Ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος επικέντρωσε την ομιλία του σε 10 σημεία, στα οποία τόνισε τα εξής:
«Βλέπω εδώ το σύνθημά σας «Οι ιδέες χρειάζονται δράση και οι αγώνες οργάνωση». Αυτό μου θυμίζει το «Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν», δηλαδή διαβάζεται και αντίστροφα. Νομίζω για τον ΣΥΝ είναι πιο σημαντικό η οργάνωση να χρειάζεται αγώνες για να έχει οξυγόνο, να έχει επαφή με την κοινωνία και η δράση να χρειάζεται ιδέες γιατί δεν είναι μια επίδειξη δυνάμεων, αλλά μια βουτιά στο γίγνεσθαι, στην εξέλιξη και στο μέλλον που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Θέλει διαλογικές δυνάμεις και εργαλεία για να την προσεγγίσεις.
Θα κάνω δέκα συνοπτικές παρατηρήσεις.
Πρώτο
Oι νέοι και οι νέες με την τεχνολογία, με τις επικοινωνίες, με την ευκολία των
ταξιδιών, με την παγκοσμιοποίηση βιώνουν ένα χάσμα γενεών διαφορετικό από αυτό
που βιώσαμε εμείς με τις παλαιότερες γενιές, αλλά γιατί ο σημερινός χαρακτήρας
του ΣΥΝ, λόγω των ιστορικών εξελίξεων που τον γέννησαν, είναι μεταβατικός.
Εμείς όλοι, ξεκινώντας από τον Πρόεδρο, είμαστε πια σε μια πορεία μεταβατική.
Έχουμε συναίσθηση ότι είμαστε σε μια μεταβατική πορεία. Ότι απ΄ όλους τους
στόχους που έχουμε ο μεγαλύτερος είναι να μην περάσει η αντίληψη ότι στην
Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο η ιστορία θα συνεχιστεί χωρίς τη νεολαία. Ότι θα
υπάρξει μια καινούργια νεολαία της Αριστεράς, η οποία θα δώσει ενεργά το παρόν
της.
Είναι πολύ σημαντική η αίσθηση της αλληλεγγύης. Είναι πολύ σημαντικό, παρότι
έχετε ιδέες, ρεύματα ιδεών, έχετε απόψεις. Είναι εντυπωσιακή και η ευθύνη και ο
θετικός τρόπος που έχετε αντιμετωπίσει πολλά από τα ζητήματα τα οποία έχουν
απασχολήσει τον ΣΥΝ, και πολλές φορές με εντάσεις. Γι αυτό λέω, εδώ είναι ο
Συνασπισμός. Και να το ξέρουν. Ο ΣΥΝ δεν είμαστε μόνον εμείς που είμαστε
55άρηδες και 65άρηδες. Ο ΣΥΝ έχει μεγάλο δρόμο και θα είναι παρών σ΄ αυτό το
εγχείρημα της Αριστεράς για δεκαετίες στη χώρα μας.
Δεύτερο
Υπάρχει κάτι που μας ξεχωρίζει, σας ξεχωρίζει από τις άλλες οργανώσεις
νεολαίας. Και θάλεγα ότι ευτυχώς εμείς, εσείς έχετε ένα διαφορετικό τρόπο.
Σκεφτείτε το εξής. Να εμφανιζόταν εδώ αυτός που τυχαίνει να είναι Πρόεδρος του
ΣΥΝ και να σας έκανε πρόταση ποιον Γραμματέα της Νεολαίας θα βγάλετε. Εδώ πέρα
μια πρόταση για κάποιον υποψήφιο δήμαρχο και δημιουργήθηκαν τέτοιες εντάσεις και
συζητήσεις μέσα στον ΣΥΝ. Σκεφτείτε ότι υπάρχουν χώροι κομματικοί όπου η
οργάνωση νεολαίας διαλύεται με απόφαση προεδρική. Μπορεί ποτέ να στηθεί ένα
κίνημα νεολαίας, όπως βγαίνει μέσα από την ιστορία μας, χωρίς την αυτοοργάνωση,
την συμμετοχή, τις εσωτερικές αντιθέσεις, τις διαβουλεύσεις, τη δημοκρατία μέσα
στους νέους. Πώς μπορείς να μάθεις στη νεολαία να παίξει αυτό τον ρόλο όταν
γίνεται δοτή;
Φυσικά υπάρχουν κι άλλες νεολαίες στο χώρο της Αριστεράς. Ευτυχώς που είμαστε
πάρα πολύ διαφορετικοί. Ευτυχώς έχουμε μια εφημερίδα την «ΑΥΓΗ» που λέει ότι στο
Φεστιβάλ της ΚΝΕ μπορείτε να δείτε αυτά κι αυτά τα πολιτιστικά συγκροτήματα..
Χρειάζεται διάλογος και όχι μία διδασκαλία αντιπαράθεσης και διάλυσης της
Αριστεράς.
Τρίτο
Χτες η τηλεόραση της Βουλής έδειξε ένα κινηματογραφικό έργο, «Πεθαίνοντας
στα τριάντα». Ήταν ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ όπου έλεγε πως μια γενιά από τον
ριζοσπαστισμό, την ατίθαση δράση, την συμμετοχή στη νεολαία του κομμουνιστικού
κόμματος, την συμμετοχή μετά στη νεολαία της επαναστατικής λίγκας των
τροτσκιστών, τη συμμετοχή στη γενιά του ΄68 πώς ένα-δύο άτομα, μέσα απ΄ όλη αυτή
την πορεία κατέληξαν σ΄ ένα δρόμο που σε σχέση με τον παράδεισο των ονείρων τους
ήταν μια προσωπική κόλαση.
Αυτό είναι φυσικό και το αισθανθήκαμε εμείς και τώρα αυτές τις μέρες με τη γενιά
του Πολυτεχνείου. Κάποιοι σύντροφοι είχαν την σκέψη στην παρέμβασή μας στη Βουλή
να αναφέρουμε μερικά ονόματα συντρόφων που χαθήκανε στην πορεία, όχι στα
γεγονότα, στην πορεία, μέσα στα χρόνια, πρωταγωνιστών, ηγετικών μορφών.
Σήμερα άλλος έχει αποκοπεί εντελώς από τις αρχικές του ιδέες, άλλος επέλεξε
άλλες πολιτικές επιλογές.
Η νεολαία ως παρουσία, ως κοινωνική κατηγορία πρέπει να είναι πάντα νέα. Δεν
είναι αυτόματα στρατευμένη στις προοδευτικές ιδέες, αλλά με τον ριζοσπαστισμό
της, με την έλλειψη ρεαλισμού της, με την ουτοπία της, με τον εύκολο τρόπο που
έρχεται σε σύγκρουση, με τον εύκολο τρόπο που δίνει πολλά για πράγματα για τα
οποία πιστεύει ότι έχει μεγάλη αξία.
Τέταρτο
Μέσα σ΄ αυτόν τον χώρο, μ΄ αυτόν τον κατακερματισμό που υπάρχει στις
πολλές ταυτότητες του τι είμαστε σήμερα, τι είναι ο καθένας μας, έχει σημασία το
να συμβάλει κανείς στην ταυτότητα της σημερινής νεολαίας. Και θέλω να το
επαναλάβω. Νομίζω ότι η νεολαία του ΣΥΝ με τη δράση της, ειδικά στο κίνημα σε
σχέση με την παγκοσμιοποίηση, στο Κοινωνικό Φόρουμ, στο Πόρτο Αλέγκρε, στις
Γένοβες κ.λπ., έχει δώσει σε μεγάλο βαθμό την ταυτότητα της νέας γενιάς, την
προσπάθεια για ένα νέο κόσμο. Πολίτες ενός καινούργιου κόσμου ο οποίος θα
εγκαθιδρυθεί με μάχες και με μεγάλες προσπάθειες.
Πέμπτο
Δεν είστε μια νεολαία, και δεν μπορεί να είμαστε μια νεολαία καθώς
πρέπει. Είμαστε μια νεολαία η οποία κινείται πλάι σε ένα κόμμα που οι
ιδεολογικές του αναζητήσεις, οι πολιτικές του προτάσεις φεύγουν από τα όρια του
συστήματος. Αυτό είναι αναγκασμένο το κόμμα να το κάνει, παίρνοντας υπ΄ όψιν το
πόσο μεγάλες δυνάμεις έχει, παίρνοντας υπ΄ όψιν τους κανόνες του πολιτικού
παιχνιδιού, παίρνοντας υπ΄ όψιν τις αδυναμίες του να εκφράσει μέσα από τα ΜΜΕ
απόψεις.
Έκτο
Έχουμε μπροστά μας την μεγάλη δοκιμασία, αυτές οι δυνατότητες που έχει η
νεολαία μας να αναδειχθούν ειδικά στις δημοτικές εκλογές. Ο ΣΥΝ προχώρησε στο
μεγάλο ρίσκο, δηλαδή να πει ότι «τολμώ να ανοίξω το δρόμο στη γενιά των 20 και
των 30, διότι δεν είναι θέμα μονάχα δοκιμασμένων και άξιων πολιτικών, αγωνιστών
το θέμα της παρέμβασης στα μεγάλα ζητήματα της πόλης μας». Και είναι πραγματικά
συγκυριακό και όχι ευχάριστο το γεγονός ότι η επιλογή μας αυτή για τον πρώτο
δήμο της χώρας έγινε σε αντιπαράθεση, σε σύγκρουση εσωτερική, εσωκομματική με
έναν πάρα πολύ άξιο σύντροφο του ΣΥΝ ή με συντρόφους που έχουν διαφορετικές
αντιλήψεις. Αυτό ήταν κάτι που το έφερε η συγκυρία. Πρέπει να το αφήσουμε πίσω
μας. Δεν είναι σε αντιπαράθεση. Ίσα-ίσα είναι μια ευκαιρία το ίδιο το κόμμα,
όλοι μας να δώσουμε τις πιο ανανεωτικές μας ιδέες σ΄ αυτή την προσπάθεια, σε μια
προσπάθεια που θα συγκρουστούμε με το σταρ-σύστεμ των άλλων κομμάτων, και
μπορούμε να το νικήσουμε.
Έβδομο
Πρέπει να ξεπεράσουμε ορισμένες παγίδες. Μια από τις μεγάλες παγίδες
είναι να κλειστούμε μέσα στους βυζαντινισμούς και στις παρωχημένες συζητήσεις
διαφόρων αριστερών ομάδων, νεολαιών, οργανώσεων οι οποίες, αντί να κοιτάξουν
μπροστά, κοιτάζουν συνεχώς πίσω. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε αυτοί σε εμάς να
διαμορφώνουν την ημερήσια διάταξη των θεμάτων, των ευαισθησιών και των πολιτικών
μας στόχων. Εμάς ο χώρος μας είναι οι πλατιές δυνάμεις της νεολαίας.
Όγδοο
Αν κάποιοι θέλουν να κινούνται σε μονόδρομους και σε επαναστατικά
παραληρήματα, εμείς είμαστε μια δύναμη διαλόγου και μια δύναμη ανοίγματος σε
όλες τις νεολαιίστικες κατηγορίες, και ειδικά σ΄ αυτές που καταπιέζονται
ιδιαίτερα
Δεν ξέρετε πόσο μεγάλη δύναμη έχετε, η νεολαία. Αν δείτε τους τελευταίους μήνες που έχει αρχίσει μία επίθεση της κυβέρνησης ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων, σε ένα μόνο θέμα έκανε πίσω, στην υπεραύξηση της τιμής του διαδικτύου. Και γιατί έκανε πίσω; Γιατί ήταν μια μεγάλη δύναμη πίσω.
Ένατο
Το θέμα του πολιτισμού. Οι νέοι προσπαθούν να βρουν ένα χώρο μέσα στον
οποίον δεν θα τους δυναστεύει το σύστημα και μέσα στο οποίο θα αναπτύξουν τις
ιδέες τους, τις αξίες τους, τις προσδοκίες τους, τις επιθυμίες τους,
συγκρουόμενοι πολλές φορές με επιλογές των γονιών τους.
Το να διαβάζεις σήμερα βιβλία είναι σχεδόν παράνομο. Διότι πρέπει να δεις τα
reality show, πρέπει να δεις τον big brother, πρέπει να ακούσεις τα τραγούδια
της Eurovision.
Έχουν γίνει τα βήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι το Φεστιβάλ της Νεολαίας του ΣΥΝ
είναι αποδεκτό ευρύτερα. Ένα πολιτιστικό γεγονός. Έχουμε όμως πολύ μεγάλη
απόσταση να βρούμε και να μιλήσουμε, να πλησιάσουμε αυτόν τον κόσμο.
Δέκατο
Πώς μπορεί να βοηθήσει ο ΣΥΝ τη νεολαία; Το πρώτο, νομίζω, που μπορεί να
βοηθήσει ο ΣΥΝ τη νεολαία είναι να μην χρειάζεται η νεολαία να απολογείται για
επιλογές του ΣΥΝ. Οι πολιτικές επιλογές και η δραστηριότητα του ΣΥΝ να είναι
ένας ούριος άνεμος στα πανιά της νεολαίας και όχι το αντίθετο. Και νομίζω ότι
μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό.»