Για το Ευρωσύνταγμα όφειλαν οι ευρωπαίοι ηγέτες να κάνουν ένα διάλογο με τους πολίτες τους, ο οποίος διάλογος δεν έγινε ποτέ.....
Είναι σωστό αυτό. Το αίτημα για δημοψήφισμα που υπάρχει από την πλευρά μας και από άλλους καλύπτει μόνο μερικά το πρόβλημα. Δηλαδή έχουμε μια Συνταγματική Συνθήκη πολύ σημαντική, η οποία έρχεται εν αγνοία και εν απαθεία όλων των ευρωπαίων πολιτών. Κι αυτό είναι κάτι πάρα πολύ κακό, γιατί, αν δεν ανταποκρίνεται σε προσδοκίες, τοποθετήσεις, κατευθύνσεις των πολιτών, θα είναι κάτι το οποίο θα είναι στον αέρα και γρήγορα θα συναντήσει πιθανά την αντίθεση και ίσως την οργή τους.
Ένα κεντρικό πρόβλημα και σ΄ αυτό το Σύνταγμα είναι ότι η Ε.Ε. δεν έχει κατεύθυνση, δεν έχει αποφασίσει ποια θα είναι η θέση της στο παγκόσμιο σύστημα. Δεύτερον, ενώ γίνανε κάποιες προσπάθειες, τουλάχιστον σε συζητήσεις, τελικά υποτάχθηκε η Ε.Ε. στις επιταγές μιας αμυντικής οργάνωσης, που λέγεται ΝΑΤΟ, και στην ουσία οι ευρωατλαντικές σχέσεις έμειναν εκεί που ήταν, ότι στην ουσία στα μεγάλα θέματα ακολουθούμε τις ΗΠΑ και δεν ανοίγουμε καινούργιους δρόμους...
Είναι υπερβολή αυτό;...
Όχι, δεν νομίζω. Νομίζω ότι στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας αυτό είναι και το κεντρικό σημείο. Ουσιαστικά το Ευρωσύνταγμα έρχεται να νομιμοποιήσει την απουσία μιας αυτόνομης παρουσίας της Ε.Ε. και την ενσωμάτωση όποιων κινήσεων κάνει μέσα στα πλαίσια των ατλαντικών δομών.
Μ΄ αυτή την έννοια είναι σωστή η επισήμανση ότι ουσιαστικά αυτή η πολιτική, η οποία καθήλωσε την Ε.Ε. σε μια σειρά μεγάλα ζητήματα που μπορούσε να παίξει ρόλο, όπως είναι το Μεσανατολικό, το Παλαιστινιακό, το πρόβλημα του Ιράκ, περιβάλλεται τώρα και από συνταγματικό κύρος.
Και μπορούσε η Ε.Ε. να παίξει ρόλο. Γιατί έχουμε ελάχιστα δείγματα που η Ε.Ε. έκανε κάποιες κινήσεις, όπως το ότι διαφοροποιήθηκε από τις ΗΠΑ στο θέμα της προσέγγισης του Ιράν. Και νομίζω ότι αυτό λειτουργεί σε πολύ σημαντικό βαθμό σε μια θετική κατεύθυνση ώστε να αποτραπούν σχεδιασμοί ακραίων αμερικανικών κύκλων για να επαναλάβουν ένα νέο Ιράκ στην περίπτωση του Ιράν κ.λπ.
Μήπως αυτό συνέβη επειδή απλά οι ΗΠΑ δεν επέμειναν πολύ;
Αν δει κανείς όλα τα δημοσιεύματα και τις αναλύσεις, έγινε και συνεχίζεται μία σύγκρουση ανάμεσα στις κατευθύνσεις της Ε.Ε. και των ΗΠΑ. Ίσως σ΄ αυτή την περίπτωση οι ΗΠΑ προσαρμόσανε την πολιτική τους σε μια σαφή κατεύθυνση, να λυθεί ειρηνικά το θέμα με τα πυρηνικά του Ιράν από την Ε.Ε., την στιγμή μάλιστα που στην τριάδα που είχε πάρει αυτή την πρωτοβουλία από την Ε.Ε. συμμετείχαν όχι μόνο η Γαλλία και η Γερμανία αλλά και η Μεγάλη Βρετανία, το παραδοσιακό και σταθερό στήριγμα των ΗΠΑ. Βέβαια το θέμα είναι σε εξέλιξη. Δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει, ποια άποψη θα επιβληθεί τελικά.
Ένα δεύτερο θέμα, ανάλογο, το οποίο ανοίγει είναι τα θέματα των σχέσεων με την Κίνα. Αν δηλαδή θα συνεχιστεί το εμπάργκο στις εξαγωγές όπλων ή οπλικής τεχνολογίας προς την Κίνα, όπως ζητούν επίμονα οι ΗΠΑ, παρότι όλοι ξέρουν ότι η Κίνα δεν αποτελεί κίνδυνο για τις ΗΠΑ και δεν μπορεί να αποτελέσει, τουλάχιστον στο μεσοπρόθεσμο μέλλον, ενώ η Ε.Ε. έχει μια άλλη θέση, στάση πιο ελαστική και πιο ανοιχτή.
Θεωρείτε ότι με το καινούργιο.. αυτό που αποκαλούμε Ευρωσύνταγμα ενδυναμώνεται η Ελλάδα σε σχέση με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην ευρύτερη περιοχή;... Δηλαδή αυτή η ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής είναι πραγματικά τέτοια ρήτρα ή είναι ευχολόγιο;...
Αυτή την ρήτρα δεν την θέλουμε ούτε για τα Σκόπια, ούτε για πουθενά αλλού. Θα ήταν μια προστατευτική ρήτρα σε ένα ενδεχόμενο μεγάλης κρίσης με την Τουρκία. Φοβάμαι ότι η ίδια η ύπαρξη της ρήτρας δεν αποτελεί αυτόματα μία πολιτική ασπίδα δική μας, διότι μην ξεχνάτε ότι αυτή η ρήτρα μας έρχεται κυρίως από τη Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση, όπου σε στιγμές μεγάλης κρίσης με την Τουρκία δεν χρησιμοποιήθηκε. Έχοντας υπόψη ότι ήδη η Τουρκία ουσιαστικά έχει μπει σ΄ αυτό που λέμε ευρωπαϊκή οικογένεια, αρχίζουν και τυπικά οι διαπραγματεύσεις, νομίζω ότι οι δυνατότητες αξιοποίησης δεν είναι τόσο μεγάλες όσο θα ήθελε κανείς.
Το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS