Πρόσφατα διενεργήθηκε μελέτη του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), με θέμα "Διαστάσεις του κοινωνικού αποκλεισμού των μονογονεϊκών οικογενειών στην Ελλάδα". Η εν λόγω μελέτη εξετάζει συγκριτικά τις πολιτικές προστασίας της οικογένειας που εφαρμόζονται στις χώρες της Ε.Ε. Σχτικά με τη χώρα μας αναφέρεται ότι η "Ελλάδα υστερεί σημαντικά στην υιοθέτηση ενός αποτελεσματικού πλαισίου στήριξης της μονογονεϊκής οικογένειας, ώστε να αποφευχθεί η παγίδα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού".
Όσον αφορά τον πληθυσμό τους, οι μονογονεϊκές οικογένειες αποτελούν το 4% (62.000 νοικοκυριά) των οικογενειών με παιδιά. Ο πραγματικός τους αριθμός, ωστόσο, εκτιμάται μεγαλύτερος αν συνυπολογιστούν οι "φιλοξενούμενες" οικογένειες, οι μόνες μητέρες που ζουν, δηλαδή, με τους γονείς τους, οι οποίες δεν προσμετρούνται στις στατιστικές.
Η Ελλάδα έχει τους χαμηλότερους δείκτες για τις μονογονεϊκές οικογένειες, σε πολλούς τομείς. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το επίπεδο φτώχειας είναι 43% και το μέσο εισόδημα των συγκεκριμένων οικογενειών αντιστοιχεί 77% του αντίστοιχου ευρωπαϊκού μέσου όρου, το ποσοστό φτώχειας φτάνει στο 28,8% ενώ φθάνει σε υψηλότερα επίπεδα στις ηλικίες 30-45 ετών και όσο περισσότερα παιδιά υπάρχουν τόσο μεγαλώνει το ποσοστό φτώχειας (40%).
Το κοινωνικό κράτος είναι ανύπαρκτο στην καθημερινή ζωή των μονογονεϊκών οικογενειών. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα παρέχει τα χαμηλότερα σε όλη την Ευρώπη επιδόματα παιδιού – 18 ευρώ τον μήνα ανά παιδί και 44 ? το μήνα για ενίσχυση των απροστάτευτων παιδιών – τα οποία μάλιστα υπόκεινται σε εισοδηματικά κριτήρια. Για παράδειγμα εάν ο γονέας είναι άνεργος και λαμβάνει το επίδομα ανεργίας 311,25 ευρώ το μήνα, υπερβαίνει το εισοδηματικό κριτήριο και δε μπορεί να διεκδικήσει τα σχετικά επιδόματα. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ε.Ε. που δεν έχει θεσπίσει σύστημα ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, ώστε να προστατεύονται οι οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα από τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Σε πολλούς δήμους δεν υπάρχει γραφείο κοινωνικής υποστήριξης στελεχωμένο με κοινωνικό λειτουργό και ψυχολόγο, το οποίο θα ελέγχεται για τα αποτελέσματα, π.χ. ποια είναι η ωφέλεια για τους δικαιούχους, αριθμητικά αποτελέσματα και αξιολόγηση των υπηρεσιών, αν και τέτοια προγράμματα – υπηρεσίες επιδοτούνται από την Ε.Ε.
Στις υπηρεσίες παιδικής προστασίας, παρατηρείται μεγάλη έλλειψη δομών, με αποτέλεσμα οι γονείς να προσφεύγουν σε υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα, με δυσβάστακτο κόστος. Μόνο το 3% των παιδιών μέχρι τριών ετών καλύπτεται από δημόσιους παιδικούς σταθμούς (στην ΕΕ καλύπτεται κατά μέσο όρο το 17% των παιδιών) έναντι του 46% των παιδιών ηλικίας 3-6 ετών. Σε πολλούς δήμους δεν υπάρχουν καθόλου βρεφονηπιακοί σταθμοί με αποτέλεσμα οι γονείς να μην μπορούν να εργαστούν ή να αναγκάζονται να πληρώνουν για τη φύλαξη των παιδιών τους.
Οι γονείς των μονογονεϊκών οικογενειών πλήττονται κύρια από έλλειψη επαγγελματικών προσόντων και αδυναμία ένταξης στην αγορά εργασίας. Στην Ευρώπη υπάρχουν παιδικοί σταθμοί – πυξίδα που λειτουργούν και πέραν του συμβατικού ωραρίου για να βοηθηθούν οι γονείς να βελτιώσουν τα επαγγελματικά τους προσόντα ή γι' αυτούς που εργάζονται βάρδιες.
Κατόπιν των ανωτέρω
ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί
1) Θα ληφθούν υπόψη από την πολιτεία τα συμπεράσματα της εν λόγω μελέτης του ΕΚΚΕ και αν ναι υπάρχει πρόθεση να γίνει διάλογος με τους αρμόδιους φορείς και τους φορείς των μονογονεϊκών οικογενειών, ώστε να βελτιωθεί το πλαίσιο στήριξής τους στην κατεύθυνση της προστασίας και της έλλειψης κοινωνικού αποκλεισμού τους;
2) Προτίθενται να επανεξετάσουν την πολιτική που αφορά τις κοινωνικές υπηρεσίες και τις υπηρεσίες παιδικής προστασίας που παρέχονται στις μονογονεϊκές οικογένειες (παιδικοί σταθμοί, έλλειψη κοινωνικών δομών στήριξης των οικογενειών αυτών, δημιουργία επαρκών δημοτικών βρεφονηπιακών σταθμών, δημοτικών γραφείων κοινωνικής υποστήριξης, κ.α.);
3) Προτίθενται να αναπροσαρμόσουν τα επιδόματα, τα οποία είναι ιδιαίτερα χαμηλά και να μην υπόκεινται οι δικαιούχοι σε εισοδηματικά κριτήρια για την παροχή τους;
4) Θα δίνεται προτεραιότητα στις μετατάξεις δημόσιων υπαλλήλων – μέλη μονογονεϊκών οικογενειών – στους τόπους καταγωγής τους ή στους τόπους που οι ίδιοι θεωρούν ότι θα έχουν την απαραίτητη στήριξη;
5) Θα ληφθούν μέτρα τέτοια που να βοηθούν στην επαγγελματική τους στήριξη και βελτίωση των επαγγελματικών τους προσόντων;
Ο ερωτών βουλευτής
Γιάννης Δραγασάκης
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS