21/06/2006

Συνέντευξη Τύπου εφ' όλης της ύλης του Προέδρου του Συνασπισμού ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ, Ν.ΒΟΥΤΣΗΣ (ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ): Να ευχαριστήσουμε τους δημοσιογράφους και ιδιαίτερα τους φίλους και τις φίλες που καλύπτουν το ρεπορτάζ της Αριστεράς σε αντίξοες συνθήκες αλλά με συνέπεια τόσα χρόνια και χωρίς να έχουν κάτι να κερδίσουν από αυτό ούτε επαγγελματικά θα έλεγε κανείς. Σας ευχαριστούμε για την παρουσία σας, όπως επίσης και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υποψήφιους δημάρχους, στελέχη της νεολαία μας.
Ο Αλέκος Αλαβάνος, ενάμιση χρόνο μετά την ανάληψη από το Συνέδριο του Κόμματος της προεδρίας, θα δώσει σήμερα την πρώτη του συνέντευξη Τύπου στην Αθήνα, δημόσια και εφ' όλης της ύλης. Περιμέναμε μέχρι τώρα και νομίζω πως είναι σωστό να γίνει έτσι και έτσι θα το κάνουμε. Όπως Επίσης να σας επισημάνω και δημοσίως, πριν να του δώσω τον λόγο, ότι είναι η πρώτη φορά, που δεν είμαστε στο Ζάππειο, είναι η πρώτη συνέντευξη Τύπου πολιτικού αρχηγού που δεν γίνεται στο Ζάππειο, διότι - κι αυτό είναι που λένε εξόνυχος του λέοντα - υπό τη νέα του διεύθυνση το Ζάππειο, ζήτησε ένα απίστευτο ποσό για να μας φιλοξενήσει για μια ώρα.
Το σημειώνουμε και δίνω τον λόγο στον Πρόεδρό μας τον Αλέκο Αλαβάνο για μια σύντομη εισήγηση σε καίρια ζητήματα. Ύστερα θα είμαστε στη διάθεσή σας επί μια ώρα, η ΝΕΤ θα μεταδίδει κατ' ευθείαν τη Συνέντευξη και ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό. Ελπίζουμε και τα άλλα κανάλια και τα άλλα Μέσα να μας φιλοξενήσουν το απόγευμα και αύριο.

ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Ευχαριστώ κι εγώ πολύ όσες και όσους είναι σήμερα μαζί μας. Να πω ότι, επιτέλους, μετά από δυόμισι χρόνια διακυβέρνησης της Ν.Δ. σε αυτή τη χώρα υπάρχει ελπίδα και αισιοδοξία. Και αυτό, κατά τη γνώμη μου, κατά κύριο λόγο οφείλεται στο ότι έπεσαν πολύ έξω και οι δημοσκοπήσεις που ήθελαν μια νεολαία παθητική, μια νεολαία αδιάφορη, μια νεολαία απολίτικη, μια νεολαία θεατή των μεσημεριανών ή των βραδινών ζωνών της τηλεόρασης, μια νεολαία που κοιμάται.

Ξέρουμε σήμερα πια ότι στην Ελλάδα, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στο Ηράκλειο, στα Χανιά υπάρχει μια νεολαία η οποία είναι ξύπνια, η οποία έχει συνείδηση, η οποία παρεμβαίνει και σπάει αυτό το τέλμα απογοήτευσης και αυτήν την αντίληψη ότι τίποτα δεν γίνεται με συλλογικούς αγώνες, ότι όποιο νομοθέτημα θέλει η Κυβέρνηση θα το περάσει.

Γι' αυτό, το πρώτο που θέλουμε να κάνουμε είναι να χαιρετίσουμε και να υποδεχτούμε αυτή τη νέα γενιά, τη γενιά του άρθρου 16, η οποία έχει επαφή με την ψυχή και με τις μεγάλες αξίες της κοινωνίας. Η Κυβέρνηση νόμισε όταν έκανε την πολιτική επιστράτευση στους ναυτεργάτες, ότι θα μπορεί να περνάει όποιο μέτρο θέλει ενάντια στις ελευθερίες.

Το σημερινό Φοιτητικό Κίνημα δείχνει ότι κανείς δεν μπορεί να ακουμπήσει τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και το ακαδημαϊκό άσυλο, χωρίς να υπάρξει σύσσωμη αντίσταση φοιτητών και διδασκόντων.

Η Κυβέρνηση πίστευε ότι μπορεί να υποβαθμίσει και να εξατμίσει το κοινωνικό κράτος. Σήμερα, μέσα από τους αγώνες των φοιτητών, βλέπουμε την ανάγκη η πολιτεία να στηρίξει την εκπαίδευση όπως θα έπρεπε να στηρίξει και την υγεία, όπως θα έπρεπε να στηρίξει και το εισόδημα των εργαζομένων, όπως θα έπρεπε να βρει θέσεις εργασίας για τους ανέργους, όπως θα έπρεπε να στηρίξει την κοινωνική προστασία και την ασφάλιση.

Η Κυβέρνηση νόμιζε ότι, σε τελευταία ανάλυση, ο αυταρχισμός και η βία είναι η απάντηση που μπορεί να οδηγήσει τους πάντες στη σιωπή. Η επίθεση που έγινε στις 8 του Ιούνη, αυτή η πρωτοφανής σε βαναυσότητα επίθεση ενάντια στους φοιτητές και τους καθηγητές που διαδήλωναν, έδωσε λίπασμα και ενίσχυσε την αγωνιστικότητά τους.

Εμείς νομίζουμε ότι ζούμε τον πρόλογο. Πιστεύω ότι εάν επιμείνει η Κυβέρνηση σε αυτές τις πολιτικές, δεν θα αργήσουμε να δούμε στους δρόμους μαζί με τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, τους μαθητές και τις μαθήτριες, τους σπουδαστές και τις σπουδάστριες, τους άνεργους νέους, τους νέους και τις νέες που δουλεύουν 8ωρα και πληρώνονται 4ωρα μέσα στα σούπερ μάρκετ και στα ντελίβερι των διαφόρων εταιρειών τροφοδοσίας, όλους αυτούς οι οποίοι σήμερα δέχονται μια ασφυκτική πίεση.

Καλούμε την Κυβέρνηση, στην προκαταρτική συζήτηση που θα γίνει στη Βουλή τη μεθεπόμενη εβδομάδα για το άρθρο 16 και συνολικά για τη συνταγματική αναθεώρηση, να αποσύρει την πρότασή της για αναθεώρηση του άρθρου 16. Αλλιώς θα έχει να αντιμετωπίσει ένα ποτάμι αντίστασης, το οποίο πιστεύω ότι, όπως και στη Γαλλία, θα το στηρίξουν και θα το αγκαλιάσουν όλοι οι εργαζόμενοι και όλες οι εργαζόμενες.

Καλούμε την Αξιωματική Αντιπολίτευση να σταματήσει να δίνει στήριξη σε αυτή την προσπάθεια της Κυβέρνησης να αναθεωρήσει το άρθρο 16. Να αποφασίσει με ποιους θα πάει και να περάσει στην άλλη όχθη, όπως βλέπουμε με χαρά να περνούν νέοι και νέες που ακολουθούσαν το ΠΑΣΟΚ σήμερα στη στήριξη της δημόσιας, ελεύθερης, αποτελεσματικής, ποιοτικής και δωρεάν ανώτατης εκπαίδευσης.

Τα προβλήματα με την εκπαίδευση δεν σταματούν εκεί. Διότι τα θέματα αυτά τα βλέπουμε να έρχονται στην επιφάνεια με πολύ μεγάλη οξύτητα και τώρα, με τις εισαγωγικές εξετάσεις στα Πανεπιστήμια. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που έχουμε στη διάθεσή μας, 35.000 δεν θα μπουν σε καμία Σχολή φέτος. Ο μεγαλύτερος αριθμός όλων των τελευταίων ετών. Και 7.000 τουλάχιστον θέσεις στα Πανεπιστήμια θα μείνουν κενές, λόγω του ορίου του 10, το οποίο μπήκε με τέτοια σπουδή, τέτοιο τρόπο και τέτοιες διαδικασίες που λειτουργεί εις βάρος των μαθητών. 'Αλλο πρόβλημα, για παράδειγμα, το γεγονός ότι τα αυστηρά, ή όχι τα πιο εύστοχα θέματα σε ένα μάθημα μπορούν να οδηγήσουν εκατοντάδες και χιλιάδες μαθητές κάτω από τη βάση.

Εμείς, έχοντας υπόψη την έλλειψη ετοιμότητας και την προχειρότητα που υπήρξε από την Κυβέρνηση στην πορεία προς τις εξετάσεις, ζητάμε να μην ισχύσει το όριο του 10. Επαναλαμβάνουμε τις θέσεις μας, οι οποίες είναι: 12χρονο σχολείο υποχρεωτικό για όλους, ελεύθερη πρόσβαση, άνοιγμα της πόρτας των Πανεπιστημίων όχι στις επιχειρήσεις, όπως θέλει η Κυβέρνηση, αλλά στους μαθητές. Με διαδικασίες τις οποίες μπορεί να επεξεργαστεί η πανεπιστημιακή κοινότητα. Ήδη υπάρχουν διάφορες προτάσεις σχετικά με την κατανομή του φοιτητικού δυναμικού στις διάφορες Σχολές.

Η Κυβέρνηση είναι ανίκανη να στηρίξει το Πανεπιστήμιο. Η ανικανότητά της αυτή φάνηκε και στην περίπτωση ενός καθηγητή του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου, ηγετικού στελέχους ενός από τα τέσσερα κοινοβουλευτικά Κόμματα, του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, του Γιάννη Μηλιού, που είναι μαζί μας, ο οποίος, παρότι είχε βίζα - και η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα από τις 15 της Ε.Ε., οι πολίτες της οποίας χρειάζονται βίζα για να μπουν στις Ηνωμένες Πολιτείες- αντιμετωπίστηκε από τις αμερικάνικες αρχές με αυταρχισμό και με σκαιότητα και αναγκάστηκε να επιστρέψει πίσω στη χώρα μας. Και δεν υπήρξε ένα διάβημα, ενός Υφυπουργού έστω, προς την αμερικανική Πρεσβεία εδώ στην Ελλάδα. Είναι μια Κυβέρνηση, η οποία είναι σιωπηρή μπροστά στις κακοποιήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σιωπηρή και σε σχέση με τις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όλου του κόσμου.

Με την ευκαιρία της παρουσίας σήμερα στην Ευρώπη του Πρόεδρου των Ηνωμένων Πολιτειών κ. Μπους, να πούμε ότι, ενώ ο Αυστριακός Καγκελάριος, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ η Καγκελάριος της Γερμανίας κα. Μέρκελ, ενώ ο Πρωθυπουργός της Δανίας κ. Ρασμούσεν και τόσοι άλλοι έθεσαν το θέμα του να κλείσει η φυλακή του Γκουαντανάμο, που αποτελεί μια προσβολή στον 21ο αιώνα, ένα όργιο βασανιστηρίων και παραβίασης των στοιχειωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών, η ελληνική Κυβέρνηση, παρ' ότι σήμερα η Ελλάδα είναι μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, παρ' ότι πριν από ενάμιση μήνα η Επιτροπή για τα βασανιστήρια του ΟΗΕ στη Γενεύη ζήτησε το κλείσιμο του Γκουαντανάμο, δεν έχει πει λέξη. Γενικώς εφαρμόζει αυτή την πολιτική. Πολιτική, που βλέπουμε και στα υπόλοιπα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, τα μεγάλα εξωτερικά ζητήματα, πολιτική η οποία γονατίζει τη χώρα μας.

Επειδή έγινε πολύ συζήτηση αυτό τον καιρό για τα εξωτερικά μας θέματα, στην εισαγωγή μου αυτή θέλω να κάνω μια επισήμανση: ότι η Ελλάδα είναι η χώρα εκείνη η οποία πληρώνει κατά κεφαλήν τα περισσότερα για εξοπλισμούς και άμυνα από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο κάθε Έλληνας από βρέφος μέχρι υπερήλικας δίνει πάνω από 550 δολάρια κάθε χρόνο για εξοπλισμούς και για δαπάνες άμυνας, και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του ποσού αυτού πηγαίνει στις επιχειρήσεις κατασκευής στρατιωτικού υλικού των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ένα F16, σαν κι αυτό που έπεσε στο Αιγαίο πριν από λίγες εβδομάδες, ισοδυναμεί με 160 κλίνες νοσοκομείου. Είναι σαν να έχουν βουλιάξει μέσα στο Αιγαίο 160 κλίνες νοσοκομείου ή 1200 σχολικές αίθουσες. Σαν να έχουν βουλιάξει στο Αιγαίο 1200 σχολικές αίθουσες.

Εμείς πιστεύουμε ότι η χώρα μας πρέπει να αξιοποιήσει ιδιαίτερα τις δυνατότητες που της δίνει η διαδικασία ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου να επιδιώξει και να πετύχει μία λύση στα ελληνοτουρκικά, η οποία θα στηρίζεται στο διεθνές δίκαιο, δε θα έχει Αμερικανούς επιδιαιτητές, θα αξιοποιεί το Δικαστήριο της Χάγης και το κοινοτικό κεκτημένο.

Μαζί βέβαια με όλες αυτές τις πιέσεις που υπάρχουν σε όλους αυτούς τους τομείς θα έπρεπε να πει κανείς ότι όλοι οι Έλληνες πολίτες, ειδικά οι νέοι άνθρωποι, αισθάνονται τεράστιες πιέσεις από την οικονομική κατάσταση, βασική έκφραση της οποίας είναι η ανεργία, είναι και η ακρίβεια όπου έχουν φτάσει στα άκρα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε για παράδειγμα πριν από λίγες μέρες τα στοιχεία για τις τιμές των τηλεπικοινωνιών, όπου η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα η οποία αυξάνει τις τιμές ενώ οι περισσότερες άλλες χώρες έχουν μια σημαντική μείωση τιμών, στην Ελλάδα υπάρχει το μεγαλύτερο χάσμα ανάμεσα στα επιτόκια χορηγήσεων και τα επιτόκια καταθέσεων, γεγονός που το ζει ο καθένας με τα στεγαστικά δάνεια ή στις υπόλοιπες συναλλαγές με τον τραπεζικό τομέα. Και όλα αυτά, ενώ η χώρα μας έχει σχετικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, που φτάνουν το 4%, αλλά κερδίζουν οι λίγοι και χειροτερεύει η ζωή για τους πολλούς άνεργους μισθωτούς, αγρότες, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Οι μεταρρυθμίσεις της Κυβέρνησης είναι μια επίθεση στις κατακτήσεις δεκαετιών.

Και αυτή την επίθεση τη βλέπουμε να στρέφεται ενάντια στο κοινωνικό κράτος, να στρέφεται ενάντια στον δημόσιο χώρο. Όχι γιατί, σύμφωνα με τη λογική της, κάποιες ζημιογόνες επιχειρήσεις, τις οποίες πληρώνει ο εργαζόμενος ή ο φορολογούμενος πολίτης είναι για πώληση. Εδώ βλέπουμε ότι κερδοφόρες τράπεζες, που βρίσκονται κάτω από τον άλφα ή βήτα έλεγχο του δημόσιου τομέα, δίνονται προς πώληση, είτε πρόκειται για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, είτε πρόκειται για την Εμπορική Τράπεζα, είτε πρόκειται για την αλλαγή σύνθεσης που προωθείται στην Εθνική Τράπεζα, η οποία ουσιαστικά οδηγείται στα ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια.

Εμείς αντίθετα πιστεύουμε ότι υπάρχει άλλος δρόμος, με αξιοποίηση, με στήριξη του δημόσιου τομέα. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της Εμπορικής Τράπεζας και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, θα μπορούσε να εξετασθεί το ενδεχόμενο συνένωσής τους, ώστε να έχουν και μια ισχυρή οικονομική βάση, αλλά και να αξιοποιηθεί η ιδιαίτερη δικτύωση που έχει το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και δεν έχει κανένας άλλος ανάλογος τραπεζικός οργανισμός.

Τέλος, καταλήγοντας έτσι σε μια επισήμανση ορισμένων ζητημάτων που ήθελα να θίξω, θα ήθελα να πω ότι βρισκόμαστε στη φάση πριν από τις δημοτικές εκλογές, της λήξης αν θέλετε του πρώτου κύκλου προετοιμασίας. Ο Συνασπισμός έχει προσπαθήσει να κάνει μια καλή δουλειά, ώστε να συσπειρώσει ευρύτερες ριζοσπαστικές δυνάμεις, σε συνεργασία πρώτα απ΄ όλα με τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς με τις οποίες συνεργαζόμαστε στα πλαίσια του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Αλλά και με αναφορές στην πολιτική οικολογία, με προσπάθεια να διαμορφώσουμε προγράμματα συνεργασίας με κοινωνικά ενεργούς πολίτες από πλατύτερο φάσμα - πολλοί απ΄ αυτούς προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ - με στόχο οι δημοτικές και οι νομαρχιακές εκλογές να μην είναι απλώς μία δημοσκόπηση ανάμεσα στα κόμματα, αλλά να είναι μία αναφορά στα μεγάλα προβλήματα και μία πάλη για τις οξύτατες καταστάσεις που έχει δημιουργήσει η πολιτική και των δύο κομμάτων, και της Νέας Δημοκρατίας σήμερα αλλά και του ΠΑΣΟΚ προηγούμενα, όταν ήταν στην εξουσία.

Να σας δώσω παράδειγμα για τα οικολογικά ζητήματα, τα οποία είναι σε προτεραιότητα για ένα κόμμα σαν το δικό μας, και να πούμε ότι αρκεί κανείς σήμερα το βράδυ να πάει στο Μαρκόπουλο και θα νομίζει τη νύχτα ότι βρίσκεται στο Ιράκ, μέσα από τις εκρήξεις που γίνονται στα νταμάρια του Μαρκόπουλου, για τα οποία έχει ήδη βγει απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας η οποία δεν επιτρέπει τη συνέχιση των λειτουργιών του και παρόλα αυτά όλα γίνονται σαν να μην υπάρχει κυβέρνηση σε αυτόν τον τόπο.

Και το ερώτημα που μπήκε με τους Πακιστανούς, το ερώτημα που μπήκε με την προσπάθεια να καταργηθούν οι κλαδικές συμβάσεις και οι συνεννοήσεις στο χώρο τον τραπεζικό, το ερώτημα που μπαίνει για μία σειρά ζητήματα είναι ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο τελικά; Έχουμε Κυβέρνηση η οποία, τουλάχιστον, εφαρμόζει τη νομιμότητα ή έχουμε το διεθνές παρακράτος από τη μια και τους κύκλους της οικονομικής ολιγαρχίας και των μεγάλων συμφερόντων από την άλλη οι οποίοι μπορούν και υπαγορεύουν τις λύσεις και τις επιλογές τους.

Αν θέλετε, αυτό το οικολογικό αδιέξοδο φαίνεται και από το γεγονός ότι το κεντρικό ζήτημα που έχει σχέση με την αποχέτευση, τη διαχείριση των λυμάτων στην Αθήνα έχει καταρρεύσει. Ακόμη και οι λύσεις, τις οποίες είχε προτείνει η Κυβέρνηση, δηλαδή εκεί που άλλοι εξάγουν κομπιούτερ να εξάγουμε εμείς τα λύματα στη Γερμανία πληρώνοντας μάλιστα μία επιβάρυνση 128 ευρώ τον τόνο, έχουν καταρρεύσει και βλέπουμε σήμερα συνοικίες της Αθήνας να πνίγονται, όπως είναι στη Δυτική Αττική, να πνίγονται από τον τεράστιο περιβαλλοντικό φόρτο.

Εμείς νομίζουμε ότι σε αυτά τα ζητήματα, στα κοινωνικά ζητήματα, στα ζητήματα των σχολείων, του πράσινου, της ανεργίας, θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε με τις ριζοσπαστικές επιλογές και τις ενωτικές επιλογές που έχουμε κάνει στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να σημειώσω ότι ο Συνασπισμός με τις μικρές του δυνάμεις, με τις δυσκολίες που μπορεί να έχει, με τα εμπόδια που βρίσκει, με την πολύ δύσκολη πρόσβαση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, πιστεύω ότι έχει δώσει τη δική του συμβολή. Μια συμβολή, που θα την κρίνετε εσείς, αλλά που δεν μπορεί κανείς να πει ότι δεν ήταν και ουσιαστική και πολύπλευρη. Για παράδειγμα, οι προσπάθειες για τη διαμόρφωση μιας Αριστεράς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, μέσα από το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς που έκανε το πρώτο Συνέδριό του στην Αθήνα. Με τη συμμετοχή του με άλλες δυνάμεις, με πολλές άλλες δυνάμεις στη μεγάλη επιτυχία του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ στην Αθήνα, που βρίσκεται σήμερα δίπλα στη Φλωρεντία, στη Γένοβα, στο Σιατλ, μια μεγάλη στιγμή του κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Με τις προτάσεις του για τη διάκριση ρόλων Εκκλησίας και Κράτους, που μετά οι υπόλοιποι τις ακολουθούν. Με τις οικολογικές του παρεμβάσεις, με τις παρεμβάσεις του στα δικαιώματα των μεταναστών, με τις παρεμβάσεις του στα κοινωνικά ζητήματα είτε πρόκειται για το νομοσχέδιο για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα είτε πρόκειται για τους συμβασιούχους είτε πρόκειται για τους νέους ελέγχους είτε για οτιδήποτε άλλο. Με τη δυνατότητά του να σπάει τα αδιέξοδα.

Προχτές, η Βουλή αποφάνθηκε με την κυβερνητική πλειοψηφία πάνω στην πρόταση που είχε θέσει ο Συνασπισμός, που στην πορεία την υιοθέτησε το ΠΑΣΟΚ, που με δυσκολία ήρθε και την ψήφισε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Ενώ η Βουλή αποφάσισε να κλείσει τον φάκελο των Πακιστανών, με την παρέμβασή του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο Συνασπισμός, την επόμενη μέρα, πετυχαίνει, με παρέμβαση του Προέδρου του Κοινοβουλίου, να ανοίξει ο φάκελος της απαγωγής των Πακιστανών σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Το επαναλαμβάνω, είμαστε μια ενωτική και όχι διαιρετική δύναμη στο χώρο της Αριστεράς. Επιδιώκουμε την αυτόνομη και ισχυρή παρέμβαση της Αριστεράς, επιδιώκουμε τη συσπείρωση ευρύτατων δυνάμεων, ώστε να τροποποιηθεί ο σημερινός συσχετισμός που έχει διαμορφωθεί από αυτή την κατάσταση δικομματισμού που στηρίζεται και στον εκλογικό νόμο, επιδιώκουμε να ανοίξουμε καινούριες μέρες για τη χώρα μας, σαν κι αυτές που προαναγγέλλουν σαν χελιδόνια οι φοιτητές και οι φοιτήτριες στους δρόμους των μεγάλων πόλεων της χώρας μας.

Ευχαριστώ πολύ.

ΒΟΥΛΑ ΚΕΧΑΓΙΑ («ΤΑ ΝΕΑ»): Καλησπέρα κύριε Πρόεδρε. Σας άκουσα με προσοχή να μιλάτε για τη συμβολή του κόμματός σας, του Συνασπισμού, και στους κοινωνικούς αγώνες και σας ρωτώ ευθέως αν είστε ικανοποιημένος από την πορεία του Συνασπισμού. Το λέω αυτό διότι οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες όπως εύστοχα είπατε, δεν έδειξαν τον παλμό της νεολαίας, δείχνουν ότι το κόμμα σας κινείται οριακά πάνω απ’ το 3%. Ακόμη και η σημερινή δημοσκόπηση.

Πως ο Συνασπισμός θα φύγει απ’ αυτό το αγχωτικό και ψυχοφθόρο 3% και πότε επιτέλους θα γίνει αυτό;

ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Θα σας πω το εξής: Εμείς τις διαβάζουμε, τις προσέχουμε, τις μελετάμε τις δημοσκοπήσεις. Βέβαια μερικές φορές αισθάνομαι λίγο ότι είμαι σε ασανσέρ, διότι μπορεί να σας δείξει κανείς δημοσκοπήσεις των τελευταίων 10 ημερών που έχουν εντελώς διαφορετικά στοιχεία απ’ αυτά που είπατε. Διαφορετικά στοιχεία που αφορούν σε 50% της δύναμης του Συνασπισμού, δηλαδή από 3,1% η μια σημερινή δημοσκόπηση, 4,5% μια άλλη την περασμένη Πέμπτη αν θυμάστε καλά. Με αυτή την έννοια, τις παίρνουμε υπόψη, τις προσέχουμε. Δεν είμαστε ένα κόμμα δημοσκοπήσεων, δεν μας τραβάνε οι δημοσκοπήσεις απ’ τη μύτη, δεν καθορίζουμε τις βασικές μας θέσεις σε μεγάλα ζητήματα του τόπου με βάση τις δημοσκοπήσεις, αλλά με βάση τις αξίες, τις αρχές μας, τις ανάγκες των πολιτών.

Αλλά θέλω να πω και κάτι άλλο. Πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό οι δημοσκοπήσεις πια γίνονται εργαλείο παρέμβασης μέσα στην πολιτική διάταξη στη χώρα μας. Αυτό αφορά και στα κόμματα, όπως εμείς, αλλά και ανάμεσα στα δύο μεγαλύτερα κόμματα. Και επίσης οι δημοσκοπήσεις οδηγούν σε μία συζήτηση σχετικά με τον συσχετισμό των δυνάμεων, η οποία αφαιρεί χώρο, αφαιρεί ουσία από συζητήσεις για μεγάλα ζητήματα, στα οποία αξίζει τον κόπο να αφιερωθεί η χώρα μας.

Νομίζω, όμως, ότι υπάρχουν και άλλες «δημοσκοπήσεις», -όπως η μεγάλη κινητοποίηση του Κοινωνικού Φόρουμ για παράδειγμα- που νομίζω ότι ίσως αποδίδουν καλύτερα την κατάσταση των πραγμάτων στη χώρα μας.

ΒΟΥΛΑ ΚΕΧΑΓΙΑ («ΤΑ ΝΕΑ»): Με συγχωρείτε, δεν σας ρώτησα μόνο για τις δημοσκοπήσεις, αλλά και εάν προσωπικά είστε ικανοποιημένος απ’ την πορεία του κόμματός σας.

ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Κοιτάξτε, είμαστε ένα κόμμα το οποίο δε διστάζει να δει τις δυσκολίες του και τα προβλήματά του. Το πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούμε θέτει εμπόδια. Ανέφερα εγώ αυτό το ζήτημα της πρόσβασης στα ΜΜΕ, παίζει ρόλο. Είναι τόσο ακραίο το θέμα όπου όπως ξέρετε υπάρχουν ορισμένοι τηλεοπτικοί σταθμοί ιδιωτικοί, οι οποίοι έχουν επιβαρυνθεί με πρόστιμο ακόμα και απ’ το ΕΣΡ για το πώς παρουσιάζουν τα ζητήματα.

Εμείς έχουμε τα προβλήματά μας, τα δικά μας προβλήματα, το πώς θα ενεργοποιήσουμε περισσότερο τις οργανώσεις μας, το πώς θα βάλουμε νέο αίμα μέσα στο κόμμα μας, το πώς θα ανταποκριθούμε πραγματικά σε αιτήματα ειδικά των πιο λαϊκών στρωμάτων. Είναι όλα αυτά ζητήματα που μας απασχολούν. Μπορεί να πηγαίνουμε καλά, μπορεί να πηγαίνουμε λιγότερο καλά. Πιστεύω, όμως, ότι όλο αυτό το διάστημα ο Συνασπισμός ήταν ένα κόμμα το οποίο είχε μια θετική συμβολή στην εξέλιξη της χώρας και με την παρουσία του στη Βουλή - οι βουλευτές μας είναι απ’ τους πιο δραστήριους μέσα στη Βουλή - και με τις προτάσεις του και με την πίεση προς τις άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης να υπάρξει μία κοινή δράση-φραγμός στη ΝΔ και με μια σειρά άλλους τρόπους.

ΜΑΡΙΝΑ ΜΠΕΝΕΚΗ («ΑΘΗΝΑ 9.84»): Κύριε Πρόεδρε, προσφάτως, μετά από μια συνάντηση που είχατε με τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, εμφανιστήκατε με κοινές θέσεις για μια σειρά από θέματα εξωτερικής πολιτικής, για το Δικαστήριο της Χάγης, την αιγιαλίτιδα ζώνη, τη δραστική μείωση των αμυντικών δαπανών, κλπ.

Πριν από λίγο δε, είπατε ότι πετύχατε κάποιες συμμαχίες ενόψει των δημοτικών εκλογών και σε ορισμένες περιπτώσεις έχετε πετύχει μια συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Ήθελα να σας ρωτήσω αν όλα αυτά προοιωνίζουν κάτι περισσότερο, κατά το πείραμα της Ιταλίας. Και κάτι ακόμα. Μια που η Παιδεία είναι σήμερα το μείζον θέμα, είπατε πριν ότι ζητάτε απ’ την κυβέρνηση να καταργήσει το όριο του 10. Ήθελα να σας ρωτήσω, ποιο είναι το ζητούμενο; Ένας υποψήφιος που δεν πιάνει τη βάση, πώς είναι σε θέση να προσλάβει ανώτερη μόρφωση; Και το θέμα είναι τελικά η μαζική παραγωγή πτυχιούχων χωρίς αντίκρισμα; Ευχαριστώ.

ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Να πω καταρχήν ότι εμείς επιδιώκουμε κοινές δράσεις. Δε σημαίνει αυτό ότι έχουμε κοινές θέσεις και μάλιστα σε μια σειρά από πολύ βασικά ζητήματα αν θέλετε και συμπεριλαμβανομένης της εξωτερικής πολιτικής. Για παράδειγμα, κάνατε και εσείς μια αναφορά στους εξοπλισμούς. Το ΠΑΣΟΚ θέτει θέμα μείωσης των εξοπλισμών ως επισφράγιση μιας συμφωνίας η οποία θα γίνει με την Τουρκία. Εμείς θέτουμε θέμα μείωσης των εξοπλισμών άμεσα, σύντομα, προκειμένου να υπάρξει ανακούφιση στην ελληνική κοινωνία. Αναφέρθηκα στις δημοτικές εκλογές, επίσης, σημειώνοντας διάφορες περιπτώσεις όπου συστρατεύθηκαν μαζί μας, σε ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα, δυνάμεις οι οποίες προέρχονται απ’ αυτόν τον ευρύ σοσιαλιστικό χώρο. Να σας αναφέρω ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση του υποψήφιου Υπερνομάρχη Αθήνας-Πειραιά, του Γιάννη Πανούση.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν σοβαρές διαφορές σήμερα με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σοβαρότατες διαφορές. Πώς θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια ευρύτερη συνεργασία σήμερα, τη στιγμή που οι φοιτητές βρίσκονται στο δρόμο - που στηρίζουμε τους αγώνες και τους στόχους τους- όταν έχουμε εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις στο άρθρο 16 και στο θέμα αν θα υπάρξει ή όχι παρέμβαση του ιδιωτικού χώρου υπό οιαδήποτε μορφή μέσα στα Πανεπιστήμια, τη δυνατότητα να υπάρξουν τελικά μη δημόσια Πανεπιστήμια; Νομίζω ότι αντίστοιχες σημαντικές διαφορές θα βρει κανείς σε μεγάλα ζητήματα, όπως στην υπόθεση της Εμπορικής ή της Εθνικής Τράπεζας. Εμείς δεν κάνουμε κριτική στην κυβέρνηση μόνο για το τίμημα, ούτε προετοιμάσαμε εμείς την πώληση στην CREDIT AGRICOLE. Εμείς έχουμε μια διαφορετική λογική για την αξιοποίηση και στήριξη του δημόσιου τομέα. Ή δέστε την υπόθεση της Ολυμπιακής Αεροπορίας ή την υπόθεση της συμφωνίας που έγινε στην ΟΜΕ-ΟΤΕ σχετικά με τους νέους εργαζόμενους. Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, ότι εμείς πρέπει να σταματήσουμε να πολιορκούμε με προτάσεις τις άλλες δυνάμεις, προκειμένου, έστω και σε συγκεκριμένα ζητήματα, να έχουμε κοινές δράσεις. Δεν μιλάει κανείς για μια ευρύτερη συμμαχία, δεν υπάρχουν τέτοιες δυνατότητες σήμερα. Για να μπορέσουμε, δηλαδή, να τους μετατοπίσουμε, αν θέλετε, από θέσεις που έχουν. Αυτό γίνεται και προς την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, γίνεται και προς τη πλευρά του ΚΚΕ, το οποίο διατηρεί μια στάση άρνησης της συνεργασίας.

Στο δεύτερο ζήτημα που αναφερθήκατε, καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Το πρόβλημα των πτυχιούχων χωρίς αντίκρισμα δεν έχει τόσο σχέση με τα πτυχία τους. Έχει σχέση με την αγορά εργασίας. Έχουμε μια αγορά εργασίας όπου όσο περισσότερα προσόντα έχεις, όσα διδακτορικά φέρεις απ’ την Ελλάδα ή το εξωτερικό, τόσο λιγότερες δυνατότητες έχεις να βρεις εργασία. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα.

Υπάρχουν ασφαλώς προβλήματα ποιότητας, αποτελεσματικότητας, συγκρότησης σε Σχολές ή σε ελληνικά Πανεπιστήμια, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος της ανεργίας. Εμείς θεωρούμε ότι το ότι υπάρχουν προβλήματα με τους απόφοιτους του λυκείου και είναι σοβαρά, είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι το λύκειο έχει εκφυλιστεί σε ένα γυμναστήριο για εξετάσεις, έχει ουσιαστικά μετατεθεί ο ρόλος του στα φροντιστήρια και στην εκμάθηση τεχνικών και κόλπων για να πετύχεις στις εξετάσεις. Έχει χάσει τον ουσιαστικό μορφωτικό του χαρακτήρα και ρόλο που είναι εξαιρετικά σημαντικός για αυτές τις ηλικίες και για τις δυνατότητες που δίνουμε στα παιδιά να αποκτήσουν βάσεις που θα τους είναι χρήσιμες και για τη ζωή τους και για την επαγγελματική τους αποκατάσταση.

Γι’ αυτό επαναλαμβάνω: Ζητάμε 12χρονη εκπαίδευση, ζητάμε αποκοπή του λυκείου και αυτονομία του και απελευθέρωσή του απ’ τις εξετάσεις, ζητάμε άνοιγμα των θυρών του Πανεπιστημίου στους μαθητές.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΙΦΕΡΟΠΟΥΛΟΣ («ALPHA»): Σας άκουσα να λέτε ότι οι δημοσκοπήσεις δεν αποτελούν για εσάς οδηγό για τις πολιτικές σας επιλογές και θέλω να σας ρωτήσω ευθέως, αν το αποτέλεσμα των δημοτικών-νομαρχιακών εκλογών κινηθεί στα ποσοστά που δίνουν οι μετρήσεις, ποιο θα είναι το μήνυμα που θα λάβετε; Θα προχωρήσετε σε κάποια αυτοκριτική των επιλογών σας;

Και ένα ακόμα σκέλος στην ίδια ερώτηση. Αν φοβάστε ότι με τέτοια αποτελέσματα κοντά στα αποτελέσματα που δίνουν οι δημοσκοπήσεις, θα ανοίξουν εσωκομματικά μέτωπα, τα οποία δείχνουν να έχουν κλείσει εδώ και καιρό για το κόμμα.

ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Σε περίπτωση που γίνει αυτό, ναι, θα κάνω την αυτοκριτική μου προσωπικά. Δε φοβάμαι αυτό που είπατε, γιατί πιστεύω ότι αποκτούμε μια κουλτούρα σύμφωνα με την οποία ξέρουμε ότι στις δύσκολες στιγμές χρειάζεται να στηρίζει ο ένας τον άλλον. Και εμείς, που θέλουμε να μιλήσουμε στην κοινωνία για την αλληλεγγύη, έχουμε αλληλεγγύη και ενότητα μεταξύ μας.

Θα ήθελα να σας πω όμως το εξής: Ότι αυτές οι δημοσκοπήσεις μιας εταιρείας που παρουσιάστηκαν προχθές, με όλη τη σχετικότητα που έχουν όπως είπα και πριν, τα αποτελέσματα των οποίων δεν είναι ίδια για όλες τις περιπτώσεις στις οποίες έγιναν οι δημοσκοπήσεις, είναι πολύ καλύτερες από τις αντίστοιχες δημοσκοπήσεις σε υποψηφίους που είχε στηρίξει ο Συνασπισμός προ μιας τετραετίας. Και μ’ αυτή την έννοια, πιστεύω ότι και η τριάδα Πανούση, Λυκούδη, Καρακώστα στην Υπερνομαρχία της Αθήνας και ο Αλέξης Τσίπρας στο δήμο της Αθήνας και ο Θοδωρής Δρίτσας στο δήμο του Πειραιά και ο Τάσος Κουράκης στο δήμο της Θεσσαλονίκης, και ο Στρατής Πλωμαρίτης στη Νομαρχία της Θεσσαλονίκης είναι στην αρχή της σκάλας και έχουν κέφι να την ανέβουν.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΡΑΘΙΑΣ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ»): Με αφορμή τις επικείμενες δημοτικές εκλογές και συνεχίζοντας το ερώτημα του συναδέλφου και επειδή χρησιμοποιήσατε μια φράση που χρησιμοποιεί συχνά πυκνά ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ότι υπάρχει άλλος δρόμος, ποιος θα είναι ο δρόμος του ΣΥΝ στο δεύτερο γύρο των εκλογών;

ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Ο δρόμος του ΣΥΝ στο δεύτερο γύρο των εκλογών ελπίζω να είναι να δώσει τη μάχη ώστε σε πάρα πολλές περιπτώσεις το ψηφοδέλτιο και η προσπάθεια που έχει υποστηρίξει να είναι αυτή η μία από τις δύο η οποία θα αναλάβει τις δημοτικές και νομαρχιακές Αρχές. Αυτό είναι το μέλημά μας πριν από τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών. Αυτό είναι το μέλημά μας και θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις και την έμπνευση και τη δημιουργικότητα και τη φαντασία και τις προτάσεις και τις συσπειρώσεις με κοινωνικούς, οικολογικούς, νεανικούς φορείς κτλ.

Από κει και πέρα, να έχετε υπόψη ότι ο ΣΥΝ έχει τις γενικές του πολιτικές κατευθύνσεις για τα θέματα των δημοτικών εκλογών, ριζοσπαστικά ψηφοδέλτια, προγραμματικά ψηφοδέλτια, οικολογικά ψηφοδέλτια και κοινωνικά ψηφοδέλτια, αλλά την ίδια στιγμή οι τοπικές πολιτικές κινήσεις είναι αυτές οι οποίες παίρνουν τις αποφάσεις.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ («ΣΚΑΙ»): Κύριε Πρόεδρε θα επανέλθω στο όριο του 10 που είπατε. Όποια προβλήματα και να έχει το Λύκειο, είναι προοδευτικό και αριστερό να πριμοδοτείτε τους ανίκανους, τους αδιάφορους, τους τεμπέληδες;

ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Δε μπορώ να συμμεριστώ αυτές τις εκφράσεις με τίποτα. Με τίποτα.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ («ΣΚΑΙ»): Επιτρέψτε μου, δεν ήταν αγένεια, χαρακτηρίζουν ανθρώπινες συμπεριφορές.

ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Ποτέ δε μπορώ εγώ να θεωρήσω τον μαθητή ή τη μαθήτρια των 14 και 15 ετών, ότι ευθύνονται, με δική τους υπαιτιότητα. Ξέρουμε μέσα σε τι πιέσεις ζουν, ξέρουμε τι βλέπουν στις οθόνες, ξέρουμε την κρίση που υπάρχει σε πολύ μεγάλο βαθμό στο θεσμό της οικογένειας, ξέρουμε ότι υπάρχει ένα σχολείο που καλλιεργεί την αποστήθιση και διώχνει, ξέρουμε τις αδυναμίες της κοινωνίας να χαράξει προοπτικές, ξέρουμε τις παγίδες. Και μ’ αυτή την έννοια, εγώ νομίζω ότι, αντί να υπάρξει στιγματισμός, πρέπει να υπάρξει στήριξη. Αυτό δε σημαίνει ότι είμαστε υπέρ της ήσσονος προσπάθειας, με κανέναν τρόπο. Εμείς τιμούμε το μαθητή και τη μαθήτρια οι οποίοι κάνουν μια μεγάλη προσπάθεια, έχουν την ικανότητα να θέτουν στόχους, βάζουν τις δυνάμεις τους για να πετύχουν αυτούς τους στόχους.

Ξέρουμε, όμως, ότι υπάρχουν διαφορετικά περιβάλλοντα και γι αυτό δεν είμαστε εμείς υπέρ του αποκλεισμού, δεν είμαστε υπέρ της σχολικής διαρροής η οποία έχει φτάσει σε τεράστια ύψη στην Ελλάδα. Είμαστε υπέρ της ενσωμάτωσης. Και λέμε ότι αυτό είναι ένα ζήτημα. Τι έκανε η κυβέρνηση θέτοντας αυτό το όριο ως βάση, για να δώσει τη δυνατότητα σε περισσότερους μαθητές και μαθήτριες να το ξεπεράσουν; Τίποτε απολύτως. Κι όχι μόνο αυτό, περιέπλεξαν τα προβλήματα, δίνοντας στα διάφορα μαθήματα θέματα εντελώς διαφορετικής δυσκολίας. Μ’ αυτή την έννοια, εμείς λέμε ότι, με τη σπουδή με την οποία έγιναν, με την έλλειψη προετοιμασίας και με την κακή διοργάνωση από την κυβέρνηση, φέτος να μην ισχύει το όριο αυτό και να προχωρήσουμε σε ένα σύστημα το οποίο έχει, νομίζω, σε μεγάλο βαθμό υποστηριχθεί από πολύ μεγάλο μέρος της πανεπιστημιακής κοινότητας, πιστεύω και μέσα στους λειτουργούς της Μέσης Εκπαίδευσης: Να αυτονομηθεί το Λύκειο από την υπόθεση της εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ («ΑΥΓΗ»): Τον πρώτο καιρό που είχατε αναλάβει την ηγεσία του ΣΥΝ, συχνά πυκνά απευθύνατε προσκλήσεις για συνεργασία στο ΚΚΕ. Αντιθέτως, βλέπουμε ότι το τελευταίο διάστημα σηκώνετε τους τόνους και εσείς προσωπικά καταφέρεστε αρκετές φορές εναντίον του Περισσού. Πού οφείλεται αυτή η αλλαγή;

ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Όσον αφορά εμένα προσωπικά είναι ισχύει αυτό, υπάρχει αυτή η αλλαγή. Μπορώ να πω ότι πίστευα και πιστεύω ακόμη ότι άξιζε τον κόπο να δοκιμασθεί μία προσπάθεια προσέγγισης προτάσεων, προβολής κοινών σημείων που θα μπορούσαν να δώσουν μια βάση για κοινή δράση, και θα είχε κάποια ανταπόκριση στο ΚΚΕ. Τι εισέπραξα αντί γι αυτό; Εισέπραξα τοποθετήσεις οι οποίες έβγαιναν έξω από τα όρια της ευπρέπειας και οι οποίες σε ένα βαθμό στερούνταν και δημοκρατικότητας.

Διότι δυστυχώς το ΚΚΕ έχει την αντίληψη ότι όποιος δε δέχεται όποια επεξεργασία γίνεται στον Περισσό, είναι συμβιβασμένος ή πράκτορας του εχθρού. Δε μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με αυτό τον τρόπο. Δεν είναι επίθεση, είναι άμυνα. Είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε απαντήσεις, μένοντας όμως την ίδια στιγμή στην πρότασή μας η οποία είναι οι δυνάμεις της εργασίας να συσπειρωθούν πάνω σε κοινά σημεία τα οποία ανταποκρίνονται στα συμφέροντα των εργαζομένων και της κοινωνίας. Θα έλεγα είναι μεγάλο το μάθημα που μας δίνει σήμερα το φοιτητικό κίνημα το οποίο κατάφερε να ξεπεράσει την κατάσταση λειτουργίας κομματικών παρατάξεων και παράλυσης του πανεπιστημιακού χώρου, μέσα από ένα μεγάλο μήνυμα αλληλεγγύης και ενότητας παρά τις διαφορές οι οποίες υπάρχουν.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΩΤΗΣ («ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ, 105,5»): Με αφορμή το νέο μεγάλο συλλαλητήριο που θα γίνει αύριο στις 12 το μεσημέρι στα Προπύλαια, θα σας καλούσα να θυμηθείτε κάποιες πρόσφατες δηλώσεις του κ. Βερέμη, που χαρακτηρίζει τις κινητοποιήσεις των φοιτητών υποκινούμενες από τον Συνασπισμό. Επίσης, θα ήθελα κι ένα σχόλιό σας για τις σημερινές δηλώσεις της Υπουργού Παιδείας αναφορικά με τα ζητήματα που αφορούν στις κινητοποιήσεις.

ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Θα έλεγα ότι εμείς, ο Συνασπισμός της Αριστεράς, των Κινημάτων, της Οικολογίας έχουμε ρίξει τους σπόρους και τις ιδέες μας, όπως όλοι οι άλλοι, για το τι πανεπιστήμια θέλουμε, τι εκπαίδευση θέλουμε, τι κοινωνία θέλουμε. Θα έλεγα, επίσης, ότι είμαστε περήφανοι γιατί έχουμε μια πολύ δυναμική δημοκρατική και ενωτική νεολαία, τη Νεολαία του Συνασπισμού. Είμαστε περήφανοι γι αυτό.

Από κει και πέρα, νομίζω ότι οι φοιτητές έχουν το δικό τους τρόπο που τα λαμβάνουν όλα αυτά υπόψη και αποφασίζουν τι θα κάνουν. Δε θέλουν υποκινητές, δε χρειάζονται υποκινητές. Θα έλεγα αντίθετα, οι φοιτητές σήμερα μας υποκινούν και μας παρακινούν να προβληματιστούμε και να πούμε ότι μπορούμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι, μπορούμε να σπάσουμε τη σωρευτική επίθεση της Νέας Δημοκρατίας ενάντια στο κοινωνικό κράτος και τον δημόσιο τομέα. Μπορούμε να πιστέψουμε ότι η ενωτική πρότασή μας βρίσκει αντίκρισμα μέσα στην κοινωνία. Μπορούμε να προβληματιστούμε ότι όντως μπορεί να υπάρχει ένας δημόσιος χώρος όπου ο πολίτης είναι ενεργό υποκείμενο, δημιουργεί, φτιάχνει συλλογικότητες. Θα έλεγα, λοιπόν, καταλήγοντας, ότι μάλλον υποκινητές των προβληματισμών του Συνασπισμού είναι πλέον οι φοιτητές και οι φοιτήτριες.

Όσον αφορά στις τοποθετήσεις της Υπουργού Παιδείας και όσον αφορά στις κινητοποιήσεις αλλά και τα νέα της μέτρα, νομίζω ότι έκανε μια άσκηση γεωμετρίας η κα Γιαννάκου. Δηλαδή, προσπάθησε να στρογγυλέψει τις γωνίες με τις προτάσεις αυτές που κάνει. Εμείς επιμένουμε ότι υπάρχουν θέματα ουσίας και κεντρικό ζήτημα, αν θέλετε, είναι το ζήτημα του άρθρου 16 και εμείς στηρίζουμε το κίνημα για το άρθρο 16.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ («ΕΘΝΟΣ»): Πρόεδρε, είπατε, ότι σήμερα δεν υπάρχουν προϋποθέσεις ευρύτερης συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Τονίσατε δύο φορές το «σήμερα». Πιστεύετε ότι μπορεί στο μέλλον να υπάρξουν τέτοιες προϋποθέσεις;

Α. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Τώρα, δεν ξέρω, με βάζετε στη θέση λίγο του προφήτη, λίγο της Πυθίας. Εμείς επιδιώκουμε τις ευρύτερες συνεργασίες γι’ αυτό έχουμε κάνει και στα πλαίσια του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς συνεργασίες με δυνάμεις με τις οποίες έχουμε δυνατότητα προγραμματικής συμφωνίας.

Επιδιώκουμε επίσης να βγούμε απ’ αυτό το ασφυκτικό πεδίο όπου δύο κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία και σε κεντρικές επιλογές συγκλίνουν, πράγμα το οποίο όλοι, νομίζω, το παραδεχόμαστε, ακόμη και οι αυτοί οι ίδιοι. Αν κάποιος στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας κάνει θεαματικές αλλαγές, θα έχουμε νέα δεδομένα, τα οποία σήμερα δεν έχουμε.

ΠΑΝΟΣ ΛΑΜΠΡΟΥ («ΕΠΟΧΗ»): Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου και αμέσως μετά είχατε πει ότι, ως συλλογικός οργανισμός, θα κατασκηνώσετε στις λαϊκές γειτονιές, δίπλα στα λαϊκά προβλήματα. Ερωτώ εάν θεωρείτε, ότι έχετε κάνει ουσιαστικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση;

Και ένα δεύτερο ερώτημα: Κατά πόσο θεωρείτε ότι έχει προχωρήσει η υπόθεση της συσπείρωσης των δυνάμεων της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς και τι μέτρα σκοπεύετε να πάρετε για την παρεταίρω ενίσχυση των δεσμών σας μ’ αυτές τις δυνάμεις, με τις δυνάμεις του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ;

Α. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Όσον αφορά στην κατασκήνωση. Μερικές φορές χαριτολόγησαν οι δημοσιογράφοι στην προσπάθεια μας να βγούμε στις λαϊκές γειτονιές, να συζητήσουμε με ειδικές κατηγορίες εργαζομένων, όπως είναι οι ρακοσυλλέκτες. Κακώς κατά τη γνώμη μου προκλήθηκαν κάποια λίγα σχόλια.

Κάνουμε αυτή την προσπάθεια, με τους μετανάστες, τους λιανοπωλητές, και μπορεί να την κάνουμε ακόμη πιο έντονα. Και ετοιμάζουμε μια μεγάλη εξόρμηση στις 28 Ιουνίου. Προγραμματίζουμε, δηλαδή, τη διανομή ενός υλικού που έχει σχέση με τους εξοπλισμούς, ένα έντυπο που είναι λίγο περίεργο και ενδιαφέρον και καλώ και εσάς να το συμπληρώσετε. Ο τίτλος του είναι «δοκιμασία γνώσεων και πατριωτισμού». Απευθυνόμαστε σε αυτά τα στρώματα, εκεί που ο ρατσισμός και ο εθνικισμός προσπαθεί να αποκτήσει ρίζες. Προσπάθεια που στρέφεται ενάντια στα βασικά συμφέροντα των στρωμάτων αυτών. Διότι όλοι αυτοί οι οποίοι κρατάνε τις βυζαντινές σημαίες στα χέρια και εμφανίζονται μπροστά σ’ αυτό το κοινό, δεν λένε τις τεράστιες ζημιές που έχουν, ειδικά οι χαμηλότερες εισοδηματικά τάξεις, από το σημερινό αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και στους εξοπλισμούς.

Στις 28, λοιπόν, του Ιούνη θα κάνουμε αυτή τη μεγάλη εξόρμηση για τους εξοπλισμούς. Φυσικά μπορούμε να πλησιάσουμε αυτά τα στρώματα ακόμη περισσότερο, να τα καταλάβουμε, να καταλάβουμε τον τρόπο που σκέπτονται και να δούμε πώς θα μπορέσουμε να συμβάλλουμε, ώστε δυνάμεις που, αντικειμενικά και σε ένα βαθμό ιστορικά, είναι δυνάμεις στήριξης της Αριστεράς, μιας Αριστεράς που έχει ανοιχτά τα μάτια όχι στο παρελθόν, αλλά στο μέλλον, θα συνεχίσουν να την στηρίζουν.

Το δεύτερο ερώτημά σας αναφέρεται στη συνεργασία με τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Είναι ένα σημαντικό εγχείρημα. Εμείς θεωρούμε ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό εγχείρημα, το οποίο περνάει τις φάσεις του και έχει την πορεία του.

Στις περισσότερες περιπτώσεις των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών έχουμε συνεργασία με τις δυνάμεις αυτές σε κοινά ψηφοδέλτια. Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που δεν έγινε δυνατό. Πάντα όμως, είναι βασικό στοιχείο αυτό, εξασφαλίζεται μια ελευθερία δράσης και μια επιθυμία, πιστεύω, όλων, ένας κοινός παρονομαστής, ο οποίος είναι ότι η Αριστερά μπορεί να λειτουργήσει σήμερα στις συνθήκες επίθεσης από τις δυνάμεις των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, τις δυνάμεις της ανεξέλεγκτης αγοράς, μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά μόνο με συντονισμό, συνεργασία και ενότητα.

Πιστεύω ότι θα δώσουμε μαζί μια καλή μάχη στις δημοτικές εκλογές. Στα λίγα εκείνα μέρη, στα οποία δεν είμαστε μαζί, μπορούμε να προβληματιστούμε, να δούμε ποιος έχει δίκιο, ποιος έχει άδικο και μετά τις νέες δημοτικές εκλογές να οδηγήσουμε σε νέα δημιουργική και δυναμική δραστηριότητα τις δυνάμεις αυτές. Παράλληλα, βέβαια, με τα ανοίγματα που όλοι καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να κάνουμε και στον Οικολογικό χώρο, πέρα από το χώρο της ιστορικής Αριστεράς, και στο χώρο όσων έχουν διαφωνήσει με βασικές επιλογές του κόμματος του ΠΑΣΟΚ, έχοντας υπόψη ένα πρότυπο θα έλεγα, ανάλογο μ’ αυτό που βλέπουμε στη Γαλλία. Δηλαδή μια μεγάλη βεντάλια Αριστερών δυνάμεων που ξεκινάει από προωθημένους Σοσιαλιστές και φτάνει μέχρι την Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά.

ΜΑΡΙΝΑ ΒΗΧΟΥ («ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5»): Κύριε Πρόεδρε, ήθελα να ρωτήσω, χθες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο κ. Παπούλιας, έκανε μία δήλωση αναφορικά με τα ελληνοτουρκικά και είπε, ότι ο πυρήνας του προβλήματος στις ελληνοτουρκικές διαφορές είναι ο καθοριστικός ρόλος που παίζει ο στρατός στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας και το γεγονός, ότι υποβάλλει τις προσπάθειες ανατροπής της ισορροπίας στο Αιγαίο.

Πρόσθεσε ακόμα ο κ. Παπούλιας, ότι ακόμα και αν σε κάποια θέματα μπορέσουν, Ελλάδα και Τουρκία, να βρεθεί ένας συμβιβασμός μέσα στο πλαίσιο των διαδικασιών που προβλέπει ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ, ότι και πάλι κανείς δεν εγγυάται ότι δεν θα προέκυπταν νέες διαφορές εφ’ όσον δεν αναθεωρείται η στρατηγική επιδίωξη που τις κατασκευάζει.

Θα ήθελα κάποιο σχόλιο σας πάνω σ’ αυτό. Και επίσης αν σκοπεύετε μέσα στο προσεχές διάστημα να ζητήσετε μία συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας πάνω στα θέματα των Ελληνοτουρκικών;

Α. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Προσέχουμε ιδιαίτερα τις τοποθετήσεις που γίνονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος έχει μια πολύ μεγάλη εμπειρία στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Και νομίζω, ότι η επισήμανσή του αυτή είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και σημαντική.

Θα έλεγα, ότι ξεκινάει μια συζήτηση, της οποίας το επόμενο στάδιο είναι με ποιο τρόπο μπορεί να αντιμετωπιστεί το θέμα των στρατοκρατών της 'Αγκυρας και αυτό το ζήτημα που ονομάζουμε το Βαθύ Κράτος το οποίο παρεμβάλλεται στην πολιτική.

Και εδώ εμείς πρέπει να δούμε, ότι ειδικά οι διαδικασίες διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν μεγάλη σημασία και για μας και για την εξωτερική μας πολιτική και μπορούν, υπό προϋποθέσεις, να οδηγήσουν σε ένα εκδημοκρατισμό της Τουρκίας.

Δεν νομίζω ότι οι συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιτρέπουν σε χώρες που έχουν την νόμιμη κυβέρνηση και που έχουν την ίδια στιγμή Βαθύ Κράτος και ειδικά Συμβούλια Ασφαλείας, τα οποία μπορούν να θέτουν βέτο στην Κυβέρνηση να γίνουν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μ’ αυτή την έννοια, ο εκδημοκρατισμός της Τουρκίας είναι κάτι ζωτικό για μας και έτσι θα έλεγα, ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έδωσε έναν ακόμη σημαντικό στόχο που συνδέεται - δεν σας λέω, ότι είναι το επίκεντρο - με τα ζητήματα της εξωτερικής μας πολιτικής.

ΦΩΤΗΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ («ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»): Κύριε Πρόεδρε σας απασχολεί το φαινόμενο Καρατζαφέρης; Και αν ναι, γιατί στη Θεσσαλονίκη δεν είχατε μια άλλη τουλάχιστον δημοτική πολιτική, ενδεχομένως για να τον περιορίσετε; Ευχαριστώ.

Α. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Νομίζω ότι αναφερθήκατε σε ένα φαινόμενο, το οποίο, θα έλεγα, ότι έχει πολλές επωνυμίες και ορισμένες από τις επωνυμίες αυτές βρίσκονται σε μεγάλα κόμματα ή βρίσκονταν και στα δύο κόμματα. Και ορισμένες απ’ αυτές τις επωνυμίες επίσης μπορεί να μην φοράνε πολιτικά ρούχα (και δεν εννοώ στρατιωτικά).

Και μ’ αυτή την έννοια, μας ενδιαφέρει πάρα πολύ και μας ανησυχεί το ζήτημα της προσπάθειας να δημιουργηθούν ακροδεξιές εστίες στη χώρα μας. Μας ανησυχεί το γεγονός, ότι τα δύο κόμματα το αντιμετωπίζουν αυτό κάτω μονάχα από κομματικές λογικές, τι με συμφέρει, πώς θα πάρω περισσότερα ή πώς θα κόψω από τον αντίπαλο περισσότερο.

Και γι’ αυτό, ενώ το έχουμε θέσει επανειλημμένα στη Βουλή αυτό το ζήτημα, δεν έχει υπάρξει ανταπόκριση από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα.

Εμείς ανησυχούμε. Πιστεύουμε ότι η Θεσσαλονίκη άξιζε και αξίζει μια καλύτερη θέση από το να ασχολείται συνεχώς με το παρελθόν, να κλείνεται στον εαυτό της και να έχει φοβικά σύνδρομα. Και θα έλεγα ότι σ’ αυτή την προσπάθεια οι δυνάμεις της Δημοτικής Κίνησης με επικεφαλής τον Τάσο Κουράκη είναι πρωτοποριακές στις παρεμβάσεις τους.

Από εκεί και πέρα, υπήρξαν και άλλες ή υπάρχουν ακόμη και άλλες προσπάθειες και, ενδεχομένως, αξιόλογων ανθρώπων οι οποίες προσπάθησαν να στηριχτούν στην υιοθεσία τους από τα τρία κόμματα της αντιπολίτευσης, εξ όσων ξέρω κανένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν τις στηρίζει και τελικά ίσως θα έπρεπε και αυτές να το σκεφτούν και να συμβάλλουν στη στήριξη πρωτοποριακών δυνάμεων που ήδη έχουν δοκιμαστεί στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, όπως αυτή της Κίνησης με τον Τάσο Κουράκη.

Σ. ΓΕΡΑΡΔΗΣ («ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105, 5»): Τους τελευταίους μήνες είδαμε μία γενικευμένη προσπάθεια υποβάθμισης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας τόσο μεταξύ του ΣΕΒ και της ΓΣΕΕ, όσο μεταξύ της ΟΤΟΕ και της Ένωσης Τραπεζών. Πείτε μας λίγο πώς κρίνετε τη στάση της Κυβέρνησης πάνω σ’ αυτό το θέμα;

Α. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Ναι, να ευχαριστήσω τον δημοσιογράφο του 105,5 ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ. Να πω ότι αυτό είναι ένα ευρύτερο πια σύμπτωμα, είναι ένα στοιχείο της επίθεσης που γίνεται στο κοινωνικό κράτος. και είναι χαρακτηριστικό το ότι σήμερα Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών είναι ένας μεγαλοβιομήχανος, στην βιομηχανία του οποίου, από την ίδρυσή της, δεν έχει υπάρξει συνδικάτο.

Και θα έλεγα, ότι τίθεται ξανά το ερώτημα, ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο, διότι η γραμμή που περνάει η Νέα Δημοκρατία είναι ταξική, σκληρή, μονόπλευρη γραμμή, καθ’ υπαγόρευση πολλές φορές των δυνάμεων του μεγάλου πλούτου στη χώρα μας.

ΝΙΚΟΣ ΦΙΛΗΣ («ΑΥΓΗ»): Κύριε Πρόεδρε, σε συνέχεια προηγούμενης ερώτησης, στις τοπικές κοινωνίες το θέμα της στάσης έναντι των μεταναστών αναδεικνύεται πολλές φορές σε κομβικό θέμα. Κομβικό θέμα δημοκρατίας. Ο Συνασπισμός, ενόψει των δημοτικών εκλογών έχει κάποιες αιχμές, κάποιες προτάσεις, εναρμονίζεται με την ευρωπαϊκή πρακτική να ψηφίζουν οι μετανάστες που έχουν αρκετά χρόνια σε έναν τόπο στις δημοτικές εκλογές; Και το λέω αυτό γιατί ο Συνασπισμός συμμετέχει και στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ που γίνεται την άλλη εβδομάδα στην Αθήνα και θα θέλαμε να ξέρουμε τι πρωτοβουλίες αναλαμβάνει και ενόψει των δημοτικών εκλογών.

ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Όπως ξέρετε ο Συνασπισμός είναι ένα κόμμα ιδιαίτερα ευαίσθητο στα θέματα των μειονοτήτων, αλλά και των μεταναστών, που είναι οι άνθρωποι χωρίς δικαιώματα. Θα έλεγα χωρίς στον ήλιο μοίρα και που η ικανότητα μιας κοινωνίας να τους βγάλει από τη σκιά λειτουργεί υπέρ της ασφάλειας και τη συνοχής της ίδιας της κοινωνίας.

Με αυτή την έννοια, έχουν υπάρξει μια σειρά προτάσεων δικών μας σε πολλά ζητήματα. Σας λέω σήμερα ακόμη έχουν οι εφημερίδες την παρέμβασή μας για το εάν έχει δικαίωμα κάποιος, ο οποίος είναι για χρόνια μετανάστης εδώ, να είναι μικροπωλητής ή όχι, αλλά και σε μια σειρά άλλα θέματα όπως είναι το άσυλο, όπου η Ελλάδα είναι η χώρα που έχει το μικρότερο ποσοστό έγκρισης αιτήσεων ασύλου από όλες τις άλλες χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εμείς το έχουμε θέσει στη Βουλή και θα το θέσουμε και αύριο που έχει μια συζήτηση περί δημοκρατίας στη Βουλή. Ζητάμε, όπως συμβαίνει σε μια σειρά χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι μετανάστες, οι οποίοι καλύπτουν ένα ορισμένο χρονικό όριο στο οποίο έχουν ζήσει στην Ελλάδα, να έχουν το δικαίωμα ψήφου στις τοπικές εκλογές.

Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις σας.

Το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού