22 Δεκεμβρίου 2003
Ομιλία του Προέδρου του Συνασπισμού Ν.Α.Κωνσταντόπουλου στη συζήτηση για τον Κρατικό Προϋπολογισμό 2004
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η συζήτηση επί του προϋπολογισμού φέτος έχει μια ιδιομορφία.
Κυριαρχείται από τον ορυμαγδό των φημών κι όχι από την ένταση των προβλημάτων.
Η εικόνα που κυριαρχεί αποτελεί γελοιογραφία του εκσυγχρονισμού του πολιτικού συστήματος.
Το ενδεχόμενο αλλαγής στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πριν από τις επικείμενες εκλογές είναι το στοιχείο που φωτίζει εντελώς διαφορετικά όλα τα θέματα. Και δίνει μια ιδιαίτερη ρευστότητα στη σημερινή συζήτηση.
Σπεύδω δε να προλάβω τον κ. Πρωθυπουργό και να του πω ότι τα σενάρια διαδοχής δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας στις σελίδες «των εφημερίδων της δεξιάς»!
Τα σενάρια αυτά απασχολούν έντονα τις τελευταίες μέρες όλο το δημόσιο βίο. Απασχολούν έντονα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Χθες ο κ. Λαλιώτης ζήτησε από τον κ. Σημίτη να ξεκαθαρίσει σήμερα το θέμα.
Σήμερα ο κ. Βενιζέλος αναφέρεται διεξοδικά σε συνέντευξή του στα σενάρια αυτά.
Υπάρχει λοιπόν θέμα αλλαγής ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ πριν από τις εκλογές;
Το ποια είναι η αφετηρία όλων αυτών των σεναρίων είναι απολύτως σαφές.
Στην κοινωνία έχει εδραιωθεί η πεποίθηση ότι στις επικείμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε δυσμενές κλίμα, με διαφορά σε βάρος του.
Όλες οι πρωτοβουλίες που σχεδιάστηκαν από τον Πρωθυπουργό, από τις αρχές του καλοκαιριού για την ανατροπή του πολιτικού κλίματος, έπεσαν στο κενό. Ούτε ο «εκσυγχρονισμός» ούτε ο κ. Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του είναι τα ισχυρά χαρτιά.
Αυτό το κλίμα μεταφέρεται με όλους τους τρόπους στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και αυτό είναι που τροφοδοτεί τις σκέψεις για μια μεγάλη «μαγική» κίνηση που θα αλλάξει τα δεδομένα.
Ως εδώ τα πράγματα είναι κατανοητά.
Ρωτώ όμως ευθέως τον κ. Πρωθυπουργό και περιμένω απάντηση:
Είναι δυνατόν το ενδεχόμενο μιας εκλογικής ήττας να οδηγήσει τον ίδιο και το ΠΑΣΟΚ σε τέτοια παιχνίδια;
Είναι δυνατόν ένας Πρωθυπουργός που διοικεί τη χώρα, δύο τετραετίες, να δραπετεύσει πριν τις εκλογές και να μην δώσει στον ελληνικό λαό την δυνατότητα να τον κρίνει;
Βλέπω μέρες τώρα, ότι αυτά τα σενάρια καλλιεργούνται χωρίς σοβαρή διάψευση. 'Αρα αυτό πάει να πει ότι δοκιμάζονται στην κοινή γνώμη - Προσωπικά, όμως, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι θα σέρνονται έτσι τα πράγματα σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο άγριας πόλωσης.
Υπάρχει υπεύθυνος Πρωθυπουργός! Το να ξεκαθαρίσει, λοιπόν, τα πράγματα ο ίδιος, είναι στοιχείο δημοκρατικής διαφάνειας και ορθής λειτουργίας των πολιτικών θεσμών.
Γι αυτό λοιπόν ρωτώ και πάλι ευθέως τον κ. Σημίτη και ζητώ να ξεκαθαρίσει όλο αυτό το σκηνικό, που μεγαλώνει την απόσταση της πολιτικής κατάστασης από την κοινωνική πραγματικότητα. Αλλά μεγαλώνει και τη διάθεση κέντρων και εξωθεσμικών μηχανισμών να ασκήσουν επιρροή και να υποδείξουν κινήσεις.
Πολιτική δεν είναι τα επικοινωνιακά κομματικά κόλπα με τον καιρό και με τον κόσμο.
Προοδευτικός εκσυγχρονισμός δεν είναι αυτό το απίστευτο σε αμηχανία, βυζαντινισμούς παρασκηνίων και παραπολιτική οχλαγωγία θέαμα, που εμφανίζει η κυβέρνηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ο Προϋπολογισμός που κρίνουμε χαρακτηρίζεται από τρία στοιχεία:
Έφτασε η ώρα του λογαριασμού, όμως, και δεν μπορείτε να μιλάτε με την ευκολία και την υπεροψία εκείνων που καμαρώνουν γιατί είναι ικανοί για όλα, μιλώντας ταυτόχρονα κι ως κυβέρνηση κι ως αντιπολίτευση του εαυτού τους.
Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριοι της κυβέρνησης, στα οχτώ χρόνια που κυβερνάτε με ισχυρή αυτοδύναμη πλειοψηφία, πολλούς αποπροσανατολίσατε, πολλούς επίσης κοροϊδέψατε. Μη νομίζετε ότι μπορείτε να εμπαίζετε διαρκώς τους πάντες. Προχθές αναγγείλατε χρηματοδότηση ΜΜΕ από τις Τράπεζες και σήμερα ο Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Τραπεζών δηλώνει ότι κατελήφθη εξ απήνης και δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός.
Απαντήστε επιτέλους συγκεκριμένα και αναγνωρίστε τις ευθύνες σας για τα έργα και τις ημέρες της εξουσίας σας.
Είχατε προβλέψει δανεισμό του δημοσίου ύψους 27 δισ. για όλο το 2003. Τον Οκτώβριο είχατε υπερβεί τα 33 δισ. και τον Δεκέμβριο δανειστήκατε άλλο 1,2 δισ. για τρέχουσες δαπάνες.
Το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού από 2,9 δισ. εκτινάχθηκε στα 7,2 δισ. , με υπέρβαση κατά 150%.
Οι πρωτογενείς δαπάνες σκαρφάλωσαν στο 11,6% έναντι του στόχου για 7,6%, με υπέρβαση κατά 50%.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ο προϋπολογισμός του 2003 δεν εκτελείται, σύμφωνα με τις προβλέψεις. Επομένως, ο προϋπολογισμός του 2004, που στηρίζεται στους στόχους του 2003, που ήδη κατέρρευσαν, παραμένει στον αέρα.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;
Η δημιουργική λογιστική, τα διπλά βιβλία και τα διπλά ταμεία, χρησιμοποιούνται ως τεχνοκρατική και κυβερνητική ευρεσιτεχνία παράλληλης αδιαφανούς κι ανεξέλεγκτης δημοσιονομικής διαχείρισης. Δεν υπάρχει πολιτική θέληση, εξυγίανσης των κρατικών λογαριασμών, για να μην προκύψουν συγκρούσεις και τριβές με δίκτυα πελατειακών σχέσεων και κρατικοδίαιτης διαπλοκής. Πίσω από το μακιγιαρισμένο πρόσωπο της κυβερνητικής ισχυρής οικονομίας, υπάρχει ο κρατικός υπερδανεισμός και ο υπερδανεισμός των νοικοκυριών, για να τα βγάλουν πέρα.
Ο υπερδανεισμός των νοικοκυριών δεν οδηγεί ούτε καν σε φευγαλέα ευημερία. Οδηγεί σε υπερχρέωση. Οι κρυφές δαπάνες του κράτους, που διογκώνουν το δημόσιο χρέος, δεν οδηγούν σε μεγέθυνση της οικονομίας. Οδηγούν σε υποθήκευση και των επομένων γενεών.
Δεν σας φταίει κανείς και τίποτε, έξω από σας και την πολιτική σας, κύριε Πρωθυπουργέ, κύριοι υπουργοί.
Από υπερασπιστές των μη προνομιούχων, γίνατε θιασώτες της αναγκαίας προσαρμογής στο νεοφιλελεύθερο μονόδρομο. Από ευαγγελιστές των σοσιαλιστικών κοινωνικών μετασχηματισμών, γίνατε ζηλωτές της αγοράς. Από σταυροφόροι του εκσυγχρονισμού, καταντήσατε ήρωες πολιτικής ιλαροτραγωδίας, όπως στο σκηνοθετημένο δρώμενο του κ. Σημίτη, ως τηλεφωνητή του Ι.Κ.Α., αλλά και στην πομπώδη αναβίωση του σκοταδισμού της αποκαθήλωσης πινάκων ζωγραφικής, προς εξευμενισμό κέντρων και μηχανισμών της εκλογικής πελατείας.
Κομπάζετε ότι η Ελλάδα, μαζί με την Ιρλανδία είναι οι χώρες που βελτίωσαν σημαντικά το βιοτικό τους επίπεδο, με το κατά πέντε μονάδες, με το ελληνικό βιοτικό επίπεδο στο 71% του Ευρωπαϊκού μέσου όρου, κατά το 2002.
Εάν, όμως, από το 1995, που ήταν 65%, πήγε στο 71% το 2002, η μεγέθυνση του ΑΕΠ εκφρασμένη σε σταθερές μονάδες αγοραστικής δύναμης, δηλαδή 6 μονάδες βελτίωση μέσα σε 7 χρόνια, τότε σας ευχαριστούμε για το επιχείρημα. Ομολογείτε ότι για την πραγματική σύγκλιση, θα απαιτηθούν πάνω από 25 χρόνια και με την προϋπόθεση ότι οι άλλες χώρες θα βρίσκονται σε στασιμότητα και η Ελλάδα θα έχει διπλάσιο ρυθμό ανάπτυξης από το μέσο ευρωπαϊκό.
Ο κ. Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του οφείλουν να απαντήσουν:
Γιατί, όπως διαπιστώνει η έκθεση της 10/12/2003 της γνωστής εταιρείας ACNielsen, για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι τιμές στην Ελλάδα αυξάνονται με ταχύτερο ρυθμό από όλες τις άλλες χώρες, έτσι ώστε η Ελλάδα να γίνεται ακριβότερη από χώρες όπως το Βέλγιο, η Αυστρία, η Ιταλία, η Γερμανία και Γαλλία;
Οι ανατιμήσεις συνεχίζονται σ΄ όλα σχεδόν τα καθημερινά είδη ανάγκης.
Έτσι προαναγγέλλονται αυξήσεις έως 20% από το νέο έτος π.χ. λάδι, ενώ επίκεινται και οι αυξήσεις των τιμολογίων των ΔΕΚΟ.
Πίσω από κάθε προϊόν κρύβεται ένα αντίστοιχο κύκλωμα παραεμπορίου που ελέγχει την αγορά και επιβάλλει σ΄ αυτή τόσο τις τιμές που επιθυμεί όσο και το πλαίσιο αυτών, αφού μόνο του διαμορφώνει, ανάλογα με τις συνθήκες, τόσο υπερ-προσφορά όσο και τις ελλείψεις στα αγαθά.
Όλες οι ΔΕΚΟ, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΛΠΕ (πετρέλαια) παρουσιάζουν κάθε χρόνο μια κερδοφορία πάνω από 1δις αθροιστικά.
Γιατί όμως οι τιμές των υπηρεσιών τους ποτέ δεν δίνουν μέρισμα στους καταναλωτές;
Καμία διαρθρωτική αλλαγή δεν έγινε στο κύκλωμα παραγωγής - διακίνησης - εμπορίας αγροτικών προϊόντων.
Έτσι η ντομάτα έχει 0,10-0,20 στο χωράφι και 1 έως 1,5 στον καταναλωτή.
Το λάδι από 2,5 στον παραγωγό - 5 στον καταναλωτή.
Το γάλα από 0,50 στον παραγωγό - 1,30 στον καταναλωτή.
Το κρέας από 1,5 στον παραγωγό - 6,00 στον καταναλωτή.
Τα ψάρια από 5 ή 10 στον παραγωγό - 15 έως 50 στον καταναλωτή.
Γιατί δεν εξηγείται στον Έλληνα πολίτη το παράδοξο.
Η ελληνικής παραγωγής ντομάτα να πωλείται στο Μόναχο από 0,70 έως 0,80 λεπτά και στην Αθήνα και την Θεσ-νίκη στο 1 και 1,5.
Θα εξηγήσει κανείς στην ελληνική οικογένεια τι συμβαίνει κάθε χρόνο με τα σχολικά είδη.
Γιατί ενώ η τιμή του χαρτιού πέφτει ή είναι σταθερή, στην Ελλάδα κάθε τρία χρόνια διπλασιάζονται οι τιμές τετραδίων και βιβλίων.
Ο κ. Πρωθυπουργός στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης τον Απρίλιο του 2000 είχε εξαγγείλει ότι «η ακρίβεια θα ξεχαστεί για την νοικοκυρά και το καλάθι της».
Σήμερα τέσσερα χρόνια μετά η ακρίβεια έχει γίνει ο κυριότερος λόγος που το εισόδημα των περισσότερων γίνεται διαρκώς μικρότερο, παρά τις ονομαστικές αυξήσεις.
Ο δείκτης κερδοφορίας (στο σύνολο της οικονομίας) από το 1991 σημειώνει αύξηση.
Η κερδοφορία των ελληνικών επιχειρήσεων είναι 1η στην Ε.Ε. και 2η στον κόσμο, πίσω από τις ΗΠΑ.
Το μερίδιο των μισθών στο εθνικό εισόδημα ακολουθεί πτωτική πορεία τα τελευταία χρόνια.
Από 69% σε 63%, ενώ τα κέρδη αυξήθηκαν από 31% σε 37%.
Η μεγάλη και παρατεταμένη ανεργία και η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία είναι οι δύο κύριες αιτίες αυτής της μεγάλης ανατροπής στο εθνικό εισόδημα.
Η Ελλάδα έχει το μικρότερο ποσοστό απασχόλησης του πληθυσμού με 55% όταν ο μέσος όρος της Ε.Ε. είναι 63%.
Οι κρατικές δαπάνες για την απασχόληση είναι 4 φορές μικρότερες από το μέσο όρο της Ε.Ε. ενώ τα επιδόματα ανεργίας τα μικρότερα στην Ε.Ε.
Γιατί δεν εφαρμόζετε ούτε το δικό σας νόμο, που διαφημίσατε ως τον πλέον κοινωνικό, που ορίζει ότι τα επιδόματα ανεργίας θα είναι στο 65% του βασικού μισθού και σήμερα μόλις στο 50%;
Η τελευταία έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (26/11/2003) των 7 σοφών, υπό τον πρώην πρωθυπουργό της Ολλανδίας Βίμ Κοκ για την απασχόληση στην Ελλάδα διαπιστώνει, ότι ο σκληρός πυρήνας της ανεργίας δεν γνώρισε ποτέ την ευεργεσία των κοινοτικών προγραμμάτων.
Μόλις το 0,1% των εργαζομένων παρακολούθησε κάποιο πρόγραμμα, ενώ στο σύνολο του εργατικού δυναμικού μόλις το 1,5% συμμετείχε σε κάποιο πρόγραμμα.
Σε τι καταρτίστηκαν 305.000 άνεργοι;
Ποια τα αποτελέσματα κατάρτισης 410.000 εργαζομένων;
Ποιοι είναι οι 453.000 ερευνητές και εκπαιδευτές που όλοι μαζί «απορρόφησαν» πάνω από 2 τρις χωρίς αποτελέσματα;
Αυτό που η κυβέρνηση αρνείται είναι ότι μετέτρεψε την ανάγκη για αναβάθμιση του ανθρωπίνου δυναμικού σε δυναμική βιομηχανία κατανάλωσης κοινοτικών πόρων.
2 τρις δρχ. ή 7 δις κατασπαταλήθηκαν χωρίς ποτέ να γίνει απολογισμός έργου ή συμβολή τους στη μείωση της ανεργίας.
Στο 2003 θα γίνει ρεκόρ απολύσεων.
Το 2002 οι απολύσεις (που δηλώθηκαν στον ΟΑΕΔ) συνολικά έφθασαν το 1 εκατ.
Το 10μηνο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου 2003 οι απολύσεις έχουν ήδη φθάσει τα 862.000 άτομα και όπως όλα δείχνουν θα ξεπεράσουν το ρεκόρ του 2002.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι στην Ελλάδα το 21% του πληθυσμού να βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας για όλη την περίοδο από το 1990, έως σήμερα.
Αποδεικνύεται ότι τόσο η πολιτική απασχόλησης όσο και η εισοδηματική πολιτική δεν μπορούν να εξασφαλίσουν συνθήκες για την ανατροπή της κοινωνικής αδικίας που συντελείται.
Η πολιτική του ΕΚΑΣ και των επιδομάτων αποτελούν συντήρηση της φτώχειας και όχι ανατροπή της.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ε.Ε. που δεν διαθέτει κανέναν θεσμό εγγυημένου ορίου διαβίωσης και ασφάλειας.
Ο κατώτατος μισθός (της εθνικής συλλογικής σύμβασης) στην Ελλάδα είναι μόλις στο 50% του μέσου όρου της Ε.Ε. με την Ελλάδα να είναι 3η από το τέλος.
Ο Έλληνας συνταξιούχος έχει την χαμηλότερη σύνταξη από όλη την Ε.Ε.
Πάνω από 80% του συνόλου των συνταξιούχων της χώρας λαμβάνουν μηνιαία σύνταξη κάτω από 500 ευρώ.
Η Ελλάδα με 20% ανασφάλιστους εργαζόμενους είναι η 1η χώρα ανασφάλιστων στην Ε.Ε.
Η ανασφάλιστη εργασία επιδεινώνει μακροπρόθεσμα την οικονομική βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, συντηρεί τη φτώχεια των συνταξιούχων, ενώ αποδίδει άμεσα οφέλη στην επιχειρηματικότητα και συντελεί στην ανισοκατανομή του εθνικού προϊόντος.
Τρία χρόνια μετά την εφαρμογή του η ενδιάμεση αξιολόγηση του Γ΄ ΚΠΣ (επίσημη έκθεση του αξιολογητή) καταγράφει:
Η αποτίμηση της συμβολής του Γ΄ΚΠΣ στην οικονομία από την Ευρωπ. Επιτροπή κατατάσσει την Ελλάδα τελευταία σε σύγκριση με τις άλλες χώρες του στόχου 1.
Η εικόνα του Γ΄ ΚΠΣ χαρακτηρίζεται επιεικώς απογοητευτική, ενώ ο Διοικητής της Τράπεζας Ελλάδας σε πρόσφατη συνέντευξή του (Ελευθεροτυπία 26/10/2003) επισημαίνει την «ανάγκη να σχεδιαστούν νέα έργα υποδομής και όχι μόνο δρόμοι και γέφυρες, αλλά ευρύτερα υποδομές στην τεχνολογία, στην παιδεία, στην επαγγελματική εκπαίδευση, όπως εκείνα που σχεδιάζονται στην υπόλοιπη Ευρώπη».
Διατείνεται η κυβέρνηση ότι η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στο ρυθμό ανάπτυξης. Δεν απαντάει, όμως, γιατί αυτή η ανάπτυξη δεν πάει στην απασχόληση, στο εισόδημα, στις συντάξεις, στην υγεία, την παιδεία, στις περιφερειακές κι ενδοπεριφερειακές ανισότητες.
Δεν ακούει ο κ. Πρωθυπουργός, ούτε τους έγκυρους αναλυτές, που του λένε ότι αυτός ο πρωταθλητισμός είναι ντοπαρισμένος, από το Γ΄ ΚΠΣ, τα έργα των ολυμπιακών αγώνων, τον υπερδανεισμό κράτους και πολιτών.
'Ακουσα κάποια κυβερνητικά στελέχη να μιλάνε για οικονομικό κι αναπτυξιακό θαύμα. Αλλά, επίσης, κυβερνητικά στελέχη να υπόσχονται τη γη της επαγγελίας. Κι όλοι οι κυβερνητικοί παράγοντες να δοξάζουν την προοδευτική πολιτική τους.
Είναι πολιτική δοκιμασία για την κοινωνία και πολιτική φάρσα για τις κυβερνήσεις, όταν οι πολίτες δεν βιώνουν κανένα θαύμα και καμιά προοδευτική πολιτική ούτε διακατέχονται από αισιοδοξία, στην καθημερινότητά τους.
Η Ελλάδα ξεκίνησε από χαμηλά και πορεύεται αργά και στραβά, μένοντας από τους τελευταίους. Μετά οχτώ χρόνια διακυβέρνησης η πλειοψηφία του κ. Σημίτη θα έπρεπε να εξηγεί γιατί είμαστε στην 15η θέση στο κατά κεφαλή ΑΕΠ, στην 14η θέση στην παραγωγικότητα και την απασχόληση, στην 15η θέση στις δαπάνες εκπαίδευσης, τεχνολογίας κι έρευνας, στην 14η θέση στο ποσοστό προσώπων που διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας, στην 14η θέση της ανεργίας μακράς διάρκειας, στην 15η θέση στη σπατάλη ενέργειας σε σχέση με την παραγωγή, στην 14η θέση στην ατμοσφαιρική ρύπανση και τις εκπομπές αερίων.
Μετά οχτώ χρόνια διακυβέρνησης η πλειοψηφία του κ. Σημίτη θα πρέπει να εξηγήσει συγκεκριμένα και να αναλάβει τις ευθύνες της:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Δεν είναι τυχαίο ότι και κατά τη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. παίζουν αυτήν την γνωστή πολιτική παντομίμα του δικομματισμού.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φωνάζει ότι η Ν.Δ. δεν έχει τίποτε διαφορετικό να προτείνει από αυτά που κάνει η κυβέρνηση. Και η Ν.Δ. φωνάζει ότι προτείνει το αυθεντικό φιλελεύθερο πρωτότυπο στη θέση του κακού αντίγραφου του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ λέει ότι εάν έρθει η Ν.Δ. στην εξουσία θα έλθει η καταστροφή. Και η Ν.Δ. λέει ότι παραμονή του ΠΑΣΟΚ σημαίνει όλεθρος.
Το ΠΑΣΟΚ ισχυρίζεται ότι η Ν.Δ. δεν μπορεί να εφαρμόσει αυτόν τον προϋπολογισμό και η Ν.Δ. ισχυρίζεται ότι το ΠΑΣΟΚ προτείνει ένα ανεφάρμοστο προϋπολογισμό.
ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. κινδυνολογούν ο ένας σε βάρος του άλλου, δημαγωγούν για το μέλλον, φοβίζουν τους πολίτες, ασκούνται στην αρνητική επικοινωνιακή σκιαμαχία για να συγκαλύψουν τις συγκλίσεις των πολιτικών τους επιλογών.
Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Ν.Δ., ως κυβερνητική πλειοψηφία θα συνεχίσουν την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της απελευθέρωσης των αγορών, την σφιχτή δημοσιονομική διαχείριση μονόπλευρης λιτότητας, την πολιτική φορολογικής κι εισοδηματικής ανισότητας, της διάλυσης της δημόσιας σφαίρας της οικονομίας, της εύνοιας προς την επιχειρηματικότητα κι της αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων, της εμπορευματοποίησης των συλλογικών αγαθών.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θέλει να είναι και σοσιαλιστική και κεντροαριστερή και κεντρώα και εκσυγχρονιστική του φιλελευθερισμού.
Και η Ν.Δ. θέλει να είναι και λαϊκή και φιλελεύθερη και κεντροδεξιά και του μεσαίου χώρου.
Με πλάγια βήματα επί τόπου βρέθηκαν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. εντός κι επί τα αυτά.
Εξεγείρεται η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για όσους λέει την ταυτίζουν με τη Ν.Δ. Υποκρίνεται. Ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν είναι όμοια τα κόμματα, η κοινωνική τους αναφορά, τα ιστορικά και προγραμματικά τους χαρακτηριστικά. Όμως, μοιάζουν, με παραλλαγές οι πολιτικές τους επιλογές.
Εμείς από την πλευρά του ΣΥΝ της αριστεράς των κινημάτων και της οικολογίας λέμε καθαρά:
Δεν μπορεί και δεν πρέπει η αγορά να είναι καθοριστικός μηχανισμός ρύθμισης της κοινωνίας. Οι αδικίες και οι αντιθέσεις της αγοράς, επιβάλλουν, για να στηριχθεί η κοινωνική ιδιότητα του πολίτη, ρόλο ευθύνης στην πολιτική και το κράτος. Ο ατομικισμός κι ο ανταγωνισμός, σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, θα καταρρακώσουν το κοινωνικό μοντέλο και τις εγγυήσεις προστασίας των δικαιωμάτων.
Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση με την αμερικανική αυτοκρατορική ηγεμονία, δεν είναι το τέλος της πολιτικής και της αβεβαιότητας, αλλά μια ακόμα περίοδος ιστορικής δοκιμασίας και ρευστότητας για την ανθρωπότητα.
Ακούγοντας τις εισηγήσεις των εκπροσώπων τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Νέας Δημοκρατίας να μιλούν για τον Προϋπολογισμό δημιουργείται η εντύπωση ότι είμαστε μια χώρα αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο που δεν συμμετέχει στην Ε.Ε. Λες και η παγκοσμιοποίηση με τον Νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα της λες και η ηγεμονική πολιτική των ΗΠΑ, δεν μας αφορά. Αλλά αυτός ο τύπος παγκοσμιοποίησης και αυτή η αυτοκρατορική πολεμοκεντρική πολιτική των ΗΠΑ αποτελεί την κυριότερη πηγή αστάθειας, κρίσεων, ανασφάλειας και όξυνσης των αντιθέσεων του σύγχρονου κόσμου.
Μιλάτε για το μέλλον, κύριοι της κυβέρνησης, και υπόσχεστε σενάρια ευημερίας. Παραγνωρίζετε, αν αυτό το μέλλον στο οποίο αναφέρεσθε θα είναι ένα μέλλον με ειρήνη ή θα είναι μία διαδοχή νέων πολέμων; Πώς καλλιεργείτε ένα τέτοιο εφησυχασμό, όταν οι ΗΠΑ σε όλους τους τόνους εξαγγέλλουν από τώρα νέους στόχους επίθεσης της πολεμικής τους μηχανής; Πώς θωρακίζετε την ελληνική κοινωνία και οικονομία, απέναντι σε τέτοιες εξελίξεις που σήμερα πρέπει να τις θεωρούμε συστατικό της πραγματικότητας στην οποία ζούμε;
Δεν ξέρουν και δεν ακούνε τίποτε το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. για τον δεκαπλασιασμό του κόστους για την Ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν βλέπουν ούτε μαθαίνουν για τον πρεσβευτή των ΗΠΑ που αναπτύσσει ρόλους οικονομικού μάνατζερ, πολιτικού υποβολέα και επιθεωρητή του δημοσίου βίου;
Η σιωπή και της κυβέρνησης και της Ν.Δ. γύρω από τα προβλήματα αυτά, δείχνει την από μέρους τους αποδοχή ενός κόσμου που πρέπει να αλλάξει. Και υπογραμμίζει την ανάγκη να μείνει ζωντανή η συνείδηση του μεγάλου αντιπολεμικού κινήματος που αναπτύχθηκε ενάντια στην εισβολή στο Ιράκ πολύ περισσότερο που οι δραματικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα αυτή δικαίωσαν πλήρως εκείνους τους αγώνες. Όπως δικαιώνουν οι εξελίξεις τους αγώνες των κοινωνικών κινημάτων γενικότερα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της πολιτικής των ΗΠΑ.
Μου έκανε εντύπωση επίσης το γεγονός ότι οι όποιες αναφορές έγιναν στην Ε.Ε. , έγιναν για να αντλήσουν στατιστικά στοιχεία και εκτιμήσεις για την πορεία της οικονομίας. Η Ε.Ε. όμως δεν είναι στατιστική υπηρεσία. Αποτελεί ένα κέντρο από το οποίο εκπορεύονται πολιτικές. Ποια είναι η στάση της κυβέρνησης αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης απέναντι σ αυτές τις πολιτικές; Συμφωνούν, διαφωνούν και σε τι; Και τι κάνουν για να τις αλλάξουν;
Η Ε.Ε. ιδίως μετά το ναυάγιο της τελευταίας Συνόδου Κορυφής οδηγείται σε πλήρη εμπλοκή. Και αυτό συμβαίνει ακριβώς σε μια στιγμή που η ίδια η στασιμότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας επιβάλλει ισχυρές πρωτοβουλίες με στόχο την ανάπτυξη και την απασχόληση.
Αμέσως μετά την αποτυχημένη Σύνοδο Κορυφής οι εκπρόσωποι των έξι ισχυρότερων χωρών της Ε.Ε. έστειλαν επιστολή στην Κομισιόν με την οποία ζητούν ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός να μειωθεί στο 1% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Πρόκειται ίσως για μία απειλή. Πώς απαντά όμως η κυβέρνηση; Τι πολιτική μπορεί να ασκηθεί με προϋπολογισμό 1% του ΑΕΠ;
Το σύμφωνο σταθερότητας αποδείχθηκε διάτρητο. Υπάρχει για να παραβιάζεται από τους ισχυρούς και να χρησιμοποιείται ως μπαμπούλας για τις μικρότερες χώρες. Αποδείχνεται ένας μηχανισμός ελέγχου μιας ανάπτυξης που δεν υπάρχει ενώ η Ευρώπη έχει ανάγκη ακριβώς από πολιτικές που θα δίνουν ώθηση στην ανάπτυξη και αντί για μείωση του προϋπολογισμού χρειάζεται αύξηση τουλάχιστον κατά 1% για τη χρηματοδότηση ευρωπαϊκών δικτύων και άλλων υποδομών.
Είναι φανερό ότι η Ε.Ε. έχει ανάγκη από βαθιές μεταρρυθμίσεις σε μια κατεύθυνση εναλλακτική και ανταγωνιστική προς τα αποτυχημένα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού. Δυστυχώς όμως, όχι μόνο η Ν.Δ., αλλά και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως στο εσωτερικό μέτωπο έτσι και στο Ευρωπαϊκό έχουν παραδοθεί στην ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού.
Όμως δεν υπάρχει μόνο η Ευρώπη των ατλαντικών και των νεοφιλελεύθερων προσανατολισμών. Υπάρχει και η Ευρώπη που αντιστέκεται, η Ευρώπη των κινημάτων και της εναλλακτικής προοπτικής. Υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις. Χθες μόλις, δημοσιεύθηκε στον τύπο υπόμνημα 250 ευρωπαίων οικονομολόγων που εισηγούνται μία εναλλακτική πολιτική για μια Ευρώπη της ισότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της διεθνούς συνεργασίας.
Καταθέτω το υπόμνημα αυτό για τα πρακτικά της Βουλής ως ένα κείμενο προβληματισμού, χρήσιμο για όσους ενδιαφέρονται για μια διαφορετική πορεία της Ε.Ε.
Αποτελεί πολιτική απάτη ότι η σημερινή κατάσταση είναι αναπόφευκτη περίπου σαν φυσικό φαινόμενο, σαν ιστορική νομοτέλεια.
Προοδευτική πολιτική σημαίνει πρακτικές που αναβαθμίζουν και δεν περιθωριοποιούν ούτε λεηλατούν την αριστερά. Που προστατεύουν και δεν διαλύουν το δημόσιο χώρο της οικονομίας. Που διαφυλάσσουν το περιβάλλον και δεν το ξεπουλάνε ούτε το κακοποιούν. Προοδευτική πολιτική σημαίνει κοινωνική προστασία και συνοχή, με δίκαιη αναδιανομή εισοδημάτων.
Προοδευτική πολιτική σημαίνει εγγυημένο εθνικό εισόδημα για αξιοπρεπή διαβίωση όλων.
Προοδευτική πολιτική σημαίνει αναβάθμιση της κοινωνικής ιδιότητας του πολίτη και προστασία του δημοσίου συμφέροντος, από την αναλγησία και την κερδοσκοπία των συμφερόντων που συσσωρεύουν πλούτο σε λίγους.
Οι αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες, που υπάρχουν και μέσα στο ΠΑΣΟΚ, οι νέοι πολίτες, που τους κλείνετε τον ορίζοντα. Οι ανένταχτοι, που τους αχρηστεύετε με το εκλογικό σας σύστημα, θα σας δώσουν την απάντηση.
Η ανανεωτική αριστερά, που αγωνιά και αγωνίζεται για το διαφορετικό κόσμο, που συσπειρώνεται για κοινή δράση και εκλογική συνεργασία, οι οικολογικές ενώσεις, τα κοινωνικά κινήματα, οι ενώσεις πολιτών, αυτός ο μεγάλος Συνασπισμός της Αριστεράς θα σας δώσει την απάντηση.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS