Ο κρατικός προϋπολογισμός, συμπυκνώνει κάθε χρόνο τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και προσδιορίζει τις βασικές κατευθύνσεις για τον επόμενο χρόνο. Δυστυχώς ο νέος προϋπολογισμός, δεν αλλάζει κατεύθυνση σε σχέση τον παλαιό, αλλά προωθεί την ίδια και σκληρότερη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Μια πολιτική που ξεκίνησε από τη δεκαετία '90 και είχε ως αποτέλεσμα τη διεύρυνση των εισοδηματικών και κοινωνικών ανισοτήτων, την κατάργηση ή περιορισμό βασικών δικαιωμάτων, την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων και αύξηση της κερδοφορίας κυρίως των μεγάλων επιχειρήσεων και του πλούτου για τους ολίγους. Δεν είναι τυχαίο που σήμερα το 20% του πληθυσμού, έχει εισόδημα 6 φορές μεγαλύτερο από το 20% του φτωχότερου τμήματος του πληθυσμού.
Ωστόσο οι συνέπειες δεν σταματούν εδώ. Τώρα και δέκα χρόνια, έχουμε στην Ελλάδα διψήφιο ποσοστό ανεργίας (ιδιαίτερα οξύ πρόβλημα στους νέους και στις γυναίκες), ο χρόνος εργασίας ελαστικοποιείται, οι δαπάνες για υγεία και παιδεία περιορίζονται, οι ανατιμήσεις σε βασικά είδη και υπηρεσίες είναι ανεξέλεγκτες και συρρικνώνουν την αγοραστική δύναμη μισθών και συντάξεων, οι τράπεζες μαζεύουν δωρεάν χρήμα από τις καταθέσεις και το δανείζουν με υψηλά επιτόκια, οι αγρότες αντιμετωπίζουν δραστική μείωση εισοδήματος από τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική, οι μικροεπιχειρήσεις συνθλίβονται από τον άνισο ανταγωνισμό με την απελευθέρωση του ωραρίου, κά. Αυτή η νεοφιλελεύθερη πολιτική, που βήμα-βήμα, χρόνο το χρόνο προωθείται, δυσκολεύει τις συνθήκες ζωής και απασχόλησης της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού και γίνεται κύρια αιτία των προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας. Υπεύθυνοι για την προώθηση της είναι οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, καθώς οι κατευθύνσεις της ΕΕ και η οικονομική ολιγαρχία. Παρά τις «κόντρες» και αντιπαραθέσεις μεταξύ των δύο κομμάτων, οι πολιτικές διαφορές είναι δυσδιάκριτες, ενώ αντίθετα η «σκληρή» σύγκρουση που γίνεται αφορά το ποιος θα έχει την εξουσία και τα ανάλογα οφέλη από τα «πόστα», τη «διαπλοκή» και τη διαφθορά.
Ο νέος προϋπολογισμός 2006, τόσο στον τομέα των εσόδων, όσο και των δαπανών, εντείνει την ανακατανομή εισοδήματος, σε βάρος των εργαζομένων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και ευρύτερα των λαϊκών στρωμάτων, σε όφελος των «εχόντων και κατεχόντων». Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2006 η φορολογία φυσικών προσώπων (70% πληρώνεται από μισθωτούς και συνταξιούχους), προβλέπεται να αυξηθεί κατά 9,2% (από 8,1 δις ευρώ σε 8,9 δις ευρώ), ενώ των νομικών προσώπων (εταιριών) μόλις 3,9% (από 4,7 δις σε 4,8 δις ευρώ). Επίσης η έμμεση φορολογία, που κατά 90% πληρώνεται από λαϊκά στρώματα, προβλέπεται να αυξηθεί κατά 8,8% (από 23,4 σε 25,5 δις ευρώ). Αν λάβουμε υπ' όψη ότι το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) το 2006 προβλέπεται να αυξηθεί γύρω στο 3,5%, σημαίνει ότι έχουμε υπερδιπλάσια φορολογική επιβάρυνση σε σχέση με την αύξηση του.
Όσον αφορά τον τομέα των δαπανών, μεγάλο μέρος θα καλύψει την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους (τοκοχρεωλύσια), λόγω ακριβού δανεισμού, κακής δημοσιονομικής διαχείρισης και μεγάλων εξοπλιστικών προγραμμάτων τα οποία δεν εξυπηρετούν την εθνική άμυνα αλλά συμφέροντα αμερικανών και ΝΑΤΟ. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση αποφάσισε με απ' ευθείας ανάθεση την αγορά 30+10 αεροπλάνων F-16, το κόστος των οποίων θα ξεπεράσει τα 2,5 δις ευρώ (διπλάσιο ύψος από τα προβλεπόμενα έσοδα της ιδιωτικοποίησης δημοσίων επιχειρήσεων), ενώ ταυτόχρονα ισχυρίζεται ότι δεν έχει χρήματα την καταβολή του επιδόματος πολυτέκνων σε οικογένειες με τρία παιδιά.! Επίσης οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις θα έχουν μικρότερη αύξηση από τον πληθωρισμό (γύρω στο 2,5%) όπως και οι δαπάνες για κοινωνική πολιτική. Ειδικότερα οι δαπάνες για δημόσια νοσοκομεία θα αυξηθούν, από 2,8 σε 3 δις ευρώ, ενώ για τα ιδρύματα πρόνοιας θα παραμείνουν στα ίδια επίπεδα, μόλις 11 εκατ. ευρώ. Περικοπές γίνονται επίσης και στις δαπάνες για δημόσιες συγκοινωνίες, κά.
Τέλος όσον αφορά τις δαπάνες του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, προβλέπεται μικρή αύξηση κονδυλίων (από 1.850 σε 1.953 εκατ.ευρώ). Δυστυχώς το αίτημα των εργαζόμενων στα Σώματα Ασφαλείας, για χορήγηση ανθυγιεινού και επικίνδυνου επιδόματος, δεν «χωράει» στους σχεδιασμούς της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, ούτε επίσης σειρά από θεσμικά αιτήματα που προβάλλουν τα συνδικαλιστικά τους όργανα.. Ο νέος κρατικός προϋπολογισμός είναι ιδιαίτερα «τσιγκούνικος», για μια κατηγορία εργαζόμενων που μοχθούν κάτω από ειδικές συνθήκες, ενώ αντίθετα οι «μαύρες τρύπες» των εσόδων και των δαπανών, παραμένουν ανοικτές στη «διαπλοκή» και στη διαφθορά.
Η κυβέρνηση προσπαθώντας να δικαιολογήσει τις επιλογές της, ισχυρίζεται ότι πήρε «χάλια» δημόσια οικονομικά από το ΠΑΣΟΚ και κάνει ότι μπορεί. Οπωσδήποτε οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλες. Ωστόσο δε σημαίνει ότι η εφαρμόζει σωστή πολιτική. Αντίθετα συνεχίζει στην ίδια πολιτική, αφήνοντας ανέγγιχτη την υπάρχουσα δημοσιονομική διαχείριση, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών. Ωστόσο η σημερινή πολιτική δεν είναι μονόδρομος. Υπάρχει εναλλακτική πολιτική, που εξασφαλίζει καλύτερη πορεία στο μέλλον.
Ειδικότερα ο ΣΥΝ, αμέσως μετά τη δημοσίευση του προσχεδίου του νέου προϋπολογισμού (Οκτώβρης '05), έδωσε στη δημοσιότητα συγκεκριμένες προτάσεις, που μπορούν να εξυγιάνουν τα δημόσια οικονομικά και να επιφέρουν δικαιότερη κατανομή του εθνικού εισοδήματος. Στο σκέλος των εσόδων, πρότεινε την εφαρμογή του ίδιου συντελεστή φορολογίας των μερισμάτων από μετοχές με το συντελεστή των φυσικών προσώπων, τη διατήρηση του συντελεστή φορολογίας κερδών στα σημερινά επίπεδα, την πάταξη της φοροδιαφυγής και φοροκλοπής, την κατάργηση των φοροαπαλλαγών της εκκλησίας, το σταμάτημα της ιδιωτικοποίησης δημοσίων επιχειρήσεων, τον λεγχο και διαφάνεια στις κρατικές προμήθειες, την περικοπή δαπανών σε εξοπλιστικά προγράμματα που δεν εξυπηρετούν την εθνική άμυνα, την κατάργηση των ειδικών λογαριασμών των υπουργείων που τροφοδοτούν «διαπλοκές» και διαφθορά, κα.
Με την εφαρμογή τέτοιων μέτρων, εκτός από βελτίωση των δημόσιων οικονομικών, θα είχαμε περισσότερα κονδύλια για αναπτυξιακή και κοινωνική πολιτική και ικανοποίηση δίκαιων αιτημάτων των εργαζόμενων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, μαζί και στα σώματα ασφαλείας, τη στελέχωση των υπηρεσιών με το αναγκαίο προσωπικό και την κατάλληλη υλικοτεχνική στήριξη τους. Ωστόσο αυτή η πολιτική δεν είναι στους στόχους της σημερινής κυβέρνησης. Γι΄ αυτό και οι εργαζόμενοι πρέπει να δώσουν την κατάλληλη απάντηση, με αγωνιστικές κινητοποιήσεις, όπως η πανελλαδική απεργία στις 14.12.05 και ανάλογες μαχητικές διεκδικήσεις όπως των εργαζόμενων στα σώματα ασφαλείας (αστυνομικών, λιμενικών και πυροσβεστών), για επίλυση των δίκαιων αιτημάτων τους.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS