Είναι καιρός, επιτέλους, η πολιτική ζωή να μην αναλώνεται και επικεντρώνεται στα εσωτερικά των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά στα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας, της οικονομίας, της χώρας.
Η συνταγή για την αντιμετώπιση των μεγάλων αυτών προβλημάτων δεν είναι η τεχνητή πόλωση και οι επικοινωνιακές σκιαμαχίες ούτε τα προμέτοχα του μέλλοντος.
Το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που φαίνεται και δεν αρκεί η κυβερνητική προπαγάνδα για να το κρύψει.
Η κυβέρνηση για μια φορά ακόμα δανείζεται από το μέλλον, από τη ζωή των παιδιών μας, για να κλείσει τις μαύρες τρύπες της πολιτικής της, όπως συμβαίνει με τα προμέτοχα και τις προεξοφλήσεις Ολυμπιακών Αγώνων και Γ' Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης.
Το 2001 μπορεί να ήταν χρονιά συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, δεν ήταν όμως χρόνος έναρξης της τετραετίας κοινωνικής πολιτικής, που είχε εξαγγείλλει ο κ. Πρωθυπουργός. Μπορεί να ήταν έτος κυβερνητικού ανασχηματισμού, δεν ήταν, όμως, χρόνος αλλαγής ή διόρθωσης της κυβερνητικής πολιτικής. Το 2001 ήταν χρονιά εντός της ΟΝΕ, αλλά δεν έδωσε ούτε στην κοινωνία στήριξη και δικαιοσύνη, για τις θυσίες που επωμίστηκε, με άνισο και άδικο τρόπο, ούτε, βεβαίως, και στην πραγματική οικονομία αύξηση της παραγωγικότητας, της απασχόλησης και της ανταγωνιστικότητας.
α) Η κάλυψη των καθημερινών αναγκών εξανεμίζει τις όποιες αναπροσαρμογές μισθών.
β) Οι αυξημένες δαπάνες για υγεία και παιδεία απορροφούν το ήδη στάσιμο οικογενειακό εισόδημα.
γ) Την ίδια στιγμή η ανεργία γίνεται πιο απειλητική αφού οι "300.000 νέες ευκαιρίες απασχόλησης", που εξήγγειλε η κυβέρνηση συνδυάζονταν με ρυθμούς μεγέθυνσης 5% ετησίως που σήμερα δεν ισχύουν.
δ) Οι καθυστερήσεις των ολυμπιακών έργων ουσιαστικά σημαίνουν αύξηση του προϋπολογισμού των Ο.Α. κατά 500-700 δις και εκτινάζουν τον προϋπολογισμό από 1,5 τρις που είχε δεσμευτεί η κυβέρνηση στα 2-2,2 τρις δρχ. στερώντας πόρους από την περιφέρεια και τις κοινωνικές πολιτικές.
Η κυβέρνηση, η πολιτική και η πρακτική της, ενοχλείται από τις κοινωνικές διαμαρτυρίες και διεκδικήσεις και προσπαθεί να τις αντιμετωπίσει είτε με ακραίο αυταρχισμό είτε με επικοινωνιακά τρικ. Όμως οι ακριβοπληρωμένες επικοινωνιακές καμπάνιες δεν μπορούν να κρύψουν την σκληρή πραγματικότητα της ζωής.
Εάν συνεχιστούν οι κυβερνητικές επιλογές, που περιορίζουν το κοινωνικό κράτος, αυξάνουν την ανεργία, ανατρέπουν το ασφαλιστικό σύστημα και παρατείνουν τις εισοδηματικές πιέσεις και τη φορολογική αδικία, ο κοινωνικός ιστός θα διαλυθεί. Θα συντελεστούν διεργασίες, που θα αλλοιώσουν την κοινωνική δομή.
Την ίδια ώρα, που κυριαρχεί η κοινωνική ανασφάλεια για τους πολλούς, μεγεθύνεται η κερδοσκοπία, ο πλουτισμός και ο νεοπλουτισμός για τους λίγους.
Στην τελευταία τριετία υπερδιπλασιάστηκαν συνολικά τα επιχειρηματικά κέρδη έτσι ώστε η ελληνική επιχειρηματική κερδοφορία να είναι πρώτη στην Ευρώπη.
Την ίδια ώρα, το σύνολο των μισθών και εισοδημάτων στην Ελλάδα, βρίσκεται στο 60% του μέσου ευρωπαϊκού, καταλαμβάνοντας την τελευταία θέση στη σχετική κλίμακα.
Η κυβέρνηση προεκλογικά είχε πει ότι η τετραετία αυτή θα είναι τετραετία της απασχόλησης και του κοινωνικού κράτους.
Σήμερα, 1½ χρόνο μετά τις εκλογές προωθεί επιλογές που δίνουν προτεραιότητα στην απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, στον περιορισμό των εγγυήσεων κοινωνικής προστασίας, στην αιχμαλωσία της κοινωνίας από την αγορά.
Η επιμονή της κυβέρνησης να προωθήσει την απορύθμιση της αγοράς εργασίας στο όνομα της ανεργίας οδηγεί σε απαξίωση του εργασιακού πολιτισμού, αποτελεί ιστορική και κοινωνική οπισθοδρόμηση.
Η αγορά, στην οποία η κυβέρνηση εκχώρησε τις πρωτοβουλίες αποδείχθηκε ανίκανη να λύσει σύνθετα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα
Επείγει σήμερα μία μεγάλη στροφή προς την κοινωνία, την εργασία, τους ανέργους, τους οικονομικά και κοινωνικά αποκλεισμένους.
Η Ελλάδα μπήκε στην ΟΝΕ, αλλά αποκλείσθηκε η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, η οποία στην μετά-ΟΝΕ εποχή εισπράττει τη συνέχιση από την κυβέρνηση των προ-ΟΝΕ νεοφιλελεύθερων πολιτικών της.
Η αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων απαιτεί αλλαγή των εφαρμοζόμενων πολιτικών.
Στο επίκεντρο της πολιτικής πρέπει να επανέλθει ο άνθρωπος και τα προβλήματά του και όχι οι Αγορές, τα επιχειρηματικά κέρδη και τα Χρηματιστήρια.
Ο ανθρώπινος πολιτισμός των προοδευτικών και δημοκρατικών κατακτήσεων αναδεικνύει τη σύγχρονη εργασία σε όλες της τις μορφές ως πρώτη και κινητήρια παραγωγική και κοινωνική δύναμη, δεν την εκχωρεί στις αγορές και δεν την απαλλοτριώνει για τις επικοινωνιακές ανάγκες της πολιτικής συγκυρίας.
Οι εργαζόμενοι είναι το πιο πολύτιμο κεφάλαιο στην παραγωγική διαδικασία και στην ανάπτυξη της χώρας. Δεν μπορεί συνεχώς να είναι οι χαμένοι της υπόθεσης.
Με τον προετοιμαζόμενο κρατικό προϋπολογισμό για το 2002 αλλά και με τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις που ήδη προωθεί η κυβέρνηση στην πραγματικότητα επιμένει στην εφαρμογή της ίδιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής προσπαθώντας, όμως, να της δώσει κοινωνική επίφαση είτε με την ωραιοποίηση των κοινωνικών δεικτών (αλχημείες για να παρουσιάσει μείωση της ανεργίας) είτε με την εξαγγελία του λεγόμενου κοινωνικού πακέτου που δεν έχει καμία σχέση με τις πολιτικές της κοινωνικής προστασίας και την αναβάθμιση των κοινωνικών πολιτικών που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι της χώρας μας.
Διογκώνει και εξωραΐζει τα κονδύλια και υποβαθμίζει τις κοινωνικές επιπτώσεις των δύο σοβαρών αποκλίσεων της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής (πληθωρισμός 3,9% αντί 2,3% και ρυθμοί αύξησης του ΑΕΠ (κάτω από 4% αντί 5%).
Ο βασικός πυρήνας του νέου κρατικού προϋπολογισμού, που προσδιορίζει και την κατεύθυνση της πολιτικής του, δεν είναι τα "μερεμέτια" του δήθεν κοινωνικού πακέτου, αλλά τα μέτρα για:
Εμείς διαφωνούμε με τις εφαρμοζόμενες κυβερνητικές πολιτικές και εργαζόμαστε για να ηττηθούν.
Θεωρούμε αναγκαία την προώθηση μιας εναλλακτικής προοδευτικής στρατηγικής για τη διαμόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου και εργασιακού προτύπου, για πλήρη και σταθερή απασχόληση με ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και της προστασίας του περιβάλλοντος.
Διεκδικούμε την εφαρμογή στη χώρα μας του 35ώρου χωρίς μείωση των αποδοχών, την αύξηση και χρονική επιμήκυνση των επιδομάτων ανεργίας, μέτρα για την κοινωνική προστασία των ανέργων.
Το μέλλον των κοινωνιών μας πρέπει να είναι η διασφάλισή σταθερής και πλήρους απασχόλησης για όλους τους πολίτες, η εξασφάλιση ΛΙΓΟΤΕΡΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
Η μεγάλη επιτυχία των κινητοποιήσεων για το ασφαλιστικό επηρέασε και επηρεάζει καθοριστικά τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις.
Αμφισβητήθηκε όσο ποτέ η νεοφιλελεύθερη ηγεμονία στην χώρα μας. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε σε συνεχείς αναδιπλώσεις προσπαθώντας "να αγοράσει χρόνο". Δημιουργήθηκε οξύτατη κυβερνητική κρίση με αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του κυβερνητικού κόμματος να επισπεύσει το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.
Η κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός, η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ που προέκυψε από το πρόσφατο συνέδριό του και η ανασχηματισμένη κυβέρνησή του με την νέα επικοινωνιακή πολιτική που εγκαινίασαν έδειξαν να μην έχουν καταλάβει, ότι η αντιπαράθεση της κοινωνίας με την πολιτική τους για το ασφαλιστικό αφορά την ουσία των κυβερνητικών μέτρων και όχι λάθη επικοινωνιακής πολιτικής.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι η κυβέρνηση δεν έχει ΠΟΤΕ δεσμευτεί για την τριμερή χρηματοδότηση των εσόδων της κοινωνικής ασφάλισης για όλους τους ασφαλισμένους και για την μη επαναφορά των αρχικών της αποφάσεων για μείωση των συντάξεων και για αύξηση των ορίων ηλικίας.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ με την τοποθέτησή μου στην πανεθνική διάσκεψη της ΓΣΕΕ τον περασμένο Σεπτέμβρη έκανε μία καθαρή πρόταση για την έναρξη μιας ουσιαστικής και αποτελεσματικής δημόσιας συζήτησης για το ασφαλιστικό. Να εγκαταλείψει οριστικά η κυβέρνηση την πολιτική της για το ασφαλιστικό, που είχε εξαγγείλει την περασμένη Ανοιξη και ηττήθηκε από τα συνδικάτα και την κοινωνία, και να παρθεί ως βάση συζήτησης η μελέτη και οι προτάσεις του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ. Η πρόταση μας αυτή έγινε δεκτή από το σύνολο των εμπλεκόμενων κοινωνικών φορέων. Απορρίφθηκε όμως από την κυβέρνηση.
Αποδεικνύεται έτσι, ότι η κυβέρνηση κλείνει σε όλες τις πτώσεις τη λέξη διάλογο για επικοινωνιακούς λόγους, ενώ στην ουσία κάνει τα πάντα για να τον υπονομεύσει.
Ο ΣΥΝ από την πρώτη στιγμή διαφώνησε με τις κυβερνητικές αποφάσεις για το ασφαλιστικό γιατί τις θεώρησε κοινωνικά άδικες και αναποτελεσματικές. Ο ΣΥΝ στήριξε τους αγώνες των εργαζομένων και προβάλει τις θέσεις του για ενίσχυση του δημόσιου, καθολικού, υποχρεωτικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης. Για αναδιανομή εισοδημάτων και δικαιωμάτων με ουσιαστική αύξηση των μισθών και με ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση. Για αύξηση της σταθερής και πλήρους απασχόλησης. Για ενίσχυση και διεύρυνση της κοινωνικής προστασίας. Για ενισχυμένη συνεισφορά του κράτους στα έσοδα της κοινωνικής ασφάλισης στα πλαίσια της τριμερούς χρηματοδότησης. Για είσπραξη των θεσμοθετημένων πόρων της κοινωνικής ασφάλισης με την πάταξη της εισφοροδιαφυγής και την ασφάλιση των μεταναστών. Για σταδιακή επιστροφή στα ασφαλιστικά ταμεία των λεηλατημένων πόρων τους. Για κατάργηση των αρνητικών διακρίσεων για τους ασφαλισμένους/ες μετά το 1993 που ισχύουν με βάση το νόμο 2084/92 (Σιούφα).
Ο ΣΥΝ, για να πετύχει τους στόχους του προωθεί την κοινή δράση με τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς στα πλαίσια του "χώρου διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς" και με δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ που διαφωνούν με τις εφαρμοζόμενες νεοφιλελεύθερες κυβερνητικές πολιτικές. Για την ήττα αυτών των πολιτικών και για τη δημιουργία προϋποθέσεων για μια φερέγγυα εναλλακτική προοδευτική πρόταση για την χώρα μας.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS