Την τελευταία περίοδο, καθώς τα ζητήματα της αυτοδιοίκησης και των εκλογών του 2006 παίρνουν και αυτά τη θέση τους στην ατζέντα, τουλάχιστον όσων ασχολούνται με την εφαρμοσμένη πολιτική στην πιο ευρεία έννοια της, από τις σελίδες της ΑΥΓΗΣ εμφανίζεται συστηματικά από αγαπητούς/ές συντρόφους/ισσες μια αντίληψη και μια προβληματική που συνοψίζεται στα παρακάτω:
«Στην αυτοδιοίκηση κεντρικό γνώρισμα είναι η ολοκλήρωση της αποξένωσης της τοπικής εξουσίας από την κοινωνία και τις ανάγκες της και επομένως και από τον έλεγχό τους.
Χρειαζόμαστε επομένως περισσότερο από ποτέ ένα εμπνευσμένο δημοτικό κίνημα παρά πεφωτισμένους δημάρχους και δημοτικούς συμβούλους.»
Και αν αυτή η συλλογιστική, έστω και στην υπερβολική και ακραία διατύπωσή της, έρχονταν να υπογραμμίσει την αναγκαιότητα μιας εμπνευσμένης αριστερής δημοτικής πολιτικής και ενός υπαρκτού δημοτικού κινήματος που θα την στηρίζει και θα δίνει τη δυνατότητα στους φορείς της όχι απλώς να την εκπέμπουν αλλά να εξαντλούν και τις δυνατότητες να την εφαρμόσουν συμμετέχοντας στην τοπική διακυβέρνηση, τότε καλώς. Αν όμως το δίπολο απαντάται πραγματικά διχαστικά τότε επί της ουσίας έχουμε χάσει το πραγματικό νόημα το τι ακριβώς σημαίνει τοπική αυτοδιοίκηση για την ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά, όπως αυτή ζυμώθηκε, διατυπώθηκε και εφαρμόστηκε από την μεταπολίτευση ως σήμερα.
Προβλήματα τεράστια, κυρίως αυτά που συνδέονται με την παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος έχουν παρακολουθήσει τη μεταφορά των εξουσιών και της διαχείρισης των πόρων από την κεντρική εξουσία στο πιο εγγύς προς τον πολίτη επίπεδο.
Αυτά είναι δεδομένα σήμερα και για το ξεπέρασμά τους η ανανεωτική Αριστερά οφείλει να δώσει τον καλύτερο εαυτό της. Κρατώντας πάντοτε, ως κεντρικό πυρήνα της αντίληψής μας, ότι η υπόθεση της αυτοδιοίκησης είναι πρώτα απ΄όλα αγώνας για την προώθηση και εφαρμογή πολιτικών και συγκεκριμένων μέτρων που επηρεάζουν όλο και περισσότερο την καθημερινότητά μας. Και επιπρόσθετα ότι, αν η υπόθεση της κεντρικής εξουσίας για την Αριστερά είναι κάτι το μακρινό, η υπόθεση της τοπικής εξουσίας δεν είναι. Και αυτό δεν αποτελεί μόνο δική μας αίσθηση αλλά και είναι συνείδηση και των συμπολιτών μας που μας αρνούνται, με τη στάση τους, το πρώτο.
Θα ήταν μέγα πολιτικό λάθος, στο όνομα των υπαρκτών αδυναμιών που οι μέχρι τώρα διακυβερνήσεις δήμων και νομαρχιών έχουν παρουσιάσει, να περιοριστούμε στην προτεραιότητα της διαμόρφωσης μιας... «εμπνευσμένης» αριστερής δημοτικής πολιτικής και ενός «εμπνευσμένου» δημοτικού κινήματος. Να μείνουμε μακριά από τη διεκδίκηση της ηγεμονίας των απόψεών μας μέσα σε συνδυασμούς με προοπτική νίκης και να αποτρέπουμε τη δυνατότητα να διεκδικήσουμε ουσιαστικά τους δήμους. Μοναδική φιλοδοξία μας να είναι - και αυτό θα φαίνεται από την αρχή με βάση τις τοπικές πολιτικές συμμαχίες που θα έχουμε διασφαλίσει- η καταγραφή και παρουσία μας στο δημοτικό συμβούλιο!
Αυτό αν γίνει η κυρίαρχη αντίληψη σε οτιδήποτε άλλο οδηγεί, εκτός από ριζική ανατροπή των σημερινών αδιέξοδων αυτοδιοικητικών συσχετισμών...
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS