Ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος μιλώντας σήμερα στο Αιγάλεω σε συγκέντρωση μελών και φίλων του κόμματος, μεταξύ άλλων, τόνισε:
«Σήμερα, τώρα, ψηφίζεται στη Βουλή το Ασφαλιστικό των Τραπεζών. Ένας νόμος που απαλλάσσει τις Τράπεζες- τις πιο κερδοφόρες από τις επιχειρήσεις- από τις ασφαλιστικές υποχρεώσεις τους και περνά τα βάρη στο ΙΚΑ και τον έλληνα φορολογούμενο.
Το ασφαλιστικό των Τραπεζών, η εθελουσία του ΟΤΕ είναι προπομπός των κινήσεων της Κυβέρνησης στη κατεύθυνση των απαιτήσεων του ΣΕΒ: Να εξισωθούν στα κατώτερα δυνατά επίπεδα στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα οι αμοιβές και τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Γι αυτό εδώ και καιρό έχει εξαπολυθεί μια ιδεολογική πλύση εγκεφάλου. Γι αυτό έχει αναπτύξει τη θεωρία των ρετιρέ. Γι αυτό προσπαθεί να στρέψει τον ένα εργαζόμενο εναντίον του άλλου. Γι αυτό κατασυκοφαντεί δίκαιους αγώνες εργαζομένων.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να ενσπείρει τον φθόνο ανάμεσα στους εργαζομένους, για να τους διασπάσει. Όπως λέγανε παλιά στα χωριά, «αντί να αποκτήσει ο καθένας τη δική του κατσίκα, να εύχεται να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα».
Για να καταργήσει ασφαλιστικά δικαιώματα. Για να επαναφέρει το καθεστώς των συμβασιούχων. Για να προωθήσει ένα ωράριο που είναι σε βάρος των μικρομεσαίων και σε βάρος όσων δουλεύουν υπό δύσκολες εργασιακές σχέσεις.
Και βλέπουμε και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας: Ο.Τ.Ε., Ο.Π.Α.Π., Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, ΕΛ.ΤΑ, Ο.Λ.Π., Ιππόδρομος, Ολυμπιακή Αεροπορία, Ολυμπιακά Ακίνητα, Εμπορική Τράπεζα, Αγροτική Τράπεζα.
Κάπου όμως πρέπει να σταματήσουμε».
«Η Αριστερά έχει να παίξει ένα σημαντικό ρόλο. Πρέπει να προωθήσει τις διαδικασίες και τις πολιτικές που είναι απαραίτητες για να αλλάξει η κατεύθυνση της Ευρώπης.
Ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κόμματος της Αριστεράς είναι σημαντικός. Τον Οκτώβρη θα γίνει στην Αθήνα η διάσκεψη του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, με κυρίως περιεχόμενο την κοινή επεξεργασία και συντονισμό δράσης για μια νέα κοινωνική ανεξάρτητη Ευρώπη. Ταυτόχρονα το «όχι» των λαών της Ευρώπης πυροδοτεί νέες ελπιδοφόρες ανακατατάξεις στο χώρο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Θα σας δώσω ένα πρόσφατο παράδειγμα. Πριν λίγες μέρες στη Γερμανία αμέσως μετά τις γαλλικές εκλογές, η γερμανική Αριστερά, το κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (PDS) και ο πρώην πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Γερμανίας, ο Όσκαρ Λαφοντέν, συμφώνησαν σε κοινή κάθοδο στις επερχόμενες εκλογές.
Η υπόθεση της αριστεράς στη Γερμανία, που είχε θεωρηθεί τελειωμένη υπόθεση, αποκτά τώρα νέα δυναμική. Οι αναλυτές συμφωνούν ότι θα είναι η πρώτη φορά, μετά την επανένωση των Γερμανιών, που η αριστερά θα αποτελεί «υπολογίσιμη» πολιτική δύναμη. Αυτά δεν μπορούν να γίνουν και στην Ελλάδα;
Εμείς περιμένουμε με ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα τους Έλληνες Λαφοντέν, τους σοσιαλιστές που θα προστεθούν σε ένα αριστερό εγχείρημα ενότητας εναλλακτικό στον δικομματισμό».
«Η πρώτη μεγάλη διαρθρωτική αλλαγή που έχουμε ανάγκη, ως κοινωνία, είναι να επανασυνδέσουμε την πολιτική με την οικονομία σε νέες βάσεις. Δεν είναι οι αυτόνομες και αυθόρμητες δυνάμεις των αγορών που θα αποφασίσουν ερήμην της κοινωνίας, αντί της κοινωνίας. Τι ή πώς θα παράγουμε, τι ώρα θα ανοίγουν ή θα κλείνουν τα μαγαζιά ή πώς θα λειτουργούν τα Πανεπιστήμια, αλλά είναι η επιστροφή της πολιτικής που πρέπει να κατευθύνει την κοινωνία στις αναγκαίες επιλογές και αποφάσεις.
Δεν είναι δεύτερο, οι αυτόματοι μηχανισμοί των αγορών που θα εξασφαλίσουν μείωση της ανεργίας και την αύξηση της απασχόλησης. Αλλά είναι η ανάπτυξη με βάση την ικανοποίηση των αναγκών που θα δώσει δουλειά σε όσους το κυνήγι του μέγιστου κέρδους καθιστά άχρηστους ή αχρείαστους. Γι' αυτό μια άλλη μεγάλη διαρθρωτική αλλαγή είναι η διεύρυνση του χώρου της αλληλεγγύης, του κοινωνικού κράτους και των δημόσιων αγαθών σε βάρος της εμπορευματοποίησης και της ασυδοσίας των αγορών.
Δεν είναι τρίτο, ο "ελεύθερος ανταγωνισμός" η πανάκεια που θα ρίξει τις τιμές, θα βελτιώσει την ποιότητα και θα προωθήσει την ανταγωνιστικότητα. Εκτός των άλλων, και γιατί ο ανταγωνισμός αναπτύσσεται σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα. Για να μη συνθλιβούμε απ' αυτόν, χρειαζόμαστε συνεργασία, την κουλτούρα της συνεργασίας και της συλλογικότητας, τους θεσμούς και τις μορφές που την προωθούν.
Συνεργασία και αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, μεταξύ των περιφερειών, μεταξύ των αγροτών, μεταξύ των μικρών επιχειρήσεων. Μόνον έτσι ο ανταγωνισμός των κεφαλαίων δε θα γίνει δικός τους θανατηφόρος ανταγωνισμός. Μόνον έτσι, θα αναδειχθούν μορφές και πρακτικές που μπορούν να λειτουργούν ως σύγχρονα συγκριτικά πλεονεκτήματα
Ζούμε τέταρτο, μια εποχή καινοτομιών και τεχνολογικής επανάστασης. Αλλά δεν είναι οι καινοτομίες ή οι τεχνολογίες, γενικώς, στις οποίες μπορούμε να παραπέμψουμε τη λύση των προβλημάτων. Το κρίσιμο ερώτημα είναι ποιες καινοτομίες, πώς και για ποιόν; Οι πολυεθνικές εταιρίες, καλλιεργούν έναν τεχνολογικό καταναλωτισμό και μια ιδεολογία της καινοτομίας για την καινοτομία. Τη δουλειά τους κάνουν. Το συμφέρον τους προωθούν. Εμείς τι κάνουμε; Θα είμαστε μόνο χρήστες τεχνολογιών ή και παραγωγοί; Σε ποιους τομείς; Με ποιους φορείς; Ποιος ο ρόλος του Δημόσιου Τομέα και ποιος του ιδιωτικού; Έχουμε, ως χώρα, εθνικό ερευνητικό πρόγραμμα; Έχουμε στόχους παραγωγικής εξειδίκευσης; Έχουμε βιομηχανική πολιτική; Έχουμε επιλέξει ποιες υπηρεσίες μας ενδιαφέρουν;
Μια ακόμα, λοιπόν, επείγουσα διαρθρωτική αλλαγή, είναι η εισαγωγή του στρατηγικού σχεδιασμού και της πρακτικής του δημοκρατικού προγραμματισμού, στο σχεδιασμό της ανάπτυξης, στη λειτουργία του κράτους, στην περιφερειακή και τοπική ανάπτυξη.
Η διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου στρατηγικού σχεδίου για την ανάπτυξη, την απασχόληση, την παραγωγική εξειδίκευση και την ανταγωνιστικότητα. Ένα τέτοιο σχέδιο θα μπορούσε να είναι η βάση και η αφετηρία για το σχεδιασμό και τη διαπραγμάτευση του Δ΄ ΚΠΣ, ώστε να μην επαναληφθούν οι σπατάλες και η τεράστια απώλεια πόρων, όπως έχει γίνει ως τώρα».
Το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS