Ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αλέκος Αλαβάνος μαζί με τους Γιάννη Δραγασάκη, βουλευτή, Παναγιώτη Λαφαζάνη, μέλος της Γραμματείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Μάκη Μπαλαούρα, μέλος της Γραμματείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και Δημήτρη Στρατούλη, υπεύθυνο Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΝ, θα έδωσαν σήμερα Συνέντευξη Τύπου, με θέμα:
Ο Αλ. Αλαβάνος στην παρέμβασή του τόνισε τα εξής:
Ο ΣΥΡΙΖΑ διαφωνεί ριζικά με τη προωθούμενη από την κυβέρνηση νέα απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Οι νέες ρυθμίσεις είναι ταξικές, κοινωνικά άδικες και αναχρονιστικές, γιατί σαρώνουν εργατικές κατακτήσεις, μεταφέρουν εισόδημα από τους εργαζόμενους κατευθείαν στις επιχειρήσεις, χτυπούν την εργατική οικογένεια, διαλύουν τον ελεύθερο χρόνο, αυξάνουν την ανεργία και τον κίνδυνο εργατικών ατυχημάτων.
Με τις προτεινόμενες στο εργασιακό νομοσχέδιο ρυθμίσεις για το ελαστικό ωράριο και τη μείωση του κόστους των υπερωριών :
Για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι καθαρό ότι η κυβέρνηση μ΄ αυτά τα μέτρα ικανοποιεί τις πιο ακραίες επιθυμίες του ΣΕΒ για ευελιξία και μείωση του κόστους εργασίας. Οι διοικούντες τον ΣΕΒ αντί να κάνουν τους εισαγγελείς οφείλουν ως κατηγορούμενοι να απολογηθούν για το χαμηλό επίπεδο «ανταγωνιστικότητας», για το τι έκαναν τα τεράστια κέρδη τους από τις φούσκες στο χρηματιστήριο, από τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης , από τους Αναπτυξιακούς Νόμους, από το χαμηλότερο κόστος εργασίας στην Ελλάδα σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση των 15, από τις πιο άθλιες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας μέσα στα εργοστάσια πάλι σε σχέση με την Ε.Ε. -15.
Για όλους αυτούς τους λόγους ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά να αποσυρθεί ΤΩΡΑ αυτό το αντεργατικό νομοσχέδιο. Εφόσον περάσει από την Βουλή θα αγωνιστούμε να το καταργήσουμε στην πράξη. Στηρίζουμε τους αγώνες των εργαζόμενων. Η σοβαρότητα της επίθεσης της κυβέρνησης απαιτεί ένα συμπαγές ενωτικό μέτωπο των εργαζομένων κι όχι διαιρετικές ενέργειες.
Ζητάμε επίσης να καταργηθούν όλοι οι νόμοι των κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ που έχουν θεσπίσει τη συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας, την ενοικίαση εργαζομένων και τις συμβάσεις με δελτίο παροχής υπηρεσιών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί, ότι οι εργασιακές σχέσεις δεν χρειάζονται απορρύθμιση, αλλά ρύθμιση, προστασία και βελτίωση, ώστε να κατοχυρώνονται τα δικαιώματα και η αξιοπρέπεια των εργαζομένων και να ανοίξουν θέσεις εργασίας για τους ανέργους ιδιαίτερα τους νέους.
Υπάρχει, λοιπόν, εναλλακτικός δρόμος για τις εργασιακές σχέσεις κι εμείς σας παρουσιάζουμε σήμερα την εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Δημ. Στρατούλης, παρουσίασε τις προτάσεις του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς για μια νέα ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, οι οποίες έχουν ως εξής:
Οι κυβερνητικές ρυθμίσεις για τα εργασιακά είναι ταξικές και οπισθοδρομικές. Βάζουν δυναμίτιδα στα θεμέλια της εργατικής οικογένειας.
Μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε ανθρώπινους διακόπτες, μειώνουν τα εισοδήματά τους, αυξάνουν την ανεργία. Προσφέρουν νέα κέρδη στις επιχειρήσεις.
Θεωρούμε ότι οι εργασιακές σχέσεις δεν χρειάζονται απορύθμιση, αλλά μια νέα ρύθμιση που να τις αναβαθμίζει, ώστε να προστατεύονται τα θεσμοθετημένα δημοκρατικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων που σήμερα καταπατούνται βάναυσα από τους εργοδότες και να ενισχύεται η σταθερή και πλήρης απασχόληση σε βάρος της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας.
Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς θεωρεί, ότι μόνο στη βάση του τρίπτυχου «Ανάπτυξη - Πλήρη Απασχόληση - Αναδιανομή Εισοδήματος υπέρ των εργαζομένων» μπορεί να γίνεται λόγος για συνολική αναβάθμιση της ποιότητας των εργασιακών σχέσεων και της θέσης του εργαζόμενου γενικότερα. Κεντρικός πολιτικός μας στόχος προκειμένου να συγκεντρωθούν δυνάμεις ώστε να διεκδικήσουν αυτό το τρίπτυχο είναι το 35ωρο και γενικότερα η ριζική μείωση του χρόνου εργασίας. Αυτός είναι ο δρόμος για την μετατροπή του ταξικού συσχετισμού υπέρ των δυνάμεων της εργασίας. Ειδικότερα για τις εργασιακές σχέσεις οι προτάσεις μας επικεντρώνονται σε τρεις βασικούς άξονες.
Η προστασία της πλήρους και σταθερής απασχόλησης πρέπει να συνδέεται με μέτρα περιορισμού των ευέλικτων μορφών εργασίας που συνεπάγονται μειωμένα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Το πλαίσιο παρεμβάσεων που θεωρούμε αναγκαίο στην κατεύθυνση αυτή είναι:
1. Εφαρμογή του 35ωρου-7ωρου-πενθήμερου χωρίς μείωση των αποδοχών με προοπτική το 30ωρο. Η πολιτική μείωσης του εργάσιμου χρόνου για τον Συνασπισμό κινείται στη λογική αναδιανομής του εισοδήματος υπέρ των εργαζομένων, της αύξησης του χρόνου τους για οικογενειακές διευθετήσεις και του ελεύθερου χρόνου τους, της στήριξης και επέκτασης της πλήρους και σταθερής απασχόλησης, σε συνδυασμό με άλλα μέτρα για τη δραστική μείωση των υπερωριών και την ουσιαστική κατάργηση της γραφειοκρατίας. Η λογική της δικιάς μας πρότασης είναι σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από την κυρίαρχη σήμερα άποψη για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, που έχει αποκλειστικό του μέλημα την εξοικονόμηση κόστους για τις επιχειρήσεις και όχι τη στήριξη της απασχόλησης.2. Δραστικό περιορισμό των υπερωριών, διατήρηση της ισχύουσας αποζημίωσης για υπερωριακή απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα και αύξηση και εξομοίωση με αυτή και της αντίστοιχης στο δημόσιο.
3. Περιορισμός της ανεξέλεγκτης ανάπτυξης των ευέλικτων μορφών σε βάρος της πλήρους και σταθερής απασχόλησης.4. Περιορισμός των κρατικών παρεμβάσεων σε θέματα μισθολογικής πολιτικής και αναβάθμιση του επιπέδου των αμοιβών (1200 ευρώ ο κατώτερος βασικός μισθός).
5. Επίδομα ανεργίας ίσο με το 80% του μισθού του ανειδίκευτου εργάτη.6. Ίσα δικαιώματα για άνδρες και γυναίκες στην εργασία στις αποδοχές και στην επαγγελματική εξέλιξη.
7. Κατάργηση των Ιδιωτικών Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας.8. Προώθηση μέτρων πολιτικού, κοινωνικού και νομοθετικού χαρακτήρα για τον περιορισμό των απολύσεων, όπως η εξομοίωση των αποζημιώσεων απόλυσης των εργατών με αυτές των υπαλλήλων που είναι πολλαπλάσιες, η απαγόρευση των ομαδικών απολύσεων σε κερδοφόρες επιχειρήσεις, θέσπιση υποχρέωσης των εργοδοτών ώστε οι καταγγελίες συμβάσεων αορίστου χρόνου να είναι αιτιολογημένες όπως έχει θεσπιστεί από χρόνια σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες κλπ
Εμείς θεωρούμε ότι οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης υπονομεύουν τη πλήρη και σταθερή απασχόληση και συνεπώς είμαστε αντίθετοι με την προώθησή τους. Διεκδικούμε επίσης ένα ρυθμιστικό πλαίσιο λειτουργίας της ευελιξίας με στόχο την αντιμετώπιση των αρνητικών συνεπειών της. Ειδικότερα μέτρα προς αυτή τη κατεύθυνση είναι:
1. Περιορισμός της προσωρινής απασχόλησης και των συμβάσεων ορισμένου χρόνου στις περιπτώσεις κάλυψης προσωρινών και έκτακτων αναγκών και αποφυγή της καταχρηστικής προσφυγής σε αυτήν με σκοπό την καταστρατήγηση της νομοθεσίας. Αντιμετώπιση των συμβασιούχων σύμφωνα με την πρόταση νόμου του ΣΥΝ με μέτρα όπως:2. Διεύρυνση της προστασίας όσων εργάζονται με μερική απασχόληση με ρυθμίσεις, όπως:
4. Προστασία των εργαζομένων σε περιπτώσεις κατάτμησης της εργοδοτικής ιδιότητας (π.χ υπεργολαβίες). Δραστικός περιορισμός της εργολαβικής εργασίας. Η απασχόληση σε εργολάβους να έχει τα ίδια δικαιώματα με όσους εργάζονται στον έμμεσο εργοδότη.
5. Επέκταση της προστασίας της εργατικής νομοθεσίας σε κατηγορίες εργαζομένων, που η απασχόλησή τους υποκρύπτει μισθωτή σχέση (π.χ. επέκταση της έννοιας της εξαρτημένης εργασίας υπό το φως των νέων δεδομένων, νομοθετική ρύθμιση για την προστασία των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των τηλεργαζομένων).6. Προστασία των και διατήρηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων σε περιπτώσεις εξαγορών και συγχωνεύσεων επιχειρήσεων.
7. Βελτίωση των διατάξεων περί δικαιωμάτων των εργαζομένων σε περίπτωση αφερεγγυότητας του εργοδότη, ώστε να ικανοποιούνται στο σύνολό τους οι απαιτήσεις των εργαζομένων που βλάπτονται (π.χ. σε περιπτώσεις πτωχεύσεων, παύσης λειτουργίας επιχειρήσεων κλπ)8. Προστασία των εργαζομένων από τις απολύσεις σε περίπτωση μετεγκατάστασης επιχειρήσεων σε χώρες χαμηλού εργασιακού κόστους. Η διαμόρφωση ενός νέου πλαισίου λειτουργίας των επιχειρήσεων. Δεν μπορεί ο μόνος κανόνας για τη λειτουργία τους να είναι το κέρδος και η αξιοποίηση του κοινωνικού "ντάμπινγκ". Χρειάζονται σαφείς κανόνες λειτουργίας αλλά και σαφείς επιβαρύνσεις, όταν υπάρχει μετεγκατάστασή τους σε χώρες μικρότερου εργασιακού κόστους. Η θεσμοθέτηση πρόσθετων φορολογικών επιβαρύνσεων, η αύξηση του ύψους των αποζημιώσεων στους απολυμένους στην περίπτωση μετεγκατάστασης και μαζικών απολύσεων, η επιστροφή εθνικών ή κοινοτικών επιδοτήσεων που είχαν πάρει για να επενδύσουν και να παραμείνουν στη χώρα προέλευσης, τα προγράμματα αποκατάστασης των απολυθέντων αποτελούν ενέργειες αποτροπής των επιλογών τους και μορφές κοινωνικού αντισταθμίσματος. Επίσης θα πρέπει να σταματήσουν να επιδοτούνται από την Ε.Ε. οι επιχειρήσεις που μεταφέρουν παραγωγικά τμήματά τους σε χώρες χαμηλού εργασιακού κόστους.
9. Την κατοχύρωση του ενιαίου χαρακτήρα του περιεχομένου των εργασιακών σχέσεων στην ενιαία επιχείρηση. Η πολιτική που εγκαινίασε η κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1990-1993, συνεχίστηκε επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και επεκτείνεται από την σημερινή κυβέρνηση, με την καθιέρωση πολλαπλών ασφαλιστικών ταχυτήτων καθώς και τα διαφορετικά συστήματα απασχόλησης και αμοιβής της εργασίας στα πλαίσια της ίδιας της επιχείρησης, στον ιδιωτικό αλλά και στο δημόσιο τομέα, οδηγούν κυρίως τη νέα γενιά σε καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα. Να καταργηθεί η πρόσφατη ρύθμιση για χειρότερες από τους ήδη υπηρετούντες εργασιακές σχέσεις στους νεοπροσλαμβανόμενους στον ΟΤΕ.10. 'Αμεση νομιμοποίηση όλων των μεταναστών. Το συγκεκριμένο μέτρο θα περιορίσει την παράνομη εργασία και τον τομέα της παραοικονομίας συνολικότερα όπου δεν εφαρμόζεται καθόλου η εργατική νομοθεσία.
Η εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας στην Ελλάδα και η κατάργηση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας αποτελεί πρώτιστη ανάγκη πριν από την οποιαδήποτε αναφορά σε θεσμικές παρεμβάσεις που πρέπει να πραγματοποιηθούν στο τομέα των εργασιακών σχέσεων. Στην κατεύθυνση αυτή υπάγεται:
1. Αναβάθμιση και εκσυγχρονισμός των ελεγκτικών μηχανισμών της εργατικής νομοθεσίας. Στα πλαίσια αυτά, απαιτείται η ποιοτική και ποσοτική ενίσχυση του Σώματος Επιθεωρητών της Εργασίας τόσο σε ότι αφορά την αύξηση του αριθμού του Σώματος Επιθεωρητών, όσο και στη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων τους (π.χ ανακριτικά καθήκοντα)
2. Ο συντονισμός του Σώματος Επιθεωρητών με τις επιτροπές ελέγχου του ΙΚΑ.
3. Καθιέρωση αυστηρών κυρώσεων ποινικού και διοικητικού χαρακτήρα στις επιχειρήσεις για την παραβίαση της νομοθεσίας στους χώρους εργασίας τους. Η εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας μπορεί να διευκολυνθεί από μέτρα όπως: την ανάληψη πρωτοβουλιών για την κωδικοποίηση των διάσπαρτων διατάξεων που την διέπουν με προτεραιότητα στο πεδίο υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας καθώς και την επίσπευση του χρόνου απονομής δικαιοσύνης επί των εργατικών διαφορών, ως μέτρο μη αποθάρρυνσης των θιγόμενων λόγω του χρονοβόρου χαρακτήρα των σχετικών διαδικασιών.
Με όλες τις παραπάνω προτάσεις του Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ δείχνει τον εναλλακτικό δρόμο για βελτιωμένες, πιο ανθρώπινες, πιο αξιοπρεπείς, πιο δημοκρατικές και πιο σύγχρονες εργασιακές σχέσεις.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Αγαπητές και αγαπητοί εκπρόσωποι των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς σας καλωσορίζει για άλλη μια φορά και το σημερινό θέμα είναι η παρουσίαση των θέσεών μας για το Νομοσχέδιο για τα εργασιακά.
Κύριε Πρόεδρε.
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Είχαμε μιλήσει για Κοινοβουλευτικό Ιουλιανό Πραξικόπημα παίρνοντας υπόψη ότι μια σειρά νομοσχέδια, τα οποία έχουν έναν έντονο αντικοινωνικό χαρακτήρα, περνάνε από το Τμήμα διακοπών και όχι από την Ολομέλεια.
Να προσθέσουμε, ότι αυτό το Κοινοβουλευτικό πραξικόπημα μεγεθύνεται με την μεγάλη αγορά αεροπλάνων και άλλων εξοπλισμών πολλών δισεκατομμυρίων , η οποία έγινε χωρίς να γίνει καμία απολύτως συζήτηση μέσα στη Βουλή, χωρίς καμία απολύτως συζήτηση στην Επιτροπή 'Αμυνας και Εξωτερικών Σχέσεων της Βουλής και με μία συμπεριφορά ίδια μ αυτή για την οποία κατήγγειλε την προηγούμενη κυβέρνηση η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και έκανε και Εξεταστικές Επιτροπές.
Τώρα στο θέμα μας. Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς διαφωνεί ριζικά με την προωθούμενη από την Κυβέρνηση νέα απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Οι νέες ρυθμίσεις είναι ταξικές, κοινωνικά άδικες και αναχρονιστικές γιατί σαρώνουν εργατικές κατακτήσεις, μεταφέρουν εισόδημα από τους εργαζόμενους κατευθείαν στις επιχειρήσεις, χτυπούν την εργατική οικογένεια, διαλύουν τον ελεύθερο χρόνο, αυξάνουν την ανεργία και τον κίνδυνο εργατικών ατυχημάτων.
Συγκεκριμένα:
Για τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι καθαρό, ότι η Κυβέρνηση μ αυτά τα μέτρα ικανοποιεί τις πιο ακραίες επιθυμίες του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών για ευελιξία και μείωση του κόστους εργασίας.
Οι διοικούντες τον Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών, αντί να κάνουν τους Εισαγγελείς, οφείλουν ως κατηγορούμενοι να απολογηθούν για το χαμηλό επίπεδο «ανταγωνιστικότητας», για το τι έκαναν τα τεράστια κέρδη τους από τις φούσκες στο Χρηματιστήριο, από τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, από τους Αναπτυξιακούς Νόμους, από το χαμηλότερο κόστος εργασίας στην Ελλάδα σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση των 15, από τις πιο άθλιες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας μέσα στα εργοστάσια πάλι σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση των 15.
Για όλους αυτούς τους λόγους αυτούς ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ζητά να αποσυρθεί ΤΩΡΑ αυτό το αντεργατικό νομοσχέδιο. Εφ όσον περάσει από τη Βουλή θα αγωνιστούμε να το καταργήσουμε στην πράξη. Στηρίζουμε τους αγώνες των εργαζομένων. Η σοβαρότητα της επίθεσης της κυβέρνησης απαιτεί ένα συμπαγές ενωτικό μέτωπο των εργαζομένων και όχι διαιρετικές ενέργειες.
Ζητάμε, επίσης, να καταργηθούν οι νόμοι των κυβερνήσεων Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ οι προηγούμενοι, που έχουν θεσπίσει τη συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας, την ενοικίαση εργαζομένων και τις συμβάσεις με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών.
Επειδή λέγεται από την αξιωματική αντιπολίτευση, ότι μόλις θα γίνει κυβέρνηση θα καταργήσει αυτούς τους νόμους της σημερινής Κυβέρνησης, να θυμίσουμε ότι κατά την διάρκεια της προηγούμενης διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, οι ασφαλιστικοί νόμοι Σιούφα της Νέας Δημοκρατίας - παρά το γεγονός ότι όταν ψηφίζονταν το ΠΑΣΟΚ είχε αποχωρήσει τότε από τη Βουλή - διατηρήθηκαν (χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ΛΑΦΚΑ) και όχι μόνο διατηρήθηκαν, αλλά επαναψηφίστηκαν, ανανεώθηκαν για να τους δοθεί παράταση.
Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς θεωρεί τέλος, ότι οι εργασιακές σχέσεις δεν χρειάζονται απορύθμιση, αλλά ρύθμιση, προστασία, βελτίωση, ώστε να κατοχυρώνονται τα δικαιώματα και η αξιοπρέπεια των εργαζομένων και να ανοίξουν θέσεις εργασίας για τους ανέργους ιδιαίτερα τους νέους.
Υπάρχει, λοιπόν, εναλλακτικός δρόμος για τις εργασιακές σχέσεις και εμείς σας παρουσιάζουμε σήμερα την εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ευχαριστούμε τον Πρόεδρο. Ο κ. Δραγασάκης έχει το λόγο.
Γ.ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Θα ήθελα να υπογραμμίσω κατά πρώτο λόγο, ότι πέρα από τις βαριές εισοδηματικές συνέπειες που έχουν τα μέτρα αυτά, πέρα από τις γενικότερες οικονομικές συνέπειες, διότι πλήττουν και την αγορά και την κατανάλωση, άρα και τις μικρές επιχειρήσεις, τα μέτρα αυτά -όπως είπε και ο Πρόεδρος- έχουν σοβαρές πολιτισμικές και κοινωνικές συνέπειες. Επηρεάζουν αρνητικά τον τρόπο ζωής, την καθημερινότητα, επηρεάζουν, φοβούμαστε, και το δημογραφικό πρόβλημα αρνητικά.
Η δεύτερη παρατήρηση που θα ήθελα να κάνω είναι, ότι τα μέτρα αυτά δεν έχουν καμία θετική συσχέτιση με το υπαρκτό πρόβλημα της παραγωγικότητας της εργασίας και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Τα μέτρα αυτά δεν κάνουν την εργασία πιο παραγωγική, ούτε κάνουν την οικονομία πιο ανταγωνιστική. Αντίθετα μπορεί να λειτουργήσουν ως αντικίνητρο στον εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων και της οικονομίας. Τα μέτρα αυτά απλά μεταβάλλουν τα μερίδια μισθών και κερδών στο συνολικό προϊόν προς όφελος των κερδών.
Θα σας μοιράσω έναν πίνακα που κατέθεσα και στην Επιτροπή της Βουλής που δείχνει, ότι στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι εργάζονται τις περισσότερες ώρες το χρόνο απ ότι σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Δουλεύουν οι Έλληνες εργαζόμενοι 1.716 ώρες το χρόνο, όταν ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 1.517.
Σε σχέση με τη Σουηδία ο Έλληνας εργαζόμενους δουλεύει το χρόνο 12,3 εβδομάδες περισσότερο ή τρεις μήνες περισσότερο και σε σχέση με το μέσο Ευρωπαίο δουλεύει 7,8 εβδομάδες περισσότερο ή σχεδόν 2 μήνες.
Το ερώτημα που θέσαμε και στην Επιτροπή και θέτουμε και εδώ είναι, πώς γίνεται οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι να δουλεύουν λιγότερο και να παράγουν περισσότερο προϊόν, να έχουν υψηλότερη παραγωγικότητα της εργασίας;
Η απάντηση είναι, ότι εκεί επενδύουν στην έρευνα, επενδύουν στην παιδεία, εξειδικεύονται σε νέους κλάδους και σε νέα προϊόντα. 'Αρα τα μέτρα αυτά εκτός όλων των άλλων ενθαρρύνουν και ενισχύουν μία επιχειρηματικότητα κερδοσκοπική, μία επιχειρηματικότητα που στηρίζεται στο βραχυχρόνιο κέρδος, στην υπερ-εκμετάλλευση της εργασίας και ακριβώς γι αυτό όλα αυτά τα μέτρα αποτελούν όχι βήμα μπροστά, αλλά άλμα προς τα πίσω και για τους εργαζόμενους, αλλά και για την οικονομία και για το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας.
Αν αυτά τα μέτρα αποτελούν τον πρόλογο του βιβλίου που θέλει να γράψει η Νέα Δημοκρατία, φοβόμαστε ότι ο επίλογος του βιβλίου αυτού θα είναι θλιβερός. Γι αυτό πρέπει να σταματήσουμε αυτήν την πορεία.
Μ.ΜΠΑΛΑΟΥΡΑΣ: Νομίζω ότι κυρίως εσείς οι εργατικοί συντάκτες είσαστε γνώστες της εργασιακής ζούγκλας που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες εργαζόμενοι και μάλιστα σε μεγάλη απόσταση από το τι συμβαίνει στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι που υπογράφουν με συμβάσεις μιας ημέρας. Γνωρίζουμε τις εργολαβίες, γνωρίζουμε τις άτυπες και ανασφάλιστες μορφές εργασίας. Γνωρίζουμε την ευχέρεια των απολύσεων. Είναι η μόνη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που υπάρχει η δυνατότητα απολύσεων χωρίς αιτιολογημένο λόγο. Και βεβαίως λόγω αυτών όλων των συνεπειών της εργασιακής ζούγκλας, ένα υψηλότατο ποσοστό, πολύ μακριά επίσης από τα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα, δεν έχουν συνδικαλιστικές οργανώσεις, τη δυνατότητα να δημιουργήσουν συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Τελευταία πολύ έντονα, υπάρχει ο «μπαμπούλας» ή η «καραμέλα» του ανταγωνισμού. Όμως πρέπει να ξέρουμε ότι επί 15 χρόνια τώρα στην Ελλάδα το εργατικό κόστος, το μέσο εργατικό κόστος είναι φθίνον και έχει μειωθεί κατά 30% στα τελευταία 15 χρόνια.
Δεύτερον, ότι είναι μικρότερο κατά 27% από το μέσο όρο των χωρών των 15 της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και βάσει αυτού του «μπαμπούλα» ή της «καραμέλας», ουσιαστικά η Κυβέρνηση μας κλείνει το μάτι και μας λέει επιχειρηματολογώντας μάλιστα ότι οι επιχειρήσεις φεύγουν στη Βουλγαρία και σε άλλες βαλκανικές χώρες, ουσιαστικά προσπαθεί να φέρει τους όρους εργασίας της Βουλγαρίας στην Ελλάδα. Όπως για παράδειγμα με το νόμο για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
Σύμφωνα με μελέτες η κερδοφορία του κεφαλαίου ανά επιχείρηση αυξάνεται κατά 16,6% κάθε μήνα. Δηλαδή γίνεται μια τεράστια μεταβίβαση κοινωνικού πλούτου από τους εργαζόμενους στους εργοδότες. Και βεβαίως εδώ μπαίνει ένα σοβαρό ερώτημα πολιτικού χαρακτήρα, αλλά όχι μόνο. Υπάρχουν νόμοι τους οποίους το εργατικό κίνημα δεν τους δέχθηκε και πρέπει να θυμηθούμε ότι οι απόπειρες που έκανε και το ΄98 και το 2000 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για ανάλογα θέματα, απέτυχαν. Παρόλα αυτά ψηφίστηκαν δύο νόμοι και το ΄98 και το 2000, όπου δίνει τη δυνατότητα στον εργοδότη να διευθετεί πάλι το χρόνο εργασίας με έναν όρο, ότι θα πρέπει να συνομολογηθεί συμφωνία με την άλλη πλευρά, με τους εργαζόμενους.
Καμία επιχείρηση εκτός από τέσσερις σε όλη την Ελλάδα, τα χρόνια αυτά είτε από το ΄98, είτε από το 2000 δεν ζήτησε συνομιλία με την άλλη πλευρά την κοινωνική, δηλαδή τους εργαζόμενους έτσι ώστε να διευθετήσουν το χρόνο εργασίας.
Δηλαδή αν είχε ανάγκη το κεφάλαιο, ο εργοδότης να κάνει διευθέτηση, γιατί δεν αποτάνθηκε στους εργαζόμενους, στο Σωματείο τους να τους πει ότι έχω αυτά τα προβλήματα; Προφανώς και μάλιστα εδώ, στην Ελλάδα που είναι πολύ πιο έντονος ο δήθεν αντικρατισμός, ζητάνε τώρα την παρέμβαση του κράτους με τον πιο χειρότερο τρόπο για να κάνει αυτήν τη διευθέτηση, η οποία ουσιαστικά χτυπά τη συλλογική αυτονομία των κοινωνικών συνομιλητών.
Και βεβαίως ειπώθηκε από τον Πρόεδρο και από τους προηγούμενους συντρόφους για την υποχρεωτική διαιτησία. Δεν θα πω τίποτε άλλο. Όμως θέλω να πω ότι υπάρχει και ο κίνδυνος, της ελευθερίας ουσιαστικά των απολύσεων.
Βεβαίως υπάρχει νόμος που απαγορεύει -και καλά κάνει- τις ομαδικές απολύσεις, αλλά για τον κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά είναι αναιτιολόγητες οι απολύσεις. Τώρα πολύ περισσότερο όταν θα ζητήσει ο εργοδότης διευθέτηση του χρόνου, καταλαβαίνουμε όλοι ότι οι απολύσεις θα μπορούν να πάρουν τεράστιες διαστάσεις.
Φυσικά δεν αυξάνει την απασχόληση. Μειώνει το εισόδημα γιατί ένα άλλο στοιχείο που υπάρχει είναι το ότι το 1/3 των εργαζομένων της χώρας έκανε υπερωρίες. Μ αυτόν λοιπόν τον τρόπο της διευθέτησης καταλαβαίνετε ότι μειώνει αποφασιστικά το εισόδημα ενός μεγάλου μέρους των εργαζομένων.
Επίσης μειώνονται οι συντάξεις, μειώνονται οι εισφορές προς το ΙΚΑ και τέλος ανατρέπεται η οικογενειακή και προσωπική ζωή σε συνδυασμό μάλιστα με τον τεράστιο κίνδυνο ανάπτυξης των ατυχημάτων. Αναφέρθηκαν, προηγουμένως, οι ώρες εργασίας των Ελλήνων εργαζομένων. Θα πρέπει, επίσης, να πούμε ότι υπάρχουν έρευνες για τα εργατικά ατυχήματα στη χώρα μας που δείχνουν ότι είναι πολύ περισσότερα από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είμαστε πρώτοι δυστυχώς στα εργατικά ατυχήματα και στους θανάτους από εργατικά ατυχήματα στην Ελλάδα.
Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι με τη διευθέτηση των 10 ωρών και των 12 ωρών σε συνθήκες σαν την Ελλάδα, δηλαδή έντονης ζέστης κλπ, υπάρχει ένας τεράστιος κίνδυνος να γιγαντωθούν τα εργατικά ατυχήματα. Ευχαριστώ.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ευχαριστούμε τον Μάκη Μπαλαούρα. Ο Δημήτρης Στρατούλης έχει το λόγο και κλείνουμε.
Δ.ΣΤΡΑΤΟΥΛΗΣ: Ο Έλληνας εργαζόμενος, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, είναι ανάμεσα στη Σκύλα και τη Χάρυβδη. Σκύλα θα μπορούσαμε να ονομάσουμε την κατάσταση ζούγκλας η οποία επικρατεί στις εργασιακές σχέσεις σήμερα στη χώρα μας, με την πλήρη ασυδοσία των εργοδοτών, που δεν εφαρμόζουν ούτε την εργατική νομοθεσία, ούτε το Σύνταγμα και με την πλήρη ανεπάρκεια των ελεγκτικών κρατικών μηχανισμών.
Η Χάρυβδη, θα έλεγα, είναι το καινούριο νομοσχέδιο που φέρνει η Κυβέρνηση, το καινούριο σχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις που τις απορυθμίζει πλήρως, τις κάνει πιο ελαστικές και ευέλικτες σε βάρος των εργαζομένων και της ζωής τους, όπως αναλύθηκε πριν.
Εμείς από το Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς πιστεύουμε ότι η μοίρα του εργαζόμενου δεν είναι να συνθλιφθεί μεταξύ της Σκύλας και της Χάρυβδης, αλλά λέμε ότι πάντα μπορεί να υπάρχει ένα καράβι του Οδυσσέα που να τον βγάζει από τέτοιες καταστάσεις.
Και πιστεύουμε ότι, πολιτικά, το καράβι του Οδυσσέα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η συνολική εναλλακτική πρόταση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, όχι για την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων - που υπήρχε με ευθύνες και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας και που τη διευρύνει ακόμα περισσότερο η Νέα Δημοκρατία - αλλά για μία νέα ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων που να προστατεύει τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, να αναβαθμίζει την πλήρη και σταθερή απασχόληση, να περιορίζει τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και να διασφαλίζει την αναβάθμιση των ελεγκτικών υπηρεσιών και το έργο των ελεγκτικών υπηρεσιών.
Με βάση λοιπόν αυτό εμείς βέβαια δεν έχουμε αυταπάτες. Λέμε ότι δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί από μόνο του ένα σύστημα τέτοιων εργασιακών σχέσεων που προτείνουμε αν δεν γίνουν και γενικότερες αλλαγές στην οικονομία, με τις οποίες θα κατορθώνεται να υπάρχουν σαν κίνητρα για την οικονομική ανάπτυξη, η αύξηση της απασχόλησης, η κοινωνική προστασία για αναδιανομή των εισοδημάτων υπέρ των εργαζομένων.
Με βάση αυτές τις σκέψεις, έχουμε κωδικοποιήσει τις προτάσεις, - τις οποίες έχουμε σε κείμενο που θα σας μοιράσουμε - σε τρεις άξονες. Ο πρώτος άξονας έχει να κάνει με την προστασία της σταθερής και πλήρους απασχόλησης και τον περιορισμό των μορφών ελαστικής απασχόλησης.
Σ αυτόν τον άξονα έχουμε ορισμένες ιδέες και ορισμένα μέτρα. Η πρώτη ιδέα, που αποτελεί θεμέλιο για την πολιτική μας, είναι το 35ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών. Το 35ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών εμείς το έχουμε κάνει δυο φορές προτάσεις νόμου. Απορρίφθηκε από τα τρία υπόλοιπα Κόμματα της Βουλής με το σκεπτικό του καθένα.
Αυτή είναι η βασική μας διαφορά και με την πρόταση της Κυβέρνησης για τη συνολική διευθέτηση. Η Κυβέρνηση προτείνει συνολική διευθέτηση για να μικρύνει το κόστος εργασίας, να μειώσει το κόστος εργασίας. Εμείς προτείνουμε 35ωρο με κύριο κίνητρο την απασχόληση, με κύριο κίνητρο να μειώσουμε την ανεργία, κι αυτή είναι η βασική διαφορά μεταξύ των δυο αυτών αντιλήψεων.
Σ αυτόν τον άξονα είναι και η αντίληψή μας ότι πρέπει να μειωθεί ο αριθμός των υπερωριών και ότι πρέπει να ισχύει ως αντικίνητρο το να είναι υψηλή η προσαύξηση της αμοιβής των εργαζομένων όταν εργάζονται υπηρεσιακά. Να παραμείνει αυτό το υψηλό επίπεδο της αποζημίωσης, να επεκταθεί και στο Δημόσιο και να εξομοιωθούν οι αποζημιώσεις που δίνονται και στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα και της δημόσιας διοίκησης που είναι εξευτελιστικές και πολύ μικρότερες αυτή τη στιγμή από τον ιδιωτικό τομέα.
Τρίτον. Μέσα σ αυτές τις προτάσεις ενίσχυσης της σταθερής και πλήρους απασχόλησης, θεωρούμε σαν απαραίτητη την εξομοίωση του κατώτερου μισθού με το μέσο όρο του κατώτερου μισθού στη ζώνη του ευρώ. Θεωρούμε ότι ο μισθός των 1.200 σήμερα για τον Έλληνα εργαζόμενο, ως κατώτερος μισθός, είναι αυτός που καλύπτει τις ανάγκες του και που συγκλίνει και με τον κατώτερο μέσο ευρωπαϊκό μισθό στη ζώνη του ευρώ.
Τέταρτον, θεωρούμε ότι το επίδομα ανεργίας θα πρέπει να ανέβει στο 80% του μισθού του ανειδίκευτου εργάτη και να δίνεται για όσο διάστημα είναι άνεργος. Εκ των ων ουκ άνευ θεωρούμε ότι θα πρέπει να είναι τα ίσα εργασιακά δικαιώματα και στους άντρες και τις γυναίκες και για την εργασία τους και για την εξέλιξή τους.
Θεωρούμε ότι τα ιδιωτικά γραφεία εύρεσης εργασίας θα πρέπει να καταργηθούν γιατί έχουν μετατραπεί σε σύγχρονα δουλεμπορικά γραφεία και δεν προσφέρουν στη μείωση της ανεργίας.
Και έχουμε και τρεις ιδέες για τον περιορισμό των απολύσεων. Η πρώτη ιδέα, που την έχουμε κάνει ήδη τροπολογία παλιότερα και είχε απορριφθεί αλλά θα την επαναφέρουμε, έχει να κάνει με την εξομοίωση της αποζημίωσης του απολυόμενου όταν είναι εργάτης μ αυτή του υπαλλήλου. Διότι σήμερα η αποζημίωση του εργάτη είναι πολλές φορές μικρότερη απ αυτή του υπαλλήλου και έτσι διευκολύνεται και ο εργοδότης να κάνει πιο εύκολα απολύσεις. Αν γίνει εξομοίωση θα είναι αντικίνητρο γι αυτόν, μεγάλο κόστος να το κάνει και θα το σκέφτεται περισσότερο.
Δεύτερο ζήτημα, το οποίο προτείνουμε, είναι ότι δεν μπορεί να γίνονται απολύσεις στην Ελλάδα και να μην είναι αιτιολογημένες.
'Αρα να θεσπιστεί η αιτιολόγηση για τις απολύσεις αορίστου χρόνου στην χώρα μας. Αυτό συμβαίνει στην Ιταλία, γίνεται μάχη των συνδικάτων με τον Μπερλουσκόνι που θέλει να το καταργήσει και δεν μπόρεσε μέχρι τώρα καθώς και σ άλλες χώρες της Ευρώπης.
Τρίτη ιδέα, την οποία έχουμε, είναι ότι πρέπει να απαγορευτούν οι ομαδικές απολύσεις σε κερδοφόρες επιχειρήσεις. Δηλαδή το παράδειγμα της TRIUMPH, να είναι κερδοφόρα η επιχείρηση και να προχωράει στις ομαδικές απολύσεις, αυτό πρέπει να το απαγορεύσει η νομοθεσία μας.
Τώρα, ο δεύτερος άξονας είναι η αντίληψη που έχουμε ότι, παρά το ότι η γνώμη μας είναι ότι πρέπει να έχουμε σταθερή και πλήρη απασχόληση και να περιοριστούν οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, για όσο διάστημα ένας κόσμος ασχολείται με τέτοιες μορφές ελαστικής απασχόλησης, αυτό τον κόσμο πρέπει να τον προστατεύσουμε.
Και γι αυτό προτείνουμε μια δέσμη προτάσεων για ένα πλαίσιο ρύθμισης αυτού του ζητήματος και για ένα πλαίσιο προστασίας και αντιμετώπισης των συνεπειών για όσους εργάζονται μ αυτές.
Το πρώτο που έχει να κάνει είναι με τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τους λεγόμενους έκτακτους. Εμείς έχουμε καταθέσει πρόταση νόμου σαν Συνασπισμός και σ αυτήν επιμένουμε, την πρόταση νόμου με βάση την οποία εφ όσον καλύπτονται πάγιες και διαρκείς ανάγκες, δεν δικαιολογούνται να είναι οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου και πρέπει αυτόματα να γίνονται αορίστου χρόνου.
Και η δεύτερη ιδέα που έχουμε είναι ότι ένας εργαζόμενος έκτακτος, εφ όσον έχει 10 μήνες συνεχούς εργασίας και έχει και δυο συμβάσεις αλλεπάλληλες που έχουν γίνει σε διάστημα 18 μηνών, πρέπει αυτόματα να είναι σε σύμβαση αορίστου χρόνου.
Η δεύτερη ιδέα εδώ είναι, σε σχέση με την μερική απασχόληση. Θεωρούμε ότι πρέπει να δοθούν όλα τα εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα που έχουν οι εργαζόμενοι με την πλήρη απασχόληση.
Η τρίτη ιδέα είναι ότι μορφές εργασίας όπως αυτές που υπάρχουν δυστυχώς σήμερα και έχουν καθιερωθεί και με τον εργασιακό νόμο της Νέας Δημοκρατίας του 90 και με τους εργασιακούς νόμους του ΠΑΣΟΚ το 98, το 2000 και το 2001, μορφές εργασίας όπως η ενοικίαση εργαζόμενων, η εργασία με δελτίο παροχής υπηρεσιών και η εργασία με σύμβαση έργου πρέπει να απαγορευτούν στην χώρα μας.
Είναι αντεργατικές, αντιανθρώπινες θα λέγαμε, και πρέπει να καταργηθούν. Επίσης σήμερα, με τις καινούριες εξελίξεις, έχουμε νέες μορφές απασχόλησης όπως η τηλε-εργασία ή η απασχόληση με την μορφή της παροχής των ανεξάρτητων υπηρεσιών που, ενώ είναι ουσιαστικά μορφές εξαρτημένης εργασίας, δεν έχουν την προστασία της εργατικής νομοθεσίας.
Ζητάμε να υπάρξει ειδικός νόμος για τους τηλε-εργαζόμενους, που αρχίζουν πια και στην Ελλάδα να αυξάνονται, για να κατοχυρωθούν σαν εργαζόμενοι και να τους κατοχυρωθούν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που σήμερα δεν έχουν στην χώρα μας και ζητάμε επίσης και γι αυτούς που εργάζονται με την λεγόμενη σύμβαση των ανεξάρτητων υπηρεσιών να θεωρηθεί σύμβαση εξαρτημένης εργασίας και να υπαχθεί στην εργατική νομοθεσία.
Τώρα, υπάρχουν προβλήματα με το ζήτημα των επιχειρήσεων που κλείνουν ή που φεύγουν. οι εργαζόμενοι που απολύονται δεν έχουν την πρώτη προστασία απ την νομοθεσία και την εργατική και του εμπορικού δικαίου, και πρέπει να υπάρξει χειρισμός, να ικανοποιούνται προνομιακά οι απολυμένοι εργαζόμενοι πριν απ όλους τους άλλους πιστωτές αυτής της επιχείρησης που κλείνει ή που έφυγε.
Επίσης υπάρχει ένα σοβαρό ζήτημα με τις επιχειρήσεις που φεύγουν απ την Ελλάδα. Ήδη μόνο στην Βουλγαρία από 1500 πριν δυο χρόνια, έχουν φτάσει τις 3.500 ελληνικές επιχειρήσεις. Υπάρχει πρόβλημα. Οξύνει την ανεργία. Εκτιμάται ότι έχουν χαθεί ήδη 100.000 θέσεις εργασίας.
Θεωρούμε ότι πρέπει κάπως να τους εμποδίσουμε να φεύγουν με κάποια αντικίνητρα. Τα αντικίνητρα πρέπει να είναι αυξημένη φορολογία απ την στιγμή που φεύγουν. Δεύτερον, ότι πρέπει να επιστρέφουν όλες τις επιχορηγήσεις που έχουν πάρει απ το ελληνικό κράτος για να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα. Τρίτον, ότι θα πρέπει να δίνουν αυξημένες αποζημιώσεις στους εργαζόμενους που απολύονται. Τέταρτον, ότι πρέπει να έχουν πρόγραμμα κοινωνικής αποκατάστασης των εργαζομένων που απολύονται και πέμπτο, ότι επιτέλους θα πρέπει να σταματήσει η επιδότηση των επιχειρήσεων που φεύγουν απ την Ελλάδα και πάνε στα Βαλκάνια, οι οποίες, με βάση το Σύμφωνο της Σταθερότητας των Βαλκανίων, παίρνουν και επιδότηση για να φύγουν.
Τέλος, όσον αφορά αυτόν τον άξονα θεωρούμε ότι πρέπει να είναι ενιαία η σχέση εργασίας. Θεωρούμε απαράδεκτο αυτό που έγινε στον ΟΤΕ και που πάνε να επεκτείνουν στο δημόσιο τομέα, δηλαδή με άλλες εργασιακές σχέσεις πιο σταθερές και πλήρεις να είναι οι παλιοί εργαζόμενοι και μ άλλες πλήρως υποβαθμισμένες και αβέβαιες να είναι οι καινούριοι. Θεωρούμε απαράδεκτη την τροπολογία η οποία επικύρωσε την συμφωνία του ΟΤΕ, ζητάμε να καταργηθεί και ζητάμε ενιαίες εργασιακές σχέσεις και για τους παλιούς και για τους νέους εργαζόμενους.
Επίσης είναι αυτονόητη, σ αυτό τον άξονα, η νομιμοποίηση των μεταναστών και η απόδοση όλων των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Θα είναι αποτρεπτική στο να παραβιάζονται τα εργασιακά δικαιώματα στην αγορά εργασίας γιατί κυρίως με την μαύρη εργασία των μεταναστών, αυτά παραβιάζονται.
Ο τρίτος και τελευταίος άξονας είναι η αντίληψή μας ότι πρέπει επιτέλους στην Ελλάδα να υπάρξουν ελεγκτικές υπηρεσίες και να ενισχυθεί ο ρόλος τους. Θα πρέπει και στελέχη να προσληφθούν στο σώμα της Επιθεώρησης Εργασίας και ρόλος να δοθεί στο σώμα της Επιθεώρησης Εργασίας και ανακριτικά καθήκοντα και δυνατότητα να έχουν να επιβάλλουν πολύ αυστηρές ποινές στους εργοδότες.
Εμείς λέμε ότι όταν παραβιάζεται η εργατική νομοθεσία στον χώρο εργασίας και από έλεγχο των Επιθεωρητών Εργασίας, αυτό εντοπίζεται. Η ελάχιστη ποινή την οποία έχει ο εργοδότης ή ο υπεύθυνος για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας να είναι ένας χρόνος φυλάκισης, πέρα απ τα πρόστιμα τα οποία πρέπει να σωρεύονται. Ένας χρόνος φυλάκισης για να μην παραβιάζονται τα εργατικά δικαιώματα.
Και θεωρούμε βεβαίως ότι θα πρέπει η διάσπαρτη εργατική νομοθεσία να κωδικοποιηθεί, να απλοποιηθεί. Και θεωρούμε ότι επιτέλους στην χώρα μας θα πρέπει να απλοποιηθεί και ο τρόπος απόδοσης της δικαιοσύνης για τα εργατικά ζητήματα, να απονέμεται όσο το δυνατό γρηγορότερα. Γιατί η μακρόχρονη διαδικασία απόδοσης της δικαιοσύνης για εργατικές διαφορές και για διεκδικήσεις και αξιώσεις των εργαζόμενων, τους αποτρέπει πάρα πολλές φορές απ το να πηγαίνουν στα δικαστήρια.
Αυτή είναι η συνολική μας αντίληψη για άλλες εργασιακές σχέσεις και πιστεύουμε ότι η μοίρα του Έλληνα εργαζόμενου δεν είναι να έχει υποβαθμισμένες, διαλυμένες και απορυθμισμένες εργασιακές σχέσεις αλλά να έχει ανθρώπινες, βελτιωμένες, αξιοπρεπείς εργασιακές σχέσεις και εμείς γι αυτές θα αγωνιστούμε.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ευχαριστούμε και τον Δημήτρη τον Στρατούλη. Εάν θέλετε να ρωτήσετε.
Α. ΚΑΒΒΑΔΙΑ («ΕΡΤ»): Όλο το τελευταίο διάστημα με αφορμή το θερμό κλίμα που
υπάρχει στα εργασιακά, ακούμε στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και μάλιστα κορυφαία,
μεταξύ αυτών και ο Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής αλλά και οι Υπουργοί, να
κατεβάζουν στο τραπέζι το χαρτί των πρόωρων εκλογών.
Λένε δηλαδή ότι ο λαός τους εξέλεξε για να προχωρήσουν σ αυτές τις αλλαγές. Αν
δεν ήθελε αυτές τις αλλαγές, θα άφηνε το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Εσείς πως
στέκεστε απέναντι σ αυτό;
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Εάν η κυβέρνηση ήθελε να πάει σε πρόωρες εκλογές για να βάλει σε
κρίση τα μέτρα της, να το έκανε αυτό πριν φέρει τα μέτρα αυτά στην βουλή και
πριν δημιουργήσει τετελεσμένα τα οποία πρέπει να αντιπαλέψουμε οι εργαζόμενοι.
Εμείς, είπα και πριν ότι δεν έχουμε αυταπάτες, ούτε απ την σημερινή κυβέρνηση,
ούτε εάν θέλετε από την εναλλακτική λύση που προσφέρει ο εκλογικός νόμος από την
αξιωματική αντιπολίτευση, γιατί ξέρουμε ότι το ΠΑΣΟΚ διαφωνούσε και αποχωρούσε
απ την βουλή, για να εφαρμόζει, όταν γινόταν κυβέρνηση, τους ίδιους ακριβώς
νόμους και να τους ανανεώσει.
Η μεγάλη μας ελπίδα βρίσκεται πρώτον, σε ένα ενωτικό μέτωπο πάλης των
εργαζόμενων, το οποίο δεν είναι μονάχα για τον Ιούλιο αλλά πιστεύουμε ότι θα
επανακάμψει με δυναμικό τρόπο τον Σεπτέμβριο για να ακυρώσει, να κάνει ανενεργά
τα μέτρα στην πράξη και δεύτερον στην μεγάλη αριστερά. Στην συνεργασία των
ευρύτατων δυνάμεων της αριστεράς την οποία υποστηρίζει ο Συνασπισμός της
Ριζοσπαστικής Αριστεράς ώστε να μπει ένας άλλος δυναμικός παράγων ο οποίος θα
αλλάξει αυτό το δικομματικό παιχνίδι και τη διαιώνιση των αντικοινωνικών μέτρων
από τις κυβερνήσεις που είχαμε και έχουμε.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ο Ανδρέας Πετρόπουλος από την «ΑΥΓΗ».
Α.ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ («ΑΥΓΗ»): Τον τελευταίο καιρό η κυβέρνηση, τους τελευταίους τρεις
μήνες φέρνει σωρηδόν μέτρα, τα περνάει χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις και αυτό
συνιστά ένα πολιτικό πρόβλημα.
Θέλω να μου το σχολιάσετε λίγο αυτό. Δηλαδή είτε από δημοσκοπήσεις φαίνεται,
είτε από διάφορες μετρήσεις κλπ, ότι η κυβέρνηση δεν έχει πολιτικά αντίπαλο αυτή
την στιγμή.
Και ένα δεύτερο, κακά τα ψέματα με την υλοποίηση και αυτού του νομοσχεδίου
υπάρχει μια στρατηγική ήττα πλέον των συνδικάτων. Είχε ξεκινήσει τα τελευταία
χρόνια, μου φαίνεται ότι ολοκληρώνεται. Τι μπορεί να γίνει για να ανατραπεί αυτή
η κατάσταση μ αυτά τα δεδομένα όμως πια;
Γ.ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Νομίζω ότι, κατ αρχήν, αν τα πράγματα ήταν τόσο ευνοϊκά για την
κυβέρνηση, δεν θα επέλεγε τον Ιούλιο για να τα φέρει αυτά τα μέτρα. Δεν θα
επέλεγε μια περίοδο που τα εργοστάσια είναι άδεια ή ετοιμάζονται να κλείσουν για
διακοπές.
Βεβαίως υπάρχουν προβλήματα και το βασικό πρόβλημα κατά την άποψή μας είναι ότι
και εδώ υπάρχουν ευθύνες και στο ΠΑΣΟΚ, εδώ και χρόνια πέρασε η αντίληψη στην
κοινωνία ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Και αυτό το πληρώνει σήμερα και το ΠΑΣΟΚ
ή εκείνες τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ που εν πάση περιπτώσει θα ενδιαφερόταν για τον
άλλο δρόμο.
Όμως μέσα και απ αυτά τα μέτρα πρώτον, εμείς πιστεύουμε ότι οι εργαζόμενοι θα
νιώσουν την ανάγκη της οργάνωσης διότι ξέρετε σε μεγάλα τμήματα του ιδιωτικού
τομέα δεν υπάρχει ούτε η στοιχειώδης συνδικαλιστική οργάνωση. Θα νιώσει ο νέος
εργαζόμενος την ανάγκη της οργάνωσης και της πάλης. Δεύτερον, μέσα απ αυτά τα
μέτρα και τα οδυνηρά τους αποτελέσματα, θα αποκαλυφθεί ακόμα περισσότερο η
ανάγκη για την αναζήτηση μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής.
Διότι εάν δεν συνειδητοποιηθεί και η ανάγκη αυτή, ως πιεστική άμεση ανάγκη,
οπωσδήποτε δεν μπορεί να προχωρήσει το πράγμα.
Επομένως μ αυτή την έννοια εμείς θεωρούμε όπως είπε ο Πρόεδρος ότι η ελπίδα
βρίσκεται στην ενότητα των εργαζομένων την οποία πρέπει να αναζητήσουν και να
κατακτήσουν. Η ελπίδα εάν θέλετε γενικότερα βρίσκεται και σε διεργασίες στην
Ευρώπη, στην Γαλλία, στην Γερμανία, στην Ιταλία, και γενικά ζούμε την περίοδο
την φάση της αμφισβήτησης του νεοφιλελευθερισμού λόγων των αδιεξόδων που
δημιουργεί. Δεν ζούμε στην φάση της πρώτης λαμπρής επέλασής του.
Στην Ελλάδα οι εξελίξεις έρχονται με κάποια καθυστέρηση αλλά ακριβώς αυτά τα
μέτρα όπως και τα μέτρα για το ωράριο των καταστημάτων και ότι άλλο συνδέεται με
το εισόδημα και την ζωή των εργαζομένων, πραγματικά εμείς πιστεύουμε ότι μπορούν
να γίνουν αφετηρίες για ένα νέο ξεκίνημα. Ευχαριστώ.
Μ.ΜΠΑΛΑΟΥΡΑΣ: Για τη στρατηγική ήττα των Συνδικάτων θέλω να πω. Διαφωνώ πλήρως.
Βεβαίως και το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε μια βαθιά κρίση, δεν νομίζω
όμως, ότι μπορούμε να μιλάμε για στρατηγική ήττα.
Και πρέπει να συνεννοηθούμε, ότι θερίζει το συνδικαλιστικό κίνημα αυτά τα οποία
έσπειρε τόσα χρόνια με την εξάρτησή του την κομματική, με τις κυβερνητικές του «δοχολιοδρομίες»
και με την ουσιαστικά στήριξη πολλών πολιτικών που έπλητταν τους εργαζόμενους.
Όμως θα πρέπει να πω δύο ιστορικά στοιχεία: Στην περίοδο της Κυβέρνησης της Νέας
Δημοκρατίας επί Μητσοτάκη θυμόσαστε, ότι από μία τεχνική πλευρά το
συνδικαλιστικό κίνημα είχε ηττηθεί. Οι ασφαλιστικοί νόμοι Σιούφα τότε είχαν
περάσει, παρά την ένταση βεβαίως των αγώνων των εργαζομένων.
Η συνέπεια ποια ήταν; Η συνέπεια ήταν ότι μέσα σε τρία χρόνια και είναι
πρωτοφανές στα ευρωπαϊκά χρονικά, τουλάχιστον, ανετράπη η Κυβέρνηση της Νέας
Δημοκρατίας, διότι κεφαλαιοποιήθηκε όλη αυτή η αγανάκτηση του κόσμου που και
τότε δεν καταγραφόταν στις δημοσκοπήσεις.
Επομένως δεν μπορούμε να μιλάμε για στρατηγική ήττα. Και βεβαίως δεν έριξε τότε
τον Μητσοτάκη ο Τσιμπιλίδης, δεν είχε την κοινωνική αποδοχή, δεν μπορούσε
κάποιος Τσιμπιλίδης να τον ρίξει.
Δεύτερον, νομίζω, θα πρέπει να πούμε, ότι σήμερα ουσιαστικά το ΠΑΣΟΚ σιγοντάρει
τις στρατηγικές τουλάχιστον επιλογές της Κυβέρνησης. Και εδώ είναι ένα πρόβλημα
που είναι διαφορετικό από το τότε. Τότε το ΠΑΣΟΚ έκανε μία οξεία αντιπολίτευση
στην Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, σήμερα ουσιαστικά τη σιγοντάρει.
Βεβαίως βγήκε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ χθες και είπε, ότι αν κυβερνήσει θα
καταργήσει τους νόμους. Αλλά πολύ σωστά είπε ο Πρόεδρος του Συνασπισμού της
Ριζοσπαστικής Αριστεράς ότι και τότε τα έλεγε το ΠΑΣΟΚ.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ευχαριστούμε πολύ.
Ζάππειο Μέγαρο,
Αθήνα, 20 Ιουλίου 2005
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS