Έληξαν οι εργασίες της Συνόδου της ΚΠΕ που έγινε, με διευρυμένη σύνθεση και συμμετοχή των Γραμματέων των Νομαρχιακών Επιτροπών και η οποία είχε ως αντικείμενο την έγκριση υποψηφιοτήτων για τις τρεις μεγάλες πόλεις ενόψει των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών.
Με την ιδιότητα του μέλους του Συμβουλίου των Προέδρων του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς θα ήθελα να υπογραμμίσω, σε συνέχεια όλων όσων ζήσαμε και συζητήσαμε στο 1ο τακτικό συνέδριο του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ότι ζούμε σ' ένα περιβάλλον όπου τα προβλήματα αλλά και οι δυνατότητες της Αριστεράς αναδείχνονται μ' ένα δυναμικό τρόπο και δεν πρέπει να μείνουμε πίσω από κει.
Πριν από λίγη ώρα πέντε Πρόεδροι Δημοκρατιών της Αμερικής θέσανε βέτο στο Summit of Americas, σ' αυτή την σύνοδο της Αμερικής, όπου είχε θριαμβεύσει πριν από 10 χρόνια ο Κλίντον, όταν περνούσε χωρίς αντιστάσεις την ιδέα της ζώνης ελεύθερων συναλλαγών Βόρειας και Νότιας Αμερικής. Θέσανε βέτο στο σχέδιο το οποίο προωθούσαν οι ΗΠΑ και ήταν μια κατά πρόσωπο παγκόσμια ήττα της πολιτικής Μπους.
Πλάϊ σ' αυτά, να βάλουμε το γεγονός ότι το Παρίσι καίγεται από την οργή των αποκλεισμένων. Στα φαξ του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων έρχονται απανωτές οι ανακοινώσεις της Μαρί-Ζωρζ Μπυφέ του Γαλλικού Κ.Κ. σχετικά με το σχέδιο δράσης που πρέπει να ακολουθηθεί, σχετικά με την παραίτηση του Σαρκοζί, με νέες πολιτικές στα θέματα της κατοικίας. Μην ξεχνάτε δεκάδες άνθρωποι καήκανε το καλοκαίρι, μέσα σε κατοικίες, σ' αυτές τις αποκλεισμένες συνοικίες γύρω από το Παρίσι, οι οποίες δεν είχαν τα στοιχειώδη καν μέσα προστασίας.
Να προσθέσουμε σ' αυτά, την απόλυση των 32 χιλιάδων εργαζομένων που ανακοίνωσε η Deutsche Telecom και τα μέτρα της νέας γερμανικής κυβέρνησης. Κι όλα αυτά να τα δούμε μέσα σ' αυτό το παζλ με τα μεγάλα προβλήματα που βλέπουμε καθημερινά, της ακρίβειας, της απασχόλησης και της καταστρατήγησης των ελευθεριών στην Ε.Ε.
Κλείνοντας αυτή την μικρή εισαγωγή, να αναφέρω άλλη μια φορά την κατηγορηματική μας αντίθεση στο κλείσιμο του ραδιοσταθμού «Best». Μια αντίθεση που εκφράζεται απέναντι στην ομόφωνη απόφαση την οποία πήρε το ΕΣΡ αλλά και τη βεβαιότητά μας, που επανειλημμένα εκφράσαμε, ότι αυτή η απόφαση δεν θα περάσει.
Σε σχέση με τις εργασίες της ΚΠΕ θα ήθελα να αναφερθώ σε 10 σημεία .
Κατά τη γνώμη μου, το Ευρωπαϊκό Κόμμα της Αριστεράς μας δίνει μια τεράστια δυνατότητα να είμαστε οργανικά ενταγμένοι σε μια πανευρωπαϊκή προσπάθεια της Αριστεράς που συμπεριλαμβάνει ανανεωτικά κόμματα, ριζοσπαστικές δυνάμεις, προωθημένους σοσιαλιστές, προωθημένες οικολογικές δυνάμεις, κομμουνιστικά κόμματα κ.λπ.
Μας δίνει όμως και μια άλλη δυνατότητα. Να δούμε από μεγαλύτερη απόσταση τα δικά μας προβλήματα. Να δούμε ότι με όλες αυτές τις δυνάμεις που συνεργαζόμαστε, η κάθε μία στη δικιά της εθνική πραγματικότητα έχει διαφορετικούς συσχετισμούς, διαφορετικές ιστορίες, διαφορετικά μοντέλα, διαφορετικές φάσεις, βρίσκεται όχι κατ' ανάγκη στο ίδιο σημείο με εμάς, βρίσκεται στο σημείο που ήμασταν ή στο σημείο που θα πάμε ή στο σημείο που μπορεί να πάμε. Και μ' αυτή την έννοια χρειάζεται λίγο αποδραματοποίηση, αυτό που λέμε, των πολιτικών σχεδίων. Χρειάζεται να μην φοβόμαστε μία συζήτηση όπου εξελίσσουμε τις αποφάσεις του συνεδρίου μας ή όπου από κάποια άλλη πλευρά μας έρχεται μία καινούργια σκέψη, μια καινούργια ιδέα ή έρχεται μια παλιά ιδέα. Μην τα δούμε αυτά με θρησκευτικούς όρους. Δεν σημαίνει ότι θα αμφισβητήσουμε την στρατηγική μας, θα αμφισβητήσουμε την κατεύθυνση που μας δίνει το συνέδριο, αλλά μπορούμε να βγάλουμε στο πλάι τη δίκη προθέσεων, την οποία εύκολα κάνει ο ένας απέναντι στον άλλον, παίρνοντας υπ' όψιν κι αυτόν τον πολυτασικό χαρακτήρα που έχει το κόμμα μας. Να απελευθερώσουμε τις συζητήσεις. Να βοηθήσουμε να εξελιχθεί η πολιτική μας στα διάφορα ζητήματα.
Το λέω αυτό, γιατί είδα πριν από λίγες μέρες στα ελληνοτουρκικά να υπάρχει δημόσια εκφρασμένη μία ανησυχία, μην τυχόν ο ΣΥΝ σήμερα, μετά το συνέδριο, με τον Πρόεδρο που έχει, αγνοεί την κληρονομιά που έχουμε ως κόμμα και την προσφορά στα θέματα που έχουν σχέση με τα ελληνοτουρκικά, την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., την έναρξη των διαπραγματεύσεων, την σχέση μας με τους βόρειους γείτονές μας κ.λπ. Ο Τύπος που μας παρακολουθεί σήμερα είχε γεμίσει σελίδες, σελίδες επί σελίδων, οι οποίες είναι άχρηστες σήμερα για τον μεγάλο διχασμό στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Πού είναι αυτός ο διχασμός; Φυσικά έχουμε προβληματισμούς. Φυσικά έχουμε σημεία που θα σκοντάψουμε. Έχουμε όμως μία κοινή πολιτική που θέλουμε να την εξελίξουμε. Κι αυτό φάνηκε και από την παρουσία μας στη Βουλή και από τη συζήτηση που έγινε μετά την Π.Γ. . Το θέμα αυτό, για το οποίο γράφονταν σελίδες επί σελίδων, ενυπόγραφες, στον Τύπο δεν απασχόλησε σχεδόν κανέναν απ' αυτούς που είναι στη συνεδρίαση. Κι όχι μόνο αυτό. Εμείς είπαμε θα προχωρήσουμε πάρα πέρα. Κι ένα από τα ζητήματα που είδαμε στην Π.Γ. την τελευταία φορά είναι η ανάθεση στον Π. Τριγάζη και στο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων να κάνουν μια συγκροτημένη πρόταση σε σχέση με την προώθηση των πολιτικών μας στα ζητήματα των σχέσεων με τους βόρειους γείτονές μας και στο ζήτημα της απεμπλοκής και των προϋποθέσεων που μπορούν να τεθούν από το πρόβλημα του ονόματος της γειτονικής μας δημοκρατίας.
Αυτό είναι το πρώτο σημείο. Μ' αυτή την έννοια άκουσα και την τοποθέτηση του σ. Στέργιου Πιτσιόρλα. Υπήρχαν στοιχεία στα οποία δεν συμφωνούσα. Υπήρχαν στοιχεία στα οποία συμφωνούσα. Είναι ανοιχτά ζητήματα. Όχι να γυρίσουμε σε αντιδεξιά πολιτική. Αλλά να δούμε ακόμη πιο ενεργά και πιο δραστήρια και πιο ευρηματικά, να πολιορκήσουμε αυτόν τον σοσιαλιστικό, σοσιαλδημοκρατικό χώρο εδώ πέρα με προτάσεις, με ιδέες, με πρωτοβουλίες, όπως κάναμε στην Ολυμπιακή κι όπως κάναμε σε πολλά περισσότερα σημεία.
Μπορούμε, επομένως, χωρίς καχυποψίες και χωρίς δίκες προθέσεων να προχωρήσουμε σε μια συζήτηση. Και πίσω από εντάσεις κ.λπ. υπήρξε αυτή η συζήτηση. Και ήταν μια χρήσιμη συζήτηση που έγινε στο κόμμα.
Κι έρχομαι στο δεύτερο σημείο, που είναι η ίδια η συζήτηση.
Νομίζω ότι ήταν μια καλή γενικά συζήτηση, παρά τις οξύνσεις. Και το λέω αυτό ακούγοντας τις περισσότερες ομιλίες. Υπήρχε μια ομιλία η οποία πιστεύω ήταν εξαίρεση. Και οφείλω να την αναφέρω. Και αυτή η ομιλία ήταν η παρέμβαση του Μιχ. Σαμπατακάκη. Πιστεύω ότι το να γυρνάμε πίσω, να μιλάμε για '68, να μιλάμε για '73, για '74, να μιλάμε για '90 και για '91, να μιλάμε για αργότερα, να μιλάμε για '95 και '96, να γυρίζουμε πίσω με έναν τρόπο όπου εγείρονται οι φοβίες, οι αντιπαραθέσεις και η συνείδηση ότι ο καθένας μας ανήκει σε μια φυλή, δεν ωφελεί με τίποτα. Γυρίζει πίσω τον ΣΥΝ. Πάει τον ΣΥΝ στο παρελθόν και όχι στο μέλλον.
Σύντροφοι με δυνάμεις που είναι στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., μερικές από τις οποίες είχαν χρησιμοποιήσει έναν σκληρό λόγο όταν εμείς κάναμε την ρήξη με το ΚΚΕ. Τι; Θα γυρίσουμε εκεί πίσω; Θα τους βλέπουμε μ' αυτόν τον τρόπο; Μπροστά πρέπει να πάμε. Μην φοβηθούμε αυτό. Να μείνουμε στα πολιτικά προβλήματα. Όχι σε μία αναβίωση συναισθημάτων και φοβιών και συνδρόμων καταδίωξης μέσα στο δικό μας κόμμα.
Και γι αυτό πρέπει να κρατήσουμε ως μία πολύτιμη κατάκτηση όλων μας τη νεολαία μας, η οποία δεν έχει αυτά τα φαινόμενα. Έχει, αν θέλετε, το ευεργέτημα να μην έχει ζήσει όλη αυτή την ταραχώδη ζωή της Αριστεράς. Δεν πρέπει να μας μιμηθεί. Το γεγονός ότι έχει αυτή τη συνείδηση, ότι πρώτα απ' όλα είμαστε μέλη της Νεολαίας του κόμματος του ΣΥΝ, είναι κάτι το οποίο πρέπει να το φυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού.
Κατά τη γνώμη μου, παρότι άκουσα και κριτικές και έντονες και απέναντί μου κινήθηκε σ' ένα υψηλό επίπεδο η συζήτησή μας.
Το τρίτο σημείο που θέλω να αναφέρω. Έχει σχέση με τη γενική μας πολιτική στις δημοτικές εκλογές. Θέλω να πω ότι υπήρξαν απόψεις από συντρόφους για το 42%, για τα νέα στοιχεία, που επαναφέρανε κι έναν προβληματισμό προηγούμενο. Νομίζω ότι πρέπει να επιμείνουμε στην εναλλακτική, αριστερή, ριζοσπαστική, οικολογική παρουσία μας, παίρνοντας υπ' όψιν βέβαια τις πιέσεις και τα νέα ζητήματα, ειδικά στη λογική της χαμένης ψήφου, που βάζει το 42%, και προσπαθώντας να κάνουμε ακόμη πιο ευρύτερες συνεργασίες με δυνάμεις που μπορούμε να συμφωνήσουμε, ώστε στο λάκκο που άνοιξε η Ν.Δ. να πέσει η ίδια μέσα.
Τελειώνοντας αυτά τα τρία σημεία, θέλω να πω ότι κατά τη γνώμη μου και ακούγοντάς σας, κάτι που με προβλημάτιζε κι εμένα, η ιδέα ότι υπάρχουν πολύ μεγάλες διαφορές, ότι ενδεχομένως θα βοηθούσε, η ιδέα να πάμε σ' ένα Διαρκές συνέδριο ή σε ένα έκτακτο συνέδριο, νομίζω ότι δεν έχει θέση. Μπορούμε, με τις δυνατότητες που έχουμε, με τις δυνατότητες που μας δίνει το Καταστατικό, με την συντροφική λειτουργία να προχωρήσουμε σ' αυτές τις διαδικασίες και να αξιοποιήσουμε ένα διαρκές συνέδριο ή ένα θεματικό συνέδριο την στιγμή που θα χρειαστεί για να εξελίξουμε τις πολιτικές.
Τέταρτο σημείο. Θα ήθελα να σας μιλήσω για τις δυσκολίες που πιστεύω ότι αντιμετωπίζει αυτός που ασκεί σήμερα την Προεδρία του ΣΥΝ. Υπάρχει μια ανάγκη να συντεθούν πολλά πράγματα, πολλά πράγματα να γίνουν ταυτόχρονα μαζί. Δηλαδή, στήριξη στις αποφάσεις του συνεδρίου και εφαρμογή των αποφάσεων του συνεδρίου. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να συμβιβάζεται με τη συνύπαρξη όλων μας και με την βεβαιότητα ότι ενάντια σε κανέναν δεν παίρνεται κάποιο μέτρο ή κάποια τακτική αποκλεισμού κ.λπ. Η προσπάθεια αυτή πρέπει να συνδέεται με τη διατήρηση και ενίσχυση των συμμαχιών που ήδη έχουμε κάνει, με σχήματα και δυνάμεις της Αριστεράς. Αυτά όλα πρέπει να τα δούμε σε σχέση με το μέτωπο που έχει ανοίξει απέναντί μας το ΚΚΕ και ταυτόχρονα σε μια ενωτική δικιά μας πρόταση προς τους κομμουνιστές ότι έχουν θέση σ' αυτό που λέμε, και αντίστοιχα προς τον χώρο σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ και τους προωθημένους σοσιαλιστές που μπορούν να είναι δίπλα μας.
Μ' αυτή την άποψη εγώ καλωσορίζω τις προσπάθειες στήριξης και από συντρόφους που συμφωνούν μαζί μου και από συντρόφους που δεν συμφωνούν μαζί μου σε ορισμένες επιλογές, όπως είναι ο Φ. Κουβέλης ή ο Δ. Παπαδημούλης. Αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι είναι μια δύσκολη προσπάθεια.
Ο Πρόεδρος του ΣΥΝ δεν είναι διευθυντής κάποιας ορχήστρας. Δεν μπορεί να είναι. Η θέση αυτή απαιτεί έναν σχοινοβάτη. Με την έννοια ότι ο σχοινοβάτης ξεκινάει από κάπου και θέλει να καταλήξει κάπου αλλού. Έχει στόχο. Πρέπει ταυτόχρονα να διατηρηθεί όρθιος, όχι με έναν καιροσκοπικό τρόπο ώστε απλώς να εκφράζεις τις συνθέσεις που γίνονται μέσα στο κόμμα σου.
Πέμπτο. Υπήρξαν πολλές κριτικές παρατηρήσεις για τον τρόπο που η ηγεσία -κι εγώ προσωπικά- αντιμετώπισα τα ζητήματα, ειδικά στα θέματα της Αθήνας. Σε άλλες συμφωνώ, σε άλλες διαφωνώ. Θα αναφέρω αυτές που συμφωνώ όμως βασικά. Θα αναφέρω όμως πρώτα απ' όλα μία κριτική του Μιχ. Παπαγιαννάκη, Κάνοντας την εισήγηση, πλειοδότησα σε σχέση με αυτά που έλεγε η Ν.Ε. της Αθήνας για την σημασία της υποψηφιότητας του Μιχ. Παπαγιαννάκη. Ο Μιχάλης εξέφρασε μια δυσπιστία. Την δέχομαι αυτή τη δυσπιστία, που εκφράζει και πιστεύω ότι θα δοθεί πολύ γρήγορα η ευκαιρία, η δυσπιστία να εξατμιστεί. Θέλω να πω ότι αν σήμερα το πρόβλημα εμφανίζεται ως μια προσωποποιημένη αντιπαράθεση στην οποία στον ένα πόλο είναι ο Μιχ. Παπαγιαννάκης, είναι δικιά μου η ευθύνη. Από μένα ξεκίνησε αυτή η πρόταση. Παρά τις ενστάσεις του ίδιου του Μιχ. Παπαγιαννάκη. Αυτό μπορεί να πει κανείς ότι είναι ένα σοβαρό πολιτικό λάθος. Με την έννοια ότι αυτή η πρόταση μπορεί να μην είναι υλοποιήσιμη και να βάλει σε μία εσωτερική διεργασία αρνητική τον ΣΥΝ και σε μια εσωστρέφεια. Είναι μια άποψη.
Εγώ από την πλευρά μου πιστεύω ότι ήταν μια πρόταση-κάλεσμα σε μεγάλη εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Σε μια αίσθηση αλληλεγγύης, σε μια άποψη ότι ο καθένας μπορεί, με βάση τις συλλογικές μας αποφάσεις, να σταθεί και να εκφράσει δημόσια το κόμμα μας. Κι αυτή τη λογική την κρατάω. Και πιστεύω ότι ο ρόλος ενός Προέδρου δεν είναι απλώς να εκφράζει την πλειοψηφία. Ο ρόλος ενός Προέδρου είναι να ρίχνει και σπόρους. Κι αν τους ρίχνει το Νοέμβρη τους σπόρους και δεν μπορούν να βγουν να βλαστήσουν το Δεκέμβρη, τον Γενάρη.. τον Φλεβάρη.. τον Μάρτη, τον Απρίλη θα ξεμυτίσουν.
Δεν λέω ότι όλοι οι σπόροι είναι καλοί. Μπορεί να βγει τσουκνίδα από έναν σπόρο. Πιστεύω όμως ότι ένας Πρόεδρος ενός κόμματος, παρά τους συσχετισμούς που αντιμετωπίζει, εάν πιστεύει ότι είναι δίκαιο κάτι, ότι είναι σωστό, πρέπει να ρίξει τον σπόρο.
Το έκτο σημείο. Υπήρξε μια κριτική από την συντρόφισσα την Ερμίνα και από άλλους συντρόφους της οργάνωσης της Αθήνας. Δεκτή. Όντως οι διαδικασίες λόγω του άγχους για την σημασία του εγχειρήματος ειδικά στην Αθήνα κρατήθηκαν σ' ένα κεντρικό ψηλό επίπεδο της ηγεσίας του κόμματος, και ειδικά στο χώρο της Π.Γ. Δεν υπήρξαν δημόσιες προτάσεις. Από κανέναν. Υπήρξαν προτάσεις μέσα στο κόμμα, οι οποίες γίνονται βέβαια -το γνωρίζουμε όλοι μας- αμέσως δημόσιες. Είναι κάτι που πρέπει να το κρατήσουμε αυτό. Εγώ σας καλώ, εάν βγάζουμε κάποια συμπεράσματα, ότι πρέπει να κινηθούμε μ' αυτές τις διαδικασίες που άμεσα θα εμπλέξουν και θα δώσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις οργανώσεις μας, στους συμμάχους μας, στις κινήσεις τις αυτοδιοικητικές να το κάνουμε για την Υπερνομαρχία της Αθήνας. Αυτή είναι και η αντίληψη του υποψήφιου στις προηγούμενες εκλογές, του επικεφαλής, του Μ. Γλέζου. Να το σκεφτούμε. Διδασκόμενοι από τις ελλείψεις και τα λάθη που μπορεί να κάναμε στο Δήμο της Αθήνας, να κινητοποιήσουμε με ταχύτητα τις ευρύτερες δημοκρατικές διαδικασίες συμμετοχής των συντρόφων μας και των συναγωνιστών μας για να λύσουμε αυτό το πρόβλημα.
Το έβδομο σημείο. Δεν υπάρχει για μένα η λογική ότι ειδικά για τις εκλογές στην Αυτοδιοίκηση, που το πλαίσιο απαιτήσεων είναι σαφές και έχει σχέση με την ριζοσπαστικότητα και την οικολογική διάσταση που έχουμε εμείς στα θέματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, δεν μπορεί να απαιτηθεί από τους υποψηφίους μας -γιατί δεν είναι μόνο η Αθήνα- να συμφωνούν με το πολιτικό σχέδιο του κόμματος. Να μην ανήκουν σ' αυτό που ορίζεται εδώ από τους συντρόφους ως μειοψηφία. Να έχουν την ίδια θέση στο Ευρωσύνταγμα ή όχι. Νομίζω ότι αυτή η αντίληψη , του μη αποκλεισμού διαπερνάει το κόμμα μετά το συνέδριο, το διαπέρασε σε βασικά ζητήματα, στην επίλυση του θέματος που είχαμε, της εκκρεμότητας της πάρα πολύ δύσκολης και πάρα πολύ τραυματικής για τα θέματα της Ευρωβουλής, στον καταμερισμό των υπευθυνοτήτων μέσα στη Γραμματεία, στις δημοτικές εκλογές και παντού. Εγώ τουλάχιστον θα την υπερασπιστώ με κάθε τρόπο.
Το όγδοο σημείο. Έρχομαι στην απόφαση της Ν.Ε. της Αθήνας. Η πρότασή μου είναι να μην επικυρώσουμε την απόφαση της Ν.Ε. της Αθήνας. Όχι μόνο γιατί έχει στοιχεία τα οποία, έχει έλλειψη χαρακτηριστικών τα οποία βρίσκουμε στις άλλες δύο προτάσεις, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, δηλαδή μιας διεργασίας και μέσα στις οργανώσεις και αποφάσεων που ήδη έχουν πάρει οι κινήσεις οι αυτοδιοικητικές. Λέω να μην την επικυρώσουμε, όχι γιατί θα διαφωνούσα εγώ με κανέναν τρόπο για τον υποψήφιο, αλλά υπάρχει ένα πολιτικό σκεπτικό, το οποίο δεν καλύπτεται από τη Ν.Ε. της Αθήνας και το οποίο πιστεύω ότι , σε περίπτωση που την επικυρώναμε, θα μας οδηγούσε σε μεγάλες περιπλοκές.
Η Α' Αθήνας ήταν η κρίσιμη περιφέρεια. Είναι εκεί που η μεγάλη επιτυχία μας να μπούμε στη Βουλή στις τελευταίες κοινοβουλευτικές εκλογές άρχισε να τσαλακώνεται από την αδυναμία μας να υλοποιήσουμε την προσδοκία -δεν λέω τη δέσμευση- που είχαμε αφήσει στους συμμάχους μας για την παρουσία κάποιων απ' αυτούς μέσα στην Κ.Ο. του ΣΥΝ.
Η Α' Αθήνας και τα γεγονότα της Α' Αθήνας ήταν αυτά που περιέπλεξαν την υπόθεση στις ευρωεκλογές και κατέληξαν ένα κόμμα με καλή παρουσία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με δύο ευρωβουλευτές, να είμαστε σήμερα με έναν ευρωβουλευτή μέσα στον χώρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Ο υπολογισμός της ανάγκης, ευρύτερης εσωκομματικής συναίνεσης, αλλά και συνεννόησης, αλληλεγγύης και εμπιστοσύνης με τις δυνάμεις των συμμάχων μας, τις οποίες πρέπει να ενεργοποιήσουμε σε μια από κοινού και χωρίς επιφυλάξεις μάχη στην Αθήνα, με κάνει να πιστεύω ότι δεν πρέπει να δεχτούμε την πρόταση της Ν.Ε. της Α' Αθήνας. Και συμφωνώ με την γνώμη που είπε και ο Μιχ. Παπαγιαννάκης και άλλοι σύντροφοι, ότι αυτό το θέμα, αυτοτελώς, πριν προχωρήσουμε, πρέπει να τεθεί σε ψηφοφορία. Δηλαδή, επικυρώνουμε ή δεν επικυρώνουμε την απόφαση του οργάνου της Α' Αθήνας. Γιατί το όργανο αυτό είχε και άλλες δυνατότητες. Δεν τις δέχθηκε.. Δημοκρατικά, με πλειοψηφία.. Είχε και τη δυνατότητα να ξεκινήσει μια συζήτηση, χωρίς η ΚΠΕ να βρεθεί μπροστά σ' αυτή τη συγκεκριμένη πρόταση η οποία διαμορφώθηκε. Κυρίως στο πολιτικό της σκέλος. Ξαναλέω, όχι στο προσωπικό.
Το ένατο και προτελευταίο σημείο που θέλω να θέσω, είναι ότι πιστεύω, εφ� όσον και αν -θα δούμε στην ψηφοφορία- δεν επικυρωθεί η απόφαση της Ν.Ε. Α' Αθήνας, η ΚΠΕ πρέπει να προχωρήσει σε πρόταση για τον Αλ. Τσίπρα. Σε πρόταση, η οποία απευθύνεται στα μέλη του κόμματος, με τις ανοιχτές διαδικασίες των οργανώσεων, για την τελική επιλογή, στους συμμάχους μας, στη Δημοτική Κίνηση της Αθήνας.
Πιστεύω, και αυτή ήταν η λογική της πρότασης, να υπερβούμε τις αντιθέσεις που υπήρχαν και την προσωποποίηση ανάμεσα σε Μιχ. Παπαγιαννάκη και Θαν. Μπαρτσώκα, και να κάνουμε το μεγάλο βήμα. Να κάνουμε αυτό το μεγάλο άνοιγμα στη νεολαία. Από κάπου θα αρχίσουμε. Και κάπου θα έχουμε τριβές και προβλήματα και εντάσεις και εσωτερική αναταραχή. Αλλά από κάπου πρέπει να αρχίσουμε. Και νομίζω ότι είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα.
Ξαναλέω, όχι ερήμην, όχι από πάνω. Τίθεται στη δοκιμασία των μελών της οργάνωσης, τίθεται στη δοκιμασία των συμμάχων, τίθεται στη δοκιμασία της Κίνησης για την 'Αλλη Αθήνα.
Και να πω ότι, όταν μιλάω για συμμάχους, η δικιά μου σκέψη τουλάχιστον δεν είναι ότι με τους συμμάχους όπως ξεκινάμε έτσι τελειώνουν και οι δημοτικές εκλογές κι έχουμε ένα ποσοστό λίγο παραπάνω. Είναι ότι αλλάζουμε την ίδια τη δυναμική της συμμαχίας. Της δίνουμε νεανικό χαρακτήρα. Βάζουμε άλλες δυνάμεις μέσα. Δίνουμε πιο έντονο κινηματικό χαρακτήρα. Ο στόχος δεν είναι να κάνουμε αυτή την επιλογή για να διασωθεί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ο στόχος είναι να κάνουμε αυτή την επιλογή για να γίνει ένα σχήμα και μια δυναμική συνεργασίας της Αριστεράς πολύ μεγαλύτερη απ' αυτήν που έχουμε σήμερα και κυρίως με ανταπόκριση απέναντι στη νεολαία.
Και το τελευταίο σημείο που θέλω να θέσω έχει σχέση με την προσοχή που πρέπει να δώσουμε. Σύντροφοι λειτουργούμε μέσα στο κόμμα με τις δυσκολίες μας. Λειτουργούμε με τους συμμάχους μας. Πρέπει να έχουμε υπ' όψιν ότι πάντα υπάρχει ο κίνδυνος, αυτό που πρέπει να κάνουμε και το άνοιγμα, να οδηγήσει σε συγκρουόμενες απόψεις ή και μερικές φορές συγκρουόμενους οργανωτικούς πόλους.
Γι� αυτό έχει μεγάλη σημασία να δούμε τον πολύ καλό συντονισμό ανάμεσα στον υπεύθυνο της Κίνησης της Δημοτικής τον Φ. Κουβέλη, ο οποίος έχει έναν πολύ σημαντικό ρόλο να παίξει στις διαδικασίες που έρχονται, στους συντρόφους που είναι στο Τμήμα Αυτοδιοίκησης, στους συντρόφους οι οποίοι δουλεύουν στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Πρέπει να έχουμε έναν απόλυτο συντονισμό, προκειμένου οι δραστηριότητες και οι πρωτοβουλίες που παίρνονται στο κόμμα μας, στην Κίνηση, στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να μην δημιουργούνε τρανταγμούς στις άλλες και προβλήματα, αλλά να λειτουργούν αθροιστικά και να ενισχύουν τις δυνάμεις του κόμματός μας, το οποίο -πιστεύω- ότι ετοιμάζεται να κάνει ένα βήμα το οποίο δεν έχουν τολμήσει άλλα κόμματα να κάνουν και όπου φυσικά αυτή τη στιγμή βιώνει τις οδύνες του τοκετού.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS