29/09/2002

Ομιλία του Ν.Κωνσταντόπουλου στο Φεστιβάλ Νεολαίας ΣΥΝ

29 Σεπτεμβρίου 2002

Ομιλία του Προέδρου του Συνασπισμού Ν.Κωνσταντόπουλου στο Φεστιβάλ της Νεολαίας ΣΥΝ

Νέοι και νέες
Φίλες και φίλοι
Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το πρώτο που θέλω να πω είναι ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στους νέους και τις νέες του ΣΥΝ που δημιούργησαν αυτή την όμορφη γιορτή και μας έδωσαν την ευκαιρία να συναντηθούμε.

Στις μέρες μας η ανιδιοτελής προσφορά, η συμμετοχή που δεν αποβλέπει σε κανένα όφελος, παρά μονάχα έχει σκοπό την καλλιέργεια και την προβολή ιδεών, δεν είναι συνηθισμένο και καθημερινό φαινόμενο. Η ανάληψη πρωτοβουλιών και ευθύνης για αγωνιστική παρέμβαση στη διαμόρφωση της ζωής μας, είναι ο εναλλακτικός δρόμος προς όσους προβάλλουν και υιοθετούν τα μοντέλα του παραγοντισμού και του αμοραλισμού.

Στην εποχή που το κέρδος, το ατομικό βόλεμα και ο ωχαδελφισμός είναι τα πρότυπα που καλλιεργούνται και προβάλλονται με όλους τους τρόπους από παντού, είναι σημάδι μεγάλης αισιοδοξίας η ύπαρξη μιας νεολαίας που δίνει διαφορετικό παρών.

Μιας νεολαίας που συνδέεται και πάλι με ό,τι καλύτερο έχει φέρει στην κοινωνία μας η Αριστερά.

Με την κριτική σκέψη, την αντίσταση στην κυρίαρχη ιδεολογία, την ανιδιοτελή πολιτική συμμετοχή και στράτευση. Με τη διεκδίκηση της ελευθερίας και της απελευθέρωσης, με την επιδίωξη της κοινωνικοποίησης και της αλληλεγγύης, με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και της πολυφωνίας, με την επαγγελία της μαχόμενης ελπίδας για τον διαφορετικό κόσμο, όπως τον οραματίζεται ο ανθρωπισμός της Αριστεράς.

Η ύπαρξη μιας τέτοιας νεολαίας δεν είναι τυχαία.

Είναι η νεολαία, που παλεύει για την κοινότητα, την κοινότητα των ανθρώπινων προβλημάτων, το κοινό κι αλληλέγγυο μέλλον λαών και κοινωνιών, για τη συλλογικότητα των πολυπολιτισμικών κοινωνιών και των περιβαλλοντικών αγαθών του πλανήτη. Είναι η νεολαία που αμφισβητεί τα στερεότυπα του νεοφιλελευθερισμού και τα κηρύγματα της προσαρμογής, τραγουδώντας την αμφισβήτηση, φτιάχνοντας τη διαφορά.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Κόντρα σε εχθρούς και άσπονδους φίλους, κόντρα στις Κασσάνδρες που χρόνια τώρα προβλέπουν την περιθωριοποίησή μας, κόντρα στους μηχανισμούς, που θέλουν την αποτυχία μας,ένας αέρας αισιοδοξίας αρχίζει να φουσκώνει τα πανιά της σύγχρονης ελληνικής Αριστεράς, του Συνασπισμού της Αριστεράς, της Οικολογίας, των κοινωνικών κινημάτων.

Ένας αέρας αισιοδοξίας που τα πρώτα αποτελέσματα του θα φανούν στις Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές.

Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι

Δύο εβδομάδες πριν από τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές είμαστε όλοι μάρτυρες της τεράστιας και πολυδάπανης προσπάθειας που καταβάλλουν τα δύο μεγάλα κόμματα, για να βάλουν για άλλη μια φορά τους Έλληνες πολίτες στο δικομματικό κρεβάτι του Προκρούστη.

Να τον στριμώξουν στο δικομματικό δίλημμα, να τον πείσουν ότι στην Ελλάδα σε όλες τις στιγμές της ζωής του, σε όλες τις εκδηλώσεις, σε όλες τις εκλογές (από τις βουλευτικές εκλογές μέχρι τις εκλογές για τις ενοριακές επιτροπές) μπορεί κανείς να είναι μόνο ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ.

Φίλες και φίλοι,

Εμείς, ο ΣΥΝ, καλούμε τους έλληνες πολίτες να απαντήσουν μ΄ένα μεγάλο ΟΧΙ σ΄αυτήν την επιχείρηση των δύο μεγάλων κομμάτων.

Στις Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές οι πολίτες πρέπει να ψηφίσουν απαλλαγμένοι από το δικομματικό δίλημμα.

Να ψηφίσουν με κριτήριο τα προβλήματα, αλλά και τις ανθρώπινες δυνατότητες της κάθε περιοχής.

Τα μεγάλα προβλήματα της ποιότητας ζωής της προστασίας του περιβάλλοντος και των υποδομών, τα μεγάλα προβλήματα των πόλεων και της περιφέρειας, τα ελλείμματα στη θεσμική ολοκλήρωση της περιφερειακής αποκέντρωσης και της ανεξαρτησίας της αυτοδιοίκησης, σε όλα τα επίπεδα, πρέπει να είναι το πεδίο και το περιεχόμενο των εκλογών για την αυτοδιοίκηση.

Σε αυτές τις εκλογές κρίνονται προγράμματα, πρόσωπα, αντιλήψεις, κουλτούρες και αξίες για την ισόρροπη ανάπτυξη και την αξιοβίωτη καθημερινότητα.

Είμαι βέβαιος ότι οι πολίτες θα καταδικάσουν όσους αντιμετωπίζουν τις εκλογές με μικροκομματικά κριτήρια. Θα καταδικάσουν τον παραγοντισμό και τον αμοραλισμό της πολιτικής, την υποκρισία και τη δημαγωγία. Θα ενισχύσουν αυτούς που έχουν ιδέες για την αυτοδιοίκηση και θέλουν να πάρουν σοβαρές πρωτοβουλίες για την αποκέντρωση και την ποιότητα ζωής. Θα αποδοκιμάσουν τους γυρολόγους, αλλά και όσες και όσους, προύχοντες των κομμάτων εξουσίας και πρωτοπαλλίκαρα του κυβερνητισμού ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., μεταμφιέζονται σε απλούς πολίτες, που θα βάλουν τα δυνατά τους και θα αφοσιωθούν, για να κάνουν ανθρώπινη την Αθήνα.

Στις εκλογές για την αυτοδιοίκηση οι πολίτες να δείξουν τις πολλές δυνατότητες που έχουν οι κοινωνίες να αλλάξουν τη ζωή των πόλεων και της περιφέρειας.

Οι συνδυασμοί που στηρίζει ο ΣΥΝ δεν παγιδεύονται σε διλήμματα. Δίνουμε τη μάχη για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στον πρώτο γύρο. Εκεί καταγράφεται η πραγματική θέληση των πολιτών σε κάθε τοπική κοινωνία. Ο δεύτερος γύρος είναι δημιούργημα του απαράδεκτου εκλογικού νόμου, που εξακολουθεί να ισχύει στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ας απαντήσουν οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., γιατί δεν θέλουν, έστω, στην αυτοδιοίκηση την απλή αναλογική.

Ο δεύτερος γύρος είναι ο εξαναγκασμός του πολίτη να επιλέξει, λόγω εκλογικού συστήματος κάποιον, που δεν τον αντιπροσωπεύει και δεν τον συγκινεί.

Έχουμε εμπιστοσύνη στην υπεύθυνη κρίση και συνείδηση των πολιτών.

Προκαλούν τη νοημοσύνη όλων οι υποψήφιοι που έχουν το χρίσμα των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. στις τρεις μεγάλες πόλεις και τις νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις. Εμφανίζονται ως προϊόντα παρθενογένεσης, δεν λένε κουβέντα για τους προκατόχους τους και για τα έργα τους, για τις κυβερνητικές πολιτικές και τις πολιτικές της αξιωματικής αντιπολίτευσης που οδήγησαν στην όξυνση των σημερινών προβλημάτων, τα οποία ως σωτήρες εμφανίζονται για να επιλύσουν!

Με αυτόν τον τρόπο κομματικοποιούν αρνητικά μάλιστα τον εκλογικό αγώνα, γιατί παραπέμπουν ευθέως στην υποστήριξη των δύο κομμάτων εξουσίας, χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να απολογούνται, να αντιπαρατίθενται ή και να έρχονται σε ρήξη με τις κυρίαρχες πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. για όλα τα κρίσιμα θέματα.

Αυτή η υποκρισία πρέπει να αποκαλυφθεί, είναι στο χέρι των τοπικών κοινωνιών να δώσουν το πραγματικό μήνυμα προς τους εκφραστές και τους απολογητές των πολιτικών που οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα.

Το μήνυμα των πολιτών είναι μήνυμα θετικό, είναι μήνυμα δημιουργίας, είναι μήνυμα συμμετοχής και αμφισβήτησης της κεντρικής εξουσίας.

Αντίθετα, όσοι ζητούν «να σταλεί μήνυμα στην κυβέρνηση», όσοι ζητούν να «στηριχθούν οι πολιτικές που εφαρμόζονται από την κυβέρνηση» και όσοι ζητούν, τέλος, να δοθεί μήνυμα γενικόλογα «εναντίον του νεοφιλελευθερισμού και του ιμπεριαλισμού», δίνουν μήνυμα απαξίωσης του πολίτη, της πολιτικής και της μεγάλης και ιδιαίτερης σημασίας που έχουν οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.

Οσο το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ βλέπουν ότι ο κόσμος καταλαβαίνει την σύγκλιση των κυβερνητικών τους προγραμμάτων, τόσο μετατοπίζουν την κομματική σύγκρουση στις εικόνες, στις παραστάσεις νίκης και στον ανταγωνισμό της εμπορικού χαρακτήρα πολυδιαφήμισης.

Οι μεγάλες περιφερειακές ανισότητες, που διαμορφώνουν διαφορετικές ταχύτητες μέσα στη χώρα, η φανερή έλλειψη σε υποδομές ανάπτυξης και κοινωνικής προστασίας, που κάνουν τις μεγάλες πόλεις δύσμορφες και αβίωτες, ενώ οδηγούν και την ύπαιθρο σε εγκατάλειψη και ερήμωση. Ο αμαρτωλός τρόπος διαχείρισης των δύο κοινοτικών πλαισίων στήριξης και ο εξίσου σκόπιμος και διαβλητός σχεδιασμός του Γ’ ΚΠΣ. Η έλλειψη οικονομικής αυτονομίας και λειτουργικής ανεξαρτησίας στους Δήμους , η μετέωρη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, η απουσία περιφερειακής αποκέντρωσης, η εγκατάλειψη του δημοκρατικού προγραμματισμού, το μικρό ποσοστό επί του προϋπολογισμού που διαχειρίζεται η αυτοδιοίκηση και η συστηματική άρνηση της απλής αναλογικής για τις εκλογές στους δήμους και τις νομαρχίες , σημαίνουν ένα απλό αλλά βασικό πρόβλημα.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θέλουν τις εκλογές για την αυτοδιοίκηση ως ένα ακόμα πεδίο δικομματικής αντιδικίας. Δεν θέλουν την αυτοδιοίκηση ως το πρώτο επίπεδο εξουσίας το πιο κοντινό προς τον πολίτη, εξοπλισμένο με την αρχή της επικαιρικότητας και του ισότιμου εταίρου στον προγραμματισμό και την υλοποίηση περιφερειακών πολιτικών.

Με όσα ο κ. Σημίτης και ο κ. Καραμανλής λένε, έτσι όπως τους τα τυποποιούν και τα φορμάρουν οι επικοινωνιολόγοι-διαφημιστές, αποκαλύπτουν ότι τις εκλογές για την αυτοδιοίκηση τις θέλουν για το επιθυμητό εκλογικό κλίμα, από δω και πέρα, ποντάροντας ο καθένας στα εσωκομματικά προβλήματα του άλλου.

Υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα ικανότατοι άνθρωποι που, τι να κάνουμε, δεν ανήκουν ούτε στο ΠΑΣΟΚ, ούτε στη Ν.Δ.

Υπάρχουν ομάδες ενεργών πολιτών που δραστηριοποιούνται καθημερινά για την αντιμετώπιση των τοπικών προβλημάτων, που δεν είναι αιώνιοι πολιτευτές.

Υπάρχουν απλοί άνθρωποι, πετυχημένοι πολίτες, καταξιωμένοι στους διάφορους επαγγελματικούς και κοινωνικούς χώρους.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι με την πολιτική πολυχρωμία τους, με τα διαφορετικά ιδεολογικά πιστεύω τους αποτελούν τον πλούτο της κάθε κοινωνίας.

Αυτός ο πλούτος δεν χωράει στα καλούπια του δικομματισμού.

Αυτό είναι το μεγάλο μήνυμα που πρέπει να στείλουν οι πολίτες.

Και μέσα σ΄αυτήν την πολυχρωμία υπάρχουν και οι άνθρωποι της Αριστεράς. Αυτοί που μόνη φιλοδοξία έχουν να υπηρετήσουν τον τόπο τους να δώσουν λύσεις στα μεγάλα προβλήματα.

Δεν χρειάζεται να μιλήσω για τον Φώτη Κουβέλη. Οι Αθηναίοι πολίτες ξέρουν πολύ καλά το ήθος, την ευπρέπεια, την πολιτική συνέπεια, την προσφορά του από τη θέση του βουλευτή για τα προβλήματα της Αθήνας. Τη συμβολή του ως υπερασπιστή για τη διεύρυνση του κοινωνικού κράτους και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Όλοι αναγνωρίζουν τη διακριτή δράση του κι όλοι επισημαίνουν ότι δεν χρειάζεται να ντυθεί με συνθήματα η παρουσία του. Αποτελεί στάση ζωής. Στην Αθήνα, λοιπόν, οι πολίτες να δώσουν στη ψήφο τους αυτήν την ποιοτική δυναμική. Ο Φώτης Κουβέλης, η στάση ζωής του, η αριστερή του συνέπεια, να στηριχθούν αποφασιστικά και να είναι η ζωντανή απάντηση στους φενακισμούς της εμπορικής διαφήμισης.

Δεν χρειάζεται να πω στους Πειραιώτες για τον Θ. Δρίτσα ή στους Θεσσαλονικείς για τον Τάσο Κουράκη και τον Μιχάλη Τρεμόπουλο. Στους Αθηναίους και Πειραιώτες για τον Σπύρο Λυκούδη και την Εύη Καρακώστα.

Και στους μεγάλους Δήμους και στους μικρούς, και στις μεγάλες Νομαρχίες και στις μικρές, οι υποψήφιοι που υποστηρίζει ο ΣΥΝ και οι άλλες δυνάμεις του ευρύτερου χώρου της Αριστεράς, δυνάμεις που αποδέχονται την αξία του διαλόγου και της κοινής αριστερής δράσης, όλοι οι υποψήφιοι, είναι πρόσωπα καταξιωμένα. Είναι άνθρωποι που μπορούν να εγγυηθούν στους συμπολίτες τους ότι θα είναι και αύριο δίπλα τους, ότι θα συγκρουστούν με τα συμφέροντα, προκειμένου να υπηρετήσουν τον τόπο τους, ότι θα φέρουν νέες ιδέες και κυρίως νέο ήθος στα τοπικά πράγματα.

Θέλω, όμως, φίλες και φίλοι, να κάνω μια ξεχωριστή αναφορά για την υπερνομαρχία Αττικής. Ας μου το επιτρέψει ο Μανώλης Γλέζος.

Τα δύο μεγάλα κόμματα και ο τύπος έχουν συγκεντρώσει την προσοχή τους στις εκλογές για την υπερνομαρχία. Από το αποτέλεσμά τους θα θελήσουν να δημιουργήσουν εντυπώσεις για τους συνολικούς πολιτικούς συσχετισμούς και για τις μελλοντικές εκλογικές αναμετρήσεις.

Ο ΣΥΝ μαζί με άλλες δυνάμεις και πολλούς, πολλούς ενεργούς πολίτες, υποστηρίζει για την υπερνομαρχία Αττικής την υποψηφιότητα του Μανόλη Γλέζου.

Ο Μανόλης Γλέζος δεν είναι μία υποψηφιότητα κομματική. Δεν ανήκει σε κανένα κόμμα.

Είναι ένα εθνικό κεφάλαιο.

Ένα πρόσωπο που συμβολίζει τον αγνό πατριωτισμό, τον αγώνα για την ελευθερία, τον αγώνα για την κοινωνική δικαιοσύνη, τον αγώνα για την ειρήνη, για τη συμμετοχική Δημοκρατία και την Ανεξάρτητη Αυτοδιοίκηση.

Εμείς προτείνουμε στους πολίτες της Αττικής να τιμήσουν με την ψήφο τους αυτές τις αξίες και αυτά τα ιδανικά.

Η νίκη του Μανόλη Γλέζου δεν θα είναι πολιτική νίκη. Θα είναι μια νίκη αξιών.

Ας φυλάξουν, λοιπόν οι πολίτες της Αττικής αυτή τη δεύτερη ψήφο που διαθέτουν κι ας την κρατήσουν έξω από την κομματική αντιπαράθεση.

Στην υπερνομαρχία Αττικής να μην κερδίσει ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η Ν.Δ.

Ας δοθεί σε όλους ένα μήνυμα ότι λαός ξέρει να τιμά τα σύμβολα και τις αξίες του.

Ιδιαίτερα αυτές τις μέρες που τα σύννεφα πολέμου πυκνώνουν και που ολόκληρη η ανθρωπότητα αγωνιά για την επικείμενη αμερικανική επίθεση στο Ιράκ.

Μια τέτοια ψήφος θα είναι το πιο ισχυρό φιλειρηνικό μήνυμα.

Ο άνθρωπος που με μία πράξη στην Αθήνα συμβόλισε την αντίσταση κατά του ναζισμού μπορεί σήμερα να συμβολίσει και πάλι την αντίσταση σε κάθε πόλεμο, σε κάθε ολοκληρωτισμό.

Φίλες και Φίλοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Η σχεδιαζόμενη αμερικανική επίθεση στο Ιράκ σκιάζει αυτές τις μέρες ολόκληρο τον κόσμο.

Ευτυχώς μέρα με τη μέρα πληθαίνουν οι φωνές ενάντια σε αυτήν την επίθεση.

Λίγα χρόνια πριν, στον πόλεμο κατά της Σερβίας ήμαστε πολύ λίγοι, όσοι έγκαιρα αντιταχθήκαμε και μιλήσαμε για τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει αυτή η νέα παγκόσμια τάξη.

Τότε μας λοιδωρούσαν και μας συκοφαντούσαν διάφοροι Τζαννετάκοι. Για δέστε το παιχνίδι χωρίς αρχές του δικομματισμού. Αυτοί που χρησιμοποιούνται από το ΠΑΣΟΚ εναντίον της Αριστεράς, είναι οι καινούργιοι πελάτες της Ν.Δ.

Να αντιταχθούμε με όλες μας τις δυνάμεις στον πόλεμο.

Να υπερασπιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις την ανθρωπότητα.

Οι απλοί πολίτες, οι κοινωνικές οργανώσεις, οι πνευματικές και πολιτικές δυνάμεις, οι διανοούμενοι, τα κόμματα, η αυτοδιοίκηση, οι κινήσεις πολιτών για την οικολογία, την ποιότητα ζωής και τα δικαιώματα, να δραστηριοποιηθούμε.

Το κίνημα για τον διαφορετικό κόσμο δεν μπορεί παρά να είναι αντιπολεμικό και φιλειρηνικο κίνημα.

Δεν ανήκει ο κόσμος στους ισχυρούς, για να τον καταστρέφουν και να τον οδηγούν στην αρένα του πολέμου ως αυτοκράτορες.

Δεν ανήκει ο κόσμος στους κυβερνήτες και τις αγορές, για να τον εκμεταλλεύονται και να τον κάνουν λάφυρο των ανταγωνισμών τους.

Οι άνθρωποι, όλοι οι άνθρωποι, όπου γης, ανήκουν στον κόσμο, για να μπορούν να τον ζουν και να τον χαίρονται.

Να αντιτάξουμε, λοιπόν, τη φωνή της ανθρώπινης λογικής στον παραλογισμό του πολέμου, τη λαχτάρα της ειρήνης, στον εφιάλτη της καταστροφής.

Οι δρόμοι της ειρήνης οδηγούν στην ανθρώπινη ανάπτυξη με δημοκρατία, αλληλεγγύη και δικαιοσύνη για όλους. Οι δρόμοι της ειρήνης οδηγούν στο μέλλον της ανθρώπινης ζωής και της αειφορίας του πλανήτη.

Οι ΗΠΑ θέλουν να είναι ο αυτοκράτορας της παγκοσμιοποίησης και ο πολέμαρχος του κόσμου. Να επιβάλλουν ό,τι θέλουν, όποτε θέλουν και όπως θέλουν, παραμερίζοντας τη διεθνή κοινότητα, το διεθνές δίκαιο και τους διεθνείς οργανισμούς.

Αυτό είναι το κεντρικό πολιτικό πρόβλημα για τις εξελίξεις στον 21ο αιώνα, για την ολοκλήρωση και την αυτονομία της Ενωμένης Ευρώπης, για τις κοινωνίες και τον πολιτισμό.

Ο πόλεμος στον Κόλπο δεν οδήγησε στον εκδημοκρατισμό του Ιράκ και της ευρύτερης περιοχής.

Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία δεν οδήγησε στη σταθερότητα και την ανάπτυξη των Βαλκανίων.

Τα οικονομικά εμπάργκο εξαθλιώνουν τις κοινωνίες, δεν τις στηρίζουν.

Η δημοκρατία δεν οικοδομείται με ξένη οικονομικοπολιτική επιβολή ή στρατιωτική επιδρομή.

Οι παλαιότερες και πρόσφατες εξελίξεις στο Αφγανιστάν, αποτελούν τραγική επιβεβαίωση.

Η πρωτοφανής στην Ιστορία διεθνής σύμπραξη για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, μετά την τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, δεν στάθηκε ικανή και δεν θέλησε να λύσει κανένα διεθνές, περιφερειακό ή τοπικό πρόβλημα υπέρ της ειρήνης και της σταθερότητας.

Η εξολόθρευση των Παλαιστινίων και η κατεδάφιση της ειρηνευτικής διαδικασίας, για την οποία βραβεύτηκαν, πριν από λίγα χρόνια, με Νόμπελ Ειρήνης οι Αραφάτ και Ράμπιν, δείχνει τις κυνικές υποκρισίες και τις ολέθριες ανατροπές, που επιφυλάσσει στον κόσμο η στρατηγική των ΗΠΑ, για τον 21ο αιώνα.

Μπροστά στα μάτια όλης της ανθρωπότητας, σε ζωντανή μετάδοση, με απευθείας σύνδεση, όπως θέλει η τηλεοπτική δημοκρατία, κατεδαφίζονται από την πολεμική μηχανή του Σαρόν, όσα κατακτήθηκαν για την ειρηνική συνύπαρξη Ισραηλινών και Παλαιστινίων, συνθλίβονται και αφανίζονται τα πρόσωπα και οι τόποι, που αναδείχτητκαν σε σύμβολα.

Η πολεμική εκστρατεία του Σαρόν να ταπεινώσει και να εξολοθρεύσει τον Αραφάτ, εκστρατεία που καταστρέφει το παρόν και το μέλλον των Παλαιστινίων και Ισραηλινών, είναι μέρος του διαρκούς πολέμου, που θέλει να επιβάλλει ο κ. Μπους, με το δόγμα «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας.

Να το πούμε χωρίς περιστροφές.

Ο πόλεμος που ετοιμάστηκε κατά του Ιρά είναι βρώμικος πόλεμος.

Παλιά και νέα όπλα θα αφανίσουν και θα σακατέψουν αμάχους, θα σημαδέψουν παιδιά, θα καταστρέψουν περιοχές, μνημεία, οικοσυστήματα. Οι οικονομικές και στρατιωτικοπολιτικές προτεραιότητες θα μπουν πάνω από τους λαούς της ευρύτερης περιοχής, αλλά και πάνω από όσες κατακτήσεις πολιτισμού και ρυθμίσεις του ΟΗΕ, υποτίθεται ότι προτάσσει η διεθνής κοινότητα.

Ο πόλεμος κατά του Ιράκ είναι αντίθετος με τα συμφέροντα των λαών της Ευρώπης καταστρέφει κάθε προοπτική ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή κι Ευρωμεσογειακής συνεργασίας, καθηλώνει την Ευρώπη σε ουραγό έναντι των ΗΠΑ, επιβαρύνει την Ελλάδα οικονομικά και πολιτικά.

Ο επικείμενος πόλεμος κατά του Ιράκ θέτει την Ε.Ε. μπροστά στη μεγάλη πρόκληση: Θα αποκτήσει δικό της ρόλο και δική της πολιτική στα παγκόσμια πράγματα ή θα ακολουθεί πειθήνια τις αμερικανικές επιλογές;

Η απάντηση αυτού του ερωτήματος θα σφραγίσει το μέλλον της Ε.Ε. και γι αυτό σ΄αυτό το ερώτημα οφείλει πρώτη να απαντήσει η Ευρωπαϊκή Αριστερά.

Πριν από λίγες μέρες οι Γερμανικές εκλογές απέδειξαν μια αλήθεια που έπρεπε να είναι αλλά δυστυχώς δεν ήταν μέχρι τώρα αυτονόητη. Ότι η αριστερά μπορεί να σταθεί στα πόδια της μονάχα αν υπερασπιστεί την αυτονομία της Ευρώπης και αν αντισταθεί στην αυτοκρατορική πολιτική των ΗΠΑ.

Τι θα κάνει όμως η ελληνική κυβέρνηση ως προεδρεύουσα από τον Γενάρη της Ε.Ε.

Τι θα κάνουν οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις που έχουν απομείνει στην Ευρώπη;

Η θέση του ΣΥΝ είναι σαφής:

Είμαστε αντίθετοι στον πόλεμο κατά του Ιράκ.

Αποδοκιμάζουμε όλους αυτούς που αποφασίζουν πόλεμο, για να βγει τάχα η παγκόσμια οικονομία από την ύφεση.

Το παρόν και το μέλλον του κόσμου θα πάρει το σχήμα και το περιεχόμενο των αγώνων μας. Το παρόν και το μέλλον του κόσμου δεν θα είναι το εξαγόμενο των εξισώσεων των πολεμικών βιομηχανιών, των χρηματιστηριακών οικονομιών και των ανιστόρητων και μικρόμυαλων πολιτικών ηγεσιών.

Είμαστε αντίθετοι με όσους αρχίζουν να καλλιεργούν την ιδέα της ελληνικής συμμετοχής ή των διευκολύνσεων, από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης στον πόλεμο αυτό.

Η ελληνική κυβέρνηση να αρνηθεί, κατηγορηματικά κάθε συμμετοχή στον πόλεμο να αρνηθεί κάθε διευκόλυνση ή συναίνεση για τον πόλεμο.

Ασκώντας την προεδρεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να κινηθεί από τώρα δραστήρια για να πει το ΟΧΙ της Ευρώπης στον πόλεμο που θέλουν οι ΗΠΑ.

Σε τίποτα δεν θα ωφεληθεί η Ευρώπη από τον πόλεμο. Τίποτα δεν θα κερδίσει η Ελλάδα.

Όταν ακόμα και μέσα στις ΗΠΑ και την Αγγλία, πρώην πρόεδροι, αντιπρόεδροι, υπουργοί, βουλευτές, διανοούμενοι και δημιουργοί οικουμενικής απήχησης, κινητοποιούνται, είναι θλιβερό να ακούς κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ ή στελέχη της Ν.Δ., να μασάνε τα λόγια τους, να καταπίνουν την αλήθεια, να φοβούνται να μιλήσουν και να περιμένουν λέει να μελετήσουν τους φακέλους και τις γραφές, για να προσχωρήσουν με προσχήματα κι άλλοθι.

Το όχι στον πόλεμο, που διατύπωσαν στη Γερμανία το SPD, οι Πράσινοι, το PDS αναδείχτηκε σε κεντρικό θέμα της εκλογικής αντιπαράθεσης και άλλαξε την προεκλογική δυναμική και το εκλογικό αποτέλεσμα.

Αυτή ακριβώς η αλλαγή έχει τεράστια σημασία.

Η Αριστερά να δώσει τη μάχη με τη δικιά της ψυχή, για τα θέματα της κοινωνικής, δημοκρατικής και οικολογικής εμβάθυνσης, με διευρυμένο τον ορίζοντα της έξω από τη στενή και στυγνή οπτική της αγοράς.

Η Αριστερά σήμερα μπορεί να δώσει νόημα και ουσία στην ύπαρξη της μόνο εάν διαχωρίσει τη θέση της από τη μορφή της παγκοσμιοποίησης που προωθούν οι ΗΠΑ.

Μόνο εάν διαχωρίσει τη θέση της από τον νεοφιλελευθερισμό και μόνον εάν αποφασίσει να συγκρουσθεί και να υποδείξει έναν άλλο δρόμο.

Το όχι σε αυτόν τον απροσχημάτιστο πόλεμο πρέπει να είναι η αρχή για διαφορετική πορεία της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Και επειδή ο κ. Σημίτης αναφέρεται, όταν έχει ανάγκη από άλλοθι, σε προοδευτικές δυνάμεις και την αριστερά, θέλω να επιμείνω λίγο παραπάνω.

Ο κ. Σημίτης και το ΠΑΣΟΚ ολόκληρο πρέπει να κατανοήσει ότι έχουμε πια μπει σε μια νέα ιστορική περίοδο.

Οι αναφορές στο παρελθόν είναι χρήσιμες, αλλά δεν αρκούν πια.

Το τι είναι Δεξιά και τι είναι Αριστερά ορίζεται πια με νέο τρόπο.

Το τι είναι προοδευτικό και τι συντηρητικό ορίζεται με αναφορά στα σύγχρονα προβλήματα και όχι με τις μνήμες του παρελθόντος.

• Το τι είναι αριστερό και προοδευτικό ορίζεται σε σχέση με το πώς τοποθετείται κανείς απέναντι στη σημερινή μορφή της παγκοσμιοποίησης.
• Το τι είναι αριστερό και προοδευτικό ορίζεται σε σχέση με το πώς τοποθετείται κανείς απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό.

Όποιος σήμερα δεν συγκρούεται με τα δόγματα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ δεν μπορεί να διεκδικεί τον τίτλος της Αριστεράς ή της προοδευτικής δύναμης και αυτό όχι από κάποιο παραδοσιακό αντιαμερικανισμό.

Αυτό γιατί τα δόγματα της εξωτερικής πολιτικής του κ. Μπους αποτελούν απειλή για το σύγχρονο κόσμο. Αποτελούν επιστροφή στον κτηνώδη νόμο του ισχυρού.

΄Οποιος σήμερα δεν συγκρούεται με το νεοφιλελευθερισμό δεν μπορεί επίσης να διεκδικεί τον τίτλο του Αριστερού ή του προοδευτικού.

Γιατί ο νεοφιλελευθερισμός αποτελεί την πιο κυνική εφαρμογή του νόμου του ισχυρού στις οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις, με διάλυση κάθε έννοιας κοινωνικής αλληλεγγύης και ανθρωπιάς.

Και τέλος όποιος ασκεί την κυβερνητική εξουσία δεν μπορεί να μιλήσει για τα θέματα αυτά θεωρητικά.

Το τι πιστεύει φαίνεται στην πολιτική που ασκεί.

Θα αντισταθεί στον πόλεμο του Ιράκ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ;

Θα αλλάξει την αδιέξοδη οικονομική και κοινωνική πολιτική;

Ή θα συνεχίσει την ίδια μέχρι σήμερα πολιτική που σε τίποτα δεν διαφέρει από μια πολιτική που θα εφάρμοζε και η Ν.Δ.;

Εάν συνεχίσει τα όσα έκανε μέχρι σήμερα τότε να είναι βέβαιη ότι οι κορώνες για προοδευτικές δυνάμεις και άλλα τέτοια δεν πείθουν κανέναν και δεν συγκινούν τους πολίτες.

Η ήττα της Αριστεράς στην Ιταλία και τη Γαλλία έχει δημιουργήσει αρνητικούς συσχετισμούς. Όμως από αυτές τις ήττες πρέπει η Αριστερά να διδαχθεί.

Να διδαχθεί ότι πρέπει να βγει από την ομπρέλα του νεοφιλελευθερισμού.

Να διδαχθεί ότι πρέπει να ξανασυζητήσει τα προβλήματα της πολυδιάσπασης.

Να διδαχθεί ότι πρέπει να συναντηθεί με τα νέα κοινωνικά κινήματα

Φίλες και φίλοι

Τα επόμενα χρόνια θα είναι χρόνια δοκιμασίας για την Ευρώπη και για την Ευρωπαϊκή Αριστερά.

Χρειαζόμαστε νέες ιδέες.

Χρειαζόμαστε μεγάλη προσπάθεια.

Χρειαζόμαστε διανοητική και πολιτική τόλμη.

Ο ΣΥΝ είναι το κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς που βρίσκεται στην αιχμή των νέων αναζητήσεων.

Το κόμμα που πολύ έγκαιρα συνέλαβε την αλλαγή της ιστορικής φάσης και μίλησε τολμηρά για τα νέα προβλήματα.

Συκοφαντηθήκαμε από διάφορους Τζανετάκους για τη στάση μας στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας.

Τώρα στον πόλεμο κατά του Ιράκ θα είναι πάρα πολύ μαζί μας.

Ο ΣΥΝ είναι το κόμμα που μπορεί και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη να διαδραματίσει πολύτιμο ρόλο για ολόκληρη την Αριστερά.

Να βάλει στην ημερήσια διάταξη τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας, της οικονομίας και των δημοκρατικών ελλειμμάτων.

Να μιλήσει με τη γλώσσα της σύγχρονης Αριστεράς των κοινωνικών κινημάτων, των δικαιωμάτων και της οικολογίας.

Σε αυτούς που κηρύσσουν την προσαρμογή στον μονόδρομο της διαχείρισης και της ενιαίας σκέψης του νεοφιλελευθερισμού, να αντιτάξει την αμφισβήτηση, την έγερση και τη διεκδίκηση του διαφορετικού κόσμου, στον οποίο δεν θα κυριαρχούν οι πλαστές διακηρύξεις, οι παραχαραγμένες ιδέες, η επιλεκτική δικαιοσύνη, η αφυδατωμένη δημοκρατία, η κίβδηλη ισότητα και η κυνική πολιτική.

Ο κ. Σημίτης έκανε σαφές το μήνυμα της κυβερνητικής του πολιτικής. Από την πολιτική της λιτότητας, στην πολιτική της ασφάλειας. Αυτός είναι ο μονόδρομος του κ. Σημίτη και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Από το νεοφιλελευθερισμό της παγκοσμιοποίησης, στον νεοσυντηρητισμό ενός ιδιότυπου μοντέλου ασφάλειας,που περιορίζει το κοινωνικό κράτος,αλλοιώνει το κράτος δικαίου και ενοχοποιεί την κοινωνική διαμαρτυρία.

Θέλω να πω στον κ. Σημίτη, εδώ μπροστά στις νέες και τους νέους, που παλεύουν με τη δύσκολη εποχή τους, ότι η ανθρώπινη πρόοδος, η δημοκρατική εξέλιξη, η πολιτισμική δημιουργία, η οικολογική αειφορία και η ειρηνική συνύπαρξη και αλληλεγγύη,δεν προέκυψαν ποτέ κι ούτε πρόκειται να προκύψουν από “κανονιστικές κοινωνίες”, από “περιοριστικές ρυθμίσεις”, από “διαχειριστικές προσαρμογές”.

Θεωρώ παλαιοκομματική ανοησία η κάθε κυβέρνηση να διεκδικεί το φωτοστέφανο του εθνοσωτήρα γιατί οικοδόμησε την ισχυρή Ελλάδα.

Αποτελεί αναχρονιστική πρακτική η κάθε κυβερνητική και κομματική ηγεσία να χάνει τόσο χρόνο και τόσο χρήμα για να φτιάχνει αναλώσιμες εικόνες του εαυτού της ως “πανελληνιονίκη”, “βαλκανιονίκη” και “ολυμπιονίκη”.

Ποιόν αγώνα της ανάπτυξης και της σύγκλησης, ποιόν αγώνα για τη μείωση του κοινωνικού ελλείμματος και τη βελτίωση της ζωής, ποιόν αγώνα για τη φορολογική δικαιοσύνη, την εισοδηματική στήριξη και την ενίσχυση της απασχόλησης, ποιόν αγώνα για τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό του κράτους και του πολιτικού συστήματος, ποιόν αγώνα για την στρατηγική αυτονομία της Ε.Ε. έναντι των ΗΠΑ και ποιόν αγώνα για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής κέρδισε ο κ. Σημίτης, για να μιλάει τόσο αυτάρεσκα και ωραιοποιημένα για την πολιτική του.

Δεν ξέρει τον πληθωρισμό και την ακρίβεια; Επί ώρες συνεδρίαζαν οι υπουργοί του για να διαπιστώσουν ότι είναι ανίκανοι να πάρουν μέτρα, γι’ αυτό και μιλούσαν όπως αυτός που καμαρώνει γιατί έκανε μια τρύπα στο νερό. Ξέρει ο κ. Σημίτης ότι η πολιτική του επιβαρύνει όλους τους δείκτες κόστους του καταναλωτή, δεν εξασφαλίζει φορολογική δικαιοσύνη και αγοραστική δύναμη στο εισόδημα, δεν ελέγχει τα κυκλώματα εμπορίας και αισχροκέρδειας ούτε εξυγιαίνει την αγορά.

Η πρόσκληση να αντιδράσουν οι καταναλωτές είναι ομολογία κυβερνητικής αποτυχίας.Είναι σα να λένε οι κυβερνητικοί αρμόδιοι στους πολίτες “υπάρχουν προβλήματα στην πολιτική μας, λύστε τα εσείς, εμείς απλώς κυβερνάμε, προσκυνήστε μας”.

Η αντίδραση του πολίτη, για την προστασία του εισοδήματός του, της δημόσιας υγείας και της υγιούς αγοράς, πρέπει να είναι διαρκής. Στρέφεται και κατά της κυβερνητικής πολιτικής και κατά της πολιτικής της αγοράς. Το κίνημα των καταναλωτών είναι ένα διαρκές κίνημα δράσης, συνδεδεμένο με το οικολογικό κίνημα, με το κίνημα για τα δικαιώματα και για την αξιοβίωτη ζωή σε ανθρώπινες πόλεις. Δεν είναι ένα περιστασιακό σύνθημα αντίδρασης, με σπόνσορα την κυβερνητική δημαγωγία.

Δεν ξέρει ο κ. Σημίτης τη βρωμιά του κυριαρχεί στο ποδόσφαιρο. Το χάος που βασιλεύει στα ΜΜΕ. Την ασυδοσία στη διαχείριση των κοινοτικών προγραμμάτων. Την αχορταγιά και την αναίδεια της διαπλοκής. Δεν ξέρει την κρίση στην ελληνική παιδεία και το εθνικό σύστημα υγείας. Την απελπισία των αγροτών και των μικρομεσαίων. Την εξουθένωση των συνταξιούχων και των νέων, που τους σακατεύει πριν αρχίσουν να ζουν η ανεργία; Δεν ξέρει ότι στην Ελληνική κοινωνία φουντώνει το αίσθημα της αδικίας και ανισότητας από την έλειψη φορολογικής μεταρρύθμισης και δίκαιης αναδιανομής εισοδημάτων, από την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και την μεγάλη ανεργία, από την διαρκή λιτότητα που εκμηδενίζει μισθωτούς, μικρομεσαίους, αγρότες, συνταξιούχους και διαρκώς μεγαλώνει τη γκρίζα ζώνη της ανέχειας και της φτώχειας.

Ξέρει ο κ. Σημίτης τα πραγματικά προβλήματα της καθημερινότητας αλλά και της χώρας.

Παρά το γεγονός ότι η κατάσταση δεν βελτιώνεται και γίνεται πιο ενοχλητική,επιμένει σε όλους τους τόνους να καταναλώνει κυβερνητικές ρητορείες για το πόσο ευχαριστημένη είναι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και για το πόσο κακοί πολίτες είμαστε εμείς που δεν συμμεριζόμαστε την κυβερνητική ευτυχία.

Το πεδίο των καθημερινών προβλημάτων, της ανεργίας, της ακρίβειας, της παιδείας, της Υγείας, του εργατικού και αγροτικού εισοδήματος είναι το μόνο πεδίο στο οποίο δοκιμάζονται τελικά τόσο η δημοκρατία με την ουσιαστική της έννοια, όσο και η κοινωνική σύγκλιση και αλληλεγγύη. Τα ζητούμενα της εποχής μας, μιας εποχής που θέλουν να την στερέψουν από οράματα και ιδανικά, θέλουν να την ευνουχίσουν με την πολιτική της διαπλοκής και της επικοινωνιακής αντιπαράθεσης στον ουδέτερο “μεσαίο χώρο”, δεν καλύπτονται από τις ψευδώνυμες διακηρύξεις, τα πλαστά διλήμματα και τις επικοινωνιακές παραστάσεις της κυβέρνησης του κ. Σημίτη.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι απέχουν συστηματικά το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. από πρωτοβουλίες και δεσμεύσεις προς τον πολίτη σ’ αυτό ακριβώς το πεδίο των καθημερινών προβλημάτων αλλά και το πεδίο των μεγάλων διεθνών αντιπαραθέσεων και διεργασιών που σφραγίζουν το σύγχρονο κόσμο. Το ΠΑΣΟΚ και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ προβάλλουν στόχους και πολιτικές, ωσάν να μην κυβερνούν σχεδόν αδιαλείπτως επί είκοσι χρόνια.

Το ίδιο το κυβερνών κόμμα έχει μεταλλαχθεί σε ένα νεοσυντηρητικό κρατικό κατεστημένο, που βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχεία με τις ανάγκες των πολιτών και τα διακυβεύματα της εποχής μας. Το πολιτικό σύστημα έχει αντιστοιχηθεί πλήρως με τις δομές και τα πεδία της διαπλοκής, που τελικά καθορίζουν πολιτικές επιλογές ,χρησιμοποιώντας την υπερεξουσία των ΜΜΕ.

Η τηλεοπτική δημοκρατία αποτελεί άρνηση της δημοκρατίας και αποσταθεροποιεί συστηματικά το πολιτικό μεταπολιτευτικό σύστημα. Είναι ακριβώς δημιούργημα αυτής της νοοτροπίας διακυβέρνησης των δύο κομμάτων που διαχειρίστηκαν την εξουσία μεταπολιτευτικά. Σήμερα αντί να απολογούνται, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. και να χρεώνονται αυτοκριτικά την απαξίωση της πολιτικής, τολμούν να επιλέγουν , ως πεδίο της δικιάς τους δικομματικής πολιτικής αντιπαράθεσης, τους κανόνες και τα όρια που αυτή η τηλεοπτική δημοκρατία θέτει προς το πολιτικό σύστημα.

Με αυτά τα δεδομένα είναι φανερό ποιοί θέλουν την αντιπαράθεση στο πεδίο των σκηνοθετημένων εντυπώσεων και διλημμάτων και όχι στο πεδίο των πραγματικών προβλημάτων.

Η κυβέρνηση δεν παύει να επαναλαμβάνει το σύνθημα της ισχυρής Ελλάδας με την ισχυρή οικονομία.

Ο εικονικός προϋπολογισμός του 2003 δείχνει την αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής και τα αδιέξοδα που συσσωρεύει, όταν, αντί δια διαρθρωτικές αλλαγές με κοινωνικές και θεσμικές προτεραιότητες, επιστρατεύει τη δημιουργική λογιστική και τις εκσυγχρονιστικές αλχημείες, για να βαφτίσει το έλλειμμα πλεόνασμα.

Αυτή, λοιπόν, η «ισχυρή Ελλάδα, με την ισχυρή οικονομία» του κ. Σημίτη, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις διεθνών οργανισμών, είναι πρώτη στη διαφθορά και τελευταία στις κοινωνικές δαπάνες, με το μικρότερο κατά κεφαλή μέσο εισόδημα στην Ευρώπη για τον Έλληνα πολίτη, με τι μικρότερες και αναποτελεσματικότερες κοινωνικές δαπάνες, με το μεγαλύτερο ποσοστό φτωχών.

Η ισχυρή Ελλάδα και η ισχυρή οικονομία του κ. Σημίτη έχουν φανερό έλλειμμα παραγωγικότητας κι ανταγωνιστικότητας, κοινωνικής προστασίας και εισοδηματικής δικαιοσύνης, με μεγάλες οικονομικές ανισότητες και φορολογικές αδικίες, που μαζί με την ακρίβεια διαψεύδουν έναν ακόμα μύθο περί φθηνής χώρας, αφού σε βασικά είδη διατροφής και κατανάλωσης οι τιμές είναι ακριβότερες ή ίδιες προς αυτές των άλλων χωρών της Ε.Ε.

Αυτή η ισχυρή Ελλάδα της κυβέρνησης, αρκείται να καταναλώνει, να ξοδεύει και να κακοποιεί τον εαυτό της, όσο την καλεί ο κ. πρωθυπουργός να θαυμάζει και να δοξάζει την εικονική πραγματικότητα που του προβάλλουν.

Αυτή η ισχυρή Ελλάδα, όπως δεν προετοιμάστηκε σωστά για την ένταξή της στην ΟΝΕ, έτσι δεν προετοιμάζεται και τώρα για τις σημερινές πιέσεις που υφίσταται και για τις μεγάλες δυσκολίες στην περίοδο, μετά τη λήξη των κοινοτικών προγραμμάτων κι επιδοτήσεων.

Υπάρχει ένα κρίσιμο πολιτικό ζήτημα. Πολλοί θέλουν και μεθοδεύουν τη μεταπολίτευση της μεταπολίτευσης, με τη συντηρητικοποίηση του πολιτικού μας συστήματος.

Χρησιμοποιούν την υπόθεση εξάρθρωσης της τρομοκρατίας, για να μειώσουν ή και να συρρικνώσουν όλα όσα κατακτήθηκαν κι ενισχύθηκαν μεταπολιτευτικά. Την έξαρση των κοινωνικών αγώνων, τη διεύρυνση της ευαισθησίας για τα δικαιώματα και τις δημοκρατικές εγγυήσεις, τη διεκδίκηση μιας πλήρους δημοκρατίας με αξιόπιστους θεσμούς, αποτελεσματική λειτουργία και οικολογικό και πολιτισμικό περιεχόμενο στις επιλογές της.

Στην υπόθεση αντιμετώπισης και διαλεύκανσης της τρομοκρατίας δεν χωράνε επικοινωνιακά ή πολιτικά παιχνίδια, εκδοτικοί ή κομματικοί ανταγωνισμοί. Σε μια δημοκρατία η δίκαιη δίκη είναι το αυτονόητο και κοινό πεδίο αξιοπιστίας των μηχανισμών του κράτους και εμπιστοσύνης των πολιτών. Δυστυχώς όμως, πολλές φορές, η επίκληση της δημοκρατικής νομιμότητας,αντιμετωπίζεται ως ενόχληση ή εμπόδιο είτε από την αστυνομική και ανακριτική σκοπιμότητα, είτε από την κομματική, πολιτική κι επικοινωνιακή σκοπιμότητα. Το σκηνικό που επικρατεί χρησιμοποιείται σε βάρος του πολιτικού συστήματος, αυτό διαπιστώνουν με δυσφορία και ανησυχία όλοι.

Ο ΣΥΝ από την πρώτη στιγμή είχε ουσιαστική και πλήρη θέση. Να αποκαλυφθεί η δράση και η οργάνωσης της 17 Ν. Να δοθούν απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα. Να ριχθεί φως σε όλες τις πτυχές. Να τηρηθούν οι εγγυήσεις και οι κανόνες του κράτους δικαίου. Να εξασφαλιστούν οι συνθήκες , για να μείνουν χωρίς επικοινωνιακές και πολιτικές πιέσεις, απερίσπαστες οι ανακριτικές και δικαστικές αρχές. Να μη γίνει , η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας μέσο για την ενοχοποίηση πολιτικών χώρων, ιδεών, περιόδων. Να μην γίνει στην αποκάλυψη της 17 Ν επικοινωνιακό εμπορικό, κομματικό management . Σήμερα, γλιστράμε σε μιας επιζήμια κατάσταση. Δεν περιορίζεται το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις. Γίνεται κεντρικό πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης. Επισκιάζει τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και της χώρας. Αυτοί που εμπνεύστηκαν τέτοια επικοινωνιακή διαχείριση, τροφοδοτώντας από αστυνομικά ,δικαστικά και κυβερνητικά κέντρα με διαρροές πρόσωπα και μέσα ενημέρωσης, χάσανε τον έλεγχο. Είναι απαράδεκτο, πριν από τη δίκη της τρομοκρατικής δράσης, να γίνεται η δίκη της μεταπολίτευσης, η δίκη της αριστεράς, η δίκη των κατακτημένων θεσμικών ρυθμίσεων όπως ο θεσμός των ενόρκων, το τεκμήριο αθωότητας, η προστασία της ανθρώπινης ύπαρξης και των προσωπικών δεδομένων, το δικαίωμα ακρόασης και υπεράσπισης. Σε τέτοιο πλαίσιο η δίκη θα επιβαρύνει περισσότερο το πολιτικό κλίμα, δεν θα εκτονώσει.

Δεν θα πρέπει η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας να γίνει εμβρυουλός αρνητικών πολιτικών εξελίξεων. Ούτε βεβαίως, το πραγματικό υλικό της υπόθεσης να εκτιμηθεί αποσπασματικά και σκόπιμα, Είναι πλαστό το δίλημμα «Δημοκρατία ή Ασφάλεια». Η ασφάλεια της ζωής των πολιτών και των κοινωνιών γίνεται μέσα από τις διεύρυνση της δημοκρατίας. Ασφάλεια και ανάπτυξη με Δημοκρατία και κοινωνική συμμετοχή. Ανοιχτές κοινωνίες αλληλεγγύης, εμπιστοσύνης, συμμετοχής και ανεκτικότητα. Αυτά είναι οι ανάγκες της εποχής. Οχι οι «κανονιστικές κοινωνίες της μηδενικής ανεκτικότητας ,της αδράνειας και της προσαρμογής. Είναι ανησυχητική εξέλιξη ο νεοσυντηρητισμός της κυβερνητικής πολιτικής. Επίσης είναι επιζήμιο να επιχειρούν κάποιοι την απονεύρωση του δημοσίου βίου από τις δημοκρατικές ευαισθησίες, με την ενοχοποίηση της κοινωνικής διαμαρτυρίας.

Οι αξίες και το περιεχόμενο των αντιστασιακών αγώνων, των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, των κοινωνικών εξεγέρσεων και του σοσιαλισμού, δεν κατακτώνται ληστεύοντας και δολοφονώντας. Δεν δημιουργείς ένα καλύτερο κόσμο αμφισβητώντας όλα αυτά που δίνουν αξίες ζωής και αποτελούν τη δημοκρατία.

Θα κριθούν οι πράξεις με βάση το αποδεικτικό υλικό.

Θα ακουστούν και θα αξιολογηθούν τα υπερασπιστικά επιχειρήματα, με βάση τις ενέργειες, τα προσβαλλόμενα έννομα αγαθά, τα υπαρκτά ή ανύπαρκτα ή επινοημένα «πιστεύω» των κατηγορουμένων και θα προσδιοριστούν οι ευθύνες των προσώπων, για την απονομή δικαιοσύνης.

Αυτό σημαίνει λειτουργία της Δικαιοσύνης σε μια Δημοκρατική Κοινωνία. Τη δίκαιη δίκη και την απονομή δικαιοσύνης θέλει κάθε κοινωνία, που σέβεται τον εαυτό της και τον πολιτισμό.

Αυτός που δολοφονεί και ληστεύει δεν μπορεί να αρνηθεί τον εγκληματικό χαρακτήρα της δράσης του και δεν μπορεί να πείσει ότι με τις δολοφονίες και ληστείες θα ανέτρεπε ένα αντιδημοκρατικό κοινωνικοπολιτικό καθεστώς για να εγκαθιδρύσει το μοντέλο των προκηρύξεών του ,ως εξουσία.

Αλλά, οι πολίτες που αποδοκιμάζουν την τρομοκρατία, διαφωνούν επίσης και με θεσμικές πολιτικές ή αστυνομικές επινοήσεις προληπτικών ή κατασταλτικών περιορισμών, που συνήθως προωθούνται στο όνομα της αντιτρομοκρατικής πολιτικής.

Η αντιτρομοκρατική πολιτική δεν πρέπει να μεταλλάσσει την Δημοκρατία. Δεν πρέπει να αλλοιώνει την κοινωνία με την καθολική υποψία και τον αστυνομικό ποινικό έλεγχο όλων των δεδομένων της προσωπικής και δημόσιας ζωής.

Η αποκάλυψη του εγκληματικού μηχανισμού της 17 Ν θα έπρεπε να προκαλέσει αισθήματα αισιοδοξίας και ανακούφισης στην ελληνική κοινωνία. Σήμερα, με ευθύνη πολλών, προκαλεί δυσφορία, καχυποψία και σύγχυση. Η κυβέρνηση διαχειρίζεται την υπόθεση για να αλλάξει υπέρ αυτής το κλίμα. Η ΝΔ για να την εντάξει στην δικομματική αναμέτρηση με την κυβέρνηση. Τα ΜΜΕ για να την αξιοποιήσουν εμπορικά ως προϊόν που πουλάει και προσφέρεται σε κατεργασίες, διάφοροι ορατοί και αθέατοι μηχανισμοί για να αλληλοκατηγορούνται και για να εμφανίζουν την μεταπολίτευση και την αριστερά ως κέλυφος προστασίας της τρομοκρατίας, αλλά και την ευαισθησία στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων ως ασυλία της τρομοκρατίας.

Διεκδικούμε έναν άλλο κόσμο. Αυτό λέει το σύνθημα του Φεστιβάλ της Νεολαίας του Συνασπισμού.

Οχι γενικά και αφηρημένα έναν άλλο κόσμο, όποιος κι αν προκύψει.

Διεκδικούμε έναν κόσμο ποιοτικό, διαφορετικό από το σημερινό. Διαφορετικό από τις αντιφάσεις, αντιθέσεις, ανισότητες, αδικίες, καταστροφές, υποκρισίες και στρεβλώσεις της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης με την απελευθέρωση των αγορών, του εμπορίου και του ανταγωνισμού.

Διεκδικούμε έναν κόσμο διαφορετικό από τον κόσμο που φοράει το μοντέλο της Παγκοσμιοποίησης,όχι από ιδιοτροπία ή αφηρημένη αμφισβήτηση.

Διεκδικούμε έναν κόσμο διαφορετικό για πολύ συγκεκριμένους κοινωνικούς, πολιτικούς, ηθικούς και ιστορικούς λόγους.

Γιατί ο σημερινός κόσμός προβάλλει περισσότερο κατακερματισμένος , ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, ισχυρούς και αδύνατους.

Γιατί ενώ η παγκοσμιοποίηση προκαλεί μεγαλύτερη αλληλεξάρτηση, μεταφέροντας τα πραγματικά κέντρα εξουσίας σε χρηματιστηριακά κέντρα ή υπερεθνικά πλαίσια, η δημοκρατική οργάνωση σε υπερεθνικό επίπεδο απουσιάζει.

Γιατί σήμερα έχουμε να κάνουμε με την κυριαρχία της αγοράς επί της δημοκρατίας και με την υποκατάσταση των θεσμικών λειτουργιών της δημοκρατίας, από τα πολυώνυμα δίκτυα και τους μηχανισμούς της χρηματιστηριακής οικονομίας, των πολυμέσων επικοινωνίας και της διαπλοκής τους.

Γιατί τα κέρδη είναι πάνω από τον άνθρωπο, γιατί καταστρέφεται το περιβάλλον, λεηλατούνται οι ενεργειακοί πόροι και καταληστεύεται ο φυσικός πλούτος, έτσι ώστε να αναπαράγονται και μεγαλώνουν οι ανισότητες και οι αδικίες, διευρύνεται το χάσμα ανάμεσα στην πραγματικότητα του 2002 και στην ελπίδα για τον 21ο αιώνα.

Γιατί ο κόσμος, κάτω από την εκβιαστική προβολή του ψεύτικου διλήμματος “ασφάλεια ή δημοκρατία” , βλέπει να προωθούνται επιλογές περιορισμού των δημοκρατικών εγγυήσεων προστασίας των δικαιωμάτων, συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους και ανατροπής του διεθνούς δικαίου με την προβολή του διαρκούς πολέμου εκ μέρους των ΗΠΑ.

Η πρόληψη της βίας , η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και η επίλυση των συγκρούσεων, δεν επιτυγχάνεται με προληπτικούς πολέμους, ενίσχυση του μιλιταρισμού και ανάδειξη του ηγεμονισμού των ΗΠΑ σε μοναδική ιστορική παράμετρο του 21ου αιώνα.

Η ανθρώπινη ανάπτυξη και η πολιτική εξέλιξη δεν προωθούνται με “αυταρχικές ρυθμίσεις” και “κατασταλτικούς μηχανισμούς”, που ενοχοποιούν την κοινωνική διαμαρτυρία, ενοχλούνται από την διεκδίκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών.

Στο κέντρο του αγώνα για ένα διαφορειτκό κόσμο, δύναμη διαμορφωτική για την ανθρώπινη πρόοδο είναι η υπεράσπιση και η ανάπτυξη της κοινωνικής προστασίας, των δημοκρατικών κατακτήσεων, της οικολογικής εγρήγορσης και του πολιτισμικού πλουραλισμού.

Οι εκσυγχρονιστές νεοδογματικοί της παγκοσμιοποίησης, θα πρέπει να καταλάβουν ότι και σήμερα , όπως πάντα γινόταν και θα γίνεται ,υπάρχουν δυνάμεις που βρίσκονται στο δρόμο της αναζήτησης και του αγώνα για τον διαφορετικό κόσμο, την ώρα που οι Πρωθυπουργοί και οι κυβερνήσεις τους παπαγαλίζουν το παλαιοκομματικό συναξάρι, του εφικτού και της προσαρμογής.

Εσείς οι νέες και οι νέοι , οι ενεργοί πολίτες, ο κόσμος της Οικολογίας, οι Ενώσεις για τα δικαιώματα, οι ριζοσπαστικές πνευματικές δυνάμεις, η σύγχρονη Αριστερά, ο ΣΥΝ της αριστεράς , των κινημάτων , των δικαιωμάτων και της οικολογίας, έχουμε άπειρους λόγους ιστορικής εγρήγορσης, κοινωνικής ευαισθησίας, αγωνιστικής συνέπειας, συνειδησιακής ευθύνης και αριστερής οραματικής αγωνίας, να αγωνιστούμε για τον διαφορετικό κόσμο, που είναι εφικτός.

Στο παγκόσμιο κοινωνικό Φόρουμ, με τη συστηματική παρουσία μας, στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ με την ενεργό συμμετοχή μας και με την πρωτοβουλιακή δράση μας για το Ελληνικό κοινωνικό Φόρουμ, λέμε αυτό που πάντα η ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά θα υποστηρίζει:

Για το ΣΥΝ ισχύει αυτό που έχει με διάφορες παραλλαγές διατυπωθεί:

Η Πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού ούτε η προσαρμογή στο υπαρκτό.

Η πολιτική είναι κοινωνική και πνευματική δύναμη, η αγωνιστική και προγραμματική θέληση να κάνει πραγματικό και εφικτό διαρκώς και πιο πολλά από αυτά που φαίνονται ανέφικτα.

Σε μια περίοδο μεγάλων συγκρούσεων, μεγάλων κινδύνων, αλλά και μεγάλων προκλήσεων και δυνατοτήτων, ο νεοφιλελευθερισμός της παγκοσμιοποίησης και ο νεοσυντηρητισμός αυτού που αποκαλείται συστημικός εκφυλισμός των δημοκρατικών διαδικασιών και κοινωνικών εγγυήσεων αποτελεί την κοινή πολιτική εκείνων των κομμάτων εξουσίας, που δεν προτάσσουν τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές, με κοινωνικές ,πολιτικές και θεσμικές τομές διεύρυνσης κι εμβάθυνσης της δημοκρατικής διακυβέρνησης της ανθρώπινης ανάπτυξης και της κοινωνικής συμμετοχής.