Σε ένα ακόμη μέτρο καλλωπισμού και όχι ουσιαστικής αναβάθμισης του περιεχομένου της εκπαίδευσης, προχώρησε η κυβέρνηση ανακοινώνοντας ότι από την επόμενη χρονιά δε θα εισάγονται σε ΑΕΙ και ΤΕΙ όσοι υποψήφιοι γράψουν κάτω από τη βάση στις πανελλαδικές εξετάσεις.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι δεν είναι το πιο ευχάριστο σύμπτωμα για το ούτως ή άλλως παθογεννές εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας, το 42% των υποψηφίων για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση να μην μπορεί να πιάσει τη βάση στις εισαγωγικές εξετάσεις. Το ζήτημα, όμως, είναι να αναζητήσουμε τις αιτίες αυτής της παθογένειας και να πάρουμε ουσιαστικά μέτρα αναβάθμισης της ποιότητας της εκπαιδευτικής διαδικασίας ώστε να μην παράγει μαθητές που αδυνατούν να πιάσουν τη βάση.
Η εύκολη λύση είναι να πετάξεις όλους αυτούς τους μαθητές στον Καιάδα. Να τους μετακυλύεις τις δικές σου ευθύνες, ως πολιτεία, για την μαθητική αποτυχία, να τους μετατρέψεις από θύματα σε θύτες και να τους εξαφανίσεις από το χάρτη της εκπαίδευσης. 'Αλλωστε δεν είναι το μόνο κομμάτι του μαθητικού πληθυσμού που �πετιέται εκτός�. Υπάρχει και ένα επίσης πολύ μεγάλο ποσοστό (25% σύμφωνα με τα στοιχεία της ΟΛΜΕ), που δεν καταφέρνει ούτε καν να φτάσει στο απολυτήριο του Λυκείου και στις εξετάσεις, αφού εγκαταλείπει νωρίς το Λύκειο και μαζί με αυτό την επαφή με τη γνώση.
Μήπως όμως η στάση του Υπουργείου Παιδείας απέναντι στον «αδύνατο» μαθητικό πληθυσμό δεν είναι ένδειξη ασπλαχνίας και αδιαφορίας αλλά συγκεκριμένη πολιτική επιλογή; Διότι ναι μεν όλοι αυτοί που δεν θα πιάνουν τη βάση δε θα μπορούν να αναζητήσουν μια ευκαιρία να γίνουν καλύτεροι, προσπαθώντας να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε κάποιο δημόσιο ΤΕΙ, αλλά προφανώς θα έχουν όλα τα τυπικά προσόντα για να συρρέουν στα Ιδιωτικά Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, στα Ινστιτούτα κατάρτισης, στα κολέγια που πουλάνε ελπίδες για αποκατάσταση στην αγορά εργασίας με υψηλό αντίτιμο διδάκτρων και στα πανεπιστήμια της αλλοδαπής.
Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που σε όλη την Ευρώπη - αλλά σύμφωνα με τις επίσημες διακηρύξεις και στη χώρα μας - ζητούμενο είναι να αρθούν τα εμπόδια και να ανοίξει η πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης για όλους όσους το επιθυμούν και όποτε το επιθυμήσουν, τα μέτρα που λαμβάνει η ηγεσία του ΥΠΕΠΘ είναι στη εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Από τη μια διακηρύσσει την ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση, στη μόρφωση και την επιμόρφωση ή στη δια βίου εκπαίδευση και από την άλλη λαμβάνει μέτρα ενίσχυσης των φραγμών, ενίσχυσης των εξεταστικών διαδικασιών, μέτρα που απομακρύνουν ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι μαθητών από την εκπαιδευτική διαδικασία ή το σπρώχνει στην παραεκπαίδευση και στην �δια βίου επανακατάρτιση� των ιδιωτικών κέντρων και ινστιτούτων.
Και όλα αυτά βέβαια χωρίς να τεθούν στη βάσανο του δημόσιου διαλόγου, χωρίς καμία διαβούλευση με τους εκπαιδευτικούς φορείς και τα κόμματα, για ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως αυτό της εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που αφορά το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και αν μη τι άλλο δε μπορεί να αποτελεί πεδίο άσκησης επικοινωνιακής πολιτικής και μάλιστα προχείρως ενορχηστρωμένης.
Ας το ξανασκεφτούνε, λοιπόν, όλοι όσοι παραμένουν ακόμα σε αυτό το �ανέκδοτο εθνικού διαλόγου�, στο ΕΣΥΠ, που κατέληξε να διεξάγεται με τους κυβερνητικούς υπαλλήλους του ΥΠΕΠΘ, τον ΣΕΒ και την εκκλησία αλλά χωρίς τους εκπαιδευτικούς φορείς . Ας το ξανασκεφθεί και ας αναρωτηθεί, κυρίως το Κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που παραμένει, νομιμοποιώντας τον επικοινωνιακό σχεδιασμό της κας Υπουργού, που θέλει τα κόμματα ως γλάστρες σε ένα όργανο που υποτίθεται ότι συζητά αλλά δε του πέφτει λόγος για τίποτα το ουσιαστικό.
Αλέξης Τσίπρας, Μέλος της Π.Γ του ΣΥΝ., Υπέυθυνος για θέματα Παιδείας
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS