Κύριε Αλαβάνο να ξεκινήσουμε κατ αρχήν από τις πρόσφατες επαφές σας με διπλωμάτες από την περιοχή. Ποια είναι η κατάσταση που σας περιγράφουν;
Χθες είχα συνάντηση με τον πρεσβευτή του Ιράν όπου υπάρχει μεγάλη ανησυχία και γι αυτό που γίνεται, διότι έχουμε ένα δεύτερο Ιράκ σε παραγωγή νεκρών και τραυματιών, στη Μ. Ανατολή και δεν φαίνεται ότι θα σταματήσει εύκολα, και δεύτερον ανησυχία και για τις πολιτικές διεργασίες που γίνονται δηλαδή για ένα ψήφισμα το οποίο ετοιμάζεται αυτή τη στιγμή στον ΟΗΕ, το οποίο, αν θα περάσει έτσι, ουσιαστικά αντί να αποκαθιστά την δικαιοσύνη και την ειρήνη, έρχεται να νομιμοποιήσει τις επιθετικές ενέργειες της κυβέρνησης του Ισραήλ. Είτε μη ζητώντας την άμεση κατάπαυση κάθε ενέργειας και όχι μόνο αυτού που χαρακτηρίζεται επιθετική ενέργεια του Ισραήλ, είτε ετοιμάζοντας το έδαφος για μια "ειρηνευτική δύναμη" που στην πραγματικότητα θα είναι μια επέκταση του στρατού του Ισραήλ δηλαδή θα εξασφαλίζει μια κατοχή σε ένα τμήμα του εδάφους μιας ανεξάρτητης χώρας. Υπάρχει μια μεγάλη ανησυχία. Ας ελπίσουμε ότι με την παρέμβαση των κινημάτων και των μμε. η κατάσταση θα σταθεροποιηθεί.
-Έχει προσδιοριστεί από τους διπλωμάτες με τους οποίους συνομιλήσατε ο πολιτικός στόχος του Ισραήλ, γιατί το προφανές, αυτό που μπορεί να καταλάβει κάποιος είναι ότι η ύπαρξή μου, η οντότητά μου απειλείται από το Ιράν, η κυβέρνηση του Ιράν, η Χεζμπολά, δεν θέλει να υπάρχω ως κράτος, οφείλω στους πολίτες μου να αμύνομαι, οφείλω να διατηρώ την κυριαρχία μου. Αυτό είναι απολύτως κατανοητό. Πίσω από όλο αυτό, οι άραβες, οι μουσουλμάνοι διπλωμάτες με τους οποίους συνομιλήσατε διακρίνουν πολιτικό στόχο;
-Αυτό είναι κατανοητό αλλά είναι εντελώς μονόπλευρο. Διότι το Ισραήλ, οι ισραηλινοί πολίτες μπορούν ειλικρινά ορισμένοι να αισθάνονται απειλημένοι αλλά μην ξεχνάμε ότι το Ισραήλ όχι μόνο απειλεί άλλες χώρες αλλά έχει υλοποιήσει την απειλή του, και την έχει υλοποιήσει εδώ και δεκαετίες, δηλαδή κατέχει εδάφη της Συρίας, κατέχει εδάφη της Παλαιστίνης. έχει επεκταθεί πέρα από τα προ του 1967 σύνορά του. Σκεφθείτε δηλαδή πόσο πιο δύσκολα νιώθουν οι πολίτες αυτών των χωρών και συνολικά ο αραβικός κόσμος. Γι αυτό δεν μπορεί να υπάρξει λύση στα επιμέρους ζητήματα της Μ. Ανατολής αν δεν υπάρξει λύση στο παλαιστινιακό. Αν δεν υλοποιηθούν δύο βασικές συντεταγμένες: Η μία που λέει ότι πρέπει να υπάρξει ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος το οποίο να είναι στη Γάζα και στη δυτική όχθη και το Ισραήλ να αποσυρθεί στα προ του 1967 σύνορά του, και δεύτερο με βάση αυτό, το Ισραήλ έχει δικαίωμα να υπάρξει ως ανεξάρτητο κράτος με ασφάλεια μέσα σε ένα ειρηνικό περιβάλλον που θα δημιουργηθεί στη Μ. Ανατολή.
-Θέλω να σας ρωτήσω αν είναι μέσα στους κρυφούς πολιτικούς στόχους του Ισραήλ να διατηρηθεί σε εκκρεμότητα το Παλαιστινιακό μέσω της διαρκούς αναταραχής ή αν ο πολιτικός στόχος είναι η σταθεροποίηση του Ιράν και της Συρίας στο στόχαστρο της υπερδύναμης.
-Και το δεύτερο, γιατί με ότι και να έχει σχέση αυτό το κίνημα, η Χεζμπολάχ είναι ένα γηγενές κίνημα πολύ δικτυωμένο μέσα στο λαό του Λιβάνου και στους πολιτικούς θεσμούς. Είναι χαρακτηριστικό. Διάβαζα στη Χέραλτν Τρίμπιουν ένα άρθρο ενός αμερικάνου καθηγητή του Πανεπιστημίου του Σικάγο, ειδικευμένου στα θέματα τρομοκρατίας και μιλούσε ακριβώς για αυτή τη φήμη της Χεζμπολάχ και αμφισβητούσε ακόμα και αν είναι μόνο ισλαμιστική οργάνωση, γιατί λειτουργούν χριστιανοί μέσα εκεί, λειτουργούν από διάφορες άλλες ομάδες της λιβανικής πραγματικότητας κλπ. Όλα αυτά τα θέματα δεν αντιμετωπίζονται με πολεμικές ενέργειες.
-Επειδή είπατε προηγουμένως ότι υπάρχει ένας φόβος η διεθνής δύναμη που θα εγκατασταθεί στα Νότια του Λιβάνου να υποκαθιστά το στρατιωτικό έργο του Ισραήλ, ήδη έχουν δηλώσει 15 χώρες διάθεση συμμετοχής, θα έχουν αυξημένο ρόλο χώρες που κάθε άλλο παρά θετικά αντιμετωπίζουν τη σημερινή επιλογή του Ισραήλ και υποστηρίζουν από την άλλη πλευρά τα δικαιώματα του Λιβάνου, όλες αυτές οι χώρες γιατί να αποδεχθούν να υποκαταστήσουν το Ισραήλ στο Ν. Λίβανο;
-Κατ αρχήν όταν μιλάμε για χώρες να πάει το μυαλό μας στις κυβερνήσεις, κι όταν μιλάμε για κυβερνήσεις να πάει το μυαλό μας σ αυτό που λένε και σ αυτό που σκέφτονται από μέσα οι κυβερνήσεις. Για παράδειγμα, αυτές τις μέρες πάρα πολύ καθυστερημένα εμφανίστηκε μια συμπαράσταση και στήριξη στην υπόθεση του Λιβάνου από τον Αραβικό Σύνδεσμο, πάρα πολύ καθυστερημένα. Εδώ και τρεις βδομάδες, το Ισραήλ σκοτώνει παιδάκια των Αράβων και οι κυβερνήσεις όπου υπάρχουν τα γνωστά καθεστώτα που δεν έχουν λαϊκή νομιμοποίηση, σφυρίζανε αδιάφορα.
Σήμερα, που υπάρχει μια διεθνής κατακραυγή, εμφανίζονται ότι ενδιαφέρονται, από την άλλη πλευρά, όμως, είναι αντίθετες σε κάθε αυτόνομο και λαϊκό κίνημα αντίστασης γιατί ξέρουν ότι αυτό αποτελεί μια απειλή και για τους ίδιους. Επομένως, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο πώς κρίνουμε τις ενέργειες των διαφόρων κυβερνήσεων. Για μας πάντως, και για την ευρωπαϊκή Αριστερά, όχι μόνο για τον Συνασπισμό, για όλα τα κόμματα της ευρωπαϊκής Αριστεράς που συμμετέχουν στο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που κάνουν εκτεταμένη συζήτηση, έχει νόημα η ειρηνευτική δύναμή, μόνο εφόσον είναι αποδεκτή και από τις δύο πλευρές, εφόσον είναι στα πλαίσια του ΟΗΕ και όχι του ΝΑΤΟ ή κάποιου άλλου οργανισμού.
Συνεπώς, σφραγίδα από τον ΟΗΕ, αποδοχή από τις δύο βασικές πλευρές ....
...εφόσον εντάσσεται σε μια συνολική λύση του Παλαιστινιακού, διότι εάν δεν εντάσσεται σε μια συνολική λύση του Κυπριακού, πολύ γρήγορα αυτή η διεθνής δύναμη θα γίνει ουσιαστικά μέρος της διαμάχης και μέρος του προβλήματος.
Υπό αυτούς τους όρους, θα ήταν εύλογο να συμμετάσχει η Ελλάδα; Γιατί γενικά ξέρουμε ότι η Αριστερά αντιτίθεται στη συμμετοχή..
Οι όροι είναι εντελώς διαφορετικοί από αυτούς που συζητιούνται σήμερα και πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι αυτή τη στιγμή ορατοί. Επομένως το να συζητάμε αν θα συμμετέχει η Ελλάδα ή όχι δεν είναι θέμα της στιγμής. Το σημαντικό θα ήταν να διαμορφώσουμε τις πολιτικές προϋποθέσεις. Και εκεί να κάνω μια σημαντική επισήμανση: Έπρεπε να ήταν η ελληνική παρέμβαση, τη στιγμή που είμαστε και μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, και ορατή και αισθητή, και ουσιαστική. Γιατί είναι όχι μόνο μια υποχρέωσή μας απέναντι σε ένα θέμα που απασχολεί την περιοχή μας, αλλά είναι και μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για την ελληνική εξωτερική πολιτική να κερδίσει φίλους και στήριξη και σε κοινωνίες και σε κυβερνήσεις γιατί μεθαύριο θα χρειαστούμε αυτή τη στήριξη εμείς που έχουμε ανοιχτά σημαντικά εξωτερικά θέματα, και στο Κυπριακό, και στα Ελληνοτουρκικα....
Στα οποία βαρύνει η άποψη και του Αραβικού Συνδέσμου και της Ισλαμικής διάσκεψης....
Ακριβώς. Και γι' αυτό κρινόμαστε και εμείς σήμερα. Και δεν το έχουμε καταλάβει ότι κρινόμαστε σήμερα. Αν το είχαμε καταλάβει, νομίζω ότι θα είχαμε λειτουργήσει εντελώς διαφορετικά.
Κύριε Αλαβάνο, αν λάβουμε υπ' όψιν τις πιέσεις που ασκούνται από διάφορες πλευρές, κυρίως το Υπουργείο Εξωτερικών, θα έλεγα ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να μην έχουμε καταλάβει ότι κρινόμαστε. Να σας ευχαριστήσω πολύ.
Ευχαριστώ και εγώ.
Το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS