Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Θα επικεντρωθώ σε ένα θέμα κατά κύριο λόγο, στο κεντρικό θέμα που υπάρχει στις μέρες μας και να ευχαριστήσω τον οικονομικό κύκλο της ΚΠΕ και ιδιαίτερα τον Π.Λαφαζάνης.
Το θέμα αφορά στις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις, οι
οποίες βαδίζουν από το κακό στο χειρότερο.
Η κυβέρνηση πρόβλεπε μέσα από τον προϋπολογισμό ανάπτυξη
της τάξης του 3,9% μέσα στο 2005.
Σήμερα το ίδιο το οικονομικό επιτελείο υποχρεώνεται σε
αναδίπλωση.
Οι σχετικά υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης των τελευταίων χρόνων
δεν βασίστηκαν σε μια ενδογενή δυναμική της ελληνικής οικονομίας. Στηρίχθηκαν
και χρηματοδοτήθηκαν, αντίθετα, σχεδόν αποκλειστικά από τον καλπάζοντα
δανεισμό του δημοσίου και των ιδιωτών, ανάμεσα στους οποίους είναι και πολλά
μικρονοικοκυριά, από τις εισροές από την Ε.Ε. και τις τεράστιες δαπάνες για
τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπως τις υπέρογκες εισπράξεις από τις
ιδιωτικοποιήσεις. Μέσα στο 2004 αθροιστικά όλοι αυτοί οι εισρέοντες και
δανεικοί πόροι έφτασαν περίπου το 25% του ΑΕΠ, για να επιτευχθεί μια ανάπτυξη
της τάξης του 4% Το αποτέλεσμα είναι θλιβερό και προφανώς δεν είναι
διατηρήσιμο. Δείχνει τη λεηλασία δημοσίων πόρων και πλούτου που συντελείται σε
αυτή τη χώρα. Φέτος οι αναπτυξιακοί ρυθμοί γνωρίζουν ραγδαία παύση και πολλοί
κάνουν λόγο για ανάπτυξη αρκετά κάτω από το 3%.
Πολύ φοβούμαι ότι ο ελληνικός καπιταλισμός, σε μια περίοδο
και δημοσιονομικής εποπτείας από την ΕΕ, έχει εισέλθει σε μια φάση σοβαρής
οικονομικής ύφεσης αν όχι και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης. Ζούμε σήμερα
την παταγώδη αποτυχία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και αποδιαρθρώσεων που
ξεκίνησαν τη δεκαετία του 90 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζονται
σήμερα από την κυβέρνηση της ΝΔ.
Σε συνθήκες υποχώρησης της ανάπτυξης τα ήδη οξύτατα
οικονομικοκοινωνικά προβλήματα, παίρνουν πλέον δραματικές διαστάσεις. Τα κέρδη
των επιχειρηματικών ομίλων μπορεί να αυξάνουν και να αυξάνουν, ιδιαίτερα των
Τραπεζών και της Ναυτιλίας, πράγμα που αναγνωρίζει ακόμα και η πρόσφατη Έκθεση
της Τράπεζας της Ελλάδας.
Η κοινωνική κατάσταση, όμως, στη χώρα μας εμφανίζει σε
ορισμένους τομείς και σε ορισμένα, τα πιο ασθενέστερα, στρώματα του πληθυσμού
τριτοκοσμικές όψεις.
Διανύουμε μια περίοδο όπου:
Αυτά δεν τα λέω απλώς για να περιγράψουμε τις
καταστάσεις.
Τα υπογραμμίζω για να τονίσω μια μεγάλη ανάγκη. Να
ανοιχτούμε στον κόσμο, τα προβλήματα, τις ανάγκες και τις καθημερινές
κινητοποιήσεις τους. Τα τονίζω γιατί μπροστά μας ανοίγεται ένα νέο πεδίο
κοινωνικής και κινηματικής προσπάθειας.
Ιδιαίτερα θα ήθελα να ξεχωρίσω την οξύτατα που
προσλαμβάνει στις σημερινές συνθήκες το πρόβλημα της ανεργίας. Η ανεργία
έχει καταστεί η σύγχρονη απειλή για τον ελληνικό λαό, ιδιαίτερα για την
νεολαία και τις γυναίκες. Θα πρόσθετα, μάλιστα ότι εξίσου, ίσως, μεγάλο
πρόβλημα με την ίδια την ανεργία είναι η απειλή της ανεργίας. Όπου βγαίνουμε
περιοδεία βλέπουμε αυτόν τον τρόμο. Η πιο ακραία εμφανής εκδήλωση της
χρησιμοποίησης αυτής της απειλής είναι η απόλυση της νέας εργαζομένης που
υπέστη σεξουαλική παρενόχλησης, καθώς και συναδέλφων της από μεταποιητική
μονάδα στη Βοιωτία. Πρέπει να αναδείξουμε αυτό το θέμα. Είμαστε σε επαφή.
Προχθές συναντηθήκαμε με το σωματείο και το Εργατικό Κέντρο της Θήβας. Θα
επισκεφθούμε αυτή τη μονάδα και γιατί δείχνει αυτόν τον τρόπο με τον οποίο
αξιοποιείται η ανεργία, για να χτυπήσει στοιχειώδη δικαιώματα των
εργαζομένων όπως των νέων εργατριών ή υπαλλήλων. Για να μπορούνε να
διαφυλάττουν την αξιοπρέπειά τους και να μην γίνονται θύματα σεξουαλικής
παρενόχλησης.
Προχθές που πήγαμε για δεύτερη φορά στο λιμάνι του
Πειραιά είδαμε το θέαμα της ντροπής των 170 απολυμένων της εταιρείας
κρουαζιερόπλοιων ROC...
Στη συνάντηση, επίσης, με την ΠΝΟ ενημερωθήκαμε για τις
πρόσφατες πρωτοφανείς αποφάσεις του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας με τις
οποίες δίνει τη δυνατότητα στους εφοπλιστές να μην προσλαμβάνουν έλληνες
ναυτεργάτες ως κατώτερα πληρώματα στα ποντοπόρα πλοία, όπως προβλέπει σήμερα
η νομοθεσία και να περάσουνε στο άμεσο μέλλον αυτή τη ρύθμιση και στην
ακτοπλοϊα. Παρά το γεγονός ότι δεν τους υποχρεώνει, ειδικά για την ακτοπλοϊα
καμία σχετική οδηγία της Ε.Ε.
Το λιμάνι του Πειραιά είναι πραγματικά "λιμάνι της
αγωνίας", "λιμάνι της ανεργίας".
Η μεγάλη ανεργία και η απειλή της ανεργίας
χρησιμοποιούνται σήμερα για να ακυρώνεται το συνδικάτο, να διαλύονται οι
εργασιακές σχέσεις, να καταπατώνται τα εργατικά δικαιώματα, να μειώνονται οι
μισθοί, να φιμώνονται οι εργαζόμενοι. Η ανεργία δεν αφορά μόνο τους ανέργους
αλλά όλους τους εργαζόμενους. Είναι το υπ αριθμό 1 πρόβλημα.
Γι αυτό χρειάζεται να πρωταγωνιστήσουμε παντού σε μέτωπα
και ένα μεγάλο ενωτικό μέτωπο για την απασχόληση. Ηδη επεξεργαζόμαστε την
εναλλακτική μας πρόταση για την καταπολέμηση της ανεργίας, την απασχόληση
και την ανάπτυξη, την οποία νομίζω ότι πρέπει να τη συζητήσουμε στην ΚΠΕ.
Έχουμε να κάνουμε πολλά εδώ, αναζητώντας την πορεία προς μια βιώσιμη
ανάπτυξη, μέσα σε ένα δύσκολο ευρωπαϊκό περιβάλλον, με κοινωνικά και
οικολογικά χαρακτηριστικά. Να σκεφτούμε, επίσης, αν μπορούμε να ορίσουμε μια
μέρα δράσης και εξόρμησης του ΣΥΝ κατά της ανεργίας σε όλη την Ελλάδα,
προβάλλοντας τις προτάσεις μας. Να αναζητήσουμε τρόπους για τη δημιουργία
και στη χώρα μας ενός δικτύου, ενός κινήματος ανέργων και να ρίξουμε
ιδιαίτερο βάρος στην επαφή μας με τους νέους ανέργους.
Μέχρι τώρα λέγαμε ότι η κυβέρνηση παρά τις προεκλογικές
δεσμεύσεις της, επιχειρεί να ανοίξει τα θέματα του ασφαλιστικού και των
εργασιακών σχέσεων.
Δυστυχώς αυτά τα θέματα ήδη έχουν ανοίξει με τις
κυβερνητικές μεθοδεύσεις στο ασφαλιστικό των Τραπεζών και την πρόωρη
συνταξιοδότηση στον ΟΤΕ. Τα σχέδια που πρότειναν κυβέρνηση και Τράπεζες για
την επίλυση του ασφαλιστικού και μετέπειτα την ιδιωτικοποίηση των Τραπεζών,
κινούνται στην ίδια λογική.
Περικόπτουν τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων,
απαλλάσσουν στην ουσία τις Τράπεζες από τις ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις,
ενώ φορτώνουν όλα τα βάρη στο δημόσιο και κυρίως στο ΙΚΑ. Τα ίδια και
χειρότερα γίνονται στον ΟΤΕ. Το σχέδιο πρόωρης συνταξιοδότησης 6.000 περίπου
εργαζομένων, προκειμένου να πουληθεί ο ΟΤΕ, το πληρώνει το Δημόσιο, κυρίως
το ΙΚΑ, ενώ χρησιμεύει και ως "πιλότος|" για τη διάλυση των εργασιακών
σχέσεων σε όλες τις ΔΕΚΟ. Κι αυτοί οι σχεδιασμοί δεν είναι μόνο της ΝΔ.
Συναντούν τη σιωπή και τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ. Να αναλάβουμε μια μεγάλη
εκστρατεία ενημέρωσης των εργαζομένων για τις δυσμενείς αυτές εξελίξεις που
δεν θίγουν κάποιες μεμονωμένες μερίδες εργαζομένων αλλά απειλούν τα πιο
στοιχειώδη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα όλου του κόσμου της μισθωτής
εργασίας.
Επεξεργαζόμαστε τις δικές μας προτάσεις, που θα απαντούν
σε υπαρκτά προβλήματα, συνδέοντας την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των
εργαζομένων με τη στήριξη και εξέλιξη των ασφαλιστικών συστημάτων. Στις ΗΠΑ,
όπου η κυβέρνηση Μπους προωθεί ένα ακραίο σύστημα ιδιωτικοποίησης της
ασφάλισης στα πρότυπα της Χιλής του Πινοσέτ και που είναι προς εξαγωγή στην
Ε.Ε., έχει αναπτυχθεί ήδη ένα ευρύτατο κίνημα αντίστασης.
Έχουμε, επίσης, μια εφ� όλης της ύλης κλιμάκωση της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής επίθεσης με τη σιωπή και τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Αλογοσκούφης, ακολουθώντας τις πρόσφατες αντικοινωνικές υποδείξεις του κ. Γκαργκάνα, μας δήλωσε, ως μεγάλη διαρθρωτική μεταρρύθμιση ότι η κυβέρνηση θα μειώνει από φέτος και για πέντε χρόνια κατά 1% του ΑΕΠ το δημόσιο τομέα με ιδιωτικοποιήσεις.
Και το χειρότερο, για να μειώνεται 1% του ΑΕΠ ετησίως ο
δημόσιος τομέας σημαίνει ότι θα εκποιηθούν μέχρι τα "μαχαιροπήρουνα" του
δημοσίου τομέα και όχι μόνο τα "ασημικά", που έλεγε ειρωνικά παλιότερα ο κ. Αλογοσκούφης.
Θα εκποιηθούν κοινωφελείς επιχειρήσεις, δημόσιες
υπηρεσίες, δημόσια, κοινής κτήσης αγαθά, παραλίες, δάση, φυσικά μνημεία κλπ.
Το μέτωπο κατά των ιδιωτικοποιήσεων για την ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα είναι για μας εξαιρετικής σημασίας. Κι αυτό δεν είναι κρατισμός, όπως είπε ο κ. Γ. Παπανδρέου. Δεν είναι μέτωπο από το παρελθόν αλλά από το μέλλον. Να σας αναφέρω το πολύ ενδιαφέρον σημείο από τη συνάντηση που είχα με τον Πρόεδρο της Ν. Αφρικής, κ. Μπέκι, την αναφορά και το γεγονός ότι όλη μας η συζήτηση εξαντλήθηκε σε αυτό το θέμα, δηλαδή στο πώς αναγκάστηκε η κυβέρνηση μιας μεγάλης χώρας, με σοβαρές δυνατότητες, όπως είναι η Ν. Αφρική, να εγκαταλείψει τις πολιτικές φιλελευθεροποίησης και ιδιωτικοποίησεων τις οποίες οι ίδια είχε αποδεχθεί κατόπιν των συστάσεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου της Παγκόσμιας Τράπεζας και να επιστρέψει στην προσέγγιση και αξιοποίηση του δημόσιου τομέα για να αποφύγει μια κρίση στην οποία θα μπορούσε να μπει με ανησυχητικό τρόπο.
Για ένα σύγχρονο, δημοκρατικό, κοινωνικό και αποδοτικό δημόσιο τομέα της οικονομίας που θα προσφέρει καλές και φθηνές υπηρεσίες, θα προσφέρει στην απασχόληση και όχι στην ανεργία, στην ανάπτυξη και όχι στα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, στη στήριξη της μικρής και μεσαίας ευέλικτης επιχείρησης, στη διάχυση της τεχνολογίας σε όλον τον παραγωγικό ιστό. Ακόμη και χώρες της Ε.Ε. με συντηρητικές κυβερνήσεις, όπως η Γαλλία, είναι υποχρεωμένες να μην αγνοήσουν αυτές τις κατευθύνσεις..
Δυστυχώς οι δυσμενείς οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις στη χώρα συνοδεύονται με ανησυχητικές εξελίξεις στην Ε.Ε. συνολικά.
Η Ελλάδα έχει τεθεί υπό καθεστώς αυστηρής δημοσιονομικής επιτήρησης λόγω υπερβολικών ελλειμμάτων. Η κυβέρνηση αξιοποιεί αυτήν την επιτήρηση και έχει εγκαινιάσει μια πολυετή εξουθενωτική λιτότητα σε μισθούς και συντάξεις. Αυτό φάνηκε και με την "κομπίνα" στην υπόθεση του ΛΑΦΚΑ.
Εμείς ζητάμε, μετά τις χθεσινές εξαγγελίες του πρωθυπουργού, να αποδοθούν τα αναδρομικά προς τους συνταξιούχους χωρίς καθυστερήσεις, ιδιαίτερα μάλιστα για τις κατηγορίες εκείνες οι οποίες περιμένουν ευτελή ποσά, που είναι ζωτικά όμως για τον τρόπο με τον οποίο ζούνε και τα οποία πρέπει να απολαύσουνε σήμερα και αύριο όσο είναι σε αυτόν τον πλανήτη και όχι όταν βρεθούνε στον παράδεισο. Εμείς είμαστε η μόνη δύναμη που αντέδρασε επί της ουσίας σε αυτήν την επιτήρηση, η οποία έγινε στη βάση του Σύμφωνου Σταθερότητας, και τη χαρακτηρίσαμε απαράδεκτη και επιλεκτική.
Και όχι μόνο αυτό.
Πήραμε την πρωτοβουλία και ζητήσαμε την κατάργηση του
Συμφώνου Σταθερότητας, το οποίο για τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και τον κυρίαρχο
νεοφιλελευθερισμό στην Ευρώπη, θεωρείται απαρασάλευτο δόγμα στο οποίο μόνο
μικροδιορθώσεις μπορούν να γίνουν.
Δεν καταλαβαίνουμε, για παράδειγμα, γιατί θα πρέπει να
υπάρχει ανώτατο όριο για το έλλειμμα στα κράτη μέλη ή για τον πληθωρισμό και
όχι για την ανεργία, για τη φτώχεια, για τις κοινωνικές ανισότητες, για τα
κέρδη, για τη ρύπανση του περιβάλλοντος.
Αν η ανεργία είναι σε διψήφιο ποσοστό δεν ενοχλεί το
ευρωπαϊκό κατεστημένο; Μόνο το έλλειμμα πάνω από το 3 % είναι καταστροφή και
πρέπει να επισύρει κυρώσεις;
Δεν ζητήσαμε μόνο την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας
αλλά και τη αντικατάστασή του από μια νέα Ευρωπαϊκή Συμφωνία για την
ανάπτυξη, την Κοινωνική Προστασία και την Απασχόληση στην Ευρώπη και κάναμε
και συγκεκριμένες προτάσεις σ' αυτήν την κατεύθυνση.
Συνδέουμε στενά τον αγώνα μας για μια εναλλακτική
προοδευτική πρόταση στην Ελλάδα με τον αγώνα για μια διαφορετική κοινωνική
και οικολογική Ευρώπη.
Σε μια περίοδο που οι άνεργοι στη Γερμανία έχουν φτάσει τα 5,2 εκ., ξεπερνώντας - συμβολικά, γιατί είναι πολύ διαφορετικές οι συνθήκες - τους αριθμούς που υπήρχαν την εποχή που ο Χίτλερ ανέβαινε στην εξουσία, η ανεργία στη Γαλλία ξεπερνάει το 10% και η Ευρώπη δοκιμάζεται από χρόνια από οικονομική καχεξία, ο αγώνας για να ηττηθούν τα νεοφιλελεύθερα δόγματα, να αλλάξει προσανατολισμούς η Ευρώπη είναι εξαιρετικά επίκαιρος και επιτακτικός.
Γι� αυτό είμαστε οι μόνοι που πήραμε πρωτοβουλίες για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος πάνω σ' αυτό το Ευρωσύνταγμα για να μιλήσει, αφού ενημερωθεί ο κυρίαρχος ελληνικός λαός.
Κι όμως Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ συναινούν σε ένα εύκολο "Ναι" για το Ευρωσύνταγμα, παρά τις διαφορές που έχουν μεταξύ τους και εμείς σημειώνουμε σε σχέση με το δημοψήφισμα.
Στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ έχουμε αρχίσει να παίρνουμε πρωτοβουλίες. Να γίνουν παντού, έστω και μικρές, σε όλα τα μέρη της Ελλάδας που θα μπορούσαν να καταλήξουν σε μια μεγάλη συγκέντρωση έξω από την Βουλή όταν συζητείται το Ευρωσύνταγμα..
Δεν οδεύουμε μόνο σε οικονομική κρίση αλλά έχουμε ενώπιον
μας μια εξελισσόμενη και βαθιά κρίση σε όλους τους θεσμούς που στηρίζουν το
σημερινό σύστημα με χαρακτηριστικές την κρίση στη Δικαιοσύνη και την
Εκκλησία. Δείτε τη δημοσκόπηση ανάμεσα στους αστυνομικούς. Μόλις 6% έχει
εμπιστοσύνη στο διοικητή τους. Έχουμε προτείνει μέτρα και έχουμε θετική
παρέμβαση. Να υπογραμμίσω αυτό το αίτημα που θέσαμε όταν μαζί με τον
κοινοβουλευτικό μας εκπρόσωπο, Φ.Κουβέλη, συναντηθήκαμε με τις Ενώσεις των
Δικαστικών, λέγοντας ότι πρέπει να γίνουν διαρθρωτικά μέτρα που θα
εξασφαλίζουν την ομαλή και διαφανή λειτουργία της Δικαιοσύνης, παράλληλα,
βέβαια, με τον εντοπισμό όσων έχουν υποπέσει σε σοβαρά παραπτώματα. Ζητήσαμε
να ανοίξει ο φάκελος της σχέσης Δικαιοσύνης και μεγάλου κεφαλαίου,
Δικαιοσύνης και μεγάλης εργοδοσίας. Τα τελευταία δέκα χρόνια υπάρχουν
ελάχιστες αποφάσεις, μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, οι οποίες δεν
χαρακτηρίζουν παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες που έχουν κάνει οι
εργαζόμενοι. Στα πρωτοδικεία και τα δικαστήρια του Πειραιά δεν μπορείς να
βρεις, βρίσκεις με πολλή δυσκολία δικαστικές αποφάσεις που να μην ευνοούν
και στηρίζουν τα αιτήματα και τις θέσεις της ιδιοκτησίας η οποία συστηματικά
παραβιάζει την ίδια την ανεπαρκή ελληνική νομοθεσία. Εμείς ζητάμε να ανοίξει
ο φάκελος και μπορούμε να συμβάλουμε με τη συγκέντρωση αυτών των στοιχείων
στο να γίνει κατανοητό ότι είναι ένα θέμα που πρέπει να ανοίξει.
Όταν ένα σύστημα ανακηρύσσει την απληστία, το κέρδος, τον
τζόγο και την ατομική ιδιοτέλεια ως υπέρτατες αξίες, αν όχι και σε τρόπο
ζωής δεν είναι δυνατόν οι θεσμοί και οι λειτουργοί τους να κινούνται με
ιδανικό την έντιμη πενία.
Η καθολική κρίση χρειάζεται μια νέα καθολική απάντηση που
δεν θα είναι μόνο οικονομική αλλά και πολιτιστική, και αξιακή κλπ.
Αναδείξαμε πολλές πρωτοβουλίες και προτάσεις. Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ιδιαίτερα τις παρεμβάσεις του πρώην Προέδρου, Ν.Κωνσταντόπουλου, και του Γ.Δραγασάκη, οι οποίες συνέχισαν και επιβεβαίωσαν το κεντρικό εποικοδομητικό, θετικό ρόλο που παίζει ο ΣΥΝ για μια ριζοσπαστική αντιμετώπιση του προβλήματος. Μας απασχολεί η παθητικότητα της κυβέρνησης στο εκκλησιαστικό που μετατρέπεται βαθμιαία σε στήριξη του σημερινού ηγετικού κατεστημένου της Εκκλησίας. Εμείς δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε με την "Αποκάλυψη του Ιωάννου" για τον βίο και πολιτεία της Ιεραρχίας. Ούτε καν στην ορκωμοσία του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, παρά τις εκκλήσεις πολλών βουλευτών, από πολλές πλευρές, παρά τις δυνατότητες του Συντάγματος η κυβέρνηση δεν έκανε ούτε ένα μικρό βήμα. Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα σκεφθεί με ποιον τρόπο θα αντιδράσει.
Είμαστε στο 1 χρόνο διακυβέρνησης της ΝΔ. Στο ίδιο αυτό διάστημα Συνέδριο ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ. Είναι σαφές η κυβέρνηση της ΝΔ βαδίζει σε αποτυχία και διαψεύδει όποιες προσδοκίες είχε καλλιεργήσει στο λαό.
Αυτή η αποτυχία θα γίνεται όλο και πιο έντονη, πράγμα που μας επιβάλλει να αναδειχθούμε σε κατά εξοχή δυναμική και επί της ουσίας αντιπολίτευση από την σκοπιά μιας εναλλακτικής προοδευτικής πρότασης.
Ένα βασικό συμπέρασμα: Το ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο
Παπανδρέου δεν μπορεί να είναι η προοδευτική απάντηση στη ΝΔ.
Αντίθετα, το ΠΑΣΟΚ αντί να αναζητήσει εναλλακτικές στο
νεοφιλελευθερισμό απαντήσεις, ενσωματώνεται όλο και περισσότερο στα
νεοφιλελεύθερα δόγματα. Η μόνη διαφορά ίσως είναι ότι στον εντονότερο
οικονομικό φιλελευθερισμό, ο Γ. Παπανδρέου προσθέτει τώρα ισχυρότερες
δόσεις και πολιτικού φιλελευθερισμού!!
Αυτό το κράμα αντιπροσώπευαν οι 34 ερωτήσεις /προτάσεις
στα μέλη και φίλους που ψήφισαν στο Συνέδριο. Αυτό το μίγμα εξέφραζε, παρά
τη γενικότητα και αοριστία της, η ομιλία του Γ.Παπανδρέου στο Συνέδριο του
ΠΑΣΟΚ.
Το μέτωπο του Γ.Παπανδρέου στον "κρατισμό", το οποίο
τόσο σχολιάστηκε έχει τη δική του σημειολογία.
Ποιος ήταν ο αποδέκτης του;
Μήπως ο κος Σημίτης; Μήπως οι απλοί πολίτες που
δυναστεύονται, συχνά, από την κρατική γραφειοκρατία;
Οι κύριοι αποδέκτες ήταν ο επιχειρηματικός κόσμος. Το
ΜΗΝΥΜΑ ΣΑΦΕΣ. Λιγότερο κράτος σε στρατηγικής σημασίας τομείς. Περισσότερες
ιδιωτικοποιήσεις. Λιγότερο κράτος στην παιδεία και την υγεία. Περισσότερα
στις αγορές και την "ευλύγιστη" ιδιωτική πρωτοβουλία. Παντού και πάντα οι
νεοφιλελεύθεροι έχουν τον κρατισμό ως προνομιακό μέτωπο. Όταν λένε για
μικρότερο κράτος, στην ουσία μιλάνε για κράτος με μικρότερο κοινωνικό ρόλο
και παρέμβαση. Κράτος, όμως, ισχυρότερο για τα ιδιωτικά προνόμια και
συμφέροντα. Και μια σημείωση. Ο νεοφιλελευθερισμός ποτέ και πουθενά δεν
μείωσε γενικά το κράτος. Μείωσε το κοινωνικό κράτος για να γιγαντώσει τους
αυταρχικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς του, τη διαπλοκή του και τις
πολυδαίδαλες και αναποτελεσματικές ρυθμίσεις του στις απελευθερωμένες
αγορές. Αυτό έγινε στην Ελλάδα τα τελευταία 15 χρόνια προς δόξα του
μικρότερου κράτους!
Καμιά αλλαγή
Αντίθετα δίνει την εντύπωση ότι όσο η υπόθεση της κοινής
δράσης και συνεργασίας κερδίζει έδαφος στον κόσμο της αριστεράς, τόσο
επιτείνει την επίθεση του στο ΣΥΝ, συχνά, με χυδαία διαστρέβλωση και
συκοφαντίες.
Δεν φταίει ο ΣΥΝ για την νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική
Ευρώπη, όπως φαντάζομαι δεν φταίει το ΚΚΕ, που επιλέγει, λαθεμένα, ως
αποκλειστικό το εθνικό έδαφος για το νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό στην Ελλάδα.
Εμείς παλεύουμε για μια άλλη Ελλάδα σε μια άλλη Ευρώπη, για ένα διαφορετικό
κόσμο Έφτασε στην ουσία να μας κατηγορεί ακόμα γιατί στηρίξαμε τα αιτήματα
της απεργίας των ναυτεργατών.
Δεν θα ακολουθήσουμε αυτή την πορεία.
Ο δικός μας δρόμος είναι εκείνος του διαλόγου, της κοινής
δράσης και της συνεργασίας των αριστερών δυνάμεων στην Ελλάδα στην Ευρώπη
και τον κόσμο.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS