Γρ. Ρουμπάνης: Θα θέλαμε το μήνυμα που φέρνετε από τη Γαλλία, και το κοινωνικό και το πολιτικό. Θα θέλαμε να μας δώσετε μια εικόνα από την κοινωνική εξέγερση που υπάρχει σήμερα όχι μόνο στη γαλλική πρωτεύουσα αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Γαλλίας αλλά και τις πολιτικές ζυμώσεις. Δεν πρέπει να είναι πολύ καλό το πολιτικό κλίμα στη συντηρητική παράταξη, αμηχανία - απ ότι διαβάζουμε - στο στρατόπεδο των παραδοσιακών σοσιαλιστών, αλλά και κάποιες διεργασίες να συνεχίζονται στον χώρο της Αριστεράς. Είναι έτσι;
Αλ. Αλαβάνος: Για μένα, το μεγαλύτερο μήνυμα που βγαίνει από κει είναι ότι αυτό το στερεότυπο πως η νεολαία της σημερινής Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης και αυτής της Ελλάδας, είναι απολίτικη είναι παραμύθια. Στη Γαλλία είναι όντως παραμύθια και το βλέπεις να εκφράζεται με μία συμμετοχή η οποία πιάνει όλες τις ηλικίες, από τα πολύ νέα παιδιά μέχρι τους 25ρηδες και τους 30ρηδες. Τη θέλουν απολίτικη τη νεολαία, κάνουν προσπάθειες να είναι απολίτικη, πιστεύω ότι σε όλες τις χώρες της Ευρώπης χρησιμοποιούν τα ιδιωτικά ΜΜΕ για να είναι απολίτικη και αξιοποιούν κάποιες δυνάμεις του προοδευτικού και του αριστερού χώρου που, με έναν διαιρετικό λόγο, φοβίζουν τη νεολαία να ενεργοποιηθεί σε βασικές ιδέες και προτάσεις της Αριστεράς.. Στην Γαλλία βλέπεις σήμερα τη δυνατότητα αυτά τα νέα παιδιά να παίξουν τον ρόλο του ενεργού πολίτη πολύ περισσότερο, αν θέλετε, απ ότι τον παίζουν οι ηλικίες οι δικές μας.
Γρ. Ρουμπάνης: Ίσως είναι μία αδιαφορία της νέας γενιάς σε οράματα και στόχους των παραδοσιακών πολιτικών παρατάξεων.
Αλ. Αλαβάνος: Ίσως. Αλλά στη Γαλλία θα σας έλεγα επίσης ότι οι κινητοποιήσεις αυτές, που είναι παλλαϊκές - την Τρίτη θα έχουν μια πάρα πολύ μεγάλη εκδήλωση - δεν είναι αποσυνδεμένες και άσχετες από πολιτικές διεργασίες που έγιναν. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι οι νέοι πάντα στρέφουν την πλάτη τους στην πολιτική ζωή. Θα έλεγα ότι η συνεργασία ευρύτατων δυνάμεων, που ξεκινούσε από ακραίους αριστερούς, τροτσκιστές και έφτανε μέχρι ένα μεγάλο κομμάτι του σοσιαλιστικού κόμματος στο θέμα του Ευρωσυντάγματος που είχε πάλι το ίδιο υπόβαθρο - τα ζητήματα των όρων απασχόλησης, των εργασιακών σχέσεων, της ανεργίας - είναι κάτι το οποίο, σε μεγάλο βαθμό, αποτελεί μια πηγή και μια ώθηση και στις σημερινές εκδηλώσεις. Επομένως, όταν στο πολιτικό πεδίο υπάρχουν θετικές διεργασίες ανοικτες σε ζητήματα που απασχολούν τους νέους, τότε οι νέοι επικοινωνούν με αυτού του είδους την πολιτική.
Γρ. Ρουμπάνης: Σίγουρα υπάρχουν και κάποιες διεργασίες - επειδή αναφέρατε το θέμα του Ευρωσυντάγματος - όπου τον κύριο τόνο, τον βασικό ρόλο έπαιξε μία συμμαχία, μια σύμπραξη αριστερών δυνάμεων σε όλο το φάσμα της Αριστεράς. Δηλαδή, έχουμε από τους αριστερούς σοσιαλιστές μέχρι τους τροτσκιστές που είπατε και εσείς.
Αλ. Αλαβάνος. Αυτό το μέτωπο για την εργασία νομίζω ότι δημιούργησε και ένα θετικό πολιτικό υπόβαθρο στο οποίο στηρίζονται σήμερα, σε μεγάλο βαθμό, οι νέοι.
Γρ. Ρουμπάνης: Αυτό ήθελα να ρωτήσω. Σήμερα υπάρχει πολιτική μαγιά, υπάρχει μια διεργασία για τη δημιουργία ενός καινούργιου, αν όχι πολιτικού φορέα, έστω μιας πολιτικής προοπτικής τέλος πάντων.
Αλ. Αλαβάνος: Αυτό είναι και το μεγάλο ερώτημα. Είναι και ένα αιτούμενο πολλών φοιτητών. Δηλαδή, αυτή η ευρεία ενότητα να εκφραστεί και πολιτικά. Και στη Γαλλία τώρα το ζήτημα μπαίνει σήμερα με συγκεκριμένη διάσταση. . Στη Γαλλία μπαίνει το ζήτημα αν υπάρχει η δυνατότητα να υπάρξει ένας υποψήφιος Πρόεδρος για τη Δημοκρατία - γιατί τον επόμενο χρόνο έχουν εκλογές για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας - ο οποίος θα εκφράσει με έναν τρόπο αυθεντικό αυτό το φάσμα της ενότητας και της ριζοσπαστικότητας και μιας εναλλακτικής πολιτικής στις πολιτικές ανεξέλεγκτης αγοράς, της υπονόμευσης του κοινωνικού κράτους που εφαρμόζονται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Και τίθεται το μεγάλο ερώτημα: Θα μπορέσουν να έχουν έναν κοινό υποψήφιο Πρόεδρο; Χωρίς, βέβαια, αυτός ο υποψήφιος Πρόεδρος να εκφράζει την κατεστημένη γραμμή του σοσιαλιστικού κόμματος που σήμερα μεν υποστηρίζει τις διαδηλώσεις αλλά που είναι γνωστό ότι, ουσιαστικά, συγκλίνει σε κοινές κατευθύνσεις με τις κεντροδεξιές δυνάμεις στον γαλλικό χώρο.
Γρ. Ρουμπάνης: Όπως η διεθνής σοσιαλδημοκρατία εξάλλου. Οι κατευθυντήριες γραμμές της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας σήμερα δεν απέχουν πολύ από τις κατευθυντήριες γραμμές των συντηρητικών δυνάμεων.
Αλ. Αλαβάνος: Σίγουρα, απλώς γίνονται διεργασίες και διαφοροποιήσεις όπως με τον Λαφοντέν στη Γερμανία.
Γρ. Ρουμπάνης: Εσείς πώς ερμηνεύετε τη δήλωση του Πρωθυπουργού ότι η γαλλική πρόταση δεν αποτελεί λύση στην ανεργία των νέων;
Αλ. Αλαβάνος: Μας κοροϊδεύει , νομίζω. Γιατί ναι μεν η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν έφερε ένα αντίστοιχο μέτρο, ένα μέτρο-καρμπόν με αυτό που προσπαθεί να φέρει ο ντε Βιλπέν, δηλαδή με κατάργηση πλήρως της προστασίας του Νόμου σε σχέση με τις απολύσεις για τους νεοπροσλαμβανόμενους εργαζόμενους, αλλά θα έλεγα ότι στην αφαίρεση δικαιωμάτων των νέων η Ν.Δ. έχει πολύ μεγάλες επιδόσεις. Απλώς δεν είναι γνωστές στην Ευρώπη διότι δεν είμαστε και μια από τις κεντρικές χώρες της Ευρώπης και δεν καταφέραμε να έχουμε - αν θέλετε - και μια εκρηκτική αφύπνιση ακόμη των νέων ανθρώπων, αντίστοιχη με αυτήν που υπάρχει στις ευρωπαϊκές χώρες. Όπως ξέρετε, με πρότυπο τη συμφωνία του ΟΜΕ-ΟΤΕ και μετά με τις ρυθμίσεις που προβλέπονται για τις ΔΕΚΟ, ουσιαστικά οι νεοπροσλαμβανόμενοι δεν έχουν τη δυνατότητα να έχουν τις σταθερές εργασιακές σχέσεις και τους προστατευτικούς μηχανισμούς που έχουν οι μέχρι τώρα εργαζόμενοι στον ευρύτερο χώρο των δημόσιων επιχειρήσεων. Δηλαδή, η Ν.Δ. - και γι αυτό σας λέω ότι μας κοροϊδεύει ο Πρωθυπουργός - διακρίνεται και αυτή για την προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί ως θύμα η νεολαία και ως το πείραμα για εργασιακές σχέσεις που είναι πολύ πιο σκληρές από τα κεκτημένα που έχουν οι εργαζόμενοι.
Γρ. Ρουμπάνης: Γιατί έχουμε προχθές τον κ. Πρωθυπουργό να δίνει εντολή στους αρμόδιους υπουργούς να προχωρήσει ταχύτατα η μεταρρύθμιση - όπως την αποκαλεί- στις ΔΕΚΟ και δύο μέρες μετά, από τη βελγική πρωτεύουσα, λέει ότι δεν είναι πρόταση αυτή του ντε Βιλπέν για την ανεργία.
Αλ. Αλαβάνος: Ναι, πέφτει σε αντιφάσεις. Τον ντε Βιλπέν κανείς δεν τον αγγίζει γιατί είναι υπό κατάρρευση, είναι ένας πολιτικός ο οποίος έχει εκτεθεί, όπου ένα τεράστιο κομμάτι και της ίδιας της εκλογικής του βάσης αρνείται τα μέτρα του, όπου το 70% των Γάλλων πολιτών καταδικάζει αυτό το μέτρο. Ποιος θα πει τώρα ότι είναι ντε Βιλπέν; Αλλά φοβάμαι ότι, και στην καρδιά και στο μυαλό, και οι δικοί μας οι ιθύνοντες είναι ντε Βιλπέν, για να μην πούμε ότι και η δική μας αξιωματική αντιπολίτευση εδώ, αντί να παίζει αυτό το πινγ-πόνγκ με τη Ν.Δ., θα πρέπει με ειλικρίνεια να ξεκαθαρίσει αυτό το ζήτημα, δηλαδή, ότι συνέβαλε και αυτή στην ανάπτυξη αυτής της φιλολογίας για εργασιακές σχέσεις χαμηλού επιπέδου για τους νέους, με τις γνωστές προτάσεις για την ανασφάλιστη εργασία των νέων, για τις οποίες ευθαρσώς θα έπρεπε να πει «ήταν ένα λάθος μου» και να τις αποσύρει.
Γρ. Ρουμπάνης: Αυτό ήθελα να σας ρωτήσω. Βλέπετε να έχει ακουστεί από εκείνες τις προεκλογικές εξαγγελίες ο Γ. Παπανδρέου;
Αλ. Αλαβάνος: Κοιτάξτε, όλο αυτό το ανακάτεμα με τη νεολαία, τώρα, μετά την υπόθεση του ντε Βιλπέν, έχει κόστος. Κανείς δεν το επαναλαμβάνει με τον ίδιο τρόπο που το έλεγε πριν από λίγο καιρό. Ακόμη και ο κ. Κυριακόπουλος αρχίζει να θολώνει τα νερά λέγοντας «είπα αυτό, αλλά δεν εννοούσα εκείνο και δεν εννοούσα ακριβώς αυτό που λέει ο ντε Βιλπέν, κ.λ.π.» Εγώ νομίζω ότι, παίρνοντας υπ όψιν όλες αυτές τις συνεργασίες στη Γαλλία, ο καθένας, με ειλικρίνεια, και αναφέρομαι και στην αξιωματική αντιπολίτευση, τώρα θα πρέπει με σαφήνεια να ξεκαθαρίσει τη θέση του και να πει «έκανα λάθος».
Το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS