20 Ιουνίου 2002
Ομιλία του Ν.Κωνσταντόπουλου στη συζήτηση της Βουλής για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εξωτερικών "Κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης για την καταστολή της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας"
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εξωτερικών "Κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης για την καταστολή της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας" ο Πρόεδρος του ΣΥΝ, Νίκος Κωνσταντόπουλος, είπε τα εξής:
Θα επαναλάβω ορισμένες από τις διαπιστώσεις που έκανα προηγουμένως, ξεκινώντας από έναν κοινό τόπο. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που να θεωρεί ότι αυτή η διεθνής σύμβαση για την καταστολή της τρομοκρατίας, όπως επιγράφεται, δεν περιέχει προβληματικές διατάξεις, οι οποίες δεν αποτελούν πρόοδο στο διεθνές δίκαιο. Αποτελούν οπισθοδρόμηση και οι διατάξεις είναι επικίνδυνες, σε ένα κλίμα το οποίο ολοένα και περισσότερο φορτίζεται από αυτή την υστερία της δήθεν αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, που στην πράξη χρησιμοποιείται ως πλαίσιο για την προώθηση της νέας βαρβαρότητας, της νέας τάξης πραγμάτων.
Ο απλός Έλληνας ξέρει ότι η ζώσα ιστορία έχει καταγράψει τους αγώνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την κοινωνική προστασία και για τις πολιτικές ελευθερίες ως αγώνα πάντοτε για την πρόοδο του ανθρώπου, για τον πολιτισμό και για την διεύρυνση της δημοκρατίας. Και η ιστορία δεν είναι εκείνη που εκτίθεται στα μουσεία. Η ζώσα ιστορία είναι αυτή που διαμορφώνει αυτή τη στιγμή τη συνείδηση της ανθρωπότητας και των πολιτών. Όπου γης είναι πρωτοποριακός ο αγώνας για τη διεύρυνση των εγγυήσεων δημοκρατικής προστασίας. Όπου γης είναι αγώνας για την πρόοδο ο αγώνας για την εξασφάλιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της κοινωνικής προστασίας.
Στη συζήτηση που έγινε στην επιτροπή, είχαμε διατυπώσει επιφυλάξεις, είχαμε πει ότι κατ αρχήν ως μια σύμβαση που έρχεται από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί στο γενικότερο πλαίσιο των νομοθετικών πρωτοβουλιών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Αλλά πρέπει να μιλήσουμε με ειλικρίνεια.
Αυτή τη στιγμή, δεν γνωρίζετε ότι στο όνομα της αντιμετώπισης αυτών των δήθεν προβλημάτων που εμφανίζει ως ασύμμετρες απειλές η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, του κ. Μπους, η ίδια κυβέρνηση αρνείται την ψήφιση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου; Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεν αναγνωρίζουν το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, ακριβώς διότι σε συνέπεια με την αντίληψή τους θέλουν τη μονομερή διαχείριση τέτοιων προβλημάτων. Δεν λογοδοτούν στη Διεθνή Κοινότητα. Θέλουν ως υπερδύναμη πάνω απ΄ τη Διεθνή Κοινότητα να επιβάλουν κάθε φορά εκείνο που θεωρούν ως στρατηγικό τους στόχο.
Η υποκρισία λοιπόν είναι εμφανής και προέκυψε στη συνέχεια και μετά την ψήφιση στην επιτροπή με τρόπο κραυγαλέο. Βέβαια εδώ υπάρχει και ένα πρόβλημα για την Ελληνική Κυβέρνηση, γιατί δεν πρόλαβε τις διαδικασίες για να στείλει εγκαίρως τα πρακτικά δημοσίευσης και αναγνώρισης του Διεθνούς Δικαίου για να είμαστε ανάμεσα στις πρώτες εξήντα χώρες. Αλλά ας μη μιλήσουμε γι αυτό.
Δεύτερον, πάμε πια σε πρακτικές τις οποίες υιοθετεί η κυβέρνησή σας με τις υπογραφές των Υπουργών Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης, που καθιερώνουν στην Ευρώπη ένα σύστημα ευθέως αντισυνταγματικό. Και ο λεγόμενος ευρωεισαγγελέας και το λεγόμενο ευρωένταλμα και η λεγόμενη διευρυμένη διαδικασία, που μόλις προχθές δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες για τα επτά μέτρα, είναι ευθέως αντισυνταγματικά.
Παραβιάζουν όλες τις εγγυήσεις του τρόπου, με τον οποίο κανείς δεν πρέπει να παρακολουθείται, δεν πρέπει να θεωρείται ύποπτος, δεν πρέπει να ανακρίνεται, δεν πρέπει να φακελώνεται, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως δυνάμει επικίνδυνο στοιχείο, που θα του απαγορεύεται ακόμα και η επίσκεψη σε άλλες χώρες, αν κριθεί ότι είναι ύποπτος να διαταράξει την ησυχία των διεθνών συσκέψεων.
Μεθαύριο στη Θεσσαλονίκη σε ένα χρόνο θα έχετε και ως Κυβέρνηση την εμπειρία αυτού του τρόπου. Και σήμερα στη Σεβίλλη θα την έχουν την εμπειρία αυτού του νέου αστυνομικού μοντέλου, το οποίο προωθείται.
Τελειώνω με τρεις παρατηρήσεις.
Αλλα διδάσκετε ως καθηγητής και άλλα υπερασπίζεστε ως δικηγόρος εις τα δικαστήρια. Ορθώς τα διδάσκετε και τα υπερασπίζεστε για τα μείζονα ζητήματα, στα οποία κρίνεται η ουσία της δημοκρατίας κάθε χώρας. Ο τρόπος, με τον οποίον λειτουργούν οι θεσμοί, κρίνει την ποιότητα της δημοκρατίας και τη νοοτροπία των φορέων.
Πότε θα τολμήσει κανείς να διδάξει σε ελληνικό πανεπιστήμιο ότι διώκονται οι προπαρασκευαστικές πράξεις; Πότε θα τολμήσει κανείς να υπερασπιστεί σε ελληνικό δικαστήριο ότι η υπόνοια ενοχοποιεί; Πότε θα μπορέσει κανείς να πει σε ελληνικό δικαστήριο ότι καταργούνται οι εγγυήσεις κατά τη μη έκδοση ημεδαπών στο όνομα κοινών διατάξεων, που υπογράφουν οι Υπουργοί Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης;
Έχουμε σοβαρές παραβιάσεις, επικίνδυνη οπισθοδρόμηση και κραυγαλέα υποκρισία, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής αρνούνται την εφαρμογή των διατάξεων για τη θέσπιση, τη συγκρότηση και τη λειτουργία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
Με αυτές τις σκέψεις καταψηφίζουμε τη σχετική σύμβαση.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS