Το πρώτο που θα ήθελα να πω είναι ότι η μισή καρδιά όλων μας, για να μην πω όλη μας η καρδιά, βρίσκεται στην Place de l Italy και στην Place de la Nation στη Γαλλία, στο Παρίσι, όπου σε λίγη ώρα ξεκινάει η μεγάλη πορεία μαθητών, φοιτητών, εργατών, ανέργων, ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης De Vilpen για το πρώτο συμβόλαιο εργασίας, δηλαδή για το δικαίωμα της εργοδοσίας να απολύει προσλαμβανόμενους νέους χωρίς κανέναν περιορισμό από το Νόμο. Οι δυνάμεις αυτές της Γαλλίας υπερασπίζονται όχι μόνο τα δικά τους κεκτημένα δικαιώματα, υπερασπίζονται το κοινωνικό κράτος σε ολόκληρη την Ευρώπη, απέναντι σε μία κυβέρνηση η οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ανέλαβε μετά την πτώση της προηγούμενης κυβέρνησης λόγω των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος για το ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Και βλέπουμε ότι το ευρωπαϊκό κατεστημένο επιμένει, ελίσσεται, αλλάζει πολιτικούς, αλλάζει κόμματα, γι αυτό και η αντίσταση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, των κοινωνικών δυνάμεων, των δυνάμεων της εργασίας, πρέπει και αυτή να επιμένει μέχρι να ανοίξουν καλύτερες σελίδες για την Ευρώπη. Και υπάρχει η δικιά μας Ευρώπη.Kαι νομίζω ότι αυτή εκφράζεται και εκφράστηκε σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, και προχθές εδώ με την γενική απεργία, και στη Γαλλία, με τη μεγάλη συσπείρωση και ενότητα για το δημοψήφισμα, μέσα από τις κινητοποιήσεις της απελπισίας που είδαμε στα γαλλικά προάστια και σήμερα από τη νέα αυτή συμπαράταξη. Πρέπει να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στο αδελφό Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα με το οποίο συντονιζόμαστε και συνεργαζόμαστε στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και έχουμε μπροστά μας μα μεγάλη πρόκληση. Δηλαδή αυτοί οι μεγάλοι αγώνες που διασχίζουν την ήπειρό μας, οι κινητοποιήσεις των δημοσίων υπαλλήλων στη Γερμανία, σε άλλες χώρες, να εκφραστούν με τον πιο παραστατικό και τον πιο ανθρώπινο τρόπο μέσα από τις εργασίες του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ στην Αθήνα. Θέλουμε τους πρωταγωνιστές και τους συμμετέχοντες σήμερα σ΄ αυτούς τους αγώνες, τώρα, σ� αυτή την πορεία που γίνεται σε λίγη ώρα, να έρθουν σε επαφή με τους έλληνες φοιτητές και μαθητές, να ανταλλάξουν εμπειρίες, κοινούς στόχους, κοινές αξίες, κοινά οράματα.
Η δεύτερη παρατήρηση που θα ήθελα να κάνω είναι ότι υπάρχουν παράλληλες πορείες στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης διότι τέτοια μέτρα, και μάλιστα προωθημένα στην αντιλαϊκότητά τους, βλέπουμε συνεχώς να προωθούνται από την κυβέρνηση της ΝΔ και στην ʽΕλλάδα, είτε έχουν σχέση με το οκτάωρο, είτε έχουν σχέση με την υπερεργασία, είτε έχουν σχέση με τις τράπεζες και τα οποία συγκλίνουν όλα στο να διαβρώσουν τα θεμέλια του κοινωνικού κράτους. Τις συλλογικές συμβάσεις, το δικαίωμα στην απεργία, που το είδαμε με ακρότητα στο μέτρο αυτό της πολιτικής επιστράτευσης που ακόμη ισχύει. Πέρα όμως απ� αυτό, βλέπουμε να προωθούνται με αγριότητα και με ανικανότητα και με καταστροφικά αποτελέσματα οι πολιτικές αυτής της κυβέρνησης: Είτε σε ζητήματα όπως είναι η προστασία των πολιτών από προβλέψιμες φυσικές καταστροφές, όπου βλέπουμε να ισχύει στην Ελλάδα το σύνδρομο της Νέας Ορλεάνης, δηλαδή ενώ το ξέρεις ότι έρχεται, δεν παίρνεις στοιχειώδη μέτρα για να περιορίσεις τον αντίκτυπό τους. Είτε στο γεγονός ότι έχει αφήσει να εγκατασταθεί και να λειτουργεί το διεθνές παρακράτος ελεύθερα στη χώρα μας, δηλαδή οι μηχανισμοί εκείνοι οι οποίοι υπερβαίνουν και την ίδια τη νομιμότητα του Μπους ή του Μπλέρ και οι οποίοι πραξικοπηματικά, έξω από κάθε έννοια και του δικού τους δικαίου, μπορεί να κάνουν απαγωγές Πακιστανών στην Ελλάδα ή να κάνουν παρακολουθήσεις τηλεφώνων και επικοινωνιών από τον οποιοδήποτε πολίτη μέχρι και τον πρωθυπουργό της χώρας μας.
Νομίζω ότι οι πολιτικές αυτές της ΝΔ, αλλά θα έλεγα και η ανοχή που δείχνει και η αξιωματική αντιπολίτευση, η σιωπή πολλές φορές, οι συγκλίσεις με τη ΝΔ, έχουν οδηγήσει σε ακραία φαινόμενα, όπως αυτό με τον ΣΕΒ και τον πρόεδρό του. Σε τόσο ακραία, που ενώ ο Πρόεδρος του ΣΕΒ ήταν ο περιζήτητος συνδαιτυμόνας στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη των δύο μεγάλων κομμάτων, σήμερα, το είδαμε αυτό, προσπαθεί ο ένας να τον πασάρει στον άλλον. Η ΝΔ μας λέει ότι ο κ. Κυριακόπουλος είναι ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ μας λέει ότι ο κ. Κυριακόπουλος είναι ΝΔ. Κι εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι είναι η ΝΔ και τι είναι το ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Κυριακόπουλος πέρασε τα όρια των προκλήσεων και της ύβρεως απέναντι στους εργαζομένους με την σύνταξη του και την συμπαράταξή του με τα μέτρα που παίρνει σήμερα η γαλλική κυβέρνηση. Και το ξαναλέμε: Αφού οι βιομήχανοι δεν μπορούν να εξάγουν προϊόντα, το μόνο που εξάγουν είναι τις ίδιες τις βιομηχανίες τους στις χώρες της χαμηλής αμοιβής εργασίας, δημιουργώντας μια τεράστια ζώνη ανεργίας εδωπέρα, ίσως αξίζει κι εμείς να εξάγουμε τον κ. Κυριακόπουλο προς τη Γαλλία ώστε να κάνει και μερικές ενδιαφέρουσες συζητήσεις με τους γάλλους φοιτητές.
Ποια είναι η στάση μας απέναντι στη ΝΔ; Ορισμένοι μας έκαναν μια κριτική ότι έχει οξυνθεί η στάση μας απέναντι στη ΝΔ. Έχει οξυνθεί η πολιτική της ΝΔ απέναντι στο λαό. Και νομίζω ότι ο ΣΥΝ, παρά τις δυνάμεις μας, έχουμε συναίσθηση των δυνάμεών μας, είναι το κόμμα εκείνο που μπορεί να πρωταγωνιστήσει σε έναν αγώνα ενάντια στις πολιτικές της ΝΔ, πράγμα το οποίο δεν μπορούν να κάνουν τα δυο άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα της αντιπολίτευσης.
Γιατί; Διότι το ΠΑΣΟΚ, μπορεί να έχει διαφορές από τη ΝΔ, όπως για παράδειγμα στα θέματα του προϋπολογισμού, ποιος και τι ευθύνες έχει ο καθένας, αλλά στις βασικές επιλογές δεν κάνει μια αντιπαράθεση ουσίας και μια προβολή εναλλακτικών προτάσεων απέναντι στις επιλογές της ΝΔ. Το έχουμε δει στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Το είδαμε στη συμφωνία ΟΜΕ-ΟΤΕ. Το είδαμε στο θέμα της Ο.Α. Το βλέπουμε στο θέμα των εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο.
Και από την άλλη μεριά το ΚΚΕ δεν μπορεί να προβάλλει μια ενωτική πολιτική απέναντι στην πολιτική της ΝΔ. Γι αυτό μας πέφτει ένας μεγάλος ρόλος.
΄Έχουμε πολλές δυνατότητες. Και πιστεύω ότι όποτε το κάνουμε αυτό, αναγνωρίζεται από την ίδια την κοινωνία Γιατί μπορούμε να κάνουμε μια αντιπολίτευση επί της ουσίας, μπορούμε να μην παρακάμψουμε την πολιτική της ΝΔ ανοίγοντας συνεχώς τα τεφτέρια του παρελθόντος, μπορούμε να κάνουμε τις δικές μας εναλλακτικές προτάσεις, και κυρίως μπορούμε να είμαστε οι φορείς του συνθήματος, «όλοι μαζί». Μιας μεγάλης ενωτικής πρότασης που απευθύνεται στα κινήματα και στις δυνάμεις της ίδιας της κοινωνίας. Εμείς δεν πρόκειται να κατεβάσουμε και δεν πρέπει να κατεβάσουμε τους τόνους, όπως ενδεχομένως κάνουν άλλοι, απέναντι στη ΝΔ, μπροστά στον κίνδυνο να αξιοποιηθεί αυτό σε ένα παιχνίδι δικομματισμού. Να αξιοποιήσει την φθορά της ΝΔ ο άλλος πόλος του δικομματισμού ο οποίος περιμένει. Υπάρχει αυτός ο κίνδυνός΄; Μπορεί να υπάρχει. Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε τίποτα, χωρίς να έχει ρίσκο και χωρίς να έχει κινδύνους και νομίζω ότι με την τοποθέτησή μας, με τις εναλλακτικές μας προτάσεις, με την κριτική που θα κάνουμε παράλληλα, ανάλογα με τις θέσεις που έχουμε, απέναντι στις άλλες πολιτικές δυνάμεις, αυτόν τον κίνδυνο μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε πάρα πολύ εύκολα.
Το τρίτο σημείο έχει σχέση με το ότι ζούμε μέρες έξαρσης και αναζωπύρωσης του δικομματικού κλίματος, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό τροφοδοτούνται από τη σειρά των δημοσκοπήσεων οι οποίες δημοσιεύονται. Χρήσιμες οι δημοσκοπήσεις, το έχουμε πει, να παίρνει κανείς υπ� όψιν τις τάσεις της ελληνικής κοινωνίας, αλλά εδώ πέρα όλες οι πολιτικές δυνάμεις βρίσκονται σε ένα ασανσέρ. Έχουμε κάθε εβδομάδα δύο τρεις δημοσκοπήσεις. 'Αλλες βγάζουν πάνω την κυβέρνηση, άλλες την αξιωματική αντιπολίτευση, νομίζει κανείς ότι τα πάντα ανεβοκατεβαίνουν και ότι ζει σε μια κατάσταση τζόγου και καζίνου, η οποία αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά προβλήματα του τόπου και της κοινωνίας. Και όλα αυτά από ένα μεγάλο μέρος των ΜΜΕ χρησιμοποιούνται προκειμένου να δημιουργήσουν μια νέα ελπίδα η οποία στηρίζεται στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Γιατί, και πώς; Και ποιες είναι οι θέσεις που το κάνουν να διακρίνεται και να δίνει μια άλλη εκδοχή; Μια άλλη εκδοχή από το παρελθόν του και από την ίδια τη ΝΔ; Ανάφερα μερικά τα οποία αφορούν στο κοινωνικό και το οικονομικό μέτωπο αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Ας δούμε το μεγάλο ζήτημα των υποκλοπών. Πότε από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπήρξε μια σαφής τοποθέτηση σε επίπεδο ηγεσίας, για τα ζητήματα της εμπλοκής ξένων δυνάμεων των ΗΠΑ, των «Τριών αδελφών»,της CIA, της MI6, της Μοσάντ, στα τεκταινόμενα στην ίδια τη χώρα μας; Πότε υπήρξε; Ποτέ. Η όλη αντιπαράθεση παραμένει σε επίπεδο χειρισμών, χωρίς να σημαίνει ότι και αυτοί δεν έχουν σημασία.
Δέστε όμως και ένα επίκαιρο θέμα. 'Ακουσα πριν από λίγο στις ειδήσεις ότι ο
Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έδωσε έναν χαιρετισμό στους γάλλους φοιτητές, που τους
θεώρησε «επαναστάτες με αιτία».Ενάντια σε τι αγωνίζονται οι γάλλοι φοιτητές; Οι
γάλλοι φοιτητές αγωνίζονται ενάντια στην προσπάθεια να αφαιρεθούν μέτρα
προστασίας που ισχύουν για όλους τους εργαζόμενους, στην περίπτωση των νέων. Στη
Γαλλία αυτό έχει σχέση με την υπόθεση των απολύσεων και με το αν ισχύουν οι
νόμοι για τις απολύσεις. Δεν είναι όμως ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο οποίος
έχει ταχθεί ουσιαστικά υπέρ της κατάργησης της ασφαλιστικής κάλυψης για τέσσερα
χρόνια για νεοπροσλαμβανόμενους εργαζόμενους; Σε ποια όχθη είναι ο κ Παπανδρέου;
Κι όταν φτάσουμε κι εμείς κάποια στιγμή , γιατί δεν θα το ανεχθεί και η δικιά
μας νεολαία, είναι ευρωπαϊκή η δικιά μας νεολαία, η νεολαία της Αθήνας είναι σαν
την νεολαία του Παρισιού, κι όταν τα ποτάμια γύρω μας θα καίγονται, όπως γίνεται
τώρα στο Παρίσι και στη Γαλλία, από ποια πλευρά θα είναι το ΠΑΣΟΚ; Από την
πλευρά εκείνων που λένε να καταργήσουμε τα μέτρα προστασίας και κινητοποιούν τα
ΕΚΑΜ για να αντιμετωπίσουν τους αγώνες των νέων, ή από την πλευρά των νέων; Όπως
βλέπετε, αντίστοιχα ζητήματα υπάρχουν και στα θέματα των ιδιωτικών
Πανεπιστημίων, όπου περιμένουμε σύντομα από τη νεολαία μας μια πρωτοβουλία σε
μαζική κλίμακα για τη διαφύλαξη του δημόσιου χαρακτήρα της τριτοβάθμιας
εκπαίδευσης όπου μπορούν να βρουν συμμάχους. Βλέπω εδώ οργανώσεις νεολαίας άλλων
κομμάτων διαφοροποιούνται. Μπορούν να βρουν δυνάμεις να συμπαραταχθούνε. Και
μπορούν οι προτάσεις μας για τη δημόσια παιδεία να βρουν ανοιχτή την ψυχή του
φοιτητή και της φοιτήτριας, του μαθητή και της μαθήτριας, πολύ περισσότερο αν
συνοδεύονται και από ένα πρόγραμμα για την αναβάθμισή της, τον εκσυγχρονισμό
της, την αποτελεσματικότητά της, την άνοδο της ποιότητάς της.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, είναι σαφές σε όλους μας ότι δεν υπάρχουν περιθώρια
μιας ευρύτερης συνεργασίας με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι
πολιτικές μας έχουν διαφορετικές κατευθύνσεις. ¨Όχι γιατί εμείς διστάζουμε σε
συνεργασίες με άλλες πολιτικές δυνάμεις ή γιατί φοβόμαστε τη συνεργασία με
μεγαλύτερες δυνάμεις. Ούτε ακόμη και για το παρελθόν της αξιωματικής
αντιπολίτευσης. Ο καθένας έχει το παρελθόν του, φτάνει να δείξει ή να δώσει
στοιχεία ότι αποστασιοποιείται από αυτό το παρελθόν. Αλλά κυρίως γιατί δεν
μπορούμε να καλύψουμε επιλογές οι οποίες κινούνται στη λογική της ελεύθερης και
ασύδοτης αγοράς και της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους και είμαστε
υποχρεωμένοι ως Αριστερά να κρατήσουμε την ταυτότητά μας, την εναλλακτικότητά
μας, τη ριζοσπαστικότητά μας και την αξιοπρέπειά μας.
Η πορεία η δικιά μας ξέρουμε ότι είναι μια δύσκολη πορεία, από τις δημοτικές εκλογές, από τα κοινωνικά μέτωπα, τις μάχες με τα κινήματα, προς τις βουλευτικές εκλογές, όπου ο δρόμος μας είναι προς την αυτόνομη κάθοδο του ΣΥΝ, ελπίζουμε με ΄άλλες δυνάμεις της αριστεράς, της ριζοσπαστικής αριστεράς, δυνάμεις έξω από το χώρο της ιστορικής αριστεράς, οικολογικές δυνάμεις όπου θα μπορέσουμε να συγκλίνουμε. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι εμείς δεν θα προωθούμε τις συνεργασίες σε επιμέρους ζητήματα με τις άλλες δυνάμεις, όπου έχουμε τη δυνατότητα. Φτάσαμε στα θέματα τα εκκλησιαστικά των σχέσεων εκκλησίας και κράτους να υπογράψουμε ένα κοινό κείμενο με τον κ. Μάνο και τον κ,. Ανδριανόπουλο. Εμείς, αντίθετα, όχι μόνο δεν πρέπει να φοβόμαστε, αλλά αντίθετα, αντλώντας από τις παραδόσεις της αριστεράς και στη χώρα μας, τις καλές παραδόσεις, δεν πρέπει να σταματήσουμε τις προτάσεις μας για κοινή δράση πάνω στα ζητήματα που καίνε σήμερα τους πολίτες της κοινωνίας μας.
Δεν θα δανειστούμε σήμερα την πολιτική της ενότητας από το ΚΚΕ. Ούτε θα σκεφτούμε ότι έχουμε να δώσουμε καμία απάντηση σε τέτοιου είδους κριτικές. Εμείς αντλούμε από την ιστορία των συσπειρώσεων, της ενότητας, της κοινής δράσης της αριστεράς, και θα συνεχίσουμε τις προτάσεις μας προς όλες τις πλευρές, συμπεριλαμβανομένης και της πλευράς του ΠΑΣΟΚ. Και ξέρουμε έχουμε δει ότι στις περισσότερες προτάσεις μας υπάρχει άρνηση ή αποσιώπηση. Αυτό όμως είναι από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Πιστεύω ότι υπάρχει θέση, κατάφαση, συγκίνηση από ευρύτατες δυνάμεις που κινούνται σ αυτό το χώρο.
Μεθαύριο η Κ.Ο, μας θα παρουσιάσει την πρόταση Νόμου για την πλήρη απαγόρευση σε κάθε περίπτωση της πολιτικής επιστράτευσης, την οποία εμείς θα προτείνουμε και στις άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης, και στην Κ.Ο του ΚΚΕ και στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, αλλά και σε όσους βουλευτές έχουν διατυπώσει μέχρι τώρα θέσεις αντιρρήσεων στο θέμα αυτό.
Το τέταρτο σημείο που θέλω να αναφέρω έχει σχέση με το ΚΚΕ το οποίο βλέπουμε και στις δημοτικές εκλογές και στα θέματα του συνδικαλιστικού κινήματος και στα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, να επιμένει σε μια θέση διάσπασης όχι μόνο των δυνάμεων της αριστεράς αλλά και των δυνάμεων της εργασίας. Μια διάσπαση που βιώσαμε και προχθές στις κινητοποιήσεις που έγιναν στην Αθήνα. Η διάσπαση των δυνάμεων της εργασίας, η άρνηση σε κάθε κοινή δράση των δυνάμεων της αριστεράς, δημιουργούν απογοήτευση στον κόσμο, απογοήτευση που προσπαθεί να αξιοποιήσει η ακροδεξιά.
Εμείς εμμένουμε στη θέση μας για τις ευρύτερες δυνατές συνεργασίες στο ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο, για τις συσπειρώσεις της αριστεράς, και αν οι προτάσεις μας δεν γίνονται ακουστές από την ηγεσία του ΚΚΕ, εμείς πιστεύουμε στους κοινούς αγώνες που περιλαμβάνουν αριστερούς, ανανεωτικούς, ριζοσπάστες, οικολόγους, προωθημένους σοσιαλιστές, δυνάμεις που έχουμε συναντήσει στο κοινωνικό φόρουμ, σε άλλους χώρους πιστεύομε ότι έχουν μια θέση οι απλοί κομμουνιστές που ξέρουν τη σημασία της ενότητας.
Το πέμπτο σημείο που θάθελα να αναφέρω έχει σχέση με τις συνεργασίες του κόμματός μας με τις δυνάμεις του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Έχουμε πει ότι αυτή η συνεργασία είναι μια πολύ σημαντική για μας κατεύθυνση .Μια κατεύθυνση γενική, ένα βήμα το οποίο πιστεύω ότι μας βοήθησε να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση των προηγούμενων εκλογών, και μια συσπείρωση την οποία θα θέλαμε να στηριχτούμε για να αναπτύξουμε ευρύτερες συσπειρώσεις στις δημοτικές εκλογές. Πιστεύω ότι το κόμμα μας έχει κάνει μεγάλες προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση. Για να μην αναφερθώ πανελλαδικά, ας αναφερθώ στους τρεις μεγάλους χώρους Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη και να πω ότι εμείς ως ΣΥΝ δεχθήκαμε στη Νομαρχία του Πειραιά, στη Νομαρχία της Θεσσαλονίκης, στο Δήμο του Πειραιά, στην Υπερνομαρχία, να μην είναι κομματικός υποψήφιος. Αυτό δεν το βλέπουμε ως παραχώρηση και ως τσαλάκωμα δικό μας, το βλέπουμε ως κατάκτηση, να έχουμε τη δυνατότητα να συνεργαζόμαστε με ευρύτερες δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, ή και ακόμη ευρύτερες στους χώρους αυτούς. Σε ορισμένες περιπτώσεις τροποποιήσαμε τις αρχικές μας κατευθύνσεις, ακόμα κι αν αυτό είχε ένα κόστος για το κόμμα, προκειμένου να βοηθήσουμε τη συνεργασία μας με τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Φυσικά ο δρόμος για τις δημοτικές εκλογές δεν είναι εύκολος. Υπάρχει μια διαφορετική πραγματικότητα σε κάθε χώρο κι αν θέλετε ακόμα και σε μικρότερες δυνάμεις από μας υπάρχει η ιδιαιτερότητα και ο σεβασμός από τις ηγεσίες τους στις τοπικές επιλογές που θα κάνουν οι δικές τους οργανώσεις κατά διάφορους χώρους. Πολλές φορές, όπως για παράδειγμα στη Νομαρχία της Θεσσαλονίκης, βρεθήκαμε σε αντικρουόμενες επιλογές ανάμεσα στους εταίρους του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, τη στιγμή που εμείς είχαμε πει ότι προσπαθούμε να βοηθήσουμε με κάθε τρόπο την ευόδωση της συνεργασίας. Θέλουμε καλές σχέσεις με όλες αυτές τις δυνάμεις. Εμείς θα κάνουμε ότι μπορούμε γι αυτό. Πιστεύω ότι, παίρνοντας υπ� όψιν αυτή την εμπειρία, η συνεργασία αυτή μπορεί να γίνει πιο ώριμη και κυρίως να μην είναι καταναγκαστική, να μην τη βλέπει κανείς ως καταναγκαστική. Να είναι μια ελεύθερη κι εθελοντική συνεργασία στα σημεία εκείνα στα οποία συμφωνούμε, και από πλευράς ΣΥΝ θα γίνεται κάθε προσπάθεια τα σημεία αυτά να είναι όσο το δυνατόν περισσότερα, και πολιτικά σημεία και σημεία δράσης και σημεία τακτικής. Θα πρέπει να προσέξουμε νομίζω όλοι μας, να σεβαστούμε ο ένας τον άλλον και να μην μπούμε στην παγίδα ενός χαρτοπόλεμου ανακοινώσεων που αφαιρεί, πιστεύω, αξιοπιστία από το εγχείρημά μας. Και κυρίως, πέρα από μια κριτική που πρέπει να γίνεται με σοβαρότητα και συντροφικότητα, δεν πρέπει κανείς να προχωράει σε δίκες προθέσεων στελεχών είτε ανήκουν εδώ, είτε οπουδήποτε αλλού. Έχει δώσει πολλά πράγματα ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, έχουμε πολλές δυνατότητες, έχουμε προβλήματα να παρακάμψουμε, με ωριμότητα, με σύνεση, και με διάθεση από μας να ξεπεραστούν θα προχωράμε τη συνεργασία μας, ξαναλέω, με έναν ελεύθερο εθελοντικό και όχι καταναγκαστικό τρόπο, και ιδιαίτερα στις δημοτικές εκλογές, γνωρίζοντας τη διαφορετικότητα που υπάρχει ανάμεσα στους διάφορους χώρους.
Όμως νομίζω ότι είναι σημαντικό εμείς οι ίδιοι να εκτιμήσουμε τις δυνατότητες και άλλων ανοιγμάτων και συνεργασιών που μπορούμε να κάνουμε, που όχι μόνο δεν θα έρχονται σε αντίθεση με το εγχείρημα μας με τις ριζοσπαστικές δυνάμεις, αλλά μπορούν να το εμπλουτίσουν και να το αναπτύξουν και να το βάλουν σε ένα μεγάλο ουράνιο τόξο κινήσεων και συμπαρατάξεων. Ένας απ αυτούς είναι η προσπάθειά μας να ανοιχτούμε σε δυνάμεις πέρα από την ιστορική αριστερά, πολλές από τις οποίες είχαν βιώσει τη ριζοσπαστική συνθηματολογία άλλων εποχών από τη μεριά του ΠΑΣΟΚ, βλέπουν τις αντιφάσεις και τις ανεπάρκειες της ηγεσίας του και των τοποθετήσεών της, και σήμερα είναι έτοιμες να μπουν σε έναν κοινό βηματισμό μαζί μας.
Εδώ είναι ιδιαίτερα σημαντική η δυνατότητα και το παράθυρο το οποίο ανοίξαμε με την Υπερνομαρχία της Αθήνας και το οποίο πρέπει να το στηρίξουμε με κάθε τρόπο. Σημαντική είναι επίσης, η προσπάθεια να ανοιχτούμε στο χώρο της νεολαίας, μια κατηγορία η οποία έχει κοινωνικά χαρακτηριστικά, είναι ευρύτατη όμως, χαρακτηρίζεται από τη δυσπιστία και την απόσταση από την πολιτική και που νομίζω ότι με το τολμηρό εγχείρημα στο Δήμο της Αθήνας μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα φτάνει να το συμπληρώσουμε να το εμπλουτίσουμε, να το ενισχύσουμε.
Ένα άλλο σημείο στο οποίο έχουμε τις δυνατότητες, μας το επιβάλλει και ο ίδιος μας ο τίτλος, και πρέπει να κάνουμε πολλά και μετά τις εκλογές, είναι το άνοιγμά μας στον οικολογικό χώρο.
Το έκτο και προτελευταίο σημείο σύντροφοι, που θέλω να αναφέρω έχει σχέση με τις δημοτικές εκλογές. Νομίζω ότι σύντροφοι που είχαν αναλάβει την ευθύνη από τη μεριά της ΚΠΕ αλλά και σε όλο το πεδίο των οργανώσεων, μέσα σε δυσκολίες, μέσα σε χώρους που δεν έχουμε πολλές δυνάμεις, μέσα σε συνθήκες που ήταν πολύ διαφορετικές από δω κι από κει, χαράξαμε την πορεία μας. Νομίζω είμαστε το πρώτο κόμμα που κατέληξε στους περισσότερους από τους δήμους και τις νομαρχίες της χώρας μας και πρέπει να ολοκληρώσουμε αυτή την προσπάθεια, δίνοντας βάρος στην προγραμματική εναλλακτική ριζοσπαστική αιχμηρή κατεύθυνση πάνω στα μεγάλα αιτήματα των πολιτών η οποία τους φέρνει σε σύγκρουση με τις πολιτικές του δικομματισμού. Τι είδαμε για παράδειγμα εμείς στον Έβρο; Είδαμε την πλήρη έλλειψη σχεδιασμού και ενδιαφέροντος και την ύπαρξη αναχωματικών έργων από το 1959. Αυτό είδαμε στον Έβρο. Κι εκεί θα δοθεί η μάχη κατά τη γνώμη μου με το δικομματισμό, κι εκεί θα πρέπει να πετύχουμε τις ευρύτερες δυνατές συσπειρώσεις, με μια χούφτα ανθρώπους, οι οποίοι όμως έχουν απήχηση μέσα στην κοινωνία. Είναι σημαντικό να λύσουμε γρήγορα τα προβλήματα όπου υπάρχουν.
Στην Υπερνομαρχία Αθηνών- Πειραιώς πρέπει να δώσουμε τη μάχη μας γρήγορα. Ήδη η επιλογή μας έχει γίνει και δεν υπάρχει επιστροφή από αυτή την επιλογή, και είναι ο Γιάννης Πανούσης, ο Σπύρος Λυκούδης, η Εύη Καρακώστα. Είναι μια επιλογή την οποία είχαμε συζητήσει, είχαμε και τη γνώμη των άλλων δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Να αναφέρω εδώ τον πολύ σημαντικό ρόλο που έχει παίξει και σχετικά με την προώθηση αυτής της υποψηφιότητας αλλά και σχετικά με όλη τη συνεργασία των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ο Μανώλης ο Γλέζος και να τον ευχαριστήσω. Και να πούμε ότι μαζί με τους συνεργάτες του αφήνει μια πολύ σημαντική παρακαταθήκη προωθημένης αντίληψης για την αυτοδιοίκηση την οποία οφείλουμε να συνεχίσουμε.
Το τελευταίο σημείο έχει σχέση με μας τους ίδιους. Νομίζω ότι έχουμε σημαντικές δυνατότητες, ό,τι και να κάνει ο δικομματισμός. Διότι είμαστε μια δύναμη εναλλακτική, δύναμη ουσίας, και μια δύναμη ενωτική. Δεν τις αξιοποιούμε. Προχθές, είχαμε πάει στον Έβρο. Τον γυρίσαμε πάνω κάτω. Πήγαμε από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τη Βήσα. Περάσαμε και στην Τουρκία. Γίναμε αποδεκτοί με έναν τρόπο θετικό, όχι μόνο με τη φιλοξενία των κατοίκων εκεί αλλά νομίζω με ανταπόκριση σε μια σοβαρή παρέμβαση που γίνεται από τους λίγους αλλά άξιους συντρόφους του ΣΥΝ αλλά θα έλεγα και κεντρικά και στη Βουλή έχουν γίνει επανειλημμένες ερωτήσεις και παρεμβάσεις όλων των βουλευτών μας πάνω στα θέματα του Έβρου.
Την επόμενη μέρα σχετικά με αυτή τη δράση του ΣΥΝ, στον Τύπο, στις εφημερίδες, υπήρχε η συνέχιση μιας επιστολογραφίας αντιπαραθέσεων ανάμεσα σε μέλη και σε στελέχη του ΣΥΝ, αλλά τώρα έχουμε βάλει στη μόδα και το Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Αυτός δεν είναι ο Συνασπισμός των μελών μας. Πιστεύω ότι δεν είναι ο δικός μας Συνασπισμός. Πιστεύω ότι ο καθένας από σας θα πει μαζί με μένα, ότι αυτός δεν είναι ο δικός μου Συνασπισμός. Η εικόνα του Συνασπισμού μέσα από τον Τύπο είναι αποθαρρυντική. Και θάλεγα ότι η εμπιστοσύνη που μας δείχνει παρόλα αυτά, ένα τμήμα της κοινωνίας, δείχνει ότι είναι ζητούμενο, πέρα από μας, η ύπαρξη και η ενεργή παρουσία της Ριζοσπαστικής και Ανανεωτικής Αριστεράς. Φυσικά κάποιες δυνάμεις μέσα στο χώρο των ΜΜΕ, εμπλέκονται στις πολιτικές διεργασίες, έχουν τους δικούς τους σκοπούς, πιέζουν από δω, πιέζουν από κει .Όμως η κύρια ευθύνη είναι δικιά μας. Δεν μπορεί το κόμμα μας να έχει πέντε Γραφεία Τύπου. Δεν μπορεί οι συζητήσεις μέσα στην Πολιτική Γραμματεία να μεταφέρονται πριν καν τα λόγια βγουν στον αέρα. Δεν μπορεί να μην έχει ο Πρόεδρος, τα στελέχη και τα μέλη της ΠΓ, εμπιστοσύνη να πουν τις πιο τολμηρές, απίθανες και ακραίες ιδέες τους, και να έρχονται την επόμενη μέρα στο Τύπο. Ο ΣΥΝ πρέπει να έχει ένα Γραφείο Τύπου που να είναι του Συνασπισμού. Εμείς έχουμε πολλά ρεύματα ιδεών και όλοι το δεχόμαστε αυτό και το στηρίζουμε. Ο Συνασπισμός, με βάση τις αποφάσεις των Συνεδρίων του, άσχετα αν μερικοί συμφωνούν, άλλοι διαφωνούν, έχει καταλήξει στην ύπαρξη των οργανωμένων τάσεων. Πρέπει όμως, σύντροφοι, μέσα σ αυτή την πραγματικότητα που μας επιβάλλει το καταστατικό μας, να υπερασπιστούμε όχι μόνο το Συνασπισμό, να υπερασπιστούμε την πολυφωνία. Να την υπερασπιστούμε και να δείξουμε ότι η πολυφωνία μπορεί να είναι ένα πλεονέκτημα. Όχι η πολυφωνία προς τα έξω, αλλά η ύπαρξη πολλαπλών ρευμάτων ιδεών τα οποία μπορούν να συμβιώνουν αρμονικά, να συντίθενται, να αγκαλιάζουν πολλαπλές πτυχές της αριστεράς σήμερα, μπορεί να είναι ένα πλεονέκτημα για ένα κόμμα. Δεν είναι κατ� ανάγκην σκορποχώρι, όπως λέει η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ για μας, αυτοί είναι ένα «σκορποχώρι»
Πρέπει να δώσουμε τη μάχη ώστε αυτό το κόμμα να είναι και ενωμένο, και αποτελεσματικό και να δίνει ένα σαφές μήνυμα στην κοινωνία. Μετράει επίσης το κατά πόσον εμείς ως αριστερά είμαστε μια δύναμη αλληλεγγύης. Απευθυνόμαστε στην κοινωνία λέγοντας, κινηθείτε όχι στον ανταγωνισμό, όχι στη σύγκρουση, όχι στον ατομισμό, κινηθείτε στην αλληλεγγύη. Εμείς μέσα από την Κεντρική Επιτροπή, μέσα από την Πολιτική Γραμματεία, πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε δύναμη αλληλεγγύης. Μετριέται η διάστασή μας και η συνέπεια λόγων και πράξεων. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Πολλές φορές έχουμε να συνδυάσουμε αντιφατικά καθήκοντα. Θέλουμε την ελευθερία των απόψεων και της διατύπωσης των ιδεών αλλά την ίδια στιγμή καταλαβαίνουμε τη σημασία να δίνουμε ένα σαφές μήνυμα. Θέλουμε τη δημοκρατική λειτουργία και είναι απαραίτητη και είμαστε το πιο δημοκρατικά οργανωμένο κόμμα αλλά την ίδια στιγμή πρέπει να στηρίξουμε την ενότητά μας.
Είμαστε υποχρεωμένοι να κινηθούμε με βάση τις αποφάσεις του Συνεδρίου, δεν μπορούμε να αφήσουμε το Συνέδριο κατά μέρος, οφείλουμε να κινηθούμε με βάση τις αποφάσεις του Συνεδρίου. Πιστεύω ότι είναι αποφάσεις στη σωστή κατεύθυνση. Την ίδια στιγμή όμως πρέπει να έχουμε την ικανότητα να εμπλουτίζουμε την πολιτική μας σπουδάζοντας τις εξελίξεις, συμπληρώνοντας, παίρνοντας καινούργιες πρωτοβουλίες, διορθώνοντας κάποιες επιμέρους πλευρές. Δεν πρέπει να ενοχοποιούμε κανένα στέλεχος για οποιαδήποτε άποψή του αλλά πρέπει το κάθε στέλεχος να μετράει τις συνέπειες των παρεμβάσεών του, και ειδικά μέσω των ΜΜΕ, στο ΣΥΝ και γενικά στο κόμμα. Πρέπει να είμαστε ένα κόμμα που έχει σαφή κατεύθυνση και πυξίδα, αλλά την ίδια στιγμή έχει την ικανότητα να παρεμβαίνει μέσα στην πολιτική ζωή και όποτε το έχουμε κάνει έχουμε κερδίσει. Είναι δύσκολο το εγχείρημά μας αλλά πιστεύω ότι μπορούμε να το πετύχουμε μέσα σε συνθήκες ενότητας και αλληλεγγύης και μιας προσπάθειας σύνθεσης των απόψεών μας σε όσο μεγαλύτερη δυνατή βάση και κυρίως μια προσπάθεια για να ανταποκριθούμε στο αίτημα των μελών μας που θέλουν έναν αποτελεσματικό, ισχυρό Συνασπισμό, ένα δημοκρατικό Συνασπισμό, ένα Συνασπισμό γεμάτο ιδέες.
Οι μάχες πιστεύω ότι είναι έξω από την Κουμουνδούρου και τα κομματικά γραφεία, για την ανεργία, για τη ΓΙΟΥΛΑ, για τα ατυχήματα στους σιδηροδρόμους, για τον Έβρο, για τους τσιγγάνους, για τους μετανάστες, για την ανεργία των νέων, εκεί μας θέλουν τα μέλη του κόμματος και εκεί πιστεύω να συναντιόμαστε πιο συχνά από τις Κεντρικές Επιτροπές και τις Πολιτικές Γραμματείες.»
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS