Είναι μεγάλη η επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα η οποία γίνεται από τη Ν.Δ. Και βλέπουμε και προσπάθεια συνταγματοποίησης αυτής της επίθεσης.
Ένα σημείο πάλης και για το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και για τον ΣΥΝ και για τους εταίρους της Ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι να μην υπάρχει υποχώρηση στα ζητήματα της απασχόλησης και των σταθερών εργασιακών σχέσεων, αλλά να τα επεκτείνουμε και να κάνουμε τον στόχο της πλήρους απασχόλησης έναν στόχο συνταγματοποιημένο.
Βλέπουμε, ταυτόχρονα, ακόμα και στο επίπεδο της συνταγματικής έκφρασης, την προσπάθεια να μπει φίμωση στα Δικαστήρια σε σχέση με τη δυνατότητα τους να παίρνουν αποφάσεις για τα ζητήματα των εργαζομένων ακόμα και αν αυτές έχουν δημοσιονομικό κόστος.
Πρέπει να έχουμε ανοιχτό ένα μέτωπο πάλης σε αυτά τα θέματα, παίρνοντας υπ� όψιν, βέβαια, το ότι η Ν.Δ., στηριζόμενη και σε άλλες δυνάμεις, προσπαθεί να δημιουργήσει ερείσματα μέσα στην κοινή γνώμη, αξιοποιώντας ως βασικό στοιχείο τη διαίρεση των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι πια κατακερματίζονται, διαιρούνται και προσπαθούν να διαταχθούν όχι σε μια θέση μάχης ενάντια στο μεγάλο κεφαλαίο αλλά σε μια θέση μάχης μεταξύ τους.
Πρέπει να δούμε ότι σε αυτήν την προσπάθεια κατακερματισμού η δικιά μας πολιτική πρέπει να ενώνει, να εξηγεί, να γίνεται κατανοητή και να αποφύγει τη δεύτερη παγίδα, δηλαδή, να εμφανιζόμαστε εμείς ότι υπερασπιζόμαστε το καθεστώς που υπάρχει σήμερα στον δημόσιο τομέα και στις δημόσιες επιχειρήσεις.
Όσον αφορά τη Συνταγματική αναθεώρηση, ίσως ήταν επικοινωνιακή η αφετηρία της πολιτικής της Ν.Δ. Την ίδια στιγμή, όμως, βλέπουμε ότι μέσα από τις προτάσεις που έρχονται προβάλλει ο κίνδυνος να υπάρξει συνταγματοποίηση επιλογών οι οποίες είναι βαριές για το κοινωνικό κράτος, για τη δημοκρατία. Εμείς πρέπει να αναδείξουμε και άλλα στοιχεία που πλήττουν το κοινωνικό κράτος, όπως είναι το ζήτημα των συνταγματικών μέτρων σε σχέση με τον χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης και της δυνατότητας να λειτουργήσουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, η επίθεση ενάντια στο περιβάλλον με τα μέτρα που προτείνονται για την απελευθέρωση, ουσιαστικά, των δασικών εκτάσεων, οι προσπάθειες περιορισμού της δημοκρατίας, δημιουργώντας ουσιαστικά ένα υπό κυβερνητική εποπτεία Συνταγματικό Συμβούλιο.
Εμείς πρέπει να αναλάβουμε έναν αγώνα ο οποίος από τη μια θα αναδεικνύει την αντίθεση μας με αυτές τις πολιτικές της Ν.Δ. με τις οποίες σε μεγάλο βαθμό συναινεί και το ΠΑΣΟΚ, και από την άλλη πλευρά θα αναδεικνύει τις δικές μας προοπτικές και σκέψεις και τα δικά μας οράματα για τις βασικές αρχές μιας άλλης κοινωνίας. Αρχές - οι οποίες θα μπορούσαν σήμερα να εκφραστούν στο Σύνταγμα αν υπήρχε άλλος πολιτικός συσχετισμός - όπως η διεκδίκηση της πλήρους απασχόλησης, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα μπορούν να αποτελέσουν στόχους που θα κινητοποιήσουν ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις.
Ένα άλλό σημαντικό θέμα είναι το θέμα των παραβιάσεων των ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Βλέπουμε τα κρούσματα να πολλαπλασιάζονται και κυρίως βλέπουμε ένα νέο στοιχείο: ότι σε αυτήν την ευρύτερη παγκόσμια προσπάθεια να στηθεί όχι μόνο μια ασφυκτική νομιμότητα αλλά να διαμορφωθεί ένα παγκόσμιο παρακράτος πέρα ακόμη και από τα όρια της απαράδεκτης και αντιδημοκρατικής νομιμότητας, παρούσα είναι και η Ελλάδα.
Βλέπουμε σε μια σειρά ζητήματα, κατ� επανάληψιν, είτε το «στρίβειν δια της σιωπής», είτε το «στρίβειν δια των διαφωνιών» και βλέπουμε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση, με την πολιτική που ακολουθεί, ουσιαστικά ανέχεται, συγκαλύπτει, συναινεί σε βασικές επιλογές της Ν.Δ. Και μερικές φορές συμφωνεί, όπως στη συμφωνία για την ΟΜΕ-ΟΤΕ, στο ζήτημα των μέτρων για τις ΔΕΚΟ, στο θέμα της αμφισβήτησης των εργασιακών σχέσεων στον χώρο του ευρύτερου δημόσιου τομέα, στο θέμα του Πακιστάν, στην κατάρτιση του προϋπολογισμού για το 2006. Το βλέπουμε και σήμερα στα θέματα που προέκυψαν με τη συνταγματική αναθεώρηση.
Η στάση αυτή του ΠΑΣΟΚ δημιουργεί ένα κενό αντιπολίτευσης, η οποία αν συνδυαστεί με την αντιενωτική στάση που ακολουθεί πια σταθερά το ΚΚΕ, μας βάζει σοβαρές υποχρεώσεις αλλά και σοβαρές δυνατότητες. Εμείς, μέσα από μια ενωτική δράση και κινητοποίηση των δυνάμεών μας, πρέπει να αναδειχθούμε σε δύναμη αντίστασης στις πολιτικές που ακολουθεί η Ν.Δ.
Εκτός από τις δυσκολίες και τους κινδύνους που έχουμε, έχουμε μεγάλες δυνατότητες μέσα σε μια κοινωνία, της οποίας μεγάλα τμήματα πιέζονται και αισθάνονται τις σκληρές πολιτικές της Ν.Δ., να διαμορφώσουμε μέτωπα αντίστασης, αμφισβήτησης, αναζήτησης εναλλακτικών λύσεων, αναζήτησης νέων προοπτικών. Γι� αυτό πρέπει να κάνουμε μια εκστρατεία συσπείρωσης των ευρύτερων δυνατών δυνάμεων παρά την πολιτική διαίρεσης που ακολουθεί το ΚΚΕ. Τη χρονιά που πέρασε, ήμασταν με το χέρι απλωμένο για τη συνεργασία προς όλες τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις πάνω σε κοινούς προγραμματικούς στόχους, που μας ζητάει η ίδια η κοινωνία και προτείνει το κόμμα μας και καλούσαμε σε κοινή δράση και ενότητα. Η απάντηση του ΚΚΕ ήταν άρνηση, προσβολές, ύβρεις και μια πανελλαδική εκστρατεία συκοφάντησης του ΣΥΝ. Εμείς θα κάνουμε το χέρι μας γροθιά όχι απέναντι στις άλλες αριστερές δυνάμεις αλλά απέναντι στις δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου και της συντήρησης που απειλούν τα κεκτημένα των δυνάμεων της εργασίας και δεν δίνουν λύση στα μεγάλα ζητήματα που υπάρχουν. Εμείς πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες ώστε η κατάσταση στην Αριστερά μέσα από την ενίσχυση των συνεργασιών και κυρίως της επαφής με ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις να εξελιχθεί υπέρ των δυνάμεων της ενότητας και της συνεργασίας και να θέσει στο περιθώριο τις επιλογές της διαίρεσης και του κατακερματισμού. Γιατί οι επιλογές αυτές, ακόμα και αν έρχονται από έναν φορέα αμφισβήτησης του συστήματος, είναι τελικά επιλογές που ενισχύουν το σύστημα.
Για όλα αυτά τα ζητήματα, ισχυρό μέσο για μας είναι η ενίσχυση της παρουσίας του ΣΥΝ μέσα σε όλες αυτές τις διεργασίες για τα δικαιώματα των εργαζομένων, των αγροτών, της νεολαίας, η ενίσχυση των πρωτοβουλιών μας, οι προσπάθειες για την ανάκαμψη του κόμματός μας.
Σήμερα η ΠΓ φέρνει την πρόταση για το ψηφοδέλτιο της υπερνομαρχίας Αθηνών-Πειραιώς. Εξ αρχής, επανειλημμένα, είχε τεθεί η ανάγκη υπέρβασης και στερέωσης των συμμαχιών της ριζοσπαστικής Αριστεράς Νομίζουμε ότι προτείνουμε μια καλή επιλογή με αυτοδιοικητικούς όρους αλλά και με όρους πολιτικούς. Αλλά και ότι με την πρόταση την οποία κάνουμε δίνουμε και ένα μήνυμα, ένα κάλεσμα να διευρύνουμε το χώρο της συνεργασίας.
Προτείνουμε, μετά από συζητήσεις που είχαμε στην ΠΓ και με εταίρους μας στον ΣΥΡΙΖΑ, επικεφαλής του ψηφοδελτίου για την Υπερνομαρχία Αθηνών-Πειραιώς να είναι ο Πρόεδρος του Τμήματος ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών καθηγητής και γνωστός διανοούμενος και αγωνιστής στα θέματα των δικαιωμάτων με την ευρύτατή τους έννοια ο Γιάννης Πανούσης και είναι τιμή για το κόμμα μας ότι δέχτηκε την πρόταση αυτή.
Επίσης, προτείνουμε για τις θέσεις των υποψηφίων Νομαρχών να είναι 2 στελέχη της Αριστεράς: ο ένας σύντροφος, η άλλη συνεργαζόμενη, οι οποίοι κράτησαν με αξιοσύνη, μαζί με τον Μ. Γλέζο, όλον αυτόν τον ευρύτατο και ευαίσθητο τομέα αυτά τα τέσσερα χρόνια που πέρασαν. Προτείνουμε τον σύντροφο Σπ. Λυκούδη για υποψήφιο στη Νομαρχία Αθηνών και τη συντρόφισσα Εύη Καρακώστα, που ανήκει στους Ενεργούς Πολίτες, για τη Νομαρχία Πειραιώς.
Σας καλώ να δώσουμε ευρύτερη στήριξη και αέρα σε αυτές τις προτάσεις που απευθύνονται στην Κίνηση των Ενεργών Πολιτών που θα κάνει τις τελικές επιλογές.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS