10/06/2005

Ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αλέκου Αλαβάνου κατά τη συζήτηση στη Βουλή για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση

Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριε Αρχηγέ της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, χρειαζόταν ειλικρινά αυτή η διαδικασία, αυτή η τελετή που έχουμε τώρα εδώ; Πόσοι νομίζουμε -ειδικά από τους νέους ανθρώπους- ότι θα παρακολουθήσουν αυτή τη διαδικασία από την τηλεόραση, μετά την αντιπαράθεσή σας η οποία οπωσδήποτε είχε υψηλή ακροαματικότητα και θεαματικότητα, όχι όσο είχε ο αγώνας Ελλάδα-Ουκρανία, αλλά θα είχε υψηλή-, πόσοι θα την παρακολουθήσουν αυτές τις τρεις μέρες;
Ας σκεφτούμε ότι αυτές τις τρεις μέρες κάναμε μια συζήτηση για πολιτικές και προτάσεις για να ανοίξουν πενήντα χιλιάδες θέσεις εργασίας για νέους ανέργους. Ας πούμε αυτό. Να δούμε τότε πόσο μεγαλύτερη επαφή θα είχε η Βουλή μας με την κοινωνία και πόσο εμείς οι ίδιοι θα μπορούσαμε να σηκώσουμε την αξιοπιστία της πολιτικής.

Είναι μια τελετή εντυπωσιασμού, αν και πρέπει να ομολογήσω ότι ου ίσως από την πλευρά του Πρωθυπουργού υπάρχει μια ουσία, μια υποσυνείδητη -αν θέλετε- διαδικασία που λέει ότι δεν έχουμε ανασχηματισμό της Κυβέρνησης. Δεν έχουμε ριζικό ανασχηματισμό της Κυβέρνησης, έχουμε όμως ριζικό ανασχηματισμό της πολιτικής της Κυβέρνησης διότι, κύριε Πρωθυπουργέ, από την προτεραιότητα για την αντιμετώπιση των θεμάτων της καθημερινότητας και από την ήπια προσαρμογή περάσατε σε μια μεγάλη επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους, ενάντια σε δικαιώματά τους που βασικό στοιχείο της είναι και μια έντονη προσπάθεια διάσπασης των εργαζομένων και δημιουργίας αντιπαράθεσης μεταξύ των.
Βλέπουμε κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, βλέπουμε επαναφορά των συμβασιούχων, κύριε Παυλόπουλε, βλέπουμε ένα ωράριο που είναι σε βάρος των μικρομεσαίων και σε βάρος όσων δουλεύουν υπό δύσκολες εργασιακές σχέσεις και βλέπουμε και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας: Ο.Τ.Ε., Ο.Π.Α.Π., Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, ΕΛ.ΤΑ, Ο.Λ.Π., Ιππόδρομος, Ολυμπιακή Αεροπορία, Ολυμπιακά Ακίνητα, Εμπορική Τράπεζα, Αγροτική Τράπεζα.
Κανείς έμπορος και κανείς επιχειρηματίας δεν παίρνει συγχαρητήρια, κύριε Αλογοσκούφη, κύριε Υπουργέ Εθνικής Οικονομίας, όπως θέλετε εσείς, όταν βγάζει σε εκποίηση την περιουσία και τα μέσα παραγωγής που έχει. Με οίκτο τον αντιμετωπίζουν. Γι’ αυτό θέλω να σας πω, κύριε Υπουργέ Εθνικής Οικονομίας, ότι έχετε καιρό ακόμη. Δεν πρέπει να καταγραφείτε στην πολιτική μας ιστορία ως ο «Πατριάρχης Ιεροσολύμων» της δημόσιας περιουσίας. Κάπου πρέπει να σταματήσουμε!

Κύριε Πρωθυπουργέ, την ομιλία σας και την πολιτική σας θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κανείς ως εξής: Είναι ακριβώς το μοντέλο πολιτικής που απέρριψαν οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί πολίτες στο δημοψήφισμα. Αυτή η αναδιάταξη των εργασιακών σχέσεων, η ελαστικοποίηση, οι ιδιωτικοποιήσεις, η ανικανότητα να δοθούν από τις Κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης λύσεις σε μια σειρά ζητήματα με κεντρικό το θέμα της ανεργίας είναι αυτή η οποία έφερε αυτή τη μεγάλη αναστάτωση και αυτή τη μεγάλη αντίθεση στη Γαλλία που την κατηγορούν ότι δεν έχει προχωρήσει στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, στην Ολλανδία που την προβάλλουν ότι έχει το μοντέλο που έχει προχωρήσει πάρα πολύ στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και στη Γερμανία, η οποία φρόντισε να περάσει την έγκριση του Συντάγματος από τη Βουλή. Είχε όμως τοπικές εκλογές και είδαμε στην καρδιά της σοσιαλδημοκρατίας να καταρρέει το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα του κ. Σρέντερ.

Αυτά τα προβλήματα που έκαναν αυτούς τους ανθρώπους να ψηφίσουν έτσι, είναι τα προβλήματα που συναντάει κανείς και στην ελληνική κοινωνία. Ανασφάλεια για το μέλλον, απόγνωση για την απασχόληση των παιδιών, αγωνία να βρεθεί μία θέση εργασίας. Αυτά έχουμε συναντήσει και συναντάμε όλα τα στελέχη του Συνασπισμού στις περιοδείες μας είτε είναι στα εργοστάσια-φαντάσματα της Β΄ Θεσσαλονίκης, είτε είναι στα μαγαζιά της Νέας Ιωνίας, είτε είναι στους μικροαγρότες της Καρδίτσας είτε είναι στα κορίτσια και στα αγόρια που δουλεύουν στα φαστφουντάδικα στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια, είτε είναι στις πωλήτριες και στους τετραωρίτες των σούπερ μαρκετ, είτε είναι στα παιδιά των νυχτερινών επαγγελματικών εκπαιδευτηρίων.
Με αυτή την έννοια κύριε Πρωθυπουργέ, με την έννοια μιας αντίθεσης της κοινωνίας όλης, σε όλη την Ευρώπη στις πολιτικές αυτές πιστεύω ότι δεν έχει νόημα να επιμένετε στο «ναι» που πέρασε από τη Βουλή. Δεν έχει νόημα. Αυτό το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν ένα μεγάλο τμήμα της Νέας Δημοκρατίας, την πλειοψηφία των οπαδών του ΠΑΣΟΚ και την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας να τάσσεται ενάντια στο Ευρωσύνταγμα. Αυτό το δείχνουν τα δημοψηφίσματα στις άλλες χώρες. Δεν έχετε την ουσιαστική, ηθική και πολιτική κάλυψη, και ας έχετε τη νομική, αν θέλετε- να μεταφέρετε ένα ελληνικό «ναι» στις Βρυξέλλες ή στο Λουξεμβούργο. Η θέση της Ελλάδας του «ναι» είναι μετέωρη. Θέλετε τη θέση της ελληνικής κοινωνίας, των Ελλήνων πολιτών στους οποίους απευθύνεσθε; Κάντε έστω και τώρα δημοψήφισμα.
Και γι’ αυτό απορήσαμε, κύριε Πρωθυπουργέ, με τη θέση που εκφράσατε χθες στη συνάντησή σας με το Πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου και προεδρεύοντα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Πού συζητήθηκε; Ποιος έδωσε την έγκριση για να πείτε «η διαδικασία του Συντάγματος συνεχίζεται κανονικά»; Όταν είναι ένα νεκρό Σύνταγμα και όταν η προσπάθειά του να διασωληνωθεί θα φέρει σε παράλυση όλη την Ευρώπη και όταν τα μηνύματα των πολιτών είναι για έναν άλλο δρόμο με ενισχυμένο κοινοτικό προϋπολογισμό, με ισχυρές διαρθρωτικές παρεμβάσεις ειδικά στα θέματα της ανεργίας, των κοινωνικών δικαιωμάτων, για μία Ευρώπη δημοκρατική, για μία Ευρώπη αυτόνομη από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Και το ερώτημά μου θα ήθελα να το θέσω και στον κ. Παπανδρέου.
Κύριε Αρχηγέ της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, είναι ένα βασικό θέμα σήμερα στην Ευρώπη τι θα γίνει για το Σύνταγμα. Τι θα γίνει; Θα συνεχιστεί η διαδικασία του Συντάγματος; Θα πάρουμε υπόψη το μήνυμα που υπήρξε; Θα προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε μία εναλλακτική λύση; Ξέρω ότι εσείς ψηφίσατε υπέρ. Ξέρω ότι πολύς κόσμος που εμπιστεύεται το δικό σας χώρο είναι κατά. Ποια είναι η δικιά σας θέση σε αυτό το θέμα; Θα ήθελα στη δευτερολογία σας να μας την αναφέρετε.
Με την ευκαιρία όμως αυτή, κύριε Πρωθυπουργέ, θα ήθελα να αναφερθώ και σε ένα μεγάλο θέμα το οποίο δεν μπορεί να περάσει στα γρήγορα. Τα 500 εκατομμύρια ευρώ τα οποία οφείλουμε να επιστρέψουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα οποία θα αντικατασταθούν από κονδύλια του ελληνικού προϋπολογισμού που πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος. Σε ένα ευρώ του ελληνικού προϋπολογισμού 83 λεπτά είναι από τον εργαζόμενο και από το συνταξιούχο για έργα τα οποία ζητούνται τα λεφτά πίσω γιατί έγιναν με απευθείας αναθέσεις, έγινε αλλαγή έργων, είχαν κακοτεχνίες, υπήρχε ασυδοσία των εταιρειών κλπ.

Και το ερώτημά μου που απευθύνεται κυρίως στην Αξιωματική Αντιπολίτευση είναι το εξής: Κάποιος εδώ μέσα δεν πρέπει να αναλάβει την ευθύνη γι’ αυτά τα έργα; Κάποιος εδώ μέσα δεν πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από τον ελληνικό λαό;
Εμείς ζητάμε από τις εταιρείες που είναι υπεύθυνες για τις κακοτεχνίες και ευνοήθηκαν από τις παρατυπίες, να είναι αυτές που θα πληρώσουν και όχι οι φορολογούμενοι. Το βάρος που πέφτει στους φορολογούμενους είναι σχεδόν όσο θα εισπράξει το κράτος από το 1% αύξηση του ΦΠΑ, το οποίο οι ίδιοι πάλι θα πληρώσουν.

Υπάρχουν, όμως, και σοβαρές ευθύνες και της δικής σας Κυβέρνησης, κύριε Πρωθυπουργέ. Αν τα ζητήματα αυτά ήταν διαπραγματεύσιμα, όπως επανειλημμένως ακούσαμε, μπορούσαμε να έχουμε ένα καλύτερο διαπραγματευτικό αποτέλεσμα και σ’ αυτό το θέμα και στα άλλα εκκρεμή θέματα, όπως ο μεγάλος κίνδυνος που ξέρετε, να μειωθούν κατακόρυφα οι διαρθρωτικές πληρωμές της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Δ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, να μείνουν απ’ έξω περιφέρειες, όπως το Νότιο Αιγαίο, η Κρήτη, η Στερεά Ελλάδα, περιφέρειες της Μακεδονίας, να μειωθούν πάρα πολύ οι παρεμβάσεις στον αγροτικό τομέα.
Σήμερα, ακούσαμε τον κ. Μπλερ να λέει ότι δεν μπορεί το 40% των εσόδων του Κοινοτικού Προϋπολογισμού να πηγαίνει στο 5% που είναι οι αγρότες.
Όλα αυτά ήθελαν διαπραγματεύσεις, ήθελαν όπλα. Είχατε όπλο τη θέση για το Ευρωσύνταγμα, τη συνέχιση της διαδικασίας για το Ευρωσύνταγμα. Γιατί πήγατε και είπατε «ναι»; Για ποιο λόγο παραδώσατε τα όπλα; Δεν ξέρετε τι δύσκολο πεδίο διαπραγματεύσεων υπάρχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση;

Το τρίτο σημείο, το οποίο θα ήθελα να θέσω, είναι ένα «φάντασμα», κάτι που δεν υπήρξε ούτε στην ομιλία του Προέδρου της Κυβέρνησης ούτε στην ομιλία του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Ακούσαμε ότι τα προβλήματα είναι από τους εργαζόμενους, από «ρετιρέ» ο ένας, από «οργανωμένες μειοψηφίες» ο άλλος. Δεν υπάρχουν στην Ελλάδα μεγάλες επιχειρήσεις; Δεν υπάρχει ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών που μπροστά στο βήμα του κάνατε πρόβα των σημερινών ομιλιών και των προχθεσινών ομιλιών;
Γιατί δεν λέτε τίποτα γι’ αυτούς τους κυρίους; Αυτοί οι κύριοι προσβάλλουν το Κοινοβούλιο, προσβάλλουν εσάς, κυρία Πρόεδρε, γιατί ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών θεωρεί ότι το Κοινοβούλιο έχει δύο κόμματα και στέλνει προσκλήσεις για ομιλίες στον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και ο Συνασπισμός και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας παίρνουν πρόσκληση για να ακούσουν αυτούς και τον κ. Κυριακόπουλο.

Δεν υπάρχουν αυτοί;

Δεν έχουν ευθύνες για την οικονομία;

Γιατί δεν μιλάει ούτε ο ένας Αρχηγός ούτε ο άλλος;

Ας μας πουν οι κύριοι του ΣΕΒ και ας μας πείτε εσείς που κυβερνήσατε ή κυβερνάτε τι έγιναν τα τεράστια ποσά του Χρηματιστηρίου που κατέληξαν σε μεγάλες επιχειρήσεις που ανήκουν στη δύναμη του ΣΕΒ.
Τι οφείλουν τα μέλη του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών στο ΙΚΑ;

Πόσο αύξησαν την ανταγωνιστικότητα από τα μεγάλα κονδύλια που εισέπραξαν από το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και από ελληνικούς αναπτυξιακούς πόρους, ενώ η ελληνική βιομηχανία έχει εξαιρετικά μικρό εργασιακό κόστος σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση των δεκαπέντε και δεν είναι ανταγωνιστική;
Ποια μέλη του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών έχουν μεταφέρει δραστηριότητες εκτός Ελλάδας σε γειτονικές χώρες -ή και μέχρι την Κίνα- φτηνού εργασιακού κόστους;

Τι μέτρα εφαρμόζουν για την υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους εργασίας;

Νομίζει κανείς ακούγοντας τον Πρωθυπουργό ότι μιλάει ο Φιντέλ Κάστρο, ότι δεν υπάρχει εργοδοσία, ότι όλα τα προβλήματα γεννιούνται μέσα από τους εργαζόμενους. Τους εργαζόμενους;

Εκεί είναι το πρόβλημα, τα θέματα των εργαζομένων;

Το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στην Ελλάδα είναι το μικρότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση των δεκαπέντε.

Το μικρότερο! Με εκατό στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είχε εβδομήντα τρία η Ελλάδα. Η ίδια η Πορτογαλία που μας ακολουθεί έχει ογδόντα δύο, ογδόντα τρία.
Ο χρόνος εργασίας στην Ελλάδα είναι ο μεγαλύτερος εβδομαδιαία μαζί με τη Βρετανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και φθάνει τις σαράντα έξι ώρες σε σχέση με τις σαράντα που υπάρχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχουμε γίνει ένα είδος Κινέζων των δεκαπέντε σε σχέση με το κόστος εργασίας, χωρίς να έχουμε κανένα αποτέλεσμα.

Θέλω να πω μερικά πράγματα καταλήγοντας, για τη μεγάλη επίθεση που γίνεται ιδιαίτερα ενάντια στους εργαζόμενους στο δημόσιο. Χρησιμοποιείτε τον ΟΤΕ ως πιλότο και ακολουθούν και άλλες επιχειρήσεις. Μείωση συντάξεων, αύξηση χρόνου συνταξιοδότησης, κατάργηση μονιμότητας, που δεν πλήττουν μονάχα μερικά στοιχειώδη όρια κοινωνικών πολιτικών, αλλά έρχονται ενάντια και στον πολιτισμό μας, στον πολιτισμό που λέει ότι ο πατέρας θέλει το παιδί να ζήσει καλύτερα, η παλιά γενιά θέλει η νέα γενιά που έρχεται να ζήσει καλύτερα.

Και βλέπουμε στη συμφωνία αυτή που ΟΤΕ, που ευλόγησε η Κυβέρνηση και συμφώνησαν οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, να έρχονται ρυθμίσεις οι οποίες αναιρούν βασικές κατακτήσεις για τους νέους εργαζόμενους μέσα στον ίδιο τον ΟΤΕ.

Έχετε κάνει μηχανισμό προπαγάνδας, κύριε Κεφαλογιάννη. Βγαίνετε στις τηλεοράσεις και λέτε για τον ΟΛΠ. Σήμερα το πρωί ήμουνα στον ΟΛΠ και ναι μεν μπορεί να υπάρχουν κάποιες ακραίες καταστάσεις, αλλά δεν είναι όλες. Αυτό είναι το πρώτο.

Δεύτερον, δεν λέτε ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι έχουν τρεις μέρες αργίας. Χριστούγεννα, Πάσχα, Πρωτομαγιά. Δεν λέτε ότι τους υποχρεώνετε σε υπερωριακή απασχόληση που αυξάνει τις αμοιβές.

Καταθέτω στα Πρακτικά επιστολή στο συνδικάτο, του Προέδρου του ΟΛΠ στην αρχή του 2004 που καταγγέλλει τους εργαζόμενους, γιατί συνεχίζουν κατά παράνομο, ανεξήγητο και άκρως επικίνδυνο τρόπο, την ολοκληρωτική άρνηση παροχής υπερωριακής απασχόλησης. Δικό σας είναι το σύστημα. Της προηγούμενης Κυβέρνησης και δικό σας.

Οι εργαζόμενοι ζητάνε νέες θέσεις εργασίας και είχε συμφωνήσει η Διοίκηση του ΟΛΠ με τους εργαζομένους. Και μπήκατε εσείς -δεν ήταν η συμφωνία του ΟΤΕ, δεν σας άρεσε- και την παγώσατε. Όλα αυτά είναι ντροπή κατά τη γνώμη μου.
Μόνο ο όρος ρετιρέ που χρησιμοποιείτε δείχνει την αντίληψή σας. Θέλετε όσοι ζουν στην πολυκατοικία να στραφεί ο ένας ενάντια στον άλλο. Στο υπόγειο είναι ο μετανάστης, στο ισόγειο είναι ο άνεργος, στον πρώτο όροφο είναι ο τετραωρίτης, στον τρίτο όροφο ο συμβασιούχος, στον τέταρτο οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, πιο πάνω αυτοί που έχουν κατακτήσεις. Θέλετε να κάνετε μια Γιουγκοσλαβία ανάμεσα στους εργαζόμενους, να τους βάλετε να αλληλοσπαραχθούν. Ξεχνάτε το ΣΕΒ. Υπάρχουν τραπεζοϋπάλληλοι, υπάρχει η Ολυμπιακή Αεροπορία για την οποία δώσατε εσείς ένα μοντέλο και η προηγούμενη Κυβέρνηση. Πού κατάντησε με την ευλυγισία και με αυτές τις θέσεις εργασίας; Δεν το δεχόμαστε αυτό. Θα παλέψουμε ενάντια σ’ αυτό. Εμείς πιστεύουμε ότι από το υπόγειο μέχρι τους πάνω ορόφους, όλοι οι εργαζόμενοι θα παλέψουμε μαζί.

Για βάλτε για ερώτηση στο κοινό. Τι θα θέλατε; Το παιδί σας να δουλέψει με σχέσεις εργασίας του δημοσίου ή με σχέσεις εργασίας σούπερ-μάρκετ; Θα δείτε, τι θα σας απαντούσε η μάνα, τι θα σας απαντούσε ο πατέρας. Δείτε τις τεράστιες ουρές, όταν προκηρύσσονται θέσεις στο δημόσιο.

Όλοι μαζί πρέπει να δώσουμε τη μάχη αυτή, να θυμηθούμε τους μεγάλους αντιπάλους και να θυμηθούμε αυτές τις πολιτικές, οι οποίες στρέφονται ενάντια στους εργαζόμενους.

Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια και παίρνοντας υπόψη τις παρεμβάσεις που θα γίνουν στις ομιλίες από τους άλλους Βουλευτές του Συνασπισμού, εγώ θέλω να πω ότι χρειάζεται ένα μέτωπο των εργαζομένων. Η περίπτωση των μέτρων Γιαννίτση έδειξε τα αποτελέσματα που μπορούν να υπάρξουν. Καλούμε εργαζομένους σε όποιο κόμμα και αν ανήκουν να δώσουμε μαζί τη μάχη, μια μάχη για την οποία χρειάζεται μια μεγάλη Αριστερά σαν αυτή που είδαμε στη Γαλλία, μια Αριστερά που θα έχει μέσα της ριζοσπάστες, αριστερούς, διαφωνούντες σοσιαλιστές, πράσινους, οικολόγους, η οποία μπορεί να φέρει αποτελέσματα που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί.
Καταλήγοντας, θα ήθελα να πω ότι δεν θέλουμε να αφήσουμε καμία αμφισημία. Δεν ζητήσαμε εμείς να γίνει συζήτηση για ψήφο εμπιστοσύνης. Εσείς το ζητήσατε. Μας φέρατε εδώ ένα ποτήρι ξύδι. Δεν θα το πάρουμε. Θέλουμε να είμαστε σαφείς ότι είμαστε αντίπαλοι αυτής της πολιτικής και ότι σε κοινωνικό πεδίο θα συγκρουστούμε με τις πολιτικές που ακολουθεί η Νέα Δημοκρατία. Ευχαριστώ.

10/06/2005