών και δογματικών δυνάμεων της χώρας. Θα θέλαμε ένα σχόλιο.. Θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως προσέγγιση αυτό;..
Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σε επίπεδο φραστικό μπορεί να αξιολογούνται με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο διάφορες απόψεις. Εκείνο που μετράει είναι σε επίπεδο πολιτικό. Σας λέω την άποψή μου. Σήμερα διαπιστώνουμε μια κατακερματισμένη προοδευτική και κοινωνική πλειοψηφία και νομίζω ότι η ανανέωση της πολιτικής, ο ριζοσπαστισμός της πολιτικής, οι μετασχηματισμοί που πρέπει να επιδιώξει μια σύγχρονη αριστερά πρέπει να ανοίξουν έναν πολιτικό διάλογο στο επίπεδο της κοινωνίας γι αυτά τα σοβαρά προβλήματα μεταξύ των προοδευτικών πολιτών, αυτών δηλαδή που λένε όχι στο νεοφιλελευθερισμό, που λένε όχι στο δικομματισμό και θέλουν μετασχηματισμούς στο πολιτικό σύστημα, στη λειτουργία της οικονομίας και στη στήριξη της κοινωνίας.
Διάλογος δεν σημαίνει απώλεια αυτονομίας, ούτε εκ των προτέρων συμβιβασμούς, ούτε δορυφοριοποίηση του ενός στο πλαίσιο του άλλου.
Νομίζω ότι ο ΣΥΝ πρέπει να απευθυνθεί στη βάση όλης της κοινωνίας, από τους αριστερούς, τους προοδευτικούς πολίτες που βρίσκονται μέσα στο ΠΑΣΟΚ και είναι σε πολύ μεγάλη αναζήτηση, κινητικότητα, αγωνία και διάψευση για την πολιτική που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση, μέχρι τους αριστερούς που βρίσκονται έξω από τα αριστερά κόμματα και βασανίζονται κάθε μέρα από την πολυδιάσπαση και την έλλειψη συντονισμού και κοινής δράσης μεταξύ των δυνάμεων της Αριστεράς.
Στη Γαλλία, στην κοινωνική βάση υπήρξε κοινή δράση όλου του αριστερού φάσματος και για το δημοψήφισμα στο Ευρωσύνταγμα και για τα συνταξιοδοτικά-ασφαλιστικά και τώρα για τους νόμους που φέρνει η κυβέρνηση, με τους οποίους εξουθενώνεται πλέον κάθε υπόλοιπο του κοινωνικού κράτους, αλλά και όταν δημιουργήθηκε η προηγούμενη κρίση για τους μετανάστες και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων.
Το πεδίο είναι η κοινή δράση για να αμφισβητήσουμε αυτά τα στερεότυπα νεοφιλελευθερισμού, δικομματισμού, τα στερεότυπα μιας ματαίωσης και μιας καθήλωσης της ελληνικής δημοκρατίας σε δικομματικές εναλλαγές διακηρύξεων και διαψεύσεων. Είναι λοιπόν ο αγώνας στο κοινωνικό πεδίο και όχι στο πεδίο των φραστικών συνθημάτων.
Γι αυτή την κοινωνική δράση στην οποία αναφέρεστε, έχετε κατά νου να πάρετε κάποιες πρωτοβουλίες;..
Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Νομίζω ότι μια μεγάλη πρωτοβουλία είναι μεθαύριο το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, το οποίο γίνεται στην Αθήνα, 4-7 Μαΐου κι εκεί θα φανεί και η διαθεσιμότητα της ελληνικής κοινωνίας και η εγρήγορση της ελληνικής κοινωνίας και η θέληση της ελληνικής κοινωνίας να είναι κοινωνία των πολιτών και να μην είναι κοινωνία των ιδιωτών. Αλλά, πέραν αυτού, υπάρχουν πολύ μεγάλα περιθώρια. Κι αυτά είναι τα πεδία στα οποία δοκιμάζεται στην πράξη η αξιοπιστία, η ηθική, η κοινωνική ευαισθησία και η αισθητική μιας σύγχρονης, ριζοσπαστικής, αριστερής πολιτικής.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS