Δεν σκόπευα ν αρχίσω την ομιλία μου έτσι, αλλά ακούγοντας την εισαγωγική τοποθέτηση του κ. Πρωθυπουργού, αναρωτήθηκα: Ζούμε στην Ελλάδα, όπου στην Κυβέρνήση βρίσκεται το κόμμα της Ν.Δ. ή ζούμε μέσα σε μια παιδική χαρά όπου όλα είναι ωραία, ήσυχα, εξασφαλισμένα, ασφαλή; Διότι η τοποθέτηση και η περιγραφή της κατάστασης που έκανε ο κ. Πρωθυπουργός στα θέματα δικαιωμάτων των πολιτών, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις εμπειρίες, τα βιώματα και τα καθημερινά βάσανα που αντιμετωπίζει ο πολίτης.
Ο Πρωθυπουργός μας είπε, λίγο πολύ ότι, όλα τα δικαιώματα στη χώρα μας είναι εξασφαλισμένα ή γίνεται μεγάλη προσπάθεια να προωθηθούν. Θέλω κατ αρχήν να πω ότι, σήμερα σε όλους τους τομείς, υγεία, παιδεία, ασφάλιση, αμοιβές, οι πολίτες έχουν εξαιρετικά οξυμένα προβλήματα. Υπάρχουν 2 εκ. πολίτες στη χώρα μας οι οποίοι, σύμφωνα με τις στατιστικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζούνε κάτω από τα όρια της φτώχειας. Δεν έχουν δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή που καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες. Υπάρχουν σήμερα στη χώρα μας πάρα πολλοί πολίτες οι οποίες δεν έχουν το δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας. Όταν καθυστερούν τα δικαστήρια στην εκδίκαση των υποθέσεων, στην έκδοση των αποφάσεων φθάνουμε, ουσιαστικά, στην αρνησιδικία. Υπάρχουν πολίτες στη χώρα μας οι οποίοι δεν μπορούν να ζήσουν σ ένα ανεκτό περιβάλλον. Αναφέρω μία ακραία περίπτωση, όσων ζουν στην Ανατολική Αττική, οι οποίοι έχουν τα λατομεία στο Μαρκόπουλο και κάθε βράδυ ζουν σε συνθήκες ｫΙράκｻ από τις εκρήξεις και ενώ υπάρχει απόφαση του ΣτΕ την ίδια στιγμή, με την ανοχή της κυβέρνησης, οι ιδιοκτήτες των λατομείων χωρίς πρόβλημα, συνεχίζουν να τα λειτουργούν. Αναρωτιέται κανείς αν έχουμε κυβέρνηση.
Υπάρχουν στη χώρα μας μικρά παιδιά, βρέφη, τα οποία περιμένουν την υιοθεσία για να φύγουν από το ίδρυμα και να μπουν σε μια οικογένεια, και να πάρουν το δρόμο, μέσα απ αυτές τις ιδιότυπες και δύσκολες συνθήκες, για τη δική του ζωή και δεν μπορούν να το κάνουν αυτό διότι η κυβέρνήση δεν μπορεί να στελεχώσει το Κέντρο Βρεφών ｫΜΗΤΕΡΑｻ. Σε κάθε εργαζόμενη στο ΜΗΤΕΡΑ αντιστοιχούν δεκάδες παιδιά. Αντίστοιχα προβλήματα αντιμετωπίζουν οι ασθενείς με τις τεράστιες ελλείψεις που υπάρχουν στα νοσοκομεία, αντίστοιχα προβλήματα στα δικαιώματά τους αντιμετωπίζουν οι μαθητές, οι φοιτητές με τα τεράστια κενά που υπάρχουν στα Πανεπιστήμια και στα άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Αυτό είναι το μικρότερο κράτος, το οποίο υποσχέθηκε η κυβέρνηση. Δηλαδή συρρίκνωση του κράτους, ειδικά σ εκείνους τους τομείς οι οποίοι θα έπρεπε να λειτουργούν, προκειμένου να εξασφαλίσουν συνθήκες υγείας, εκπαίδευσης, ασφάλειας, εργασίας των πολιτών. Αντίθετα βλέπουμε επέκταση του κράτους στους κατασταλτικούς μηχανισμούς και στο διορισμό ημετέρων. Εμείς φυσικά, μια που το θέμα είναι η δημοκρατία, δεν υποτιμούμε τίποτα, δεν αγνοούμε ότι η περίοδος από το 1974 μέχρι το 2006, είναι η πιο ομαλή κοινοβουλευτική περίοδος, από άποψη λειτουργίας των κοινοβουλευτικών θεσμών την τελευταία εκατονταετία. Δεν υπάρχει η μοναρχία, δεν υπάρχει η αυλή, δεν υπάρχει αυλική καμαρίλα, αυλοκόλακες. Η Βουλή λειτουργεί, με τα προβλήματά της, αλλά λειτουργεί. Οι λοχαγοί και οι συνταγματάρχες δεν ρίχνουν ζάχαρη στα τανκς. Φεύγει η χώρα μας από το διχασμό, τη μετεμφυλιακή κατάσταση και τα σύνδρομα, τα σύνδρομα του ψυχρού πολέμου. Όλα αυτά είναι σημαντικά. Όταν βέβαια βλέπει κανείς στους δρόμους τους φοιτητές και τις φοιτήτριες δεν μπορεί παρά να θυμηθεί τις σκηνές του 72 και του 73. Διότι ό,τι υπάρχει σήμερα, παρότι ήταν μακριά από τα οράματα όσων έχουν αγωνιστεί για τη δημοκρατία, δεν χαρίστηκε. Κατακτήθηκε, με σκληρούς αγώνες, από αγωνιστές απ όλους τους χώρους. Και από το συντηρητικό χώρο, και από τον κεντρώο χώρο και από την αριστερά. Αλλά να σημειώσουμε ότι, οι αγωνιστές της αριστεράς, λόγω της μετεμφυλιακής κατάστασης, λόγω του χώρου από τον οποίο αναδύθηκαν οι δυνάμεις του πραξικοπήματος και της βίας, λόγω του ψυχρού πολέμου της εποχής, ήταν αυτοί που μαζικά πλήρωσαν το μεγάλο τίμημα για τον κοινοβουλευτισμό και τη δημοκρατική εξέλιξη στη χώρα μας. Στην Ελλάδα δεν υπήρξε το μοντέλο, το οποίο βλέπουμε να εφαρμόζεται σήμερα, δηλαδή να φέρνουμε δήθεν τη δημοκρατία με τα τανκς. Και βλέπουμε τις επιτυχίες στο Ιράκ και αλλού στο χώρο της Μέσης Ανατολής. Στην Ελλάδα οι αγώνες για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία είναι αυτοί οι οποίοι συντρίψανε τα τανκς. Κι ό,τι κατακτήθηκε με αγώνες και προσφορά και θυσίες είναι πιο πολύτιμο. Γι αυτό αξίζει να το διευρύνουμε, να το στηρίξουμε, να το θωρακίσουμε. Γι αυτό και ανησυχούμε πάρα πολύ από τις εξελίξεις σχετικά με τους δημοκρατικούς θεσμούς στη χώρα μας. Εξελίξεις οι οποίες έχουν σχέση και με τις κυβερνητικές πολιτικές και με ποιο κόμμα βρίσκεται στη διακυβέρνηση, τις οποίες όμως παρακολουθούμε να αναπτύσσονται με μια επικίνδυνη δυναμική όλα τα τελευταία χρόνια. Στην Ελλάδα σήμερα βλέπουμε το παρακράτος να εμφανίζεται με άλλη μορφή, ως διείσδυση ενός παγκόσμιου παρακράτους και γι αυτό πιο επικίνδυνο από την Οργάνωση ΚΑΡΦΙΤΣΑ και το Γκοτζαμάνη και τον Εμμανουηλίδη. Γιατί στην Ελλάδα βλέπουμε να διαμορφώνονται σημαντικές σφαίρες στη δημόσια ζωή που ήδη οι πολιτικοί επιστήμονες τους ονομάζουν ｫδικτατορίες μέσα στη Δημοκρατίαｻ και αυτές τις σφαίρες τις βλέπουμε σε πολλούς χώρους. Και στο χώρο της οικονομίας και στο χώρο των ΜΜΕ και αλλού. Στην Ελλάδα βλέπουμε μια παντοδυναμία της εκτελεστικής εξουσίας. Γιατί στην Ελλάδα η ψήφος ενώ πρέπει να είναι μία από τις κατακτήσεις του ενεργού πολίτη, ο οποίος πρέπει να συμμετέχει στη διαδικασία των αποφάσεων, ουσιαστικά ο πολίτης μετατρέπεται σε απλό ψηφοφόρο. Όλο και περισσότερα αποφασίζονται εκεί που δεν φθάνει η δύναμη του πολίτη. Γι αυτό αναπτύσσεται η αντίληψη η οποία στρέφεται συνολικά κατά της πολιτικής, που ξεκινά από την υποχώρηση της πολιτικής στην οικονομία, ότι όλοι ίδιοι είναι.
Είναι όλα μαύρα στη χώρα μας; Δεν υπάρχει μια ακτίνα ελπίδας, δεν υπάρχει μια αισιοδοξία; Υπάρχει. Που βρίσκεται αυτή η αισιοδοξία; Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην οδό Πανεπιστημίου, στην οδό Σταδίου, στο Σύνταγμα κι έχει περικυκλώσει τη Βουλή.
Κύριε Πρωθυπουργέ η Βουλή σήμερα είναι περικυκλωμένη από τους δεκάδες χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες, οι οποίοι δίνουν μια μεγάλη μάχη. Δίνουν μια μάχη η οποία έχει σχέση με τα Πανεπιστήμια, έχει σχέση με τις σπουδές τους, έχει σχέση με το μέλλον τους, αλλά έχει σχέση και με το θέμα που συζητάμε. Δηλαδή τη δημοκρατία στη χώρα μας. Γιατί το φοιτητικό κίνημα, το οποίο αναπτύσσεται σήμερα, όπως κάθε κοινωνικό γεγονός, έχει τις δικές του πηγές. Και οι πηγές οι σύγχρονες, οι ιστορικές, είναι τα μεγάλα εκείνα φοιτητικά κινήματα, τα οποία αγγίζανε και ήταν και καταλύτες τους αγώνες για τη δημοκρατία. Το κίνημα του 15% δεν ήταν μόνο κίνημα σχετικά με τη χρηματοδοτική στήριξη της Παιδείας, ήταν ένα κίνημα για τη δημοκρατία μέσα σε συνθήκες ενός δεξιού, αυταρχικού καθεστώτος. Το φοιτητικό κίνημα της εποχής της Δικτατορίας, δεν ήταν μόνο για το πρόγραμμα σπουδών, όπως ξεκίνησε, η μόνο για να υπάρξουν διαδικασίες δημοκρατικής εκλογής των φοιτητικών συλλόγων, ήταν ένα κίνημα το οποίο είχε μια ψυχή ενάντια στη Δικτατορία, ενάντια στην αμερικανοκρατία, ενάντια στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Η δημοκρατική διάσταση αυτού του φοιτητικού κινήματος, που βρίσκεται σήμερα έξω από τη Βουλή, έχει σχέση γιατί αναδεικνύει βασικές ελευθερίες. Ακαδημαϊκές ελευθερίες. Το ακαδημαϊκό άσυλο, την αδέσμευτη έρευνα, τη δυνατότητά τους να λειτουργούν χωρίς να υπάρχουν δεσμεύσεις από εταιρίες οι οποίες υποτάσσουν τα πανεπιστήμια. Έχει σχέση με τη δημοκρατία αυτό το κίνημα διότι ο δημόσιος χώρος είναι η κοιτίδα στην οποία διαμορφώνεται η έννοια του πολίτη, του ενεργού πολίτη, του συμπολίτη που δεν υποτάσσεται σε εντολές, σε αδιαφανείς εξουσίες, σε νομοθετικά μέτρα, που ήταν να έρθουν το καλοκαίρι και σε επιταγές. Και είναι ένα κίνημα για τη δημοκρατία γιατί αυτό το κίνημα ανδρώθηκε και περνάει στην ενηλικίωσή του μέσα από τη σύγκρουση στις 8 Ιούνη, για την οποία η σημερινή κυβέρνηση θα πρεπε να ντρέπεται. Γιατί ήταν οι δυνάμεις της αστυνομίας που χτυπήσανε όλο το σώμα φοιτητών, φοιτητριών και διδασκόντων που συμμετείχε στην πορεία και τα χτυπήματα αγγίξανε την ψυχή της νεολαίας. Κι αυτή η σύγκρουσή τους με τον αυταρχισμό, αντί να τους κάνει να μαζευτούνε τους έδωσε μεγαλύτερο θάρρος και συναίσθηση ότι οι αγώνες του σήμερα έχουν πολύ μεγαλύτερη διάσταση από αυτήν που κανείς πίστευε μέχρι τώρα. Γι αυτό θα έλεγα ότι ίσως το πιο ελπιδοφόρο στοιχείο της δημοκρατίας μας είναι ότι όχι μόνο μπορεί να κινηθούν ενωμένα οι πολίτες και βλέπουμε σήμερα αυτούς που σπουδάζουν και εργάζονται στα ΑΕΙ, χωρίς τη διάσπαση που προσπαθεί η κυβέρνηση ή χωρίς τις διαιρετικές παρεμβάσεις των κομμάτων.Μπορούν να κινηθούν ενωμένα, μπορούν να πετύχουν και τους στόχους τους. Αυτό είναι σημαντικό. Είναι μια μεγάλη νίκη με συμβολισμό το ότι αυτό το νομοσχέδιο, το οποίο ήταν να περάσει με κατεπείγουσες διαδικασίες, έρχεται μ αυτό τον τρόπο σήμερα. Παρότι και πάλι θα πρεπε να αποσυρθεί και η κυβέρνηση ν ανοίξει τα αυτιά της στη φωνή των φοιτητών. Είναι φωνή συνείδησης, είναι φωνή ελπίδας, είναι φωνή ενότητας και είναι μια σημαντική πρόοδος για μας γιατί οι δημοσκοπήσεις και οι κοινωνικές έρευνες σ αυτή την περίπτωση πέσανε εντελώς έξω. Διαβάζαμε τις δημοσκοπήσεις και τα ερωτηματολόγια που αφορούσαν τη νεολαία και οι απαντήσεις ήταν, ότι η νεολαία είναι συντηρητική, η νεολαία είναι απολίτικη, η νεολαία είναι παθητική, η νεολαία βλέπει τις μεσημεριανές και τις βραδινές ζώνες της τηλεόρασης. Η νεολαία δεν συμμετέχει. Η νεολαία ενδιαφέρεται μόνο για την προσωπική της καριέρα, για την ατομική σταδιοδρομία. Μπορεί να ίσχυαν. Συντριφθήκανε αυτά. Είναι μεγάλο στοιχείο και μεγάλη κατάκτηση για τη χώρα μας ότι η νεολαία συνειδητοποιεί την έννοια του μαχόμενου πολίτη, του πολίτη με οράματα που δεν περιορίζονται στα πλαίσια του σημερινού συστήματος, που βλέπουν έξω και πέρα απ αυτό το σύστημα και που διεκδικεί απέναντι στην Πολιτεία, με ανιδιοτέλεια, διότι μέσα σ αυτά τα παιδιά υπάρχουν παιδιά τα οποία είναι επί πτυχίο. Τα οποία έχουν κλείσει μεταπτυχιακά με δικά μας ή με ξένα πανεπιστήμια και την ίδια στιγμή σηκώνουν το χέρι ψηλά και λένε ψηφίζω για την κατάληψη, στρεφόμενοι ενάντια και στο προσωπικό τους συμφέρον. Ξαναφέρνοντας την αρχή του συλλογικού ενδιαφέροντος, του είμαστε όλοι μαζί. Τα παιδιά της μοναξιάς, την απομόνωσης, δημιουργούν μια νέα διαφορετική κατάσταση στη χώρα μας.
Γι΄αυτό κύριε Πρωθυπουργέ πιστεύουμε ότι πρέπει να προχωρήσετε σε μια πλήρη αναθεώρηση της πολιτικής σας. Το κίνημα του άρθρου 16 εφόσον υπάρξει επιμονή από σας να φέρετε το άρθρο 16 θα σφραγίσει όλη την πορεία της χώρα μας. Δεν θα αντέξει, η πρόθεσή σας να ανοίξετε τον πανεπιστημιακό χώρο σε κερδοσκοπικά συμφέροντα, μπροστά σε αυτό το τεράστιο ποτάμι που θα πλημμυρίσει όλη τη χώρα. Και σήμερα δεν είναι μόνο φοιτητές και φοιτήτριες. Είναι μαζί τους και οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες. Απεργούν μέσα μεταφοράς, απεργούν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας και θα είναι μαζί τους οι μαθητές και οι μαθήτριες, οι σπουδαστές και οι σπουδάστριες, οι άνεργοι και οι άνεργες. Και σας καλώ την επόμενη βδομάδα που θα έχουμε την πρώτη συζήτηση για την Αναθεώρηση του Συντάγματος να ξαναδείτε την κατάσταση και να μην επιμείνετε στην αναθεώρηση του άρθρου 16.
Και καλώ την αξιωματική αντιπολίτευση σ΄αυτή την κρίσιμη μάχη, αν όντως ενδιαφέρεται κάπου να μπει φραγμός στις πολιτικές της Ν.Δ. να πάρει μια σαφή θέση. Να είναι με την όχθη αυτών που θέλουν το ελεύθερο, το δημόσιο, το αυτοτελές, το ποιοτικό, το αποτελεσματικό Πανεπιστήμιο. Και όχι με την όχθη του ότι κάνουμε τα Πανεπιστήμια ένα χώρο που μπορούν να δημιουργηθούν, έστω και κάτω από το μανδύα των μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων, χώροι και διεισδύσεις των δυνάμεων την ισχυρής οικονομικής επιφάνειας.
Και μια που μιλάμε για τα θέματα της παιδείας να βάλω και ένα άλλο θέμα. Σήμερα με τα αποτελέσματα που βγαίνουν αποδεικνύεται ότι μένει έξω από τα Πανεπιστήμια ο μεγαλύτερος αριθμός υποψηφίων από κάθε άλλη χρονιά. Ότι ο μεγαλύτερος αριθμός υποψηφίων που πήραν κάτω από τη βάση είναι φέτος και ότι 7.000 θέσεις στα Πανεπιστήμια μένουν κενές. Και λέμε, δεν ήμαστε υπέρ της ήσσονος προσπάθειας, αλλά ξέρουμε εμείς ότι το παιδί που τσαλακώνεται μέσα στο σχολείο, το παιδί που αντιδρά στην αποστήθιση, το παιδί που είναι από μια διαλυμένη οικογένεια, το παιδί το οποίο διώχνεται από τον τρόπο που γίνεται σήμερα η μάθηση, έχει δικαίωμα και δεν μπορεί χωρίς ουσιαστικές αναδιαρθρώσεις και χωρίς στήριξη να βρίσκει μπροστά του κλειστή την πόρτα στο μέλλον του . Και σας καλούμε για φέτος να μην ισχύσει το όριο του 10 για τις κενές θέσεις που υπάρχουν στα Πανεπιστήμια και θέλω μια απάντηση, κύριε Πρωθυπουργέ. Θέλω να σας πω ότι κριτήριο δημοκρατικότητας σας δεν θα είναι σήμερα αν αλλάξετε στάση και αν απαντάτε στις ερωτήσεις των κομμάτων της Αριστεράς. Σήμερα σας ζητάω απάντηση εάν η κυβέρνηση θα δει το θέμα του να μην ισχύσει φέτος το όριο του 10 και να προχωρήσει σε μια άλλη μεταρρύθμιση στην παιδεία, όπου το Λύκειο θα σταματήσει να είναι ένα γυμναστήριο εκμάθησης τεχνικής εξετάσεων, η οποία γίνεται περισσότερο στα φροντιστήρια και το Λύκειο θα γίνει πραγματικά μορφωτικό ίδρυμα που θα καλλιεργεί τη γνώση και την αγάπη στη γνώση και θα υπάρχει αυτονομία και την ίδια στιγμή η επιλογή και οι διαδικασίες θα μεταφερθούν, όπως γίνεται σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης , στον Πανεπιστημιακό χώρο.
Βέβαια αναφέρθηκα πολύ στα ζητήματα των νέων που σπουδάζουν, όμως σχετίζονται με τα θέματα της δημοκρατίας. Θα έλεγα όμως ότι υπάρχει ένας κρίκος που τους ενώνει με τους νέους που έχουν μείνει έξω από τις σπουδές ή έχουν τελειώσει τις σπουδές τους, με τους νέους που είναι άνεργοι, ή που δουλεύουν υπό σκληρές συνθήκες σε σούπερ μάρκετ, σε εταιρείες, σε εργοστάσια κ.λπ. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση θέλει να ανοίξει την πόρτα της μεγάλης οικονομικής επιχείρησης στο Πανεπιστήμιο, την ίδια στιγμή η πόρτα της μεγάλης οικονομικής επιχείρησης είναι κλειστή στη δημοκρατία και τις ελευθερίες. Βλέπουμε ότι καραπατούνται τα δικαιώματα. Πηγαίνετε, κύριε Πρωθυπουργέ, σε ένα σούπερ μάρκετ ένα Σάββατο που δεν είστε στην Ευρώπη και ρωτήστε τις νέες και τους νέους που δουλεύουν στα ράφια ή στα ταμεία, πόσες ώρες δουλεύουν, πόσες ώρες πληρώνονται, πως αντιδρούν, πώς τολμούν να αντιδράσουν μπροστά στον κίνδυνο της απόλυσης και της μαζικής ανεργίας. Δημοκρατία στον τόπο δουλειάς δεν υπάρχει, υπάρχει δικτατορία στον τόπο δουλειάς. Μέσα στην Ελλάδα υπάρχουν δεκάδες και εκατοντάδες νησίδες δικτατορίας όπου καταπατούνται τα δικαιώματα κάθε νέου, νέας, εργαζόμενου, εργαζόμενης. Παραδείγματα, είναι δύσκολο να τα αναφέρει κανείς όλα, αξίζει όμως μερικά να αναφερθούν. Βιομηχανία ΔΕΛΤΑ, Πρόεδρος ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών, ο οποίος έχει και την ευθύνη για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις με τους εργαζόμενους. Από την ίδρυσή της δεν υπάρχει σωματείο, δεν υπάρχει συνδικαλισμός, είναι παράσιτο για τη δημοκρατία το ότι στη μεγάλη και γνωστή σε όλους μας βιομηχανίας της οποίας ιδιοκτήτης είναι ο Πρόεδρος του ΣΕΒ δεν υπάρχει συνδικαλισμός. Οδυσσέας Κυριακόπουλος, Πρόεδρος της F&Β, Βιομηχανικά Ορυκτά, ERGOTRACK, ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗ, δεν υπάρχουν σωματεία. Σε καμία από τις οικονομικές επιχειρηματικές μονάδες του πρώην και πολύ γνωστού μας Προέδρου του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών, ο οποίος σήμερα δίνει τη δική του συμβολή στην ανάπτυξη της όπερας στη χώρα μας, δεν υπάρχει σωματείο. Η VODAFONE για την οποία τόσο συζητάμε και η οποία με τις διαφημίσεις της μέσα από την τηλεόραση λειτουργεί σαν μην έτρεξε τίποτα, σαν να είμαστε μια κοινωνία λήθης, αμνησίας και αδιαφορίας. Δεν υπάρχει σωματείο στη VODAFONE και δεν υπάρχει σωματείο σε καμία θυγατρική της τεράστιας πολυεθνικής VODAFONE σε όλο τον κόσμο. Στις επιχειρήσεις του κ. Παπαλεξόπουλου, πρώην Προέδρου του ΣΕΒ επίσης δεν υπάρχει σωματείο. Στο καζίνο της Ρόδου απολύθηκε σύσσωμο το ΔΣ των εργαζομένων γιατί κινητοποιήθηκε για την παραβίαση του 8ωρου. Στην Eurobank απολύθηκαν επανειλημμένα συνδικαλιστές κατά παράβαση της συνδικαλιστικής νομοθεσίας. Που είναι η δημοκρατία, γιατί η δημοκρατία έχει αποσυρθεί από την οικονομία, γιατί μπορούν οι επιχειρήσεις να επιβάλλουν τους δικούς κανόνες, ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; Γιατί υπάρχει η κυβέρνηση, ποια δημοκρατικά δικαιώματα, ποια συνδικαλιστικά δικαιώματα, ποια δικαιώματα στο χώρο εργασίας στηρίζει; Γιαυτό χρειάζεται ουσιαστικές και θεσμικές αλλαγές, χρειάζεται αρμοδιότητες, πόρους, προσωπικό. Οι επιθεωρητές εργασίας, σε ποιο βαπόρι έχουν πάει οι επιθεωρητές εργασίας; Ταξιδεύω συχνά στις Κυκλάδες, ρωτάω έχει έρθει ποτέ η Επιθεώρηση Εργασίας; Σε κανένα βαπόρι δεν έχει πάει η Επιθεώρηση Εργασίας. Ποινικό αδίκημα η μη ασφάλιση των εργαζομένων, η μη εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων, η παραβίαση του νόμιμου ωραρίου. Που είναι οι έλεγχοι;
Θα ήθελα να τονίσω επίσης τα ζητήματα του διεθνούς παρακράτους. Έχουμε μια διείσδυση, δεν έχουμε απλώς μια νομοθεσία η οποία είναι ιδιαίτερα σκληρή. Έκδοση, δικαστική συνδρομή, εισαγγελικό ένταλμα, πράκτορες του FBI για να ελέγχουν τα τάνκερ και τις μεταφορές στην Ευρώπη. Έχουμε ένα παρακρατικό κύκλωμα έξω και από τη δική τους νομιμότητα το οποίο αναδείχθηκε με το ότι επικεφαλής της CIA ανέλαβε ο εμπνευστής αυτού του κυκλώματος το οποίο είχε στραφεί και ενάντια στους αμερικανούς πολίτες. Έχουμε διείσδυσή του και στη Ελλάδα. Αυτή είναι η υπόθεση των Πακιστανών. Και αυτό εκθέτει τη χώρα μας κύριε Πρωθυπουργέ. Πώς θα αντιμετωπίσει το BBC, η Γκάρντιαν, και η Ομπζερβερ την απόφαση της Βουλής να μη γίνει εξεταστική επιτροπή και τι έχετε να πείτε όταν λίγες ώρες μετά την απόφαση της Βουλής για τους Πακιστανούς συλλαμβάνεται ο αδελφός του Προέδρου της πακιστανικής κοινότητας, που άντεξε και τις δικές σας πιέσεις και τις πιέσεις της πακιστανικής χούντας στο Πακιστάν. Τι έχουμε να πούμε για όλα αυτά; Και την ίδια στιγμή που εσείς κλείνετε το θέμα το ανοίγει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με παρέμβαση του Δημ. Παπαδημούλη του Ευρωβουλευτή του Συνασπισμού. Η υπόθεση των Πακιστανών εντάσσεται πια στην εξεταστική επιτροπή για τις μεταφορές κρατουμένων, απαγωγές, κ.λπ. της CIA.
Κύριε Πρωθυπουργέ, γιατί η κυβέρνηση δεν τοποθετήθηκε δημόσια στην απαράδεκτη αντιμετώπιση ενός έλληνα πολίτη καθηγητή του Πολυτεχνείου, ηγετικού στελέχους και μέλος της γραμματείας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, του Γιάννη του Μηλιού στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης. Η αλήθεια είναι ότι υπήρξε παρέμβαση του Υπ. Εξωτερικών τη στιγμή της κρίσης και ενδιαφέρον του Προξενείου. Από κει και πέρα όμως γιατί σιωπή; Γιατί δεν λέμε τίποτα; Γιατί ανέχεστε η Ελλάδα να είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης των 15 που υποχρεώνεται να έχει βίζα για σύντομα τουριστικά ταξίδια στις Ηνωμένες Πολιτείες; Γιατί το ανέχεστε; Εμείς γιατί δεν ζητάμε βίζα από τους αμερικάνους; Όταν έρχεται ο αμερικανός πρεσβευτής από την Ουάσιγκτον εδώ να παρουσιάζει βίζα στους έλληνες φύλακες των συνόρων, όπως ζητούν αυτοί από εμάς. Γιατί το ανεχόμαστε, γιατί μας ποδοπατούν; Αυτά είναι τα δικαιώματα, αυτά είναι η δημοκρατία. Γιατί δεν υπάρχει μια ανακοίνωση του Υπ. Εξωτερικών για το Γιάννη τη Μηλιό;
Υπάρχουν και άλλα ζητήματα που συνδέονται με κατηγορίες πολιτών, οι οποίες είναι οι πιο ευπαθείς μετανάστες, τσιγγάνοι, αντιρρησίες συνείδησης, χρήστες. Αναφέρω το εξής γιατί θα πρέπει να μπούμε στο βιβλίο γκίνες με τη φωτογραφία όλης της κυβέρνησης, ότι η Ελλάδα είναι η χώρα η οποία ενέκρινε μια (1) αίτηση για πολιτικό άσυλο πέρυσι. Έχουμε το μικρότερο ποσοστό έγκρισης αιτήσεων πολιτικού ασύλου σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Νομίζω ότι παρά την πρόοδό μας σε σχέση με το παρελθόν δημιουργούνται στοιχεία υποβάθμισης της δημοκρατίας, κακοήθεις όγκοι μέσα στο χώρο της δημοκρατίας που αναπτύσσονται, χώροι μη ελέγχου όπως είναι τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Γι΄αυτό ο αγώνας για τη δημοκρατία πρέπει να είναι σκληρός. Συνδέετε πολιτική και οικονομική δημοκρατία και εμείς καλούμε σε κοινή δράση πάνω σε συγκεκριμένα αιτήματα όλες τις δυνάμεις που μπορούν να κάνουν αυτό το δύσκολο αγώνα, έναν αγώνα που μπορεί να φέρει αποτελέσματα όπως δείχνουν και οι κινητοποιήσεις των φοιτητών που γίνονται αυτή τη στιγμή έξω από τη Βουλή.
Πρέπει να πω ότι όσο αυστηρή κριτική και να κάνω οφείλω να ομολογήσω ότι έχουμε μια κυβέρνηση φοβερά αποτελεσματική, που ο λόγος του πρωθυπουργού δεν προλαβαίνει να βγει στον αέρα και γίνεται αμέσως πράξη. Είπε ο κ. Πρωθυπουργός ότι αν έχουμε ισχυρό φοιτητικό κίνημα κι αν βγει η νεολαία στους δρόμους κι αν η νεολαία έχει ιδανικά κι αν παλέψει για ορισμένα ζητήματα θα γίνουν τα πράγματα γυαλιά καρφιά. Και έγιναν γυαλιά καρφιά. Συγχαρητήρια κε Πρωθυπουργέ. Στα προπύλαια η Αστυνομία επιτέθηκε με δακρυγόνα ενάντια στη φοιτητική διαδήλωση και συνελήφθηκαν οι φοιτητές Κουλουφάκος και Στεργιούλας, από μια αστυνομία η οποία είναι ιδιαίτερα προκλητική. Να σταματήσει πια το παραμύθι, να το πούμε παρουσία του Υπουργού Δημόσιας Τάξης, με τις μικρές και ολιγάριθμες εκείνες ομάδες βίας, τις οποίες αξιοποιεί ο μηχανισμός καταστολής προκειμένου να επιτίθεται στο σώμα των ειρηνικών διαδηλωτών. Ο κ. Πρωθυπουργός όταν μιλάει για γυαλιά καρφιά κι εσείς .............. (Επεισόδιο με Πολύδωρα. Αλαβάνος:Να πάτε να τους μαζέψετε και ν αφήσετε ελεύθερους τους φοιτητές. Παρέμβαση Μπενάκη)
Αφήστε τα αυτά, σας είπα. Αυτές οι ομάδες της βίας, δεν έχουν καμία σχέση με τις αξίες της ειρήνης και της δημοκρατικής διεκδίκησης που εκφράζει ο Συνασπισμός της Δημοκρατικής Αριστεράς και το ξέρετε αυτό. Τις αξιοποιείτε κι αν δεν είχατε τέτοιους θα ανακαλύπτατε και θα κατασκευάζατε. Και είναι ντροπή σας.
Γυαλιά καρφιά όμως είπε ο κ. Πρωθυπουργός. Αυτό εκφράζει την αντίληψη της παράταξής σας απέναντι στο νεολαιίστικο κίνημα. Σ όλη την ιστορία. Γυαλιά καρφιά η ΕΠΟΝ. Γυαλιά καρφιά βλέπω και τον κ. Κακλαμάνη η νεολαία Λαμπράκη και η ΕΔΗΝ, γυαλιά καρφιά η γενιά του Πολυτεχνείου, γυαλιά καρφιά οι νεολαίοι που σήμερα βγαίνουν στους δρόμους. Γιατί; Για ποιο λόγο; Πρέπει να καταλάβετε κε Πρωθυπουργέ καλά (επεισόδιο με Κουλούρη Μπενάκη)
Είναι φυσική η ένταση και είναι φυσικό η ένταση να φθάνει στο Κοινοβούλιο. Δεν είναι μια απλή βόλτα νέων ανθρώπων, είναι ένα καινούργιο γεγονός που σφραγίζει την πορεία της χώρας μας. Γι αυτό θέλω να σας πω κε Πρωθυπουργέ, μελετείστε το ρόλο που έπαιξε το φοιτητικό και το νεολαιίστικο κίνημα στις ίδιες τις πολιτικές εξελίξεις. Μελετήστε το αυτό. Και σε χρόνια κοινοβουλευτικής διακυβέρνησης και σε χρόνια ακραίας αυταρχικής διακυβέρνησης, η ανάδυση ενός αυτόνομου, μαζικού ενωτικού, φοιτητικού κινήματος, ήταν η σπίθα που ξεπήδησε από τα Πανεπιστήμια, άλλαξε όλη την κατάσταση και δημιούργησε δυνατότητες. Πάντα δυνατότητες δημιουργούσε στον τόπο. Ήταν ένας μοχλός προόδου κι ένας μοχλός δημοκρατίας κι ένας μοχλός ελευθερίας. Δεν μπορεί επομένως εσείς όταν βλέπετε το φοιτητικό κίνημα - κι αυτό που σας είπα πριν ότι, θα βγουν στο δρόμο μαθητές, άνεργοι, νέοι εργαζόμενοι καταπιεσμένοι, μαζί με τους φοιτητές μαζί με όλους τους εργαζόμενους - ο πρώτος συνειρμός που θα κάνετε είναι το σχήμα γυαλιά καρφιά. 'Αλλους συνειρμούς θα πρεπε να κάνετε, που χουν σχέση με τη δημοκρατία, την ελευθερία, με την προκοπή του τόπου, με άνοιγμα νέων δυνατοτήτων κλπ.
Γι αυτό σας καλώ να συναισθανθείτε τις ευθύνες σας. Ν αφήσετε τη λογική που φαίνεται ότι ανέδειξε εδώ κι ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης, της κατασταλτικής αντιμετώπισης, να προβληματιστείτε και να διευκολύνετε την κατάσταση - όχι μόνο στα θέματα που αφορούν στο νόμο πλαίσιο, εκεί οφείλετε να ακούσετε τις θέσεις και τις προτάσεις για την ακόμη καλύτερη ρύθμιση, των ίδιων αυτών που ζουν μέσα στα πανεπιστήμια - αλλά να έχετε την ευκαιρία την επόμενη βδομάδα στην πρώτη συζήτηση που θα γίνει σχετικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος να πείτε ότι δεν επιμένετε στην αναθεώρηση του αρ. 16 και ότι θα γίνει μια κοινή προσπάθεια όλων των δυνάμεων για την ακόμη μεγαλύτερη ποιοτική άνθιση των ελληνικών πανεπιστημίων. Είπατε όμως κάτι το οποίο είναι σωστό. Είπατε ότι δεν πάμε εμείς να επιβάλλουμε μονομερώς τη θέση μας, την έχουμε διατυπώσει, με τις διαδικασίες που προβλέπονται και ότι χρειάζεται μια ευρύτερη διακομματική συναίνεση, την οποία φαίνεται να έχετε εξασφαλίσει. Την ίδια στιγμή έρχεστε σε αντιπαράθεση όχι μόνο με την νεολαία και τους φοιτητές αλλά μ όλες τις αξίες που εκφράζουν αυτοί που λένε ελευθερία στις κινητοποιήσεις, δημόσιος χώρος, να μη μπουν παντού τα ιδιωτικά συμφέροντα. Απευθύνομαι στην Αξιωματική Αντιπολίτευση. Μ αυτές τις θέσεις νομίζω ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αναλογιστεί αν θα συμπαραταχτεί ή όχι. Εμείς καλούμε για άλλη μια φορά το ΠΑΣΟΚ να συνεχίσει με τους νέους και τις νέες που σήμερα, πολλοί απ αυτούς του χώρου σας, ακολουθούσαν αξίες, ιστορίες, παραδόσεις, θέσεις και να πάρει μια σαφή θέση, η οποία θα σταματήσει το σχέδιο της Ν.Δ. να περάσει ο ιδιωτικός χώρος και η ιδιωτική κερδοσκοπία μέσα στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα. Μια τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ ότι τελικά τάσσεται ενάντια στην αναθεώρηση του αρ. 16, τάσσεται υπέρ της υπεράσπισης του δημόσιου πανεπιστημίου, είναι κάτι το οποίο θα διευκολύνει τα πράγματα. Δεν πρέπει τα δημόσια πανεπιστήμια και ο χώρος των πανεπιστημίων να γίνει σαν το χώρο της τηλεόρασης. Αυτός είναι ο δρόμος. Υπάρχει η δημόσια τηλεόραση και υπάρχει ΚΑΙ η ιδιωτική πρωτοβουλία η οποία υποτίθεται ότι ελέγχεται και η οποία μπορεί να λειτουργήσει μέσα σε κανόνες. Και βλέπουμε τα αποτελέσματα, και έχει σχέση με τη συζήτηση περί δημοκρατίας που κάνουμε, γιατί είναι μία σφαίρα εκτός ελέγχου. Είναι μία σφαίρα που τα οικονομικά συμφέροντα κάνουν ό,τι θέλουνε. Είναι ένας χώρος στον οποίο προσβάλλεται κάθε έννοια ύπαρξης δημοκρατικής πολιτείας. Υπάρχουν αποφάσεις του ΕΣΡ οι οποίες καταδικάζουν σταθμούς, όχι μόνο για το Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς και για άλλα κόμματα όπως το ΚΚΕ, σχετικά με την παρουσίασή τους και δεν εφαρμόζουν αυτούς τους νόμους. Υπάρχουν αποφάσεις του ΕΡΣ που λένε ότι κάποια εκπομπή πρέπει να πάει βράδυ, γιατί είναι άγρια εκπομπή και δεν μπορεί να τη βλέπει η νεολαία. Και δεν την εφαρμόζουνε, και συνεχίζεται η εκπομπή. Να διακοπή η εκπομπή. Είναι κράτος εν κράτη. Είναι κράτος μέσα στην δημοκρατία. Είναι ένα κράτος το οποίο φοβάστε να αντιμετωπίσετε παρότι το είχατε αναδείξει σε κεντρικό στοιχείο της πολιτικής σας. Φοβάστε. Πιέζουν τους πολιτικούς. Απειλούν και ατομικά. Έχουν τις προτιμήσεις τους. ποιος θα είναι στην τηλεόραση. Όχι μόνο από κόμματα, αλλά και από βουλευτές ποιος θα ναι ποιος δεν θα ναι. Μην ανοίξεις το στόμα σου, θα μπεις στη μαύρη λίστα. Εκεί δείξτε το θάρρος σας κι όχι απέναντι στους φοιτητές και στις φοιτήτριες, που είναι τα χελιδόνα που θα φέρουν την άνοιξη στη χώρα μας.
22/06/2006
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS