Συνέντευξη τύπου πραγματοποίησε σήμερα ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥ.ΡΙΖ.Α Αλέκος Αλαβάνος, στα πλαίσια της επίσκεψής του στη ΔΕΘ. Την συνέντευξη συντόνισε ο δημοσιογράφος, και μέλος της Γραμματείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α Παύλος Κλαυδιανός. Συμμετείχαν οι βουλευτές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α Γιάννης Δραγασάκης και Μίνα Ξηροτύρη, και οι Παναγιώτης Λαφαζάνης, Γιάννης Θεωνάς, Τάσος Κανταράς και Ευθ. Καβουριάρης.
ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Αγαπητές φίλες και φίλοι, ευχαριστούμε που είστε μαζί μας σ αυτή την παραδοσιακή συνέντευξη Τύπου που δίνει ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς με την ευκαιρία της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.
Παραδοσιακή συνέντευξη, επιδιώξαμε όμως ο τόπος να μην είναι παραδοσιακός, παρ ότι όλη η Θεσσαλονίκη είναι φιλόξενη. Ευχαριστούμε που δέχτηκε την πρόταση μας ο Δήμαρχος, η Δημοτική Αρχή του Δήμου Ελευθερίου Κορδελιού για να μας φιλοξενήσει εδώ.
Θέλουμε με αυτόν τον τρόπο συμβολικά να δείξουμε ότι υπάρχει και η άλλη Θεσσαλονίκη την οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε. Θεσσαλονίκη δεν είναι μόνο τα στερεότυπα αυτά τα οποία δυστυχώς είδαμε να εμφανίζονται και στην έναρξη της Έκθεσης της Θεσσαλονίκης και τα οποία έχουν μεγάλη απόσταση από την πραγματικότητα ενός μεγάλου κομματιού τουλάχιστον αυτής της μεγάλης πόλης.
Η Θεσσαλονίκη δεν νομίζουμε ότι εκφράζεται από αυτό το εθνικιστικό παραλήρημα που είδαμε από τον εκπρόσωπο της Εκκλησίας στη διάρκεια της έναρξης της Έκθεσης και από αυτή την προσπάθεια εθνικής κάθαρσης της ιστορίας της.
Αν θέλετε ένα πράγμα που με ενόχλησε πολύ είναι ότι αυτή η πόλη έχει δώσει δεκάδες χιλιάδες θύματα στον αγώνα ενάντια στον ναζισμό. Έλληνες Εβραίους.
Το ολοκαύτωμα των Εβραίων δεν μπορούμε να το ξεχνάμε και να μιλάμε σαν να μην υπήρχε παρουσία άλλων πολιτισμών στην ιστορία μιας Θεσσαλονίκης που είναι ελληνική, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ελληνικότητα της, αλλά που για να παίξει ένα ρόλο στα Βαλκάνια σήμερα που όλοι τον θέλουμε δεν μπορεί να έχει σύνδρομο φοβίας, να αισθάνεται κομπλεξικά, να μην έχει αυτοεκτίμηση και να μην έχει και γενναιότητα στον τρόπο που θα κινηθεί μέσα στο βαλκανικό χώρο.
Και να πούμε ότι κατά τη γνώμη μας είναι μεγάλες οι ευθύνες όσων σημαντικά πολιτικά, οικονομικά γεγονότα, τα συνδέουν με πολιτικές τοποθετήσεις εκ μέρους των διαφόρων ιεραρχών. Πολιτικές τοποθετήσεις που δεν είχαν καμιά σχέση αν θέλετε με προβλήματα που ζει έντονα η κοινωνία εδώ της Θεσσαλονίκης, την ανεργία, το πρόβλημα των ναρκωτικών για πάρα πολλά παιδιά, το πρόβλημα των σχολείων, την έλλειψη ολοήμερων σχολείων, το πρόβλημα της ρύπανσης, της υγείας, αλλά έχει σχέση με εθνικιστικές ακρότητες.
Κατά τη γνώμη μου, η Θεσσαλονίκη έχει μεγάλες δυνατότητες, έχει μεγάλες δυσκολίες και αυτή η αντίφαση εκφράζεται και από το χώρο που βρισκόμαστε εδώ. Είμαστε μέσα στο χώρο μιας πολύ καλής πρωτοβουλίας, κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης για τα παιδιά, για τους μαθητές. Σε ένα Δήμο όμως, ο οποίος πιέζεται από μια σειρά προβλήματα έντονα, σε ένα Δήμο στον οποίον έρχονται και έχουν συγκατοικήσει διάφορες γενιές ανθρώπων ξεριζωμένων. Μικρασιάτες ξεριζωμένοι, Πόντιοι ξεριζωμένοι, Σαρακατσαναίοι ξεριζωμένοι από τα μέρη τους, οι σημερινοί παλιννοστούντες από τα μέρη του Ευξείνου Πόντου, του Καυκάσου κλπ.
Και μέσα σ αυτό το πολιτιστικό περιβάλλον, το πολυπολιτιστικό, προσπαθούν να στήσουν τη ζωή τους με ασφάλεια, με πρόοδο, με προκοπή, τη στιγμή όμως που από την πλευρά της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας έρχονται μια σειρά πάρα πολύ μεγάλες πιέσεις, όπως είναι το πρόβλημα της ανεργίας, το πρόβλημα του κλεισίματος των επιχειρήσεων, το πρόβλημα της μεγάλης δυσκολίας στην απασχόληση που παρατηρείται κι εδώ για τις γυναίκες, για τους ανθρώπους πάνω από 40, που κάνει κυριολεκτικά μια κοινωνία σε μεγάλο βαθμό να στενάζει από τα σημερινά προβλήματα.
Δυστυχώς για όλα αυτά δεν ακούσαμε τίποτα στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και στις τρεις εκτεταμένες ομιλίες τις οποίες έκανε ο Πρωθυπουργός. Πρέπει νομίζω να σταματήσει η Πολιτεία να βάζει φραγμούς και είτε είναι οι δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, είτε είναι επαρχιακές πόλεις της βιομηχανικής παρακμής, είτε είναι οι δυτικές συνοικίες της Αθήνας, να μη φτάνει τελικά η παρέμβαση του κράτους σε όλα τα μεγάλα ζητήματα τα οποία τους απασχολούν. Αυτό είναι το πρώτο σημείο που θέλω να θίξω.
Το δεύτερο σημείο που θέλω να θίξω, για να διευκολύνω αν θέλετε ένα διάλογο που μπορούμε να έχουμε μαζί, είναι ότι το μοντέλο της κοινωνικής αδιαφορίας και της στήριξης στις έννοιες της ανταγωνιστικότητας και του ιδιωτικού τομέα που μας παρουσίασε πια με ακραίο τρόπο ο Πρωθυπουργός δεν είναι ένα ελληνικό μοντέλο, φωτοτυπία είναι. Είναι μπαγιάτικο, είναι παλιωμένο, είναι μη αποδεκτό από τον κόσμο και σε ακραίες καταστάσεις μπορεί να οδηγήσει σε δραματικά προβλήματα.
Η πολιτική του κ. Καραμανλή είναι μια ελληνική έκφραση της πολιτικής Μπους, η οποία λέει ότι σταματάμε και καταρρέει το κοινωνικό κράτος και την ίδια στιγμή στηριζόμαστε στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Την είδαμε αυτή την πολιτική με τον πιο ακραίο τρόπο στη Νέα Ορλεάνη. Η πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης να παραγνωρίσει και να υποχρηματοδοτήσει τις διάφορες κρατικές υπηρεσίες όπως τη Federal Emergency Management Agency, δηλαδή την κρατική υπηρεσία διαχείρισης επειγουσών καταστάσεων, κρίσεων ας το πούμε έτσι.
Η πολιτική της να ιδιωτικοποιήσει το ασφαλιστικό σύστημα, η πολιτική της να σταματήσει ή να μειώσει τις παρεμβάσεις στα πιο ευπαθή τμήματα του πληθυσμού όπως είναι οι μαύροι της Νέας Ορλεάνης, η πολιτική της ιδιωτικοποίησης της υγείας οδήγησε, τη μεγάλη υπερδύναμη, τη μοναδική υπερδύναμη, οδήγησε έναν άοπλο λαό απέναντι σε μια φυσική καταστροφή, την οποία θα μπορούσε να αντιμετωπίσει όσο μεγάλη και αν ήταν με πολύ λιγότερες απώλειες.
Την ίδια στιγμή βλέπουμε εκεί, στα άκρα πάλι επίσης, ένα κράτος της καταστολής. Ένα κράτος το οποίο ενισχύεται, το οποίο προσανατολίζει ένα τεράστιο βάρος χρηματοδοτήσεων που αφαιρείται από τον κοινωνικό, ή από τον αναπτυξιακό, ή από το δημόσιο τομέα, για να κάνει διάφορες επιχειρήσεις τύπου Ιράκ.
Με αυτή την έννοια ξαναλέω, το μοντέλο αυτό δεν είναι άγνωστο, είναι δοκιμασμένο, είναι ένα αποτυχημένο μοντέλο, είναι ένα ανίκανο μοντέλο, αυτό που παρουσιάζει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, είναι ένα επικίνδυνο μοντέλο.
Με την ευκαιρία όμως να τονίσω τη μεγάλη σημασία σήμερα που έχει να αγωνιστούμε σε παγκόσμιο επίπεδο, να υπάρξει αλληλεγγύη και συντονισμός των λαών ενάντια σε αυτό το μοντέλο.
Μας ενδιαφέρει τι γίνεται στη Βενεζουέλα, μας ενδιαφέρει τι γίνεται στη Βραζιλία, μας ενδιαφέρει τι γίνεται στην Αργεντινή, μας ενδιαφέρουν οι κατακτήσεις των άλλων λαών, μας ενδιαφέρει να υπάρξει ένα παγκόσμιο μέτωπο, το οποίο θα προσπαθήσει να δώσει στην ανθρωπότητα καλύτερες προοπτικές, από αυτές οι οποίες υπάρχουν σήμερα.
Το τρίτο σημείο που θέλω να πω, είναι ότι αυτό ακριβώς το μοντέλο, με παραλλαγές φυσικά, ίσως όχι τόσο ακραίο, όσο στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά με πρότυπο το αμερικάνικο μοντέλο, είναι αυτό ακριβώς που απορρίφθηκε στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τους λαούς.
Δύο δημοψηφίσματα που έγιναν στη Γαλλία και στην Ολλανδία οδήγησαν, παρά τις αρχικές προβλέψεις, σε μια καθολική, μεγάλης πλειοψηφίας, απόρριψη των πολιτικών αυτών που στηρίζονται στην αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, στις ελεύθερες και ανεξέλεγκτες αγορές και στην έννοια της ιδιωτικής ανταγωνιστικότητας.
Αυτή τη διάθεση νομίζω ότι τη βρίσκει κανείς και στον ελληνικό λαό και τη δείχνουν και οι ίδιες οι δημοσκοπήσεις και είναι λυπηρό ότι η Ελληνική Κυβέρνηση, αντί να βγάλει μαθήματα από όλα αυτά, απουσιάζει ακόμα και από διεκδικήσεις που κάνουν άλλες κυβερνήσεις που ανήκουν επίσης στο συντηρητικό χώρο.
Να σας πω το εξής χαρακτηριστικό παράδειγμα τώρα. Έγινε μια μεγάλη συζήτηση όλο αυτό τον καιρό, στα Συμβούλια Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε σχέση με τις κινέζικες εισαγωγές.
Δηλαδή όσα, ήταν περίπου 75 εκατομμύρια κομμάτια ρουχισμού της Κίνας, το οποίο ήταν στα λιμάνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το οποίο δεν μπορούσε να εκτελωνιστεί γιατί η συμφωνία που έκανε η Ευρώπη και η Κίνα πριν 1,5 μήνα έβαζε χαμηλότερους περιορισμούς.
Υπήρξε μια αντίθεση ανάμεσα στις χώρες του φιλελευθερισμού, όπως είναι η Αγγλία και η Ολλανδία και στις χώρες που ήθελαν να στηρίξουν την τοπική τους οικονομία, μέσα από μια κοινά συμφωνημένη ρύθμιση, όχι από προστατευτικές ρυθμίσεις αυθαίρετες.
Στην προσπάθεια στήριξης της κλωστοϋφαντουργίας, του ιματισμού, συμμετείχαν η Γαλλία, όλες οι χώρες του Νότου, οι 4 από τις 5, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία.
Συμμετείχαν ανατολικές χώρες, Πολωνία και Λιθουανία, ενεργητικά. Από τις χώρες του Νότου απουσίαζε μόνο μία και αυτή ήταν η Ελλάδα και το λέω εδώ στη Θεσσαλονίκη. Πώς τη λένε τη βιομηχανία που έκλεισε χτες; «Βουλινός», χτες κλείνει μια άλλη βιομηχανία στον κλάδο του ιματισμού, η οποία αφήνει στο δρόμο 150 εργαζόμενους, οι περισσότεροι από τους οποίους, ως συνήθως, πρέπει να είναι γυναίκες.
Μας αναφέρουν τις σημαντικές επενδύσεις που έχουν κάνει Έλληνες βιομήχανοι στις βαλκανικές χώρες, με την ευκαιρία που βρισκόμαστε εδώ στη Θεσσαλονίκη. Εδώ στο Κορδελιό έκλεισε βιομηχανία ιματισμού με 200 άτομα για να γίνει επένδυση στη Βουλγαρία, σε μια από τις βόρειες βαλκανικές χώρες, με συνέπεια 200 και παραπάνω γυναίκες να είναι άνεργες.
Επενδύσεις θνησιγενείς με αυτόν τον τρόπο, αν δε στηρίζονται, που θα μπορούσαν να στηριχθούν και στο εγχώριο δυναμικό, τις νέες τεχνολογίες, στην εξειδίκευση των προγραμμάτων, αλλά απλώς μυρίζονται πού υπάρχει το χαμηλό μεροκάματο και τα λίγα εργασιακά δικαιώματα.
Αυτό που βλέπουμε σήμερα από το Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών, την ηγεσία του και τις μεγάλες επιχειρήσεις, είναι όχι ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, έχουν πατρίδα, ψάχνουν να βρουν πατρίδα εκεί που υπάρχει η μεγαλύτερη δυνάστευση, η μεγαλύτερη ανέχεια, τα λιγότερα δημοκρατικά δικαιώματα, τα λιγότερα συνδικαλιστικά δικαιώματα, τα λιγότερα, τα χαμηλότερα κεκτημένα από την εργατική τάξη.
Δυστυχώς το μήνυμα αυτό των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν το έχει πάρει η Κυβέρνηση, παίρνει άλλα μηνύματα. Όπως πήρε σήμερα την απόφαση του Κολεγίου των Επιτρόπων, του Συμβουλίου των Επιτρόπων για την Ολυμπιακή Αεροπορία.
Χωρίς να δώσει μια μάχη για να μην υπάρξει τέτοια απόφαση. Χωρίς να πει ότι θα αμφισβητήσουμε εμείς στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αυτή την απόφαση, παρότι τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων δεν είναι θετικά στο χώρο της Ολυμπιακής Αεροπορίας.
Εμείς θέλουμε να καταδικάσουμε κατ αρχήν την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία στρέφεται ενάντια στη λειτουργία των εθνικών αερομεταφορέων στις χώρες της Ευρώπης, δίνοντας ουσιαστικά αβαντάρισμα στην ιδιωτική πρωτοβουλία στον αεροπορικό χώρο και στις εταιρείες χαμηλού κόστους.
Θέλουμε να καταγγείλουμε το μνημόνιο πώλησης της Ολυμπιακής Αεροπορίας, σε μια εταιρεία άγνωστη, αμερικανοϊσραηλινών συμφερόντων.
Θέλουμε να πούμε ότι όλοι μας πρέπει να αντισταθούμε, ώστε να μη γίνει η Ολυμπιακή Αεροπορία μια αεροπορία χαμηλού κόστους. Να μη γίνει μια ελληνική HELIOS.
Είναι μια κατάκτηση αυτό που έχει υπάρξει και ότι συνεχίζει να λειτουργεί, λειτουργεί χάρη στις προσφορές και τη σημαντική, κάτω από τεράστιες πιέσεις παρέμβαση των εργαζομένων στο χώρο της Ολυμπιακής Αεροπορίας.
Γι αυτό θα στηρίξουμε κάθε προσπάθεια, την πιο προωθημένη προσπάθεια και ζητάμε συντονισμό όλων των κοινωνικών, πολιτικών δυνάμεων για την Ολυμπιακή ως εθνικό αερομεταφορέα.
Έχοντας υπόψη ότι μπορεί να είναι κερδοφόρα. Το εάν πιέζεται ο ελληνικός προϋπολογισμός, έχει γίνει γιατί αξιοποιήθηκε ως μηχανισμός πελατειακός η Ολυμπιακή Αεροπορία.
Γιατί αξιοποιήθηκε για τη δωρεάν μεταφορά κρατικών αξιωματούχων. Γιατί δεν αξιοποιήθηκαν προγράμματα χρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και από πού και έως πού η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία εγκρίνει τις επιδοτήσεις στους ιδιώτες, στους εφοπλιστές, με τις «Δημητρούλες» που πάνε στις άγονες γραμμές, δεν εγκρίνει επιδοτήσεις στην Ολυμπιακή Αεροπορία που πάει στα άγονα νησιά;
Ή σε άγονες περιφέρειες χωρίς να είναι γεμάτα τα αεροπλάνα. Να τα κλείσουμε αυτά; Να τα κάνουμε γκρίζες ζώνες τα νησιά; Ένας μεταφορέας μεταφορικός δεν παίζει κοινωνικό ρόλο; Δεν παίζει αναπτυξιακό ρόλο; Ποια ιδιωτική εταιρεία θα πηγαίνει σε αυτά τα νησιά; Ποια ιδιωτική εταιρεία θα πηγαίνει στο Καστελόριζο, ή σε τόσα άλλα σημεία και με την τακτικότητα των πτήσεων που έχει ο εθνικός αερομεταφορέας;
Το τέταρτο σημείο το οποίο θέλω να αναφέρω, είναι ότι μας κάνει εντύπωση ότι το κεντρικό θέμα στην ομιλία του κ. Πρωθυπουργού ήταν οι ιδιωτικοποιήσεις. Και μάλιστα οι ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων επιχειρήσεων.
Έχουμε το εξής ερώτημα: κάποτε θα λήξει η θητεία -σε δημοκρατία ζούμε- η κοινοβουλευτική αυτής της κυβέρνησης. Τι θα πει ο κ. Καραμανλής; Ας χρησιμοποιήσουμε μια παρουσία. Σκεφτείτε έναν πατέρα ο οποίος έχει μεγαλώσει, τελειώνει ο ρόλος του ο ενεργός και φωνάζει τα παιδιά του και λέει, κοιτάξτε να δείτε πούλησα τις ελιές μας, πούλησα τα αμπέλια μας, πούλησα το μαγαζάκι που νοικιάζαμε και πούλησα το διαμέρισμα που είχαμε για την κόρη μας. Αυτό μας το παρουσιάζουν ως επιτυχία.
Και πέστε ότι τον ρωτούσαν: «με τα χρέη τι έγινε τουλάχιστον, αφού τα πούλησες αυτά;». «Καταφέραμε τα χρέη από 100 να πάνε 110». Αυτό βλέπουμε τώρα και κατά την διάρκεια της προηγούμενης κυβέρνησης και κατά την διάρκεια της σημερινής κυβέρνησης.
Δηλαδή μια στρατηγική ιδιωτικοποιήσεων η οποία παράλληλα συνοδεύεται με ένα σκληρό αντικοινωνικό μέτωπο και η οποία όσον αφορά το θέμα των χρεών δεν οδηγεί σε καμία ελάφρυνση των χρεών. Και βλέπουμε ΟΤΕ, ΟΠΑΠ ανάμεσα στις επιχειρήσεις που προχωρούν στην ιδιωτικοποίηση, Ταχυδρομικά Ταμιευτήρια. Ο κ. Τατούλης είπε και τα Μουσεία να ιδιωτικοποιήσουμε μέσα στη Βουλή. Πολλές από τις επιχειρήσεις αυτές είναι από τις πιο κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις.
Το πέμπτο σημείο που θέλω να πω είναι ότι αυτή η πολιτική διάκριση ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο, είναι ένα κεντρικό στοιχείο, ένα ταξικό στοιχείο των πολιτικών της κυβέρνησης Καραμανλή και το είδαμε χαρακτηριστικά στο επίδομα θέρμανσης.
Ρωτάμε τον πρωθυπουργό: είναι πιο πλούσια η Πολωνία από την Ελλάδα; Γιατί η Πολωνία παραβίασε τη συναίνεση των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης πριν από λίγες ημέρες και αποφάσισε να κάνει επιστροφή φόρου στο πετρέλαιο;
Γιατί η Γαλλία αποφάσισε να δώσει ειδικά μέτρα ενίσχυσης στους αγρότες; Γιατί το Βέλγιο αποφασίζει να δώσει επιδόματα θέρμανσης; Γιατί πάλι οι κυβερνήσεις αρχίζουν και λένε πού θα πάνε με τα εισοδήματα των πετρελαϊκών εταιρειών;
Η Γαλλική κυβέρνηση χθες, μια συντηρητική κυβέρνηση, αλλά κάτω από τις πιέσεις που δημιουργήθηκαν από το δημοψήφισμα, προειδοποίησε ότι θα κάνει αύξηση φόρου στις πετρελαϊκές εταιρείες και είχαμε 2-3 ευρώ πτώση της τιμής της βενζίνης στη Γαλλία.
Πώς βρίσκονται χρήματα για τη μείωση του φόρου στα μερίσματα κατά 10 μονάδες και δεν βρίσκονται χρήματα για το επίδομα θέρμανσης;
Το έκτο σημείο που θέλω να αναφέρω, έχει σχέση με τις εργασιακές σχέσεις. Εδώ ξέρετε, παρατηρούμε τις πιο σκληρές πολιτικές, πέρα από τις τοποθετήσεις που έχουν γίνει, άρση βασικών κεκτημένων στα πλαίσια όποιου κοινωνικού κράτους υπήρχε στην Ελλάδα, υπάρχει μια απάνθρωπη πολιτική.
Ο Ηρόδοτος κάποτε έλεγε ότι ευτυχία και ειρήνη σημαίνει οι νέοι να θάβουν τους πατεράδες τους, όταν είναι ηλικιωμένοι. Δυστυχία και πόλεμος σημαίνει το αντίθετο, οι πατεράδες να θάβουν τους νέους. Εδώ ακολουθείται μια πολιτική εξολόθρευσης των νέων. Τι είναι αυτό το οποίο διακήρυξε και στην ΔΕΘ ο Πρωθυπουργός, ότι πρόκειται να αρθούν οι συνθήκες σταθερότητας στην εργασία, αυτό που λέμε μονιμότητα στις δημόσιες επιχειρήσεις για τις νέες γενιές των εργαζομένων. Σε τι πολιτισμό μπαίνουμε εμείς;
Κλείνει το μάτι προς τους μεγαλύτερους στην ηλικία. Κοιτάξτε να δείτε εσείς φεύγετε τώρα, θα σας βολέψουμε. Αφήστε να την πληρώσουν οι νεότεροι. Αυτή είναι η πολιτική απέναντι στη νεολαία; Και αυτή την πολιτική η οποία δημιουργεί το μοντέλο για την κατάρρευση των εργασιακών κατακτήσεων, δυστυχώς την έχει εγκρίνει και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τη συμφωνία που έγινε στον ΟΜΕ-ΟΤΕ και η οποία αποτελεί το πρότυπο το οποίο ετοιμάζεται σήμερα να εφαρμοστεί σε όλο το χώρο του ευρύτερου δημόσιου τομέα και είναι και μια επίθεση ενάντια στην οικογένεια.
Είδαμε στη Σταυρούπολη, περνώντας από τα μαγαζιά που μας έλεγε η γυναίκα που είχε το κατάστημα με τα υφάσματα, ότι είναι μόνη. Πώς θα κρατήσει το ωράριο αυτό; Σκεφτείτε τι θα συμβεί με τη διεύρυνση της υπερεργασίας και των υπερωριών, πώς οικογένεια δύο εργαζομένων θα κρατήσουν τα παιδιά που είναι πέντε, τριών, επτά, εννιά, 15 χρονών. Είναι μια συνολική επίθεση ενάντια στα δικαιώματα της νεολαίας, στις κατακτήσεις της εργασίας, στην οικογένεια.
Τέλος, καταλήγοντας θέλω να σας πω ότι εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να ακολουθηθεί άλλη πορεία. Πιστεύουμε ότι κεντρικό στοιχείο πρέπει να είναι η στήριξη και η διεύρυνση των κεκτημένων των εργαζομένων, η ανάπτυξη της αγοράς εργασίας με κατάλληλες παρεμβάσεις, η σύγκληση με κατακτήσεις που υπάρχουν σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης όπως στο επίδομα ανεργίας και στο χρόνο διάρκειας του επιδόματος ανεργίας , Βεβαίως δεν θέλουμε μια αφελή πολιτική παροχών, την οποία μπορεί να προτείνει ένα κόμμα το οποίο δεν είναι σε διακυβέρνηση. Θέλουμε τομές και άλλες αιχμές στην οικονομική πολιτική, όπως είναι η στήριξη και ο εκσυγχρονισμός του δημόσιου τομέα , σεβασμός του δημόσιου χώρου, η προώθηση κλαδικών πολιτικών.
Το βλέπουμε αυτό. Πόσο δηλαδή η έλλειψη κλαδικών πολιτικών έχει χτυπήσει και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, έχουν χτυπήσει και την αγροτιά, η οποία είναι στο έρμαιο των ανέμων του διεθνούς και του ευρωπαϊκού περιβάλλοντος.
Μέσα σ αυτά μπορεί να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο για μια θετική λειτουργία του ιδιωτικού τομέα, ιδιαίτερα των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης. Και εδώ λυπάμαι που είμαι υποχρεωμένος να αποκαλύψω σήμερα ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπως πια φαίνεται από απάντηση της κυρίας Hubner σε ερώτηση του Ευρωβουλευτή του Συνασπισμού Δημήτρη Παπαδημούλη, πέρα από τα πολυσυζητημένα 500 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία είχαν κοπεί από τις προηγούμενες χρηματοδοτήσεις του Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, υπολογίζει ότι θα υπάρξουν άλλες πρόσθετες απώλειες για το 2005, άλλα 400 εκατομμύρια ευρώ. Η Κα Hubner αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρξουν απώλειες αντιστοίχων μεγεθών για το 2006, λόγω της ανεπάρκειας του ελληνικού μηχανισμού.
Πολιτικές ανάπτυξης της εγχώριας ζήτησης, ενίσχυσης των συλλογικών μορφών επιχειρηματικότητας , ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα, αλλά και στον βιοτεχνικό τομέα, κοστολογικοί έλεγχοι, είναι συντεταγμένες που καθορίζουν την δική μας πολιτική.
Καταλήγοντας θέλω να σας πω, ότι δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτό το μοντέλο του ανταγωνισμού, του ατομισμού, του φόβου, ο οποίος δημιουργείται. Πιστεύουμε ότι πρέπει να στηριχθούμε ξανά στην κοινωνική ευαισθησία, στη συλλογικότητα, στη δύναμη της αλληλεγγύης, στις ιδέες της κοινωνικής δικαιοσύνης, στο όραμα ενός σοσιαλισμού με δημοκρατία και με ελευθερία. Εμείς, ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, είμαστε και μια έκφραση αλληλέγγυας συγκέντρωσης δυνάμεων της Αριστεράς, αλλά και μια πρόταση για ενωτικές παρεμβάσεις για να ανοίξουν καλύτερες ημέρες για τη χώρα μας. Ευχαριστώ πολύ.
Κα ΠΕΦΑΝΗ («ΝΕΤ»): Κύριε Πρόεδρε, άκουσα με προσοχή τα όσα είπατε και για τις δημοσκοπήσεις, όμως υπάρχουν και δημοσκοπήσεις όπου δείχνουν ότι η κυβέρνηση παρά τα μέτρα, έχει την αποδοχή της κοινωνίας. Παρά ταύτα, η όποια δυσαρέσκεια που καταγράφεται δεν εισπράττεται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και από το Συνασπισμό συγκεκριμένα. Ποιο είναι το σχόλιό σας;
Και θα ήθελα επίσης να πείτε τι αντιπροτείνετε, ποια είναι η πρόταση, αν υπάρχει εναλλακτική πρόταση για την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, γιατί όπως άκουσα και τις προηγούμενες ημέρες, καλέσατε τον Πρωθυπουργό να μιμηθεί τον κ. Μπερλουσκόνι, που είπε να μην διαλυθεί η ALITALIA.
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Υπάρχουν δημοσκοπήσεις και δημοσκοπήσεις. Για παράδειγμα, υπάρχει μια δημοσκόπηση η οποία λέει ότι ένα μέρος της κοινωνίας σημαντικό φαίνεται ότι αποδέχεται την επίθεση ενάντια στη μονιμότητα, την οποία κάνει ο κ. Καραμανλής και η Ν.Δ. Και αυτό δείχνει ότι η ίδια η Ν.Δ. στηρίζεται σε μια πολιτική διαίρεσης. Διαίρει και βασίλευε.
Βλέπει την κοινωνία μας σαν μια πολυκατοικία που ο τρόπος για να μπορέσει να επιβληθεί είναι να κάνει αυτούς που είναι στο υπόγειο να στρέφονται ενάντια σε αυτούς που είναι στον 1ο όροφο. Αυτούς που είναι στον 1ο όροφο στο 2ο όροφο, τον παλιννοστούντα ενάντια στον άνεργο Έλληνα, τον άνεργο ενάντια σε αυτόν που έχει μια εργασία στον ιδιωτικό τομέα, αυτόν που έχει μια εργασία στον ιδιωτικό τομέα ενάντια σε αυτόν που έχει μια εργασία στον δημόσιο τομέα και να γίνει μια βαλκανοποίηση, μια γιουγκοσλαβοποίηση της κοινωνίας μας.
Εγώ πιστεύω ότι δεν θα περάσουν αυτές οι αντιλήψεις . Και εάν θέλετε υπάρχουν και άλλες δημοσκοπήσεις οι οποίες δείχνουν ότι ο Έλληνας ζητάει το αυτονόητο δικαίωμα για ασφάλεια στην εργασία. Είναι τυχαίο ότι στις σχολές εκείνες όπου προβλέπεται ότι ο απόφοιτος μπορεί να εξασφαλίσει θέσεις εργασίας στον ευρύτερο χώρο του δημοσίου, υπάρχει τόσο μεγάλη συμμετοχή υποψηφίων, σε σχέση με άλλες σχολές οι οποίες είχαν πολλά πλεονεκτήματα παλαιότερα;
Με αυτή την έννοια, η δική μας λογική είναι η ενότητα των εργαζομένων, η κοινή δράση τους. Κάθε εργαζόμενος ο οποίος χάνει ένα δικαίωμα, ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο για να χτυπηθούν άλλες κατηγορίες εργαζομένων .Και οι δημοσκοπήσεις αλλάζουν. Το ξέρετε ότι αλλάζουν.
'Αλλες ήταν οι δημοσκοπήσεις για την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ πριν το ατύχημα με την εταιρεία HELIOS και άλλες είναι σήμερα. 'Αλλες ήταν οι δημοσκοπήσεις για το Ευρωσύνταγμα πριν το γαλλικό δημοψήφισμα και άλλες είναι σήμερα. Και εάν χρειαστεί, εμείς παλεύουμε για να αλλάξουν οι γνώμες της κοινωνίας μέσα από ένα διάλογο που θέλουμε να έχουμε σε σχέση με τα μεγάλα προβλήματα.
Και επιλέγουμε και το Κορδελιό που δεν είναι ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς από τις πιο ισχυρές δυνάμεις. Δεν σημαίνει αυτό τίποτα. Σημαίνει ότι μας δίνει μια δυνατότητα να μιλήσουμε με τον κόσμο του Ελευθερίου Κορδελιού.
Όσον αφορά στην ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ. Ήμουν 20 χρόνια ευρωβουλευτής. Όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με εξαίρεση δύο, έχουν αερομεταφορέα ο οποίος ελέγχεται απ την πολιτεία. Ας μας εξηγήσει ο κ. Καραμανλής τον λόγο που δεν πρέπει να έχουμε εμείς. Μπορεί η Ολυμπιακή να σταθεί. Η Ολυμπιακή το πρώτο εξάμηνο ήταν κερδοφόρα, αν αφαιρέσει κανείς τα χρέη της το πρώτο εξάμηνο του 2005.
Η Ολυμπιακή ανέβασε τον αριθμό των επιβατών κατά 5-6% το πρώτο εξάμηνο του 2005 σε σχέση με το προηγούμενο αντίστοιχο εξάμηνο. Ο Έλληνας πολίτης ζητάει ασφάλεια, ζητάει συνέπεια, ζητάει χαμηλό κόστος στις μεταφορές, αλλά η μεγαλύτερη απ όλες τις αξίες όπως φάνηκε απ τα απανωτά ατυχήματα που είχαμε, είναι η ασφάλεια.
Οι εργαζόμενοι της Ολυμπιακής έχουν μια μείωση των κεκτημένων τους μέσα στην τελευταία δεκαετία, με τα επανειλημμένα προγράμματα εξυγίανε κατά 30-40%. Γιατί δεν μπόρεσαν να τα αξιοποιήσουν; Και η προηγούμενη κυβέρνηση και η σημερινή κυβέρνηση. Γιατί φτάσαμε να πάμε να την πουλήσουμε στην εταιρεία AXON; Είχε αναδειχθεί ως μειοδότης στον προηγούμενο διαγωνισμό που έκανε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η εταιρεία ΑΧΟΝ που όταν τελικά δεν της δόθηκε η Ο.Α., διαλύθηκε, δεν υπάρχει καν αυτή η εταιρεία, φαντάσματα. Φαντάσματα και κοράκια περιμένουν να πέσουν στη δημόσια περιουσία.
Δεν θα το δεχθούμε εμείς. Και να σας κάνω μια πρόβλεψη; Εγώ πιστεύω ότι οι εργαζόμενοι της Ολυμπιακής με στήριξη του ευρύτερου κινήματος των εργαζομένων, θα αποτρέψουν τελικά το ξεπούλημα ή το κλείσιμο της Ολυμπιακής Αεροπορίας.
Μ.ΠΛΗΚΑ («ΑΥΓΗ»): Μια διευκρίνιση σ αυτό. Έτσι όπως έχουν τα πράγματα σήμερα προτείνετε στην ελληνική κυβέρνηση να πάει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο; Να πληρώσει; Να κάνει τι ακριβώς; Το επόμενο βήμα δηλαδή που προτείνετε της χώρας ποιο είναι;
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Πρώτα απ όλα η ελληνική κυβέρνηση έχει μια τεράστια ευθύνη διότι πολιτικά δεν αντιτάχθηκε στις διεργασίες που γινόντουσαν μέσα στην Ευρ.Ενωση. Διότι είχε μια πολιτική να ξεμπερδεύουμε από την Πολιτική Αεροπορία. Έχει τεράστιες ευθύνες και πρέπει η ίδια πρώτα απ όλα «να βγάλει τα κάστανα απ τη φωτιά», προκειμένου να έχουμε τον εθνικό αερομεταφορέα.
Πρέπει να αμφισβητήσει με κάθε τρόπο την απόφαση αυτή της Επιτροπής και να κάνει όλες ακριβώς τις κινήσεις οι οποίες χρειάζονται, ανάμεσα στις οποίες να εξετάσεις και την προσφυγή στο Ευρωπαϊκοό Δικαστήριο και κυρίως να μην εφαρμόσει αυτή την πολιτική. Δεν πρέπει να εφαρμόσουμε αυτή την πολιτική, σε σχέση με την απόφαση της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να πάρει όλα τα μέτρα για την ακύρωση του μνημονίου πώλησης και να προωθήσει την ανασυγκρότηση της Ολυμπιακής Αεροπορίας.
κα ΤΣΑΤΣΑΝΗ («ΕΤ-3»): Κύριε Πρόεδρε, βρισκόμαστε λίγα λεπτά μετά την απόφαση του Κολεγίου των Επιτρόπων και έχουν αρχίσει να συζητούνται σενάρια για την επόμενη μέρα, το μέλλον των εργαζομένων κλπ, εθελουσία έξοδος, μετατάξεις, είχαμε και τις δηλώσεις του Στέφανου Μάνου. Αν θέλετε να μας πείτε τη θέση σας σ αυτά που ακούγονται.
Και κάτι άλλο διευκρινιστικά. Μιλήσατε για το επίδομα θέρμανσης και ήσασταν κριτικός απέναντι στην κυβέρνηση. Ο Συνασπισμός λέει να δοθεί το επίδομα θέρμανσης;
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Όσον αφορά στο πρώτο θέμα, είναι φυσικό ο κ. Μάνος συνεργαζόμενος με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τη λογική που έχει και με τις πάγιες θέσεις που έχει, να ζητάει το πώς θα γίνει η κηδεία της Ο.Α. και τι θα κάνουμε με τους εργαζόμενους που θα περισσεύσουν. Εμείς όμως θέλουμε να υπογραμμίσουμε την αφωνία του ΠΑΣΟΚ.
Έχω καλέσει προσωπικά τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος κάνει επανειλημμένες γενικές και θεωρητικές τοποθετήσεις για τα θέματα συντονισμού δράσης κλπ, να συνταχθούμε μαζί για να στηρίξουμε το δημόσιο χαρακτήρα της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Μια σαφής θέση του ΠΑΣΟΚ και μια κινητοποίηση των δυνάμεών του υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα της Ολυμπιακής Αεροπορίας, θα μπορούσε να συμβάλλει στην επιτυχία αυτού του αγώνα.
Δεν συζητάμε εμείς για μετατάξεις. Εμείς θα δώσουμε όλη τη μάχη για τον εθνικό αερομεταφορέα, για την ασφάλεια των πολιτών, για την εθνική μας και την εξωτερική μας πολιτική, που σημαίνει ότι πρέπει να συνδέονται τα νησιά του Αιγαίου με το κέντρο όχι με κριτήρια κερδοσκοπίας, να έχουμε 15 πτήσεις σε ένα νησί και καμιά σε άλλο. Αυτό όσον αφορά στην Ολυμπιακή.
Εγώ δεν θα το έλεγα επίδομα θέρμανσης. Εμείς αν θυμάστε από πέρσι, που δεν είχαμε τέτοιο ύψος διεθνών τιμών πετρελαίου, είχαμε επανειλημμένες πρωτοβουλίες μέσα στη Βουλή και εκτός Βουλής και επανειλημμένες παρεμβάσεις και δικές μου προσωπικές και των άλλων συναδέλφων μου του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, για να υπάρξει αυτή η ενίσχυση.
Δεν το θεωρούμε επίδομα εμείς. Δηλαδή ελεημοσύνη. Το θεωρούμε οφειλή του κράτους απέναντι στους πολίτες. Ξαναλέω, δεν μπορεί να δίνεται στους μεγάλους παίκτες του Χρηματιστηρίου και στους μεγαλομετόχους των εταιρειών 10% μείωση της φορολογίας και να μη δίνεται αυτή η μείωση του ΦΠΑ, η επιστροφή του ΦΠΑ ή άλλα μέτρα εξισορροπητικά για το επίδομα της θέρμανσης.
Ουσιαστικά έχουμε μια κυβέρνηση που κάνει ανακατανομή εισοδήματος απ τους ασθενείς προς τους ισχυρούς και είναι ακραία αντιλαϊκή πολιτική αυτό.
κ. ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ («ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»): Υπάρχει ένα θέμα με τη Νομαρχιακή Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ Ικαρίας, όπου πριν από περίπου 4 χρόνια, παραμονές εκλογών του 2000, είχε στείλει επιστολή στον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, ζητώντας του να απομακρύνει ουσιαστικά απ τη θέση του Προϊσταμένου του ΟΤΕ Ικαρίας ένα δικό σας στέλεχος, τον κ. Σπέη, με το πρόσχημα του ότι ήταν δεξιός. Και μάλιστα στην επιστολή που εστάλη στον κ. Σημίτη έλεγαν ότι υπάρχει κίνδυνος απώλειας της μονοεδρικής περιφέρειας της Σάμου σε περίπτωση που δεν απομακρυνθεί ο άνθρωπος αυτός απ τη θέση του Προϊσταμένου του ΟΤΕ Ικαρίας.
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Είναι μια αποκάλυψη του παρελθόντος. Εμείς πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να υπάρχουν ασφαλώς κριτήρια χρώματος, είτε είναι κόκκινο, είτε είναι μπλε, είτε οτιδήποτε άλλο, στη στελέχωση του δημόσιου μηχανισμού. Πρέπει να γίνεται μέσα σε συνθήκες δημοκρατίας και αξιοκρατίας και είτε αφορά σε δικό μας στέλεχος, είτε αφορά σε στέλεχος άλλου κόμματος ή οπαδό άλλου κόμματος.
Καταδικάζουμε τέτοιες ενέργειες είτε γίνανε επί κυβέρνησης Σημίτη, είτε γίνονται σήμερα επί κυβέρνησης της ΝΔ.
Βλέπουμε και φαινόμενα σε μαζική κλίμακα, ιδιαίτερα αυτή την αύξηση του κύματος των νεοσυμβασιούχων, το οποίο εκτείνεται σε πάρα πολλούς τομείς. Προσλήψεις όχι με βάση τα προσόντα , προσλήψεις πολλές φορές με αυθαίρετα κριτήρια.
Και να αναφέρω εδώ πέρα κάτι που είναι πάρα πολύ σημαντικό και δικαιώνει μια επίμονη πολιτική θέση του Συνασπισμού. Χθες στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο Λουξεμβούργο άρχισε η εκδίκαση της ένστασης των εργαζομένων και των συνδικάτων για τον τρόπο εφαρμογής της οδηγίας για τους συμβασιούχους και οι τοποθετήσεις που γίνανε και από κοινοτικούς υπευθύνους είναι ότι υπάρχουν πάρα πολλά ερωτηματικά εάν και το διάταγμα Παυλόπουλου και Παναγιωτόπουλου καλύπτει όλο το εύρος της οδηγίας ή εξαιρεί αυθαίρετα ένα μεγάλο αριθμό συμβασιούχων.
Γ.ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ («ΡΑΔΙΟ ΑΚΡΙΤΕΣ»): Κύριε Πρόεδρε, αναφερθήκατε ότι η χώρα μας απουσίαζε από το μέτωπο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είχαν αντίθετη άποψη για την άρση των περιορισμών εισαγωγής κινεζικών προϊόντων με βάση τις ποσοστώσεις.
Ως γνωστό πλήττονται οι μικρομεσαίες μεταποιητικές επιχειρήσεις από την αθρόα εισαγωγή κινέζικων προϊόντων, όπως επίσης και από την εγκατάσταση σε όλα τα αστικά κέντρα των μεγάλων πολυεθνικών και υπερμεγέθων καταστημάτων, πλήττεται ανεπανόρθωτα ο χώρος των μικρομεσαίων επαγγελματιών.
Μάλιστα σε βαθμό που να μην μπορούν κυριολεκτικά να πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές, γι αυτό επανειλημμένα έχουμε νομοθετικές ρυθμίσεις για τρόπους τακτοποίησης των ασφαλιστικών εισφορών.
Όχι δεν υπάρχουν κέρδη πολλές φορές στους μικρομεσαίους επαγγελματίες, στους μικρούς κυρίως, αλλά δεν μπορούν τα ελάχιστα στοιχειώδη έξοδα να εξασφαλίσουν.
Το ερώτημα το δικό μου είναι ποια είναι η δική σας θέση, με ποιο τρόπο αυτή η μεγάλη ομάδα των περίπου 800.000 μικρομεσαίων επαγγελματιών και βιοτεχνών μπορεί να ανακάμψει και να στηρίξει την εθνική οικονομία, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας. Διότι τα στοιχεία και οι στατιστικές δείχνουν ότι νέες θέσεις εργασίας δε δημιουργούν μεγάλες εταιρείες, αλλά ο χώρος των μικρομεσαίων.
Αν μου επιτρέπετε και κάτι άλλο, επειδή ο συμβολισμός της συνέντευξής σας εδώ στη Θεσσαλονίκη, στο Κορδελιό, με την άλλη Θεσσαλονίκη, όπως είπατε, και αναφερθήκατε και στους παλιννοστούντες και υπάρχει μια ειδική παρουσία αυξημένη και τη γνωρίζει ο κ. Λαφαζανίδης, ο Δήμαρχος, ως κόμμα το 2000 ψηφίσατε τον 2790 για τα θέματα των παλιννοστούντων.
Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στ αυλάκι, έχουμε αδυναμία των ομογενών από την πρώην Σοβιετική Ένωση να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια, έχουμε συνεχιζόμενες απελάσεις.
'Ανθρωποι οδηγούνται σιδεροδέσμιοι σε μια στενοκέφαλη εφαρμογή του Σένγκεν και από την άλλη έχουν σταματήσει όλα τα προγράμματα στεγαστικής αποκατάστασής τους, ευχαριστώ.
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Όσον αφορά στο πρώτο ερώτημά σας για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και τις κινέζικες εισαγωγές.
Κατ αρχήν αυτό που είπα εγώ δεν το ανακαλύψαμε εμείς, ήταν με βάση τα δημοσιεύματα των ευρωπαϊκών εφημερίδων, θυμάμαι πριν 3 μέρες τη FINANCIAL TIMES που έλεγε για το ποιες χώρες του Νότου συμμετείχαν και ποια τελικά απουσίαζε.
Είναι ένα μεγάλο ζήτημα το θέμα της μικρής και μεσαίας επιχείρησης. Δε σας λέω εύκολο για επίλυση, αλλά που πρέπει να το δούμε με ένα βομβαρδισμό μέτρων, με ένα πακέτο μέτρων.
Δεν υπάρχει ένα μέτρο, το οποίο μπορείς να εφαρμόσεις εδώ πέρα και μέσα στα πλαίσια των μέτρων τα οποία μπορεί να αναφέρει κανείς επιγραμματικά, όσο μπορούμε στη συνέντευξη τύπου, είναι:
Πρώτον, η ύπαρξη κλαδικών πολιτικών. Δηλαδή δεν μπορεί σήμερα ο μικρός βιοτέχνης της Νέας Ιωνίας στην Αθήνα ή μιας δυτικής συνοικίας στη Θεσσαλονίκη, να μην έχει ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί, σε σχέση με την ανανέωση της τεχνολογίας, με την αναζήτηση των ειδικών προϊόντων τα οποία μπορεί να παράγει, με την ονομασία του προϊόντος, με τη διερεύνηση των διεθνών αγορών.
Χρειάζεται δηλαδή μια πολιτική - πακέτο μέσα στην οποία θα μπορέσει ουσιαστικά και να επιβιώσει και να διαμορφώσει έτσι καλύτερες δυνατότητες.
Υπάρχει το θέμα της συμπίεσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, κάτω από μέτρα που ευνοούν μεγάλες επιχειρήσεις. Χαρακτηριστική περίπτωση εδώ στον εμπορικό τομέα είναι το θέμα του ωραρίου των καταστημάτων, που όλες οι εκτιμήσεις είναι ότι θα έχουμε μεγάλες απολύσεις και επιδείνωση των όρων εργασίας και κλείσιμο μαγαζιών.
Από εκεί και πέρα χρειάζεται και ειδικές χρηματοδοτικές ελαφρύνσεις και παρεμβάσεις και μια περιφερειακή πολιτική συγκροτημένη, προκειμένου να στηρίξει αυτές τις επιχειρήσεις, οι οποίες κατά κύριο λόγο είναι στην περιφέρεια.
Με αυτή την έννοια αναφέρω, κλείνοντας αυτό το ερώτημα, ότι μας δημιουργεί μεγάλη ανησυχία, το γεγονός ότι με την αναθέωρηση του Γ΄ΚΠΣ , προβλέπεται να υπάρξει μετατόπιση πόρων από την περιφερειακή ανάπτυξη στους οδικούς άξονες, που είναι οι μόνοι που, κατά την Κυβέρνηση, μπορούν να απορροφήσουν το μεγάλο όγκο των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων και να μην έχουμε απώλεια και πρόσθετων πόρων.
Για τους παλιννοστούντες είναι ένα πολύ μεγάλο ζήτημα. Το είδαμε κι εμείς χτες στη Σταυρούπολη. Είναι ζήτημα κοινωνικό. Είναι ζήτημα ιδεών και αξιών, διότι όταν γκετοποιείς στη Νικόπολη για παράδειγμα, εδώ, ανθρώπους που έχουν ξεριζωθεί, υπό συνθήκες άγριες, με ένα νερό το οποίο είναι μολυσμένο, χωρίς κοινόχρηστους χώρους, διαμορφώνεις και εντάσεις και δημιουργίες καταστάσεις μαύρου προβάτου μέσα στην κοινωνία και ανοίγεις τη δυνατότητα να παίξουν οι δυνάμεις του μίσους και της ακρότητας.
Γι αυτό έχει μια βασική, κοινωνική, ανθρώπινη πολιτική, ιδεολογική διάσταση. Είναι μια σειρά προβλήματα, τα οποία εμείς αναδεικνύουμε και τώρα, μετά τη συνάντησή μας, με ερωτήσεις της Μίνας Ξηροτύρη που ξεκινάνε από τη συμβολή στην εκπαίδευση, από τη βοήθεια να μάθουν καλά την ελληνική γλώσσα και φτάνουμε μέχρι την αναγνώριση των διπλωμάτων του ΔΙΚΑΤΣΑ.
Συνάντησα χτες άνθρωπο ο οποίος έχει διδακτορικό μεταπτυχιακό, ή άλλον που ήταν Δ/ντής εργοστασίου στη Γεωργία και οι οποίοι είναι ελληνικής καταγωγής, που έχουν ξεριζωθεί από τα μέρη τους, κάτω από συνθήκες διάλυσης των κοινωνιών αυτών και εδώ που ήρθαν δεν μπορούν να βρουν μια δουλειά, δεν αναγνωρίζονται τα πτυχία τους, δεν αναγνωρίζονται οι ικανότητές τους.
Εμείς πιστεύουμε σε αυτόν τον κόσμο.
Γενικά θέλω να πω για το πρόβλημα και μεταναστών, από άλλες χώρες, πρέπει να υπάρξει μια συγκροτημένη και προωθημένη πολιτική ενσωμάτωσης, η οποία μόνο μπορεί να είναι και η βάση για αντιμετώπιση πολλαπλών προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας, από το χάος που υπάρχει σε ένα τμήμα της νεολαίας, τα προβλήματα των ναρκωτικών, τα προβλήματα της εγκληματικότητας κλπ.
Ν. ΡΟΥΜΠΟΣ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» - «ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ» - «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ»): Όταν είχατε εκλεγεί είπατε ότι υπάρχει μια καρέκλα άδεια για το ΚΚΕ, εξακολουθεί να είναι αυτή άδεια και αν έχει κάποιο νόημα. Και δεύτερον, πώς θα απαντήσετε στην αναμενόμενη επίθεση συνεργασίας που θα δεχτείτε από το ΠΑΣΟΚ, ενόψει δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών.
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Εμείς είμαστε και παραμένουμε, ως Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, μία δύναμη πλατιάς συνεργασίας της αριστεράς. Πιστεύουμε στη μεγάλη αριστερά.
Πιστεύουμε ότι η δυναμική της κοινής δράσης μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στο όλο πολιτικό τοπίο ενός τόπου. Δύο παραδείγματα, το ένα είναι ο συντονισμός, από διαφωνούντες σοσιαλιστές, κομμουνιστές, ανανεωτικούς της αριστεράς, τροτσκιστές στη Γαλλία και οικολόγους, ο οποίος ήταν η σπονδυλική στήλη της επιτυχίας του γαλλικού δημοψηφίσματος.
Το δεύτερο παράδειγμα είναι η συγκρότηση του αριστερού κόμματος, αυτής της αριστερής συμμαχίας στη Γερμανία, που παρά τις πιέσεις που δέχεται σήμερα λόγω του γερμανικού δικομματισμού, φαίνεται ότι αναδείχνεται σε μια τρίτη παρουσία στο χώρο της Γερμανίας και μπορεί να είναι υπεύθυνοι για την αδυναμία μιας συντηρητικής επέλασης των Χριστιανοδημοκρατών να εξασφαλίσουν αυτοδύναμη πλειοψηφία.
Μπορούμε να κάνουμε πάρα πολλά ως μεγάλη αριστερά. Αυτός είναι ο στόχος μας, αυτό είναι και το όνειρό μας και πάντα θα υπάρχουν καρέκλες για όσους το αρνούνται αυτό.
Να σας πω κάτι, ήμουν χτες στα Ελληνικά Πετρέλαια και είδα το στόχο που υπάρχει και που δεν είναι μόνο για τους εργαζόμενους εκεί, δηλαδή να κρατηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας αυτής της επιχείρησης.
Τι θα πούμε, θα αρχίσουμε να ζητάμε κομματικά βιβλιάρια για να γίνουν ενωτικοί αγώνες μέσα εκεί; Εσύ είσαι στο Συνασπισμό, εσύ είσαι στο ΚΚΕ, εσύ είσαι σε άλλο κόμμα, δε θα συνεργαστούμε; Η λογική αυτής της διαίρεσης και της μη συνεργασίας, πιστεύω ότι ευνοεί τις δυνάμεις του κατεστημένου.
Με την ευκαιρία όμως, να πω και κάτι άλλο. Ίσως είναι μια ευκαιρία, μια που αναφέρθηκα στα ΕΛΠΕ. Πολλά ζητήματα, τα οποία φαίνονται δύσκολα ή και είναι δύσκολα, έχουν και βήματα εύκολων λύσεων.
Θα σας αναφέρω χαρακτηριστικά το εξής, για το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας, που πλήττει όλη τη Θεσσαλονίκη. Αυτό που μας είπαν, υπεύθυνα το σωματείο των ΕΛΠΕ, ότι μπορούν να υπάρξουν 150 θέσεις εργασίας, οι οποίες θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από το Κορδελιό, από τους νέους ανθρώπους, από γειτονικούς Δήμους, από παιδιά που γυρνάνε χωρίς μοίρα στον ήλιο, φτάνει να περιοριστούν οι χιλιάδες ώρες υπερωρίας που μπαίνουν στους εργαζόμενους και τις οποίες δεν τις θέλουν. Το ίδιο έγινε και στον ΟΛΠ και αλλού.
Στο δεύτερο ερώτημά σας, σχετικά με τις προτάσεις συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι θέματα δημοσίων σχέσεων και δεν είναι θέματα επιστολών, τα θέματα της συνεργασίας.
Εγώ σας λέω, ποιο είναι το θέμα της ημέρας σήμερα; η Ολυμπιακή. Είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε με την Αξιωματική Αντιπολίτευση, στην καταγγελία των πολιτικών ιδιωτικοποίησης και στην προώθηση ενός μετώπου για το δημόσιο χαρακτήρα της Ολυμπιακής. Και αν γίνει αυτό θα κάνουμε πολλά βήματα, μπορούμε να κάνουμε πολλά βήματα.
Από εκεί και πέρα, σε ό,τι αφορά στις δημοτικές εκλογές, οι δημοτικές εκλογές δεν είναι κομματική δημοσκόπηση. Εμείς, όπως ξέρετε και από το Δήμο Θεσσαλονίκης και από αλλού, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε συσπειρώσεις που στηρίζονται σε ευρύτερες δυνάμεις της αριστεράς, της οικολογίας, σε δυνάμεις κοινωνικής ευαισθησίας, με ανθρώπους από διάφορους πολιτικούς χώρους, που συμφωνούν με τα προγράμματά μας και σε αυτή την κατεύθυνση θα προσπαθήσουμε να κινηθούμε και όχι να τις χρησιμοποιήσουμε και να υποβαθμίσουμε τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, ως μια κομματική δημοσκόπηση, που τόσες εταιρείες κάθε βδομάδα, έτσι κι αλλιώς, κάνουν.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εάν το 42% που ετοιμάζει η κυβέρνηση για την εκλογή Δημάρχων και Νομαρχών μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις του Συνασπισμού σε σχέση με τις συνεργασίες του και την κάθοδο του στις τρεις μεγάλες πόλεις και τις Νομαρχίες.
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Η μεγαλύτερη ζημιά του 42% είναι ότι επί 1,5 μήνα συζητάμε για το ρόλο των κομμάτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Εγώ είχα συνάντηση με τις Δημοτικές Αρχές εδώ πέρα πριν από λίγο, με της Σταυρούπολης, πριν 2 μέρες με το Πέραμα στην Αθήνα και σου βάζουν τα ζητήματα της ρύπανσης, σου βάζουν ότι είναι υποχρεωμένοι να πίνουν σε κάποια μέρη εμφιαλωμένο νερό.
Στον Δήμο Εχεδώρου ,που πήγαμε τώρα του Εχεδώρου σου βάζουν ότι είμαστε 500 μέτρα από το βιολογικό καθαρισμό της Θεσσαλονίκης και έχουμε βόθρους, σου βάζουν για τα αναχώματα τα οποία κινδυνεύουν να γίνουν μίνι Νέα Ορλεάνη στο Θερμαϊκό και να πλημμυρίσουν τα πάντα, σου βάζουν ότι ο κόσμος είναι άνεργος, σου βάζουν ότι τα παιδιά έχουν προβλήματα, ότι διευρύνεται το πρόβλημα των ναρκωτικών και ότι όσο δεν υπάρχει συγκροτημένη πολιτική παιδείας και συγκροτημένη πολιτική απασχόληση και προοπτικές για τη νεολαία τόσο αυτό το πρόβλημα θα οξύνεται.
Σε αυτά θέλουμε να δώσουμε απαντήσεις εμείς. Και έχει μετατεθεί όλη η συζήτηση για το 42% ή 43%, για την κομματικοποίηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Μεγάλες οι ευθύνες της κυβέρνησης , που φέρνει το 42%, δηλαδή κάνει πιο αντιδημοκρατικό ακόμη το νόμο που ίσχυε μέχρι τώρα στις Δημοτικές Εκλογές, που το προτείνει στο παρά πέντε των Δημοτικών και των Νομαρχιακών Εκλογών, ενώ για τις κοινοβουλευτικές εκλογές το Σύνταγμα προβλέπει στη μεθεπόμενη θητεία.
Δεν θα μπούμε εμείς σ αυτό το παιχνίδι της κυβέρνησης . Θα προσπαθήσουμε -κι αυτό προσπαθούμε να δείξουμε όλα τα στελέχη του Συνασπισμού- ότι προχωράμε σε μια πολιτική προωθημένων οικολογικών κοινωνικών αναπτυξιακών λύσεων, η οποία όμως μας φέρνει σε σύγκρουση και με την πολιτική της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και με επιλογές που έχουν γίνει από την προηγούμενη κυβέρνηση και συνολικά με το δικομματισμό.
κ. ΣΕΧΛΕΤΙΔΗΣ («ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»): Κύριε Πρόεδρε, πριν από 10 μήνες όταν έγινε το συνέδριο του Συνασπισμού είχατε πει τότε ότι βάζετε πολλούς στόχους. Δύο θα αναφέρω. Ο ένας ήταν να απαλλαχθείτε από το άγχος του 3%, το οποίο δεν είναι μόνο άγχος, καθορίζει και πολιτικά είχατε πει τότε πολλές φορές τη συμπεριφορά του Συνασπισμού.
Ο δεύτερος ήταν να πάψει ο Συνασπισμός να δίνει την εικόνα του συμπληρωματικού κόμματος του ΠΑΣΟΚ. Σε αυτό το διάστημα που δεν ήταν και πάρα πολύ μεγάλο, έχει προχωρήσει η δική σας πτήση προς τα κάπου αλλού, μια και μιλήσαμε πολύ για Ολυμπιακή και για αεροπλάνα;
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Κάνουμε μια συλλογική προσπάθεια σε ένα αντίξοο περιβάλλον αλλά και πολεμώντας με τις δικές μας ελλείψεις και τις δικές μας αδυναμίες, προσπαθώντας να σπάσουμε τη δυσπιστία ειδικά της νέας γενιάς απέναντι στην πολιτική. Θα επιμείνουμε να σπάσουμε τον τοίχο όπως λένε οι PINK FLOYD, θα επιμείνουμε, μέσα σε επαγγελματικά σχολεία, μέσα σε καφετέριες, έξω από τον ΟΑΕΔ, παντού.
Θα επιμείνουμε ειδικά με την νέα γενιά και όπως δείχνει και η σημερινή μας συνέντευξη Τύπου εδώ στο Δήμο Ελευθερίου Κορδελιού, να βρεθούμε κοντά στα λαϊκά στρώματα εκείνα τα οποία πιέζονται περισσότερο, είτε είναι αγρότες, είτε είναι μικροί, μεσαίοι κλπ.
Κάνουμε βήματα πιστεύω και θα πλησιάσουμε το στόχο μας όλες οι δυνάμεις που συμμετέχουμε - δεν είναι θέμα Συνασπισμού μόνο - όλες οι δυνάμεις που συμμετέχουμε στο Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Όσον αφορά το δεύτερο σημείο που θέσατε.. Νομίζω ότι το σήμα έχει ληφθεί από την κοινωνία.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σήμερα εκτός από την Ολυμπιακή στις Βρυξέλες ετοιμάζεται και η ιστορία με την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας. Έχουμε μια συμφωνία προς στιγμήν Γαλλίας και Βρετανίας, φαίνεται μάλλον να υπάρχει παρασκηνιακή, για το θέμα της μονομερούς δήλωσης της Τουρκίας ότι δεν αναγνωρίζει την Κύπρο. Ο Συνασπισμός τι θέση έχει πάνω σ αυτό και πώς πρέπει να κινηθεί η ελληνική κυβέρνηση;
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Κατ αρχήν να πούμε πόσο τα πράγματα αλλάζουν. Θυμάστε ότι αμέσως μετά το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν υπήρχε ένα δυσμενές κλίμα από την πλευρά των κυβερνήσεων της Ε.Ε. απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία σαν να έπρεπε να τιμωρηθούν η ελληνική κυπριακή κοινότητα ή οποιοσδήποτε άλλος για την επιλογή που έκανε και με τόσο ευρεία πλειοψηφία.
Το κλίμα αυτό έχει αλλάξει εντυπωσιακά. Σε πίεση βρίσκεται σήμερα η άλλη πλευρά, βρίσκεται η Τουρκία σε πίεση. Αν θέλετε όλες οι διεργασίες που γίνανε με τα δημοψηφίσματα συμβάλανε σε αυτό. Εμείς δεν δεχόμαστε την αντίληψη του χριστιανικού κλαμπ της Ε.Ε., ότι δεν μπορεί να μπει μια χώρα όπως η Τουρκία με μουσουλμανικό πληθυσμό που έχουν κάποιοι άλλοι.
Πιστεύουμε ότι δικαιούνται όλοι όσοι ανήκουν στον ευρωπαϊκό χώρο να έχουν μια θέση, αφού όμως πείσουν ότι τηρούν στοιχειώδεις προδιαγραφές δημοκρατικής συμπεριφοράς και ότι πολιτεύονται με βάση το διεθνές δίκαιο. Πρώτη φορά επομένως μας δόθηκε η ευκαιρία να έχουμε μεγάλες χώρες της Ε.Ε. να εμφανίζονται ευαίσθητες για το θέμα του Κυπριακού, έστω κι αν δεν είναι το πραγματικό τους ενδιαφέρον το Κυπριακό.
Πιστεύω ότι δεν αξιοποιήθηκε όπως θα έπρεπε από την ελληνική κυβέρνηση αυτό το πρωτοφανές κλίμα. Σας λέω, όλα τα χρόνια που ήμουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε όλες τις φάσεις της αναβάθμισης των σχέσεων με την Τουρκία ποτέ δεν είχε υπάρξει ένα τέτοιο κλίμα ενδιαφέροντος για την Κύπρο.
Θέλω να επισημάνω ότι θέση μας είναι ότι πρέπει να θεωρηθεί νομικά ανυπόστατη η δήλωση της Τουρκίας στο πρωτόκολλο σχετικά με την Κυπριακή Δημοκρατία και θέλω να σας πω ότι είναι αδιανόητο να ξεκινάνε επίσημες διαπραγματεύσεις μιας χώρας για την ένταξη της στην Ε.Ε. και την ίδια στιγμή να μην αναγνωρίζει μια από τις χώρες μέλη. Είναι ένα προηγούμενο αυτό για το διεθνές δίκαιο το οποίο δεν το έχουμε ξαναδεί.
Με αυτή την έννοια είναι ουσιαστική προϋπόθεση για την Τουρκία να δεσμευτεί για πλήρη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας πλήρη και σε ένα χρονοδιάγραμμα επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος, ώστε να αξιοποιηθεί αν θέλετε αυτό το μεγάλο ζήτημα για την Τουρκία της προοπτικής της ένταξης στην Ε.Ε. ως ένας μηχανισμός για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συζήτηση που είχαμε. Πιστεύω ότι ήταν χρήσιμη και για εμάς που είμαστε εδώ και για όσους μας παρακολουθήσανε.
Το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS