Σύντροφοι και συντρόφισσες της Νεολαίας του Συνασπισμού,
Στον περυσινό χαιρετισμό μου στο Φεστιβάλ σας είχα αναφέρει;
"Το σύστημα επιχαίρει, νομίζοντας ότι ξεμπέρδεψε μια και καλή με το μαζικό νεολαιίστικο κίνημα.
Στην πρόσφατη ιστορία μας κάθε εποχή είχε και τη δική της νεολαιίστικη ταυτότητα. Αν δεν έχεις όνομα δεν υπάρχεις...
Κάνουν όμως λάθος αν νομίζουν ότι η σημερινή θα είναι εσαεί μια βουβή γενιά. Μια γενιά γλάστρα στα ιστορικά γεγονότα. Μια γενιά που θα εκφρασθεί μόνο με ανώδυνες για το σύστημα εκδηλώσεις, όπως η απομόνωση, ο χουλιγκανισμός, η δικτυακή μοναξιά".
Ήθελα να δώσω ένα πνεύμα αισιοδοξίας προς εσάς, προς όλη τη νεολαία, προς τον εαυτό μας. Γνωρίζοντας τις δυσκολίες. Τον ατομικισμό, που είναι η θρησκεία του συστήματος. Τον ανταγωνισμό που εμφυτεύουν στην παιδική ακόμα ψυχή τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Τον τρόμο της ανεργίας που προκαλεί στους νέους και τις νέες την ψυχολογία του "ο σώζων εαυτόν σωθήτω".
Μεγάλοι αντίπαλοι. Δύσκολο να ηττηθούν.
Κι ακόμα τις δυσκολίες της ίδιας της αριστεράς στο να εμπνεύσει τη νεολαία. Το ελληνικό σύνδρομο της διαίρεσης και της διαμάχης της αριστεράς. Τις δικές μας σοβαρές αδυναμίες, την - όχι μόνο ηλικιακή -απόσταση της γενιάς της ηγεσίας του ΣΥΝ από τους νέους ανθρώπους.
Εξίσου μεγάλοι αντίπαλοι. Που πρέπει να ηττηθούν.
Δεν προσδοκούσαμε. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τόσα πολλά μέσα σε τόσο λίγο χρόνο.
Την συμβολή της νεολαίας μας στην επιτυχία του 1ου Συνεδρίου του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στην Αθήνα το περασμένο φθινόπωρο.
Τη διαδήλωση χωρίς τέλος του 4ου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ την άνοιξη, που έφερε την Αθήνα μαζί με το Σιάτλ, το Πόρτο Αλέγκρε, τη Γένοβα, τη Φλωρεντία τις πόλεις σταθμούς στην ιστορία του διεθνούς κινήματος ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση.
Κυρίως όμως τη συμβολή σας στη γέννηση του νέου φοιτητικού κινήματος μέσα από τα Πανεπιστήμια και τα Τεχνολογικά Ιδρύματα.
Η γενιά του άρθρου 16
Η κυβέρνηση, παρά τις αντιδράσεις, πέρασε τον νόμο για την υπερεργασία.
Η κυβέρνηση παρά τον σκληρό αγώνα των ναυτεργατών πέρασε την πολιτική επιστράτευση.
Η κυβέρνηση παρά τη γενικότερη λαϊκή δυσφορία ανέβασε τον ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, μείωσε τη φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων.
Η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή έφαγε τα μούτρα της στο νομοσχέδιο για τις αλλαγές στο γενικό νόμο για τα ΑΕΙ.
Δεν τόλμησε να το φέρει στην ολομέλεια της Βουλής. Το περιφέρει από Επιτροπές αυτόκλητων Σοφών σε Κοινοβουλευτικές Επιτροπές.
Διαλέγεται μόνο με τον εαυτό της.
Δυστυχώς και με την αξιωματική αντιπολίτευση που συμμερίζεται μαζί της το όραμα για την λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα.
Αισιοδοξία δεν προσφέρουμε πια εμείς σε σας. Αισιοδοξία παίρνουμε εμείς από σας.
Όπως και άλλοτε, όπως και αλλού η θεωρούμενη φοιτητικά νεολαία -οι σπασίκλες, τα φυτά, οι συντηρητικοί, οι γιάπιδες - ξαφνικά και εκρηκτικά δημιουργούν το κίνημα του άρθρου 16 που αιφνιδιάζει την κυβέρνηση, τα κόμματα,, το απαθές εκπαιδευτικό κατεστημένο.
Και αλλάζει τους όρους των κεντρικών πολιτικών εξελίξεων.
Και κατάφερε το ακατόρθωτο. Να βγάλει την αναθεώρηση του Συντάγματος έξω από τις αιθουσες με τα νομικά ιερογλυφικά και να την κάνει υπόθεση των δρόμων, των κινημάτων.
Οι ελληνικοί φοιτητικοί αγώνες συνηχούν με τους αγώνες στο Παρίσι, στο Σαντιάγκο της Χιλής, στις πόλεις της Κίνας.
Η σημερινή γενιά δεν έχει να ζηλεψει τίποτε από τη γενιά του 15%. Από τη γενιά του 114. Από τη γενιά του "Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία".
Δεν είναι απούσα.
Δεν είναι στην άλλη όχθη.
Δεν είναι έξω από την ιστορία.
Δεν είναι ανώνυμη.
Είναι η γενιά του άρθρου 16.
Που στις σημερινές αλλιώς αντίξοες συνθήκες, όπου αντί για τον τρόμο του τανκ αντιμετωπίζει τον τρόμο της ανεργίας, αντί για το κήρυγμα του χωροφύλακα την αποδόμηση των αξιών από τις τηλεοράσεις, αφήνει τη δική της σφραγίδα στις εξελίξεις.
Οι σύντροφοι και συντρόφισσές της νεολαίας ΣΥΝ, παρότι ξεκινούσαν με πολύ μικρές δυνάμεις, άσκησαν μια πολύ μεγάλη επίδραση στην αναγέννηση του φοιτητικού κινήματος.
Με την εμμονή τους στην αυτονομία του κινήματος.
Με την αντιπαράθεσή τους με τα φαινόμενα παρακμής που είχαν καταδικάσει στην αδράνεια για πάνω από δεκαετία το φοιτητικό κίνημα. Με τα φαινόμενα ακραίας παραταξιοποίησης που είχαν επιβάλλει μέσω των μηχανισμών τους τα τρία κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ.
Με το πείσμα τους για την ανασυγκρότηση των κεντρικών οργάνων του κινήματος.
Σήμερα το Συντονιστικό των Καταλήψεων μπορεί να συνεχίσει τη μεγάλη προσφορά που είχε άλλους καιρούς η Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδας.
Με την ανοικτή τους αντίληψη στα θέματα συνεργασιών πάνω σε κοινούς στόχους με δυνάμεις που σε άλλα θέματα υπάρχουν σοβαρώτατες διαφορές. Με τη Γένοβα στο Κοινωνικό Φόρουμ. Με τα ΕΑΚ στα πανεπιστήμια. Με τους φοιτητές και φοιτήτριες του ΠΑΣΟΚ που ανάμεσα στην κομματική γραμμή και την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστημίου επιλέγουν το δεύτερο.
Με την εσωτερική ενότητα, αλληλεγγύη και συντροφικότητα.
Δίνουν έτσι ένα πρόπλασμα του Συνασπισμού του αύριο.
Η διαφθορά δεν είναι αμαρτία, είναι ο κανόνας
Το μέτωπο της Παιδείας θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας.
Και η αιχμή του δόρατος θα είναι το άρθρο 16.
Βέβαια σήμερα μόνο για την Παιδεία δεν συζητάμε. Εδώ και βδομάδες τα θέματα της διαφθοράς κυριαρχούν στην πολιτική ζωή και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Το πρόβλημα δεν είναι επινοημένο. Είναι πραγματικότητα και μάλιστα στυγνή. Έχει περάσει σε όλους τους πόρους του συστήματος. Από πάνω μέχρι κάτω.
Τα 2,5 εκ. ευρώ που αλλάζουν παράνομα χέρι σε ένα λεπτό κατά τη διακυβένηση της ΝΔ δεν μπορεί να τα κερδίσει ένας υπάλληλος ή ένας εργάτης από τη μέρα της πρόσληψής του μέχρι τη μέρα της συνταξιοδότησής του.
Η διαφθορά δεν είναι μια αμαρτία, έστω επαναλαμβανόμενη πολλές φορές και από πολλούς. Είναι ο κανόνας. Είναι οργανικό στοιχείο του συστήματος.
Συνδέεται άμεσα την άποψη ότι όλα μπορούν να πωληθούν και να αγορασθούν, από το Πανεπιστήμιο μέχρι τις ακτές.
Εκπορεύεται από την αναγόρευση του κέρδους σε Ευαγγέλιο της κοινωνίας.
Το σύστημα της ανεξέλεγκτης αγοράς έχει φέρει τις μαφίες στην κορυφή της οικονομικής ζωής της χώρας.
Ο Σύνδεσμος Ελληνικών βιομηχανιών, λαλίστατος για την κατάργηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των νέων, έχει καταπιεί τη γλώσσα του.
Είναι βέβαια αφελής η άποψη ότι αρκεί να πάμε σε ένα άλλο σύστημα, σε μια παρωδία σοσιαλισμού που πρεσβεύουν ορισμένοι, για να βάλουμε ταφόπλακα στη διαφθορά.
Η διαφθορά συνδέεται εξίσου με τις αναερόβιες καταστάσεις της έλλειψης ελευθεριών, της αδιαφάνειας, της καταπάτησης της δημοκρατίας, ανεξάρτητα από καθεστώς.
Διακεκριμένα στελέχη των Κομμουνιστικών Κομμάτων της Ανατολικής Ευρώπης και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης από αρχιερείς του λενινισμού έχουν αναδειχθεί δημόσια πια σε αρχιστράτηγους της κλεπτοκρατίας που έβαλε στο χέρι ανενδοίαστα, ασύστολα και παράνομα τις μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις των χωρών αυτών.
Η διαφθορά, η έλλειψη ελέγχων και ποινών δημιουργεί ένα τοξικό περιβάλλον για τους νέους
Είναι αναγκασμένοι να βλέπουν τους νόμους να παραβιάζονται σε βάρος των δικαιωμάτων τους.
Αναγκάζονται να σκύβουν το κεφάλι και να σιωπούν.
Όταν ο εργοδότης δεν πληρώνει τις εισφορές του στο ΙΚΑ και τους έχει "μαύρους".
Όταν στα πολυκαταστήματα εργάζονται πολύ περισσότερες ώρες από αυτές που πληρώνονται.
Όταν δεν εφαρμόζονται οι νόμιμοι όροι για την ασφάλεια και την υγιεινή στους χώρους εργασίας και η Επιθεώρηση Εργασίας είναι μόνιμα και σκόπιμα απούσα.
Ο ανταγωνισμός είναι ο όρος - μαγικό ραβδί που νομιμοποιεί κάθε επίθεση του επανιδρυμένου κράτους της ΝΔ ενάντια στους εργαζόμενους.
Όταν όμως είναι υποχρεωμένοι να διαφυλάξουν τον ανταγωνισμό για να αποφευχθούν μονοπωλιακές καταστάσεις, τότε δεν υπάρχει κράτος.
Κράτος και γκλόμπ υπάρχει για τους δασκάλους που απεργούν. Δεν υπάρχει για τη ΜΕΒΓΑΛ.
Φυλακές υπάρχουν για τα παιδιά που βούτηξαν ένα κινητό τηλέφωνο. Δεν υπάρχουν για τους μεσάζοντες στις αγορές όπλων.
Δικαστήρια υπάρχουν για φοιτητές και φοιτήτριες από τις διαδηλώσεις που συνελήφθηκαν στα τυφλά στα γιουρούσια της αστυνομίας. Δεν υπάρχουν για τους μεγαλοεπιχειρηματίες που κλέβουν το ΙΚΑ.
Αστυνομικά τμήματα υπάρχουν για να κακοποιούνται οι Αφγανοί. Δεν υπάρχουν για όλους τους "υπεράνω υποψίας" που συνωθούνται στις ομιλίες υπουργών, στα σαλόνια, στις εκκλησίες και την επόμενη στιγμή οργιάζουν στην παρανομία.
Υπουργός Δημόσιας τάξης υπάρχει για να διαπομπεύει στη Βουλή τους αθώους Πακιστανούς που από απαχθέντες τους βαφτίζει απαγωγείς. Δεν υπάρχει για τους κουμπάρους.
Εμείς δεν συμμεριζόμαστε την άποψη που σκόπιμα διαχέεται από μερίδα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης περί συνολικής απαξίωσης του πολιτικού κόσμου.
Στους πολιτικούς αντιπάλους μας των κυβερνητικών κομμάτων, της ΝΔ αλλά και του ΠΑΣΟΚ, παρά τις σφοδρές πολλές φορές αντιπαραθέσεις μας και τις βαθιές προγραμματικές διαφορές, εμείς αναγνωρίζουμε στον καθένα εντιμότητα και καλές προθέσεις.
Μέχρι συγκεκριμένης αποδείξεως του εναντίου.
Όμως οι κυβερνήσεις πέφτουν μα η διαφθορά μένει.
Τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας είναι ότι διαχειρίζονται ένα σύστημα το οποίο για να λειτουργήσει έχει ανάγκη τη διαφθορά.
Κι ακόμα, με τις πολιτικές τους ενθαρρύνουν συμπεριφορές τέτοιου τύπου.
Με την μισθολογική τους πολιτική απέναντι στο ιατρικό προσωπικό του ΕΣΥ το ωθούν στην λειτουργία ιδιωτικού ιατρείου.
Με τις αμοιβές πείνας που δίνουν στους δασκάλους τους σπρώχνουν στη δεύτερη δουλειά, συχνά στα παράνομα "ιδιαίτερα".
Ενώ τα κρούσματα διαφθοράς αναπτύσσονται σε συνθήκες έλλειψης οξυγόνου, από την άλλη είναι το οξυγόνο για τις σκιαμαχίες ανάμεσα στα δύο κόμματα.
Ούτε στην τροποποίηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.
Ούτε στην ιδιωτικοποίηση της Εμπορικής.
Ούτε στην εγκατάλειψη της χώρας μας χωρίς εθνικό αερομεταφορέα.
Ούτε στη μείωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων νεοπροσλαμβανόμενων ανέργων.
Ούτε στην καταδίκη του της Ισραηλινής Κυβέρνησης, που έστειλε στον άλλο κόσμο τα γυναικόπαιδα του Λιβάνου.
Σε τίποτε από όλα αυτά δεν υπάρχουν αγεφύρωτες διαφορές ανάμεσα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Μόνο στα "ποιος είναι πιο διεφθαρμένος" υπάρχει τέτοιος πόλεμος ανάμεσα στα δύο κόμματα.
Μια χώρα όμως όπου τα δύο κυβερνητικά κόμματα έχουν ως βασικό σύνθημα "οι δικοί σας είναι πιο λερωμένοι από τους δικούς μας" και οι πολίτες συνεχίζουν να τα ακολουθούν δεν έχει μέλλον. Δεν έχει προοπτικές.
Πολλά και συγκεκριμένα θα μπορούσαν να έχουν γίνει για την αντιμετώπιση της διαφθοράς.
Ο Συνασπισμός τα έχει επανειλημμένα προτείνει.
Εποπτεία της Βουλής. Έλεγχο στη δράση των. Μείωση και θεσμικές αλλαγές στις προμήθειες εξοπλισμών. Κάλυψη των χιλιάδων κενών στους ελεγκτικούς μηχανισμούς του ΙΚΑ και της Επιθεώρησης εργασίας. Απλοποίηση των νόμων ώστε ο πολίτης να μπορεί ευκολότερα να υπερασπισθεί τον εαυτό του. Αύξηση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων ώστε να μη σπρώχνονται σε παραεργασία.
Ένα όμως είναι σίγουρο.
Για να γίνουν αποφασιστικά βήματα χρειάζονται πολιτική βούληση και πολιτικά μέτρα. Και αυτά δεν μπορούν να γίνουν στα πλαίσια του δικομματισμού.
Είδαμε πόσο γρήγορα η ΝΔ, αρχάγγελος της κάθαρσης, έφθασε ήδη στις Πύλες της Κολάσεως.
Δεν πρέπει να κάνουμε σημειωτόν. Δεν μπορούμε να κάνουμε μεταβολή.
Κάτι τέτοιο θα ήταν τραγωδία και κωμωδία μαζί για τον λαό μας.
Πρέπει να φύγουμε μπροστά.
Πρέπει να σπάσουμε το κέλυφος του δικομματισμού.
Πρέπει να στηρίξουμε ένα άλλο ρόλο της Αριστεράς στις εξελίξεις.
Πρέπει να ενισχύσουμε την ενωτική δυναμική στην αριστερά.
Πρέπει να ισχυροποιήσουμε τον Συνασπισμό της Αριστεράς, των Κινημάτων, της Οικολογίας. Το ενωτικό εγχείρημα του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Πρέπει να στείλουμε το κατάλληλο μήνυμα με τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.
Η τηλεοπτική επίθεση
Δεν φτάνει όμως η κόπρος του Αυγείου.
Υπάρχει και η κοπρολαγνεία.
Δεν φτάνει ο αποκλεισμός του ΣΥΝ από ειδήσεις και τηλεοπτικές συζητήσεις που έχει οδηγήσει σε επανειλημμένες παρεμβάσεις και πρόστιμα.
Δεν φθάνει, ακόμα χειρότερα, η αποδόμηση των αξιών της αριστεράς, της αισθητικής, του πολιτισμού.
Ορισμένοι περνάν σήμερα σε να φάση. Προσφέρουν τη μεγαλύτερη υπηρεσία στον δικομματισμό και το κατεστημένο. Την ηθική απαξίωση και τη σπίλωση του Συνασπισμού.
Αυτά - τα - σχέδια - δεν - πρόκειται - να - περάσουν.
Δεν πρόκειται να υποταχθούμε σε ένα κράτος εν κράτει.
Δεν πρόκειται να αποδεχθούμε ένα τηλεοπτικό παρακράτος.
Δεν μπορεί από το εδώλιο του κατηγορουμένου να σκαρφαλώνουν θρασύτατα στον εισαγγελικό θώκο.
Αυτοί μπορεί να έχουν πίσω τα μεγαλοαφεντικά, τους μεγαλοεφοπλιστές, τους μεγαλοεκδότες, τους μεγαλοεργολάβους, τους μεγαλοασφαλιστές, τους μεγαλοκομματάρχες, τους μεγαλομετόχους.
Εμείς έχουμε πίσω μας μόνο τη "μικρή" ιστορία της αριστεράς.
Τους ηθικούς κώδικές της.
Το παράδειγμα, τον βίο και πολιτεία του Μανώλη Γλέζου. Του Λεωνίδα Κύρκου. Του Απόστολου Σάντα. Του Κώστα Φιλίνη. Του Γρηγόρη Φαράκου.
Την ηθική που μας δίδαξαν τα βιβλία της 'Αλκης Ζέη, του 'Αρη Αλεξάνδρου, τα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου, του Τάσου Λειβαδίτη, του Νικηφόρου Βρετάκου.
Έχουμε την αγάπη για την ελευθερία, την δημοκρατία, την ισότητα, την αδελφοσύνη, χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να υπάρξει αριστερά.
Δεν πρόκειται, όπως κάνουν άλλοι, να σιωπήσουμε. Δεν πρόκειται να συμβιβασθούμε. Να φοβηθούμε.
Δεν μας πάει η δουλοπρέπεια.
Οι χαμηλόφωνες συνομιλίες. Η πληροφόρηση για τα εσωτερικά ενός κόμματος που το διακρίνει η διαφάνεια. Δεν ανήκουν στους δικούς μας κώδικες.
Δεν πρόκειται να κόψουμε στα δυο τη ζωή μας.
Δεν πρόκειται να κρύψουμε τη νεότητά μας. Να θεωρήσουμε αυτή την εμπρηστική συνάντηση της εφηβείας μας με την αριστερά, την πυρπόλησή μας από τις αξίες της σαν μια περαστική παιδική περιπέτεια.
Δεν πρόκειται να βάψουμε μαύρα τα άσπρα μας μαλλιά για να σταθούμε στις οθόνες τους.
Δεν πρόκειται να χάσουμε τον εαυτό μας για να κερδίσουμε ένα πεντάλεπτο σε κάποιο παράθυρο.
Εμείς έχουμε εξάλλου τα δικά μας παράθυρα.
Και αντικρίζουμε άλλα τοπία:
Τα δέντρα στο Γράμμο και το Βίτσι,
τις φωτογραφίες του Μελετζή με τις πανέμορφες μαχήτριες της Αντίστασης,
τα Προπύλαια μια βροχερή μέρα με τη συγκέντρωση των Λαμπράκηδων, τα παιδιά στις ταβέρνες της Καισαριανής στη δικτατορία,
το δάσος από χέρια των σημερινών φοιτητών μέσα σε ένα οικείο μας αμφιθέατρο να ψηφίζουν υπέρ των καταλήψεων.
Η κρίση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι η άλλη πλευρά της κρίσης στους δημόσιους θεσμούς.
Η διαφθορά είναι δίδυμη με τη διαπλοκή.
Όποιο κόμμα δεν μιλάει για αυτό καλύπτει όχι μόνο το σύστημα. Είναι συνένοχο με τις πιο νοσηρές ενέργειές του.
Η πολυφωνία, ο κοινωνικός έλεγχος, η δεοντολογία, η πολιτιστική προσφορά είναι κεντρικοί στόχοι για την υπεράσπιση της δημοκρατίας.
Για ένα κοινωνικό πανεπιστήμιο
Τα θέματα της διαφθοράς δεν πρόκειται να κρύψουν, όσο κι αν το θέλουν μερικοί, τα θέματα της Παιδείας.
Ορισμένοι θέλουν να βλέπουν στους μαζικούς φοιτητικούς αγώνες το ενδιαφέρον για μικροπράγματα. Για λούφα και παραλλαγή. Για αιώνιους φοιτητές. Για συντεχνιακά συμφέροντα των διδασκόντων.
Δεν έχουν καταλάβει απολύτως τίποτε.
Η ζωή και οι συσχετισμοί το έφεραν έτσι ώστε στα ελληνικά πανεπιστήμια σήμερα να συμπυκνώνεται και να κρίνεται η γενικότερη μάχη ανάμεσα στις ακραίες και επιθετικές πολιτικές της αγοράς και τις πολιτικές για την κοινωνία.
Στο Πανεπιστήμιο κρίνεται η μάχη για το Κοινωνικό Κράτος. Αυτό που ποδοπατήθηκε με τα μέτρα για τις υπερωρίες, για τις ασφαλιστικές αλλαγές, για τη ριζική περικοπή κατακτήσεων για τις νέες γενιές.
Στο Πανεπιστήμιο κρίνεται η μάχη για τον Δημόσιο Χώρο που εκποιείται με τις κερδοφόρες τράπεζες, τον ΟΤΕ, τα Ολυμπιακά Οικοδομήματα.
Στο Πανεπιστήμιο με το άσυλο κρίνεται η μάχη των ελευθεριών, αν η κοινωνία ή κάποια τμήματά της θα μπορούν να ζουν χωρίς να παρακολουθούνται, να ελέγχονται και να συλλαμβάνονται.
Με την προσπάθεια τροποποίησης του άρθρου 16 το δημόσιο πανεπιστήμιο έχει κηρυχθεί σε κατάσταση πολιορκίας.
Ετοιμάζονται να κάνουν υποστολή της σημαίας της ελληνικής πολιτείας. Και να προχωρήσουν σε έπαρση κάποιας παρδαλής σημαίας με σήμα το δολάριο ή το ευρώ.
Στον κοντάρι των ελληνικών πανεπιστημίων δεν θα αναρτηθούν διαφημιστικές πάνινες επιγραφές κάποιου Misissipi University ή King Arthur's University.
Δεν θα το επιτρέψουμε.
Στον κοντάρια των ελληνικών Πανεπιστημίων θα κυματίζει πάντα συμβολικά η αιματοβαμμένη από την προσφορά των αγωνιστών εκείνης της εποχής γαλανόλευκη του Πολυτεχνείου που ηγείται εδώ και 32 χρόνια των μεγάλων φοιτητικών διαδηλώσεων.
Και το μήνυμα για τους φοιτητές θα είναι πάντα το ίδιο:
"Αυτοί γράφουν νόμους, εμείς γράφουμε ιστορία".
Δεν θέλουμε Πανεπιστήμια χειραγωγούμενα.
Δεν θέλουμε Πανεπιστήμια που θα υπηρετούν το κέρδος κι όχι τη γνώση.
Το ελεύθερο πανεπιστήμιο, που γεννήθηκε μέσα από την πυρά των επισκόπων για τον Τζορντάνο Μπρούνο και από τη δίκη του Γκαλιλέο Γκαλιλεϊ, δεν πρόκειται να το πατήσουν οι πολυεθνικές.
Για να πληρώνουν 3 εκ. ευρώ, όπως φέτος έκανε η Exxon Mobile, σε Ινστιτούτα για να αποδεικνύουν ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι ανύπαρκτο και να πωλούν απερίσπαστα το πετρέλαιό τους.
Υπερασπιζόμαστε τον δημόσιο χαρακτήρα. Όχι το σημερινό ελληνικό Πανεπιστήμιο. Αντίθετα, εμείς θέλουμε να καταστρέψουμε:
- Την αδιαφάνειά του
- Τις ελλείψεις σε προσωπικό
- Τις καθυστερήσεις και ανεπάρκειές του
- Την κομματικοποίηση
- Την φοβία του απέναντι στην κοινωνία
- Τον κλειστό του χαρακτήρα
- Την ψηφοθηρική λογική της γεωγραφικής διασποράς των Σχολών
Θέλουμε ένα Πανεπιστήμιο του 21ου αιώνα, με ορθάνοικτες πόρτες στις νέες γνώσεις και στην παγκόσμια κοινωνία.
Ένα Πανεπιστήμιο πηγή καινοτομιών, ατμομηχανή για την συμμετοχή της χώρας μας στις επαναστάσεις των επικοινωνιών, της πληροφορικής, της βιοτεχνολογίας.
Ένα Πανεπιστήμιο με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό, που μόνο η άμεση ικανοποίηση του αιτήματος για 5% για την Παιδεία μπορεί να εξασφαλίσει.
Ένα Πανεπιστήμιο ανοικτό, που δεν θα φοβάται την άμιλλα με την εξωπανεπιστημιακή γνώση.
Ένα Πανεπιστήμιο κοιτίδα της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών. Το μόνο που θα λογοκρίνει θα είναι τη λογοκρισία.
Ένα Πανεπιστήμιο αυτοτελές, με αυτοέλεγχο αλλά και διαφανές στην κοινωνία.
Ένα Πανεπιστήμιο κοινωνικό, όχι ουδέτερο, μέσα κι όχι έξω από την Ιστορία, σύμμαχο του λαού κι όχι των πολυεθνικών, εστία οργασμού των κοινωνικών επιστημών, που στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο θα δίνει ένα, δύο, τρεις, χιλιάδες Νόαμ Τσόμσκι.
Έχουμε εκφράσει τη συνολική μας αντίθεση στο εκπαιδευτικό σύστημα, που έχει ως αποτέλεσμα οι μισοί σχεδόν τελειόφοιτοι του Λυκείου να εμφανίζονται από την κυβέρνηση ως διανοητικά καθυστερημένοι.
Έχουμε διατυπώσει τις προτάσεις μας. Για το 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο. Για την αυτονόμηση του Λυκείου από τις εισαγωγικές εξετάσεις. Για την ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Η αντίθεσή μας δεν είναι απλά οργανωτική ή τεχνική. Είναι αντίθεση ουσίας.
Σε ευρωπαϊκές χώρες που υπάρχουν σχετικές στατιστικές πάνω από 50% των μαθητών έχουν σοβαρό σχολικό άγχος και ακολουθεί η νεανική κατάθλιψη, η σχολική διαρροή, η χρήση ουσιών, η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, η παραβατικότητα.
Στο Λονδίνο την περασμένη εβδομάδα ο Αρχιεπίσκοπος της Αγγλικανικής Εκκλησίας - που δεν ασχολείται με καταγγελίες των μεταναστών, των γειτόνων και των ομοφυλοφίλων - έκανε δημόσια παρέμβαση ενάντια στις επαναλαμβανόμενες αγχογόνες εξετάσεις που "υποσκάπτουν την εφηβική εμπιστοσύνη".
Η αίσθηση της ελευθερίας. Η αγάπη στη γνώση. Το κριτικό πνεύμα. Η δημιουργία στη θέση της ανίας και της άνοιας. Η δουλειά της ομάδας. Η εξατομικευμένη προσέγγιση. Η στήριξη των μαθητών με δυσκολίες. Η πρόσληψη ψυχολόγου: είναι βασικές συντεταγμένες μας.
Στα "μολυβένια στρατιωτάκια", τους μαθητές και μαθήτριες του Λυκείου που την ηλικία τους τη θεωρούν ώριμη:
- για να λειτουργεί ως χρυσοφόρα καταναλωτική δεξαμενή για τις επώνυμες μάρκες
- για να κάνει πρωταθλητισμό και να αναπτερώνει το εθνικό ηθικό
- για να πρωταγωνιστεί στις πασαρέλες του μόντελιγκ
- για να συμμετέχει ως πρωταγωνιστής ή ως θεατής στα ρεάλιτι σόου
- για να μπει στην αγορά εργασίας, αφού η 9χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση λήγει στα 15 τους
εμείς λέμε ότι τους θεωρούμε ώριμους:
- για να υπερασπίζονται από όλα τα παραπάνω την εφηβεία τους
- για να σκέφτονται
- για να διατυπώνουν με παρρησία τη γνώμη τους
- για να κάνουν λάθη
- για να ανακαλύψουν τη μαγεία της συλλογικής δράσης και της αλληλεγγύης.
Τους θεωρούμε ώριμους για να δώσουν μαζικά το παρόν τους στους μεγάλους αγώνες για την Παιδεία.
Για να κάνουν - όπως το 2006 έχει γίνει το έτος του φοιτητικού κινήματος - το 2007 έτος και του μαθητικού κινήματος.
Εκφράζουμε με την ευκαιρία την συμπαράστασή μας στην απεργία δασκάλων και νηπιαγωγών.
Οι δημοτικές και Νομαρχιακές Εκλογές
Είμαστε λίγες βδομάδες πριν τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.
Το τοξικό νέφος της διαφθοράς καλύπτει το νέφος της ατμοσφαιρικής μόλυνσης με τα θανατηφόρα μικροσωματίδια στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις. Καλύπτει το συγκοινωνιακό αδιέξοδο. Τις σχολικές ελλείψεις. Τη λεηλασία των μεγάλων επιχειρήσεων σε βάρος του δημόσιου χώρου.
Εμείς πρέπει να εμμείνουμε στη στρατηγική μας. Και μπορούμε να πετύχουμε:
- Να αναδείξουμε πρωτοποριακές ριζοσπαστικές εναλλακτικές λύσεις στα σύνθετα προβλήματα του αστικού περιβάλλοντος
- Να κάνουμε συσπειρώσεις με κάθε αντισυμβατική και ευαίσθητη δύναμη σε κάθε χώρο
- Να δώσουμε στην πόλη αυτό που της χρειάζεται πρωταρχικά, που δεν είναι δύσκολο: την παρουσία αγωνιστικών κινημάτων
- Να έρθουμε σε αδιαμεσολάβητη επαφή με όσους περισσότερο συμπολίτες μας είναι δυνατό, με θάρρος, με αυτοπεποίθηση και ειλικρίνεια.
- Να ανοίξουμε τα μεγάλα προβλήματα της νέας γενιάς: Ανεργία. Ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Εργοδοτικη τρομοκρατία. Σχολική διαρροή. Ναρκωτικά. Ελεύθερος χρόνος. Πολιτισμός.
-
Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε ρωγμές στο τείχος που έχει δημιουργήσει το σύστημα και οι δικές μας αδυναμίες με τον μεγάλο αριθμό των νέων ανθρώπων, που δεν είχαν την τύχη στο οικογενειακό ή σχολικό ΄περιβάλλον να έρθουν σε επαφή με την αριστερά. Που μας κοιτάζουν παράξενα ή αδιάφορα ή δεν μας κοιτάζουν καθόλου.
Αυτή είναι ισως η μεγαλύτερη πρόκληση των επερχόμενων εκλογών. Και μπορούμε να ανταποκριθούμε.
Ο μεγάλος αντίπαλος για την ριζοσπαστική αριστερά είναι οι πολιτικές και οι συνέπειες για τη ζωή στην πόλη των κυβερνήσεων του δικομματισμού.
Πρέπει όμως να προσθέσω κάτι:
Πριν μια βδομάδα, ενόψει μάλιστα των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, η κ.Παπαρήγα από το βήμα του Φεστιβάλ της ΚΝΕ ενημέρωσε τους νέες και τις νέες που την άκουγαν (και τα επαναλαμβάνω εδώ για να μη τα χάσουν και οι νέοι που είναι σήμερα εδώ)ότι ο Συνασπισμός:
- είναι συμφιλιωμένος με την "περίοδο βαρβαρότητας" της παγκοσμιοποίησης
- είναι "αριστερός ψάλτης" του συστήματος
- κρύβεται μέσα "στο κοστούμι της ανανέωσης"
- μετατρέπει "τον σοσιαλισμό σε θολό όραμα"
- "συμμορφώνεται με τις υποδείξεις για το δέλεαρ πρόσκαιρων κερδών"
- "υποκύπτει και συμμορφώνεται με τον αντίπαλο του λαού"
- "δεν είναι δύναμη αντιπολίτευσης και αντίστασης"
- "συμμορφώνεται με τις αποφάσεις του δικομματισμού"
- "δεν μπορεί να απαλλαγεί από το σύνδρομο της συνδιαχείρισης με το ΠΑΣΟΚ".
- οι υποψήφιοι του ΣΥΝ δεν κάνουν κουβέντα για το θεσμικό πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης"
- "φέρνουν την Αυτοδιοίκηση όλο και πιο κοντά στην κεντρική εξουσία"
- "έχουν μετατρέψει την αυτοδιοίκηση σε γραφείο ανάθεσης έργων στους επιχειρηματίες"
- "παίζουν με τον πόνο" των εργαζομένων
- "δεν λένε τίποτε για τις ακτές, τα δάση, τους ελεύθερους χώρους...για τις συντάξεις πείνας...για την απροστάτευτη μητρότητα.. για την τρίτη ηλικία..."
Έλεος. Φτάνει πια.
Μας αρκεί ο Βερέμης. Ο Νεράντζης. Η Γιαννάκου. Ο Πολύδωρας. Ο Καραμανλής. Ο Καρατζαφέρης.
Δεν μας χρειάζεται και η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ.
Εκτός από τον Συνασπισμό υπάρχει και η ΝΔ. Ας ασχοληθεί, τρεις βδομάδες μάλιστα πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές, λίγο λιγότερο με τον ΣΥΝ και λίγο περισσότερο με τη ΝΔ.
Η ΝΔ είναι κυβέρνηση. Όχι εμείς.
Η ηγεσία του ΚΚΕ κατηγορεί συχνά άλλες δυνάμεις για αντικομμουνισμό. Και χρησιμοποιεί ακριβώς τις ίδιες τεχνικές, την ίδια εμπάθεια, τις ίδιες εμμονές, την ίδια λογική Ιαβέρη και ιεροεξεταστή απέναντι στον Συνασπισμό.
Δυστυχώς η ζημιά για την αριστερά, για την εικόνα της στους νέους ιδιαίτερα ανθρώπους ως αλληλομαχόμενες θρησκευτικές αιρέσεις από το παρελθόν δεν είναι εύκολα επανορθώσιμη.
Αν αυτό επιθυμεί το ΚΚΕ, το πετυχαίνει. Κάνει ζημιά στον ΣΥΝ. Κάνει ζημιά σε ολόκληρη την υπόθεση της αριστεράς. Κάνει ζημιά στις δικές του θετικές δυνατότητες.
Δεν πτοούμαστε όμως. Αυτό το παθολογικό ελληνικό φαινόμενο της ηγεσίας του ΚΚΕ μας ενισχύει την πεποίθηση ότι ο μόνος δρόμος για την αριστερά είναι:
η κοινή δράση
η ενότητα
ο σεβασμός στη διαφορετικότητα.
Νέοι και Νέες της Αθήνας,
Στο χώρο της πρωτεύουσας ο Συνασπισμός συνεργάζεται με άλλες αριστερές ριζοσπαστικές δυνάμεις με τις οποίες συμφωνήσαμε σε προγράμματα και πρόσωπα.
Έχει κάνει όμως ταυτόχρονα δύο ακόμη εγχειρήματα.
Τη συνεργασία μας με δυνάμεις που προέρχονται από τον σοσιαλιστικό χώρο, εμπνέονται από αξίες που έχουν εγκαταλειφθεί, προσεγγίζουν τις δικές μας αντιλήψεις και αναλύσεις, μας δοκιμάζουν.
Το τολμηρό άνοιγμά μας στις δυνάμεις της νεολαίας, που δεν την θέλουμε ούτε οπαδό ούτε κομπάρσο, αλλά πρωταγωνιστή στην πολιτική πάλη.
Τα εγχειρήματα αυτά εκφράζονται με το σχήμα των "Ενεργών Πολιτών" με επικεφαλής τον Γιάννη Πανούση, με τον Σπύρο Λυκούδη και την Εύη Καρακώστα.
Με την "Ανοικτή Πόλη" με επικεφαλής τον παλιό σας γραμματέα, τον Αλέξη Τσίπρα και τη νεανική του ομάδα που θα φέρει την πρωτεύουσα "πάνω κάτω".
Η συνεργασία μας με την ιστορική ριζοσπαστική αριστερά δεν έρχεται σε σύγκρουση με τη συνεργασία μας με δυνάμεις σοσιαλιστικής αφετηρίας. Καμία από τις δύο δεν αντιφάσκει με την διεύρυνσή μας στον οικολογικό χώρο. . Ούτε με το άνοιγμά μας στη νεολαία.
Συμπληρώνουν, στερεώνουν, εμπνέουν η μία την άλλη.
Στόχος μας είναι μια συμμαχία αντίστοιχη σε εύρος με την πλατειά συμμαχία που προώθησε το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, από τους διαφωνούντες σοσιαλιστές μέχρι τη μαχητική εξωκοινοβουλευτική αριστερά.
Αν εκεί βρήκαν τη δύναμη να ανατρέψουν το Σύνταγμα που καθόριζε την τύχη σε 25 χώρες, εμείς, με την ενωτική μας πρόκληση, θα βρούμε τον τρόπο να ανατρέψουμε τον δικομματισμό σε μία μόνο χώρα.
Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο. Είναι φιλόδοξο. Και είναι στην αρχή.
Όσο ισχυρότερη είναι η ενότητα στο κόμμα μας, η αλληλεγγύη, η εμπιστοσύνη, η υπέρβαση εσωτερικών διαχωριστικών γραμμών που δεν έχουν πια λόγο ύπαρξης, τόσο πιο εντυπωσιακά θα είναι τα αποτελέσματα.
Και κάτι τελευταίο: Όσο πιο καλά, όσο πιο γρήγορα η γενιά της Νεολαίας του Συνασπισμού ανανεώσει τις γραμμές του, και τις ηγετικές, τόσο θα γινόμαστε πιο ισχυρή και υπολογίσιμη δύναμη
για την ειρήνη,
για το κοινωνικό κράτος,
για την οικολογία,
για ένα σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία.
Σας ευχαριστώ
Το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS