«Θέλω κατ αρχήν βέβαια να παρατηρήσω την απουσία και πάλι του Πρωθυπουργού. Δεν είναι μια συνηθισμένη διαδικασία να έχουμε μια κοινή πρωτοβουλία των τριών κομμάτων της αντιπολίτευσης την οποία συνυπογράφουν ως βουλευτές και οι επικεφαλής των κομμάτων. Επιβεβαιώνεται μια τάση περιφρόνησης από την μεριά του Πρωθυπουργού των διαδικασιών που γίνονται μέσα στο Κοινοβούλιό μας.»
«Κατά τη γνώμη μας είναι μια σημαντική πρωτοβουλία που έγινε από τα τρία κόμματα της αντιπολίτευσης. Ζητάμε τη λαϊκή παρέμβαση, συμμετοχή, ετυμηγορία σε σχέση με τη κύρωση ή τη μη κύρωση της Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης. Αυτή η παρέμβαση έγινε παρά το γεγονός ότι εμείς τουλάχιστον αντιμετωπίσαμε δυσκολίες. Παρά το γεγονός ότι δεν έχουμε κοινές θέσεις με το ΠΑΣΟΚ και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος στα ζητήματα της Ευρωπαϊκής πολιτικής. Παρά το γεγονός ότι στο ίδιο το Ευρωσύνταγμα έχουμε διαφορετική θέση με το ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ έχει ταχθεί υπέρ του ΝΑΙ εμείς υπέρ του ΟΧΙ. Παρά το γεγονός ότι δεν είμαστε απαλλαγμένοι από μια καχυποψία από τη στάση του ΠΑΣΟΚ, έτσι μας κάνει εντύπωση ότι όταν είναι στη κυβέρνηση ξεχνάει τις διαδικασίες αυτές τις δημοψηφιστικές, όταν όμως είναι στην αντιπολίτευση τις θυμάται. Δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από τις ανησυχίες ότι γίνεται τη στιγμή που δεν κρίνεται από το ΠΑΣΟΚ και από την Κοινοβουλευτική του Ομάδα το αν θα γίνει ή όχι δημοψήφισμα. Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρξε η ίδια θέση από όλους ώστε να διεκδικήσουμε το δημοψήφισμα στη βάση για ένα μεγάλο εθνικό ζήτημα...»
«Δεν διαπνέεται ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς από ένα αρνητισμό στην κοινή δράση. Εκεί που είναι να προωθηθούν ζητήματα που έχουν σχέση με τα ενδιαφέροντα τα δημοκρατικά, τα οικονομικά, τα κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών μας, είμαστε έτοιμοι για κοινές δραστηριότητες με όλες τις δημοκρατικές κοινοβουλευτικές δυνάμεις...»
«.Θα ήθελα με την ευκαιρία της πρωτοβουλίας να απευθυνθώ και προς το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας. Είναι η πρώτη φορά που σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, σε πολιτικό επίπεδο παίρνουμε μια κοινή πρωτοβουλία, με την παρουσία και του ΠΑΣΟΚ. Δεν χρειαζόμαστε την εγγύηση του ΠΑΣΟΚ για να υπάρχουν πρωτοβουλίες συνεργασίας της αριστεράς. Ο Πρόεδρος του Συνασπισμού ή η Γενική Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος δεν χρειάζονται ως μαξιλάρι τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να προχωρήσουμε σε πρωτοβουλίες για κοινή δράση, τη στιγμή κιόλας που στη χθεσινή πρωτομαγιά είδαμε πόσο έντονα είναι μεγάλα κοινωνικά ζητήματα που αφορούν στην ανεργία, στο οκτάωρο, στις υπερωρίες, στο χρόνο συνταξιοδότησης και που απαιτούνε τη κοινή δράση της Αριστεράς. Νομίζω ότι δεν πρέπει να αναζητά κανείς προσχήματα. Προσχήματα πιστεύω ότι είναι αυτά που εμποδίζουν τη κοινή δράση της Αριστεράς. Είναι κάτι που το θέλει ο κόσμος, το θέλουν οι πολίτες, το θέλουν οι δυνάμεις της κοινωνίας που βρίσκονται υπό πίεση κάτω από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές μέσα σε ένα χώρο της αριστεράς ο οποίος θα είναι πάντα πολυφωνικός. Ουδείς πρόκειται να τον μονοπωλήσει. Θα είναι πολυφωνικός και γι αυτό θα πρέπει να βρούμε το δρόμο της ενότητας της δράσης και της συνεργασίας ....»
«Το δεύτερο που θέλω να αναφέρω, είναι σε σχέση με ένα ερώτημα που έθεσε ο κ. Παυλόπουλος Οι μισές χώρες κάνουν δημοψήφισμα, οι μισές δεν κάνουν δημοψήφισμα. Εμείς επιλέξαμε το να μην κάνουμε. Ήμουνα πάνω από δύο δεκαετίες μέλος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Είδα τις τεράστιες δυνατότητες που έδινε διαπραγματευτικές σε μία κυβέρνηση η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία σε σχέση με διάφορα ζητήματα που συνδέονται με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εάν για παράδειγμα η Μ. Θάτσερ κατάφερε να μειώσει στο μισό, με βάση τις συνθήκες οφειλές της Μεγάλης Βρετανίας στον Κοινοτικό Προϋπολογισμό το έκανε με την απειλή ότι θα προέβαινε σε δημοψήφισμα για να εγκριθούν οι σχετικές συνθήκες για την ενιαία εσωτερική αγορά για το 1992 στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήταν γνωστό τότε ότι στην Μεγάλη Βρετανία δεν επρόκειτο να εγκριθούν. Με βάση μόνο την απειλή του δημοψηφίσματος το κατάφερε αυτό. Η Δανία έχει κερδίσει αυτό που κατά τη γνώμη της θεωρεί θετικό δηλαδή το opt-out, την εξαίρεσή της από συνταγματικές υποχρεώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης χάρη στο δημοψήφισμα το οποίο έφερε όχι στις σχετικές συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί εμείς επομένως απαλλοτριώνουμε και πετάμε αυτό το μεγάλο μέσο που έχουμε; Και τα μέτωπα με την Ευρωπαϊκή Ένωση που έχουμε είναι πάρα πολλά. Είναι τα ζητήματα των χρηματοδοτήσεων που προέκυψαν με την ευκαιρία του βασικού μετόχου. Είναι τα ζητήματα των συμβασιούχων. Είναι τα ζητήματα της ισχύος ή όχι και που του ελληνικού συντάγματος ακόμη και σε θέματα ενημέρωσης. Είναι τα ζητήματα της Ολυμπιακής Αεροπορίας, σήμερα ανακοινώνεται η μία από τις δύο προσδοκόμενες καταδίκες της Ελλάδας για «κρατικές ενισχύσεις» προς την Ολυμπιακή Αεροπορία. Είναι τα ζητήματα αν θέλετε των βαμβακοπαραγωγών ή των άλλων αγροτών. Η δυνατότητά μας να κάνουμε δημοψήφισμα και η αξιοποίηση αυτής της δυνατότητας θα μας έδινε μια διαπραγματευτική ισχύ για να διεκδικήσουμε μεγαλύτερους πόρους για τα μεσογειακά αγροτικά προϊόντα και την μεσογειακή οικογενειακή εκμετάλλευση.
Η οδηγία Μπολκενστάιν προσωρινά έστω αποσύρεται γιατί δεν θέλουν οι Γάλλοι να πληρώνονται όπως οι Λετονοί στην παροχή υπηρεσιών με μισθούς Λετονίας και με κοινωνική προστασία Λετονίας. Μια σειρά νομοθετικά μέτρα για τις κρατικές ενισχύσεις αποσύρονται εν όψει του δημοψηφίσματος της Γαλλίας. Γιατί ξέρουν ότι θα κάνουν ακόμη πιο μεγάλο το θυμό των Γάλλων πολιτών για τις επιπτώσεις που έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση στο κορυφαίο ζήτημά τους που είναι ανεργία και η διατήρηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Εμείς πετάμε τη διαπραγματευτική δύναμη του δημοψηφίσματος. Εν σπουδή σε διαδικασίες εξπρές έρχεστε να εγκρίνετε την Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη και αρνιέστε το δημοψήφισμα. Γιατί αρνιέστε το δημοψήφισμα; Κατά τη γνώμη μου για δύο απλούς λόγους. Ο ένας είναι ότι το δημοψήφισμα δίνει μια δυνατότητα στους πολίτες, στο λαό να παρέμβουν στις διαδικασίες διακυβέρνησης και να επηρεάσουν τις κυβερνητικές πολιτικές.
Και ένας δεύτερος λόγος, είναι ότι θα εκπλαγούν όλοι από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Δεν σας λέω εγώ ότι ένα δημοψήφισμα θα βγάλει σίγουρα «όχι» στην Ελλάδα. Σας λέω όμως ότι θα βγάλει τουλάχιστον ένα μεγάλο ποσοστό του «όχι» .'Αλλη είναι η θέση που παίρνει ο πολίτης τη στιγμή που ψηφίζει κάτω από τις πιέσεις του εκλογικού συστήματος με τις λογικές της «χαμένης ψήφου» και άλλη είναι η θέση που παίρνει σε συγκεκριμένα πολιτικά ζητήματα που αφορούν στη ζωή του. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που έγινε στη Μεγάλη Βρετανία. Ψήφισαν τους Εργατικούς κάτω από μια λογική κυβερνητική. Είναι γνωστό όμως ότι από το 36% που πήραν οι Εργατικοί είναι αδύνατο πάνω από 5 ή 6 ή 7% να συμφωνεί με την πολιτική Μπλέρ στο Ιράκ. Νομίζουμε ότι με ένα δημοψήφισμα θα έβγαινε μια άλλη πολιτική πραγματικότητα που θα έβαζε πολλά ερωτηματικά για τον δικομματισμό...»
«Υπάρχουν μια σειρά λόγοι που επιβάλλεται το δημοψήφισμα. Κατ αρχήν υπάρχει το άρθρο 44 του Συντάγματος, από το 1975 μέχρι σήμερα τριάντα χρόνια δεν έχει εφαρμοστεί η διαδικασία δημοψηφίσματος. Στις Βρυξέλες έμενα σε ένα ξενοδοχείο το EUROPE. Μου έκανε εντύπωση ότι απ τον 12ο όροφο πήγαινα όχι στον 13ο αλλά στον14ο . Ρώτησα στην υποδοχή και μου είπαν και ότι δεν βάζουν 13ο όροφο γιατί μερικοί πελάτες το θεωρούν γρουσουζιά. Με την ίδια έννοια έχουμε το άρθρο 44 του Συντάγματος για το δημοψήφισμα. Καμία κυβέρνηση ούτε Ν.Δ. ούτε ΠΑΣΟΚ από το 1975 δεν το έχει πάρει υπόψη της. Από το άρθρο 43 περνάμε κατευθείαν στο άρθρο 45.» «Σήμερα δημοσιεύονται τα στοιχεία των ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών και του χρόνου ο οποίος δίνεται στα κόμματα της Αριστεράς. Με τα στοιχεία του Φλεβάρη από τους πέντε ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς που καλύπτουν περίπου το 85% της θεαματικότητας ο Συνασπισμός στα κεντρικά δελτία ειδήσεων, παρά το νόμο που επιβάλλει αναλογικότητα παρά τη δραστηριότητά του, στους τρεις τηλεοπτικούς σταθμούς είχε 0%. Μηδέν. Στους άλλους δύο σταθμούς είχε 0,9 και 1,6 %....»
«Τελειώνοντας θα θελα να καταλήξω ότι δεν τελειώνει η διαδικασία του Ευρωσυντάγματος εδώ. Ζούμε σε μια Ευρώπη όπου το κίνημα και οι αγώνες ενός λαού επηρεάζουν τους άλλους λαούς. Προσδοκούμε το Γαλλικό δημοψήφισμα. Πιστεύουμε ότι οι Γάλλοι εργαζόμενοι , οι κομμουνιστές, άλλες αριστερές δυνάμεις, οι τροτσκιστές, η Αριστερά του Σοσιαλιστικού Κόμματος, τα αριστερά συνδικάτα, Ριζοσπαστικές Οικολογικές Δυνάμεις, θα δώσουν τη μάχη και θα φέρουν μια νίκη του «όχι» που θα μπορούσε να είναι μια θετική κρίση για την Ευρώπη, δηλαδή μια Ευρώπη να εξελιχθεί με βάση και τη συμμετοχή της κοινωνίας. Εμείς αυτούς τους αγώνες θα τους συνεχίσουμε, γιατί έχουμε βγει από μια κοιτίδα διεθνισμού και εργατικής αλληλεγγύης. Και με το Συνέδριο του Αριστερού Ευρωπαϊκού Κόμματος που θα γίνει στην Αθήνα το Σεπτέμβρη. Και με τη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ που θα γίνει την άνοιξη του 2006 όπου θα αναζητήσουμε δημιουργικά μια άλλη Ευρώπη της Δημοκρατίας, της ειρήνης της κοινωνικής δικαιοσύνης της αδελφοσύνης.»
Το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS