ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΕΠΙ ΤΟΥ σχεδίου νόμου: «Εισοδηματική πολιτική έτους 2007, φορολογικές και άλλες διατάξεις».
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ: 19/3/2007, 20/3/2007 και 21/3/2007
1η συνεδρίαση, 19/3/2007 (επί της αρχής)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό το νομοσχέδιο έχει πάρα πολλά θέματα, εισοδηματικά, των δημοσίων υπαλλήλων, των Σωμάτων Ασφαλείας, διάφορα επιδόματα μηχανικών, εκπαιδευτικών. Έχει τα θέματα που αφορούν την Τράπεζα Αττικής, όπως επίσης φορολογικά.
Δεν μπορεί, λοιπόν, κανείς να μιλήσει επί της αρχής.
Εγώ θα ήθελα να κάνω σήμερα μια εισαγωγή σε ό,τι αφορά το γενικό θέμα, το εισοδηματικό, και αύριο και μεθαύριο που θα συζητήσουμε τα άρθρα θα αναφερθώ στα ειδικότερα θέματα, εξειδικεύοντας αυτά τα οποία κατά κάποιο τρόπο θα πω σήμερα.
Και θέλω να κάνω την εισαγωγή γιατί εδώ υπάρχει ένα θέμα συνολικό, το οποίο δεν έχει τεθεί, κατά τη γνώμη μου. Εδώ και χρόνια ακούμε το εξής. Στην ουσία ακούμε μια ενοχοποίηση των μισθών. Αν αυξηθούν οι μισθοί, θα ανέβει ο πληθωρισμός. Αν αυξηθούν οι μισθοί, θα έχουμε πρόβλημα ανταγωνιστικότητας. Εδώ πρόκειται για μια σκόπιμη προσπάθεια να παραπλανηθεί ο λαός. Και αυτό γίνεται επί χρόνια, δεν είναι για μία φορά, να πει κανείς ότι κάτι έκτακτο προέκυψε. Πρόκειται για μια ιδεολογία, η οποία υπηρετεί μια συγκεκριμένη πολιτική: Να αυξάνουν τα κέρδη, να συσσωρεύεται ο πλούτος και διαρκώς οι εργαζόμενοι να συμπιέζουν το ζωνάρι.
Ακριβώς γιʼ αυτό πρέπει να δούμε τα αποτελέσματα που είχε αυτή η πολιτική ως τώρα. Όπως είχα την ευκαιρία να εκθέσω αναλυτικά κατά τη συζήτηση του Προϋπολογισμού, και στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως δεν ζούμε πια την εποχή των προσδοκιών, ότι δηλαδή μʼ αυτή τη νεοφιλελεύθερη, όπως ονομάζεται, πολιτική ή ότι μʼ αυτή την παγκοσμιοποίηση θα έρθει το άλφα ή το βήτα θετικό αποτέλεσμα. Αυτή η πολιτική εφαρμόζεται τουλάχιστον εδώ και δεκαπέντε χρόνια, άρα είμαστε στη φάση των αποτελεσμάτων, του απολογισμού. Οι εργαζόμενοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ζητούν απολογισμό: «Πού πήγαν οι θυσίες μας, πού πήγαν οι κόποι μας, γιατί δεν βελτιώθηκε η ανταγωνιστικότητα; Τι άλλο πρέπει να δώσουμε; Γιατί η ακρίβεια είναι εκεί που είναι, ενώ μας λέγατε ότι θα περιοριστεί;» Πρέπει λοιπόν να απολογηθείτε όσοι ασκήσατε εξουσία. Ξέρω ότι το αποφεύγετε, αλλά έρχεται η στιγμή που θα υποχρεωθείτε να το κάνετε. Και, εν πάση περιπτώσει, αυτό που λέω το αναγνωρίζετε και οι μεν και οι δε. Δηλαδή το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σήμερα αναγνωρίζει ότι η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας είναι πολιτική διεύρυνσης των ανισοτήτων. Η Νέα Δημοκρατία αναγνωρίζει ότι η πολιτική μέχρι τις 7 του Μάρτη 2004 ήταν πολιτική διεύρυνσης των ανισοτήτων. Το θέμα είναι να βρούμε το θάρρος να μιλήσουμε συνολικά για την περίοδο και όχι μόνο για την «μπλε» ή την «πράσινη» εποχή.
Το πρώτο αποτέλεσμα, λοιπόν, αυτής της πολιτικής που ασκήθηκε αυτά τα χρόνια ήταν μια μεταφορά πλούτου από την εργασία στο κεφάλαιο και συνακόλουθα μια διεύρυνση των ανισοτήτων. Ξέρετε ποιος το υποστηρίζει αυτό σήμερα; Αυτό που σας είπα μόλις τώρα το αναγνωρίζει ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής κ. Μπερνάνκι, το αναγνωρίζουν κεντρικά στελέχη, ας το πω έτσι, του οικονομικού κατεστημένου. Το αναγνώρισε πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως προσοχή! Το αναγνώρισε μʼ ένα μυστικό έγγραφο. Και είναι απʼ αυτά τα σημεία, για τα οποία ο κ. Αλογοσκούφης σε μια εκτενή ενημέρωση που μας έκανε προχθές δεν είπε κουβέντα. Πώς το μάθαμε ότι υπάρχει αυτό το μυστικό έγγραφο; Το έγραψε μια ισπανική εφημερίδα, η «El Pais» και επίσης αναπαρήγαγε στην Ελλάδα τη σχετική πληροφορία σʼ ένα άρθρο της η κυρία Παπαδάκη στα «ΝΕΑ» προ ημερών.
Τι λέει, λοιπόν, αυτή η τόσο προσεκτικά φυλαγμένη μελέτη -επαναλαμβάνω- της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Λέει αυτό που φωνάζουν χρόνια εδώ μερικοί, ότι από το ʼ93 μέχρι το 2006, στο διάστημα δηλαδή αυτών των δεκατριών, δεκατεσσάρων ετών, η συμμετοχή των μισθών στο εθνικό εισόδημα μειώθηκε από 68%, που ήταν, στο 64%. Αυτός είναι ο αριθμός που κρύβουν και τον οποίο αριθμό τον αναφέρω διότι έχει, ας το πω έτσι, μια επισημότητα. Κανείς δεν μπορεί να τον αμφισβητήσει. Αλλά αυτό αποτελεί μόνο μια πτυχή αυτού που έγινε αυτά τα χρόνια, της τεράστιας μεταφοράς πλούτου, όπως είπα.
Τι πρέπει να γίνει; Το έγγραφο, η μελέτη της Κομισιόν διατυπώνει ορισμένες σκέψεις, θα έλεγα μάλιστα πολύ τολμηρές σε ό,τι αφορά το κλίμα των συζητήσεων εδώ μέσα. Λέει ότι τούτου δοθέντος μπορεί να υπάρξει αύξηση μισθών. Μάλιστα η έκθεση αυτή λέει ότι μπορεί να υπάρξει αύξηση μισθών τουλάχιστον για μια περίοδο και πάνω από την αύξηση της παραγωγικότητας. Γιατί; Διότι η αύξηση των κερδών ήταν τόσο σημαντική που μπορεί να απορροφηθεί χωρίς να υπάρξουν γενικότερες επιπτώσεις κ.λπ.
Προφανώς βασισμένος σʼ αυτήν την μελέτη, ο κ. Αλμούνια, ο Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δήλωσε πρόσφατα -και δεν είναι τυχαίο αυτό- ότι αυτή η διανομή εισοδήματος μεταξύ μισθών και κερδών είναι άδικη και μη διατηρήσιμη. Τα ακούτε αυτά, κύριε Υπουργέ;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΔΡΑΚΤΑΣ: Τα ακούει και σημειώνει κιόλας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Μάλιστα, πρόσφατα κάποιος άλλος, που ίσως τον ξέρετε εσείς προσωπικά, ο κ. Ρόουστ, ο αρχηγός των οικονομολόγων της Μόργκαν Στάνλεϋ, στο Νταβός δήλωσε ότι το κοινωνικό εκκρεμές πήγε τόσο πολύ με το μέρος του κεφαλαίου που είναι καιρός να πάει και προς τα αριστερά, προς το μέρος της εργασίας. Και τα είπε ο Ρόουστ αυτά! Και είμαι σίγουρος ότι αν εμείς οι αριστεροί βάλουμε μυαλό και δεν τσακώνεται ο ένας αριστερός με τον άλλο, αυτό που πρόβλεψε ο Ρόουστ θα γίνει πράξη, μέσα από αγώνες βεβαίως, μέσα από κινητοποιήσεις των εργαζομένων πριν απʼ όλα.
Νομίζω λοιπόν ότι αυτά είναι μερικά δεδομένα, τα οποία κανείς δεν μπορεί να αποφύγει. Ποια είναι τώρα η πολιτική της Κυβέρνησης; Κατά πρώτον, όταν μιλάμε για εισοδηματική πολιτική, χρειάζονται κάποια κριτήρια. Ακούμε καμιά φορά για την αντοχή της οικονομίας. Ποιο γράδο μετρά την αντοχή της οικονομίας; Με ποια νομιμοποίηση μιλά γιʼ αυτό ο εκάστοτε Υπουργός Οικονομικών; Διότι δεν υπήρξε Υπουργός Οικονομικών οποιασδήποτε κυβέρνησης, που να μην μιλά κάθε τόσο για την αντοχή της οικονομίας! Με ποια νομιμοποίηση, με ποιο κριτήριο;
Ένα πρώτο λοιπόν κριτήριο είναι η σχέση ονομαστικών και πραγματικών αποδοχών. Δηλαδή αυτό το 3,5% που μας είπε η εισηγήτρια, η συνάδελφος της Νέας Δημοκρατίας, τι σημαίνει για το δημόσιο υπάλληλο, για τον καθηγητή, για τον αστυνομικό, για τον λιμενικό, για τον πυροσβέστη, για το στρατιωτικό; Τι σημαίνει αυτό το 3,5%; Σημαίνει ότι τα λεφτά του θα αυξηθούν κατά 3,5%; Σημαίνει ότι θα μπορεί να πάρει 3,5% παραπάνω φέτος από ότι πέρυσι; ε, δε σημαίνει αυτό.
Πρώτον, διότι αυτό το 3,5% το τρώει ο πληθωρισμός και η ακρίβεια και, δεύτερον, διότι αυτό το 3,5% είναι στο βασικό μισθό, δεν είναι στις συνολικές αποδοχές και είναι πια και θέμα αξιοπρέπειας να λέγεται αυτό το πράγμα.
Έχουμε ζητήσει από τον Υπουργό να μας πει πόσος είναι ο βασικός μισθός και πόσο τα επιδόματα σε ένα μέσο όρο, διότι αν είναι αλήθεια ότι ο βασικός μισθός σε πολλές περιπτώσεις είναι το μισό ή το 60% των συνολικών αποδοχών, σημαίνει ότι αυτό το 3,5% είναι κάτω από το 2,5%. Άρα, οι αυξήσεις για τις οποίες μιλάμε είναι κάτω από τον πληθωρισμό. Άρα, δεν είναι πραγματικές αυξήσεις.
Το δεύτερο κριτήριο είναι αυτό που αναφέρθηκε. Λέμε ότι αυξάνεται το εθνικό εισόδημα. Για ποιους αυξάνεται; Μόνο για κάποιους; Δηλαδή οι εργαζόμενοι δεν θα έχουν μια συμμετοχή στην αύξηση του εθνικού εισοδήματος; Να θέσω και ένα άλλο ερώτημα. Τι θα γίνει όταν έχουμε πτώση του εθνικού εισοδήματος; Δηλαδή, όταν το εθνικό εισόδημα αυξάνεται με 3%, 4%, όπως συμβαίνει σήμερα, δεν παίρνουν οι εργαζόμενοι τίποτα. Όταν έχουμε ύφεση, στασιμότητα όπως είχαμε παλιά ή όπως έχει η Πορτογαλία εδώ και έξι χρόνια, συνειδητοποιούμε τι θα συμβεί τότε;
Εδώ λοιπόν με το 3,5% το οποίο όπως είπα είναι κάτω από το 2,5%, δεν καλύπτεται ούτε ο πληθωρισμός ούτε η ακρίβεια ούτε εν πάση περιπτώσει παίρνει και ο εργαζόμενος κάτι από αυτό που με τη δική του συμμετοχή και συμβολή δημιουργείται ως κοινωνικός πλούτος.
Το τρίτο κριτήριο, το οποίο το θεωρώ καθοριστικό, είναι το τι συμβαίνει με την εισοδηματική πολιτική και το κοινωνικό κράτος. Αν έχεις ένα κοινωνικό κράτος που καλύπτει τις ανάγκες για την παιδεία ή την υγεία, αν, δηλαδή, έχουμε πραγματικά δωρεάν υγεία και δωρεάν παιδεία, θα έλεγε κανείς ότι η αύξηση των αποδοχών δεν αποκτά τόσο κρίσιμη σημασία. Όταν όμως, έχεις μείωση του κοινωνικού κράτους, όταν, δηλαδή, ο εργαζόμενος χρόνο με το χρόνο πληρώνει πιο πολλά από την τσέπη του για να εκπαιδεύσει τα παιδιά του ή για να καλύψει ιατρικές ανάγκες, τότε τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.
Σας επισημαίνω ότι αυτές τις ημέρες δημοσιεύθηκαν στοιχεία για την ιδιωτική δαπάνη για την παιδεία. Δηλαδή, το πόσο ξοδεύει ο κάθε Έλληνας, ο κάθε εργαζόμενος από την τσέπη του για την εκπαίδευση των παιδιών του. Από 2,5% που ήταν παλιά έχει πάει στο 5%. Έχουμε ραγδαία αύξηση όλα τα χρόνια και επί ΠΑ.ΣΟ.Κ. και επί Νέας Δημοκρατίας.
Τι είναι αυτή η αύξηση; Τι πληρώνει ο κόσμος; Πληρώνει από την τσέπη του παιδικούς σταθμούς, πληρώνει ξένες γλώσσες, πληρώνει φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα -το μεγαλύτερο κονδύλι στη μέση εκπαίδευση- και πληρώνει για το φοιτητή, εφόσον μπει στο πανεπιστήμιο διότι δεν έχουμε ούτε φοιτητικές εστίες επαρκείς, ούτε συστήματα διατροφής για το φοιτητή. Εν ολίγοις, όπως γράφει εδώ και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, πολλά ζευγάρια δίνουν τον ένα μισθό για την εκπαίδευση και τη φύλαξη των παιδιών τους. Αυτή είναι η εισοδηματική πολιτική.
Όχι για να σας προκαλέσω, αλλά επειδή παραμένει επίκαιρο, θα ήθελα να πω ότι πριν από ενάμισι αιώνα ο Μαρξ είχε πει ότι ο κοινωνικός μισθός είναι πιο σημαντικός από τον κοινό μισθό. Κοινωνικός μισθός είναι, δηλαδή, αυτά που παίρνει ο εργαζόμενος ως δημόσια αγαθά, ως κοινωνικά αγαθά και είναι αυτά που σήμερα ακριβώς κτυπιούνται και γιʼ αυτό το λέω.
Ποιες είναι οι συνέπειες αυτής της πολιτικής που σχεδιάζετε και υλοποιείτε, κύριοι συνάδελφοι; Ορισμένες από τις συνέπειες τις είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο κ. Παπούλιας, προ ημερών μιλώντας στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ που εξέφρασε την ανησυχία του για τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, οι οποίες διευρύνονται με αυτή την πολιτική. Σημείωσε μάλιστα -για να δώσει και ένα επιχείρημα- ότι οι υπερβολικές διαφορές εισοδήματος υποσκάπτουν τελικά την ίδια την κοινωνική και την πολιτική σταθερότητα.
Μια δεύτερη συνέπεια είναι ότι αυτή η πολιτική οδηγεί στη διαμόρφωση ενός νέου κοινωνικού στρώματος, όπως είχα την ευκαιρία να πω και στην Επιτροπή, ενός στρώματος νεόπτωχων ή εργαζόμενων πτωχών. Δηλαδή, δουλεύει κάποιος αλλά είναι τόσο λίγα αυτά που παίρνει που είναι στο όριο της φτώχιας.
Μια άλλη συνέπεια είναι ο δανεισμός, τραγική συνέπεια. Πολλά νοικοκυριά αυτά που έχουν, δεν φτάνουν για να ζήσουν και οδηγούνται στην παγίδα του δανεισμού.
Τέλος, βέβαια είναι η υποβάθμιση της ζωής των ίδιων των μισθωτών, είναι η υποβάθμιση της δημόσιας διοίκησης ως λειτούργημα και ως λειτουργία και είναι και η υποβάθμιση της οικονομικής ανάπτυξης, διότι αν αυτοί που παράγουν τον πλούτο δεν έχουν και κάποιο εισόδημα για να αγοράσουν αυτά που παράγουν, αυτό οπωσδήποτε επιδρά αρνητικά στην οικονομική ανάπτυξη.
Επομένως, η αντίθεση σε αυτή την πολιτική και η δράση ενάντια σε αυτή την πολιτική είναι πλήρως δικαιολογημένη και νομιμοποιημένη. Εάν κάποια στιγμή δείτε τους μισθωτούς ενωμένους, το δημόσιο υπάλληλο, τον καθηγητή, τον δάσκαλο δίπλα με τον αστυνομικό, δίπλα με αυτόν στα ΜΑΤ, δίπλα με τον πυροσβέστη κι αν τους βλέπετε όλους αυτούς να διαδηλώνουν, τότε μην τα βάζετε με τον Συνασπισμό. Η πολιτική σας θα είναι αυτή που θα εκθρέψει με μαθηματική ακρίβεια αυτά τα οποία σας είπα.
Στην υπόλοιπη διαδρομή των συζητήσεών μας, θα καταθέσω τις συγκεκριμένες προτάσεις που έχουμε σε όλα αυτά τα θέματα, τα οποία περιέχει το νομοσχέδιο και για ορισμένα από τα οποία μόνο τώρα μίλησα. Ευχαριστώ.
2η συνεδρίαση (20/3/2007)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, χθες είχα την ευκαιρία να επισημάνω ότι αυτό που στην Ελλάδα ονομάζουμε εισοδηματική πολιτική εδώ και αρκετά χρόνια, δεν είναι παρά μία ανακατανομή εισοδημάτων από την εργασία στο κεφάλαιο και μία αναδιανομή από τα δημόσια στα ιδιωτικά αγαθά, δηλαδή από τη δημόσια υγεία στην ιδιωτική, από τη δημόσια παιδεία επίσης στην ιδιωτική δαπάνη για την παιδεία. Και οι δύο αυτές ανακατανομές επιβαρύνουν τους εργαζόμενους, γεγονός που οδηγεί σε μία τεράστια και διευρυνόμενη ανισότητα.
Εξήγησα επίσης χθες, ότι αυτή η διαπίστωση πια γίνεται διεθνώς, διότι το πρόβλημα βεβαίως είναι παγκόσμιο και αναφέρθηκα εκτενώς και σε μία μελέτη που έγινε από την Commicion, από την Ευρωπαϊκή ʽΈνωση, η οποία μάλιστα και με ποσοτικά στοιχεία περιγράφει αυτήν την ανισότητα. Η πολιτική επομένως που συζητούμε σήμερα όχι μόνο δεν αντιστρέφει αυτήν την τάση, αλλά την επιτείνει.
Εκείνο, όμως, που θα έλεγα είναι χαρακτηριστικό, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την περίπτωση της χώρας μας, είναι ότι, πέραν αυτών των γενικών τάσεων που ισχύουν κι εδώ, η εισοδηματική πολιτική στην Ελλάδα στηρίζεται σε μία τεράστια, δαιδαλώδη κατάσταση επιδομάτων. Το είδαμε κι εδώ, διάφορα επιδόματα σε άλλους δίνονται, σε άλλους δεν δίνονται και προσπαθεί κανείς να βρει την αιτιολογία γιατί τόσο και όχι τόσο, γιατί στους άλφα και όχι στους βήτα.
Πέραν των προβλημάτων που δημιουργούνται στους ίδιους τους εργαζόμενους, εμείς επισημαίνουμε τις συνέπειες που έχει η δημιουργία εσωτερικών ανισοτήτων, δηλαδή οι εργαζόμενοι με τις ίδιες συνθήκες, με τις ίδιες ή παραπλήσιες σπουδές, όταν παίρνουν διαφορετικά επιδόματα, αυτό το γεγονός οδηγεί σε μία κατάσταση η οποία αγγίζει τα όρια της διάλυσης της δημόσιας διοίκησης. Δεν μπορεί να στηθεί δημόσια διοίκηση όταν οι εργαζόμενοι οι οποίοι καθημερινά ζουν μαζί, εργάζονται μαζί, αξιολογούν ο ένας τον άλλον, μέσα από την επιδοματική πολιτική να χωρίζονται σε διάφορες ομάδες αυθαίρετα.
Αναφέρω ορισμένα γεγονότα πέραν αυτών που θα δούμε στην συνέχεια:
Με είδαν σήμερα οι γεωλόγοι. Μου λένε, εμείς κάνουμε την ίδια δουλειά με τους μηχανικούς και τεχνολόγους. Οι μηχανικοί και οι τεχνολόγοι παίρνουν μία αύξηση, ένα επίδομα και ο γεωλόγος δεν το παίρνει.
Ο γεωλόγος μπορεί να είναι διευθυντής της Μονάδας του, της υπηρεσίας του και να έχει χαμηλότερες αποδοχές από τον τεχνολόγο, τον απόφοιτο των ΤΕΙ. Μπορεί να πηγαίνει εκτός έδρας και ο διευθυντής να έχει μικρότερη αποζημίωση από τον απλό υπάλληλο. Δεν είμαι υπέρ του να υπάρχει μία απόλυτη ιεραρχία, αλλά δεν μπορούν να υπάρχουν ανορθολογικές καταστάσεις. Εργοδηγοί: Το ίδιο. Έρχονται οι εργοδηγοί, επισημαίνουν ότι κάνουν μία σειρά από εργασίες ομοειδείς με μηχανικούς και εν πάση περιπτώσει θέτουν μία σειρά από επιχειρήματα για ποιο λόγο και οι ίδιοι πρέπει να πάρουν το επίδομα που ισχύει για τους μηχανικούς.
Ποιο είναι το θέμα εδώ; Η Κυβέρνηση θεσμοθετώντας και νομοθετώντας μʼ αυτόν τον αποσπασματικό τρόπο δεν βλέπει -ή ίσως το βλέπει αλλά το αποκρύβει- ότι το επόμενο βήμα θα είναι διάφοροι κλάδοι εργαζομένων να προσφύγουν στα δικαστήρια και με βάση τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας να ζητούν τη γενίκευση των επιδομάτων αυτών. Η πονηρή σκέψη του Υπουργείου Οικονομικών και των εκάστοτε Υπουργών είναι «ας γίνει έτσι, θα περάσουμε τρία-τέσσερα χρόνια». Και τι θα κερδίσετε μʼ αυτόν τον τρόπο;
Εμείς θεωρούμε ότι πρέπει επιτέλους να προχωρήσουμε σʼ ένα ενιαίο μισθολόγιο όπου διάφορα επιδόματα -που στην ουσία δεν είναι επιδόματα αλλά είναι συμπληρώματα του βασικού μισθού- να ενσωματωθούν στο βασικό μισθό και από κει και πέρα να υπάρχει το επίδομα ως ένα εξαιρετικό γεγονός, εξαιρετικά αιτιολογημένο και να μην δημιουργείται όλη αυτή η κατάσταση.
Το δεύτερο θέμα στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ είναι το θέμα των εργαζομένων στα Σώματα Ασφαλείας που αρχίζει από το άρθρο 1 αλλά υπάρχει σε διάφορες περαιτέρω διατάξεις.
Πρώτα-πρώτα, πρέπει κι εγώ να τονίσω αυτό το οποίο αναφέρθηκε, ότι δηλαδή όταν μιλάμε για Σώματα Ασφαλείας πρέπει να μιλάμε ταυτόχρονα για αστυνομικούς, για λιμενικούς και για πυροσβέστες και όχι τη μία φορά να ξεχνάμε τη μία κατηγορία και την άλλη φορά να ξεχνάμε την άλλη.
Δεύτερον, οι διάφορες ρυθμίσεις που προβλέπονται εδώ -και μάλιστα ο αρμόδιος Υπουργός επαίρεται ότι ικανοποιούν τα αιτήματα των εργαζομένων- είναι εντελώς ανεπαρκείς όχι μόνο σε σχέση με τις ανάγκες, αλλά και σε σχέση με τις ίδιες τις υποσχέσεις που έδινε η Κυβέρνηση.
Συνοπτικά λοιπόν τι προτείνουμε εμείς; Πρώτον, αυτόν τον καιρό απʼ ό,τι διαβάζουμε στον τύπο έχει αρχίσει μία διαδικασία για τη διαμόρφωση ενιαίου μισθολογίου στο χώρο των εργαζομένων στα Σώματα Ασφαλείας με πρωτοβουλία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Αυτή η εργασία πρέπει να μεθοδευτεί, να επιταχυνθεί και να υπάρξει ένα χρονοδιάγραμμα, κυρίως όμως να υπάρξει συμμετοχή εκπροσώπων των εργαζομένων απʼ όλους τους κλάδους και απʼ όλα τα Σώματα. Μόνον έτσι θα εξασφαλιστεί ένα ενιαίο μισθολόγιο που θα λύνει προβλήματα και που, αντίθετα, δε θα δημιουργεί.
Δεύτερον, η Νέα Δημοκρατία προεκλογικά είχε υποσχεθεί ότι ο βασικός μισθός θα φτάσει στα 880 ευρώ από τα 584 που είναι σήμερα. Τα σωματεία των εργαζομένων προτείνουν κάτι λιγότερο, προτείνουν 860, αλλά και ενσωμάτωση των επιδομάτων, όπως είπα, ούτως ώστε ο βασικός μισθός, οι μηνιαίες αποδοχές να φτάσουν περίπου τα 1.250 ευρώ.
Επί τη ευκαιρία, θα ήθελα να ρωτήσω την Κυβέρνηση το εξής: Προεκλογικά είχε πει -και είναι γραμμένο στο πρόγραμμά της- ότι προσέβλεπε σε μία σύγκλιση μισθών και ημερομισθίων της Ελλάδας με τις άλλες χώρες της ευρωζώνης σε έναν ορίζοντα οκτώ ετών. Εξακολουθεί να ισχύει αυτή η δέσμευση; Αν εξακολουθεί να ισχύει, εμείς θεωρούμε ότι είναι μία πολύ καλή βάση για να συζητήσει κανείς όλα αυτά τα θέματα. Ήδη όμως τα τρία χρόνια πέρασαν και σε πολλές περιπτώσεις όχι μόνο δεν έχουμε σύγκλιση, αλλά έχουμε και απόκλιση.
Τρίτον, δίνεται επίδομα επικινδυνότητας.
Το πρόβλημα εδώ με τα Σώματα Ασφαλείας είναι ότι δεν αναγνωρίζεται ότι το επάγγελμά τους είναι βαρύ και ανθυγιεινό ή -να το πω ακριβέστερα- ότι υπάρχουν επαγγέλματα βαριά και ανθυγιεινά μέσα στο χώρο αυτό των Σωμάτων Ασφαλείας. Εδώ, λοιπόν, είτε πρέπει να αναγνωριστεί αυτό το γεγονός και να γίνει ένας διάλογος για τον τρόπο υλοποίησής του, είτε θα πρέπει να γενικευτεί η ρύθμιση που ορθά γίνεται στο άρθρο 6 για τους εργαζόμενους σε τμήματα φωτοστοιχειοθεσίας και τυπογραφικής διαμόρφωσης των ηλεκτρονικών και εντύπων εκδόσεων κλπ. Διαφορετικά θα αναπαράγεται διαρκώς ένα πρόβλημα.
Τέταρτον, σε ό,τι αφορά το επίδομα -να το πούμε επίδομα και αυτό- των 100 ευρώ που δίνεται σε αστυνομικούς ή λιμενικούς ή πυροσβέστες που τραυματίζονται, νομίζω ότι είναι εύλογο το αίτημα και έχει νόημα να ανέλθει στα 300 ευρώ. Τα 12 ευρώ που δίνονται στο βαθμό του αστυφύλακα σήμερα και τα 16 για τους αστυνομικούς δεν καλύπτουν αυτό το οποίο η ίδια η Κυβέρνηση είχε υποσχεθεί ότι θα καλύψει και επομένως η πρόταση για τα 140 ευρώ που διατυπώνουν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στους χώρους αυτούς νομίζουμε ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Συμφωνούμε με την είσπραξη των δικαιωμάτων από τις ανώνυμες εταιρείες για τις υπηρεσίες που προσφέρουν οι αστυνομικοί στα γήπεδα…
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΚΑΤΖΗΣ: Αυτό είναι τροπολογία, κύριε συνάδελφε.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Δεν πειράζει, το αναφέρω τώρα, μια και έπιασα όλο το κεφάλαιο των αστυνομικών.
Νομίζω ότι η ρύθμιση που γίνεται έχει μια λογική, εφόσον συμφωνούν και οι εκπρόσωποι των εργαζομένων. Διότι το να δίνεται μόνο σε αυτούς που είναι μέσα στο γήπεδο δημιουργεί προβλήματα. Αρχίζουν τα ερωτήματα: αυτοί που είναι έξω από το γήπεδο δεν πρέπει να παίρνουν; Αυτοί που ενδεχομένως θα εμπλακούν σε μέτρα τήρησης τάξης σε δρόμους της ευρύτερης περιοχής πολλές φορές; Δηλαδή, εδώ δεν είναι να διχάσουμε τους αστυνομικούς, αλλά να βρεθεί ένας τρόπος πρώτον, να εισπράττεται αυτό το ποσό και δεύτερον να πηγαίνει πράγματι για τους αστυνομικούς.
Τέλος -να κλείσω το κεφάλαιο με τους αστυνομικούς- υπάρχει και το θέμα με τους διωχθέντες για τη φάση που γίνονταν αγώνες για να υπάρξει συνδικαλισμός στα Σώματα Ασφάλειας. Εμείς θεωρούμε ότι η δημοκρατία πρέπει να ανταμείβει όσους συνέβαλαν στη διεύρυνση και την εδραίωσή της και με αυτή την έννοια νομίζουμε ότι πρέπει να υπάρξει μια ρύθμιση, ούτως ώστε αυτό το μέτρο να καλύψει πράγματι εκείνους, οι οποίοι βρέθηκαν σε αυτή τη θέση. Αυτοί μπορεί να είναι άτομα που διώχθηκαν με πειθαρχικά παραπτώματα που είχαν σχέση με τη δράση τους αυτή, μπορεί να είναι όμως και άτομα τα οποία υποχρεώθηκαν, εξαναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από τα Σώματα Ασφαλείας. Και ιδίως για άτομα που δεν θεμελίωσαν συνταξιοδοτικό δικαίωμα, αυτό είναι πολύ σοβαρό. Έγινε μια συζήτηση στην Επιτροπή, μπορεί να υπάρξει μια επιτροπή, η οποία να αντιμετωπίσει αυτά τα θέματα με διαφάνεια και με αντικειμενικότητα.
Επίσης, σε ό,τι αφορά την Τράπεζα Αττικής, το θέμα είναι σοβαρό, διότι εδώ έχουμε μια ρύθμιση που έγινε ανάμεσα στους εργαζόμενους και την εργοδοσία και συνήθως αυτές οι συμβάσεις κάλυπταν κάποια ανάγκη. Συνήθως, δηλαδή, ο εργοδότης έλεγε «σας δίνω λιγότερες αυξήσεις, αλλά σας επιτρέπω αυτό τον ασφαλιστικό θεσμό». Δεν μπορεί επομένως να καταργούνται μονομερώς.
Οι εργαζόμενοι έχουν προσφύγει στα δικαστήρια, διεκδικώντας την ακύρωση αυτής της προσπάθειας. Η δίκη, απʼ ό,τι πληροφορούμαι, θα γίνει τέλος Απριλίου. Με δεδομένες και τις παρατηρήσεις, με δεδομένα τα ερωτήματα -τουλάχιστον ερωτήματα- που διατυπώνει η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, θεωρώ ότι η πρόταση που κάναμε ήδη στην Επιτροπή να αποσυρθεί αυτό το άρθρο είναι και δικαιολογημένη και σωστή.
Τέλος, πρέπει να παρατηρήσω, κύριε Πρόεδρε, ότι η παρουσία του Διευθύνοντος Συμβούλου της Τράπεζας στην Επιτροπή μας δημιούργησε αρνητική εικόνα.
Δυστυχώς, εδώ έχουμε το φαινόμενο κάποιοι, προκειμένου να γίνει αυτό που ήδη θεωρούν σωστό, να μην διστάζουν ακόμα και να κινδυνολογούν. Και εν πάση περιπτώσει βοήθησε το ότι η Τράπεζα της Ελλάδας δεν συμφώνησε μʼ αυτή την κινδυνολογία. Εδώ αν υπάρχει πρόβλημα να αντιμετωπιστεί κατʼ αρχήν από τους μετόχους. Να γίνει διάλογος με τους εργαζόμενους. Και όχι να υπάρξει μια τέτοια αυθαίρετη από τα πάνω ετσιθελική προσπάθεια η οποία είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσει προβλήματα και στα ελληνικά και τα ξένα δικαστήρια.
Τέλος, θα μιλήσω πολύ σύντομα για το θέμα της φορολογικής ρύθμισης της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και της πρώτης κατοικίας. Αυτά που ακούστηκαν και λέχθηκαν από συναδέλφους για το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας -ότι στην ουσία γίνεται μια ευνοϊκή ρύθμιση- είναι σωστά. Φοβάμαι όμως ότι το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Εδώ -απʼ ό,τι ακούω τουλάχιστον- η μεγάλη περιουσία των πολλών είναι σε off shore εταιρείες. Είναι έξω από την Ελλάδα. Δεν φορολογείται καν. Η Κυβέρνηση δεν νιώθει την ανάγκη να κάνει εδώ κάποια ρύθμιση; Υπάρχουν μου λένε άνθρωποι -πρέπει να είναι γνωστά και είμαι σίγουρος ότι είναι πολύ γνωστότερα στην Κυβέρνηση απʼ ό,τι σε μένα- που όλα τα περιουσιακά στοιχεία τους είναι σε off shore εταιρείες. Δηλαδή, εδώ παράγεται ο πλούτος, μεγάλο μέρος του εδώ καταναλώνεται, αλλά αλλού φυλάσσεται για να μην φορολογείται. Ποιος θα πληρώνει τελικά φόρους, κύριε Υπουργέ;
Αλλά και το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ενώ το θέτει στο πρόγραμμά του, δεν ακούω εδώ τίποτα συγκεκριμένο. Δεν πρέπει αυτό να χτυπηθεί έστω και τώρα με καθυστέρηση;
Σε ό,τι αφορά στην πρώτη κατοικία. Η πρώτη κατοικία είναι κοινωνικό αγαθό. Όχι μόνο δεν πρέπει να φορολογείται η μεταβίβασή της αλλά πρέπει να υπάρχει σύστημα παραγωγής πρώτης κατοικίας και να μην τρέχει ο κόσμος και παγιδεύεται σε δάνεια και αντιμετωπίζει μετά ακόμα και το πρόβλημα του πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας. Υπάρχει ο ΟΕΕΚ. Αποτελεί μια βάση. Βεβαίως αφορά μόνο τους μισθωτούς. Αλλά μπορεί να διευρυνθεί η εμβέλειά του. Να πιάσει έστω και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Να συζητηθεί το θέμα με τους φορείς των ελεύθερων επαγγελματιών. Έχει κεφάλαια. Έχει πόρους. Μπορεί να στηθεί ένα πρόγραμμα, να χαραχθεί μια πολιτική που να εξασφαλίσει πρώτη κατοικία σε όλο τον κόσμο που τη δικαιούται με όρους οι οποίοι να είναι αποδεκτοί και γιʼ αυτούς οι οποίοι δεν έχουν την οικονομική άνεση.
Οι τράπεζες βέβαια δεν θέλουν να υπάρχουν δημόσιες πολιτικές. Οι τράπεζες δεν θέλουν να υπάρχουν μέτρα κοινωνικής στήριξης. Διότι όλα αυτά τα βλέπουν ως πελατεία τους.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, θα συζητήσουμε αύριο και για τροπολογίες. Θα γίνει ακόμα πιο αισθητό και φανερό αυτό το οποίο επεσήμανα ότι, πρώτον, αυτή η εισοδηματική πολιτική διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες κατʼ αρχήν, αλλά διευρύνει και την αποσπασματικότητα του όλου συστήματος στο εσωτερικό του δημόσιου τομέα, στο εσωτερικό της δημόσιας διοίκησης. Επομένως, είναι καιρός να υπάρξουν ρυθμίσεις θεσμικού χαρακτήρα, οριζόντιου χαρακτήρα, στην κατεύθυνση του ενιαίου μισθολογίου και στην κατεύθυνση ενός βασικού μισθού ο οποίος θα επιτρέπει την αξιοπρεπή ζωή στους εργαζόμενους και να μην έχουμε την σημερινή κατάσταση η οποία οδηγεί σε μια διεύρυνση του στρώματος των εργαζόμενων φτωχών και των νεόφτωχων.
Ευχαριστώ.
3η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ (21/3/2007)
.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, επειδή έγινε ήδη αναφορά και επειδή ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Αλογοσκούφης τη Δευτέρα ήλθε εδώ και μας είπε ότι η Κυβέρνηση θα πάρει αποφάσεις για τη σωστή αξιοποίηση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, θα ήθελα πριν μπω στις τροπολογίες να μου επιτρέψετε ορισμένες παρατηρήσεις.
Οι αποφάσεις της Κυβέρνησης μας δημιουργούν έντονη ανησυχία και προβληματισμό, διότι δεν είναι αποφάσεις προς τη σωστή κατεύθυνση. Τι αποφάσεις ανακοίνωσε η Κυβέρνηση;
Πρώτον, συγκροτεί μία επιτροπή για τη μελέτη του θέματος και η επιτροπή δεν έχει τους ασφαλισμένους! Μα, είναι δυνατόν να συζητάμε για διαχείριση αποθεματικών ασφαλιστικών ταμείων και να μην είναι οι ιδιοκτήτες αυτών των ποσών, αυτών των χρημάτων; Ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες των αποθεματικών; Οι τράπεζες; Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς; Αυτό είναι ειδικό, τεχνικό θέμα; Αν υπάρχουν ειδικές γνώσεις, μπορούν να προσληφθούν σύμβουλοι, να γίνουν συνεντεύξεις, να γίνουν διάλογοι κ.λπ.. Θεωρούμε πρόκληση αυτήν την επιτροπή και την απόφασή σας και ενδεικτική του πού το πάτε, ενδεχομένως. Θέλετε τα αποθεματικά να αποδοθούν είτε άμεσα είτε έμμεσα στις μεγάλες τράπεζες. Αυτό αποκαλύπτεται εδώ.
Δεύτερον, λέτε να γίνει έλεγχος από το 1998 και μετά. Εμείς δεν έχουμε αντίρρηση να γίνει ο οποιοσδήποτε έλεγχος, αρκεί να είναι έλεγχος και όχι συγκάλυψη. Όμως, αφού το πάτε τόσο πίσω, γιατί, κύριε Υπουργέ, η Κυβέρνηση δεν δέχεται στα πλαίσια αυτού του ελέγχου να γίνει όχι έλεγχος, αλλά έστω μία χονδρική αποτίμηση του τι έχασαν τα ταμεία μέχρι το 1996; Διότι σας επισημαίνω ότι οι αποδόσεις των ασφαλιστικών ταμείων στη χώρα μας, σύμφωνα και με τον πρώην Διοικητή του ΙΚΑ, τον κ. Νεκτάριο -ένας από όλους- που μελέτησε το θέμα, ήταν αρνητικές μέχρι το 1996.
Προτείνουμε, λοιπόν, στη έρευνα που θα κάνει η Κυβέρνηση για μετά το 1998 να υπάρξει και ειδικό κεφάλαιο που να αποτιμά τη ληστεία που υπέστησαν τα ταμεία στη χώρα μας, από το γεγονός ότι επί δεκαετίες και επί όλων των κυβερνήσεων τα αποθεματικά τους πήγαιναν στην Τράπεζα της Ελλάδας με ένα εξευτελιστικό επιτόκιο.
Τρίτον, απαγορεύονται οι επενδύσεις των ταμείων τώρα για παράγωγα επί ομολόγων, με αφορμή το ομόλογο αυτό, επειδή προφανώς κρίνονται πολύ επικίνδυνα. Τα παράγωγα επί μετοχών θα απαγορευθούν και αυτά; Και τα αμοιβαία κεφάλαια παράγωγα επί μετοχών είναι. Τα παράγωγα συναλλάγματος; Θέλω να πω, αυτή είναι η λύση; Το να απαγορευθεί η συγκεκριμένη επένδυση, η οποία τη συγκεκριμένη στιγμή δημιούργησε το πρόβλημα;
Το πρόβλημα για μας δεν είναι τεχνικό. Είναι πρόβλημα πολιτικό. Υπάρχει πολιτική που παράγει αυτά τα φαινόμενα, που διορίζει αυτές τις διοικήσεις, που επιλέγει αυτά τα πρόσωπα, που επιτρέπει αυτήν την αδιαφάνεια, που δημιουργεί επομένως το θερμοκήπιο, για να υπάρξουν τέτοιου τύπου σκάνδαλα, που δεν δημιουργεί -αν και το προβλέπει ο νόμος- τις επιτροπές εποπτείας και ελέγχου των αποφάσεων των ταμείων. Αυτή είναι η πολιτική σας, αυτή ήταν και η πολιτική των προηγούμενων και αυτήν την πολιτική συγκαλύπτετε σήμερα!
Το θέμα δεν είναι ψάξουμε την ασφαλέστερη επένδυση. Δεν υπάρχει στον καπιταλισμό ασφαλής επένδυση! Πώς να το κάνουμε; Και του Κοσκωτά το σκάνδαλο με καταθέσεις έγινε. Δεν έγινε με μετοχές ή με ομόλογα. Αυτό που πρέπει να αναζητήσουμε είναι την ασφαλή πολιτική για τους εργαζόμενους, την πολιτική που παρέχει τα εχέγγυα ότι οι σχετικά πιο σωστές αποφάσεις θα ληφθούν και, εν πάση περιπτώσει, θα αποτραπούν οι κίνδυνοι ή εφόσον υπάρξουν προβλήματα, θα αποκαλυφθούν εκ των υστέρων.
Στα πλαίσια, λοιπόν, αυτά -στο μέτρο που επιτρέπει και ο χρόνος, διότι υπάρχουν και τα άλλα θέματα- εμείς έχουμε μια ολοκληρωμένη άποψη, μια ολοκληρωμένη αντίληψη, μια εναλλακτική πολιτική.
Πρώτον, όλες οι εκδόσεις που αφορούν το δημόσιο χρέος της χώρας να είναι υπό τον έλεγχο του Ο.Δ.ΔΗ.Χ., του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους. Γιατί πρέπει το δημόσιο χρέος να εκδίδεται από διαφορετικούς φορείς ή υπηρεσίες του ίδιου υπουργείου;
Δεύτερον, να υπάρχει παντού διαφάνεια, παντού δημόσια λογοδοσία. Κάναμε εκείνη την πρόταση, κύριε Πρόεδρε της Βουλής, που τη θυμάστε και νομίζω ότι την στηρίξατε. Φτιάξτε στη Βουλή μέσα ένα γραφείο για τον προϋπολογισμό. Φτιάξτε μια υποδομή μέσα στη Βουλή να μπορεί έστω η Βουλή να ενημερώνεται γιʼ αυτά τα επτασφράγιστα μυστικά που αποδεικνύονται το άλλοθι, για να παίζονται παιγνίδια σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.
Να εξεταστεί στα πλαίσια αυτά και με την έννοια αυτή και η πρόταση που γίνεται για τη δημιουργία δευτερογενούς αγοράς ομολόγων, ούτως ώστε να υπάρχει τουλάχιστον η τιμή στο ταμπλό, όπως υπάρχει η τιμή των μετοχών. Να γνωστοποιείται από σήμερα κιόλας στην Τράπεζα της Ελλάδος κάθε έκδοση νέου ομολόγου που γίνεται.
Σε ό,τι αφορά τα ταμεία βεβαίως -δεν θέλω να επεκταθώ- αυτό είναι το θέμα που πρέπει να μελετηθεί. Πρέπει και μπορούν να υπάρξουν μέτρα. Και εμείς έχουμε και θα προτείνουμε σε άλλη ευκαιρία αρκετά. Πρέπει να υπάρξουν μέτρα σε μια κατεύθυνση οι αποφάσεις να είναι υπό τον έλεγχο των ασφαλισμένων, να είναι υπό τον έλεγχο των ταμείων, να μπορούν δηλαδή να παίρνονται αποκεντρωμένα αποφάσεις, αλλά να υπάρχουν κεντρικά υποδομές τεχνικής υποστήριξης, συμβουλών, πληροφόρησης, να υπάρχουν κεντρικά όργανα εποπτείας, αξιολόγησης και ελέγχου των αποφάσεων των ταμείων, ένας συνδυασμός δηλαδή και αποκέντρωσης και συγκεντρωτισμού συν άλλα μέτρα, τα οποία βεβαίως μπορούν να συζητηθούν σε άλλη ευκαιρία.
Επομένως, έντονη ανησυχία εκφράζουμε για την κατεύθυνση που δίνει η Κυβέρνηση ακόμα και τώρα, ακόμα και μετά την αποκάλυψη αυτής της ιστορίας στο όλο ζήτημα. Πιστεύουμε ότι οι εργαζόμενοι, οι ασφαλισμένοι θα βρουν τρόπο να αντιδράσουν και το πράγμα να μπει σε σωστό δρόμο.
Σε ό,τι αφορά τις τροπολογίες που έχουμε, μοιραία θα εκθέσω τις σκέψεις μας επί τροχάδην. Το τι σημαίνει αυτή η επιδοματική πολιτική το ανέλυσα χθες -πιστεύω- με έναν τρόπο συγκεκριμένο. Εδώ δημιουργείται μία χαώδης εισοδηματική κατάσταση, όπου ο βασικός μισθός είναι το δευτερεύον και το πρωτεύον γίνονται τα επιδόματα. Δημιουργούνται τεράστιες ανισότητες και αντιθέσεις μέσα στα πλαίσια της δημόσιας διοίκησης κ.λπ..
Με αυτήν την έννοια, αν δεν ήταν η κατάσταση αυτή, εμείς θα ήμασταν αντίθετοι όχι με τα επιδόματα, όχι με το να πάρει ο κόσμος τα λεφτά που δικαιούται, αλλά με τον τρόπο που τα παίρνει.
Εν πάση περιπτώσει, σε ό,τι αφορά τους μηχανικούς, κερδίζουν κάτι μετά από πολλούς αγώνες, με μεγάλη καθυστέρηση. Συμφωνούμε, όμως όπως είπα και πριν δεν καλύπτονται οι εργοδηγοί ούτε οι γεωλόγοι και ενδεχομένως και άλλες κατηγορίες, οι οποίες θα προσφύγουν στα δικαστήρια. Αντί να γίνει αυτό, ζητούμε από την Κυβέρνηση να αντιμετωπίσει άμεσα το θέμα κατά την έκδοση των υπουργικών αποφάσεων.
Στα πλαίσια αυτά έχουμε καταθέσει και ειδική τροπολογία εμπρόθεσμη, η οποία ζητούμε να γίνει αποδεκτή, στα πλαίσια της οποίας αντιμετωπίζεται και το κενό, το πρόβλημα για τους εργαζόμενους σε παραμεθόριες, νησιωτικές ή προβληματικές περιοχές, όπως χαρακτηρίζονται κατά το σχετικό νόμο.
Βεβαίως, με αυτήν την έννοια συμφωνούμε και με την τροπολογία που με έναν ορισμένο τρόπο αντιμετωπίζει τα θέματα αυτά, σε ό,τι αφορά το Υπουργείο Αιγαίου.
Σε ό,τι αφορά τα βακούφια, ήταν σκάνδαλο αυτό το οποίο γινόταν έως τώρα, δηλαδή απαλλάσσαμε τα ιδρύματα της Εκκλησίας της Ελλάδος από φορολογία και να φορολογούντο τα βακούφια και μάλιστα παλαιότερα που είχαμε και έναν Βουλευτή το Μουσταφά Μουσταφά εδώ, το έθετε συνέχεια. Είναι κάτι θετικό που γίνεται, αλλά είναι τεράστιο -εγώ θα το πω- πολιτικό σκάνδαλο αυτό που έχει γίνει μέσα στη Βουλή αυτόν τον καιρό, αυτούς τους μήνες και αυτά τα χρόνια με την ανοχή -φοβάμαι- και πολλών κομμάτων ακόμα και συναδέλφων Βουλευτών.
Εδώ έχει περάσει ένα σίριαλ φοροαπαλλαγών που έχει απαλλάξει την Εκκλησία της Ελλάδος και τα ιδρύματά της από κάθε είδους φορολογική υποχρέωση! Εάν αυτός ήταν ο στόχος και αυτή η πολιτική, πότε οργανώθηκε στην Αίθουσα αυτή μια ολοκληρωμένη συζήτηση να τοποθετηθεί ο καθένας υπεύθυνα;
Και μιλάμε εδώ για φορολόγηση δραστηριοτήτων που έχουν εμπορικό αντικείμενο: ιδιοκτησίες, ενοικιάσεις ακινήτων, πωλήσεις, αγορές, εκμετάλλευση χώρων.
Στο δεύτερο κεφάλαιο έχει δημιουργηθεί ένα εντελώς αδιαφανές και ανεξέλεγκτο πλαίσιο, μέσω του οποίου μεταφέρονται δημόσιοι πόροι σε ιδρύματα της Εκκλησίας. Σας λέω από τώρα πως όχι μόνο δεν αποκλείω, αλλά είμαι απολύτως βέβαιος ότι σε κάποια στιγμή θα έρθουν εδώ σκάνδαλα σαν αυτά που συζητάμε για τα ταμεία με φορείς και παράγοντες της Εκκλησίας εξαιτίας του θεσμικού πλαισίου που εσείς δημιουργήσετε δήθεν για να τους εξυπηρετήσετε.
Σε ό,τι αφορά τον Ο.Λ.Θ. η πληροφόρηση που έχω είναι ότι, όπως έγιναν τα πράγματα, αυτό που προτείνετε εδώ είναι αναπόφευκτο. Πρέπει δηλαδή να γίνουν εκεί τα δικαστήρια. Υπάρχουν μεγάλα ερωτήματα για τον τρόπο που μεθοδεύεται αυτό. Κι εν πάση περιπτώσει υπάρχει και το εξής θέμα: Απʼ ό,τι γνωρίζω, εκεί επρόκειτο να γίνουν άλλες υποδομές, όπως παιδικοί σταθμοί, για να καλυφθούν άλλες ανάγκες. Δεν θα έπρεπε εδώ να προβλέπεται ο χώρος, όπου θα πάνε τώρα για να καλυφθούν αυτές οι άλλες ανάγκες;
Σε ό,τι αφορά τους αγρότες και την επιστροφή του Φ.Π.Α.: Εδώ αυτό θέλει ολοκληρωμένη συζήτηση. Δεν είναι αρκετό να πω αυτό, το οποίο υποστηρίζουν βεβαίως και οι φορείς, δηλαδή να είναι υψηλότερο το ποσοστό επιστροφής. Εδώ πρέπει να δούμε πώς λειτουργεί το σύστημα του Φ.Π.Α. στην αγροτική οικονομία. Αν ένας βιοτέχνης ή ένας επιχειρηματίας πληρώσει Φ.Π.Α. για εφόδια που αγοράζει, αυτός ο Φ.Π.Α. αφαιρείται και στο τέλος μένει μόνον ο φόρος επί της προστιθέμενης αξίας, που προστίθεται κατά την παραγωγική διαδικασία. Αυτό το σύστημα στον αγροτικό χώρο πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει; Διότι αυτό το σύστημα που έχουμε τώρα ούτε τον αγρότη ικανοποιεί και ούτε ενδεχομένως αποτελεί και μακροχρόνια λύση. Και ίσως προκύψουν και προβλήματα με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως σωστά επεσήμανε ο κ. Γεωργακόπουλος.
Προτείνουμε λοιπόν να υπάρξει μια αύξηση μεγαλύτερη αυτή τη στιγμή, αν θέλει η Κυβέρνηση να καλύψει στοιχειωδώς τα προβλήματα, αλλά να έρθει το θέμα ολοκληρωμένα -και να γίνει και διάλογος- για ένα μονιμότερο, σταθερότερο τρόπο επίλυσης των προβλημάτων που συνδέονται με την εφαρμογή του Φ.Π.Α. στην αγροτική οικονομία.
Σε ό,τι αφορά τους αστυνομικούς και την εισφορά που έχει συμφωνηθεί να πληρώνουν οι εταιρείες, όταν οι αστυνομικοί κάνουν φύλαξη σε γήπεδα κατά τη διάρκεια αγώνων. Εδώ υπάρχουν δυο λύσεις: Εάν τα χρήματα μπουν στα ταμεία, αφενός μεν υπάρχει το πρόβλημα ότι δεν παίρνουν κανένα επίδομα αυτοί που φυλάνε τους αγώνες, αφετέρου υπάρχει και η αμφιβολία μήπως αυτό τελικά υποκαταστήσει δημόσια συνεισφορά προς τα ταμεία των αστυνομικών. Από την άλλη μεριά, εάν πούμε ότι τα χρήματα αυτά πρέπει να τα παίρνουν οι αστυνομικοί ως φυσικά πρόσωπα, κατά τη γνώμη μας το θέμα αυτό θέλει διερεύνηση. Θα είναι μόνον οι αστυνομικοί που είναι μέσα στο γήπεδο; Θα είναι οι αστυνομικοί που φυλάσσουν τον ευρύτερο χώρο; Δεν θα δημιουργήσει αυτό αιτήματα και σε άλλες ομάδες αστυνομικών, που την ίδια ώρα μπορούν να κάνουν την ίδια φύλαξη σε άλλα αντικείμενα, ίσως πιο επώδυνα και βαριά;
Με βάση λοιπόν τα όσα ακούσαμε εδώ, εμείς κατʼ αρχήν λέγαμε ότι δεν δημιουργεί πρόβλημα το να πηγαίνουν στα ταμεία. Με βάση όμως και τις ενστάσεις που ακούσαμε, εμείς προτείνουμε να αποσυρθεί η συγκεκριμένη διάταξη, να γίνει διάλογος με την Ομοσπονδία των Σωμάτων Ασφαλείας και να επανέλθει η ρύθμιση συμφωνημένη άμεσα, στο επόμενο νομοσχέδιο.
Σε ό,τι αφορά την αποκατάσταση διωχθέντων, χθες μίλησα για το θέμα αυτό. Σε ό,τι την τροπολογία του κ. Μάνου, έχει κατατεθεί. Εμείς έχουμε τοποθετηθεί θετικά στο περιεχόμενό της και θεωρούμε ότι είναι πράγματι μια ευκαιρία να υιοθετηθεί.
Σε ό,τι αφορά την τροπολογία που κατέθεσε ο Πρόεδρος του Σώματος:
Δυστυχώς, κύριε Πρόεδρε, μου φαίνεται εύλογη, αλλά επειδή δεν έχω το χρόνο να μελετήσω και να δω τι θέση είχαμε πάρει στο ν. 2971, θα επιφυλαχθώ και ίσως με κάποιαν άλλη ευκαιρία να είμαστε πιο έτοιμοι να τοποθετηθούμε.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS