Η ανεργία είναι ταυτόχρονα οικονομική, κοινωνική και ηθική έννοια. Η ύπαρξή της υποδηλώνει την απαξίωση ανθρώπινου δυναμικού, υποσκάπτει τη συνοχή της κοινωνίας και μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα σε προσωπικό επίπεδο.
Διακρίνουμε δύο είδη ανεργίας, τη συγκυριακή και τη διαρθρωτική. Η συγκυριακή ανεργία ακολουθεί με κάποια χρονική υστέρηση - κατά μέσο όρο, περίπου τριών μηνών - την εξέλιξη της οικονομικής δραστηριότητας. Αντίθετα, η διαρθρωτική ανεργία υποδηλώνει την χρόνια αδυναμία προσαρμογής των δομών της οικονομίας στο διεθνή ανταγωνισμό. Με την έννοια αυτή, η πρώτη θεωρείται προσωρινή, ενώ αντίθετα η δεύτερη είναι μακροχρόνια.
Μετά το τέλος του Β� Παγκοσμίου Πολέμου, η πλήρης απασχόληση αποτέλεσε κεντρικό στόχο της ασκούμενης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής στις χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ. Η καταπολέμηση δηλαδή της ανεργίας, εφόσον υπερέβαινε το όριο του 1,5-3% του εργατικού δυναμικού. Η πολιτική αυτή, η οποία ήταν αποτέλεσμα τόσο των πολιτικών και κοινωνικών συσχετισμών της εποχής, όσο και της αρνητικής εμπειρίας από την μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του 1930 και τις οδυνηρές της επιπτώσεις, εγκαταλείφθηκε στο τέλος της δεκαετίας του 1970, με την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού.
Σήμερα, σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, προωθείται μία ανάπτυξη χωρίς αύξηση των θέσεων απασχόλησης, με συνεχή υποβάθμιση του κόστους εργασίας, με απορύθμιση - ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και καταστροφικές συνέπειες για το περιβάλλον, με στόχο την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Η πολιτική αυτή είναι ιδιαίτερα εμφανής στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου ο στόχος της δημοσιονομικής και νομισματικής σταθερότητας προτάσσεται έναντι κάθε άλλου στόχου οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.
Στη χώρα μας η ανεργία από το 1985 και έπειτα αυξάνεται σταθερά. Ειδικότερα, από τα τέλη της δεκαετίας του 90, η Ελλάδα εμφανίζει υψηλό ρυθμό αύξησης της εγχώριας παραγωγής της (ΑΕΠ). Ταυτόχρονα, η ανεργία παραμένει υψηλή. Που οφείλεται αυτό; Αφενός στη συνεχιζόμενη ύπαρξη της διαρθρωτικής ανεργίας στη χώρα μας και αφετέρου στις πολιτικές μείωσης της εγχώριας ζήτησης με πολιτικές μονόπλευρης λιτότητας που οδήγησαν στο φαινόμενο οι ετήσιες πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς να υπολείπονται σταθερά των ετήσιων αυξήσεων της παραγωγικότητας εργασίας.
Κεντρική θέση στα Εθνικά Σχέδια Δράσης για την Ανεργία (ΕΣΔΑ), που εφαρμόζονται στη χώρα μας από το 1998 από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., καταλαμβάνει η ευελιξία της αγοράς εργασίας, μέσα από την επέκταση της μερικής και της προσωρινής απασχόλησης, καθώς και η εφαρμογή ενεργών πολιτικών, δηλαδή επιδότησης των επιχειρήσεων για τη δημιουργία ανακυκλούμενων θέσεων εργασίας και χαρακτηρίζονται από την αποφυγή αξιολόγησης των αποτελεσμάτων τους.
Η ανεργία δεν είναι τεχνικό ή διαχειριστικό πρόβλημα. Είναι κοινωνικό πρόβλημα, που απορρέει από τον δυσμενή πολιτικό και ταξικό συσχετισμό δύναμης σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας και σε όφελος του κεφαλαίου.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ θεωρεί, ότι η δραστική μείωση της ανεργίας και η πλήρης και σταθερή απασχόληση είναι συνυφασμένες με την προώθηση μιας εναλλακτικής στο νεοφιλελευθερισμό πολιτικής με ορίζοντα και κατεύθυνση το σοσιαλισμό. Με μια διαφορετική ανάπτυξη που δεν θα έχει στο κέντρο της το κέρδος αλλά τον άνθρωπο, το κοινωνικό συμφέρον, την ποιότητα ζωής και την προστασία του περιβάλλοντος.
Α) Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΜΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ
Στο πλαίσιο μιας άλλης κοινωνικής Ευρώπης διεκδικούμε ως πρώτο βήμα την κατάργηση του ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ και την προώθηση μιας νέας ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ.
Βασικές κατευθύνσεις μιας τέτοιας συμφωνίας, η οποία μετά το ΄΄όχι΄΄ στη Γαλλία και την Ολλανδία αποκτά μια νέα επικαιρότητα για την αναζωογόνηση της ευρωπαϊκής πορείας με την ενεργή στήριξη των ευρωπαϊκών λαών, μπορεί να είναι :
* Η σταδιακή αύξηση του Κοινοτικού Προϋπολογισμού στο 5% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) της Ε.Ε., με κύριο στόχο τη χρηματοδότηση, με βάση και τις νέες ανάγκες της διεύρυνσης της Ε.Ε., της οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης των χωρών μελών, τη συνολική ανάπτυξη και διεύρυνση της απασχόλησης στην ΕΕ.
* Η διαμόρφωση της Νομισματικής Πολιτικής της Ε.Ε. από το Συμβούλιο των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών, με τη συνεργασία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και με κύριους στόχους την προώθηση της ανάπτυξης και της απασχόλησης στην Ε.Ε. και όχι μόνο την καταπολέμηση του πληθωρισμού.
* Η διαμόρφωση ενός Ευρωπαϊκού Προγράμματος Δημόσιων Επενδύσεων, που θα χρηματοδοτηθεί (εκτός ελλειμμάτων) με ευνοϊκούς όρους από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ίσου προς το 1%, τουλάχιστον, του Κοινοτικού ΑΕΠ, με στόχο την ενίσχυση της ανάπτυξης και της απασχόλησης στην Ε.Ε., τη βελτίωση των υποδομών και την οικολογική αναδιάρθρωση των διάφορων κλάδων της ευρωπαϊκής οικονομίας, συμπεριλαμβανομένου του τομέα ενέργειας.
* Η σταδιακή καθιέρωση στην κατεύθυνση της προς τα πάνω σύγκλισης ελάχιστων επιπέδων κοινωνικών παροχών, εργασιακών δικαιωμάτων και μισθολογικών απολαβών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, προσαρμοσμένων στο επίπεδο του κατά κεφαλήν ΑΕΠ κάθε κράτους μέλους σε σχέση με το μέσο Κοινοτικό όρο. Η διατήρηση και ενίσχυση σε κάθε περίπτωση, των σημερινών κοινωνικών, εργασιακών και μισθολογικών εγγυήσεων σε όσες, τυχόν, χώρες έχουν σ΄ αυτούς τους τομείς ανώτερα από τα ελάχιστα επίπεδα που θα καθιερωθούν. Στόχος της προσπάθειας είναι η αποτροπή του σημερινού «κοινωνικού ντάμπιγκ», η καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων, της ανεργίας και της φτώχειας. Η σταδιακή σύγκλιση των επιπέδων κοινωνικών παροχών, εργασιακών δικαιωμάτων και μισθολογικών απολαβών σε μια ανώτερη από τη σημερινή βάση, παράλληλα με την οικονομική και κοινωνική σύγκλιση, γεγονός που θα υποβοηθήσει και τη μείωση της ανεργίας.
* Η σταδιακή καθιέρωση ενιαίου φορολογικού συντελεστή των κερδών στις ανώνυμες επιχειρήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο και σ΄ ένα υψηλό ποσοστό (π.χ. πάνω από 40%), που μπορεί να προκύψει ως αποτέλεσμα σχετικού διαλόγου. Για τα κράτη μέλη με ΑΕΠ κάτω του 75% του μέσου Κοινοτικού όρου θα επιτρέπεται ο συντελεστής αυτός να είναι το πολύ 10% κάτω από τον ενιαίο ευρωπαϊκό φορολογικό συντελεστή. Στόχος του μέτρου είναι η αποτροπή του σημερινού «φορολογικού ντάμπιγκ» σε όφελος των κερδών των επιχειρήσεων. Η ενίσχυση των εσόδων του Δημοσίου για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής και πολιτικών διεύρυνσης της απασχόλησης. Η σταδιακή εναρμόνιση σε μια ανώτερη από τη σημερινή βάση του φορολογικού συντελεστή των επιχειρήσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σε συνάρτηση με την οικονομική και κοινωνική σύγκλιση. Ταυτόχρονα, προτείνουμε αυστηρά μέτρα για την εξάλειψη της δυνατότητας των ευρωπαϊκών εταιρειών να πληρώνουν λιγότερους φόρους δια της αξιοποίησης εξωχώριων εταιρειών, παράλληλα με αυστηρά μέτρα για τη διακίνηση «μαύρου χρήματος» μέσω αυτών των εταιρειών.
* Καθιέρωση ειδικού φόρου 1/1000 (φόρος Tobin) στις κερδοσκοπικές μη παραγωγικές κινήσεις κεφαλαίων από και προς την Ε.Ε. Τα έσοδα από το φόρο αυτό αυξάνουν τους ίδιους πόρους της Ε.Ε. και αξιοποιούνται για την ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής, της πολιτικής απασχόλησης, της οικολογικής προστασίας στην Ε.Ε. και της ανθρωπιστικής βοήθειας στον τρίτο κόσμο.
* Αυστηρή τήρηση της υποχρέωσης των χωρών μελών της Ε.Ε. να δίνουν το 0,7% του ΑΕΠ ως βοήθεια στον τρίτο κόσμο. Σταδιακή αύξηση αυτής της βοήθειας στο 1% του ΑΕΠ των χωρών μελών. Πρόταση για αντίστοιχο ύψος βοήθειας στον τρίτο κόσμο όλων των χωρών του πλανήτη με κατά κεφαλήν ΑΕΠ από ένα επίπεδο και άνω.
* Καθιέρωση και αυστηρή τήρηση των 35 ωρών εβδομαδιαίας εργασίας, χωρίς μείωση των αποδοχών ή αύξηση των ελαστικοτήτων, σε όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε., με προοπτική την περαιτέρω μείωση του ημερήσιου χρόνου εργασίας άνευ μείωσης των αποδοχών. Στόχος της προσπάθειας η αύξηση του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων και η σταδιακή επίτευξη της πλήρους απασχόλησης στην Ε.Ε. Παράλληλα με την καθιέρωση του 35ωρου είναι απαραίτητο να ληφθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο μέτρα για τον δραστικό περιορισμό των άτυπων, επισφαλών και ευέλικτων εργασιακών σχέσεων.
* Κατάργηση των αυθαίρετων ορίων του 3% στο έλλειμμα και του 60% στο δημόσιο χρέος που επιβάλλει το σημερινό Σύμφωνο Σταθερότητας. Ανάληψη από το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών της, τυχόν, παρακολούθησης του ελλείμματος μιας χώρας μετά από πρόταση ορισμένου αριθμού κρατών μελών ή του ίδιου του Συμβουλίου, χωρίς αυθαίρετα όρια και με σύνθετα κριτήρια που θα αφορούν το ύψος του ΑΕΠ σε σχέση με το μέσο Κοινοτικό όρο, τα επίπεδα κοινωνικής προστασίας, απασχόλησης, δημόσιων επενδύσεων, τους ρυθμούς ανάπτυξης, οικονομικής, κοινωνικής σύγκλισης κ.λ.π., τα οποία μπορεί να προκύψουν ως αποτέλεσμα ενός ουσιαστικού διαλόγου σε νέα βάση.
* Χρειάζονται σαφείς επιβαρύνσεις (αντικίνητρα) των επιχειρήσεων, που προχωρούν σε μετεγκατάστασή τους σε χώρες μικρότερου εργασιακού κόστους. Η θεσμοθέτηση πρόσθετων φορολογικών επιβαρύνσεων, η αύξηση του ύψους των αποζημιώσεων στους απολυμένους στην περίπτωση μετεγκατάστασης και μαζικών απολύσεων, η επιστροφή εθνικών ή κοινοτικών επιδοτήσεων που είχαν πάρει για να επενδύσουν και να παραμείνουν στη χώρα προέλευσης, τα προγράμματα αποκατάστασης των απολυθέντων αποτελούν ενέργειες αποτροπής των επιλογών τους και μορφές κοινωνικού αντισταθμίσματος. Επίσης θα πρέπει να σταματήσουν να επιδοτούνται από την Ε.Ε. οι επιχειρήσεις που μεταφέρουν παραγωγικά τμήματά τους σε χώρες χαμηλού εργασιακού κόστους.
Β) Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ
1. Λιγότερη εργασία, εργασία για όλους. Πρώτο βήμα η καθιέρωση του 35-ωρου
(πενθήμερο - εφτάωρο) χωρίς μείωση αποδοχών. Σε δεύτερη φάση θεσμοθετείται το 30-ωρο ( πενθήμερο - εξάωρο ) χωρίς μείωση των αποδοχών.
Η δραστική μείωση του χρόνου εργασίας είναι ο κατ΄ εξοχήν στρατηγικός δρόμος για μια πολιτική πλήρους απασχόλησης.
2. Ενίσχυση και αναδιάρθρωση του Προγράμματος των Δημοσίων Επενδύσεων, αντί της μείωσης και της ιδιωτικοποίησης του (που προωθείται με τον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο για τις συμπράξεις Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα). Στόχος η αναβάθμιση του παραγωγικού του παραγωγικού ιστού της χώρας και η διαμόρφωση σύγχρονων υπηρεσιών με γνώμονα την αύξηση της απασχόλησης.
* Καθιερώνεται ρήτρα απασχόλησης ως ουσιαστικό πρόσθετο κριτήριο στην ανάθεση των δημόσιων έργων και προμηθειών.
3. Η υψηλή ανεργία προκαλείται σε σημαντικό βαθμό από την ταχύτατη μείωση χρόνο με τον χρόνο του αγροτικού πληθυσμού και την εισροή νέων ανέργων από την ύπαιθρο στα μεγάλα αστικά κέντρα.
* Συγκρότηση νέου ολοκληρωμένου προγράμματος για την στήριξη, ενίσχυση και προγραμματισμένη αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής και της αγροτικής οικονομίας, με επίκεντρο τη στήριξη των μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων.
* Διεκδικούμε μια νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική με βάρος τη στήριξη των Μεσογειακών προϊόντων.
4. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στηρίζουν κατά κύριο λόγο την απασχόληση στη χώρα μας. Η συρρίκνωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων διευρύνει την ανεργία.
* Διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου προγράμματος για την στήριξη και ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με κριτήρια την αύξηση της απασχόλησης και την αυστηρή τήρηση των εργασιακών κατακτήσεων.
* Διαφωνούμε με την διεύρυνση και απελευθέρωση του ωραρίου στα καταστήματα, γιατί θεωρούμε ότι δεν θα αυξήσει την απασχόληση.
5. Οι μετοχοποιήσεις - ιδιωτικοποιήσεις και η απελευθέρωση των αγορών έχουν ως συνέπεια, πέραν των άλλων, την απώλεια δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, ενώ δεν επέφεραν μείωση των τιμών και βελτίωση προϊόντων και υπηρεσιών.
Διεκδικούμε να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και οι απελευθερώσεις των αγορών σε στρατηγικής σημασίας κλάδους της οικονομίας. Να περάσουν στον δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο οι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας και ν΄ αναδιοργανωθούν στη βάση της αξιοκρατίας, της οικονομικής και κοινωνικής αποδοτικότητας, πέρα και έξω από κομματικές, πελατειακές σχέσεις και σχέσεις εξυπηρέτησης ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων.
Ένας σύγχρονος, διευρυμένος, αποδοτικός και δημοκρατικός δημόσιος τομέας της οικονομίας υπό κοινωνικό έλεγχο μπορεί να δώσει μια νέα ώθηση στην αύξηση της απασχόλησης, της συνολικής ανάπτυξης και της διαμόρφωσης νέων προωθημένων εργασιακών σχέσεων.
6. Διεύρυνση και ανάπτυξη των τομέων κοινωνικής προστασίας, προστασίας του περιβάλλοντος, πολιτιστικής και αθλητικής δραστηριότητας. Η προώθηση και ανάπτυξη αυτών των τομέων ιδιαίτερα σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο (Περιφέρεια, Νομαρχία, Δήμος) και ο εμπλουτισμός τους με νέες δραστηριότητες που να καλύπτουν σύγχρονες ανάγκες (ισχυρά δίκτυα βρεφονηπιακών σταθμών, εξυπηρέτηση ηλικιωμένων, ατόμων με ειδικές ανάγκες, ασθενών, δίκτυα αθλητικών εγκαταστάσεων, οικολογικής φύλαξης και προστασίας) μπορούν να δημιουργήσουν δεκάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας που θα συμβάλλουν στη συνολική ανάπτυξη της χώρας.
* Κεντρικός στόχος η άμεση κάλυψη με θέσεις πλήρους και σταθερής απασχόλησης των μεγάλων κενών στους τομείς της υγείας - πρόνοιας και παιδείας.
7. Ανασυγκρότηση, μεταρρύθμιση, στήριξη και αναβάθμιση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος. Η ανάπτυξη μιας σύγχρονης παιδείας σ΄ όλες τις βαθμίδες κεντρικό πρόβλημα και για την απασχόληση. Θέσεις - προτάσεις.
8. Αναδιάρθρωση των Κοινοτικών πλαισίων στήριξης και αποτελεσματική αξιολόγησή τους, ώστε ν΄ αυξηθεί όχι μόνο η απορροφητικότητά αλλά και η αποδοτικότητά τους με κεντρικό προσανατολισμό την αύξηση των θέσεων εργασίας.
* Αποτελεσματική αξιοποίηση των κοινοτικών και εθνικών πόρων που κατευθύνονται στο ανθρώπινο δυναμικό, οι οποίοι σήμερα διασπαθίζονται, με στόχο κατάρτιση που θα έχει αντίκρισμα στην εξεύρεση απασχόλησης.
9. Διαμόρφωση μιας ισχυρής περιφερειακής πολιτικής για την ισόρροπη ανάπτυξη της χώρας και ισχυρών πολιτικών στήριξης κλάδων και τομέων της οικονομίας στους οποίους διαθέτουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα ή πλήττονται ιδιαίτερα στο πλαίσιο της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς και της ΄΄παγκοσμιοποίηση΄΄ ( π.χ. ναυπηγεία, κλωστοϋφαντουργία, κλπ.)
10. ΟΑΕΔ
* Θεσμοθέτηση της τριμερούς χρηματοδότησης στον ΟΑΕΔ.
* Αναμόρφωση, εξυγίανση και ενίσχυση του ΟΑΕΔ, ώστε να διαδραματίσει με διασφαλισμένο το δημόσιο χαρακτήρα του τον κοινωνικό ρόλο του για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την ανακούφιση των ανέργων.
11. Ενίσχυση της πλήρους και σταθερής απασχόλησης με μέτρα όπως:
* Ενιαίο τύπο σταθερής και ασφαλούς απασχόλησης στο Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Συμβάσεις αορίστου χρόνου για την εξαρτημένη εργασία στον ιδιωτικό τομέα.
* Δραστικό περιορισμό των υπερωριών, επαναφορά της ισχύουσας μειωμένης αποζημίωσής τους στα προηγούμενα αυξημένα επίπεδα.
* Περιορισμό των μορφών ελαστικής απασχόλησης. Διασφάλιση των εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των ελαστικά απασχολουμένων.
* Κατάργηση της ενοικίασης εργαζομένων, δελτίου παροχής υπηρεσιών και συμβάσεων έργου στην περίπτωση που υποκρύπτουν εξαρτημένη μισθωτή εργασία.
* Απαγόρευση με νόμο των ομαδικών απολύσεων σε κερδοφόρες επιχειρήσεις. Θέση μας είναι να μπει φραγμός στο κύμα των απολύσεων.
* Εξίσωση αποζημίωσης από απόλυση των εργατών με αυτή των υπαλλήλων.
* Μετατροπή σε αορίστου χρόνου όλων των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες με βάση και τις ισχύουσες ευρωπαϊκές οδηγίες.
* Προώθηση της συμμετοχής των εργαζομένων και θεσμών εργατικού ελέγχου στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
* Ίσα δικαιώματα για άνδρες και γυναίκες στην εργασία, στις αποδοχές, στα δικαιώματα και στην επαγγελματική εξέλιξη.
12. Μέτρα στήριξης των ανέργων
* Εξασφάλιση και εγγύηση ενός ελάχιστου εισοδήματος για τους ανέργους με την αύξηση των επιδομάτων ανεργίας στο 80% του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη και την επιμήκυνση του χρόνου επιδότησης της ανεργίας πέραν των 12 μηνών για τέσσερα τουλάχιστον χρόνια εφόσον παραμένουν άνεργοι.
* Θέσπιση στη χώρα μας του κατώτερου εγγυημένου εισοδήματος.
* Επιδότηση των νέων ανέργων από την ηλικία των 18 ετών, εφόσον ζητούν και δεν βρίσκουν εργασία για συγκεκριμένο διάστημα, και χωρίς προϋποθέσεις οι οποίες στην ουσία να γίνονται απαγορευτικές.
* Εξασφάλιση των προϋποθέσεων για ένταξη σε καθεστώς προσυνταξιοδότησης των ηλικιωμένων μακροχρόνια ανέργων.
* Μέτρα για την ανακούφιση των ανέργων (κάρτες απεριορίστων διαδρομών στα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς, επιδότηση ενοικίου και αναστολή πληρωμής λογαριασμών τους σε δημόσιες και κοινωνικές υπηρεσίες για όσο διάστημα είναι άνεργοι κλπ).
13. Συγκεκριμένοι χρηματοοικονομικοί πόροι για την προώθηση των παραπάνω μέτρων και πολιτικών, που θα εξευρεθούν από τη ριζική φορολογική μεταρρύθμιση και από τη μείωση των στρατιωτικών δαπανών.
* Ουσιαστική αύξηση των Δημοσίων δαπανών για την προώθηση πολιτικών για την αύξηση της απασχόλησης και για την προστασία των ανέργων.
* Ενίσχυση των πόρων και των αρμοδιοτήτων της αυτοδιοίκησης, για να συμβάλει στην αύξηση της απασχόλησης με νέες κοινωνικές υπηρεσίες.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS