O Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος, χαιρετίζοντας τις διαδικασίες της Ε΄ Συνδιάσκεψης της Νομαρχιακής Επιτροπής της Β Αθήνας του ΣΥΝ, αναφέρθηκε στα εξής:
Βλέπουμε όλοι πως εξελίσσεται η πολιτική της κυβέρνησης. Με έναν επιθετικό τρόπο σε όλα τα πεδία, φορολογία, ασφαλιστικό, αγοραστική δύναμη, αντιμετώπιση της ανεργίας απέναντι στα κοινωνικά στρώματα, τα οποία είναι τα πιο αδύναμα και τα πιο ευάλωτα. Δεν θέλω να επαναλάβω τις τοποθετήσεις μας πάνω στην κυβερνητική πολιτική. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι η μεγάλη σημασία να προσανατολιστούμε σε μια επαφή με τις δυνάμεις αυτές οι οποίες είναι ιδιαίτερα εκτεταμένες, σε περιοχές της δυτικής Αθήνας, είναι εξαιρετικά συγκεντρωμένες. Να μπορέσουμε να βρούμε ένα τρόπο διαλόγου μαζί τους. Επικοινωνίας μαζί τους. Να βγούμε από τα κομματικά μας γραφεία. Να φύγουμε από τα κομματικά γραφεία. Να τολμήσουμε να κάνουμε εκδηλώσεις ακόμα κι αν ο αριθμός των ανθρώπων όπου θα έρθουν δεν θα είναι τόσο μεγάλος όσο θα θέλαμε. Να προσπαθήσουμε να συναντήσουμε τους νέους ανθρώπους, οι οποίοι ιδιαίτερα πλήττονται από την ανεργία.
Να προσπαθήσουμε να κάνουμε, αυτό που πιστεύω, σε ένα βαθμό ήταν πιο εύκολο, όπως για παράδειγμα με τους συμβασιούχους. Δηλαδή, προωθώντας μια σειρά αιτήματα, να ενοποιήσουμε σε ένα κοινό κίνημα εντελώς διαφορετικούς χώρους. Αν θυμηθεί κανείς πως ήταν η κατάσταση στους συμβασιούχους πριν από μια πενταετία, πριν ο Συνασπισμός δηλαδή θέσει το θέμα της οδηγίας 70/99, θα έλεγε ότι δεν έχουν καμία σχέση οι σχολικοί φύλακες με τους εργαζόμενους των ΟΤΑ, με τους εργαζόμενους στον ΟΠΑΠ, στην ΕΡΤ και αλλού. Αυτά τα κινήματα δεν είχανε πράγματι σχέσεις, δεν είχαν μια κοινή έκφραση. Η ικανότητα, όμως, του Συνασπισμού να προβάλλει ένα ενοποιητικό αίτημα, είχε μεγάλη αποτελεσματικότητα στο να διαμορφωθεί ένα ενοποιημένο κίνημα. Η επιτροπή των σωματείων και των κινήσεων των συμβασιούχων εμφανίστηκε μετά από αυτή την παρέμβασή μας.
Με τον ίδιο τρόπο, είναι ευθύνη και κεντρικά να διαμορφώσουμε και τις μεθόδους και τις θέσεις γύρω από ζητήματα όπως η ανεργία. Θα πρέπει να αναδείξουμε τέτοια κοινωνικά κινήματα. Η μεγάλη πρόκληση για εμάς είναι να δημιουργήσουμε ένα μεγάλο κίνημα ανέργων που θα περιλαμβάνει και τους νέους ανέργους, το οποίο θα δώσει την παρουσία του μέσα στην ελληνική κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Υπάρχουν εμπειρίες και από άλλα ευρωπαϊκά κόμματα, συμμετέχουμε στο κόμμα «Ευρωπαϊκή Αριστερά», αλλά και από λατινοαμερικάνικα κόμματα.
Να κινηθούμε, να σπάσουμε μια γραφειοκρατική νοοτροπία. Να τολμήσουμε πράγματα.
Ένα άλλο σημείο που θέλω να βάλω, είναι η σημασία που βλέπουμε στο θέμα της συνεργασίας των δυνάμεων της Αριστεράς. Αναζωογονήθηκε ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Σημαντικό, όχι επαρκές. Δε θέλουμε απλώς την αναζωογόνηση και την εβδομαδιαία συνάντηση μιας επιτροπής στα γραφεία του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Αλλά να δημιουργηθεί μια δυναμική
Χρειάζεται να δούμε το μεγάλο τμήμα των οπαδών, των φίλων, των μελών, στελεχών του ΠΑΣΟΚ, τα οποία δεν μπορούνε να δεχτούνε ότι ο Παπανδρέου βγαίνει στο Συνέδριό τους και στην εισαγωγική του ομιλία δε λέει τη λέξη «Μπους», δε λέει τη λέξη Ηνωμένες Πολιτείες και δε λέει τη λέξη Μέση Ανατολή. Δεν μπορούνε να δεχτούν ότι τα ερωτηματολόγια του Συνεδρίου τους, που δόθηκαν προς τους συνέδρους έχουν σχέση με τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων και τα άλλα μέτρα αναμόρφωσης της αγοράς εργασίας. Δεν μπορούν να δεχτούν τις προτάσεις που έκανε στη Βουλή ο κ. Παπανδρέου για τα voucher και την αποδοχή της ιδιωτικοποίησης, ουσιαστικά, στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Δεν μπορούν να δεχτούν τη διεθνή σταυροφορία που κάνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ προκειμένου να μην υπάρξουν νόμοι που θα μπορούσαν να στηριχτούν στην ίδια την ευρωπαϊκή νομοθεσία, σε σχέση με ειδικά μέτρα στον τομέα ενημέρωσης, που θα εξασφαλίζουν τη διαφάνεια, την πολυφωνία, την μη-συγκέντρωση, την αξιοπιστία, τη συμμετοχή του συντακτικού προσωπικού, κτλ.
Υπάρχει και η πλευρά του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Δεν μπορούμε εμείς να αποδεχτούμε αυτή την κατάσταση. Δηλαδή, ο «σοσιαλδημοκρατικός» χώρος να έχει, παρά τις εσωτερικές διαφοροποιήσεις, μια κοινή έκφραση. Ο συντηρητικός χώρος, ας αφήσουμε την ακροδεξιά η οποία είναι ένα αυτόνομα ρεύμα σε όλη την Ευρώπη, να έχει παρά τις διαφορές μια κοινή έκφραση. Και στην αριστερά, όχι να μην υπάρχει κοινή έκφραση να μην υπάρξει. Δεν μπορεί να υπάρξει. Είναι σημαντικές οι διαφορές- , να μην υπάρχει κοινή δράση. Έχουν ευθύνη όσοι επιμένουν σε αυτή την ανυπαρξία κοινής δράσης και στις διχαστικές πρωτοβουλίες μέσα στο χώρο της αριστεράς. Κι αυτό κατανοείται. Μπορεί να κατανοηθεί. Από ανθρώπους που έχουν ζήσει χρόνια στα συνδικάτα, που έχουν δώσει προσωπικά τιμήματα, που ξέρουν την ιστορία της αριστεράς. Το ΕΑΜ, οι μεγάλοι προδικτατορικοί αγώνες, το φοιτητικό κίνημα και τα άλλα κινήματα μέσα στη δικτατορία και οι πρόσφατες κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό, κτλ. Μόνο μέσα από την ενότητα δράσης, όπου πυρήνας είναι οι ενωμένες δυνάμεις στη δράση της αριστεράς, μπορούμε να ΄χουμε αποτελέσματα.
Αυτό πρέπει να είναι συνεχώς το μήνυμά μας απέναντι σε όσους προσπαθούν να διχάσουν. Και τώρα στην Πρωτομαγιά πρέπει να το ξαναθέσουμε. Εμείς τη στιγμή που υπάρχει το θέμα της ακρίβειας, των νέων συντελεστών του Φ.Π.Α., του ποσοστού ανεργίας, το οποίο συνεχώς ανεβαίνει. Του κινδύνου ανοίγματος του ασφαλιστικού. Ζητάμε μία εκδήλωση για την Πρωτομαγιά. Όλοι μαζί για την Πρωτομαγιά. Δεν ζητάμε πολιτικές ταυτότητες από κανένα. Όλοι μαζί, ό,τι κι αν μας λένε. Δικιά μας απάντηση είναι κοινή δράση για να δώσουμε λύση στα προβλήματα τα οποία είναι έντονα για τις δυνάμεις τις κοινωνικές που πρώτα απ όλα ενδιαφέρεται η Αριστερά. Ο διχασμός της Αριστεράς βολεύει το κατεστημένο και το κεφάλαιο. Όποια ιδεολογική έκφραση κι αν προσπαθεί να πάρει, η ενότητα της αριστεράς είναι η ταξική επιλογή που στηρίζει τις προσπάθειες των εργαζομένων.
Ένα άλλο θέμα που θέλω να θίξω είναι η πορεία προς τις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση.
Είμαστε το πρώτο κόμμα, που ανοιχτά, δημόσια, αρχίσαμε τις επεξεργασίες αυτές. Είμαστε οι πρώτοι. Ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η ΝΔ, ούτε το ΚΚΕ.
Έχουμε μια εξαιρετικά δημοκρατική διαδικασία. Ξεκίνησαν δηλαδή οι διαδικασίες από το Τμήμα Αυτοδιοίκησης. Έγινε μια συζήτηση στην Κεντρική Επιτροπή. Υπήρξε απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής, δεν κλείνει όμως το θέμα. Πάμε στις οργανώσεις όλα αυτά τα ζητήματα. Διοργανώνουμε Αυτοδιοικητική Συνδιάσκεψη, με ανθρώπους, προσωπικότητες της Αυτοδιοίκησης που, κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να είναι μόνο όσοι ανήκουν ως μέλη στο Συνασπισμό. Πρέπει να έχουν παρουσία άνθρωποι οι οποίοι έχουν συνεργαστεί μαζί μας, έχοντας δώσει τα πειστήρια μιας καλής συνεργασίας. Πιστεύω ότι θα μπορούσαμε μέχρι το καλοκαίρι να καταλήξουμε και με ένα δημοψήφισμα. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Ένα δημοψήφισμα στα μέλη. Μπορούμε εύκολα να το κάνουμε, μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο. Δεν χρειάζεται να ξαναπερνάμε περιπέτειες. Πιστεύω ότι μπορεί να γίνει πολύ μεγάλη σύνθεση. Αξίζει αυτή η στήριξη και ο εμπλουτισμός των αποφάσεών μας από τα μέλη του κόμματος.
Προσέχουμε αυτή τη φορά, και νομίζω ότι το δώσαμε το μήνυμα. Η εποχή που ο Συνασπισμός εμφανίζεται, από ορισμένους και από λάθη, συλλογικά λάθη, ως θυγατρική κάποιας από τις δύο πλευρές του δικομματισμού έχει τελειώσει. Θα σεβαστούμε εμείς την ίδια την αυτοδιοίκηση και τα προβλήματα των πολιτών. Δεν θα συμμετάσχουμε σε διαδικασίες που θα «φορεθούνε» Δήμαρχοι από τα πάνω, με αποφάσεις ανάμεσα στη Χαριλάου Τρικούπη, τη Ρηγίλλης, την Κουμουνδούρου, και πιθανά και τον Περισσό. Τελείωσε αυτό. Νομίζω ότι το σήμα εδόθη.
Κι εδώ έχω και δεύτερο σήμα. Όχι, όποιες τοπικές συνεργασίες γίνουν, με παράγοντες, με δυνάμεις κτλ. να είναι μονόπλευρα, γιατί έχουμε μια ιδιαίτερη ευαισθησία και εκτίμηση στη μία από τις δύο πλευρές του δικομματισμού. Ξέρουμε τις διαφορές τους, δεν τις μηδενίζουμε. Θα ήταν λάθος. Αλλά, δεν κάνουμε πολιτική επιλογή ανάμεσα στους δύο. Δε θα δώσουμε ένα αχνό πράσινο φως για ορισμένους από αυτούς. Το δώσαμε το μήνυμα και ελήφθη. Δεν πρέπει όμως να ληφθεί ή να διαδοθεί με λαθεμένο τρόπο.
Για εμάς την ίδια στιγμή οι εκλογές στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι μια τεράστια δυνατότητα να κάνουμε συνεργασίες. Να διεισδύσουμε σε άλλους χώρους. Να ανοίξουμε μέτωπα. Με τις δυνάμεις του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Με μια σειρά κινήσεις, κινήματα.
Θα ανοιχτούμε σε όλα αυτά τα μέτωπα και σε όλες αυτές τις δυνάμεις. Και την ίδια στιγμή θα ανοιχτούμε στις δυνάμεις των κομμάτων του δικομματισμού. Δεν απορρίπτουμε εμείς με κανένα τρόπο. Όλα τα πρόσωπα ή ομάδες ή στελέχη ακόμα, από το χώρο της Νέας Δημοκρατίας ή του ΠΑΣΟΚ. Υπάρχουν και το ξέρουμε αυτό υπάρχουν από τη γειτονιά μας. Το ξέρουμε από τους φίλους μας. Το ξέρουμε από τους συγγενείς μας. Υπάρχουν δυνάμεις που για οποιοδήποτε λόγο ψηφίζουν το ένα ή το άλλο από τα δύο μεγάλα κόμματα, κι όμως ειδικά στα τοπικά προβλήματα, είναι ευαίσθητες, έχουν πρωτοποριακές θέσεις, έχουν εντιμότητα, μπορούν να συμπαραταχτούν μαζί μας. Όχι απλώς δεν θα αγνοήσουμε αυτές τις δυνάμεις, εμείς θα βοηθήσουμε να αναδειχθούν αυτές οι δυνάμεις
Οι δημοτικές εκλογές δεν είναι για εμάς ένα μήνυμα να κλειστούμε. Είναι ένα μήνυμα να ανοιχτούμε και σε αυτούς τους χώρους. Με προσοχή. Με τεράστιες δυνατότητες ειδικά από το χώρο του ΠΑΣΟΚ.
Μετά το Συνέδριο προσπαθούμε να κάνουμε κάποια βήματα. Πιστεύω ότι μια από τις μεγάλες μας δυσκολίες μας είναι «το σκάφος». Κινείται δύσκολα το «σκάφος» μας και το καταλαβαίνουμε. Δεν πρέπει να μπούμε στη λογική του «γρι-γρι». Δηλαδή ότι είναι μπροστά το καΐκι, και το καΐκι έχει ένα σκοινί και η μια βάρκα είναι δεμένη μετά την άλλη. Θα πάμε αργά. Και δεν θα έχουμε και αποτελέσματα. Πρέπει να κινηθούμε πιο ελεύθερα. Πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες.
Οι δημοτικές εκλογές μας δίνουν μια μεγάλη δυνατότητα να ανοιχτούμε και να αλλάξουμε το κόμμα. Γι΄ αυτό, κατά την άποψή μου, τα κριτήρια για το πώς θα τα πάμε στις δημοτικές εκλογές, τελικά, είναι : το μαθηματικό κριτήριο που είναι πολύ σημαντικό. Τι δυνάμεις, τελικά, θα έχουμε στην αυτοδιοίκηση. Θα δούμε αν κερδίσαμε ή όχι. Και το δεύτερο κριτήριο είναι πόσο αλλαγμένοι θα είμαστε. Πρέπει να έχουμε επιδιώξει, κινούμενοι πάνω στα προβλήματα που υπάρχουν, στο επίπεδο των δημοτικών εκλογών να έχουμε άλλο κόμμα. Θα κάνουμε βέβαια τις προσπάθειές μας. Και κάνουμε κάποιες μεταρρυθμίσεις σε θετική κατεύθυνση, στο συνέδριο το οποίο θα γίνει στο τέλος της άλλης εβδομάδας. Όμως κυρίως τη δράση. Μέσα στη δράση, στον τρόπο αντιμετώπισης της σύνθεσης, στην ψυχολογία την οποία έχουμε θα δοκιμαστούμε. Ας πάρουμε πρωτοβουλίες. Ας τολμήσουμε, ξαναείπα, να κάνουμε κάτι, κι ας είναι λάθος.
Πηγαίνοντας προς το Συνέδριο του ΣΥΝ είχα εκφράσει την άποψή μου για το θέμα των τάσεων. Πιστεύω ότι μπορούν να παίξουν ένα θετικό ρόλο. Η οργανωτική, όμως, παρέμβαση των τάσεων στην εσωτερική ζωή του Συνασπισμού, είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες αναστολής των δυνάμεών μας, εσωστρέφειας και παχυσαρκίας. Μιλάμε, συζητάμε, μοιραζόμαστε και κάνουμε τηλεφωνήματα για τις τάσεις αντί να ανοιχτούμε προς τα έξω.
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που δεν αλλάζω την άποψή μου. Σε πολλά θέματα έχω αλλάξει την άποψή μου. Κι έχω μάθει από συντρόφους που ανήκουν σε άλλα ρεύματα μέσα στον Συνασπισμό, και από συντρόφους που ανήκουν στο ίδιο, παρόμοιο ρεύμα αντιλήψεων. Αν με ρωτήσετε, όμως, ως πρόεδρος του ΣΥΝ, για δύο-δυόμισι μήνες που είμαι, αν επιμένω σε αυτή τη θέση, σας λέω ότι όχι μόνο επιμένω, αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει εγώ πόσο απελευθερωτική δύναμη θα είναι για τον Συνασπισμό εάν απαλλαγή από αυτήν την οργανωτική διεργασία που γίνεται μέσα στις τάσεις.
Πιστεύω ότι δεν έχουμε δώσει ακόμα στην κοινωνία το σήμα της διγλωσσίας και της πολυδιάσπασης. Θέλω όμως να σας πω με σαφήνεια, και με πιο συγκεκριμένες προτάσεις στο Καταστατικό Συνέδριο, ότι ανάμεσα σε όλα που πρέπει να κάνουμε, ανάμεσα στις αλλαγές και στις βελτιώσεις που πρέπει να γίνουν, και το ξεπέρασμα παθολογικών στοιχείων που πρέπει να κάνει ο πρόεδρος του ΣΥΝ, τα όργανα του ΣΥΝ και οι οργανώσεις, ένα βασικό στοιχείο είναι να υπάρξει ένα πλέγμα ενότητας, αλληλεγγύης σεβασμού στην ιδιαιτερότητα, συζήτησης και κοινής προσπάθειας για να προχωρήσουμε σε αυτή τη μεγάλη αριστερά που θέλουμε.
Το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS