Μιλώντας σήμερα στη ΚΠΕ του ΣΥΝ για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης και τις θέσεις του ΣΕΒ, την σύνδεση της νεολαίας με την Αριστερά, με αφορμή την τελευταία έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην σημασία της δυναμικής υπέρ του «ΟΧΙ» που αναπτύχθηκε στη Γαλλία κατά το δημοψήφισμα για το Ευρωσύνταγμα.
Συγκεκριμένα ο Πρόεδρος του ΣΥΝ τόνισε:
Το θέμα της νεολαίας είναι για το ΣΥΝ θέμα προτεραιότητας, πολύ επίκαιρο αλλά και μακροπρόθεσμο. Αριστερά και νεολαία είναι δύο έννοιες οι οποίες είναι αναγκαίο να έχουν συγκλίνουσα πορεία και, για την ίδια την μακροπρόθεσμη ανάπτυξη και επιβίωση της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι σημαντικό να αναπτυχθούν οι θέσεις της, οι επαφές της με το χώρο της νεολαίας.
Στη μελέτη του Πανεπιστημίου Αθηνών υπάρχουν πάρα πολλά ερωτηματικά που πρέπει να τα δούμε σοβαρά.
Πρώτον, γιατί εμφανίζεται μέσα στην νεολαία ισχυρή αυτή η τάση συντηρητικοποίησης; Γιατί ένα μεγαλύτερο τμήμα της νεολαίας, η οποία κυρίως αυτοτοποθετείται στον κεντρώο χώρο, τείνει προς συντηρητικές κατευθύνσεις και όχι προς αριστερές, ριζοσπαστικές;
Δεύτερον, γιατί τάσεις εθνικισμού, αναβάθμισης της σημασίας της οικογένειας ή και της θρησκείας εμφανίζονται ιδιαίτερα ισχυρές σήμερα στο μεγάλο σώμα της ελληνικής νεολαίας;
Τρίτον, γιατί αυτή η απόσταση από τα ελληνικά κόμματα τα οποία εμφανίζονται τελευταία στην κλίμακα εμπιστοσύνης όσον αφορά τους θεσμούς μέσα στην νεολαία, μετά τον στρατό, την εκκλησία, την αστυνομία;.
Είναι μερικά ερωτήματα που μπήκαν και τα οποία, όμως, μπορούν να τεθούν και με διαφορετικό τρόπο από την πλευρά μας.
Πρώτον: Είναι η νεολαία τόσο συντηρητική; Μια νεολαία που εκτιμά τον έρωτα, τη φιλία, που εκτιμά τις ανθρώπινες σχέσεις; Ή εμείς είμαστε συντηρητικοί; Ακόμα και εμείς, μιλάω για την ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά. Μήπως είμαστε αναχρονιστικοί σε σχέση με τις ανάγκες και προσδοκίες της νεολαίας;
Δεύτερον: Απορρίπτουν οι νέοι όλες τις μορφές συλλογικότητας; Ή η ανάγκη να βρουν μια στέγη, έστω και φαντασιακή σε μια εθνική ή θρησκευτική κοινότητα, ή στην οικογένεια, στην οποία οι νέοι μένουν μέχρι μεγάλη ηλικία, είναι έκφραση μιας ανάγκης να υπάρξουν συλλογικότητες απέναντι στον ατομισμό που γεννά το σύστημα; Γιατί δεν θέλγονται από συλλογικότητες τις οποίες προτείνουμε εμείς και οι οποίες θα μπορούσαν να δώσουν μεγάλες δυνατότητες ενεργητικής και δημιουργικής παρουσίας της νεολαίας στις αξίες της Αριστεράς;
Τρίτον: Η στάση καταδίκης απέναντι στα πολιτικά κόμματα είναι στάση απολίτικη, ή είναι μια στάση άρνησης ενός πολιτικού φαινομένου που φαίνεται αλλότριο, ξένο στους νέους, από τα πάνω; Αντίθετα, ανοίγει τις δυνατότητες να προβληματιστούμε και να λειτουργήσουμε στο πεδίο της κοινωνική αυτενέργειας και αυτοοργάνωσης το οποίο θα μπορούσε να προξενήσει μια ενεργητική συμμετοχή των νέων.
Δεν χρειάζεται όμως να είμαστε απαισιόδοξοι. Μπορούμε, έχοντας ως προτεραιότητα την επαφή με τη νεολαία, να φέρουμε αποτελέσματα.
Δεν ξεχνάμε εμείς ότι τα μεγάλα νεανικά κινήματα που σφράγισαν την ιστορία πολλών δεκαετιών που πέρασαν, βγήκαν πολλές φορές από καταστάσεις παθητικότητας της νεολαίας. Μην ξεχνάμε ότι τα μέλη της ΕΠΟΝ έχουν ακόμα στα σπίτια τους, ή τα παιδιά τους έχουν στα σπίτια τους, τη φωτογραφία από όταν μαθητές ήταν μέλη της μεταξικής ΕΟΝ, και γύριζαν στα πανηγύρια της ΕΟΝ. Δεν ξεχνάμε ότι η νεολαία Λαμπράκη ξεπήδησε από τα παιδιά μιας ηττημένης γενιάς, μετά τον εμφύλιο πόλεμο και δημιούργησε αυτό το τεράστιο κίνημα. Δεν ξεχνάμε, ότι η γενιά του Πολυτεχνείου είναι τα παιδιά της γιάγκα και του σέικ, αυτά τα οποία ορμήξανε τον Νοέμβρη 1973 έξω από το Πολυτεχνείο και δώσανε την ταυτότητα της γενιάς τους ως της πιο μαζικής, ίσως, γενιάς της συμμετοχής και των αγώνων, της αντιδικτατορικής νεολαίας.
Η δυναμική υπέρ του «ΟΧΙ» που αναπτύχθηκε στη Γαλλία, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, είναι μια ταξική και κοινωνική δυναμική. Είναι ένα «ΟΧΙ» για την Ευρώπη των αγορών, είναι ένα «ΝΑΙ» υπέρ της εργασίας. Το τροφοδοτεί η ανεργία, η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η εισβολή φθηνής εργατικής δύναμης.
«Ξυπνάει» η κοινωνική Ευρώπη. Αποκτά νέο περιεχόμενο και ορίζοντα η σύσκεψη του Ιουνίου και το Συνέδριο του Οκτωβρίου του Ευρωπαϊκού Κόμματος της Αριστεράς. Είναι ανάγκη επίσης να αντιμετωπισθεί η δεξιά δημαγωγία.
Είναι απαράδεκτη η στάση του Πρόεδρου της Συντακτικής Συνέλευσης του Κ. Ζισκαρ Ντ� Εστέν που δήλωσε ότι αν ο Γαλλικός λαός πει ΟΧΙ στο Ευρωσύνταγμα, θα γίνει νέο δημοψήφισμα. Πρέπει να καυτηριαστεί η θέση όσων υποστηρίζουν ότι τα δημοψηφίσματα έχουν νόημα μόνο όταν λένε «ΝΑΙ» στις επιλογές των κυρίαρχων δυνάμεων της γραφειοκρατικής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και είναι για το καλάθι των αχρήστων όταν λένε «ΟΧΙ»
Σοβαρές εξελίξεις υπάρχουν στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης που εκφράστηκαν και κατά την γενική Συνέλευση του ΣΕΒ από τον Πρωθυπουργό και από τις τοποθετήσεις του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και του Προέδρου των Βιομηχάνων.
Η κυβέρνηση εξαγγέλλει βροχή τις επικείμενες νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις και διακηρύσσει την σύγκλιση των εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο με τις απαράδεκτες, σχεδόν εργασιακού μεσαίωνα, σχέσεις του ιδιωτικού τομέα.
Η πρόσφατη συμφωνία στον ΟΤΕ συνιστά ένα μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο και ένα έγκλημα σε βάρος των εργασιακών σχέσεων, του δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων. Με αυτή την συμφωνία η κυβέρνηση ουσιαστικά βουλιάζει το ΙΚΑ και οδηγεί σε κατάρρευση το σύνολο των συντάξεων που ήδη στη μεγάλη τους πλειοψηφία έχουν καταντήσει προνοιακά επιδόματα και ανοίγουν το δρόμο για τους αυριανούς ιδιώτες που θα πάρουν ένα νέο πακέτο μετοχών και το μάνατζμεντ του ΟΤΕ.
Σε ένα παλιό έργο του Ελληνικού κινηματογράφου ο Ντίνος Ηλιόπουλος σε όσους είχαν εμπλοκές σε ερωτοδουλειές χωρίς να θέλουν τον γάμο έδινε τη συμβουλή «στρίβειν δια του αρραβώνος». Σήμερα βλέπουμε το ΠΑΣΟΚ, αποφεύγοντας να κάνει αντιπολίτευση σε αυτές τις οικονομικές επιλογές της Κυβέρνησης, να ακολουθεί τη μέθοδο «στρίβειν δια της σιωπής», «στρίβειν δια της διγλωσσίας», «στρίβειν δια των ερωτηματικών». Τα είδαμε και τα τρία στην υπόθεση του ΟΤΕ. Εδώ και τρεις μήνες οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ γνώριζαν το προσύμφωνο, συναινούσαν και σιωπούσαν. Αυτές τις μέρες είδαμε τους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ να λένε ναι και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να βάζουν ερωτηματικά. Είδαμε, τέλος, τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ σε μια συμφωνία μοντέλο για την άρση μεγάλων κατακτήσεων των εργαζομένων να θέτει απλώς ερωτηματικά. Ούτε με σιωπή όμως, ούτε με διγλωσσία, ούτε με ερωτηματικά χαράσσονται εναλλακτικές πολιτικές.
Η διοίκηση του ΣΕΒ αγνόησε τον θεσμικό και ισότιμο ρόλο όλων των κομμάτων της Βουλής. Έδωσε βήμα μόνο στα 2 μεγάλα κόμματα αγνοώντας το ίδιο το Σύνταγμα. Αυτό είναι επίθεση και προσβολή ενάντια στην Αριστερά. Θυμίζει τον Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών της δεκαετίας του �70.
Ο Πρόεδρός του στράφηκε ως εισαγγελέας εναντίον των εργαζομένων. Θα πρέπει να βρεθεί στην καρέκλα του κατηγορουμένου και να απαντήσει σε μια σειρά ερωτήματα όπως:
Είναι βαθιά ανησυχητικό και προκλητικό που 60 χρόνια από το τέλος του πολέμου, τους εορτασμούς και τις μνήμες, η Ελλάδα δέχτηκε να γίνει το φθινόπωρο στην Πελοπόννησο πανευρωπαϊκή μαύρη σύναξη, μια συγκέντρωση των νεοφασιστών.
Ο ΣΥΝ έχει κάνει διάβημα στην Κυβέρνηση και περιμένει την απάντησή της.
Με το σύνθημα «Η σύγχρονη αριστερά χρειάζεται και συχνότητα και εικόνα» ο ΣΥΝ θα προχωρήσει σε οικονομική εξόρμηση με στόχο την συγκέντρωση 400.000 ευρώ ώστε να γίνει δυνατή η λειτουργία ενός πραγματικά δημοκρατικού και ελεύθερου ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού μέσου που θα δώσει την δυνατότητα να εκφραστούν οι ιδέες και οι απόψεις της σύγχρονης δημοκρατικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Ο ΣΥΝ θα συμβάλλει στην επεξεργασία και προβολή της εναλλακτικής αριστερής πολιτικής για την Ευρώπη.
Τόσο η οργάνωση του 1ου Συνεδρίου του Ευρωπαϊκού Αριστερού Κόμματος τον Οκτώβριο στην Αθήνα, όσο και η διεξαγωγή του 4ου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ στην Ελλάδα στις αρχές του 2006 θα βοηθήσουν στην ενίσχυση του κοινωνικού και κινηματικού χαρακτήρα του ΣΥΝ.
Οι διαδικασίες αυτές σε ευρωπαϊκό επίπεδο αντιστοιχούνται με την συνεπή προσπάθειά μας για διάλογο και κοινή δράση, για ενωτική λογική στο χώρο όλης της Αριστεράς.
Όπως, επίσης, με την σταθερή προσπάθεια για αναβάθμιση και διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ ως πολύτιμης, υπαρκτής ενωτικής πρωτοβουλίας στον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς και Οικολογίας.
Η Πολιτική Γραμματεία προτείνει να προχωρήσουμε στην εκλογή Γραμματέα, σύμφωνα με τις διατάξεις του αναθεωρημένου καταστατικού. Προτείνει τη θέση αυτή να αναλάβει ο σ. Νίκος Χουντής γιατί οι γνώσεις του, οι ικανότητες και η αίσθηση της προοπτικής που έχει, θα συμβάλλει πολύ θετικά στην κομματική ανασυγκρότηση. Και οι δύο αυτές προτάσεις ψηφίστηκαν ομόφωνα στην Πολιτική Γραμματεία
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS