Skip to main content.
Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας
13/05/2007

Εκδήλωση της Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΝ Καρδίτσας με θέμα "Εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, τα προβλήματα της ελληνικής κτηνοτροφίας, τον κίνδυνο λειψυδρίας και η ενναλλακτική πρόταση του ΣΥΝ στα αγροτικά"

Εκδήλωση με θέμα «Εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, τα προβλήματα της ελληνικής κτηνοτροφίας και τον κίνδυνο λειψυδρίας, καθώς την εναλλακτική πρόταση του ΣΥΝ στα αγροτικά», πραγματοποίησε η Ν.Ε. του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ Καρδίτσας (13/5/07, στην αίθουσα «Παυσίλυπο». Ομιλητές Γιάννης Τόλιος, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ και υπεύθυνος σε θέματα αγροτικής πολιτικής, Δημήτρης Λώλης, κτηνίατρο και Καρακώστας Χρίστος, γεωλόγο, μέλος της ΝΕ του ΣΥΝ Καρδίτσας.

Ειδικότερα ο Γιάννης Τόλιος, αναλύοντας τα προβλήματα από την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ και την αγροτική πολιτική της κυβέρνησης, τόνισε ότι τα τελευταία χρόνια, οι εξελίξεις στον αγροτικό χώρο είναι εξαιρετικά δυσμενείς για όσους εργάζονται και ζουν από την αγροτική δραστηριότητα. Οι εξελίξεις αυτές δεν αφορούν μόνο τους 650.000 αγρότες, αλλά ευρύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας (χιλιάδες κατοίκους των πόλεων και καταναλωτές) που εξακολουθούν να έχουν οικονομικούς δεσμούς με το «χωριό». Επηρεάζουν επίσης το γενικότερο οικονομικό και κοινωνικό ιστό νομών και περιφερειών, καθώς το περιβάλλον. Δυστυχώς στην τρέχουσα επταετία 2007-2013, με τη σχεδιαζόμενη νέα επανεξέταση της ΚΑΠ στο τέλος του 2008, η κατάσταση δεν πρόκειται να βελτιωθεί.

Το κύριο πρόβλημα με την ΚΑΠ, βρίσκεται στην αποσύνδεση των ενισχύσεων από την παραγωγή, στη διατήρηση του ανορθολογικού τρόπου κατανομής των κονδυλίων (25% των μεγαλύτερων παραγωγών παίρνουν το 75% των ενισχύσεων), στην ευνοϊκότερη μεταχείριση των προϊόντων του βορρά (κυρίως δημητριακά, κρέας, γαλακτοκομικά) σε βάρος των «μεσογειακών» (λάδι, βαμβάκι, καπνός, φρούτα, λαχανικά, κρασί, κά), στα μικρά κονδύλια στήριξης της αγροτικής ανάπτυξης, κά. Η νέα ΚΑΠ εξυπηρετεί κυρίως τους μεγάλους παραγωγούς, τις αγροτο-βιομηχανίες και αλυσίδες super-markets, που μέσα από το σύστημα τιμών (αγροτικών προϊόντων και εφοδίων) και την πολιτική εξαγωγών (ντάμπινγκ), πλήττουν τα συμφέροντα των μικρομεσαίων αγροτών και καταναλωτών, τόσο στις ευρωπαϊκές χώρες όσο και στις αναπτυσσόμενες.

Από την άλλη η πολιτική της κυβέρνησης επιδεινώνει τη θέση των αγροτών, δεδομένου ότι η κυβέρνηση: α) δεν διαθέτει πρόγραμμα ανάπτυξης κατά περιοχές και κλάδους (οι περίφημες 13 περιφερειακές μελέτες….ακόμη ετοιμάζονται),  β) δεν υπάρχει εν όψει κινδύνου λειψυδρίας, κανένα πρόγραμμα αντιμετώπισης του προβλήματος τόσο στην παραγωγή και ενδεχομένως στην κατανάλωση, γ) δεν διαθέτει μηχανισμούς γεωτεχνικής στήριξης των αγροτών (τα περίφημα Τοπικά Κέντρα Αγροτικής Ανάπτυξης βρίσκονται ακόμα στα χαρτιά), δ) δεν διαθέτει πολιτική βούληση ελέγχου της αγοράς και των «καρτέλ», τόσο στον τομέα των αγροεφοδίων (λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ζωοτροφές, σπόροι, κά) όσο  και στον τομέα μεταποίησης και εμπορίας προϊόντων. Η περίφημη ψαλίδα τιμών αντί να κλείνει όλο και ανοίγει σε βάρος των παραγωγών και καταναλωτών, ε) τέλος με την αποδιοργάνωση των υπηρεσιών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και την ανάθεση της καταγραφής και ενεργοποίησης των «δικαιωμάτων» στις Ενώσεις Συνεταιρισμών, εντάθηκε η κοινωνική απαξίωση και η αναποτελεσματικότητα του συνεταιριστικού κινήματος, ενώ φορτώθηκαν πρόσθετα βάρη στους αγρότες.

Για τις αρνητικές εξελίξεις στον αγροτικό τομέα, μεγάλες ευθύνες έχει το ΠΑΣΟΚ, τόσο με την αποδοχή των δεσμεύσεων της ΚΑΠ όταν ήταν κυβέρνηση, όσο και την αποδοχή της ολικής αποδέσμευσης (των ενισχύσεων) από την παραγωγή. Στην ουσία ως αξιωματική αντιπολίτευση, δεν ασκεί καμιά ουσιαστική πίεση στην κυβέρνηση και η κριτική που κάνει, είναι αναξιόπιστη, «λαϊκίστικη» και χωρίς προοπτική για τους αγρότες.

Οι προτάσεις του ΣΥΝ στον αγροτικό τομέα, έχουν ως αφετηρία την απόρριψη της φιλοσοφία της νέας ΚΑΠ και τη ριζοσπαστική μεταρρύθμισης της, με στόχο, α) την ανακατανομή των κονδυλίων στήριξης υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών, β) τη διατήρηση και αύξηση των θέσεων εργασίας, γ) τη στήριξη των ελλειμματικών προϊόντων (κυρίως των μεσογειακών) και μείωσης των πλεονασματικών, δ) την αύξηση των κονδυλίων αγροτικής ανάπτυξης και της παραγωγής ποιοτικών προϊόντων (ονομασίας προέλευσης, ολοκληρωμένης διαχείρισης, βιολογικών), ε) την στήριξη των νέων αγροτών, των ορεινών και μειονεκτικών περιοχών, κά. Όλα αυτά, δεν μπορούν να γίνουν με μία ΚΑΠ που περικόπτει συνεχώς κονδύλια («αποσύνδεση», «διαφοροποίηση», «παρακρατήματα», «πολλαπλή συμμόρφωση», κά), αλλά προϋποθέτει την αύξηση τους, με αντίστοιχη αύξηση των εσόδων του προϋπολογισμού της ΕΕ στο 2% του ΑΕΠ άμεσα και στο 5% ως το 2013.

Επίσης ο ΣΥΝ θεωρεί αναγκαία, την επεξεργασία ενός προγράμματος αγροτικής ανάπτυξης, με κλαδικές και περιφερειακές δράσεις, που θα λειτουργεί ως «μπούσουλας» για διάσωση ότι έχει μείνει στον αγροτικό τομέα και διατήρηση των θέσεων εργασίας, πριν είναι πολύ αργά. Το 2013 δεν είναι μακριά. Προώθηση ποιοτικής γεωργίας, απαγόρευση «μεταλλαγμένων» και εφαρμογή του Πρωτοκόλλου για τη Βιοασφάλεια, νέο πλαίσιο για τους συνεταιρισμούς και ενίσχυση του ρόλου τους στον τομέα της παραγωγής, διακίνησης, μεταποίησης και εμπορίας προϊόντων. Προώθηση νέου παραγωγικού προτύπου, συμβατό με την υγιεινή διατροφή και την προστασία του περιβάλλοντος. Όσο για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και των κλιματικών αλλαγών, σοβαρές ευθύνες έχει και το αγροχημικό μοντέλο της συμβατικής γεωργίας (χημική ρύπανση, ερημοποίηση, υπεράντληση υπογείων υδάτων, κά), γιαυτό και βαθμιαία πρέπει να αλλάξει.

Επίσης χρειάζεται άμεση καταβολή των εισοδηματικών ενισχύσεων, έλεγχος τιμών των αγροτικών εφοδίων, δωρεάν γεωτεχνική-συμβουλευτική στήριξη στους μικρομεσαίους παραγωγούς, κρατική ΑΤΕ και χαμηλότοκα δάνεια, αύξηση αγροτικών συντάξεων (να προσεγγίσουν το ύψος των κατώτατων συντάξεων ΙΚΑ), στήριξη κοινωνικής υποδομής (υγεία, πρόνοια), καθορισμός τιμών στα προϊόντα με βάση το κόστος παραγωγής και ένα μικρό κέρδος, έλεγχος των ολιγοπωλιακών δομών («καρτέλ», κλπ) στη μεταποίηση και εμπορία αγροτικών προϊόντων, παροχή ειδικών κινήτρων εγκατάστασης νέων αγροτών, εξασφάλιση ισότητας δικαιωμάτων και ευκαιριών ανδρών και γυναικών, ουσιαστική βελτίωση της θέσης των «εργατο-αγροτών» και ιδιαίτερα των «οικονομικών μεταναστών».

Τέλος κρίσιμος παράγοντας της εναλλακτικής πολιτικής του ΣΥΝ, είναι η ανάπτυξη ενός ριζοσπαστικού αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος, που θα εκφράζει τα συμφέροντα των μικρομεσαίων αγροτών και θα προωθεί την κοινή δράση με άλλα κοινωνικά κινήματα (συνεταιριστικό, εργατικό, οικολογικό, καταναλωτών, κλπ), κατά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

Τμήμα Αγροτικής Πολιτικής