28/01/2004

Ομιλία του Ν.Κωνσταντόπουλου σε εκδήλωση που διοργάνωσαν νέοι και νέες του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς στη Νομική Σχολή με θέμα: "Ιδιωτικά Πανεπιστήμια... Δημόσιος Κίνδυνος!"

28 Ιανουαρίου 2004

Ο Πρόεδρος του Συνασπισμού και επικεφαλής του Ενωτικού Ψηφοδελτίου Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς Ν.Κωνσταντόπουλος, μιλώντας σε ανοιχτή εκδήλωση στη Νομική Σχολή Αθηνών (αίθουσα Μαριδάκη) που διοργάνωσαν οι νέοι και οι νέες του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, με θέμα: «Ιδιωτικά Πανεπιστήμια... Δημόσιος Κίνδυνος!!! Θα τους αφήσουμε να μας πείσουν;» στο οποίο συμμετείχαν και οι: ΄Αλκης Ρήγος, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου, Πάρις Χρυσός, φοιτητής ΕΜΠ και Δ.Τζανακόπουλος, φοιτητής Νομικής, τόνισε:

«Οι σπουδαστές είναι νέοι εργαζόμενοι διανοούμενοι» λέγαμε στον καταστατικό χάρτη του Φοιτητικού Κινήματος στο 4ο Πανσπουδαστικό Συνέδριο που ίδρυσε την ΕΦΕΕ.

Οι νέοι είναι δύναμη αμφισβήτησης, διεκδικούν το διαφορετικό, δεν υπηρετούν το κατεστημένο.

Οι εργαζόμενοι είναι δύναμη κοινωνικής πρωτοπορίας και εκδημοκρατισμού, δεν είναι επαίτες καμίας κρατικής φιλανθρωπίας, ούτε υπήκοοι καμιάς εξουσίας.

Οι διανοούμενοι είναι στοχαστές και δημιουργοί ιδεών, δύναμη πνευματικής και πολιτισμικής εξέλιξης, δεν είναι διερμηνευτές και προπαγανδιστές προσώπων, κομμάτων, κυβερνήσεων και καθεστώτων.

Οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ βάλανε στο στόχαστρο της προεκλογικής επικοινωνιακής τους εκστρατείας τις 600.000 των νέων που θα ψηφίσουν.

Να θυμίσω στις δικομματικές ηγεσίες ότι οι νέοι δεν είναι εκλογικό θήραμα ούτε κομματικό εμπόρευμα για να το βγάζουν σε προεκλογική δημοπρασία.

Να θυμίσω στον κ. Παπανδρέου ότι οι νέοι έχουν πολλά και δύσκολα προβλήματα, που δεν ξεγελιούνται με επικοινωνιακό εμπόριο ελπίδας. Να θυμίσω, επίσης, στον κ. Παπανδρέου ότι πολιτική αιτία αυτών των προβλημάτων είναι η κυβερνητική πολιτική, που συστηματικά βρέθηκε μακριά από την αγωνία και τον αγώνα των νέων.

Να πω στον κ. Παπανδρέου και στον κ. Καραμανλή ότι σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και του κόσμου, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, η θεσμοθέτηση των νόμων της αγοράς και του ανταγωνισμού λιανίζει τις νεώτερες γενιές, με την ανεργία, τους αποκλεισμένους, τις άνισες ευκαιρίες εκπαίδευσης κι απασχόλησης, την περιορισμένη κοινωνική στήριξη.

Ο κ. Παπανδρέου και η ΝΔ εμπαίζουν τους νέους όταν τους υπόσχονται μερίδια μελλοντικής ευτυχίας και την ίδια ώρα επιμένουν σε κυβερνητικά προγράμματα με νεοφιλελεύθερο περιεχόμενο, χωρίς κοινωνικό πρόσωπο.

Να πω ακόμα στον κ. Παπανδρέου και στον κ. Καραμανλή ότι σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και του κόσμου, αλλά και στην Ελλάδα, οι νέοι είναι εκείνοι που αναδεικνύονται σε νέους πρωταγωνιστές μέσα από τα κοινωνικά κινήματα, για τον διαφορετικό κόσμο, δεν είναι οπαδοί κανενός κυβερνητισμού, κανενός δικομματισμού, κανενός νεοφιλελευθερισμού.

Οι νέοι δεν γίνονται εκλογική πελατεία, είναι κοινωνική και πολιτική πρωτοπορία.

Ακριβώς γι αυτό ζητώ από τον κ. Παπανδρέου να απαντήσει :

Η ανεργία των νέων γιατί μεγάλωσε στα τελευταία οχτώ χρόνια επί κυβερνήσεών του
Η πρότασή του για ανασφάλιστη εργασία των νέων είναι ή δεν είναι πίσω από τις εγγυήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που ως ενιαίο σύνολο κοινωνικών, πολιτικών, οικολογικών δικαιωμάτων, δεν μπορεί να τα διασπά κανένας κυβερνητισμός και κανένας ανταγωνισμός
Οι απόψεις του για ανασφάλιστη εργασία και μη κρατικά Πανεπιστήμια είναι ή δεν είναι αντίθετες με τη Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, που ενσωματώθηκε στο σχέδιο της Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης, είναι αντίθετες και με τις αξίες που συγκρότησαν στον ευρωπαϊκό χώρο της έννοια της Universitas εδώ και 900 χρόνια.
Οι κυβερνητικές και υπουργικές αποφάσεις στα πλαίσια κοινών αποφάσεων των κρατών - μελών της Ε.Ε. και της διμερούς συνθήκης Ε.Ε. και ΗΠΑ, που υπέγραψε ο κ. Σημίτης, υιοθετούν ή όχι το μοντέλο ασφάλειας προληπτικής καταστολής κι εποπτείας, που ακυρώνει θεμελιώδεις εγγυήσεις, ενοχοποιεί την πολιτική αντίθεση και ποινικοποιεί την κοινωνική διαμαρτυρία.

Επιτέλους θα πρέπει να καταλάβει ο κ. Παπανδρέου ότι υπάρχουν κάποια Δημόσια Αγαθά όπως η Παιδεία και η Υγεία ή Απασχόληση κι Εργασία, που για τους πολίτες δεν είναι διαπραγματεύσιμα και μόνο ως στοιχείο παθογένειας του συστήματος μπορούμε να δούμε την ύπαρξη τους και ως υποκείμενα εμπορεύσιμα.

Ότι όπως τόνισαν σε κείμενο τους 114 Πανεπιστημιακοί «οι αυτονόητες αξίες που συγκρότησαν στον Ευρωπαϊκό χώρο την έννοια της Universitas εδώ και 900 χρόνια, ως τον κατεξοχήν θεσμό έρευνας, διδασκαλίας, ανάπτυξης της κριτικής σκέψης και του αναστοχασμού, βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τις μετανεωτερικές θέσεις υπέρβασης της υπόστασης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου» που αναπτύσσει ο κ. Παπανδρέου. Γιατί μόνο στο Δημόσιο χώρο είναι δυνατή χωρίς δεσμεύσεις και αγοραία συμφέροντα η παραγωγή νέας γνώσης και η δημιουργία κριτικά σκεπτόμενων ενεργών πολιτών.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ακριβώς γι αυτό , η ευρωπαϊκή δημοκρατική παράδοση καθιέρωσε δύο και μόνο δύο, κοσμικά πολιτικά ʼσυλα : αυτό του Κοινοβουλίου και αυτό του Δημόσιου Πανεπιστημίου. Αναγνωρίζοντας τους ως τους μόνους χώρους, όπου παράγεται, κρίνεται και διακινείται ακηδεμόνευτός αναστοχασμός και δημόσιος, κριτικός λόγος, χωρίς τα «τάδε έφα» της όποιας αυθεντίας

Όχι νεωτερικοί λαϊκισμοί με τα προβλήματα ζωής των νέων.

Σχεδιασμένη πολιτική για τη νεολαία, από την μόρφωση μέχρι την απασχόληση, από τον ελεύθερο χρόνο μέχρι την κοινωνική στήριξη κι ενίσχυση.

Οι νέοι είναι κοινωνικές οντότητες με ανοικτά προβλήματα, που προκύπτουν από τις κυβερνητικές πολιτικές, δεν είναι προεκλογικό ντεκόρ κανενός κυβερνητισμού και κομματισμού.

ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ασκούν την πολιτική ως διαχείριση. Δόγμα του δικομματισμού είναι ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού.

Οι νέοι διεκδικούν διαφορετικό τρόπο λειτουργίας της πολιτικής. Είναι οι αγωνιστικές ιδέες και δράσεις που κάνουν διαρκώς εφικτό αυτό που προβάλλεται από τα κατεστημένα ως ανέφικτο.

Στη χώρα μας η κυριαρχία την τελευταία δεκαετία στο πολιτικό σκηνικό των δυνάμεων που προωθούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές έχει δημιουργήσει ασφυκτικό πλαίσιο για τις κοινωνικές κατακτήσεις και τα δικαιώματα της νεολαίας. Η τρομακτική έκρηξη του ποσοστού της ανεργίας των νέων σε συνδυασμό με την ελαστικοποίηση της εργασίας δημιουργούν μια πρωτοφανή αίσθηση ανασφάλειας και αβεβαιότητας στους νέους που αναγνωρίζουν τον εαυτό τους σε μια διελκυστίνδα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας στο παραγωγικό, το πολιτικό και το κοινωνικό γίγνεσθαι.

Βασικά χαρακτηριστικά αυτής της νέας πραγματικότητας που βιώνει η νεολαία σήμερα, είναι η ανάπτυξη σε όλους τους τομείς ενός πρωτοφανούς και βίαιου ανταγωνισμού, η αβεβαιότητα για το μέλλον, καθώς και η τραγική έλλειψη ελεύθερου χρόνου.

Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση των τελευταίων χρόνων έχει αλλάξει δραματικά την κατάσταση της ελληνικής νεολαίας αφού ενέτεινε τους κοινωνικούς - ταξικούς αποκλεισμούς από τη γνώση, πολλαπλασίασε τον αριθμό των νέων που εγκαταλείπουν το σχολείο πριν τελειώσουν το Λύκειο, γιγάντωσε την παραπαιδεία, απαξίωσε το ρόλο του δημόσιου σχολείου μετατρέποντάς το σε εξεταστικό κέντρο, ενώ εξαφάνισε τον ελεύθερο δημιουργικό χρόνο των μαθητών, χρόνο πολύτιμο για μια τόσο ευαίσθητη ηλικία.

Το ίδιο ασφυκτικό πλαίσιο εντατικοποίησης και ανταγωνισμού έχει μεταφερθεί και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, μετατρέποντας την εικόνα του φοιτητή - διανοούμενου και ενεργού συμμέτοχου στα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα, σε αυτήν του φοιτητή - σκληρά εργαζόμενου, ξεκομμένου και αδιάφορου για την πολιτική ζωή, αφού το πλήρως ανταγωνιστικό περιβάλλον του σύγχρονου πανεπιστημίου δεν επιτρέπει άλλα ενδιαφέροντα ενώ οι απαιτήσεις της εποχής δεν καλύπτονται με ένα μόνο πτυχίο.

Η ένταση των προβλημάτων της νεολαίας σε συνδυασμό με τη συρρίκνωση της δημοκρατίας και των συμμετοχικών θεσμών, τον περιορισμό των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων των νέων, αλλά και τον επίμονο βομβαρδισμό τους από τα μέσα με τα κυρίαρχα καταναλωτικά - νεοσυντηρητικά πρότυπα, αναπόφευκτα έχει δημιουργήσει ένα κλίμα απομόνωσης και εγκατάλειψης που είναι αλήθεια ότι έχει οδηγήσει μεγάλο μέρος των νέων σε μια στάση αδιαφορίας για τα κοινά και την πολιτική, σε μια στάση ιδιώτευσης.

Ωστόσο πρέπει να παραδεχθούμε ότι αν ένα μεγάλο μέρος των νέων σήμερα γυρίζει την πλάτη στην πολιτική και στις πολιτικές νεολαίες δεν είναι γιατί αδιαφορεί για τη συλλογική επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει αλλά γιατί αντιλαμβάνεται την πολιτική, όπως την εισπράττει από το συνολικό πολιτικό σκηνικό. Δηλαδή ως διαχείριση, συναλλαγή και ρουσφέτι. Και αυτό γιατί σήμερα ακόμη και οι λέξεις τείνουν να χάσουν το νόημά τους. Και πώς να μην το χάσουν όταν η επιστροφή προς τα πίσω βαφτίζεται εκσυγχρονισμός, όταν οι συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες επιλογές μακιγιάρονται επικοινωνιακά και εμφανίζονται ως πολιτικές για την κοινωνική προστασία.

Σήμερα οι δυνάμεις της αριστεράς των κοινωνικών κινημάτων, ενώνουν τις δυνάμεις τους και συστρατεύονται με το πλειοψηφικό κομμάτι της ελληνικής νεολαίας που ασφυκτιά. Στόχος μας η δημιουργία μιας νέας σχέσης μαζί τους, με νέους κώδικες επικοινωνίας και συμπεριφοράς. Στόχος μας η επιστροφή της πολιτικής στη νέα γενιά, η επιστροφή της νέας γενιάς στις νέες συλλογικές διεκδικήσεις.

Και οι νέοι, ξαναγυρνάνε σε κινήματα διεκδίκησης δίνοντας το στίγμα τους με την ορμή και το ριζοσπαστισμό που τους διακρίνει στους δρόμους του Σιάτλ, της Πράγας, του Γκέτεμποργκ, της Γένοβα, του Πόρτο Αλέγκρε, της Βομβάης. Η εποχή της αδιαφιλονίκητης ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού φαίνεται ότι έχει παρέλθει τουλάχιστον όσον αφορά το επίπεδο των ιδεών, αφού ό,τι μέχρι την έκρηξη των κινημάτων φάνταζε παράλογο, όπως πχ η πιθανότητα διεκδίκησης μιας άλλης κοινωνίας, σήμερα αρχίζει να φαντάζει ως λογικό

Η νεολαία είναι το πεδίο μέσα στο οποίο αναπτύσσονται οράματα, νέες αντιλήψεις, νέες αξίες για την ζωή και την κοινωνία. Είναι το πεδίο μέσα στο οποίο αναπτύσσονται δυνάμεις αμφισβήτησης και ανατροπών με αυτόνομα χαρακτηριστικά και ιδιαίτερη δυναμική.»