1 Δεκεμβρίου 2001
Χαιρετισμός του Νίκου Κωνσταντόπουλου στην Ημερίδα του ΣΥΝ για την ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και την ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ
Τις τελευταίες εβδομάδες οι έλληνες αγρότες βρίσκονται σε αναστάτωση και ήδη έχουν εξαγγείλει κινητοποιήσεις μεγάλης κλίμακας.
Οι αγρότες έχουν δίκιο.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει τεράστιες ευθύνες:
Γι αυτό ο ΣΥΝ στηρίζει τις κινητοποιήσεις τους και θα κάνει ότι μπορεί σε όλα τα επίπεδα για να βρεθούν διέξοδοι στα άμεσα προβλήματα και σοβαρές λύσεις στα μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα της αγροτικής οικονομίας.
Ειδικά για το βαμβάκι, που είναι αυτή τη στιγμή ένα άμεσο και πολύ πιεστικό πρόβλημα, η λύση για την φετινή παραγωγή είναι μία.
Να μην εφαρμοστεί για φέτος ο νέος κανονισμός για το βαμβάκι, με δεδομένο ότι την στιγμή που ψηφίστηκε είχε ήδη ξεκινήσει η φετινή παραγωγή.
Αυτή είναι η μόνη καθαρή λύση και η κυβέρνηση πρέπει με αυτή την πρόταση να πάει στην Ε.Ε.
Μόνον έτσι θα διορθώσει τα εγκληματικά λάθη που έκανε στη διαδικασία ψήφισης του νέου αυτού κανονισμού.
Αγαπητοί φίλοι,
Οι εξελίξεις στον αγροτικό χώρο δεν είναι συγκυριακές, δεν προέκυψαν, δηλαδή, από μη προβλέψιμες καταστάσεις, όπως υπερπαραγωγή, φυσικές καταστροφές, διακυμάνσεις στις διεθνείς τιμές ή άλλα έκτακτα γεγονότα. Ήταν, δυστυχώς, απολύτως προβλέψιμο και αναμενόμενο, ότι θα οξύνονταν τα προβλήματα και όχι μόνο για τους καλλιεργητές του βαμβακιού, του καπνού και του ελαιολάδου που αυτή την στιγμή βρίσκονται σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Προβλήματα σοβαρότατα με σχεδόν μόνιμα στοιχεία κρίσης αντιμετωπίζουν και οι υπόλοιποι κλάδοι, όπως η κτηνοτροφία, τα εσπεριδοειδή, τα οπωροκηπευτικά, τα σιτηρά κ.λ.π.
Ταυτόχρονα:
Εμείς είχαμε έγκαιρα προειδοποιήσει για την επερχόμενη όξυνση των προβλημάτων στα βασικά μας προϊόντα και για τις μεγάλες κυβερνητικές ευθύνες .
Γιατί, η Κυβέρνηση άφησε εκτός διαπραγμάτευσης τα μεσογειακά προϊόντα όταν συμφωνούσε στο Συμβούλιο Κορυφής στο Βερολίνο στην αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, για την Agenda 2000. Και το είχαμε επισημάνει από τότε (όχι μόνο εμείς, αλλά και οι φορείς των αγροτών) ότι έπρεπε για αυτά τα προϊόντα όχι μόνο να εξασφαλιστεί η στήριξή τους τουλάχιστον μέχρι το 2006, αλλά να γίνει και επαναδιαπραγμάτευση της θέσης που κατέχουν τα προϊόντα των νότιων περιοχών της Ε.Ε στις συνολικές γεωργικές δαπάνες, και, ταυτόχρονα, να διεκδικήσουμε μέτρα υπέρ των μικρών και μεσαίων οικογενειακών εκμεταλλεύσεων που είναι η συντριπτική πλειοψηφία για τη χώρα μας και που η επιβίωσή τους αποτελεί απαραίτητη συνθήκη για την επιβίωση της υπαίθρου και για την ανάπτυξη της περιφέρειας.
Γιατί, η Κυβέρνηση ψήφισε ένα νέο κανονισμό για το βαμβάκι που ήταν βέβαιο ότι με τα σημερινά πραγματικά επίπεδα καλλιέργειας και παραγωγής θα οδηγούσε σε δραστική μείωση του εισοδήματος των βαμβακοπαραγωγών και για φέτος και για όλα τα επόμενα χρόνια. Η ίδια εργάσθηκε μεθοδικά από το 1997 για αυτόν τον δυσμενή κανονισμό, προτρέποντας σχεδόν την Επιτροπή να δεχθεί να περιοριστεί η καλλιέργεια, στην αρχή για λόγους μόνο περιβαλλοντικούς, προσθέτοντας στη συνέχεια και τους κοινωνικοοικονομικούς. Δεν εξέφρασε καμία επιφύλαξη, δεν απαίτησε να μην ισχύσει άμεσα ο κανονισμός αφού ήδη οι παραγωγοί είχαν σπείρει τα χωράφια τους, δεν ζήτησε έστω μεταβατικές διατάξεις ή ασφαλιστικές δικλείδες, δεν διεκδίκησε κανένα μέτρο για τους μικρούς και μεσαίους παραγωγούς. Για να κρύψει τις συνέπειες αυτών που ψήφισε, προσπάθησε με κάθε τρόπο να περιορίσει τις ποσότητες που θα επιδοτηθούν. Ακόμα και τώρα, μετά τις αποφάσεις της διαχειριστικής επιτροπής, αντί να αναγνωρίσει το μεγάλο πρόβλημα που δημιούργησαν οι αποφάσεις της, τη μεγάλη μείωση που θα έχει το εισόδημα των βαμβακοπαραγωγών ώστε να μπορεί να απευθυνθεί στα όργανα της Ε.Ε και να ζητήσει μέτρα για την στήριξη των εισοδημάτων κυρίως των μικρομεσαίων αγροτών, καταφεύγει στην προσφιλή της μέθοδο την θριαμβολογία και την παραπληροφόρηση.
Γιατί η Κυβέρνηση δέχτηκε να μπει σε αμφισβήτηση το αν θα συνεχίσει η καλλιέργεια του καπνού να υπάγεται στην Κοινή Αγροτική Πολιτική, όπως προβλέπεται από την Συνθήκη της Ε.Ε., καλλιέργεια κυρίως των παραγωγών με μικρό κλήρο, των ορεινών και μειονοτικών περιοχών, που ενσωματώνει πολλή εργασία και μάλιστα οικογενειακή και γυναικεία. Αντί λοιπόν να χρησιμοποιήσει κάθε διαπραγματευτικό μέσο που διαθέτει, στο πιο υψηλό επίπεδο, για να μην συμπεριληφθεί αναφορά στην περικοπή των επιδοτήσεων στο έγγραφο της Επιτροπής για τη Σύνοδο Κορυφής στο Γκέτεμποργκ, πανηγύριζε και παραπλανούσε τους καπνοκαλλιεργητές γιατί δεν υπήρχε αναφορά στο τελικό κείμενο της Συνόδου. Η κατάργηση, όμως, των επιδοτήσεων, σταδιακή ή έμμεση ή μετά από τρία χρόνια, σημαίνει ότι πια ο καπνός δεν θα ανήκει σε Κοινή Οργάνωση Αγοράς. Και να δεχθούμε ότι ο καπνός βλάπτει την υγεία. Ποιος καπνός όμως; Μόνο ο Ευρωπαϊκός; Ο εισαγόμενος όχι; Και τι σημαίνει για 3 χρόνια θα παραμείνουν οι επιδοτήσεις; Μετά τι θα γίνει; Ποιες είναι οι προτάσεις της κυβέρνησης για τους Έλληνες καπνοπαραγωγούς που θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την καλλιέργεια μετά από 3 χρόνια; Τι είδους καλλιέργειες προτείνει για τις ορεινές και μειονεκτικές περιοχές και τι για τις πεδινές; Ας μας απαντήσει. (Και καλά το βαμβάκι βλάπτει το περιβάλλον και ο καπνός την υγεία. Το ελαιόλαδο;)
Γιατί η κυβέρνηση "πέτυχε" για την Ελλάδα αύξηση της ποσόστωσης για το λάδι αναλογικά μικρότερη σε σχέση με τις άλλες ελαιοπαραγωγικές χώρες!! Και ταυτόχρονα αποδέχτηκε την κατάργηση της παρέμβασης αφήνοντας εντελώς απροστάτευτους τους παραγωγούς καθώς και την κατάργηση των "μικρών" παραγωγών γιατί αδυνατούσε να ελέγξει την καταστρατήγηση των ενισχύσεων. Είναι όμως ευθύνη της κυβέρνησης που δεν μπόρεσε να εφαρμόσει αποτελεσματικούς ελέγχους διότι:
Ένα στοιχείο μόνο για τα εσπεριδοειδή για να φανεί το μέγεθος των προβλημάτων και σε αυτόν τον τομέα. Από την ετήσια έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου της Ε.Ε για το 2000: "Στην Ελλάδα, ορισμένοι μεταποιητές κατέβαλαν στους παραγωγούς το εξευτελιστικό ποσό της μιας δραχμής ανά κιλό πορτοκαλιών (0,0030 Ευρώ/κιλό) το οποίο υπολείπεται κατά πολύ του κόστους παραγωγής".
Πριν από λίγες μέρες δημοσιεύτηκαν από την Ε.Ε τα αποτελέσματα μιας πανευρωπαϊκής έρευνας για την Κοινή Αγροτική Πολιτική, ποιους στόχους, δηλαδή, θέλουν οι πολίτες να υπηρετεί η ΚΑΠ και σε τι βαθμό επιτυγχάνονται αυτοί οι στόχοι.
Οι ευρωπαίοι πολίτες λοιπόν ζητούν η Κ.Α.Π.:
Ταυτόχρονα, όμως, στην ερώτηση αν θεωρούν ότι η Κ.Α.Π. πράγματι ανταποκρίνεται σε αυτούς τους στόχους, απαντάνε ότι η προστασία των μικρών και μεσαίων νοικοκυριών και η εξασφάλιση σταθερού και ικανοποιητικού εισοδήματος επιτυγχάνονται λιγότερο από τους υπόλοιπους στόχους.
Γιατί αναφέρομαι σε αυτή την έρευνα; Γιατί αναδεικνύει ότι ναι μεν και σωστά η υγιεινή και η ασφάλεια των τροφίμων και ο σεβασμός του περιβάλλοντος αποτελούν για τους πολίτες της Ε.Ε τις πρώτες προτεραιότητες της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, αλλά ταυτόχρονα οι ίδιοι οι ευρωπαίοι πολίτες απαιτούν και τη στήριξη των μικρών και μεσαίων αγροτών και την εξασφάλιση σταθερού και ικανοποιητικού εισοδήματος.
Και αυτό το στοιχείο πρέπει να αναδείξει, να διεκδικήσει, να παλέψει η Ελλάδα σε συνεργασία με τις άλλες χώρες του Νότου. Να πάρει πρωτοβουλίες, να αποδείξει ότι το μοντέλο της γεωργίας, που ταιριάζει στην Ελλάδα, δεν μπορεί να μην παίρνει υπόψη του τον μικρό κλήρο, το μεγάλο ποσοστό των απασχολούμενων στον αγροτικό τομέα. Να στηριχθεί σε αυτά που ο ίδιος ο κ. Fischler πριν από λίγες μέρες επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι δηλαδή:
Τι θέλουμε, τι ζητάμε λοιπόν; Ζητάμε ένα ριζικό επαναπροσδιορισμό της Κ.Α.Π. που:
Απαιτούμε από την κυβέρνηση, και είναι απαίτηση πια όλης της κοινωνίας και όχι μόνο των αγροτών, μια πολιτική υπέρ του αγροτικού τομέα και των ανθρώπων του. Ούτε θεωρούμε ότι η φιλοαγροτική πολιτική συνδέεται αποκλειστικά με τις επιδοτήσεις. Μια αποτελεσματική αγροτική πολιτική κατά την άποψή μας θα πρέπει να περιλαμβάνει ταυτόχρονα:
Απαιτούμε να ξεκινήσει πια το Γ' ΚΠΣ. Πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα να καταγράφεται στην Έκθεση για τα διαρθρωτικά ταμεία το 2000 με μηδενική απορρόφηση και το σχόλιο ότι "όλα τα κράτη μέλη, με εξαίρεση την Ελλάδα, ήταν σε θέση να εφαρμόσουν τα προγράμματά τους από το 2000" και κανείς να μην αναλαμβάνει την ευθύνη για αυτή την κατάσταση;
Είμαι βέβαιος ότι η ανάπτυξη των θεμάτων της ημερίδας και η συζήτηση που θα ακολουθήσει, θα εμπλουτίσει τις απόψεις, θα διευρύνει τους ορίζοντες, θα αναδείξει προοπτικές, θα επισημάνει παραλείψεις και ευθύνες, θα αναλύσει τα νέα δεδομένα σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Και θα αποτελέσει ένα πολύ χρήσιμο υλικό προκειμένου και εμείς, ο ΣΥΝ, να εμπλουτίσουμε τις θέσεις μας.
Σας εύχομαι καλή επιτυχία .
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS