Η μακρά προεκλογική περίοδος στην οποία βίαια έχει εισαχθεί η κοινωνική και πολιτική ζωή από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ είναι δεδομένη. Όπως δεδομένο είναι και το σκηνικό που έχει στηθεί, στο οποίο κυριαρχεί μια «ελεγχόμενη σύγκρουση» των δύο κομμάτων, χωρίς ουσιαστικά πολιτικό περιεχόμενο, η οποία μάλιστα προβάλλεται καθημερινά από τα ΜΜΕ. Μια σύγκρουση εκτός ουσίας, μιας και τα δύο αυτά κόμματα δεν διαφέρουν στις πολιτικές κατευθύνσεις και επιλογές για τα μεγάλα, τα κρίσιμα προβλήματα που αφορούν τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών της χώρας μας.
Αλλά τα δύο αυτά κόμματα κάνουν τη δουλειά τους, το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε. Πώς οργανώνουμε την αποκάλυψη αυτών των επιλογών, πώς εμπνέουμε τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους νέους και τις νέες να αντισταθούν, να διεκδικήσουν μέσα από τους αγώνες τους το δικαίωμα για ζωή και καλύτερες συνθήκες.
Αυτή την προσπάθεια το κόμμα μας την έχει ξεκινήσει, συμμετέχει σε όλες τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις, μέσα στη Βουλή αλλά και έξω από αυτήν, αποκαλύπτει, καταγγέλλει και ταυτόχρονα προτείνει λύσεις, διαμορφώνει εναλλακτικές προτάσεις σε όλα τα κρίσιμα θέματα και βρίσκει αυτή η προσπάθεια ανταπόκριση με τα θετικά της αποτελέσματα.
Η προσπάθειά μας συμπληρώνεται με τη συμμετοχή μας στο «Χώρο Διαλόγου και κοινής Δράσης», και στο Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ.
Δεν πρέπει όμως να είμαστε ικανοποιημένοι, τόσο ώστε να εφησυχάζουμε, γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη η ευρύτερη Αριστερά στη χώρα μας, η ριζοσπαστική κινηματική αριστερά να έχει μια πιο ενωτική, ισχυρή, μαζική, καθημερινή κοινωνική και πολιτική παρέμβαση.
Τέτοια ισχυρή Αριστερά έχουν ανάγκη όλοι αυτοί που θίγονται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Την έχουν ανάγκη και θα την εμπιστεύονται αυτοί που θέλουν αλλά και πρέπει να αποδεσμεύονται από το κυβερνητικό κόμμα χωρίς να υποκύπτουν και στα διλήμματα.
Τις ελπίδες αυτές αναπτέρωσαν, δείχνοντας ταυτόχρονα το δρόμο, οι λαοί της Ευρώπης με τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις (Νίκαια, Γένοβα, Φλωρεντία κλπ) εναντίον του πολέμου και της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, διεκδικώντας ταυτόχρονα έναν άλλο κόσμο, όπου οι Έλληνες αριστεροί, ριζοσπάστες, οικολόγοι, είχαν ισχυρή παρουσία, αλλά και στην Ελλάδα με τη μεγάλη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις που έκανε το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ σε κρίσιμα και μεγάλα προβλήματα.
Αυτή τη θετική εμπειρία που αποκτήθηκε από την «κοινή δράση» δυνάμεων με διαφορετικές «ιδεολογικές σταθερές», πολιτικές αφετηρίες και προελεύσεις, αυτή την πολιτική συνεργασία που έδωσε ελπίδα σε πολλούς αριστερούς/ες, αυτή την προσπάθεια που αποτυπώνεται σε μια κοινή Πολιτική Διακήρυξη αρκετών δυνάμεων πολιτικών και κοινωνικών, δεν πρέπει να την σπαταλήσουμε. Αντίθετα μπορεί και πρέπει να συμβάλουμε όλοι, ώστε να αποκτηθεί τέτοια δυναμική που θα αποτυπωθεί με επιτυχία και στις ερχόμενες εκλογές, όπως αποτυπώθηκε και στις νομαρχιακές � δημοτικές εκλογές με κορυφαίο παράδειγμα τους «Ενεργούς Πολίτες» με επικεφαλής τους Μ. Γλέζο, Σπ.Λυκούδη, Ε.Καρακώστα.
Αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από όλους εμάς που έχουμε συμβάλλει για να επιτευχθεί αυτή η συσπείρωση της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Γιατί εμείς πρέπει να αναλάβουμε αυτό το βάρος με συμμάχους βέβαια τους νέους και τις νέες, τους ανέργους, τους αποκλεισμένους, τους εργαζόμενους αυτής της χώρας, με όλους αυτούς που ασφυκτιούν από την καθημερινή υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής τους και αντιστέκονται στην καθημερινή καταστροφή του περιβάλλοντος.
Γιατί εμείς όλοι πρέπει να οργανώσουμε την παρουσία και παρέμβαση σε όλη την Ελλάδα, αυτής της Συνεργασίας. Δεν πρέπει να μείνει πόλη μεγάλη ή μικρή, χώρος εργαζομένων, χώρος που συχνάζει η νεολαία, που δεν θα φτάσει η φωνή μας.
Γιατί όλοι εμείς πρέπει με νηφαλιότητα και ψυχραιμία να αντιμετωπίσουμε τις επιθέσεις που έχουν ήδη ξεκινήσει από άτομα, κόμματα και κάποια ΜΜΕ, επιθέσεις που πολλές φορές παίρνουν χαρακτήρα εμπαθή, προσωπικό, φεύγουν δηλαδή από τα πλαίσια της πολιτικής κριτικής ή και αντίθεσης με τις επιλογές μας.
Εμείς δεν θα τους ακολουθήσουμε σ΄ αυτόν τον ολισθηρό δρόμο. Η πολιτική μας ηθική, η αγωνιστική μας ιστορία και η στάση ζωής δεν μας το επιτρέπει. Δεν μας το επιτρέπει και ο πολιτικός πολιτισμός, που έχει επιτευχθεί μέσα στην αγωνιστική συνύπαρξή μας τα τελευταία χρόνια με τις δυνάμεις του « Χώρου Διαλόγου και κοινής Δράσης»
Όσο και να μας κατηγορούν -για νεοκομμουνιστική μετάλλαξη οι μεν, ή για το δρόμο προς τα Εξάρχεια με τους «τρομοκράτες» χέρι � χέρι οι δε, ή για δεκανίκι της κυβέρνησης και υποστηρικτές του νεοφιλελευθερισμού οι τρίτοι, ή ότι κάνουμε καινούργιο κόμμα οι τέταρτοι, ή ότι διαχέουμε το κόμμα μέσα στα «κινήματα» και μάλιστα αμφιβόλου ποιότητας, κατεύθυνσης και στόχων- οι έλληνες αριστεροί, ριζοσπάστες, δημοκράτες , δεν πτοούνται.
Γιατί εύλογα διακρίνουν με τη μέχρι τώρα πολιτική και κοινωνική μας δράση, αλλά και τις κατά καιρούς πολιτικές διακηρύξεις, ότι όλα αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα.
Τότε γιατί το κάνουν ; Νομίζω ότι φοβούνται τη δυναμική που μπορεί να αποκτήσει αυτή η πολιτική και εκλογική συνεργασία και προσπαθούν να την διαβάλλουν.
Είμαι σίγουρος ότι δεν θα πετύχουν.
Η δυναμική αυτής της συνεργασίας θα είναι μεγαλύτερη όσο προβάλλεται ο πλούτος των ιδεών και των προτάσεων, όσο θα διευρύνεται με τους χιλιάδες ανένταχτους. Όσο η αγωνιστική παρουσία και ο πολιτικός λόγος θα είναι έντονος, θα υπερασπίζεται τους αδύνατους, όσο οι εναλλακτικές προτάσεις σε κρίσιμα θέματα θα προβάλλονται αγωνιστικά, όσο θα καταγραφόμαστε σαν μια δύναμη και πρόταση εναλλακτική και πειστική.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS