Να συγχαρούμε την εθνική ομάδα για τη νίκη της. Έχει καημό και λαχτάρα ο λαός μας, η κοινωνία μας, οι πολίτες, να χαίρονται για συλλογικές διακρίσεις. Να χαρούμε κι εμείς. Όχι γιατί ξαφνικά ποδοσφαιροποιούμε την πολιτική ζωή, αλλά να γιατί περίπου ...είναι σαν να κέρδιζε ο ΣΥΝ στις εκλογές και να έπιανε την πρώτη θέση.
Καλό είναι να ονειρευόμαστε.
Αλλά ακόμα καλύτερο και να οραματιζόμαστε και να αγωνιζόμαστε. Κι ακόμα πιο δημιουργικό να ξέρουμε που πατάμε και που πηγαίνουμε, εάν, δηλαδή αυτά που κάνουμε μας μπάζουν στο αύριο ή μας κρατάνε σε μια διαρκή συστροφή προς το χθες.
Να προβληματιστούμε επίμονα.
Πέρα από την νίκη της Εθνικής, υπάρχει το γεγονός της διακριτής παρουσίας και οι συντελεστές της. Κι ασφαλώς δεν θα μπορούσε να υπάρχει το σημερινό δημόσιο ενδιαφέρον έρευνας κι αναγνώρισης, εάν ο κάθε παίκτης έκανε τον καπετάνιο και τον βεντέτο, εάν όλοι μίλαγαν σαν να ήταν προπονητές στη θέση του προπονητή, εάν ο καθένας μέσα στο ανθρώπινο σύνολο μιας προσπάθειας γκρίνιαζε τους υπόλοιπους και όλοι μιζέρευαν και τραβούσαν από το μανίκι το συλλογικό εαυτό τους, διεκδικώντας για τον εαυτό τους το εικόνισμα, το άγαλμα ή το θρόνο.
Οι θεωρητικοί μας το έχουν αναλύσει, το πόσο αναγκαία είναι για τη σύνθεση, την φερεγγυότητα κι αποτελεσματικότητα, μιας συλλογικής προσπάθειας, η ύπαρξη κοινής πεποίθησης, οραματικής αισιοδοξίας, αγωνιστικής αλληλεγγύης και εμπιστοσύνης, που θα συνέχει ως πλαίσιο αρχών και δεσμεύσεων, όσους συγκροτούν το υπερατομικό σύνολο.
Αλλά και η σημερινή πραγματικότητα επιβάλλει την ανάγκη για νέες συλλογικότητες, που θα έχουν αυθεντική κοινωνική δυναμική, χωρίς να είναι μαραγκιασμένες, από μηχανισμούς και τακτικισμούς, παραγοντισμούς κι ανταγωνισμούς προβολής, αναγνωρισιμότητας και εξουσίας.
Νέες συλλογικότητες, διαφορετικοί τρόπο αυτοργάνωσης και δράσης, νέα πολιτικά υποκείμενα, διαφορετικές μορφές άσκησης της πολιτικής και λειτουργίας της δημοκρατίας, βρίσκονται στο επίκεντρο των αναζητήσεων της σύγχρονης αριστεράς. Το αίτημα είναι η ανανέωση κι η αναζωογόνηση της συλλογικότητας και της συμμετοχής κι όχι ο εκφυλισμός σε προσωπικούς στόχους και η μαζική ενσωμάτωση σε άτυπες, μορφές αποδοχής νεοαρχηγισμών ή νεοδογματισμών.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Η σημερινή μας συνεδρίαση συγκεντρώνει το μεγάλο ενδιαφέρον του Τύπου, των ΜΜΕ, όλης της ελληνικής κοινωνίας. Κι αυτό, είναι φυσικό. Η παρουσία και η προοπτική του ΣΥΝ είναι οργανικό στοιχείο του πολιτικού συστήματος, εκφράζει υπαρκτές δυνάμεις και ιδέες της ελληνικής κοινωνίας.
Ο ΣΥΝ έχει καθιερωθεί πια ως βασικό στοιχείο της πολιτικής ζωής του τόπου. Οι παρεμβάσεις του είναι σημαντικές. Κι οι όποιες εξελίξεις σ'αυτόν, επηρεάζουν τον συνολικό πολιτικό χάρτη. Επί δέκα και πλέον χρόνια κομματικοί ηγεμονισμοί, κυβερνητικοί σχεδιασμοί και μηχανισμοί διαπλοκής, επεδίωξαν να μας βγάλουν από τη μέση, ως ανεπιθύμητο, αστάθμητο κι ενοχλητικό στοιχείο. Μέσα από δύσκολες κι άνισες συνθήκες υπάρχουμε ως ενεργός και δρώσα ιδεολογικοπολιτική δύναμη. Και μάλιστα με μεγαλύτερη αναγνώριση και προσδοκία, από την εκλογική μας δύναμη. Να ξεκαθαρίσουμε, όμως, ότι δεν μας χρωστάει η ιστορία και η κοινωνία ούτε έχουμε δίκιο σ'όλα κι οι άλλοι δεν μας καταλαβαίνουν ή μας εχθρεύονται. Έχουμε κι αδυναμίες κι ανεπάρκειες κι ευθύνες για λάθη.
Καλούμαστε λοιπόν σήμερα να δώσουμε ορισμένα σαφή μηνύματα για την πορεία μας από δω και μπρος και κυρίως καλούμαστε να οργανώσουμε σοβαρά τις διαδικασίες του προσεχούς συνεδρίου μας. Ενός συνεδρίου που προσλαμβάνει πολύ μεγάλη σημασία για το μέλλον του κόμματός μας, για το μέλλον της Αριστεράς. Γιατί και η Αριστερά και η κοινωνία οφείλουν να στοχαστούν για το ποια είναι η λυδία λίθος για τις δημοκρατικές, κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης κι ηγεμονίας των ΗΠΑ.
Ενός συνεδρίου που πρέπει να αποτελέσει χώρο συνάντησης και πολιτική τομή, για την ελληνική αριστερά του 21ου αιώνα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Οι ευρωεκλογές ολοκλήρωσαν τον εκλογικό κύκλο και την καταγραφή των συσχετισμών, με τους οποίους σφραγίζεται η νέα πολιτική περίοδος την οποία ήδη από τις εθνικές εκλογές διανύει η χώρα.
Κεντρικά στοιχεία αυτής της καταγραφής είναι η αποδοκιμασία του ΠΑΣΟΚ, η έκφραση εντυπωσιακής εμπιστοσύνης και προσδοκίας προς τη Ν.Δ., η αδυναμία της Αριστεράς, στο σύνολό της, να αμφισβητήσει την λειτουργία του δικομματικού εκκρεμούς. Η μεταπολίτευση τελείωσε, χωρίς να τελειώσει η ηγεμονία του δικομματισμού. Η ευρύτερη κοινωνική και πολιτική προοδευτική πλειοψηφία, που επικρατούσε για δεκαετίες, πριν και μετά την δικτατορία, πιέζεται.
Η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή ξεκίνησε την θητεία της βιώνοντας μια θεμελιακή αντίφαση.
Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού την στήριξε σε δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, προσδοκώντας από αυτήν μια πολιτική, πιο φιλολαϊκή, από την πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, και με πιο διαφανή και χρηστή διαχείριση της εξουσίας.
Η ίδια, όμως, προγραμματικά, κινείται στους βασικούς άξονες, που και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ κινήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Ταυτοχρόνως, δεν έχει ποτέ μιλήσει για αλλαγή του πολιτικού συστήματος, άρα και των βασικών μεθόδων διακυβέρνησης. Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ πήραν στις εθνικές εκλογές το 86%. Η εκλογική τους, όμως, παντοδυναμία δεν αντιστοιχεί σε πολιτική ενδυνάμωση τόσο των κομμάτων όσο και του κυβερνητικού μοντέλου. Αυτή η αναντιστοιχία δεν λειτουργεί υπέρ της ενίσχυσης της Αριστεράς. Ενώ ακροδεξιές, λαϊκιστικές τάσεις βρίσκουν χώρο. Όλα αυτά κι άλλα χαρακτηριστικά φαινόμενα, παραπέμπουν σε εσωτερικές διεργασίες κι αλλαγές της ελληνικής κοινωνίας αλλά και σε εγγενείς, παγιωμένες στρεβλώσεις του πολιτικού συστήματος.
Εάν σ'αυτά προσθέσουμε ότι και η σημερινή κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να κινηθεί στα όρια των οικονομικών και κοινωνικών επιλογών της Ε.Ε., τότε μπορούμε πιστεύω να διατυπώσουμε την εκτίμηση - πρόβλεψη, ότι αυτή η θεμελιακή αντίφαση, πολύ γρήγορα, θα έρθει στην επιφάνεια. Η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα νέο κύκλο λαϊκής δυσαρέσκειας. Το δικομματικό εκκρεμές, κατά τη φορά της λαϊκής δυσφορίας, θα σημαίνει τον πολιτικό χρόνο της στασιμότητας και της κρίσης.
Ένα φαινόμενο που αποτυπώθηκε πολύ έντονα στις ευρωεκλογές σε ολόκληρη την Ευρώπη, είναι ότι παντού οι κυβερνήσεις αντιμετώπισαν λαϊκή δυσαρέσκεια και αποδοκιμασία, ότι σε όλες τις χώρες οι πολίτες έδειξαν δύσπιστοι, επιφυλακτικοί, απαισιόδοξοι, για την πολιτική της Ε.Ε.
Ο νέος πολιτικός κύκλος λοιπόν τον οποίο διατρέχει η χώρα θα σφραγιστεί από τα ίδια προβλήματα με τον προηγούμενο.
Θα σφραγιστεί δηλαδή από την σύγκρουση των νεοφιλελεύθερων επιλογών, με τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων και από την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να διαμορφώσει θετικές και πραγματικά εναλλακτικές διεξόδους.
Η άμεση προοπτική των Ολυμπιακών αγώνων επιτρέπει προσωρινά στην κυβέρνηση να συνεχίσει την αναβλητικότητά της.
Όμως αυτό είναι κάτι εντελώς προσωρινό και επιπλέον η Ολυμπιάδα θα διογκώσει όλα τα προβλήματα.
Ήδη αυτές τις μέρες ζούμε έντονα τις συνέπειες της Ολυμπιάδας, στα θέματα ασφάλειας και τις επιπτώσεις στον τομέα των δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Οι προχθεσινές δηλώσεις του κ. Κακλαμάνη, υπήρξαν μια πραγματική όαση, σ'ένα περιβάλλον που διαμορφώνεται ολοένα και πιο ασφυκτικό και απάνθρωπο για το επίπεδο προστασίας και εγγυήσεων των δικαιωμάτων.
Βεβαίως, οι επιλογές στα θέματα ασφαλείας είχαν διαμορφωθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση. Όμως, και η σημερινή δείχνει τον ίδιο ή και υπερβάλλοντα ζήλο. Αποτέλεσμα αυτού του υπερβάλλοντα ζήλου υπήρξε ο νέος τρομονόμος και η δήλωση για την παραμονή των εγκαταστάσεων παρακολούθησης και μετά το τέλος των Ολυμπιακών.
Με την προβολή του διλήμματος ασφάλεια ή δημοκρατία εκβιάζονται πολιτικά και θεσμικά μέτρα, που οδηγούν σε μιαν δύσμορφη δημοκρατία, που κυριαρχείται από το φόβο και την υποψία, αναθέτοντας σε μηχανισμούς προληπτικής επιτήρησης και καταστολής την υπερεξουσία του Μεγάλου Αδελφού. Στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας υιοθετούνται αντιδημοκρατικές επινοήσεις, που επιβάλλουν ένα ιδιώνυμο καθεστώς ασφάλειας, που αποδυναμώνει κάθε δικαιοδοτική εγγύηση προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενοχοποιεί εν προοιμίου την κοινωνική διεκδίκηση και ποινικοποιεί την πολιτική διαμαρτυρία.
Βεβαίως είναι κατανοητό το άγχος της κυβέρνησης για την ασφάλεια των Ολυμπιακών αγώνων, όμως κατά τον ίδιο τρόπο ζητούσε κατανόηση και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας και στον πόλεμο στο Ιράκ και σ'όλα τα μεγάλα θέματα που σχετίζονται με το τεράστιο θέμα που απασχολεί τον κόσμο σήμερα, την στρατηγική του διαρκούς πολέμου και της τρομονομοθεσίας που έχουν επιβάλλει οι ΗΠΑ και που με βάση αυτήν την στρατηγική έχουν ναρκοθετήσει όλον τον πλανήτη.
Εδώ όμως βρίσκεται το σημείο όπου διαχωρίζονται πραγματικά οι πολιτικές. Εάν δηλαδή προσαρμόζεσαι παθητικά στο κυρίαρχο πλαίσιο και σκηνικό σήμερα ή εάν ψάχνεις τρόπους να αμυνθείς, να αντιδράσεις, να πολιτευθείς με βάση αρχές που σήμερα βρίσκονται υπό διωγμό. Αρχές μάλιστα που έχουν αποδείξει την αποτελεσματικότητά τους και που έβγαλαν τον κόσμο από μεγάλα αδιέξοδα και για μεγάλες περιόδους.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω περισσότερα για να τεκμηριώσω την εκτίμηση ότι η κυβερνητική αλλαγή γρήγορα θα διαψεύσει τις ελπίδες, που γέννησε για αλλαγή πολιτικής, και ότι το μεγάλο ερώτημα για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη παραμένει, το εάν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος, από αυτόν που σήμερα ακολουθείται, με ελάχιστες παραλλαγές, από συντηρητικούς και σοσιαλδημοκράτες σε όλη την Ε.Ε.
Αυτό στο οποίο πρέπει εμείς να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας, είναι το πώς η Αριστερά θα βρεθεί, όσο πιο σύντομα γίνεται, στη θέση να απαντήσει θετικά, στο μεγάλο αυτό ερώτημα, να υποδείξει τον εναλλακτικό δρόμο και να προβάλει ταυτόχρονα πολιτικό σχέδιο για την προώθησή του.
Και από αυτό ακριβώς το σημείο πρέπει να ξεκινήσει η δική μας συζήτηση εν όψει του συνεδρίου μας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Οι εθνικές εκλογές και οι ευρωεκλογές ολοκλήρωσαν ένα πολιτικό κύκλο και για τον ΣΥΝ και κατέγραψαν, με πολύ σαφή τρόπο, την αφετηρία, από την οποία ξεκινάμε στη νέα πολιτική περίοδο.
Αλλάζουν πολλά πράγματα, να είμαστε μέσα στις νέες συνθήκες δύναμη αλλαγής, ριζοσπαστική δύναμη κι όχι στοιχείο προσαρμογής, εναλλακτική δύναμη κι όχι δύναμη αναχωρητισμού.
Στο σχέδιο της Π.Γ. γίνεται μια πρώτη αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος.
Δεν θα μπω σε αυτά που περιέχονται στο σχέδιο.
Εγώ θέλω να διατυπώσω μερικές γενικότερες σκέψεις.
Στα χρόνια που πέρασαν ο ΣΥΝ έκανε μια μεγάλη προσπάθεια στο χώρο της Αριστεράς.
Είχε επιτυχίες και αποτυχίες. Είχε θετικά και αρνητικά.
Εγώ θέλω να καταγράψω, ως πολύ μεγάλη κατάκτηση, το γεγονός ότι επέβαλε την παρουσία του στην κοινωνική και πολιτική ζωή, με όρους κοινοβουλευτικού κόμματος και όχι απλώς ενός ρεύματος ιδεών.
Είμαστε το τέταρτο κόμμα στην ελληνική πολιτική ζωή, με κοινωνική, συνδικαλιστική, πολιτική παρουσία πλούσια, με πανελλαδική οργάνωση, με σημαντική απήχηση σε πρωτοπόρα κοινωνικά στρώματα.
Αυτή την μεγάλη κατάκτηση κανείς δεν πρέπει να την υποτιμήσει, στο όνομα των αδυναμιών και των αστοχιών μας.
Να κοιτάξουμε κατά πρόσωπο τις αδυναμίες μας, που προς τα έξω βγαίνουν ως παθογένεια, αλλά και οι πολίτες μας τις καταλογίζουν ως πολιτική ιδιορρυθμία.
Δεν υπερασπιζόμαστε, με διάρκεια και συνέπεια, ουσιαστικές επιλογές που κάνουμε, τις μιζερεύουμε, τις θολώνουμε, τις τραβολογάμε ο καθένας κατά τη μεριά του.
Κάναμε ένα ουσιαστικό από πλευράς περιεχομένου, προγραμματικό συνέδριο. Το αδικήσαμε σκιαμαχώντας για το όνομα. Οι επεξεργασίες στα προσυνέδρια και τα συμπεράσματα του Προγραμματικού Συνεδρίου, προσθέτουν στην πολιτική μας πρόταση για την εναλλακτική διακυβέρνηση. Επαναπροσδιορίζουν, σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και αμερικανικής αυτοκρατορικής ηγεμονίας, την διάκριση Αριστεράς - Δεξιάς. Ανοίγουν τον ορίζοντα σε σύγχρονες απαντήσεις, για όσα συμβαίνουν, σήμερα, στην Ευρώπη, όπου επικρατεί ο νεοφιλελευθερισμός, διαρκούν οι συνέπειες από την πτώση του υπαρκτού και την κρίση της αριστεράς και η σοσιαλδημοκρατία συγκλείσει στο μεσαίο χώρο και στον μονόδρομο της προσαρμογής στο νέο φιλελευθερισμό.
Εγκαίρως είπαμε σε όσους δημαγωγούσαν για τη «νέα μεγάλη ιδέα των Ολυμπιακών αγώνων και για τον πολιτισμό των πολιτισμών», ότι θα βρεθούμε σε πολιτική, οικονομική, περιβαλλοντική και πολιτισμική περιπέτεια, με καθημερινή δυστυχώς δικαίωση.
Τα τέσσερα τελευταία χρόνια είχαμε αποφασιστική συμβολή σε δύο μεγάλες εξελίξεις με ιστορική προοπτική.
Βρεθήκαμε μέσα στην παγκόσμια δυναμική των κινημάτων κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και ταυτόχρονα πρωταγωνιστήσαμε στη δημιουργία του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και στη διαμόρφωση οργανικών σχέσεων της Ευρωπαϊκής Αριστεράς με τα κινήματα.
Προσωπικά θεωρώ αυτά τα δύο, ως σταθμούς στην πορεία του ΣΥΝ και ως επιλογές που θα σφραγίσουν το μέλλον.
Βεβαίως, δεν είναι τα μόνα που έχει να παρουσιάσει ο ΣΥΝ. Όμως θεωρώ ότι σ' αυτές τις δύο επιλογές ενυπάρχει μια στρατηγική σύλληψη, που αφορά το μέλλον ολόκληρης της Αριστεράς.
Και το επισημαίνω για να υπογραμμίσω ότι σ' αυτό το σημείο εγώ βλέπω τον λόγο ύπαρξης και τον ρόλο του ΣΥΝ.
Οι προσπάθειές μας για την κοινή δράση, τον διαρκή διάλογο και τις συνεργασίες των δυνάμεων της αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων είναι σταθερές και ειλικρινείς. Και ο χώρος διαλόγου και το ενωτικό ψηφοδέλτιο στηρίχτηκαν αποφασιστικά στην πολιτική και πρακτική συμβολή του ΣΥΝ. Πολλοί μας κατηγορούν ότι υπερεκτιμήσαμε τα δεδομένα. Ένα είναι, βέβαιο, ότι προσήλθαμε με ανοιχτή πολιτική, χωρίς ποτέ ο ΣΥΝ να εμφορείται ή να παγιδεύεται από σενάρια για εσωκομματική χρήση του θετικού ή αρνητικού αποτελέσματος σε βάρος των άλλων.
Ο ΣΥΝ δεν υπάρχει στην πολιτική ζωή για να διεκδικήσει ένα μικρό μερίδιο στη διαχείριση του σημερινού πολιτικού συστήματος.
Υπάρχει για να εργαστεί ώστε να διαμορφωθεί η Αριστερά που θα αμφισβητήσει σε βάθος αυτό το πολιτικό σύστημα και τις πολιτικές που παράγει.
Υπάρχει για να εργαστεί ώστε να υπάρξει μια Αριστερά που να αποτελεί πραγματική εναλλακτική προοπτική.
Τα ποσοστά που πετύχαμε στις δύο εκλογές δεν είναι αυτά που ανταποκρίνονται στο μέγεθος των προσπαθειών μας, ούτε βέβαια και στις φιλοδοξίες μας.
Δεν είναι όμως ευκαταφρόνητα. Ούτε προσφέρονται για λοιδορίες, συκοφαντίες κι αφορισμούς σε βάρος μας.
Μπορούσαν να είναι σαφώς καλύτερα.
Κι γι' αυτό πρέπει να κάνουμε πολύ σοβαρή συζήτηση για τα λάθη και τις αδυναμίες μας.
Η πολιτική των συμμαχιών, δεν υπηρετείται με τακτικισμούς τύπου κεντροαριστεράς ούτε, βεβαίως, με πρακτικές με τις οποίες θέλει το κάθε σχήμα της αριστεράς να μιλάει στο όνομα της μιας αλήθειας και του δικού του μοναδικού ρόλου.
Μας ενδιαφέρει ο ΣΥΝ να είναι δύναμη, που θα συμβάλει αποφασιστικά για να μπει η Αριστερά, η ριζοσπαστική αριστερά των κοινωνικών κινημάτων, στην φάση που θα επεξεργαστεί το μέλλον της.
Με ενδιαφέρει η ανασυγκρότηση της αριστεράς, από τα αριστερά της αριστεράς μέχρι τους αριστερούς του ΠΑΣΟΚ, που δεν εκφράζονται από την πολιτική του μετάλλαξη.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Όπως ήδη γνωρίζετε εγώ ανακοίνωσα στην Π.Γ. ότι στο προσεχές συνέδριο μας δεν θα διεκδικήσω μια νέα θητεία στην θέση του Προέδρου του κόμματος.
Αυτή μου η επιλογή στηρίζεται στις σκέψεις που διατύπωσα προηγούμενα.
Ως Πρόεδρος του κόμματος επί μια δεκαετία προσπάθησα όσο μπορούσα - και προφανώς με όλα τα λάθη και τις αδυναμίες μου - να συμβάλλω στον αναπροσανατολισμό του κόμματος προς την κατεύθυνση που περιέγραψα προηγούμενα. Εάν οι αδυναμίες και τα λάθη είναι δικά μου, είναι εύκολο συλλογικά να τα ξεπεράσουμε. Εάν υπερβαίνουν εμένα πάλι πρέπει συλλογικά να τα αντιμετωπίσουμε.
Πιστεύω ότι από τη δική μου την πλευρά ολοκλήρωσα έναν κύκλο. Όποια συμβολή μπορούσα να δώσω την έδωσα. Όσο μπορώ θα συμβάλω, γιατί είναι υπόθεση ζωής για όλους μας ο ΣΥΝ, η αριστερά.
Το κόμμα έχει φτάσει σ'ένα ορισμένο σημείο.
Σήμερα χρειαζόμαστε μια νέα ώθηση, μια νέα δυναμική για να περπατήσουμε αυτόν τον δρόμο που χαράξαμε πια καθαρά, με νέα ορμή.
Χρειαζόμαστε λοιπόν μια νέα ηγεσία.
Μια νέα ηγεσία και ταυτόχρονα χρειαζόμαστε βελτίωση των τρόπων λειτουργίας και δράσης του κόμματος.
Έχουμε αποκτήσει πια πολύτιμη εμπειρία.
Να σταματήσουμε τις εξαντλητικές εσωστρέφειες. Τα αίτια της κακής μας εικόνας είναι φανερά και γνωστά και στους πιο αδαείς. Η πολιτική στελεχών πάσχει. Ο παραγοντισμός της αναγνωρισιμότητας ενοχλεί. Οσοι εκλέγονται με τη στήριξη όλων και τη θέληση των πολιτών, δεν είναι ...του εαυτού τους σημαιοφόροι. Οι τάσεις είναι στοιχείο δημοκρατικής λειτουργίας, δεν είναι στοιχείο εσωκομματικού ανταγωνισμού. Δεν υπάρχουν ισόβιοι ρόλοι και μόνιμοι παράγοντες. Η απόσταση της βάσης από την κεντρική λειτουργία, η απόσταση του ΣΥΝ από την κοινωνία, η κακή οργανωτική και πολιτική κατάσταση, είναι υπόθεση της συλλογικής προσπάθειας, αλλά και της προσωπικής συμπεριφοράς των στελεχών, όλων μας. Κανείς δεν είναι αναντικατάστατος, κανείς δεν έχει ασυλία, σε κανέναν δεν χρωστάει ο κόσμος της αριστεράς.
Δεν είναι οι τάσεις που από μόνες τους φτιάξανε τις σημερινές δυσλειτουργίες. Είναι ο τρόπος με τον οποίο τα στελέχη χρησιμοποίησαν τις τάσεις ή φτιάχνανε περιστασιακές τάσεις για να ακουστούν ή να παραγοντίσουν. Δεν είναι η απουσία καταστατικών ελέγχων που έφτιαξε αυτή την πολύμορφη και ρευστή κατάσταση, είναι ένας ιδιότυπος ηγετισμός της ατομικής αναγνωρισιμότητας και προβολής προς τους μηχανισμούς ενημέρωσης. Δεν είναι ο Πρόεδρος που στρογγυλεύει τα λόγια, ισορροπεί τις κινήσεις ή μιλάει επί παντός του επιστητού, είναι η ασυμάζευτη παραπολιτική εσωκομματική ζύμωση, η ηθελημένη επιδίωξη λόγων αντίθετων προς τη συλλογικότητα των θέσεων, είναι η ασυγκράτητη κινητικότητα που αξιοποιεί το συλλογικό πλαίσιο μονάχα ως χώρο προσωπικής στρατηγικής. Κι όλα αυτά θα τα διορθώσουμε. Και το θέλουμε και το μπορούμε.
Στην πορεία προς το συνέδριο θα πούμε όλοι τις απόψεις και τις προτάσεις μας.
Εγώ σήμερα θέλω απλώς να τονίσω ότι στο συνέδριο πρέπει να συνδυάσουμε την αλλαγή στην ηγεσία του κόμματος με τη διόρθωση αρνητικών πλευρών στις μεθόδους της δουλειάς μας.
Πιστεύω ότι μπορούμε να το πετύχουμε.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Στην επόμενη Κ.Π.Ε. θα συζητήσουμε αναλυτικά τις προσυνεδριακές θέσεις. Και εκεί θα διατυπώσω και εγώ αναλυτικά τις προσωπικές μου απόψεις, για όλα τα προβλήματα του κόμματος.
Προκηρύσσοντας σήμερα το τακτικό μας συνέδριο θέλω να τονίσω την βαθειά πίστη μου στη προοπτική και τον ρόλο του κόμματός μας και επίσης την βαθειά πίστη μου στις δυνάμεις αυτού του χώρου της Αριστεράς.
Απ' αυτόν τον χώρο είναι που θα προκύψουν οι νέες ιδέες και οι νέες πρωτοβουλίες.
Τους επόμενους μήνες πρέπει να βρούμε όλους εκείνους τους τρόπους, που θα συνθέσουν δημιουργικά τις τεράστιες δυνατότητές μας.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS