Ήταν ένας πόλεμος, απαράδεκτος, αδικαιολόγητος, βάρβαρος, υποκριτικός.
Στα πλαίσια του κόμματος "Ευρωπαϊκή Αριστερά", αλλά και αυτοτελώς, ο ΣΥΝ προσπάθησε να αναπτύξει σημαντική δραστηριότητα κατά του πολέμου, με διάφορες πρωτοβουλίες, όπως η πρότασή μας, που έγινε δεκτή από το Κόμμα "Ευρωπαϊκή Αριστερά", για αποστολή ειρήνης και αλληλεγγύης στο Λίβανο, κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων. Ήταν η πρώτη συλλογική πολιτική αποστολή από την Ευρώπη, που έφτασε στη βομβαρδισμένη Βηρυτό. Αναδείξαμε τις πτυχές του πολέμου, θέσαμε αιχμές στην αντιμετώπισή του, όπως την άμεση κατάπαυση του πυρός, την χωρίς όρους αποχώρηση του Ισραήλ από το Λίβανο. Στόχοι που, σε μεγάλο βαθμό, είναι ακόμα ζητούμενα. Προβάλαμε την ανάγκη μιας συνολικής επίλυσης του Μεσανατολικού και ειδικά του Παλαιστινιακού, με ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ και επιστροφή του Ισραήλ στα προ του 1967 σύνορα.
Ο πόλεμος του Λιβάνου ανέδειξε, επίσης, τη βαθιά κρίση και τις μεγάλες ανισορροπίες του συστήματος των διεθνών σχέσεων. Ανισορροπίες οι οποίες περνάνε, με έντονο τρόπο και στον τρόπο που αντιμετωπίζεται από τη διεθνή κοινή γνώμη ο ΟΗΕ. Ένας οργανισμός ο οποίος είναι αναγκαίος και μπορεί να παίξει ένα ουσιαστικό ρόλο στη διευθέτηση των διεθνών προβλημάτων.
Για την κυβέρνηση Μπους αυτός ο πόλεμος ήταν μέρος της λεγόμενης εκστρατείας για τη "Νέα Μέση Ανατολή". Μια Μέση Ανατολή όπου αναπτύσσονται οι ακραίες δυνάμεις της βίας. Τόσο από την πλευρά των ιμπεριαλιστικών κέντρων, όσο και από την πλευρά των αντιπάλων τους, τους οποίους δήθεν προσπαθούν να αντιμετωπίσουν. Τις δυνάμεις, δηλαδή, του ακραίου θρησκευτικού φανατισμού και τις δυνάμεις τις ακραίας βίας που έχουμε δει στη Μέση Ανατολή.
Έχοντας επίγνωση των διεθνών συσχετισμών, πιστεύουμε ότι η Ελλάδα μπορούσε και έπρεπε να παίξει έναν ουσιαστικό ρόλο υπέρ της ειρήνης στο Λίβανο και τη Μέση Ανατολή.
Δυστυχώς η κυβέρνηση της ΝΔ, παγιδευμένη στον φιλοατλαντισμό της, δεν ανέλαβε καμιά ουσιαστική πρωτοβουλία, ούτε στο πλαίσιο της Ε.Ε., ούτε στο πλαίσιο του ΟΗΕ, παρά το γεγονός ότι έθεσε με ένα δειλό τρόπο το θέμα της κατάπαυσης του πυρός όταν άλλες κυβερνήσεις της Ε.Ε. δεν έλεγαν τίποτα. Δεν αξιοποίησε, τις μεγάλες δυνατότητες που είχε ως μη τακτικό μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας -και ταυτόχρονα ως μέλος της Ε.Ε.- , προκειμένου να υπάρξουν πρωτοβουλίες για την άμεση κατάπαυση του πυρός, την καταδίκη όσων έχουν την ευθύνη, της αποζημίωσης που όφειλε να δώσει το Ισραήλ, κτλ.
Παράλληλα, όμως, εντοπίζουμε και τις ευθύνες που είχε η Σοσιαλιστική Διεθνής, η οποία ανέχθηκε δια της σιωπής τη δράση του εργατικού κόμματος του Ισραήλ, το οποίο όχι μόνο συμμετείχε στην κυβέρνηση, αλλά και ο αρχηγός του ο Πέρετς, έγινε ο χασάπης της Κανά και του Νότιου Λιβάνου, από τη θέση του Υπουργού 'Αμυνας.
Βασιζόμενος στην έρευνα του ΙΝΕ- ΓΣΕΕ για την ελληνική οικονομία και απασχόληση κατά το 2006, αναφέρω τα εξής πολύ χαρακτηριστικά:
Η Ελλάδα είναι πρώτη στις χώρες εκείνες που έχουν τις φτωχότερες περιφέρειες μέσα στην Ε.Ε. των 15. 6 στις 10 φτωχότερες περιφέρειες είναι ελληνικές, με τελευταία την Πελοπόννησο. Είναι πρώτη σε ποσοστά πληθυσμού κάτω από τα όρια της φτώχειας, που φτάνουν στο 21%, μετά μάλιστα από τη χορήγηση των κοινωνικών επιδομάτων. Η χώρα με τους φτωχότερους φτωχούς και τους πλουσιότερους πλούσιους, πράγμα που φαίνεται από τη μεγάλη ψαλίδα ανάμεσα στα υψηλά και στα χαμηλά εισοδήματα. Είναι πρώτη και μόνη στην Ε.Ε. των 15, που δεν έχει καθιερώσει το ελάχιστο εγγυημένο κοινωνικό εισόδημα. Πρώτη σε ποσοστό ανασφαλίστων (20% των εργαζομένων). Πρώτη στα επίσημα ποσοστά ανεργίας (9,6%). Πρώτη στο χαμηλότερο επίδομα ανεργίας (46% του μισθού του ανειδίκευτου εργάτη). Αυτά είναι οι καρποί των πολιτικών της Ν.Δ., συνέχεια βέβαια των πολιτικών που είχαν εφαρμοστεί και από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Οφείλουμε να δώσουμε τα συγχαρητήρια στην κυβέρνηση που έδωσε τόσα χρυσά μετάλλια στην κοινωνική αθλιότητα, μέσα στον χώρο της Ε.Ε.
Είναι εξελισσόμενη η προσπάθεια της κυβέρνησης να οδηγήσει το ασφαλιστικό στις κατευθύνσεις εκείνες που θέλει, με προσεχτικά και πονηρά βήματα, που θα οδηγήσουν σε κατεδάφιση και ιδιωτικοποίηση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, σε αφαίρεση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, σε μεταφορά των υποχρεώσεων των μεγάλων εργοδοτών στα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία, πράγμα το οποίο διαπιστώνουμε με όλα τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση στις συμφωνίες με δημόσιες επιχειρήσεις, Τράπεζες, κτλ.
'Αμεση πρέπει να είναι η παρέμβασή μας με κινηματικό τρόπο για να μπορέσουμε να κερδίσουμε την αναβάθμιση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, να παταχθεί η εισφοροδιαφυγή η οποία έχει τερατώδης διαστάσεις, για να καλυφθούν τα κενά των χιλιάδων εργαζομένων στο ΙΚΑ και τα άλλα ταμεία, για να ενσωματωθεί η μαύρη εργασία, τόσο η εγχώρια, όσο και των μεταναστών στην κοινωνική ασφάλιση.
Αυτό, όμως που πρέπει να τονίσουμε είναι ότι υπάρχουν συγκλίσεις μεταξύ Ν.Δ. και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι αρραβώνες αυτής της σύγκλισης έγιναν με την υπόθεση της ΟΜΕ-ΟΤΕ και τη βλέπουμε και τώρα ενόψει ΔΕΘ, όπου και τα δύο κόμματα διαμορφώνουν την ατζέντα τους με θέματα όπως η κατάργηση των διαδηλώσεων ή με το ότι ο ΣΒΒΕ βρίσκει την ευκαιρία, μετά τη συνάντηση με τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, να θέσει θέμα μείωσης των μισθολογικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των νέων εργαζομένων, αξιοποιώντας τις δηλώσεις του κ. Παπανδρέου στο Λαύριο.
Παράλληλα, όμως, βλέπουμε και μια προσπάθεια ακραίου δικομματισμού. Μέσα από ένα χείμαρρο υποσχέσεων και τζάμπα επιδομάτων, όπου παρουσιάζεται το γνωστό φαινόμενο, ότι καθένας από τους δύο πόλους έχει μια ιδιαίτερη ικανότητα. Να αγνοεί βασικά αιτήματα της κοινωνίας όταν είναι κυβέρνηση και μια ιδιαίτερη ικανότητα να τα θυμάται - χωρίς να τα συνοδεύει βέβαια από πολιτικές υλοποίησης- όταν είναι αντιπολίτευση. Εμείς θα πρέπει να αναδείξουμε τους δικούς μας άξονες παρέμβασης, που αφορούν στη δημοκρατική μεταρρύθμιση του Κράτους, στην υπεράσπιση και ανασυγκρότηση του δημόσιου χώρου, στη στήριξη του κοινωνικού Κράτους, στην αντιμετώπιση του αυθαίρετου τραπεζικού συστήματος, σε θεσμικά μέτρα οικολογικού, κοινωνικού χαρακτήρα σχετικά με τη λειτουργία των αγορών, στη φορολογική μεταρρύθμιση, έχοντας ως κύριους στόχους τα μεγάλα μέτωπα, της ανεργίας, της ακρίβειας, στα πλαίσια των διεκδικήσεων των εργαζομένων για αύξηση του κατώτερου μισθού, που πρέπει να αρχίσει να προσεγγίζει το μέσο κατώτερο μισθό στην Ε.Ε. , ο οποίος είναι 1300 ευρω, το επίδομα ανεργίας στο 80% του μισθού του ανειδίκευτου, καθώς και μεγαλύτερες συντάξεις.
Εμείς θέλουμε να ανεβάσουμε τη δική μας σημαία, που λέει "όχι λεφτά για εξοπλισμούς. Λεφτά για την παιδεία, την υγεία, την απασχόληση"
Τα Πανεπιστήμια είναι ζωντανά, έρχονται στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων. Στα Πανεπιστήμια συνετρίβη για πρώτη φορά με τέτοιο τρόπο, η νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης, που παντού αλλού είχε περάσει.
Τα θέματα της Παιδείας είναι ανοιχτά. Με σημαντικό αυτή τη στιγμή το θέμα της βάσης του 10. Την επόμενη εβδομάδα στη Βουλή θα ζητήσουμε να καταργηθεί το όριο του 10. Όχι γιατί ήμαστε με την ήσσονα προσπάθεια. Αλλά γιατί δεν μπορούνε, αυθαίρετα, 18.000 νέες και νέοι να πληρώσουν την ανικανότητα της κυβέρνησης σε σχέση με την ποιοτική κατάσταση στα λύκεια. Γιατί γνωρίζουμε ότι οι βαθμοί είναι ανάλογοι με τη δυσκολία των θεμάτων, η οποία είναι καθοριζόμενη τελικά. Γιατί γνωρίζουμε, επίσης, ότι τα παιδιά τα οποία θα κοπούνε, σπρώχνονται στον ιδιωτικό εκπαιδευτικό τομέα, στο εξωτερικό, στο τίποτα. Στο δρόμο, στην καφετέρια και στο τίποτα.
Επιμένουμε να καλυφθούν οι θέσεις αυτές, προχωρώντας από την επόμενη χρονιά σε ένα σύστημα με βάση και τις δικές μας προτάσεις για την αυτονόμηση του Λυκείου, την ουσιαστικοποίησή του και την ελεύθερη πρόσβαση στα Πανεπιστήμια.
Και ένα άλλο θέμα που δείχνει την κατάντια της εκπαιδευτική πολιτικής, είναι τα ΤΕΙ, με σχολές που δεν έχουν λόγο ύπαρξης, με σχολές που συναντούν την αδιαφορία των ίδιων των φοιτητών, που δε συμβάλουν σε τίποτα, σχολές που δημιουργήθηκαν για πελατειακούς λόγους ή για λόγους βολέματος κάποιων προσώπων που συνωστίζονταν στον επιστημονικό ή διδακτικό τομέα.
Είναι ανάγκη μέσα στις επόμενες εβδομάδες να παρουσιάσουμε τις δικές μας θετικές προτάσεις για τα πανεπιστήμια. Θέλουμε μεγάλες αλλαγές στα Πανεπιστήμια. Θέλουμε τα Πανεπιστήμια κέντρα γνώσης, ανάπτυξης και τεχνολογίας. Κάτι που είναι αρκετά μακρινό από αυτά που έχουν δημιουργήσει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.
Το άρθρο 16 είναι ένα από τα κεντρικά ζητήματα της Συνταγματικής Αναθεώρησης, η οποία ξεκινάει της διαδικασίες της μέσα στο Σεπτέμβρη. Εμείς θέλουμε να πούμε τρία πράγματα προς την κυβέρνηση. Πρώτον: Η τροποποίηση του άρθρου 16 δεν θα περάσει. Δεύτερον: Η τροποποίηση του άρθρου 16 δεν θα περάσει. Τρίτον: Η τροποποίηση του άρθρου 16 δεν θα περάσει. Και το λέμε αυτό με βεβαιότητα γιατί χάρη στους αγώνες των φοιτητών, των καθηγητών, του διοικητικού προσωπικού μέσα στα Πανεπιστήμια, η Συνταγματική Αναθεώρηση αρχίζει να παίρνει χαρακτηριστικά μιας διαδικασίας στην οποία εμπλέκεται η ίδια η κοινωνία. Οι εναλλακτικές θέσεις απέναντι στις προτάσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, αρχίζουν και αναδεικνύονται με ένα κινηματικό χαρακτήρα. Το άρθρο 16 πρέπει να είναι η σπονδυλική στήλη της εξέλιξης της πολιτικής μέσα στη χώρα.
Και κάτι ακόμα. Σήμερα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει την επέτειο από την διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη. Ας δει τη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη. Ας δει τι λέει για τα θέματα της παιδείας. Ας δει τι λέει για το θέμα των δημόσιων και των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Κι ας εξηγήσει, όχι σε εμάς, αλλά στους ίδιους τους οπαδούς, τους φίλους του ΠΑΣΟΚ, γιατί στο κεντρικό μέτωπο στο οποίο υπάρχει η μεγαλύτερη αμφισβήτηση σε κοινωνικό επίπεδο, της πολιτικής της ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ συμπλέει με τη ΝΔ.
Παράλληλα, στα πλαίσια της Συνταγματικής Αναθεώρησης, κεντρική σημασία έχει και το άρθρο 24, σχετικά με τα δάση και τις δασικές εκτάσεις, το οποίο αμφισβητεί το τεκμήριο κυριότητας του δημοσίου και ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση και των δασών. Υπάρχει δυνατότητα να διαμορφωθεί ένα αντίστοιχο κίνημα αντίστασης, βαθιά χωμένο στο σώμα της κοινωνίας, με όλες τις πολύχρωμες και πολυάριθμες κινήσεις ευαισθησίας και ενεργοποίησης των πολιτών.
Έχει ιδιαίτερη σημασία για εμάς να αναδείξουμε τον προγραμματικό και εναλλακτικό χαρακτήρα των πολιτικών μας επιλογών, των αυτοδιοικητικών σχημάτων τα οποία στηρίζουμε.
Μέσα από τις περιοδείες που κάναμε ως κόμμα στη Χαλκιδική, την Μάνη, την Αρκαδία, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές, είδαμε την αποτυχία όλου του μοντέλου των κρατικών δυνάμεων εφόρμησης, με εξαίρεση τις ηρωικές προσπάθειες των πυροσβεστικών σωμάτων από γης και αέρος και με τη συμβολή των δασικών υπηρεσιών, που έτυχαν της πλήρης παραγνώρισης των δυνάμεων της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Για εμάς έχει μεγάλη σημασία να προσδιορίσουμε μια προγραμματική ατζέντα των εκλογών που μόνο εκεί μπορεί να γίνει πειστική η αντίθεσή μας και το μήνυμά μας για έξοδο από αυτές τις ασφυκτικές πολιτικές του δικομματισμού, και να προσπαθήσουμε να μετατοπίσουμε τον τόνο από την άνευ σημασίας ή συντηρητική ατζέντα, όπως για παράδειγμα την παρέλαση των υποψηφίων των μεγάλων κομμάτων στις μεγάλες έδρες, έξω από τα γραφεία των επισκόπων και αρχιεπισκόπων. Και εκεί θα περιμέναμε να δούμε μια διαφοροποίηση από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, ή την προσπάθεια να γίνει ένα από τα κεντρικά θέματα συζήτησης η απαγόρευση των διαδηλώσεων.
Εάν υπάρχει όχληση σε μερικούς δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων από τις κινητοποιήσεις των πολιτών, αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα στη ρίζα του, δεν είναι να καταργήσουμε τις διαδηλώσεις, αλλά να καταργηθούν οι κυβερνήσεις εκείνες οι οποίες αφήνουν ως μόνη δυνατότητα αντίστασης τη συλλογική και αγωνιστική έκφραση των εργαζομένων.
Μπορούμε να προχωρήσουμε καλά, με καλά αποτελέσματα. Μπορούμε να δώσουμε αυτό το εναλλακτικό, οικολογικό, κοινωνικό χαρακτήρα που θέλουμε στις εκλογές αυτές.
Το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS