15/09/2004

Συνέντευξη Τύπου του Προέδρου του Συνασπισμού Ν.Α.Κωνσταντόπουλου στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης

15 Σεπτεμβρίου 2004

Συνέντευξη Τύπου του Προέδρου του Συνασπισμού Ν.Α.Κωνσταντόπουλου στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Σήμερα, επί τη ευκαιρία της καθιερωμένης επίσκεψης στη ΔΕΘ του Προέδρου και αντιπροσωπείας του Συνασπισμού, δίνουμε αυτή την συνέντευξη Τύπου, εφ’ όλης της ύλης.
Στο πάνελ, ομιλητής μας θα είναι ο Πρόεδρος του Συνασπισμού, Νίκος Κωνσταντόπουλος και επίσης παραβρίσκονται ο Βουλευτής του Συνασπισμού και υπεύθυνος για την οικονομική και κοινωνική πολιτική, Γιάννης Δραγασάκης και ο Τάσος Κανταράς, Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του Συνασπισμού. Μπορούμε να ξεκινήσουμε κ. Πρόεδρε.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρίες και κύριοι, το κλίμα των ημερών σφραγίζεται από το τραγικό ατύχημα με την πτώση του ελικοπτέρου και το θάνατο των επιβατών του. Θέλω για μια ακόμα φορά να εκφράσω την οδύνη μας. Ολόκληρος ο ελληνικός λαός νιώθει και συντετριμμένος και αναστατωμένος.

Η τραγικότητα του δυστυχήματος, δεν επιτρέπει την εύκολη και φθηνή εκμετάλλευση και είναι απαράδεκτο το θέαμα των τελευταίων ημερών. Η ζωή των ανθρώπων που χάθηκαν και η οδύνη των οικείων τους είναι ιερά, δεν μπορεί να μετατρέπονται σε επικοινωνιακό σόου και σε πεδίο μικροπολιτικών αντιδικιών.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά και πολύ σοβαρά. Η πτώση του Σινούκ έφερε στην επιφάνεια τα τραγικά προβλήματα λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού και ολόκληρο το σύστημα των στρεβλών και αδιαφανών σχέσεων μέσα στις οποίες κινείται αυτός ο κρατικός μηχανισμός.

Όλα αυτά είναι καταστάσεις που έχουν οικοδομηθεί επί χρόνια. Που έχουν αποδείξει μεγάλη αντοχή και μεγάλη ευχέρεια να απορροφούν τους εκάστοτε πολιτικούς προϊσταμένους.

Η αντιπαράθεση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, Κυβέρνησης και Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, είναι κωμική. Υποτιμά τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού και υποτιμά και τους ίδιους.

Αν το Σινούκ έπεφτε ένα χρόνο πριν, όπως έπεσαν άλλα αεροπλάνα, θα είχαμε τον ίδιο ανούσιο καυγά, με τα ίδια πρόσωπα σε διαφορετικούς ρόλους, όμως αποτέλεσμα κανένα.

Είναι ο ίδιος ανούσιος καυγάς, που γίνεται για τα θέματα της οικονομίας. Ήρθε ο κ. Πρωθυπουργός στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και προκειμένου να παρουσιάσει την οικονομική του πολιτική, την πολιτική που θα ακολουθήσει, περιέγραψε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία της χώρας. Και την περιέγραψε τραγική, τελείως διαφορετική από αυτή που περιέγραφε το ΠΑΣΟΚ, ως ισχυρή οικονομία.

Τα περιέγραψε όλα αυτά απολύτως φυσικά και ως εισαγωγή στην παρουσίαση της δικής του οικονομικής πολιτικής. Τα επικαλέστηκε δηλαδή μονάχα για να δικαιολογήσει την αναβολή υλοποίησης των προεκλογικών του εξαγγελιών.

Εδώ ακριβώς, κυρίες και κύριοι, βρίσκεται το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, το πρόβλημα του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Όταν ο Πρωθυπουργός της χώρας αποφασίζει να πει στον ελληνικό λαό ότι κάποιοι τον εξαπάτησαν συνειδητά και χονδρά, δεν μπορεί να σταματάει απλώς στην ενημέρωση και στην περιγραφή.

Πρέπει ταυτόχρονα να πάρει όλα τα μέτρα, ώστε να μην μπορεί κανείς στο μέλλον να προβεί σε παρόμοια εξαπάτηση. Αν δεν το κάνει αυτό και αν απλώς μείνει στην περιγραφή και στην καταγγελία, τότε όλοι δικαιούμαστε να έχουμε ερωτηματικά για όσα λέει ο ίδιος και να ψάχνουμε και για τις δικές του σκοπιμότητες.

Αυτή η έλλειψη λογοδοσίας και ελέγχου, αυτή η δυνατότητα των εκάστοτε κυβερνώντων να κάνουν ατιμωρητί τα πάντα, αυτή η αδυναμία του λαού να καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει αποτελεί την κακοδαιμονία του πολιτικού μας συστήματος. Το θερμοκήπιο όλων των στρεβλώσεων του κρατικού μηχανισμού. Το θερμοκήπιο της διαπλοκής και της διαφθοράς.

Κυρίες και κύριοι και στη φετινή έκθεση της Θεσσαλονίκης, γίναμε του ίδιου έργου θεατές. Νέα κυβέρνηση, νέοι αριθμοί, νέες υποσχέσεις, τα ίδια όμως προβλήματα και ακόμα μεγαλύτερες ή οι ίδιες ανάγκες της χώρας και της κοινωνίας.

Εδώ και δεκαετίες, δεν υπήρξε κυβέρνηση σε αυτό τον τόπο και κόμμα που ήρθε στην εξουσία που να μη συνέχισε στο ίδιο βιολί. Κάντε υπομονή, όλα θα τα λύσουμε στο μέλλον, για όσα γίνονται σήμερα φταίνε οι προηγούμενοι, εμείς είμαστε καλύτεροι.

Έτσι όμως δε δίνονται δίκαιες και σωστές λύσεις στην ώρα τους και η σημερινή κυβέρνηση αναιρεί και μεταθέτει υποσχέσεις, εκδίδοντας μεταχρονολογημένες επιταγές.

Και η σημερινή κυβέρνηση με παρελθοντολογίες και μελλοντολογίες προσπαθεί να προσαρμόσει και να εξωραΐσει την πραγματικότητα. Επιβεβαιώνεται και με τη σημερινή κυβερνητική πρακτική, ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στην πραγματικότητα των προβλημάτων και στην εικονική συνθηματολογία της κυβέρνησης. Αλλού βράζει η πραγματικότητα και αλλού αναλώνεται το κυβερνητικό και πολιτικό σύστημα, ενασχολούμενο με το δικομματικό είδωλό του.

Όλοι σήμερα στην Ελλάδα του 2004, και αυτοί που κυβερνούσαν χτες και αυτοί που κυβερνούν σήμερα, παραδέχονται ότι δεν υπάρχει δίκαιη διανομή του παραγόμενου εθνικού προϊόντος. Ότι υπάρχει φορολογική, εισοδηματική, κοινωνική και περιφερειακή ανισότητα.

Στο ερώτημα γιατί, η απάντηση είναι μια και την ξέρει κάθε πολίτης. Αιτία είναι οι πολιτικές που εφαρμόζονται. Δεν υπάρχουν μεταφυσικές αιτίες. Αν δεν αλλάξουν οι πολιτικές, θα διαιωνίζονται τα προβλήματα και θα μετακυλίονται από τετραετία σε τετραετία τα αδιέξοδα.

Και αυτοί που κυβερνούν σήμερα και αυτοί που κυβερνούσαν χτες, παραδέχονται ότι η Ελλάδα, μετά από 3 Κοινοτικά πλαίσια Στήριξης, αθροιστικά 100 τρισεκατομμύρια δραχμές, μετά από 15 χρόνια προσαρμογής, σκληρής δημοσιονομικής διαχείρισης, μονομερούς λιτότητας και μεγάλων θυσιών του ελληνικού λαού, η χώρα δεν έχει εξασφαλίσει το βασικότερο και το αυτονόητο. Να μπει σε τροχιά αυτοτροφοδοτούμενης ανάπτυξης.

Η εικόνα της ισχυρής οικονομίας καταρρέει στη Βόρεια Ελλάδα, και το γνωρίζετε, γιατί είναι καθημερινό σας βίωμα. Αυτά που γίνονται στη Νάουσα δείχνουν ότι ένα νέο κύμα αποβιομηχάνισης και ανεργίας χτυπάει την περιοχή, χωρίς να υπάρχει σχέδιο αντιμετώπισής του.

Δεν διαθέτει η κυβέρνηση πρόγραμμα, με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, ανάπτυξης και απασχόλησης για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που υπάρχουν. Τα ζούμε όλοι, αλλά και η ίδια δεν μπορεί παρά να τα γνωρίζει.

Πώς θα μειωθεί η ανεργία; Πώς θα επιταχυνθεί ο ρυθμός ανάπτυξης; Πώς θα γίνει δικαιότερη κατανομή του πλούτου; Η ήπια προσαρμογή που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός από άποψη πολιτική σημαίνει βαθμιαία αποστασιοποίηση της κυβέρνησης από τις προσδοκίες που καλλιέργησε προεκλογικά. ʼλλωστε και ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός αποστασιοποιήθηκε από την υπόσχεσή του για ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από το 5%.

Η προεκλογική υπόσχεση για μείωση των ανισοτήτων, μετατρέπεται τώρα σε δέσμευση ότι δε θα εφαρμοστούν πολιτικές σοκ. Όμως και με τις ήπιες πολιτικές, η σχετική και απόλυτη φτώχια διευρύνονται, η αδικία και οι ανισότητες μεγαλώνουν. Γιατί η Κυβέρνηση αρνείται τη θεσμοθέτηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, που έχει προτείνει ο Συνασπισμός;

Ο κ. Πρωθυπουργός εξακολουθεί να αναφέρεται γενικόλογα στη διαπλοκή, τη διάχυτη διαφθορά, την αδιαφάνεια, τη σπατάλη. Τα φαινόμενα όμως αυτά αποτελούν δομές εξουσίας και διαρθρωτικές πληγές.

Δεν αντιμετωπίζονται με ευχολόγια, ούτε αρκούν οι νέοι νόμοι, οι δομές αυτών των συμφερόντων έχουν τάσεις συμβιβασμού και προσεταιρισμού, την οποία αναπτύσσουν προς πάσα κατεύθυνση.

Η αντιμετώπισή τους απαιτεί τολμηρές και ριζικές τομές στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος. Γιατί ό,τι συνδέεται με τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, είναι κρίσιμο πολιτικό ζήτημα, δεν είναι τεχνοκρατικό θέμα.

Γιατί ο κ.Πρωθυπουργός δεν είπε τίποτε για τους ειδικούς λογαριασμούς, που ο Συνασπισμός ανέδειξε ως βασική πατέντα της νοσηρής δημοσιονομικής διαχείρισης και του κυβερνητικού κομματισμού; Για τη νοσηρή πραγματικότητα των διπλών βιβλίων, των πλαστών προϋπολογισμών.

Γιατί η Κυβέρνηση αρνήθηκε την πρόταση του Συνασπισμού για Διακομματική Επιτροπή, ώστε η απογραφή να μην γίνει με αδιαφάνεια και να μην εμφανίζεται με διαφορετικές χρήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση και διαφορετικές στο εσωτερικό της χώρας;

Ο Συνασπισμός έχει καταθέσει στην Βουλή συγκεκριμένες προτάσεις. Να αλλάξει ριζικά αυτή η κατάσταση. Λέμε, και στη σημερινή Κυβέρνηση, καταργείστε τους ειδικούς λογαριασμούς και τα μυστικά κονδύλια, εφαρμόστε το διπλογραφικό σύστημα σε όλο το δημόσιο τομέα, εφαρμόστε συστήματα αξιολόγησης και ουσιαστικού ελέγχου των δαπανών. Πού πάνε τα χρήματα; Τι αποτέλεσμα έχουν για τον πολίτη και την κοινωνία; Περάστε απ’ τον προϋπολογισμό κονδυλίων στον προϋπολογισμό προγραμμάτων, με στόχευση και ελέγξιμα αποτελέσματα.

Ορισμένοι θεωρούν πως αυτά είναι ειδικά ζητήματα, τεχνικά ζητήματα. Αλλά όπως είπα και προηγουμένως, υπάρχει κάτι πιο πολιτικό από το πώς κατανέμεται το δημόσιο χρήμα, που πάει και πως γίνεται η διαχείρισή του;

Εμείς απ’ την πλευρά του Συνασπισμού έχουμε υποστηρίξει ότι επιβάλλεται ριζική αναδιανομή εισοδημάτων με ελάχιστη σύνταξη στα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη, με επίδομα ανεργίας το 80% του μισθού του ανειδίκευτου εργάτη, με νομοθετική ρύθμιση όπως προανέφερα του κατώτερου εγγυημένου εισοδήματος, με αντιμετώπιση της ακρίβειας και προστασία των εισοδημάτων των εργαζομένων απ’ την αισχροκέρδεια, με κοινωνική στήριξη της μητρότητας, των πολυτέκνων και των μονογονεϊκών οικογενειών.

Υποστηρίζουμε ότι επιβάλλεται πολιτική για την πλήρη απασχόληση και την αντιμετώπιση της ανεργίας. Πλήρη απασχόληση για όλους. Γιατί η Κυβέρνηση δεν λέει τίποτε για το 35ωρο; Γιατί δεν τακτοποιούνται οι συμβασιούχοι χωρίς διακρίσεις κατά την ευρωπαϊκή οδηγία; Γιατί δεν μιλάει η κυβέρνηση για ζητήματα διεύρυνσης της κοινωνικής προστασίας;

Έχουμε επίσης υποστηρίξει ότι επιβάλλεται δραστικός περιορισμός των μορφών της ελαστικής απασχόλησης, δημόσια κοινωνική ασφάλιση με τριμερή χρηματοδότηση και συμμετοχή του κράτους κατά τα 3/9, δημοκρατική φορολογική μεταρρύθμιση, με κατώτερο αφορολόγητο τα 13.000€ και την τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας. Και επίσης αναβάθμιση του δημοσίου συστήματος υγείας.

Εγκαινιάζοντας τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ο Πρωθυπουργός, δήλωσε, ότι τώρα είναι η ώρα της περιφέρειας και ότι η Κυβέρνηση εφαρμόζει όπως είπε- εθνική στρατηγική για την περιφέρεια και ανάπτυξη. Υπάρχει εθνική στρατηγική για την περιφερειακή ανάπτυξη; Και εάν ναι, ποια είναι αυτή; Πώς εφαρμόζεται και που υλοποιείται;

Δυστυχώς τα όσα είπε ο κ.Πρωθυπουργός, μόνο απογοήτευση μπορούν να προκαλέσουν. Διότι όχι μόνο καμιά στρατηγική για την περιφερειακή ανάπτυξη δεν αναπτύχθηκε, αλλά ούτε τα κρίσιμα ερωτήματα που αφορούν στην χάραξη μιας τέτοιας στρατηγικής δεν τέθηκαν και φυσικά δεν απαντήθηκαν.

Πού οφείλεται στ’ αλήθεια το μπλοκάρισμα της ανάπτυξης σε πολλές περιφέρειες και τελικά η καθυστέρησή της; Πώς θα απελευθερωθεί το αναπτυξιακό δυναμικό και πώς θα αξιοποιηθούν οι οικονομικές, πολιτισμικές και οικολογικές ιδιαιτερότητες της κάθε περιφέρειας; Πώς θα μπορέσει η κάθε περιφέρεια να αξιοποιήσει το ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει, τόσο από ποσοτική, όσο και από ποιοτική παραγωγική άποψη;

Ποιος ο ρόλος των τοπικών κοινωνιών και των αντιπροσωπευτικών φορέων στη διαμόρφωση και την υλοποίηση της περιφερειακής στρατηγικής στην κάθε περιφέρεια;

Ποιο είναι το πλαίσιο του προγραμματισμού της αξιολόγησης και του ελέγχου της περιφερειακής πολιτικής; Ποιοι πράγματι ωφελούνται και ποιοι μένουν στο περιθώριο απ’ την κατανομή των πόρων όπως αυτή γίνεται σήμερα;

Απ’ όσα είπε ο κ.Πρωθυπουργός, προκύπτει ότι κατά την Κυβέρνηση, εάν γίνουν κάποια έργα στην περιφέρεια, αυτό θα λύσει το πρόβλημα. Όμως απ’ την περιφέρεια λείπουν βεβαίως και τα έργα αλλά λείπουν και οι υποδομές, λείπουν και οι πόροι. Κυρίως όμως λείπουν θεσμοί που θα μεταφέρουν γνώση και πληροφόρηση, όχι μόνο από ιδιωτικά δίκτυα, αλλά μέσα από συλλογικούς φορείς και διαδικασίες. Λείπουν θεσμοί που θα επιτρέπουν τη συμμετοχή των πολιτών και των φορέων τους στη χάραξη και την υλοποίηση της στρατηγικής για την περιοχή τους.

Όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις έτσι και η σημερινή παραπέμπει την λύση όλων των προβλημάτων στα κοινοτικά προγράμματα. Τι έδειξε όμως η ως τώρα εμπειρία; Όλες οι απόπειρες περιφερειακής ανάπτυξης μέσω κοινοτικών πόρων έχουν προσκρούσει και τελικά υπονομεύονται από την υπανάπτυξη, την πλήρη απουσία αντιπροσωπευτικών θεσμών σε περιφερειακό επίπεδο. Και από την υποκατάστασή τους, από τις συγκεντρωτικές δομές του κεντρικού κράτους αλλά και απ’ τις πελατειακές λογικές και πρακτικές που χαρακτηρίζουν τη δράση του.

Ακριβώς γι’ αυτό κεντρική θέση δική μας ήταν και είναι, πως για να υπάρξει περιφερειακή πολιτική, για να μπορέσει η περιφέρεια να απελευθερώσει και να αξιοποιήσει το δυναμικό της, πρέπει να υπάρξουν αντιπροσωπευτικοί θεσμοί προγραμματισμού και ελέγχου, δυνατότητες και πλαίσια συλλογικής δράσης. Δηλαδή τελικά μορφές διακυβέρνησης σε επίπεδο περιφέρειας, περιφερειακή αποκέντρωση με Αυτοδιοίκηση που ακόμα εκκρεμεί.

Και μας έκανε εντύπωση η απουσία κάθε αναφοράς από μέρους του Πρωθυπουργού στο ζήτημα αυτό της αποκέντρωσης μέσω Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης, όταν σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζεται ως θεμελιώδης προϋπόθεση κάθε περιφερειακής, αναπτυξιακής προσπάθειας.

Αναφέρθηκε ο κ.Πρωθυπουργός, και στους αγρότες, με τη βασική διαπίστωσή του για την πορεία του αγροτικού τομέα. Έδωσε το στίγμα της αγροτικής πολιτικής που σκοπεύει να ακολουθήσει. Υποστηρίζοντας ότι κερδήθηκε η πρώτη μεγάλη μάχη για τα μεσογειακά προϊόντα, το μπαμπάκι, το λάδι και τον καπνό και διασφαλίστηκε η στήριξή τους μέχρι το 2013, επιχειρεί να αντιστρέψει την πραγματικότητα.

Τα εθνικά μας αυτά προϊόντα με τις ρυθμίσεις που προωθούνται, που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ αλλά και η Νέα Δημοκρατία, μπαίνουν σε βαθιά κρίση και με απροσμέτρητες επιπτώσεις.

Στους αγρότες, στον όγκο και την ποιότητα της παραγωγής, στην βιομηχανία, στην απασχόληση και γενικότερα στη ζωή της υπαίθρου όπου δυστυχώς τα φαινόμενα μαρασμού και ερήμωσης δεν σταματούν.

Προς ίδια κατεύθυνση και χειρότερη θα κινηθούν και αναθεωρήσεις για ζάχαρη, αμπελουργικά, οπωροκηπευτικά, τα οποία βρίσκονται σε εξέλιξη.

Γιατί η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προσφεύγει στον εξωραϊσμό των εξελίξεων στα βασικά αυτά θέματα αγροτικού τομέα; Ακολουθεί όπως και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ την ίδια αγροτική πολιτική, που σφραγίζεται απ’ την έλλειψη εθνικού σχεδιασμού και από την τάση παθητικής προσαρμογής στην κοινή αγροτική πολιτική.

Επιδιώκει, όπως και το ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν, να αποκρύψει τις αρνητικές συνέπειες των ρυθμίσεων με εξωραϊσμό της πραγματικότητας.

Κυρίες και κύριοι, υπάρχει μόνιμο το φαινόμενο, που το ζούμε όλοι, όλες οι κυβερνήσεις, να αναφέρονται στους μικρομεσαίους γνωρίζοντας τα πραγματικά αδιέξοδα της κατάστασης την οποία αντιμετωπίζουν, επιχειρούν με φυγή προς τα μπρος, με μεγαλόστομες διακηρύξεις να διασκεδάσουν τη δυσμενή αυτή πραγματικότητα.

Και η σημερινή Κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες, καταναλώνουν πολλές διακηρύξεις για τη σημασία και τον ρόλο των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, αλλά διαμορφώνουν μια πραγματικότητα που στην πράξη στραγγαλίζει το δυναμισμό των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.

Εμείς απ’ την πλευρά του Συνασπισμού πιστεύουμε, ότι πρέπει οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να ανακτήσουν το ρόλο και τη σπουδαιότητά τους τόσο στην οικονομία, όσο και στην κοινωνία.

Δεν μπορεί να βρίσκονται οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις εξακολουθητικά αντιμέτωπες με την κυβερνητική και κρατική αστοργία, με τον αθέμιτο ανταγωνισμό, με τις πιέσεις του τραπεζικού συστήματος και με την έλλειψη όλων των προϋποθέσεων για να μπορέσουν να επιβιώσουν σε συνθήκες, οι οποίες γίνονται ολοένα πιο δύσκολες από την παραοικονομία, απ’ το παρεμπόριο, απ’ την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση μεγαλοκαταστημάτων.

Δεν μπορεί διαρκώς οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να είναι εκείνες οι οποίες συνθλίβονται απ’ τις φορολογικές επιδρομές ή από την έλλειψη προϋποθέσεων για την επίλυση θεμάτων κοινωνικής σπουδαιότητας, όπως το συνταξιοδοτικό, το ασφαλιστικό και άλλα θεσμικά ζητήματα.

Επιτρέψτε μου να τελειώσω με μια αναφορά στον τομέα της παιδείας. Φτάσαμε στο 2004 και δεν έχουμε καταφέρει το αυτονόητο. Να ανοίγουν τα σχολειά και να μην υπάρχουν ελλείψεις, να μην υπάρχουν κενά, να μην υπάρχουν προβλήματα. Ακόμα και την ημέρα έναρξης του σχολικού έτους ανακοινώθηκαν απ’ το Υπουργείο διορισμοί. Ακόμα και μετά απ’ αυτούς τους διορισμούς της τελευταίας μέρας χιλιάδες κενά εξακολουθούν να παραμένουν σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Είναι φανερό ότι με τέτοιες λογικές δεν αντιμετωπίζονται τα χρόνια προβλήματα της παιδείας και της εκπαίδευσης. Στα λόγια η παιδεία μπορεί να έχει προτεραιότητα, στην πράξη εξακολουθεί να είναι φτωχός συγγενής. Μεγάλα λόγια καταναλώνονται για την κοινωνία της γνώσης και της πληροφορίας αλλά στην πράξη επικρατούν λογικές διαρκούς υποχρηματοδότησης της παιδείας.

Για μας το αυτονόητο, το 5% ως δαπάνη για την παιδεία, δεν έχει ακόμα κατορθωθεί. Για μας ισοδυναμεί με εθνικό και κοινωνικό έγκλημα να χορηγούνται δαπάνες για την παιδεία, την έρευνα και τον πολιτισμό αυτού του χαμηλού επιπέδου που χορηγούνται επί σειρά ετών.

Και θα ήθελα να επισημάνω ότι καμιά αρχή αξιοκρατίας, αξιοπιστίας και εξέλιξης στην παιδεία δεν μπορεί να προωθείται και να δικαιώνεται με προσωπικούς και κομματικούς χειρισμούς. Ο διάλογος για την παιδεία πρέπει να είναι επιστημονικός, κοινωνικός και πολιτικός και δεν μπορεί να υιοθετούνται πρακτικές που στην ουσία συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν οι προηγούμενες.

Σήμερα η παιδεία είναι ο μεγάλος ασθενής, δεν είναι η πρώτη προτεραιότητα της χώρας και η χώρα βρίσκεται στον 21^ο αιώνα. Σας ευχαριστώ.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Κυρίες και κύριοι, έχουμε τη διάθεση αλλά και την χρονική δυνατότητα για μια άνετη συζήτηση μαζί σας και μάλιστα με δυνατότητα να την παρακολουθήσουν χιλιάδες συμπολίτες μας κατευθείαν από την τηλεόραση. Γι’ αυτό εφ’ όλης της ύλης για πολιτικά ερωτήματα και για την πολιτική κατάσταση και για την αριστερά και για ότι άλλο εσείς νομίζετε, θα είμαστε στη διάθεσή σας. Μπορούμε να ξεκινήσουμε.

Α.ΚΑΒΒΑΔΙΑ (ΝΕΤ): Είμαι από την ΕΡΤ. Κύριε Πρόεδρε. Πληροφορίες αναφέρουν ότι στο δρόμο προς την ανάδειξη του νέου Προέδρου στο κόμμα σας, ο Συνασπισμός ταλανίζεται από εσωκομματικές έριδες. Προτίθεστε με κάποιο τρόπο να παρέμβετε; Να δώσετε το δαχτυλίδι σε κάποιον ακολουθώντας το παράδειγμα ομολόγων σας από άλλα κόμματα;
Και τελικά έχει ο Συνασπισμός τις αντοχές εκείνες για να βγει αλώβητος απ’ αυτή τη διαδικασία;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θα κάνουμε ένα Συνέδριο ζωντανό με ειλικρίνεια, ένα Συνέδριο άμεσο. Θα παρουσιάσουμε στα μέλη του Κόμματος την πραγματική κατάσταση σε όλα τα θέματα και θα πάρουμε αποφάσεις με τρόπο δημοκρατικά ανοιχτό. Αυτό για μας σημαίνει δημοκρατική διαδικασία, εσωκομματική δημοκρατία.
Είμαστε ένα κόμμα πολυτασικό και είναι φυσικό το συνέδριό μας να επηρεάζεται από αυτό τον χαρακτήρα μας. Είναι φυσικό το συνέδριο του Συνασπισμού να είναι διαφορετικό συνέδριο από τα συνέδρια των άλλων κομμάτων.
Αν ήθελα να συνοψίσω με μια φράση, την πορεία μας προς το συνέδριο, θα έλεγα ότι όλα τα θέματα είναι ανοικτά και τίποτα στο προσκήνιο και τίποτα δεν είναι στο παρασκήνιο και κρυφό.
Αντιμετωπίζονται όλα τα θέματα με πολιτικούς όρους και όχι με παραπολιτικούς όρους, ούτε με διαρροές, ούτε με φημολογίες, ούτε με διαδρομικές συζητήσεις.
Εγώ ανακοίνωσα εγκαίρως ότι δε θα διεκδικήσω εκ νέου την Προεδρία στο Συνασπισμό. Δώδεκα χρόνια είναι μια ολόκληρη ζωή και δώδεκα χρόνια είναι ένα πολύ μεγάλο μέγεθος στην πολιτική. Όταν μιλάμε για ανανέωση, καλό είναι να την κάνουμε πράξη και να μη γαντζωνόμαστε στις θέσεις μας.
Είναι αναγκαίο να πω ότι κανένας δεν είναι αναντικατάστατος. Είναι αναγκαίο να επισημάνω ότι ο Συνασπισμός έχει πολλά και ικανά στελέχη και είναι αναγκαίο να επισημάνω ότι δεν υπάρχουν ούτε ηγετισμοί, ούτε αρχηγισμοί της μορφής που μου είπατε ότι υπάρχουν στα άλλα κόμματα, να χρήζουν οι απερχόμενες ηγεσίες τις επόμενες που θα τις διαδεχθούν.
Θα είναι ζωντανή η διαδικασία. Και εγώ κάνω έκκληση σε όλα τα μέλη και τα στελέχη του Συνασπισμού, να επιδείξουν τη μεγαλύτερη δυνατή υπευθυνότητα, διορατικότητα και αποφασιστικότητα.
Φαινόμενα που υπάρχουν στα άλλα κόμματα δεν πρέπει να μας αφορούν, ούτε εκ πλαγίου. Δεν πρέπει να βρίσκουν έδαφος να μπαίνουν στις δημοκρατικές μας διαδικασίες, ούτε από πόρτες, ούτε από παράθυρα, ούτε από χαραμάδες, ούτε από διαρροές.

Μ.ΠΛΥΚΑ (“ΑΥΓΗ”): Η προεδρολογία των ημερών έχει εμπλέξει και το δικό σας όνομα. Θα ήθελα να ρωτήσω πώς σχολιάζετε εσείς αυτά τα όσα λέγονται και αν ο Συνασπισμός θεωρεί ότι στην υπάρχουσα συγκυρία μπορεί να υπάρξει αριστερός Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εμείς έχουμε εγκαίρως πει ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να γίνουν εκλογές το Μάρτιο με αφορμή την εκλογή του Προέδρου. Είναι νωπή η θέληση του ελληνικού λαού από τις τελευταίες εκλογές.

Η χώρα έχει πάρα πολλά και μεγάλα προβλήματα. Όποιος προκαλέσει εκλογές τον Μάρτιο θα αναλάβει ένα πολύ μεγάλο κόστος. Κι εμείς λέμε να τοποθετηθούν όλα τα κόμματα. Θέλει εκλογές η Νέα Δημοκρατία, θέλει εκλογές το ΠΑΣΟΚ, θέλει εκλογές το ΚΚΕ;
Η αναζήτηση συναινετικών διαδικασιών και οι προτάσεις για πρόσωπα, πρέπει να γίνουν την κατάλληλη ώρα και με τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Θεωρώ ότι είναι λάθος, 6 μήνες πριν, να γίνεται όλη αυτή η συζήτηση. Σε τέτοιες συζητήσεις και ο Συνασπισμός, και εγώ προσωπικά, δεν μετέχουμε.
Στην ώρα τους, όπως κάναμε και παλιότερα, θα πούμε τις απόψεις μας και για τις διαδικασίες και για τις προτάσεις, Όταν έρθει η ώρα και με απόλυτη υπευθυνότητα θα τοποθετηθούν όλοι και όλα τα κόμματα.
Γιατί όλα τα κόμματα αφορά η εκλογή Προέδρου. Πρωτίστως βεβαίως τα δύο μεγάλα κόμματα που έχουν την πρωτοβουλία. Τότε θα τοποθετηθούμε κι εμείς.
Επίσης, από την προηγούμενη προεδρική εκλογή, είναι γνωστό ότι ο Συνασπισμός είχε θέσει το ερώτημα. Γιατί όχι, άβατο για την αριστερά η προεδρία. Γιατί όχι Πρόεδρος δηλαδή από την αριστερά και άβατο η προεδρία για την αριστερά.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Θέλετε στο ίδιο θέμα να επιμείνετε; Για να το εξαντλήσουμε και να πάμε σε άλλες ερωτήσεις, ευχαριστώ.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Παίρνω αφορμή από την ερώτηση της συναδέλφου. Ήθελα στο ίδιο θέμα. Ρωτηθείσα χτες εδώ, στη Θεσσαλονίκη, η Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας για το ίδιο θέμα και για το κατά πόσο εμμένει στην άρνησή της να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης, ακόμα και αν το πρόσωπο το οποίο θα προταθεί προέρχεται από το χώρο της ευρύτερης αριστεράς, η κα Παπαρήγα είπε ότι σε καμία περίπτωση δε θα επιθυμούσε να στείλει ένα δικό της άνθρωπο στην κόλαση, δε θα επιθυμούσε να τον στείλει σε μια θέση που θα του είναι κομμένα τα χέρια. Ένα σχόλια έπ’ αυτού θα ήθελα.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Να σχολιάσω. Είναι ενδιαφέρουσα και εντυπωσιακή αυτή η υιοθέτηση θρησκευτικών όρων από την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Κόλαση, παράδεισος, αμαρτία, σωτηρία και άλλα πολλά που ακούγονται κατά καιρούς.
Εμείς πιστεύουμε ότι στον 21^ο αιώνα και η πολιτική και η Αριστερά δε χρειάζονται ούτε δογματικούς αφορισμούς ούτε φύλακες - αγγέλους που θα τους κρατάνε μακριά από την κόλαση.
Γιατί τέτοιες νοοτροπίες, τέτοιοι αφορισμοί, τελικά βλέπουμε αιρετικούς και εχθρούς και παραπέμπουν σε ιερές εξετάσεις και στην πυρά. Και δεν είμαστε εκεί, είμαστε σε άλλη εποχή.
Είναι επίσης ενδιαφέρουσα η θέση της ηγεσίας του ΚΚΕ και εξηγήσιμη. Εμένα δε με εκπλήσσει. Λέει η ηγεσία του ΚΚΕ, ότι δεν την αφορά η εκλογή του Προέδρου.
Οφείλει να ξεκαθαρίσει αν θέλει εκλογές και τι θα κάνει στην εκλογή του Προέδρου, που ορίζεται από το Σύνταγμα. Δεν μετέχει βέβαια το ΚΚΕ στο Κοινωνικό Φόρουμ. Δεν μετέχει στις διαδικασίες του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Δεν μετέχει σε συζητήσεις για ενότητα και κοινή δράση της Αριστεράς. Λογικό είναι, γιατί να μετέχει στη διαδικασία του Προέδρου της Δημοκρατίας. Έτσι όμως, στο όνομα της καθαρότητας και της αδιαλλαξίας, βγαίνει έξω από την πολιτική και έξω από την πραγματικότητα.
Φοβάμαι ότι το μόνο που αποδέχεται η ηγεσία του ΚΚΕ είναι να βλέπει τον εαυτό της στον καθρέπτη και να μιλάει με τον εαυτό της. Και φοβάμαι ότι και αυτό σε λίγο δε θα το αντέχει.
Γιατί τα προβλήματα είναι πολλά και μεγάλα και απαιτούν συγκεκριμένες τοποθετήσεις και όχι αφορισμούς, που σε βγάζουν έξω από την ιστορία, έξω από την πραγματικότητα, έξω από την πολιτική και έξω από τη ζωή.

Ν.ΡΟΥΜΠΟΣ («ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ» - «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»): Κύριε Πρόεδρε, αν εσείς ήσασταν στη θέση του Πρωθυπουργού, μετά από όσα συνέβησαν από το Σάββατο μέχρι σήμερα, θα σκεφτόσασταν ότι πρέπει να κάνετε ανασχηματισμό; Το πρώτο θέμα.
Το δεύτερο, επειδή είναι η τελευταία φορά που έρχεστε ως Πρόεδρος του Συνασπισμού σε Διεθνή Έκθεση, τι σημαίνει αυτό για σας, πώς νιώθετε, τι παρακαταθήκη αφήνετε και σε σχέση με τη Θεσσαλονίκη πάντα.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν μπορεί κανείς να τοποθετείται με το αν ήμουν εγώ μια μέρα θα τα έκανα όλα καλά ή αν ήμουν εγώ στη θέση κάποιου άλλου θα έκανα ετούτο ή εκείνο.
Μπορώ όμως να πω το στοιχειώδες. Η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός οφείλουν να αναγνωρίσουν ότι υπάρχει πολιτικό πρόβλημα. Κατ’ αρχήν είναι η κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος επιτήρησης, έρευνας και διάσωσης σε μια κρίσιμη περιοχή, όπως είναι το Αιγαίο, όπου η θέση της Ελλάδας διαμφισβητείται.
Κατά δεύτερο λόγο είναι η διατήρηση παράλληλων και δυστυχώς ανταγωνιστικών επιχειρησιακών δομών, στρατιωτικών και πολιτικών, στον κρίσιμο και νευραλγικό αυτό τομέα, που προκαλεί σύγχυση και γραφειοκρατικές στρεβλώσεις. Ξέρετε την αντιδικία ΥΠΑ και στρατιωτικών δομών.
Το τρίτο είναι, η παραλαβή στρατιωτικών εξοπλιστικών μέσων, ακόμα και αν εμφανίζουν κατασκευαστικές αστοχίες και η χρησιμοποίησή τους, ακόμα και αν εμφανίζουν προβλήματα, τα οποία δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με την απαιτούμενη συντήρηση και με την απαιτούμενη εποπτεία.
Να το πούμε λοιπόν, ότι υπάρχει πολιτικό πρόβλημα. Όλο αυτό το χάος μέσα στο οποίο χάνονται η Κυβέρνηση και η Αξιωματική Αντιπολίτευση, έχει όνομα.
Και κατά δεύτερο λόγο, νομίζω ότι πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και στο θέμα των ευθυνών. Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες.
ʼλλο πράγμα είναι η υπηρεσιακή και προσωπική υπαιτιότητα ενός στελέχους που από τη συμπεριφορά του οφείλει να δώσει εξηγήσεις. Αυτό είναι το υποκειμενικό στοιχείο της λογοδοσίας, της αμέλειας, της υπαιτιότητας.
Πέρα απ’ αυτό υπάρχει το αντικειμενικό θέμα της πολιτικής ευθύνης. Η πολιτική ευθύνη είναι αντικειμενική για την Κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση έχει την ευθύνη της ομαλής λειτουργίας του κράτους προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος και χάριν των πολιτών αυτής της χώρας.
Η προσωπική υπαιτιότητα είναι η λογοδοσία και η ενοχή. Η πολιτική ευθύνη είναι αντικειμενική, είναι σύνθετη και ευρύτερη. Και πολιτικό πρόβλημα λοιπόν υπάρχει και πολιτική ευθύνη υπάρχει. Και βεβαίως υπάρχει και άλλου είδους ευθύνη, αλλά αυτό είναι αποτέλεσμα των ελέγχων, των πορισμάτων και των διαπιστώσεων.
Μην πνιγόμαστε σε μία κουταλιά νερό. Είναι λυμένα αυτά τα θέματα. Είναι το αλφαβητάρι του διοικητικού, αλλά και του ευρύτερου δικαίου. Είναι το αλφαβητάρι της πολιτικής επιστήμης. Για μας, για τον Συνασπισμό και για μένα προσωπικά οι πολιτικοί δεν είναι άμοιροι συναισθημάτων. Απεναντίας κάνουμε πολιτική με την ψυχή μας και ξοφλάμε τους αγώνες μας με την ψυχή μας, με τη ζωή μας, με τη συμμετοχή μας, με την προσφορά μας, με τα λάθη μας, με τις επιτυχίες μας.
Δύσκολος ο αγώνας για ένα Κόμμα της Σύγχρονης Ριζοσπαστικής Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας. Δύσκολη προσπάθεια να αντιμετωπίσουμε τα πολλαπλά μέτωπα που είναι ανοιχτά απέναντί μας, τους μηχανισμούς που θέλουν να μας βγάλουν από τη μέση, όσους μας θεωρούν αστάθμητους και απρόβλεπτους.
Η Θεσσαλονίκη για μας είναι μία περιοχή δεμένη με αγώνες της Αριστεράς, δεμένη με εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, δεμένη με σημερινά προβλήματα που θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο αν σεβόμασταν όλοι την πολυπολιτισμική διαδρομή και την ιστορική ταυτότητα της Θεσσαλονίκης.
Πάντα με συγκίνηση λοιπόν για μένα θα είναι η αναφορά στη Θεσσαλονίκη, πολύ περισσότερο διότι υπάρχουν φίλοι, φίλοι δεκαετιών και υπάρχουν προσπάθειες, προσπάθειες δεκαετιών που πάντοτε δεν θα είναι η σκουριά μιας αναπόλησης και μιας ανάμνησης, αλλά θα είναι η ζωντανή αναζήτηση καινούριων κατακτήσεων για τη συλλογική αυτή προσπάθεια που κάνουμε όλοι μαζί τον Συνασπισμό.
Και τότε όταν δεν θα με αντιμετωπίζετε κ. Ρούμπο ως Πρόεδρο του Συνασπισμού, ελπίζω να έχουμε και άλλου είδους ερωτήσεις διαφορετικού τύπου.

κ.ΣΕΚΛΕΤΙΔΗΣ («ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»): Σε σχέση με τη πρώτη ερώτηση της συναδέλφου που αφορά το Συνέδριό σας. Το Νοέμβριο θα γίνει το Συνέδριο. Φαντάζομαι ότι θα έχετε ακούσει κι εσείς στελέχη του Κόμματος να λένε ότι «αν βγει ο τάδε Πρόεδρος ο Συνασπισμός δεν θα έχει διαφορά από το ΚΚΕ, οπότε θα φύγουμε». Υπάρχουν άλλοι που λένε «αν βγει ο άλλος Πρόεδρος, ο Συνασπισμός θα γίνει μία αντιπροσωπεία του ΠΑΣΟΚ στο χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς, οπότε κι εμείς θα φύγουμε».
Οπότε θα ήθελα τη δική σας άποψη να τοποθετηθείτε σε μία κλίμακα ανάμεσα στην ανησυχία και στην αισιοδοξία, σε σχέση πάντα με το Συνέδριο.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο Συνασπισμός έχει μία πολύχρονη εμπειρία και μία δυνατότητα δημοκρατική να αντιμετωπίζει κραδασμούς, εντάσεις, δυσκολίες. Είμαστε επί 11 χρόνια παρόντες στην πολιτική ζωή του τόπου, οργανικό στοιχείο του πολιτικού συστήματος. Πολλοί δεν θα ήθελαν να υπάρχουμε. Υπάρχουμε. Πολλοί δεν θα ήθελαν να μιλάμε, αλλά είναι υποχρεωμένοι και να μας υπολογίζουν και να μας σέβονται.
Κατά συνέπεια δεν θα πορευθούμε με τέτοιου είδους επεξεργασίες, αλλά με πολιτικούς όρους. Η Σύγχρονη Αριστερά των Κινημάτων και της Οικολογίας, η Σύγχρονη Ριζοσπαστική Αριστερά είναι αναγκαιότητα σήμερα και για την Ελλάδα όπως είναι και για ολόκληρη την Ευρώπη.
Η εμπειρία μας στη δημιουργία του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι επίσης πολύτιμη. Είναι οδηγός. Για δείτε σήμερα τι γίνεται στη χώρα μας. Η Νέα Δημοκρατία παριστάνει ότι κυβερνάει. Το ΠΑΣΟΚ παριστάνει ότι κάνει την Αντιπολίτευση και ουσιαστικά συμπεριφέρονται με τον ίδιο παλαιοπολιτικό τρόπο.
Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τα χρεώνει όλα στο ΠΑΣΟΚ σαν να μην έχει περάσει ούτε μία ημέρα από τότε που ανέλαβε την εξουσία, το δε ΠΑΣΟΚ τα χρεώνει όλα στη Νέα Δημοκρατία σαν να έχει περάσει ήδη μια τετραετία.
Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Μέσα απ’ όλη αυτήν την τακτική μπροστά στα μάτια όλων κρύβεται η σύμπτωση πολιτικών. Πορεύονται και τα δύο Κόμματα με τον πιλότο του νεοφιλελευθερισμού. Εφαρμόζουν πολιτικές που προσομοιάζουν. Εμείς θέλουμε μια Αριστερά των Κινημάτων και της Οικολογίας η οποία να διεκδικεί διαφορετικό δρόμο από το μονόδρομο του νεοφιλελευθερισμού.
'Αρα λοιπόν με αυτούς τους όρους θα πορευθούμε για να υπερασπιστούμε στο διεθνές περιβάλλον την ειρήνη, στην Ευρώπη την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με όρους δημοκρατίας και κοινωνικής προτεραιότητας και στην Ελλάδα τις διαφορετικές πολιτικές που θα μας βγάλουν απ’ αυτήν την μέγγενη του δικομματισμού και απ’ αυτόν το μονόδρομο του νεοφιλελευθερισμού.
Δεν θα τοποθετηθούμε λοιπόν με ανησυχίες, φοβίες, σύνδρομα, ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις καταστάσεων και δεδομένων. Με πολιτικούς όρους θα διεκδικήσουμε το ρόλο μας και πιστεύω ότι θα πάμε ακόμη πιο δημιουργικά, ακόμη πιο αποφασιστικά προς το μέλλον. Τελείωσε η εποχή της μεταπολίτευσης και μπήκαμε από την μεταπολιτευτική εποχή στην μεταολυμπιακή περίοδο. Το τοπίο έχει αλλάξει. Χρειαζόμαστε λοιπόν κι εμείς ριζοσπαστικές τομές και πρωτοβουλίες για να ανοίξουμε περπατησιά και θα το πετύχουμε.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Κωνσταντόπουλε, θα ήθελα να ρωτήσω εάν κατά τη γνώμη σας αποτελούν οι εξαγγελίες του Κώστα Καραμανλή για τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα αναπτυξιακό σχέδιο ή όχι. Εάν δηλαδή είναι ικανές αυτές οι εξαγγελίες να σταματήσουν τη φθίνουσα πορεία της περιοχής.

Ν. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν είναι τίποτε πέραν αυτού που και όλοι διαπιστώνουν. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά εξαγγελίες. Και ο Πρωθυπουργός δηλαδή παρέπεμψε τα μεγάλα προβλήματα της Θεσσαλονίκης και της περιφέρειας στο Δ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.
Μια νέα Κυβέρνηση που έχει γνώση των συσσωρευμένων προβλημάτων όφειλε πέρα από την απαρίθμηση των προβλημάτων αυτών να εκθέσει και τις συγκεκριμένες πολιτικές για την άμεση αντιμετώπισή τους. Το ξέρετε άλλωστε εδώ εσείς οι Θεσσαλονικείς, αλλά και όλοι οι κάτοικοι το βλέπουν και το ακούνε κάθε χρόνο, το ενδιαφέρον κάθε Κυβέρνησης συγκεντρώνεται και εξαντλείται στις διαδικασίες της Έκθεσης.
Εδώ και 30 χρόνια όλοι οι φορείς της Θεσσαλονίκης, παραγωγικοί, κοινωνικοί και πνευματικοί φορείς, από το Πανεπιστήμιο μέχρι την Αυτοδιοίκηση και από το Εργατικό Κέντρο μέχρι τους άλλους επιστημονικούς και παραγωγικούς φορείς, μέσα από διάλογο έχουν καθορίσει τις στρατηγικές προτεραιότητες της περιοχής.
Υιοθέτησε το ΠΑΣΟΚ αυτό το αποτέλεσμα του διαλόγου. Δεν το εφάρμοσε. Υιοθετεί η Νέα Δημοκρατία αυτόν το σχεδιασμό, περιορίζεται κι αυτή σε εξαγγελίες. Συσσωρεύονται διαρκώς νέες ανάγκες, τα παλιά προβλήματα δεν λύνονται.
Λυπούμαι που θα το πω, αλλά για μία ακόμη φορά είναι φανερό ότι έτσι η Θεσσαλονίκη θα καθυστερεί. Θα υπάρχουν προβλήματα τα οποία θα δημιουργούνται από την ένταξη και νέων χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και πολλά είναι ενδεχομένως εκείνα τα οποία η Θεσσαλονίκη μπορεί να χάσει από τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα.
Τι να πω; Να πω για το ΤΡΑΜ; Όσοι το εξαγγέλλουν, στην Αθήνα έγινε με την πίεση των Ολυμπιακών Αγώνων μέσα σε 1,5 χρόνο. Στη Θεσσαλονίκη; Τι να πω; Για το ΜΕΤΡΟ; Η αντιπαράθεση ΠΑΣΟΚ - Νέας Δημοκρατίας για το ΜΕΤΡΟ είναι φανερό ότι λειτούργησε ως πρόσχημα για να μην γίνει.
Τι να πω; Για την υποθαλάσσια σύραγγα; Αυτό είναι το πρόβλημα; Σε σχέση με κόστος και αποτελέσματα έχει γίνει σχεδιασμός; Θα λυθεί το συγκοινωνιακό; Στον ευρύτερο περιφερειακό σχεδιασμό μιας πόλης που απλώνεται, που αλλάζει μορφή και χαρακτήρα η υποθαλάσσια που θα έπρεπε να συνοδεύεται από συγκεκριμένο σχεδιασμό, εξαγγέλλεται έτσι, ότι θα ολοκληρωθεί το 2008;
Να πω κάτι το οποίο το ζείτε εδώ στην αρχή του 21^ου αιώνα; Για σκεφτείτε να μην έχει λυθεί το πρόβλημα της ύδρευσης. Πού να το πει κανένας; Στο 2004 οι υποδομές στο δίκτυο ύδρευσης αποδείχθηκαν ότι είναι σάπιες και μη λειτουργικές όταν έχουν πεταχτεί, όταν έχουν ξοδευτεί στη χοάνη της σπατάλης και της διαφθοράς τόσα λεφτά και όταν στη Θεσσαλονίκη τα δύο μεγάλα Κόμματα έχουν θηρία κυβερνητικών παραγόντων στις εκάστοτε πλειοψηφίες εξουσίας. Το νεράκι, το νεράκι.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε έναν εσωτερικό διάλογο και λόγω του Συνεδρίου. Ακούσαμε τουλάχιστον δύο στελέχη του, τον κ. Σκανδαλίδη και τον κ. Τσοχατζόπουλο να μιλούν για συνεργασία με την Αριστερά, ανάγκη συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με την Αριστερά. Θεωρείτε ότι είναι σοβαρές αυτές οι προσεγγίσεις ή είναι μία από τα ίδια; Θα δούμε κάτι διαφορετικό;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται πράγματι σε μεταβατική φάση. Ο κ. Παπανδρέου ως νέος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει να αντιμετωπίσει συγκεκριμένα προβλήματα που σχετίζονται με τη φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ, με την πολιτική του, με τον χαρακτήρα του, με τις κοινωνικές του αναφορές και με την ιδεολογία του.
Δεν θέλω να κάνω βιαστικές κρίσεις. Εμείς παρακολουθούμε αυτές τις διεργασίες με προσοχή. Θα πρέπει να επισημάνω αυτό που είπα και προηγουμένως με αφορμή άλλη ερώτηση, ότι κεντρικό πρόβλημα και για το ΠΑΣΟΚ είναι αυτή η προσήλωση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Αυτή η προσήλωση, η μετατόπιση της σοσιαλδημοκρατίας, προς τη διαχείριση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, έχε μεγάλες συνέπειες και για τις κοινωνίες της Ευρώπης, αλλά και για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, γιατί αυτές οι πολιτικές είναι που αποδιαρθρώνουν το κοινωνικό πρότυπο της Ευρώπης, το δημοκρατικό πρότυπο της Ευρώπης και το πολυπολιτισμικό πρότυπο της Ευρώπης.
'Αρα είναι ένα κρίσιμο θέμα, ποια θα είναι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, σε σχέση με αυτά που συντελούνται. Εμείς από την πλευρά μας, παρακολουθούμε όπως σας είπα αυτές τις εξελίξεις, αναζητούμε, όμως, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αριστεράς και το δρόμο για την ανασυγκρότηση της ευρωπαϊκής αριστεράς, αλλά και το δρόμο για την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, αλλά και το δρόμο για την παρέμβαση της ευρωπαϊκής αριστεράς με διαφορετικές πολιτικές από τις πολιτικές της σοσιαλδημοκρατίας.
Εγώ πιστεύω ότι η ενίσχυση αυτής της ευρωπαϊκής αριστεράς, θα επιδράσει καταλυτικά και στις κοινωνικές διεργασίες, θα επιδράσει καταλυτικά και στις διεργασίες που γίνονται εντός των ομμάτων της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, δείτε τι γίνεται στη Γερμανία αυτή την περίοδο.
Θα επιδράσει καταλυτικά και στην Ελλάδα. Και στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς στην Ελλάδα, κι εμάς μας ενδιαφέρει αυτή η ευρύτερη αριστερά, που αρχίζει από την αριστερά της αριστεράς και φτάνει μέχρι τους αριστερούς πολίτες του ΠΑΣΟΚ, που δεν αποδέχονται αυτές τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και επιλογές.
Ξέρω ποιο θα είναι το κριτήριο αξιοπιστίας αυτών που λέγονται και γίνονται. Δε θα είναι οι διακηρύξεις, συναισθηματικού ή δημαγωγικού χαρακτήρα. Θα είναι οι πολιτικές επιλογές. Εδώ είναι το κρίσιμο θέμα που προσδιορίζει το χαρακτήρα της πολιτικής του καθενός.

κα ΑΝΑΝΙΑΔΟΥ («ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»): Θα ήθελα να επανέλθω λίγο στο ζήτημα με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και να ρωτήσω, ποιες θα μπορεί να είναι οι δυνατότητες πολιτικής παρέμβασης ενός Προέδρου Δημοκρατίας από το χώρο της αριστεράς, με δεδομένο ότι αυτή την περίοδο στη διακυβέρνηση της χώρας βρίσκεται η Νέα Δημοκρατία.

Ν. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όπως σας είπα εμείς από την πλευρά του Συνασπισμού και εγώ προσωπικά, δε μετέχουμε σε αυτές τις συζητήσεις τώρα. Στην ώρα τους θα πούμε την άποψή μας και θα έχουμε και γνώμη και για τις συναινετικές διαδικασίες και για το αν πρέπει να γίνουν ή όχι εκλογές και για τα πρόσωπα τα οποία θα κριθούν τότε.
Τότε θα κάνουμε τη συζήτηση. Όχι τώρα. Και οφείλω να σας πω ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν εκλέγεται σήμερα για πρώτη φορά, το 2005, αλλά υπάρχει από το 1975. Είναι θεσμός της Ελληνικής Δημοκρατίας. Δεν ξέρω αν η ηγεσία του ΚΚΕ θέλει να τον καταργήσουμε ως θεσμό.

κα ΑΝΑΝΙΑΔΟΥ: Δε μου απαντάτε κ. Πρόεδρε.

Ν. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σας απαντώ και πολύ συγκεκριμένα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα ήθελα ένα σχόλιο σας για τα όσα έγιναν μετά από τον ποδοσφαιρικό αγώνα της Ελλάδας με την Αλβανία, τις δηλώσεις του Νομάρχη Θεσσαλονίκης Παναγιώτη Ψωμιάδη και γενικότερα ένα σχόλιο για το που πάει ο αθλητισμός με όλα όσα είδαμε να εξελίσσονται στους Ολυμπιακούς Αγώνες με ντοπαρίσματα κλπ.

Ν. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εμείς από την πλευρά του Συνασπισμού αγωνιζόμαστε για μια ελληνική κοινωνία της αλληλεγγύης, για μια κοινωνία ανοιχτή, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς διακρίσεις, χωρίς ξενοφοβίες, χωρίς φανατισμούς και ρατσισμούς. Θέλουμε η ελληνική κοινωνία στον 21^ο αιώνα να είναι η κοινωνία εκείνη η οποία θα διευρύνει τη δημοκρατία των δικαιωμάτων για όλους τους ανθρώπους που κατοικούν αυτή τη χώρα και θα εξασφαλίζει κοινωνική προστασία σε όλους που βρίσκονται υπό οποιεσδήποτε συνθήκες στα πλαίσια της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης.
Θεωρούμε λοιπόν ότι τα φαινόμενα φανατισμών, νεοεθνικισμών, ρατσισμών και ξενοφοβίας, είναι επικίνδυνα και διαβρωτικά. Δεν αρκεί να μιλάμε θεωρητικά για το αυγό του φιδιού που επωάζει έναν μελλοντικό έρποντα φασισμό, που οδήγησε ολόκληρη την Ευρώπη στην οδυνηρή της δοκιμασία κατά τον προηγούμενο αιώνα. Χρειάζεται με πολιτικές συγκεκριμένες να εξασφαλίζουμε, να αντιμετωπίζουμε όλες τις κοινωνικές και πολιτικές αιτίες που παράγουν τέτοια φαινόμενα.
Θεωρώ ότι η Θεσσαλονίκη που έχει ιστορική ταυτότητα και πολυπολιτισμική διαδρομή αδικείται όταν όλοι οι φορείς της πόλης δεν υπερασπίζονται αυτή την πολυπολυτισμική της δυναμική στα πλαίσια της ευρύτερης Βαλκανικής αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Και δεν είναι ποτέ δυνατόν να χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατα φανατισμών και ρατσισμών διαδικασίες, όπως ο αθλητισμός ή άλλες πνευματικές και πολιτισμικές διαδικασίες που κατά καιρούς χρησιμοποιούνται, ακόμη και εκπαιδευτικές διαδικασίες, για να καλλιεργήσουν τέτοιες διακρίσεις.

Και στον αθλητισμό υπάρχει πολιτικό πρόβλημα. Ο αθλητισμός ο μαζικός, ο σχολικός, ο αθλητισμός που εμπεδώνει στην καθημερινότητα της ζωής τις αξίες της άμιλλας, της αλληλεγγύης, της συμμετοχής, της προσπάθειας, του σεβασμού του αντιπάλου, είναι άλλη υπόθεση και άλλη υπόθεση είναι ο νοσηρός πρωταθλητισμός που τρέφεται από όλα αυτά τα επικίνδυνα συμπληρώματα χημικής και φαρμακευτικής σύνθεσης, τα οποία θέλουν σήμερα στον 21^ο αιώνα να φτιάξουν τους υπερανθρώπους.
Μετάλλια παίρνουμε και πρέπει κανείς να χαίρεται όταν διακρίνονται μέσα από υγιείς διαδικασίες οι Έλληνες αθλητές. Αλλά πρέπει να εξασφαλιστεί ότι δεν θα συνεχιστεί η ίδια τακτική. Γιατί υπάρχει, έχει εδραιωθεί και συνεχίζεται η τακτική του κρατικοδίαιτου παραγοντισμού, η τακτική του ντοπαρισμένου πρωταθλητισμού και η τακτική των κάλπικων διακρίσεων και των ψευδώνυμων επιτυχιών.
Θέλουμε λοιπόν έναν αθλητισμό διαφορετικού τύπου και χαρακτήρα ενταγμένο σε μια ευρύτερη κοινωνική πολιτική και θέλουμε να απαντάμε ευπρόσωπα σε κάθε νέο και σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας όταν μας ρωτάει. Μετάλλια παίρνουμε και λεφτά ξοδεύουμε με τη σέσουλα για να παίρνουμε μετάλλια χωρίς έλεγχο. Λεφτά για την παιδεία γιατί δεν δίνουμε; Λεφτά για τον πολιτισμό γιατί δεν δίνουμε;
Γιατί δεν μπορούμε σήμερα να πούμε ότι όλοι αυτοί οι οποίοι απεκόμισαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες μεγάλα ποσά ως χορηγοί και συμμέτοχοι στις διαδικασίες των Ολυμπιακών Αγώνων δεν υποχρεούνται να δώσουν μέρος αυτών που εισέπραξαν ως άυλο ή και υλικό αγαθό από την εκμετάλλευση των Ολυμπιακών Αγώνων για την κάλυψη πολιτιστικών, κοινωνικών και εκπαιδευτικών ή πνευματικών διαδικασιών;
Και για να μη σκιαμαχούμε, θα πρέπει και σ’ αυτό το θέμα να ξεκαθαρίσουμε τα ζητήματα. Γίνεται μια δικαστική έρευνα. Η δικαστική έρευνα θα διαπιστώσει εάν έγινε τούτο ή το άλλο αδίκημα. Αν έγινε κάποια εξαπάτηση του Δημοσίου, αν εισήχθησαν προϊόντα παρά την απαγόρευση, αν καταβλήθηκαν οι δασμοί. Η δικαστική έρευνα θα διαπιστώσει την τέλεση ή τη μη τέλεση αδικημάτων του κοινού ποινικού δικαίου.
Εμείς ζητήσαμε Εξεταστική Επιτροπή. Η Κυβέρνηση είπε Διακομματική Επιτροπή. Στη συζήτηση μέχρι τώρα για το μεγάλο αυτό θέμα τα δύο μεγάλα κόμματα επαναλαμβάνουν τα ίδια φαινόμενα που παρατηρούνται και στα άλλα ζητήματα για τα οποία μιλήσαμε προηγουμένως. Η Εξεταστική Επιτροπή δεν σημαίνει ποινικοποίηση της έρευνας. Η Εξεταστική Επιτροπή σημαίνει τη δυνατότητα της Βουλής να μπορέσει να ανοίξει ολόκληρο το φάσμα των προβλημάτων και να τεκμηριώσει με στοιχεία αυτό που και στον ελληνικό αθλητισμό δυστυχώς είναι μια πραγματικότητα.
Κυρίες και κύριοι, εγώ θα το πω όσο γίνεται πιο συγκεκριμένα. Μη παριστάνουν και αυτοί που κυβερνούν σήμερα και αυτοί που κυβέρνησαν χθες ότι αιφνιδιάστηκαν από την ιστορία του ντόπινγκ στην Ελλάδα. Το ξέρανε, τους το είχαμε πει τουλάχιστον από το 2001 ονομαστικά και αρνιόντουσαν να κάνουν το στοιχειώδες, εκείνο που αναγκαστήκαμε να ζητήσουμε πάλι με ερώτηση την οποία κατέθεσε ο Γιάννης Δραγασάκης.
Ζητάμε πλήρη έλεγχο του ειδικού λογαριασμού του Υπουργείου Πολιτισμού για το μέρισμα του ΟΠΑΠ. Που πηγαίνουν αυτά τα χρήματα, που πήγαν, που διατέθηκαν. Γιατί είναι βέβαιο ότι ούτε για τον πολιτισμό, ούτε για τον αθλητισμό διατέθηκαν κατά προτεραιότητα. Κατά προτεραιότητα διατέθηκαν για έναν στρεβλό πρωταθλητισμό. Θα έλεγα λοιπόν ειλικρίνεια και ανάληψη ευθυνών απέναντι σε μια κοινωνία που δεν μπορεί να βλέπει αυτό το φαινόμενο να σέρνεται και να καταστρέφει ζωές νέων παιδιών, ούτε επίσης μπορεί να βλέπει να κατασκευάζονται αμφισβητούμενα πρότυπα συμπεριφοράς και κοινωνικής στάσης ζωής.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Καθώς τέλειωσαν οι ερωτήσεις και ο χρόνος μας, για τα 2 λεπτά που μένουν ίσως από τον Πρόεδρο του Συνασπισμού μια τελική συνόψιση, ένας χαιρετισμός θα έλεγα.

Ν. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας. Με ιδιαίτερη και προσωπική συγκίνηση πραγματοποιούμε αυτή την επικοινωνία. Είμαστε σε μια περίοδο μεταβατική και δύσκολη κι εμείς και θέλουμε με επιτυχία να διατρέξουμε αυτή την πορεία μας.
Και προσωπική συγκίνηση γιατί όπως μου θύμισε και ο φίλος και συνάδελφος σας ο κ. Ρούμπος είναι η τελευταία φορά που έρχομαι ως Πρόεδρος του Συνασπισμού στη Θεσσαλονίκη και για μας η συγκίνηση είναι στοιχείο της πολιτικής, δεν είναι εχθρός της πολιτικής. Το συναίσθημα είναι περιεχόμενο της πολιτικής, δεν είναι αντίπαλος της πολιτικής μας συμπεριφοράς.
Θα ήθελα να επισημάνω τελειώνοντας ότι όλοι βλέπουμε γύρω μας να συντελούνται πολλά και δραματικά γεγονότα. Στο διεθνές περιβάλλον αλλάζουν τα πράγματα με τρόπο που διαμορφώνει όχι σταθερότητα και ασφάλεια αλλά αβεβαιότητα. Πολλά από αυτά που γίνονται κάνουν τον αιώνας μας πιο σκοτεινό, πιο επίφοβο και τον κόσμο πιο άγριο.
Τρία χρόνια μετά την 11^η Σεπτεμβρίου του 2001 η λογική του προληπτικού πολέμου, των μονομερών επεμβάσεων, η λογική που προβλήθηκε ως το μοναδικό στρατηγικό δόγμα, σήμερα έχει αναστατώσει τον κόσμο. Αυτά που γίνονται στο Ιράκ, αυτά που γίνονται στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης και της Εγγύς Ανατολής. Είναι φανερό λοιπόν ότι στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας δεν μπορεί να επικρατήσουν οι λογικές των προληπτικών πολέμων και των δογμάτων της προληπτικής επιδρομής και καταστολής.
Όπως επίσης όσοι νομίζουν ότι στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας επιτρέπονται τα πάντα, και ο ακρωτηριασμός της δημοκρατίας και η φαλκίδευση των εγγυήσεων των δικαιωμάτων και η επιτήρηση των κοινωνιών, βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με μεγάλες αντιστάσεις που αναπτύσσουν και οι λαοί και οι κοινωνίες και οι πολιτικές δυνάμεις, αλλά και οι πνευματικές και οι επιστημονικές δυνάμεις.
Ακόμη και το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής διατύπωσε απερίφραστα ότι στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας δεν μπορεί να καταργείται η συνταγματική και δημοκρατική νομιμότητα που είναι πολιτισμική κατάκτηση. ʼλλωστε η λογική αυτή οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο, σκοτεινό όπως αποδείχτηκε, με όσα έγιναν στο Μπεσλάν, στη Ρωσία, στην Τσετσενία.
Η λογική της εκκαθάρισης με κάθε μέσο όλων εκείνων των προβλημάτων που δημιουργούνται από κοινωνικές και πολιτικές αιτίες, εκκαθάριση δυναμική, οδηγεί στο να επιβληθεί κι εκεί η λογική της ισχύος, η δύναμη των όπλων, που είναι μια παράλληλη λογική με τη λογική του προληπτικού πολέμου.
Σε όσα συντελούνται στην Ε.Ε., θα έπρεπε κανείς να επισημάνει αυτές τις διεργασίες που πάνε να ενισχύσουν μια αντίσταση κοινωνιών, λαών και κυβερνήσεων προς όλη αυτή τη στρατηγική μονόδρομη εξέλιξη.
Αυτά που γίνονται στην Ισπανία με τη νέα Κυβέρνηση του Ζαπατέρο, αυτά που αναζητιούνται σε επίπεδο άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων ως πολιτικές που δεν θα επιτρέψουν το μονοπώλιο της υπερισχύος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, είναι ζητήματα τα οποία εμάς μας ενδιαφέρουν, τα παρακολουθούμε, δεν τους γυρίζουμε την πλάτη, δεν λέμε «και τι μας αφορούν εμάς;».
Όλα γίνονται μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Μέσα από τέτοιες αντιστάσεις και διεργασίες πιστεύουμε ότι μπορεί η Ευρώπη να ανακτήσει το στρατηγικό της ρόλο, διαφορετικό ρόλο από αυτόν που μέχρι σήμερα είχε αναπτύξει προσυπογράφοντας άκριτα κάθε μονομερή πρωτοβουλία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Σας ευχαριστούμε πολύ κύριοι συνάδελφοι.