Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δημ. Παπαδημούλης, μιλώντας σήμερα στον Ρ/Σ "ΑΛΦΑ 98,9" (Β.Σκουρής- Π.Γαλιατσάτος) για τις τελευταίες εξελίξεις-αποκαλύψεις σε Δικαιοσύνη, Εκκλησία και δημοσιογραφία, δήλωσε τα εξής:
*Μπορεί να υπάρξει αυτοκάθαρση στους θεσμούς κ. Παπαδημούλη;
Αυτό μου φαίνεται και λίγο υποκριτικό. Το ζητούμενο από αυτή την κρίση και τη δυσωδία που αγγίζει τα ρετιρέ όλων των εξουσιών είναι, όχι μόνον να μην κουκουλωθούν τα πράγματα, αλλά και να μην εκτονωθούν σ' ένα τηλεοπτικό ριάλιτι για λίγες μέρες και μετά «ούτε γάτα-ούτε ζημιά».
Το ζητούμενο είναι να υπάρξουν και κυρώσεις, αλλά και αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.
Για τη δημοσιογραφία: χρειάζονται ισχυρά ασυμβίβαστα τα οποία ισχύουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες μέσα από την νομική κύρωση των κωδίκων δεοντολογίας, απόλυτη διαφάνεια και ενίσχυση των ελεγκτικών θεσμών. Είναι αδιανόητο ένας δημοσιογράφος να κάνει ταυτόχρονα δημόσιες σχέσεις υπέρ του φορέα τον οποίο υποτίθεται ότι ως δημοσιογράφος ελέγχει.
Για τη δικαιοσύνη, χρειάζεται ενίσχυση των εσωτερικών ελέγχων και αυστηρές κυρώσεις στους παραβάτες. Ο σκανδαλώδης τρόπος με τον οποίο έπαιρνε η γνωστή ανακρίτρια υποθέσεις από τους φακέλους άλλων συναδέλφων της για να δικάζει μονίμως αυτή το Γιοσάκη, δείχνει κάτι νοσηρό που πρέπει να σταματήσει.
Στην Εκκλησία, ο Γιοσάκης είχε δύναμη γιατί είχε ισχυρή πρόσβαση στα ρετιρέ της ιεραρχίας και όχι γιατί οι δικαστικοί σέβονται το καλυμμαύκι και το ράσο. Ο Αρχιεπίσκοπος μίλησε χθες για κάθαρση αλλά την Κυριακή τον έβλεπα σε όλα τα κανάλια να μιλά για «σκοτεινές δυνάμεις που χτυπούν την Εκκλησία», επιχείρημα που το επικαλείται κανείς όταν θέλει να μην ανοίξουν θέματα για έλεγχο.
Επιπλέον θέτω κι ένα ερώτημα: Παραιτήθηκε προ ημερών και εξαφανίστηκε από προσώπου γης ο επικεφαλής του ιδιαίτερου γραφείου του ο Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Κουλουσούσας ο οποίος ήταν και κολλητός του Θεόκλητου Θεσσαλιώτιδος, που είναι και πνευματικό παιδί του Αρχιεπισκόπου. Κανείς δε νιώθει την ανάγκη να δώσει εξηγήσεις.
Επισημαίνω ορισμένα πράγματα που πολλοί στην πολιτική ζωή διαπιστώνουν ιδιωτικώς αλλά ελάχιστοι τολμούν να πουν δημόσια. Γιατί φοβούνται την μεγάλη πολιτική δύναμη του Αρχιεπισκόπου.
Να πω και κάτι ακόμη για να το συνδέσουμε και με τα ευρωπαϊκά: η Ελλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Αυτό δεν συμβαίνει με τις άλλες εκκλησίες, είναι πανίσχυροι πνευματικοί θεσμοί αλλά δεν είναι ΝΠΔΔ. Αυτή η κρατικοποίηση πρέπει να σταματήσει. Και αν κανείς είναι ΝΠΔΔ απολαμβάνοντας ισχυρή κρατική επιδότηση, δεν μπορεί ταυτόχρονα να λειτουργεί με απόλυτα στεγανά.
Και για να το συνδέσω και με ορισμένες πράξεις της κυβέρνησης της ΝΔ: πριν από λίγους μήνες ψηφίστηκε από την Ν.Δ. ένας φορολογικός νόμος και ένας αναπτυξιακός νόμος που τους διαφημίζουν ως εργαλεία οικονομικής ανάπτυξης. Αυτοί οι νόμοι δίνουν πρωτοφανείς φορολογικές απαλλαγές και επιδοτήσεις αναπτυξιακές στις οικονομικές δραστηριότητες της Εκκλησίας, ενώ δε δίνουν σε άλλους. Ενώ δηλαδή ένας μισθωτός φορολογείται με 40%, τα έσοδα από τα ακίνητα ή από την υπόλοιπη περιουσία της Εκκλησίας έχουν πλήρη φορολογική απαλλαγή. Μία επιχείρηση που μπορεί να στήσει η Εκκλησία, ένα ξενοδοχείο, μία επένδυση μεγάλη, απολαμβάνει μια ισχυρή επιδότηση αν ανήκει σε ένα κοινωφελές ίδρυμα της Εκκλησίας. Αν ανήκει σε ένα κοινωφελές ίδρυμα της ΓΣΕΕ για παράδειγμα, ή σε ένα κοινωφελές ίδρυμα μιας άλλης Εκκλησίας πέραν της επίσημης, τότε δεν έχει τις ίδιες απαλλαγές. Τι σχέση έχει αυτό με την πολιτική της ίσης μεταχείρισης και γιατί πρέπει η μεγάλη ακίνητη περιουσία της Εκκλησίας να μην πληρώνει φόρο και ο μισθωτός να πληρώνει 40%;
*Μάλιστα, μια ερώτηση όμως πριν κλείσουμε κ. Παπαδημούλη, για όλα τα ρετιρέ υπάρχει όντως μια συζήτηση, για όλες τις εξουσίες, πλην όμως της πολιτικής εξουσίας..
Νομίζω ότι είναι ένα παιχνίδι που γίνεται με διάφορα μπαλάκια που ρίχνουν από τα ρετιρέ της πολιτικής εξουσίας. Ήταν στριμωγμένη η κυβέρνηση της ΝΔ με τους αγρότες ή με την ανυπαρξία νομοθετικού έργου, ή με την φθορά που έρχεται από την αδυναμία της να ανταποκριθεί στις προεκλογικές της υποσχέσεις και με τα δύσκολα που έρχονται στην οικονομία που προετοιμάζουν μονόπλευρη λιτότητα. Ρίχνει το μπαλάκι των δημοσιογράφων και των επίορκων δικαστών. Πολλές φορές δηλαδή, τα ρετιρέ της πολιτικής εξουσίας στρέφουν τα φώτα στα προβλήματα άλλων ρετιρέ για να πάρουν ανάσες, χωρίς όμως να βάζουν το μαχαίρι στο κόκαλο παρ' όλες τις δηλώσεις. Νομίζω αυτό το παιχνίδι του αποπροσανατολισμού το βλέπει κάποιος κόσμος. Δηλαδή, ο κ. Ρουσσόπουλος λέει «υπάρχουν δημοσιογράφοι που τα πιάνουν, μου το είπε ο Μαθιουδάκης» μετά δίνει τη λίστα στην ΕΣΗΕΑ αλλά λέει «μην τη δώσετε στη δημοσιότητα» και ταυτόχρονα δεν εισηγείται κανένα ουσιαστικό μέτρο.
*Και δε μας λέει ποιοι υπουργοί τα δίνουν στους δημοσιογράφους που τα πιάνουν κ. Παπαδημούλη; Αυτό δεν είναι μείζον θέμα για την πολιτική ζωή του τόπου;
Φυσικά. Νομίζω ότι αν κάπου πρέπει να ξεκινήσει η έννοια της αυτοκάθαρσης, των τομών και των εσωτερικών ελέγχων είναι πρώτα απ� όλα στην πολιτική εξουσία, χωρίς τη συμμετοχή και τη συνενοχή τμήματος της οποίας, είναι αδύνατο να λειτουργεί η διαφθορά στη δημοσιογραφία, που υπάρχει ως φαινόμενο ή η συναλλαγή με την οικονομική εξουσία και η διαπλοκή ή τα παιχνίδια πολιτικής δοσοληψίας ανάμεσα σε πολιτικούς και δικαστικούς, ή σε πολιτικούς και εκκλησιαστικούς ηγέτες.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS